Ποιά εκδοχή του χριστιανισμού προτιμάτε και γιατί;

[Exodus]

Εκεινη λιγο πριν τους ξεχεσει ο Αποστολος Παύλος οτι "αγαπατε αλληλους" δε σημαινει τεραστια οργια.

Μην ξεχνάς και τον Χρυσόστομο, που τον καλέσαν να γίνει Αρχιεπίσκοπος στην Πόλη και πήγε ο έρμος και βρήκε όλους τους Παπάδες να έχουν 10 Διακόνισσες και να τις έχουν χαρέμι, και σάλταρε.

[Imperium]

Εκεινη λιγο πριν τους ξεχεσει ο Αποστολος Παύλος οτι "αγαπατε αλληλους" δε σημαινει τεραστια οργια.

Μην ξεχνάς και τον Χρυσόστομο, που τον καλέσαν να γίνει Αρχιεπίσκοπος στην Πόλη και πήγε ο έρμος και βρήκε όλους τους Παπάδες να έχουν 10 Διακόνισσες και να τις έχουν χαρέμι, και σάλταρε.

Επιστροφή στις ρίζες, ΤΩΡΑ!

[Exodus]

Επιστροφή στις ρίζες, ΤΩΡΑ!

Οι επιστροφές στις ρίζες που αγνοούν ή υποτιμούν τις υπάρχουσες συνθήκες καταντούν γραφικές ακρότητες.

[Imperium]

Επιστροφή στις ρίζες, ΤΩΡΑ!

Οι επιστροφές στις ρίζες που αγνοούν ή υποτιμούν τις υπάρχουσες συνθήκες καταντούν γραφικές ακρότητες.

Επειδή η θρησκεία ως έχει δεν είναι γραφική ακρότητα.

[Imperium]

Κάτι βλήματα σαν τον Χρυσόστομο κατέστρεψαν την αληθινή Ορθοδοξία, υποβιβάζοντάς την σε κάποια αισχρή μορφή Πουριτανισμού...

[ΓΑΛΗ]

Παίδες, όσοι μεγαλώσατε με τέτοιες παραστάσεις είναι απολύτως φυσικό να είστε χριστιανοφοβικοί.

Υπάρχουν όμως και άλλες κατηγορίες εκτός του κύκλου που κινείστε.

Α, μπα, η δική σου εκδοχή της Ορθοδοξίας ΔΕΝ περλαμβάνει την ταπείνωση;

Σαφέστατα όχι.

Το ότι κάποιοι συγχέουν την ταπείνωση με την ταπεινοφροσύνη, είναι άλλο θέμα.

[Imperium]

Α, μπα, η δική σου εκδοχή της Ορθοδοξίας ΔΕΝ περλαμβάνει την ταπείνωση;

Σαφέστατα όχι.

Το ότι κάποιοι συγχέουν την ταπείνωση με την ταπεινοφροσύνη, είναι άλλο θέμα.

Από σοφιστείες, βλέπω, σκίζουμε...


Ε, τέτοια Ορθοδοξία, ποιός να μην την γουστάρει

[O I]

Καὶ ἰδοὺ δύο ἐξ αὐτῶν ἦσαν πορευόμενοι ἐν αὐτῇ τῇ ἡμέρᾳ εἰς κώμην ἀπέχουσαν σταδίους ἑξήκοντα ἀπὸ Ἱερουσαλήμ, ᾗ ὄνομα Ἐμμαούς. Καὶ αὐτοὶ ὡμίλουν πρὸς ἀλλήλους περὶ πάντων τῶν συμβεβηκότων τούτων. Καὶ ἐγένετο ἐν τῷ ὁμιλεῖν αὐτοὺς καὶ συζητεῖν καὶ αὐτὸς ὁ Ἰησοῦς ἐγγίσας συνεπορεύετο αὐτοῖς· οἱ δὲ ὀφθαλμοὶ αὐτῶν ἐκρατοῦντο τοῦ μὴ ἐπιγνῶναι αὐτόν.

Εἶπε δὲ πρὸς αὐτούς· τίνες οἱ λόγοι οὗτοι οὓς ἀντιβάλλετε πρὸς ἀλλήλους περιπατοῦντες καί ἐστε σκυθρωποί; Ἀποκριθεὶς δὲ ὁ εἷς, ᾧ ὄνομα Κλεόπας, εἶπε πρὸς αὐτόν· σὺ μόνος παροικεῖς ἐν Ἱερουσαλὴμ καὶ οὐκ ἔγνως τὰ γενόμενα ἐν αὐτῇ ἐν ταῖς ἡμέραις ταύταις;

Καὶ εἶπεν αὐτοῖς· ποῖα; οἱ δὲ εἶπον αὐτῷ· τὰ περὶ Ἰησοῦ τοῦ Ναζωραίου, ὃς ἐγένετο ἀνὴρ προφήτης δυνατὸς ἐν ἔργῳ καὶ λόγῳ ἐναντίον τοῦ Θεοῦ καὶ παντὸς τοῦ λαοῦ, ὅπως τε παρέδωκαν αὐτὸν οἱ ἀρχιερεῖς καὶ οἱ ἄρχοντες ἡμῶν εἰς κρῖμα θανάτου καὶ ἐσταύρωσαν αὐτόν. Ἡμεῖς δὲ ἠλπίζομεν ὅτι αὐτός ἐστιν ὁ μέλλων λυτροῦσθαι τὸν Ἰσραήλ· ἀλλά γε σὺν πᾶσι τούτοις τρίτην ταύτην ἡμέραν ἄγει σήμερον ἀφ᾿ οὗ ταῦτα ἐγένετο. Ἀλλὰ καὶ γυναῖκές τινες ἐξ ἡμῶν ἐξέστησαν ἡμᾶς γενόμεναι ὄρθριαι ἐπὶ τὸ μνημεῖον, καὶ μὴ εὑροῦσαι τὸ σῶμα αὐτοῦ ἦλθον λέγουσαι καὶ ὀπτασίαν ἀγγέλων ἑωρακέναι, οἳ λέγουσιν αὐτὸν ζῆν. Καὶ ἀπῆλθόν τινες τῶν σὺν ἡμῖν ἐπὶ τὸ μνημεῖον, καὶ εὗρον οὕτω καθὼς καὶ αἱ γυναῖκες εἶπον, αὐτὸν δὲ οὐκ εἶδον.

Καὶ αὐτὸς εἶπε πρὸς αὐτούς· ὦ ἀνόητοι καὶ βραδεῖς τῇ καρδίᾳ τοῦ πιστεύειν ἐπὶ πᾶσιν οἷς ἐλάλησαν οἱ προφῆται! Οὐχὶ ταῦτα ἔδει παθεῖν τὸν Χριστὸν καὶ εἰσελθεῖν εἰς τὴν δόξαν αὐτοῦ; Καὶ ἀρξάμενος ἀπὸ Μωυσέως καὶ ἀπὸ πάντων τῶν προφητῶν διηρμήνευεν αὐτοῖς ἐν πάσαις ταῖς γραφαῖς τὰ περὶ ἑαυτοῦ.

.,

[The Rebel]

Εκεινη λιγο πριν τους ξεχεσει ο Αποστολος Παύλος οτι "αγαπατε αλληλους" δε σημαινει τεραστια οργια.

Μην ξεχνάς και τον Χρυσόστομο, που τον καλέσαν να γίνει Αρχιεπίσκοπος στην Πόλη και πήγε ο έρμος και βρήκε όλους τους Παπάδες να έχουν 10 Διακόνισσες και να τις έχουν χαρέμι, και σάλταρε.

Σαούλ-Παύλος, ένας αγύρτης στην Αθήνα.



Γύρω στο έτος 50 μετά χάους, ένας Ιουδαίος ονόματι Σαούλ που ήταν Ρωμαίος υπήκοος και ονομάστηκε Παύλος, περιπλανήθηκε στην Ελλάδα.

Εκεί επισκεπτόταν τις κοινότητες των Εβραίων που ζούσαν στις ελληνικές πόλεις και προσπαθούσε να τους μεταφέρει το μήνυμα της δήθεν ανάστασης ενός άλλου Ιουδαίου, κάποιου Ιησού, και να τους προσηλυτίσει στην νέα θρησκευτική αίρεση των Ναζωραίων που είχε ιδρύσει.

Δεν περιορίστηκε ασφαλώς μόνο στους Εβραίους και μίλησε και σε Έλληνες.

Αφού πρώτα πέρασε από τις πόλεις της Μικράς Ασίας και τη Μακεδονία, κατέβηκε προς τα κάτω στην Αθήνα και την Κόρινθο.

Σε καμία ελληνική πόλη δεν τον πίστεψαν Έλληνες, αλλά έβλεπαν με καχυποψία τα περίεργα κηρύγματα αυτού του Ιουδαίου.

Στην Κόρινθο μόνο που υπήρχαν πολλοί Ρωμαίοι και άλλοι ξένοι σημείωσε μια πολύ μικρή επιτυχία.

Ασφαλώς το χριστιανικό αφήγημα μιλά ψευδώς για μεγάλες επιτυχίες, αλλά αυτές ήρθαν μόνο δια της βίας αργότερα, τον 4ο αιώνα και ένθεν.

Οι Έλληνες τότε, κατά τον 1ο αιώνα, ήταν υπό ρωμαϊκή κατοχή. Ωστόσο, λόγω της σύμπνοιας των δυο λαών (Ελλήνων και Ρωμαίων) και της στενής τους πολιτιστικής σχέσης αφού οι Ρωμαίοι ενστερνίστηκαν τον ελληνικό πολιτισμό, οι Έλληνες απολάμβαναν ένα ιδιαίτερο καθεστώς.

Ιδίως ο Νέρωνας (αυτοκράτορας από το 54 έως 68) είχε απαλλάξει τους Έλληνες από κάθε φορολογία.

Ως εκ τούτου οι Έλληνες επιδίδονταν στις φιλοσοφικές τους αναζητήσεις και ήταν πάντα ανοιχτοί σε συζητήσεις για νέους θεούς.

Ο Παύλος, ωστόσο, μιλώντας για τον δικό του θεό του Ισραήλ, τον δήθεν γιο του, τον Ιησού, και την δήθεν ανάστασή του, σκανδάλιζε αφενός τους Ιουδαίους συμπατριώτες του που δεν πίστευαν ότι ο Ιησούς ήταν ο μεσσίας, και αφετέρου προκαλούσε τον εμπαιγμό των Ελλήνων που θεωρούσαν «μωρία», δηλαδή βλακεία, την ιδέα της ανάστασης ενός σταυρωμένου ανθρώπου εκ νεκρών όπως έλεγε το αφήγημα του Παύλου.

Και ενώ στο τωρινό χριστιανικό αφήγημα ο Ιησούς φέρεται να λέει «Ἐγώ εἰμι ἡ ἄμπελος ἡ ἀληθινή» [ΚΑΤΑ ΙΩΑΝΝΗΝ 15], είναι μάλλον αμφίβολο να υπήρχε αυτή η φράση εκείνη την περίοδο.

Γι’ αυτό άλλωστε ο Παύλος στην ομιλία του στην Αθήνα δεν αναφέρθηκε σε «άμπελο αληθινή» αλλά μίλησε αποκλειστικά για τον σταυρωμένο μεσσία των εβραϊκών προφητειών που αναστήθηκε δήθεν από τους νεκρούς.

Μίλησε για τον έναν και μοναδικό θεό, το δημιουργό του κόσμου που θα κρίνει τους πάντες στον δεύτερο ερχομό του που θα γινόταν σύντομα, όπως έλεγε (και 2000 έτη μετά τίποτα δεν έγινε και ούτε θα γίνει).

Οι χριστιανοί άλλωστε είναι κατ' επάγγελμα ψεύτες ενώ ισχυρίζονται πως λένε αλήθειες και πως μόνον ο Ιησούς είναι η αλήθεια!

Έτσι έγινε ο Ιησούς ακόμη και «ἡ ἄμπελος ἡ ἀληθινή» για να υπερτονίσουν ως συνήθως με τη μέθοδο της διαστροφής της πραγματικότητας ότι όλα τα άλλα τα είναι ψεύτικα, όπως π.χ. τα σχετικά με τον ελληνικό θεό Διόνυσο!

Επομένως «ἡ ἄμπελος ἡ ἀληθινή» είναι ένα ακόμη μεταγενέστερο κατασκεύασμα των χριστιανών παραχαρακτών θεολόγων για να προσηλυτίσουν τους «εθνικούς» και τους «ειδωλολάτρες» ευκολότερα με δόλο, παρουσιάζοντας τον Ιησού ως υποκατάστατο του Διόνυσου.

Οι Έλληνες ήξεραν βέβαια πολύ καλά ποια ήταν η πραγματική φύση της λατρείας του Διόνυσου.

Ο Σαούλ παράλληλα προσπάθησε πάλι με τη μέθοδο της διαστροφής της πραγματικότητας, με ένα σαχλό τέχνασμα να πείσει ότι στην Αθήνα είδε έναν βωμό για τον «άγνωστο θεό» και πως αυτό αναφερόταν δήθεν στον θεό του Ισραήλ και οι Αθηναίοι δεν το ήξεραν καν!

Επρόκειτο για ένα φθηνό αγύρτικο διαστρεβλωτικό σόφισμα και οι Αθηναίοι που άκουσαν τον Σαούλ φυσικά τον χλεύασαν για την πονηρή του ασυναρτησία καθώς ο βωμός αυτός έφερε την επιγραφή «ΤΟΙΣ ΘΕΟΙΣ ΑΣΙΑΣ ΕΥΡΩΠΗΣ ΚΑΙ ΑΦΡΙΚΗΣ, ΘΕΟΙΣ ΑΓΝΩΣΤΟΙΣ ΚΑΙ ΞΕΝΟΙΣ».

Η ύπαρξη βωμών για «άγνωστους θεούς» οφείλεται, σύμφωνα με τον Ηρόδοτο, στο ότι κάποτε οι Αθηναίοι πρόσφεραν θυσίες σ'όλους τους θεούς εκτός από τον Πάνα, που γι'αυτόν το λόγο οργίστηκε μαζί τους.

Έτσι αποφάσισαν να στήσουν βωμούς και να τους αφιερώσουν σε κάθε «άγνωστο θεό» για να μην παραλείψουν ξανά κάποιον.

Σε αυτούς τους βωμούς τοποθετούσαν επιγραφή, όπως στην Αθήνα, που έγραφε «[...]τοῖς θεοῖς Ἀσίας, Εὐρώπης καί Ἀφρικῆς θεοῖς αγνώστοις καί ξένοις».

Τέτοιοι «βωμοὶ δὲ θεῶν τε ὀνομαζομένων Ἀγνώστων» υπήρχαν, σύμφωνα με τον Παυσανία, επίσης στο Φάληρο και στην Ολυμπία.

Αυτό ήταν το νόημα του βωμού για «θεοῖς ἀγνώστοις» που ο Παύλος μετέτρεψε δολίως σε «ἀγνώστῳ θεῷ», παραλείποντας εκ του πονηρού το ακριβές και ολόκληρο κείμενο της επιγραφής.

Δεν αφορούσε φυσικά σε έναν άμορφο και αόρατο θεό που ήταν μάλιστα και ζηλόφθων που απαιτούσε να μην λατρεύεται κανένας άλλος θεός εκτός από αυτόν και να καταστρέφονται οι ναοί και οι βωμοί των άλλων θεών.

Δηλαδή ένας θεός άκρως αντίθετος με το πνεύμα και νόημα του εν λόγω βωμού και της επιγραφής του!

Αφού λοιπόν οι Αθηναίοι άκουσαν τον Παύλο όχι μόνο δεν πείστηκαν αλλά απομακρύνθηκαν απογοητευμένοι που έχασαν το χρόνο τους ακούγοντας ανοησίες, θεωρώντας παράλληλα τόσο γελοία τα λεγόμενα που ο Παύλος δεν γνώρισε πουθενά αλλού τέτοια χλεύη όσο στην Αθήνα.
Χριστιανικά παραμύθια;

[ΓΑΛΗ]

Α, μπα, η δική σου εκδοχή της Ορθοδοξίας ΔΕΝ περλαμβάνει την ταπείνωση;

Σαφέστατα όχι.

Το ότι κάποιοι συγχέουν την ταπείνωση με την ταπεινοφροσύνη, είναι άλλο θέμα.

Από σοφιστείες, βλέπω, σκίζουμε...


Ε, τέτοια Ορθοδοξία, ποιός να μην την γουστάρει

Δεν είναι σοφιστεία.

Και μην το πολυτραβάς με τις έννοιες γιατί δεν σε παίρνει.

Από τζιτζιφιόγκους που θεωρούν ότι ταπεινώνουν όσους δεν έχουν τα δικά τους πσυχικά τράβματα, άλλο τίποτα.

[ik_90]

Θα προτιμούσα έναν ενιαίο Χριστιανισμό, χωρίς το πρώτο σχίσμα και τις μετέπειτα πολυάριθμες διαιρέσεις του.
Ωστόσο, μεταξύ όλων των μορφών του σημερινού Χριστιανισμού προτιμώ τον ορθόδοξο, γιατί θεωρώ ότι είναι εγγύτερα στον λόγο του Θεού.
Ο καθολικισμός είναι περισσότερο κοσμικός και κάνει πολλές υποχωρήσεις στην κοσμική εξουσία, οι δε προτεστάντες ερμηνεύουν τελείως κυριολεκτικά τις γραφές. Η ορθοδοξία είναι πιο εσωτερική και δίνει μεγαλύτερη δυνατότητα προσωπικής σχέσης μεταξύ πιστού και Θεού. Παρόλα αυτά, οι Μορμόνοι είναι πιο κοντά από όλους στις πρωτοχριστιανικές κοινότητες.
Όπως και να έχει, το ιδανικό είναι αυτό που προανέφερα, δηλαδή να καλλιεργήσεις μια προσωπική σχέση με τον Θεό και να μην ακολουθείς τυφλά και φανατικά κάποιο δόγμα. Άλλωστε «Η βασιλεία του Θεού εντός υμών εστίν» (Κατά Λουκάν. 17, 21)...

[ΓΑΛΗ]

Θα προτιμούσα έναν ενιαίο Χριστιανισμό, χωρίς το πρώτο σχίσμα και τις μετέπειτα πολυάριθμες διαιρέσεις του.
Ωστόσο, μεταξύ όλων των μορφών του σημερινού Χριστιανισμού προτιμώ τον ορθόδοξο, γιατί θεωρώ ότι είναι εγγύτερα στον λόγο του Θεού.
Ο καθολικισμός είναι περισσότερο κοσμικός και κάνει πολλές υποχωρήσεις στην κοσμική εξουσία, οι δε προτεστάντες ερμηνεύουν τελείως κυριολεκτικά τις γραφές. Η ορθοδοξία είναι πιο εσωτερική και δίνει μεγαλύτερη δυνατότητα προσωπικής σχέσης μεταξύ πιστού και Θεού. Παρόλα αυτά, οι Μορμόνοι είναι πιο κοντά από όλους στις πρωτοχριστιανικές κοινότητες.
Όπως και να έχει, το ιδανικό είναι αυτό που προανέφερα, δηλαδή να καλλιεργήσεις μια προσωπική σχέση με τον Θεό και να μην ακολουθείς τυφλά και φανατικά κάποιο δόγμα. Άλλωστε «Η βασιλεία του Θεού εντός υμών εστίν» (Κατά Λουκάν. 17, 21)...

Για το πιασάρικον πιαρ του καθολικισμού, αρκεί να ανατρέξει κάποιος στις διαφορές μεταξύ της ορθόδοξης και καθολικής αγιογραφίας. Ο μέσος άσχετος σαφώς και θα βρει συγκλονιστική τη δεύτερη και κακότεχνη την πρώτη.

[Annibas]

[The Rebel]

Αυτή (1-0)

Ο ΙΣΤΟΡΙΚΟΣ ΧΡΙΣΤΟΣ... ΔΕΝ ΥΠΗΡΞΕ...




-Είναι δημιούργημα της ιερατικής μυθοπλασίας και της ευπιστίας των οπαδών του.
-Η επιχειρούμενη τεκμηρίωση της ιστορικότητας με τις προφητείες της Π. Διαθήκης είναι μια αστεία προσπάθεια των ιερωμένων πλαστογράφων, που επιχειρούσαν να συνδυάσουν τα ασυνδύαστα.

-Ο πρώτος που αμφισβήτησε την ιστορική ύπαρξη του Χριστού ήταν ο φιλόσοφος Πορφύριος, και σε νεότερες εποχές ο Γάλλος ιστορικός Φρανσουά Μπονέ το έτος 1791 και ο συμπατριώτης του ιστορικός Σάρλ Φρανσουά Ντιμπουά το 1794.
-Αμφισβήτησαν με τεκμήρια την ιστορικότητα του Χριστού και απεφάνθησαν ότι:
-«Δεν μπορεί να δοθεί καμία ιστορική αξία στα ευαγγέλια».

Ο Γάλλος Βολτέρος απέρριπτε κάθε περίπτωση ιστορικότητας του Χριστού.
-Για τον Χριστό, δεν υπάρχει καμία αναφορά από τους ιστορικούς της εποχής του, Φίλωνα, Ιώσηπο, Σουετώνιο, Σενέκα, Πλίνιο, Τάκιτο, Δίωνα Χρυσόστομο, και πολλούς άλλους, που αγνοούν τελείως την ύπαρξή του.
-Επομένως σαν ιστορική προσωπικότητα δεν υπάρχει, και αν υπήρξε πρέπει να ήταν ένας ασήμαντος ανθρωπάκος που δεν ασχολήθηκε κανείς μαζί του, ή ήταν ένας από τους πολλούς ανώνυμους μεσσίες.

-Ο εβραίος ιστορικός Φίλων ο Αλεξανδρεύς, που έζησε στα χρόνια του Χριστού των Ευαγγελίων και αναφέρεται συχνά στον Πιλάτο, δεν κάνει καμία αναφορά για τη σταύρωση του Χριστού· τον αγνοεί τελείως.

-Ο Ιούστος από την Τιβεριάδα συμπατριώτης του Χριστού, δεν γνωρίζει τίποτε γι’ αυτόν και τα θαύματά του, αν και το έργο του αρχίζει από την εποχή του Μωυσή και τελειώνει το 70 μ.Χ.

-Ο Ιώσηπος ή Φλάβιος Ιωσήφ, εβραίος ιστορικός (37-105μ.Χ), σύγχρονος του Παύλου αλλά νεότερος αυτού, αγνοεί τον Χριστό, πλην όμως αναφέρει δέκα διαφορετικούς Γεσού.
-Οι χονδροειδείς προσθήκες στα κείμενα του Ιώσηπου, έγιναν από τον Ευσέβιο, ο οποίος πρώτος τις παρουσίασε και δεν διστάζει να μας πει ότι, «Η φρουρά του τάφου του Χριστού ήταν 30 ρωμαίοι στρατιώτες και 1000 εβραίοι».
-Οι παλαιότεροι και σύγχρονοι ιστορικοί θεωρούν εξωπραγματικό τον αριθμό και κατηγορούν τον Ευσέβιο για επαίσχυντη παραχάραξη της ιστορίας.

-Ο Φλάβιος Ιωσήφ είναι πολύ απαξιωτικός με τους μεσσίες, τους οποίους ονομάζει ληστές και απατεώνες, που ευθύνονται για την παρακμή της Ιερουσαλήμ.
-Γράφει μάλιστα ότι την ίδια εποχή υπήρχαν πάρα πολλές συμμορίες και πάρα πολλοί μεσσίες, που ξεπερνούσαν τους εξήντα ένα.
-Όλοι ήταν επαγγελματίες θαυματοποιοί, ελευθερωτές και απατεώνες που μάστιζαν την κοινωνία.

-Το χωρίο του Ιώσηπου περί του «Σοφού Ιησού» στις «Ιουδαϊκές Αρχαιότητες» (Κεφ.28,3), απορρίπτεται σαν μεταγενέστερη παρεμβολή, γιατί στο πολύ αρχαιότερο αντίγραφο του κειμένου, που βρίσκεται στη βιβλιοθήκη του Βατικανού, δεν υπάρχει καμία αναφορά στο πρόσωπο του Χριστού.
-Ο χριστιανισμός την εποχή του Ιώσηπου ήταν τελείως άγνωστος, γιατί δεν υπήρχε.
-Οι άγιοι πατέρες δεν φρόντισαν ούτε καν να συμφωνήσουν τις ψευδολογίες τους, με αποτέλεσμα να δημιουργήσουν αυτό το ιστορικό εξάμβλωμα που το ονόμασαν εκκλησιαστική παράδοση...