Να πάω με την ψυχαναλύτριά μου;

[runner]

Για να καταλάβουμε, πήγαινες σε ντελο στο Μεταξουργείο και πλήρωνες απλά για να μιλήσετε;

[Έκτωρ Φοίνιξ]

Για να καταλάβουμε, πήγαινες σε ντελο στο Μεταξουργείο και πλήρωνες απλά για να μιλήσετε;

Ναι.

[Eθνικοκοινωνιστης]

Μεταξουργείο; Σα τον τιτάνα που ειναι τώρα στη Ρωσία;

[foscilis]

Απίστευτο κι όμως αληθινό. Βρέθηκε γυναίκα που θέλει να συνουσιαστεί με τον Έκτορα.

Ας πάρουμε τα πράγματα απ'την αρχή. Όπως σας έχω ξαναπεί, που και που πάω στο Μεταξουργείο για "ψυχανάλυση." Το λοιπόν, η "ψυχαναλύτριά" μου, όταν της είπα τα υπαρξιακά μου, για κάποιο λόγο με συμπάθησε. Μου είπε κι εκείνη τα δικά της βάσανα -- αλλά δε θα επεκταθώ στα δικά της προσωπικά, για ευνόητους λόγους -- και γνωριστήκαμε.

Την τελευταία φορά που την επισκέφτηκα, εκεί που της κλαιγόμουν κι εκείνη με χάιδευε, χωρίς να το πολυσκεφτώ, τη ρωτάω, "Δε μου λες, αν αποφασίσω ποτέ να ξεπαρθενευτώ, ενδιαφέρεσαι να με ξεπαρθενέψεις εσύ;" Προς έκπληξή μου, μου απάντησε "ναι." Της διευκρίνησα ότι εννοούσα κάπου έξω από την "υπηρεσία" της, χωρίς να πληρώσω, και μου είπε, "Ναι, κανένα πρόβλημα, όποτε θες τηλεφώνησέ μου να κανονίσουμε."

Δεν της έχω τηλεφωνήσει ακόμα. Και δεν ξέρω αν θα το κάνω. Είναι στιγμές που ψήνομαι να το κάνω. Κι είναι άλλες στιγμές που αναρρωτιέμαι, "Ας πούμε ότι ξεπαρθενεύομαι. Και μετά τι;" Θα με βοηθήσει πραγματικά αυτό να βρω τη θέση μου στο σύμπαν; Ή θα με μπερδέψει περισσότερο;

Φιλε αν λες αληθεια αυτη ανηκει στην πολυπληθεστατη κατηγορια γυναικων που γινονται ψυχοθεραπευτριες για να αυτοθεραπευτουν απο το τραυματα που τους αφησε το ερωτικο ιστορικο τους που σε διαβεβαιω ειναι για σεναριο ταινιας φρικης με εντονα στοιχεια παρωδιας. Ή μαλλον 20-30 τετοιων ταινιων.

[Citroenakias]

Μεταξουργείο Ε; Μάλλον ο Έκτωρ πήγαινε τόσο καιρό σε μπουρδέλο και πλήρωνε χωρίς να πηδάει.

[Eθνικοκοινωνιστης]

εμπα

[Έκτωρ Φοίνιξ]

Απίστευτο κι όμως αληθινό. Βρέθηκε γυναίκα που θέλει να συνουσιαστεί με τον Έκτορα.

Ας πάρουμε τα πράγματα απ'την αρχή. Όπως σας έχω ξαναπεί, που και που πάω στο Μεταξουργείο για "ψυχανάλυση." Το λοιπόν, η "ψυχαναλύτριά" μου, όταν της είπα τα υπαρξιακά μου, για κάποιο λόγο με συμπάθησε. Μου είπε κι εκείνη τα δικά της βάσανα -- αλλά δε θα επεκταθώ στα δικά της προσωπικά, για ευνόητους λόγους -- και γνωριστήκαμε.

Την τελευταία φορά που την επισκέφτηκα, εκεί που της κλαιγόμουν κι εκείνη με χάιδευε, χωρίς να το πολυσκεφτώ, τη ρωτάω, "Δε μου λες, αν αποφασίσω ποτέ να ξεπαρθενευτώ, ενδιαφέρεσαι να με ξεπαρθενέψεις εσύ;" Προς έκπληξή μου, μου απάντησε "ναι." Της διευκρίνησα ότι εννοούσα κάπου έξω από την "υπηρεσία" της, χωρίς να πληρώσω, και μου είπε, "Ναι, κανένα πρόβλημα, όποτε θες τηλεφώνησέ μου να κανονίσουμε."

Δεν της έχω τηλεφωνήσει ακόμα. Και δεν ξέρω αν θα το κάνω. Είναι στιγμές που ψήνομαι να το κάνω. Κι είναι άλλες στιγμές που αναρρωτιέμαι, "Ας πούμε ότι ξεπαρθενεύομαι. Και μετά τι;" Θα με βοηθήσει πραγματικά αυτό να βρω τη θέση μου στο σύμπαν; Ή θα με μπερδέψει περισσότερο;

Φιλε αν λες αληθεια αυτη ανηκει στην πολυπληθεστατη κατηγορια γυναικων που γινονται ψυχοθεραπευτριες για να αυτοθεραπευτουν απο το τραυματα που τους αφησε το ερωτικο ιστορικο τους που σε διαβεβαιω ειναι για σεναριο ταινιας φρικης με εντονα στοιχεια παρωδιας. Ή μαλλον 20-30 τετοιων ταινιων.

Βασικά έχεις δίκιο. Κρίνοντας από κάποια πράγματα που μου έχουν πει κορίτσια του Μεταξουργείου για τον εαυτό τους, όντως το ερωτικό ιστορικό τους είναι για ταινία.