Προβλήματα με την σχέση μου
Δημοσιεύτηκε: 03 Ιουν 2020, 14:49
Γεια σας! Το όνομα μου είναι Ορέστης και είμαι 35 χρονών και η ιστορία του προβλήματος που θα σας αφηγηθώ διαδραματίστηκε πριν από έναν χρόνο όταν είχαμε πάει με την κοπέλα μου, την Αναστασία, με την οποία έχω -ή μάλλον είχα- σχέση εδώ και τέσσερα υπέροχα χρόνια, σε ένα ξενοδοχείο στην Χαλκιδική, κοντά στην Καλλιθέα, μιας και θέλαμε ένα πολυσύχναστο μέρος για τις καλοκαιρινές μας διακοπές και η κατάλευκη αμμουδιά της Καλλιθέας με τα κρυστάλλινα νερά και τα ποικίλα μπαρ, εστιατόρια και τις εγκαταστάσεις για θαλάσσια σπορ φαινόντουσαν κατάλληλος καλοκαιρινός προορισμός αν και η Αναστασία αρχικά δεν επιθυμούσε να πάμε εκεί λόγω του ότι είναι περισσότερο άνθρωπος του βουνού και θα προτιμούσε σίγουρα περισσότερο μια ορειβασία στο Φαλακρό ή στο Καιμακτσαλάν καθότι αθλητικός τύπος (σε αντίθεση με εμένα). Είχαμε μια μίνι διαφωνία στην αρχή αλλά τελικά πείστηκε να με ακολουθήσει Χαλκιδική καθώς με αγαπούσε πολύ και δεν μου χάλαγε χατήρι, όπως και εγώ άλλωστε. Από την πρώτη στιγμή που γνώρισα την Αναστασία είχα μείνει άφωνος με την απίστευτη, σέξι και σπάνια ομορφιά της, όταν την γνώρισα ήταν 25 χρονών (την γνώρισα στο νυχτερινό) κα τώρα είναι 29 αλλά μοιάζει με εικοσάρα. Είχα πασχίσει πολύ για να την ρίξω αφού δεν ήμουν ο μόνος που την κυνηγούσε και αυτή η πανέμορφη και απείρου κάλλους γυναίκα είχε ύψος 1,75, αδύνατη περίπου 70 κιλά, μακριά ξανθά ίσια μαλλιά προς το νορβηγικό που έφταναν μέχρι σχεδόν κάτω στην ίσια και στενή της μέση και μάτια γαλανά και μια γαλλική, λεπτοκαμωμένη μυτούλα και μια οδοντοστοιχία κατάλευκη σαν να διαφήμιζε οδοντόπαστα. Γενικότερα, είχε ένα όμορφο προσωπάκι σαν γατούλα αλλά το δυνατό της σημείο ήταν οι καμπύλες της που αν φορούσε ρούχα που αναδεικνύουν ή έστω δεν κρύβουν το σώμα της τότε όταν την δει κάποιος -ειδικά πρώτη φορά- πέφτει σίγουρα κάτω ξερός. Είχε κάτι γλουτούς που αν έκανε το λάθος και φορούσε καμιά φόρμα ή κανένα κολάν για να βγει έξω από το σπίτι γινόταν χαμός από σφυρίγματα στον δρόμο, όμως πιστεύω ότι το δυνατό σημείο δεν ήταν ο τουρλωτός της κώλος αλλά το τεράστιο στήθος της που αν στο έδινε στο πιάτο χωρίς σουτιέν θα πάθαινες βουλιμικό σοκ. Μιλάμε για τεράστια στήθη (αν λάβουμε υπόψιν τα κιλά της), να φανταστείτε δεν μπορούσα να κρύψω τις ρόγες της με τις παλάμες μου γιατί ξεχείλιζαν από τα χέρια μου... Αν μάλιστα φορούσε καμιά ελαφρώς ανοιχτή μπλούζα τότε η Αναστασία μαγνήτιζε όλα τα αντρικά βλέμματα και άκουγε πλήθος επιφωνημάτων του στυλ <<Θεέ μου, τι πεπόνια είναι αυτά>> και <<ωω ρεε κάτι μπαλκόνια που περνάνε>> αλλά εγώ τα ανεχόμουν γιατί ήξερα ότι η κοπέλα μου ήταν απολύτως πιστή και δεν κοίταζε δεξιά και αριστερά άλλους άντρες. Είχαμε αποφασίσει μάλιστα να κάνουμε ακόμη και παιδί (κανένας μας δεν ήθελε γάμο, μόνο ένα απλό σύμφωνο συμβίωσης) αν και επί χρόνια ολόκληρα προσπαθούσαμε δίχως αποτέλεσμα. Δεν το βάζαμε όμως κάτω. Εγώ έλεγα στην Αναστασία όταν ήταν να πάω σπίτι της να φορέσει πρόστυχα εσώρουχα για να με ανάψει γιατί γενικά αντιμετωπίζω στυτική δυσλειτουργία (κοινώς, μου σηκώνεται δύσκολα) και εκείνη βέβαια δεν μου χάλαγε ποτέ χατήρι. Αυτό ήταν το καλό με την Αναστασία, ότι μπορεί να δυσκολεύτηκα πολύ μέχρι να την ρίξω (βασικά μου πήρε πολλούς μήνες) αλλά αφού την έριξα μετά έπινε νερό στο όνομα μου. Και εγώ όμως την είχα σαν βασίλισσα προσφέροντας τις όλες τις ανέσεις, με βοηθούσε και η μάνα μου. Τέλος πάντων, τα τέσσερα αυτά χρόνια της σχέσης ήταν υπέροχα σαν θυμαρίσιο μέλι αν εξαιρέσουμε το γεγονός ότι δεν κάναμε εύκολα σεξ.
Η ιστορία που θα σας διηγηθώ διαδραματίστηκε πέρυσι σε εκείνο το ξενοδοχείο στην Χαλκιδική όπου πήγαμε διακοπές. Την πρώτη μέρα που πήγαμε μαλώσαμε με την Αναστασία, εκείνη γκρίνιαζε για τα κουνούπια (δεν είχαμε σκεφτεί να πάρουμε μαζί μας αντικουνουπικό) αλλά και για το πράσινο μπραζίλ μαγιό που ήθελε να φορέσει σε συνδυασμό με το σέξι επάνω μαγιό μπικίνι που θα την έκανε την πιο καυτή γυναίκα του ξενοδοχείου αλλά ευτυχώς την έπεισα να μην φορέσει το μπραζίλ αλλά ένα πιο σεμνό κάτω μαγιό που θα έκρυβε τον κώλο της γιατί και μόνο το θέαμα του πάνω μαγιό να πιέζει το στήθος της που ήταν έτοιμο να ξεχειλίσει από το μαγιό ήταν αρκετό για να τραβήξει όλα τα αντρικά βλέμματα. Και εγώ φυσικά το σιχαινόμουν αυτό, το να την κοιτάει ο κάθε χλιμίτζουρας λιγούρης αλλά και πάλι δεν έδινα σημασία μιας και ήξερα ότι εκείνη την κορμάρα μονάχα εγώ μπορούσα να την αγγίξω και κανείς άλλος. Την πρώτη μέρα που πήγαμε στην πισίνα του ξενοδοχείου πολλοί πελάτες έτρεξαν να μας γνωρίσουν αλλά μέχρι εκεί εκτός από τρία χωριάτικα κωλόπαιδα που από ότι κατάλαβα ήταν μια παρέα άξεστων και ανάγωγων εικοσάχρονων αγοριών που είχανε βγει πρώτη τους φορά από το μποστάνι τους και αποφάσισαν να πάνε Χαλκιδική και μάλιστα ήταν στο διπλανό δωμάτιο με εμάς και μόλις μας είδαν έτρεξαν ευθύς αμέσως να μας καλωσορίσουν λέγοντας στην κοπέλα μου ότι χάρηκαν πολύ για την γνωριμία αλλά μόλις εμφανίστηκα από το μπαράκι του εστιατορίου με δύο μοχίτο στο χέρι και η Αναστασία με σύστησε σε αυτούς και έμαθαν ότι είμαι το αγόρι της, εκείνοι φάνηκαν απογοητευμένοι. Παρόλα αυτά δεν πτοήθηκαν και κατσικώθηκαν πάνω από το κεφάλι μας. Όποτε μας έβλεπαν κοντά στην πισίνα του ξενοδοχείου ή στο εστιατόριο ή στο μπαρ του εκείνοι τραβούσαν τις ξαπλώστρες ή τις καρέκλες τους δίπλα σε εμάς και μας μιλούσαν με τις ώρες. Εγώ και η Αναστασία είχαμε βαρεθεί αφάνταστα και κάθε τόσο η Αναστασία μου ψιθύριζε να βρω μια δικαιολογία να φύγουμε γρήγορα ενώ τα βλέμματα των τριών κωλόπαιδων (όπως τα αποκαλούσε αργότερα η κοπέλα μου) δεν έλεγαν να ξεκολλήσουν από το στήθος της που το αποκάλυπτε ελαφρώς η μπλούζα της με το μικρό άνοιγμα που είχε στο πάνω μέρος. Τα βλέμματα τους όλο εκεί έπεφταν και δεν τους ένοιαζε που τους είχα πάρει πρέφα, έβλεπαν τα στήθη της Αναστασίας τα οποία ήσαν παγιδευμένα και καλά κρυμμένα μέσα στην μπλούζα της που φούσκωνε και έπαιρνε το σχήμα των βυζιών της και εκείνοι κοιτούσαν το θέαμα και ξελιγώνονταν σαν το μικρό παιδί που βλέπει μπροστά μια λαχταριστή σοκολάτα. Τελικά μια μέρα η Αναστασία έφυγε νωρίτερα για το δωμάτιο της με την δικαιολογία ότι νυστάζει ώστε να τους αποφύγει και εγώ την ακολούθησα μετά από κανά δεκάλεπτο. Τότε της είπα:
<<Άτιμο θηλυκό, καλά έφυγες εσύ αλλά εμένα δεν με σκέφτηκες που έμεινα μόνος με αυτούς τους τρεις>>
<<Μα τι να έκανα βρε αγάπη μου, αφού αυτά τα βλαχόπαιδα είναι πολύ βαρετά, άσε που μου την έπεφταν και με κοιτούσαν συνέχεια όσο μου μιλούσαν στο στήθος μου. Πρώτη φορά γνωρίζω στην ζωή μου τέτοια κωλόπαιδα>>.
Και μακάρι η γνωριμία μας με αυτούς τους τρεις να είχε τελειώσει εκεί αλλά πού τέτοια τύχη... Όπου πηγαίναμε και όπου στεκόμασταν είτε στην πισίνα είτε στην τραπεζαρία του φαγητού τα τρία κωλόπαιδα βρίσκονταν μπροστά μας, ακόμη και στην παραλία της Καλλιθέας είχαν μάθει που πηγαίνουμε και μας ακολουθούσαν και κάθονταν δίπλα μας τελείως απρόσκλητοι και μας κερνούσαν κιόλας φρούτα και σάντουιτς. Αφού τρεις μέρες μετά την διαμονή μας στο ξενοδοχείο είχαμε ξενερώσει απίστευτα πολύ εξαιτίας που δεν μας άφηναν ποτέ σε ησυχία, μόνο τα βράδια στο δωμάτιο μας μπορούσαμε να μείνουμε λίγο μόνοι αλλά και πάλι αν κάναμε να βγούμε έξω εκείνοι οι τρεις μας άκουγαν και έβγαιναν και εκείνοι από το δωμάτιο για να μας ακολουθήσουν και να μας γίνουν στενός κορσές. Την τρίτη ημέρα η Αναστασία πρότεινε:
<<Πάμε να φάμε σε κανένα εστιατόριο έξω γιατί αν φάμε στο ξενοδοχείο αυτά τα κωλόπαιδα θα κάτσουν πάλι δίπλα μας και θα μας πρήξουν>>
<<Ναι έχεις δίκιο αγάπη μου>> της είπα και πήγαμε σε μια ταβέρνα της περιοχής. Αλλά και πάλι, μετά από λίγη ώρα εμφανίστηκαν μπροστά μας και τότε κατάλαβα ΄τι δύσκολα θα ξεφεύγαμε από την ενοχλητική παρέα τους. Φυσικά τα πρόστυχα υπονοούμενα προς την Αναστασία δεν έλειπαν και σήμερα. Σε κάποια φάση νευρίασα πολύ όταν καθώς μας κερνάγανε συνέχεια και συνέχεια ούζα και μεθύσαμε, η Αναστασία σαν πιο άμαθη στο πιοτό άρχισε να γελάει με το παραμικρό, γενικά είχε γίνει πίτα, και ήξερα ότι αν έπινε πολύ γινόνταν άλλος άνθρωπος και από σωστή και συγκρατημένη κοπέλα μετατρέπονταν σε μια γυναίκα που ήταν ικανή να χορεύει για ώρες και την άλλη μέρα δεν θυμόταν τίποτα, για αυτό αποφεύγαμε να πίνουμε γενικώς και όταν πίναμε φροντίζαμε να είμαστε μόνοι, απλά εκείνη την φορά το ούζο ήταν βαρύ και μας χτύπησε κατευθείαν, εε μας χτύπησαν και λίγο τα κωλόπαιδα στον εγωισμό πως εμείς της πόλης δεν το σηκώνουμε το ποτό και έτσι εμείς πεισμώσαμε και έγινε το ανάποφευκτο, είχαμε γίνει πίτα... Σε κάποια φάση έβαλαν χωρίς να το καταλάβω τσιφτετέλια στο μαγαζί και τότε ο Τάκης, το ένα από τα τρία κωλόπαιδα, είπε στην Αναστασία:
<<Άντε κούκλα, σήκω και χόρεψε, αμαρτία τέτοια γυναίκα να μην χορεύει>>
<<Όχι, δεν είμαι του τσιφτετελιού και είμαι και ζαλισμένη>> απάντησε η Αναστασία.
<<Αα καλά, εσείς οι πρωτευουσιάνες είστε τελικά πολύ ξενέρωτες τύπισσες, καλά σας λένε κρυόκωλες>>
Τότε πάτησαν (χωρίς να το ξέρουν; θα σας γελάσω) την Αναστασία στον εγωισμό της και ξαφνικά την είδα να σηκώνεται επάνω στο τραπέζι και να λικνίζεται στον ρυθμό της μουσικής και εγώ δεν πίστευα στα μάτια μου. Ευτυχώς δεν φορούσε καμια φούστα αλλά και το κολάν που φόραγε και η μπλούζα με το ντεκολτέ ήταν υπεραρκετά για να τραβήξουν στο τραπέζι μας όλα τα αντρικά βλέμματα του μαγαζιού που χάρις στην Ανστασία μετατράπηκε από ταβέρνα σε μπουζουξίδικο και με πρώτους και καλύτερους να απολαμβάνουν το θέαμα τα τρία κωλόπαιδα και ο ταβερνιάρης ο οποίο είχε έρθει στο τραπέζι μας και βάραγε παλαμάκια στην Αναστασία και μίλαγε με τον Τάκη τον οποίον -από ότι κατάλαβα- γνώριζε.
Αφού όλοι θαύμασαν για κανά εικοσάλεπτο την Αναστασία να χορεύει πάνω στο τραπέζι με τα τσιφτετέλια παραγγελία του μαγαζάτορα να διαδέχονται το ένα το άλλο (τι Γιώργος Μαργαρίτης ακούστηκε, τι Μαρία Δεικτά και τι Δήμητρα Νικολάου) μετά η Αναστασία κουράστηκε και έκατσε επιτέλους κάτω στον κώλο της παρόλο που εγώ από την αρχή του χορού της φώναζα να κατέβει κάτω και να σηκωθούμε να φύγουμε αλλά εκείνη δεν με άκουγε. Τότε ο Τάκης έκατσε δίπλα της και της είπε:
<<Έλα, Αναστασία μου φάε ένα αγγουράκι τώρα, είναι δυναμωτικό το χρειάζεσαι...>>
<<Όχι, δεν τρώω άλλο, προσέχω την σιλουέτα μου>>
<<Μα γιατί; Μια χαρά είσαι, μετά από τόσο χορό που έριξες πρέπει να φας γιατί θα ρέψεις>>
<<Όχι, σου λέω, μια χαρά είμαι!>> είπε η Αναστασία κοφτά και απότομα.
<<Αα κατάλαβα, δεν σου αρέσουν τα αγγούρια, θα προτιμάς τα λουκάνικα και για αυτό οι βυζόμπαλες σου μεγάλωσαν και έγιναν σαν μικρά πεπόνια>> και τότε οι άλλοι δύο φίλοι του άρχισαν να γελάνε και ο Τάκης άρπαξε ένα πιρούνι και τσίμπησε με αυτό ένα κομμάτι λουκάνικο και της είπε κάνοντας μια κίνηση με το χέρι του προς τα χείλη της:
<<Έλα, φάε να δεις τι νόστιμο που είναι! Φάε να συντηρήσεις τα πεπόνια σου!>>
Η Αναστασία τότε πετάχτηκε πάνω λέγοντας του:
<<Τι να σου πω, λυπάμαι για την αγωγή που είχες από το σπίτι σου...>>
<<Δεν ντρέπεστε να προσβάλλετε την κοπέλα μου έτσι;>> τους είπα απειλητικά και σηκώθηκα και εγώ και έφυγα και τους παρατήσαμε εκεί ενώ αυτοί μας παρακαλούσαν να γυρίσουμε πίσω και ότι τους παρεξηγήσαμε και ότι μας ζητούσαν συγνώμη. Την επόμενη μέρα σηκωθήκαμε με πονοκέφαλο και η Αναστασία μου είπε:
<<Αγάπη μου, δεν αντέχω άλλο αυτό το μέρος με αυτά τα τρία κωλόπαιδα, πάμε να φύγουμε σήμερα, σε παρακαλώ>>
<<Έχεις δίκιο, μωρό μου, αλλά τώρα θα φύγουμε που βρήκαμε την ευκαιρία να τους ξεφορτωθούμε; Μετά από αυτό να είσαι σίγουρη ότι δεν θα μας ξαναενοχλήσουν...>>
<<Έλα, γιατί μου το κάνεις αυτό τώρα; Αφού ξέρω πως και εσύ θέλεις να φύγουμε γιατί με τιμωρείς έτσι; Μήπως επειδή χόρεψα για λίγο;>>
<<Τι λίγο; Όλο το μαγαζί ξεσήκωσες μόλις σηκώθηκες στο τραπέζι .>>
<<Τι; πλάκα κάνεις έτσι;>>
<<Όχι βέβαια αλήθεια σου λέω>>
<<Όχι Ορέστη μου πες μου ότι δεν είναι αλήθεια, μη μου πεις οτι έδωσα τέτοια χαρά στα λιγούρια να με δουν να χορεύω;>>
<<Κι όμως τους την έδωσες για είκοσι λεπτά>>
<< Τι ! Γιατι δεν με σταμάτησες ρε Ορέστη; Αφού το ξέρεις ότι όταν πίνω δεν ξέρω τι κάνω και δεν είμαι ο εαυτός μου!>>
<<Σου έλεγα να σταματήσεις και δεν με άκουγες...>>
<<Κάλα τέλος πάντων δεν θα πιω ποτέ ξανά μετά από αυτό το ρεζιλίκι ,τουλάχιστον ας δούμε τη θετική πλευρά .>>
<<και ποιά είναι αυτή;>> ρώτησα εγώ.
<<Οτι όλοι κοιτούσαν και θαύμαζαν το σώμα μου αλλά ξέρουν ότι ποτέ δεν θα αγγίξουν ή ακουμπήσουν ένα τέτοιο σώμα.>>
<<Δίκιο έχεις μωρό μου αυτό το σώμα μόνο εγώ μπορώ και το αγγίζω ,έτσι δεν είναι;>>
<<γιατί μωρό μου έχεις αμφιβολίες;αφού ξέρεις πώς μόνο εσένα αγαπάω και δεν έχω αφήσει ποτέ άλλον άντρα να με ακουμπήσει>>
<<Το ξέρω μωρό μου όμως μου ορκίζεσαι πως θα ήμαστε και στο μέλλον έτσι για πάντα μέχρι να γεράσουμε ;>>
<<Φυσικά και στο ορκίζομαι μωρό μου ,εσύ;>>
<<Εννοείτε κούκλα μου>>
Μέτα απο αυτό κάναμε έρωτα που είχαμε χρόνια να κάνουμε σεξ για τόση ώρα και τόσο καλά αφού κάναμε σεξ για 10 λεπτά χωρίς σταματημό,φυσικά η κοπέλα μου όπως πάντα δεν αναστέναζε καθόλου ,δυστυχώς στο σεξ η Αναστασία ήταν πολύ ήσυχη, δεν φώναζε καθόλου σαν να μην της έκανα τίποτα αλλά το υπέροχο σώμα της κάλυπτε και με το παραπάνω αυτό το μικρο ελάττωμα της.
Στη συνέχεια το απόγευμα πήγαμε στην παραλία και εκεί που καθόμασταν ξαφνικά ήρθε το ένα κωλόπαιδο ο Τάκης και άρχισε να μας ζητάει συγγνώμη και έλεγε πως παραφέρθηκε και πως δεν θα μας ξαναενοχλήσει αν δεν μας αρέσει η παρέα του ,εμείς του δείχναμε πως ακόμα είμαστε θιγμένοι και βουτήξαμε στη θάλασσα για μπάνιο ενώ αυτός έμεινε έξω ,εμείς είπαμε ωραία λογικά δεν θα ξέρει κολύμπι γι αυτό δεν μας ακολούθησε. Σε κάποια φάση κάπου στα βαθιά που κολυμπούσαμε και η Αναστασία ήταν μπροστά μιας και ήταν αθλητικός τύπος και ασχολούνταν πολύ με τη γυμναστική ενώ εγώ την ακολουθούσα μιας και γυμνάζομαι λίγο αλλά την έχω την κοιλίτσα μου,σε κάποια φάση λοιπόν είδα κάποιον με στολή δύτη να περνάει από κάτω μας και μετά από λίγο ακούω τη Αναστασία να τσιρίζει
<<ααααααχ βοήθεια αγάπη μου ,κάτι κόλλησε πάνω στο πόδι μου και με τσιμπάει αααααα!>>
Εγώ δεν ήξερα τι να κάνω βούτηξα και είδα ότι είχε κάτι στο πόδι της σαν βδέλλα αλλά δεν κατάλαβα τι ακριβώς και αν και προσπάθησα δεν μπορούσα να της το βγάλω ενώ αυτή ούρλιαζε από πόνο.
<< ααααααααα βοήθεια Ορέστη κάνε κάτι πονάω πολύ!>>
Και εκείνη την ώρα είχε πανικοβληθεί τόσο πολύ που άρχισε να βουλιάζει και έπινε συνεχώς νερό απ το στόμα ενώ εγώ προσπαθούσα να τη βγάλω έξω στην παραλία αλλά δεν μπορούσα δεν ήξερα καλό κολύμπι ίσα που ήξερα να επιπλέω και έτσι όπως η Αναστασία είχε γαντζωθεί από πάνω μου αρχίσαμε να βουλιάζουμε μαζί μιας και δεν είμαι ιδιαίτερα δυνατός άντρας είμαι 1.60 και 90 κιλά (κυρίως λίπος) και έτσι όπως αρχίσαμε να βουλιάζουμε πίστεψα πως θα πνιγούμε και έσπρωχνα τη κοπέλα μου μου από πάνω μου για να μην με πνίξει και άρχισα να φωνάζω βοήθεια και πριν προλάβω καλά καλά να φωνάξω δυό φορές βλέπω έναν άντρα να κολυμπάει σαν δελφίνι και να πιάνει τη Αναστασία κάπως από πίσω και να την βγάζει στα ριχά με μεγάλη ευκολία ενώ εγώ ακολουθούσα και μετά κατάλαβα ότι εκείνος ο άντρας ήταν ο Τάκης!και φρίκαρα που ήξερε τόσο καλό κολύμπι και σε δύο λεπτά είχε βγάλει τη Αναστασία έξω και άρχισε ξαφνικά να της πιάνει το στήθος και να της το ζουλάει σαν πλαστελίνη ενώ ταυτόχρονα την φιλούσε στο στόμα!
Εγώ όταν το είδα αυτό ήμουν έτοιμος να εκραγώ από τη ζήλια και βγήκα γρήγορα απ τη θάλασσα και του όρμισα και άρχισα να τον χτυπάω λέγοντάς του -Τι κάνεις εκεί στη κοπέλα μου ρε κωλόπαιδο! και αυτός γύρισε και μου τράβηξε μια αγκωνιά στη μύτη και έπεσα κάτω για λίγο και μετά σηκώθηκα και είχε μαζευτεί κόσμος και ο Τάκης το κωλόπαιδο συνέχισε να της πιέζει το βυζί και να τη φυλάει στο στόμα, όταν όμως είδα καλύτερα είδα πως δεν τη φιλούσε αλλά φυσούσε αέρα μέσα στο στόμα της .Τότε μου είπε κάποιος από τους ξένους που κοιτούσαν πως της κάνει τεχνητή αναπνοή. και μετά απο δευτερόλεπτα η Αναστασία άρχισε να βήχει και έφτυσε λίγο νερό απ το στόμα της και μετά συνήλθε και αφού έφυγαν όλοι, μείναμε μονάχα εγώ, η Αναστασία και ο Τάκης και η Αναστασία φώναζε <<αααα πονάει το πόδι μου πολύ, βοηθήστε με να βγάλω αυτό το πράγμα από πάνω μου!>> και τότε ο Τάκης με δύο κινήσεις το έβγαλε απ το πόδι της σαν να ήταν παιχνιδάκι ενώ εγώ μέσα στη θάλασσα δεν μπορούσα να το βγάλω ούτε και τώρα...
<<Σε ευχαριστώ πολύ Τάκη για τη βοήθεια, με έσωσες! χίλια ευχαριστώ!>> είπε η Αναστασία με θαυμασμό ενώ εμένα με κοίταξε με ένα βλέμμα περιφρόνησης και απογοήτευσης και μετά της λέει ο Τάκης:
<<Μη με παρεξηγήσεις ,για να δω το στήθος σου το αριστερό μήπως σου το τραυμάτισα γιατί όταν σου έκανα μαλάξεις σε πίεζα πολύ δυνατά>>.και άρχισε να της το πιάνει το βυζί και να της το χουφτώνει με την μεγάλη παλάμη του και της έλεγε -πονάς έτσι που το πιέζω ;
<<Αααα λίγο ναί>>
<<Πρέπει να σου το τραυμάτισα λίγο με συγχωρείς (και σταμάτησε να της το πιάνει το βυζί), αλλά συνήθως έτσι γίνετε δεν είχα άλλη επιλογή αν δεν το έκανα μπορεί να πνιγόσουν>>
-Όχι παρακαλώ τι είναι αυτά που λες, με έσωσες!>>
Του είπε η Λένα και φύγαμε βιαστικά για το γιατρό ο οποίος μας είπε οτι όλα είναι εντάξει και ότι δεν κινδύνεψε να πνιγεί αλλιώς θα είχε πάρει νερό έστω και λίγο στους πνεύμονες αλλά απλά έπαθε κάτι σαν πανικό και νόμιζε ότι πνιγόταν και πως η τεχνητή αναπνοή ήταν περιττή.
<<Αλλά δεν πειράζει, μια τεχνητή αναπνοή είναι πάντα ευπρόσδεκτη για εσάς τους νέους>> είπε ο γιατρός γελώντας...
Η ιστορία που θα σας διηγηθώ διαδραματίστηκε πέρυσι σε εκείνο το ξενοδοχείο στην Χαλκιδική όπου πήγαμε διακοπές. Την πρώτη μέρα που πήγαμε μαλώσαμε με την Αναστασία, εκείνη γκρίνιαζε για τα κουνούπια (δεν είχαμε σκεφτεί να πάρουμε μαζί μας αντικουνουπικό) αλλά και για το πράσινο μπραζίλ μαγιό που ήθελε να φορέσει σε συνδυασμό με το σέξι επάνω μαγιό μπικίνι που θα την έκανε την πιο καυτή γυναίκα του ξενοδοχείου αλλά ευτυχώς την έπεισα να μην φορέσει το μπραζίλ αλλά ένα πιο σεμνό κάτω μαγιό που θα έκρυβε τον κώλο της γιατί και μόνο το θέαμα του πάνω μαγιό να πιέζει το στήθος της που ήταν έτοιμο να ξεχειλίσει από το μαγιό ήταν αρκετό για να τραβήξει όλα τα αντρικά βλέμματα. Και εγώ φυσικά το σιχαινόμουν αυτό, το να την κοιτάει ο κάθε χλιμίτζουρας λιγούρης αλλά και πάλι δεν έδινα σημασία μιας και ήξερα ότι εκείνη την κορμάρα μονάχα εγώ μπορούσα να την αγγίξω και κανείς άλλος. Την πρώτη μέρα που πήγαμε στην πισίνα του ξενοδοχείου πολλοί πελάτες έτρεξαν να μας γνωρίσουν αλλά μέχρι εκεί εκτός από τρία χωριάτικα κωλόπαιδα που από ότι κατάλαβα ήταν μια παρέα άξεστων και ανάγωγων εικοσάχρονων αγοριών που είχανε βγει πρώτη τους φορά από το μποστάνι τους και αποφάσισαν να πάνε Χαλκιδική και μάλιστα ήταν στο διπλανό δωμάτιο με εμάς και μόλις μας είδαν έτρεξαν ευθύς αμέσως να μας καλωσορίσουν λέγοντας στην κοπέλα μου ότι χάρηκαν πολύ για την γνωριμία αλλά μόλις εμφανίστηκα από το μπαράκι του εστιατορίου με δύο μοχίτο στο χέρι και η Αναστασία με σύστησε σε αυτούς και έμαθαν ότι είμαι το αγόρι της, εκείνοι φάνηκαν απογοητευμένοι. Παρόλα αυτά δεν πτοήθηκαν και κατσικώθηκαν πάνω από το κεφάλι μας. Όποτε μας έβλεπαν κοντά στην πισίνα του ξενοδοχείου ή στο εστιατόριο ή στο μπαρ του εκείνοι τραβούσαν τις ξαπλώστρες ή τις καρέκλες τους δίπλα σε εμάς και μας μιλούσαν με τις ώρες. Εγώ και η Αναστασία είχαμε βαρεθεί αφάνταστα και κάθε τόσο η Αναστασία μου ψιθύριζε να βρω μια δικαιολογία να φύγουμε γρήγορα ενώ τα βλέμματα των τριών κωλόπαιδων (όπως τα αποκαλούσε αργότερα η κοπέλα μου) δεν έλεγαν να ξεκολλήσουν από το στήθος της που το αποκάλυπτε ελαφρώς η μπλούζα της με το μικρό άνοιγμα που είχε στο πάνω μέρος. Τα βλέμματα τους όλο εκεί έπεφταν και δεν τους ένοιαζε που τους είχα πάρει πρέφα, έβλεπαν τα στήθη της Αναστασίας τα οποία ήσαν παγιδευμένα και καλά κρυμμένα μέσα στην μπλούζα της που φούσκωνε και έπαιρνε το σχήμα των βυζιών της και εκείνοι κοιτούσαν το θέαμα και ξελιγώνονταν σαν το μικρό παιδί που βλέπει μπροστά μια λαχταριστή σοκολάτα. Τελικά μια μέρα η Αναστασία έφυγε νωρίτερα για το δωμάτιο της με την δικαιολογία ότι νυστάζει ώστε να τους αποφύγει και εγώ την ακολούθησα μετά από κανά δεκάλεπτο. Τότε της είπα:
<<Άτιμο θηλυκό, καλά έφυγες εσύ αλλά εμένα δεν με σκέφτηκες που έμεινα μόνος με αυτούς τους τρεις>>
<<Μα τι να έκανα βρε αγάπη μου, αφού αυτά τα βλαχόπαιδα είναι πολύ βαρετά, άσε που μου την έπεφταν και με κοιτούσαν συνέχεια όσο μου μιλούσαν στο στήθος μου. Πρώτη φορά γνωρίζω στην ζωή μου τέτοια κωλόπαιδα>>.
Και μακάρι η γνωριμία μας με αυτούς τους τρεις να είχε τελειώσει εκεί αλλά πού τέτοια τύχη... Όπου πηγαίναμε και όπου στεκόμασταν είτε στην πισίνα είτε στην τραπεζαρία του φαγητού τα τρία κωλόπαιδα βρίσκονταν μπροστά μας, ακόμη και στην παραλία της Καλλιθέας είχαν μάθει που πηγαίνουμε και μας ακολουθούσαν και κάθονταν δίπλα μας τελείως απρόσκλητοι και μας κερνούσαν κιόλας φρούτα και σάντουιτς. Αφού τρεις μέρες μετά την διαμονή μας στο ξενοδοχείο είχαμε ξενερώσει απίστευτα πολύ εξαιτίας που δεν μας άφηναν ποτέ σε ησυχία, μόνο τα βράδια στο δωμάτιο μας μπορούσαμε να μείνουμε λίγο μόνοι αλλά και πάλι αν κάναμε να βγούμε έξω εκείνοι οι τρεις μας άκουγαν και έβγαιναν και εκείνοι από το δωμάτιο για να μας ακολουθήσουν και να μας γίνουν στενός κορσές. Την τρίτη ημέρα η Αναστασία πρότεινε:
<<Πάμε να φάμε σε κανένα εστιατόριο έξω γιατί αν φάμε στο ξενοδοχείο αυτά τα κωλόπαιδα θα κάτσουν πάλι δίπλα μας και θα μας πρήξουν>>
<<Ναι έχεις δίκιο αγάπη μου>> της είπα και πήγαμε σε μια ταβέρνα της περιοχής. Αλλά και πάλι, μετά από λίγη ώρα εμφανίστηκαν μπροστά μας και τότε κατάλαβα ΄τι δύσκολα θα ξεφεύγαμε από την ενοχλητική παρέα τους. Φυσικά τα πρόστυχα υπονοούμενα προς την Αναστασία δεν έλειπαν και σήμερα. Σε κάποια φάση νευρίασα πολύ όταν καθώς μας κερνάγανε συνέχεια και συνέχεια ούζα και μεθύσαμε, η Αναστασία σαν πιο άμαθη στο πιοτό άρχισε να γελάει με το παραμικρό, γενικά είχε γίνει πίτα, και ήξερα ότι αν έπινε πολύ γινόνταν άλλος άνθρωπος και από σωστή και συγκρατημένη κοπέλα μετατρέπονταν σε μια γυναίκα που ήταν ικανή να χορεύει για ώρες και την άλλη μέρα δεν θυμόταν τίποτα, για αυτό αποφεύγαμε να πίνουμε γενικώς και όταν πίναμε φροντίζαμε να είμαστε μόνοι, απλά εκείνη την φορά το ούζο ήταν βαρύ και μας χτύπησε κατευθείαν, εε μας χτύπησαν και λίγο τα κωλόπαιδα στον εγωισμό πως εμείς της πόλης δεν το σηκώνουμε το ποτό και έτσι εμείς πεισμώσαμε και έγινε το ανάποφευκτο, είχαμε γίνει πίτα... Σε κάποια φάση έβαλαν χωρίς να το καταλάβω τσιφτετέλια στο μαγαζί και τότε ο Τάκης, το ένα από τα τρία κωλόπαιδα, είπε στην Αναστασία:
<<Άντε κούκλα, σήκω και χόρεψε, αμαρτία τέτοια γυναίκα να μην χορεύει>>
<<Όχι, δεν είμαι του τσιφτετελιού και είμαι και ζαλισμένη>> απάντησε η Αναστασία.
<<Αα καλά, εσείς οι πρωτευουσιάνες είστε τελικά πολύ ξενέρωτες τύπισσες, καλά σας λένε κρυόκωλες>>
Τότε πάτησαν (χωρίς να το ξέρουν; θα σας γελάσω) την Αναστασία στον εγωισμό της και ξαφνικά την είδα να σηκώνεται επάνω στο τραπέζι και να λικνίζεται στον ρυθμό της μουσικής και εγώ δεν πίστευα στα μάτια μου. Ευτυχώς δεν φορούσε καμια φούστα αλλά και το κολάν που φόραγε και η μπλούζα με το ντεκολτέ ήταν υπεραρκετά για να τραβήξουν στο τραπέζι μας όλα τα αντρικά βλέμματα του μαγαζιού που χάρις στην Ανστασία μετατράπηκε από ταβέρνα σε μπουζουξίδικο και με πρώτους και καλύτερους να απολαμβάνουν το θέαμα τα τρία κωλόπαιδα και ο ταβερνιάρης ο οποίο είχε έρθει στο τραπέζι μας και βάραγε παλαμάκια στην Αναστασία και μίλαγε με τον Τάκη τον οποίον -από ότι κατάλαβα- γνώριζε.
Αφού όλοι θαύμασαν για κανά εικοσάλεπτο την Αναστασία να χορεύει πάνω στο τραπέζι με τα τσιφτετέλια παραγγελία του μαγαζάτορα να διαδέχονται το ένα το άλλο (τι Γιώργος Μαργαρίτης ακούστηκε, τι Μαρία Δεικτά και τι Δήμητρα Νικολάου) μετά η Αναστασία κουράστηκε και έκατσε επιτέλους κάτω στον κώλο της παρόλο που εγώ από την αρχή του χορού της φώναζα να κατέβει κάτω και να σηκωθούμε να φύγουμε αλλά εκείνη δεν με άκουγε. Τότε ο Τάκης έκατσε δίπλα της και της είπε:
<<Έλα, Αναστασία μου φάε ένα αγγουράκι τώρα, είναι δυναμωτικό το χρειάζεσαι...>>
<<Όχι, δεν τρώω άλλο, προσέχω την σιλουέτα μου>>
<<Μα γιατί; Μια χαρά είσαι, μετά από τόσο χορό που έριξες πρέπει να φας γιατί θα ρέψεις>>
<<Όχι, σου λέω, μια χαρά είμαι!>> είπε η Αναστασία κοφτά και απότομα.
<<Αα κατάλαβα, δεν σου αρέσουν τα αγγούρια, θα προτιμάς τα λουκάνικα και για αυτό οι βυζόμπαλες σου μεγάλωσαν και έγιναν σαν μικρά πεπόνια>> και τότε οι άλλοι δύο φίλοι του άρχισαν να γελάνε και ο Τάκης άρπαξε ένα πιρούνι και τσίμπησε με αυτό ένα κομμάτι λουκάνικο και της είπε κάνοντας μια κίνηση με το χέρι του προς τα χείλη της:
<<Έλα, φάε να δεις τι νόστιμο που είναι! Φάε να συντηρήσεις τα πεπόνια σου!>>
Η Αναστασία τότε πετάχτηκε πάνω λέγοντας του:
<<Τι να σου πω, λυπάμαι για την αγωγή που είχες από το σπίτι σου...>>
<<Δεν ντρέπεστε να προσβάλλετε την κοπέλα μου έτσι;>> τους είπα απειλητικά και σηκώθηκα και εγώ και έφυγα και τους παρατήσαμε εκεί ενώ αυτοί μας παρακαλούσαν να γυρίσουμε πίσω και ότι τους παρεξηγήσαμε και ότι μας ζητούσαν συγνώμη. Την επόμενη μέρα σηκωθήκαμε με πονοκέφαλο και η Αναστασία μου είπε:
<<Αγάπη μου, δεν αντέχω άλλο αυτό το μέρος με αυτά τα τρία κωλόπαιδα, πάμε να φύγουμε σήμερα, σε παρακαλώ>>
<<Έχεις δίκιο, μωρό μου, αλλά τώρα θα φύγουμε που βρήκαμε την ευκαιρία να τους ξεφορτωθούμε; Μετά από αυτό να είσαι σίγουρη ότι δεν θα μας ξαναενοχλήσουν...>>
<<Έλα, γιατί μου το κάνεις αυτό τώρα; Αφού ξέρω πως και εσύ θέλεις να φύγουμε γιατί με τιμωρείς έτσι; Μήπως επειδή χόρεψα για λίγο;>>
<<Τι λίγο; Όλο το μαγαζί ξεσήκωσες μόλις σηκώθηκες στο τραπέζι .>>
<<Τι; πλάκα κάνεις έτσι;>>
<<Όχι βέβαια αλήθεια σου λέω>>
<<Όχι Ορέστη μου πες μου ότι δεν είναι αλήθεια, μη μου πεις οτι έδωσα τέτοια χαρά στα λιγούρια να με δουν να χορεύω;>>
<<Κι όμως τους την έδωσες για είκοσι λεπτά>>
<< Τι ! Γιατι δεν με σταμάτησες ρε Ορέστη; Αφού το ξέρεις ότι όταν πίνω δεν ξέρω τι κάνω και δεν είμαι ο εαυτός μου!>>
<<Σου έλεγα να σταματήσεις και δεν με άκουγες...>>
<<Κάλα τέλος πάντων δεν θα πιω ποτέ ξανά μετά από αυτό το ρεζιλίκι ,τουλάχιστον ας δούμε τη θετική πλευρά .>>
<<και ποιά είναι αυτή;>> ρώτησα εγώ.
<<Οτι όλοι κοιτούσαν και θαύμαζαν το σώμα μου αλλά ξέρουν ότι ποτέ δεν θα αγγίξουν ή ακουμπήσουν ένα τέτοιο σώμα.>>
<<Δίκιο έχεις μωρό μου αυτό το σώμα μόνο εγώ μπορώ και το αγγίζω ,έτσι δεν είναι;>>
<<γιατί μωρό μου έχεις αμφιβολίες;αφού ξέρεις πώς μόνο εσένα αγαπάω και δεν έχω αφήσει ποτέ άλλον άντρα να με ακουμπήσει>>
<<Το ξέρω μωρό μου όμως μου ορκίζεσαι πως θα ήμαστε και στο μέλλον έτσι για πάντα μέχρι να γεράσουμε ;>>
<<Φυσικά και στο ορκίζομαι μωρό μου ,εσύ;>>
<<Εννοείτε κούκλα μου>>
Μέτα απο αυτό κάναμε έρωτα που είχαμε χρόνια να κάνουμε σεξ για τόση ώρα και τόσο καλά αφού κάναμε σεξ για 10 λεπτά χωρίς σταματημό,φυσικά η κοπέλα μου όπως πάντα δεν αναστέναζε καθόλου ,δυστυχώς στο σεξ η Αναστασία ήταν πολύ ήσυχη, δεν φώναζε καθόλου σαν να μην της έκανα τίποτα αλλά το υπέροχο σώμα της κάλυπτε και με το παραπάνω αυτό το μικρο ελάττωμα της.
Στη συνέχεια το απόγευμα πήγαμε στην παραλία και εκεί που καθόμασταν ξαφνικά ήρθε το ένα κωλόπαιδο ο Τάκης και άρχισε να μας ζητάει συγγνώμη και έλεγε πως παραφέρθηκε και πως δεν θα μας ξαναενοχλήσει αν δεν μας αρέσει η παρέα του ,εμείς του δείχναμε πως ακόμα είμαστε θιγμένοι και βουτήξαμε στη θάλασσα για μπάνιο ενώ αυτός έμεινε έξω ,εμείς είπαμε ωραία λογικά δεν θα ξέρει κολύμπι γι αυτό δεν μας ακολούθησε. Σε κάποια φάση κάπου στα βαθιά που κολυμπούσαμε και η Αναστασία ήταν μπροστά μιας και ήταν αθλητικός τύπος και ασχολούνταν πολύ με τη γυμναστική ενώ εγώ την ακολουθούσα μιας και γυμνάζομαι λίγο αλλά την έχω την κοιλίτσα μου,σε κάποια φάση λοιπόν είδα κάποιον με στολή δύτη να περνάει από κάτω μας και μετά από λίγο ακούω τη Αναστασία να τσιρίζει
<<ααααααχ βοήθεια αγάπη μου ,κάτι κόλλησε πάνω στο πόδι μου και με τσιμπάει αααααα!>>
Εγώ δεν ήξερα τι να κάνω βούτηξα και είδα ότι είχε κάτι στο πόδι της σαν βδέλλα αλλά δεν κατάλαβα τι ακριβώς και αν και προσπάθησα δεν μπορούσα να της το βγάλω ενώ αυτή ούρλιαζε από πόνο.
<< ααααααααα βοήθεια Ορέστη κάνε κάτι πονάω πολύ!>>
Και εκείνη την ώρα είχε πανικοβληθεί τόσο πολύ που άρχισε να βουλιάζει και έπινε συνεχώς νερό απ το στόμα ενώ εγώ προσπαθούσα να τη βγάλω έξω στην παραλία αλλά δεν μπορούσα δεν ήξερα καλό κολύμπι ίσα που ήξερα να επιπλέω και έτσι όπως η Αναστασία είχε γαντζωθεί από πάνω μου αρχίσαμε να βουλιάζουμε μαζί μιας και δεν είμαι ιδιαίτερα δυνατός άντρας είμαι 1.60 και 90 κιλά (κυρίως λίπος) και έτσι όπως αρχίσαμε να βουλιάζουμε πίστεψα πως θα πνιγούμε και έσπρωχνα τη κοπέλα μου μου από πάνω μου για να μην με πνίξει και άρχισα να φωνάζω βοήθεια και πριν προλάβω καλά καλά να φωνάξω δυό φορές βλέπω έναν άντρα να κολυμπάει σαν δελφίνι και να πιάνει τη Αναστασία κάπως από πίσω και να την βγάζει στα ριχά με μεγάλη ευκολία ενώ εγώ ακολουθούσα και μετά κατάλαβα ότι εκείνος ο άντρας ήταν ο Τάκης!και φρίκαρα που ήξερε τόσο καλό κολύμπι και σε δύο λεπτά είχε βγάλει τη Αναστασία έξω και άρχισε ξαφνικά να της πιάνει το στήθος και να της το ζουλάει σαν πλαστελίνη ενώ ταυτόχρονα την φιλούσε στο στόμα!
Εγώ όταν το είδα αυτό ήμουν έτοιμος να εκραγώ από τη ζήλια και βγήκα γρήγορα απ τη θάλασσα και του όρμισα και άρχισα να τον χτυπάω λέγοντάς του -Τι κάνεις εκεί στη κοπέλα μου ρε κωλόπαιδο! και αυτός γύρισε και μου τράβηξε μια αγκωνιά στη μύτη και έπεσα κάτω για λίγο και μετά σηκώθηκα και είχε μαζευτεί κόσμος και ο Τάκης το κωλόπαιδο συνέχισε να της πιέζει το βυζί και να τη φυλάει στο στόμα, όταν όμως είδα καλύτερα είδα πως δεν τη φιλούσε αλλά φυσούσε αέρα μέσα στο στόμα της .Τότε μου είπε κάποιος από τους ξένους που κοιτούσαν πως της κάνει τεχνητή αναπνοή. και μετά απο δευτερόλεπτα η Αναστασία άρχισε να βήχει και έφτυσε λίγο νερό απ το στόμα της και μετά συνήλθε και αφού έφυγαν όλοι, μείναμε μονάχα εγώ, η Αναστασία και ο Τάκης και η Αναστασία φώναζε <<αααα πονάει το πόδι μου πολύ, βοηθήστε με να βγάλω αυτό το πράγμα από πάνω μου!>> και τότε ο Τάκης με δύο κινήσεις το έβγαλε απ το πόδι της σαν να ήταν παιχνιδάκι ενώ εγώ μέσα στη θάλασσα δεν μπορούσα να το βγάλω ούτε και τώρα...
<<Σε ευχαριστώ πολύ Τάκη για τη βοήθεια, με έσωσες! χίλια ευχαριστώ!>> είπε η Αναστασία με θαυμασμό ενώ εμένα με κοίταξε με ένα βλέμμα περιφρόνησης και απογοήτευσης και μετά της λέει ο Τάκης:
<<Μη με παρεξηγήσεις ,για να δω το στήθος σου το αριστερό μήπως σου το τραυμάτισα γιατί όταν σου έκανα μαλάξεις σε πίεζα πολύ δυνατά>>.και άρχισε να της το πιάνει το βυζί και να της το χουφτώνει με την μεγάλη παλάμη του και της έλεγε -πονάς έτσι που το πιέζω ;
<<Αααα λίγο ναί>>
<<Πρέπει να σου το τραυμάτισα λίγο με συγχωρείς (και σταμάτησε να της το πιάνει το βυζί), αλλά συνήθως έτσι γίνετε δεν είχα άλλη επιλογή αν δεν το έκανα μπορεί να πνιγόσουν>>
-Όχι παρακαλώ τι είναι αυτά που λες, με έσωσες!>>
Του είπε η Λένα και φύγαμε βιαστικά για το γιατρό ο οποίος μας είπε οτι όλα είναι εντάξει και ότι δεν κινδύνεψε να πνιγεί αλλιώς θα είχε πάρει νερό έστω και λίγο στους πνεύμονες αλλά απλά έπαθε κάτι σαν πανικό και νόμιζε ότι πνιγόταν και πως η τεχνητή αναπνοή ήταν περιττή.
<<Αλλά δεν πειράζει, μια τεχνητή αναπνοή είναι πάντα ευπρόσδεκτη για εσάς τους νέους>> είπε ο γιατρός γελώντας...