Ἀρετὴ, φωσφόρε ἀστέρα,
καὶ λύχνε τῆς ψυχῆς ἁγνός,
ἐκ τῶν ὀδῶν σου ὅστις πλανάται,
σκότει δέδεται πικρῶς.
Σὺ ἡγεμονεῖς τὰς πράξεις ἡμῶν,
σὺ δὲ τὰς καρδίας λαμπρύνεις,
ἀπὸ σοῦ πηγάζουσιν αἱ εὐδαίμονες ἡμέραι,
ἁρμονίαν καὶ δίκην στηρίζουσα.
Κακίαν μισεῖν δεῖ πάντας,
ἄχθος ψυχῆς καὶ σώματος,
βυθὸς ἀπώλειας, σκότος βαθεῖον,
καὶ ἄβυσσος ἀπατηλῶν ὁδῶν.
Ἀποτασσόμεθα τῇ Κακίᾳ,
συντασσόμεθα τῇ Ἀρετῇ,
τῇ βασιλίδι τῶν ἀγαθῶν,
τῇ σωτηρίᾳ τοῦ βίου.
Ὦ Ἀρετὴ, σεμνή θεά,
καὶ φως ἀενάου δικαιοσύνης,
ἡμᾶς δίδαξον ἐν σοφοῖς ὁδοῖς
καὶ ἀπόστησον πάσης πλάνης.
ΚΑΚΙΑ ΜΙΣΕΙ, λόγος θεῖος,
τὸν νουν καθοδηγεῖ,
εἰς σε κατευθύνουσιν ἅπαντες,
ὦ Ἀρετὴ, ἀκλινῶς τε ἀσφαλῶς.
https://tanipteros.wordpress.com/2025/0 ... %ae%ce%bd/
