Kατάλληλη ηλικία για γάμο και παιδιά;

[Daje]

Το λαθος ειναι οτι θεωρειτε δεδομενο οτι ο γαμος πρεπει να ειναι ενας.
Τα εχουμε ξαναπει και στο παλιο φορουμ. Το ιδανικο ειναι 3 γαμοι:
1ος = 20-30 (και 1-2 παιδια)
2ος = 35-45 (και 1-2 παιδια)
3ος = 60 (για τον αντρα) (χωρις αλλα παιδια)

Το μονο προβλημα ειναι οτι ετσι μαμας τη ζωη των παιδιων.
Αν δεν υπηρχε αυτο το προβλημα, 3 γαμοι ειναι ο σωστος αριθμος.

[lyna]

Όσοι βάζουν χρονοδιαγράμματα βάσει αντικειμενικών κριτηριων είναι πέρα βρέχει .
Lyna

Αν ήταν στο χέρι μου θα σας έβαζα να τκνοποιησετε σώνει κ ντε όλοι , ξηγημενοι .
Απλά το όλο κονσεπτ του νήματος είναι πέρα βρέχει.

[Αγις]

Με βάση τι το λες αυτό; Για δες το κι από τη μεριά του παιδιού. Άμα παίρναμε τα δικά σου νούμερα π.χ. το 42 (στο ψηλό άκρο του εύρους που δίνεις ως νωρίτερο) ο πατέρας μου τώρα θα πρεπε να πλησιάζει τα 70(ευτυχώς δεν ακολούθησε τη δική σου πρόταση). Ε, δε θα ταν ωραίο, πώς να το κάνουμε, χωρίς να θέλω να θίξω κανέναν που είχε μεγαλύτερους γονείς. Κι όταν ήμουν 15 θα πρεπε να πλησιάζει τα 60. Δεν είναι το ίδιο ένας άνθρωπος 70 ετών με έναν 50 ούτε ένας 60 με έναν 40 ούτε είναι ίδια η συναναστροφή τους με ένα παιδί, έναν έφηβο κι ένα νέο άνθρωπο. Υπάρχουν κάποιες βιολογικές πραγματικότητες που δε μπορούμε να αγνοήσουμε.

Στην καλύτερη περίπτωση ο αντρας τελειώνει με '' υποχρεώσεις '' - σπουδές - στρατιωτικο και ξεκινά προσπάθειες για σοβαρή επαγγελματική πορεία στα 24 -25 .
Για μια δεκαετία το λιγότερο - οικογένειες -παιδιά είναι τροχοπέδη + οτι χάνει την καλύτερη δεκαετία + της ζωής του.

42 ξεκινάει να βάλει μπροστά για το πρώτο παιδί; Δηλαδή το δεύτερο αν όλα πάνε καλά και είναι όλοι καρπεροί θα είναι στα 45... Οπότε το δευτερο παιδί θα έχει έξοδα για φροντιστήρια πανελληνίων (εντάξει θεωρητικά, μέχρι τότε ποιος ξέρει πώς θα είναι τα συστήματα) και ο πατέρας τι εισόδημα μπορεί να έχει στα 60φεύγα; Δεν μιλάμε για βιολογικές αντοχές, να τρέχεις το παιδί πριν πάρει δίπλωμα οδήγησης από εδώ και από εκεί μετά τη δουλειά...

Εισόδημα - εισοδήματα θα έχει αν εκμεταλλεύτηκε την παραγωγική δεκαετία .
Αν κανει οικογένεια - παιδί κάποιος νωρίς στα 28 πχ δεν καταλαβαίνω πως αυτο του εξασφαλίζει τα διδακτρα κλπ.
Το αλλο μείον που το βλέπουμε συχνότατα σαν αποτέλεσμα είναι 'οτι σε πολλες περιπτώσεις που '' μπηκαν νωρίς στα βάσανα '' '' και δεν πρόλαβαν να ζήσουν '' στα 40 -45 τα παιδια πάνε Λύκειο και οι γονείς στο μειντάνι

[lolek1]

Όσοι βάζουν χρονοδιαγράμματα βάσει αντικειμενικών κριτηριων είναι πέρα βρέχει .
Lyna

βεβαια κανεις λαθος.
ειναι γνωστο οτι οι γυναικες πρεπει να τεκνοποιουν σε μικρη ηλικια κατω των 25 διαφορετικα αντιμετωπιζουν στατιστικα παντα, αυτες και τα παιδια τους σοβαρα προβληματα υγειας
https://www.mothersblog.gr/mama/psyxolo ... ia-gynaika
κακα τα ψεμματα, ο χρονος με τις γυναικες ειναι πολυ κακος

[Uppercut]

θεωρώ πως τα παιδιά πρέπει να χουν όσο το δυνατόν νεότερους γονείς

Tσιγγάνος, γύφτος ή ρομά
Η φανέλα του βρωμά

Γιόχι, είπα όσο το δυνατόν νεότερους λαμβάνοντας υπόψιν ότι είχα πει προηγουμένος (ότι 18-20 είναι λίγο εξτρίμ).

38 - 42 για τους άνδρες - νωρίτερα είναι εγκληματικό - αυτοκτονικό.
24-27 το πολύ για τις γυναίκες .

Με βάση τι το λες αυτό; Για δες το κι από τη μεριά του παιδιού. Άμα παίρναμε τα δικά σου νούμερα π.χ. το 42 (στο ψηλό άκρο του εύρους που δίνεις ως νωρίτερο) ο πατέρας μου τώρα θα πρεπε να πλησιάζει τα 70(ευτυχώς δεν ακολούθησε τη δική σου πρόταση). Ε, δε θα ταν ωραίο, πώς να το κάνουμε, χωρίς να θέλω να θίξω κανέναν που είχε μεγαλύτερους γονείς. Κι όταν ήμουν 15 θα πρεπε να πλησιάζει τα 60. Δεν είναι το ίδιο ένας άνθρωπος 70 ετών με έναν 50 ούτε ένας 60 με έναν 40 ούτε είναι ίδια η συναναστροφή τους με ένα παιδί, έναν έφηβο κι ένα νέο άνθρωπο. Υπάρχουν κάποιες βιολογικές πραγματικότητες που δε μπορούμε να αγνοήσουμε.

Στην καλύτερη περίπτωση ο αντρας τελειώνει με '' υποχρεώσεις '' - σπουδές - στρατιωτικο και ξεκινά προσπάθειες για σοβαρή επαγγελματική πορεία στα 24 -25 .
Για μια δεκαετία το λιγότερο - οικογένειες -παιδιά είναι τροχοπέδη + οτι χάνει την καλύτερη δεκαετία + της ζωής του.

Καταρχάς, το πρώτο είναι ένα από τα δύο βασικά επιχειρήματα που ακούω μαζί με το "δεν έβρισκα κανένα καλό παιδί μωρέ, είναι δύσκολες οι σχέσεις", και τι σχέση έχει αυτό με την οικογένεια; Μήπως πρέπει να είσαι CEO σε καμία τεράστια πολυεθνική για να παντρευτείς και να κάνεις ένα παιδί; Ή οι άνθρωποι που έχουν ένα ή δύο παιδιά δε δουλεύουν δεν προχωράνε στη καριέρα τους ή δε φτιάχνουν επιχειρήσεις; Εμένα οι γονείς μου κι οι δύο ήταν στην ηλικία που λες (η μάνα μου λίγο μικρότερη) και τελείωσαν τις σπουδές τους και καριέρα έκαναν και λεφτά βγάλανε. Αυτό είναι στη μεγάλη εικόνα της ζωής το αντίστοιχο που ακούς για το γυμναστήριο του τύπου "ε, δεν έχω χρόνο μωρέ με τη δουλειά να ετοιμάζω γεύματα ε και τρώω φαστ φουντ και που να μου μείνουν τώρα και για τα γυμναστήρια, δύσκολο άμα δουλεύεις κιόλας" ήτοι για μένα είναι τρίχες.

Σχετικά με το δεύτερο, τι εννοείς ότι την χάνεις; Πώς την χάνεις άμα είσαι παντρεμένος; Εννοείς ότι χάνεις εμπειρίες με γκόμενες; Τι να σου πω, εγώ στα 25 νομίζω ότι τα χω κάνει αυτά και τα χω χορτάσει. Μήπως άμα κυνηγάς τα ίδια στα 35 σου είσαι ανώριμος; Και ναι ορίζεται αντικειμενικά αυτό, γιατί δεν έχεις συναίσθηση του χρόνου που περνάει, όπως ο φοιτητής που κάνει 6-7 χρόνια τη σχολή των τεσσάρων (και το λέω όντας ένας από αυτούς). Και στην τελική αυτή είναι η επιλογή σου, που την παίρνεις με το κόστος της, αλλά μην το παρουσιάζουμε σα κανα πρόβλημα.

38 - 42 για τους άνδρες - νωρίτερα είναι εγκληματικό - αυτοκτονικό.
24-27 το πολύ για τις γυναίκες .

Με βάση τι το λες αυτό; Για δες το κι από τη μεριά του παιδιού. Άμα παίρναμε τα δικά σου νούμερα π.χ. το 42 (στο ψηλό άκρο του εύρους που δίνεις ως νωρίτερο) ο πατέρας μου τώρα θα πρεπε να πλησιάζει τα 70(ευτυχώς δεν ακολούθησε τη δική σου πρόταση). Ε, δε θα ταν ωραίο, πώς να το κάνουμε, χωρίς να θέλω να θίξω κανέναν που είχε μεγαλύτερους γονείς. Κι όταν ήμουν 15 θα πρεπε να πλησιάζει τα 60. Δεν είναι το ίδιο ένας άνθρωπος 70 ετών με έναν 50 ούτε ένας 60 με έναν 40 ούτε είναι ίδια η συναναστροφή τους με ένα παιδί, έναν έφηβο κι ένα νέο άνθρωπο. Υπάρχουν κάποιες βιολογικές πραγματικότητες που δε μπορούμε να αγνοήσουμε.

Σε γενικές γραμμές συμφωνώ αλλά στις λεπτομέρειες θα έλεγα ότι οποιαδήποτε στιγμή μετά τα 25 και πριν τα 35 είναι καλή για 1ο παιδί. Πριν τα 25 είναι και οι δύο υπερβολικά ανεύθυνοι και μετά τα 35 είναι και οι δύο υπερβολικά παραξενιάρηδες, προφανώς όλα αυτά παίζουν βέβαια ανάλογα με τη μόρφωση, την οικονομική κατάσταση κλπ. Δεν υπάρχουν "hard limits" αλλά σίγουρα είναι προβληματικό να τα ξεκινάς όλα αυτά στα 45 ή στα 18.

ΥΓ το χάσμα γενεών πάντως δεν το αποφεύγεις με τίποτα. Έχοντας παιδιά ΓΕΛΑΩ με συνομήλικούς μου (ή και με 20 χρόνια μικρότερους) που νομίζουν ότι έχουν παραμείνει παιδιά. Είναι καθαρά θέμα φυσικών αντοχών κλπ. Και εντάξει ένας εξηντάρης ρεαλιστικά δεν παίζει να την παλέψει με 15χρονο παιδί.

Συμφωνώ σε όλα Φος και για το χάσμα που όντως πάντα υπάρχει και είναι νορμάλ αλλά είναι πολύ διαφορετικό το χάσμα του 20ρη με τον 45ρη και το 20ρη με τον 65ρη κάτι με το οποίο μάλλον συμφωνείς κι εσύ. Αλλά ξέρεις δεν είναι το χάσμα μόνο μ'αυτήν την έννοια, είναι κι η εικόνα για ένα παιδί που έχει έναν γονέα σχεδόν ηλικιωμένο.

[lyna]

Όσοι βάζουν χρονοδιαγράμματα βάσει αντικειμενικών κριτηριων είναι πέρα βρέχει .
Lyna

βεβαια κανεις λαθος.
ειναι γνωστο οτι οι γυναικες πρεπει να τεκνοποιουν σε μικρη ηλικια κατω των 25 διαφορετικα αντιμετωπιζουν στατιστικα παντα, αυτες και τα παιδια τους σοβαρα προβληματα υγειας
https://www.mothersblog.gr/mama/psyxolo ... ia-gynaika
κακα τα ψεμματα, ο χρονος με τις γυναικες ειναι πολυ κακος

που ακριβώς διαφωνεί το άρθρο ;
Την ανωριμότητα σου δείχνεις λέγοντας «θέλω να κάνω παιδιά στην τάδε ηλικία» .
Άμα είσαι προ των πυλών δεν ρωτάς κ κανέναν για το ποτε είναι καλύτερα . Το κανεις.
Γενικά, οι αντοχές αυξάνουν άμα είσαι γονιός , σε οποία ηλικία κ να γίνει αυτό υπόψην .

[Αγις]

Όσοι βάζουν χρονοδιαγράμματα βάσει αντικειμενικών κριτηριων είναι πέρα βρέχει .
Lyna

βεβαια κανεις λαθος.
ειναι γνωστο οτι οι γυναικες πρεπει να τεκνοποιουν σε μικρη ηλικια κατω των 25 διαφορετικα αντιμετωπιζουν στατιστικα παντα, αυτες και τα παιδια τους σοβαρα προβληματα υγειας
https://www.mothersblog.gr/mama/psyxolo ... ia-gynaika
κακα τα ψεμματα, ο χρονος με τις γυναικες ειναι πολυ κακος

Δεν είναι κακός .
Η καλή δεκαετια των γυναικών - είναι 16- 26 - υπάρχει διαφορά φάσης με των ανδρών που τότε (στα 25 ) ξεκινά η δική τους .

[Athina__P]

Όταν είσαι μεγάλος συνήθως οι γονείς σου δεν θα σε πολυβοηθήσουν με τα εγγόνια γιατί δεν αντέχουν λέει και σύντομα θα έχεις να νταντεύεις και εκείνους (αν είναι το στυλ τους να διεκδικούν νταντέματα και κάποιος να μιλάει με τους γιατρούς στις νοσηλείες τους γιατί αυτοί δεν το έχουν, να τους κάνεις τις δηλώσεις κτλ) και βέβαια όσο έχεις μικρά παιδιά αυτά. Για δωράκι έχεις εξτρά τα αδέρφια εκατέρωθεν που όλοι δεν τα θεωρούν εξίσου ικανά για να τρέχουν, εσύ που τα καταφέρνεις όλα με μικρά παιδιά και ξέρεις ανθρώπους κλπ αναλαμβάνεις και τα τρεξίματα για τους ηλικιωμένους γονείς. Και οι υπόλοιποι γεροί της οικογένειας θεατές.

[Χαοτικός]

Κατάλληλη ηλικία για παιδιά θεωρώ τα 27 με 30. Για γάμο 5 χρόνια μετά ή ακόμα καλύτερα, ποτέ.

[Custom_F]

Εμένα οι γονείς μου κι οι δύο ήταν στην ηλικία που λες (η μάνα μου λίγο μικρότερη) και τελείωσαν τις σπουδές τους και καριέρα έκαναν και λεφτά βγάλανε.

Για να καταλαβω... Στα 24 περιπου παντρευτηκαν, εκαναν εσενα, τελειωσαν σπουδες κτλ; Υπηρχαν - υπαρχουν παππουδες;

Σχετικά με το δεύτερο, τι εννοείς ότι την χάνεις; Πώς την χάνεις άμα είσαι παντρεμένος; Εννοείς ότι χάνεις εμπειρίες με γκόμενες; Τι να σου πω, εγώ στα 25 νομίζω ότι τα χω κάνει αυτά και τα χω χορτάσει. Μήπως άμα κυνηγάς τα ίδια στα 35 σου είσαι ανώριμος;

Δε μπορεις να ξερεις πως ειναι κατι που δεν εχεις ζησει. Τι γνωμη θα εχεις στα 35 γιαυτο που λες τωρα. Υποθεσεις κανεις. Δεν ειμαι υπερ ή κατα αυτου που λες, απλα σου λεω οτι δε μπορεις να το ξερεις με σιγουρια.
Επισης καθε ανθρωπος ειναι διαφορετικος, χρειαζεται διαφορετικους χρονους.
Αν ομως εσυ νιωθεις ετοιμος, τοτε μπορεις να προσπαθησεις. Χωρις και να το ζορισεις.

Νιωθεις οτι πρεπει να κανεις οτι εκαναν και οι δικοι σου; Νιωθεις αυτη την ευθυνη;

...είναι κι η εικόνα για ένα παιδί που έχει έναν γονέα σχεδόν ηλικιωμένο.

Για το παιδι ειναι ο γονιος του. Δε νομιζω οτι στα ματια του βλεπει εναν ηλικιωμενο ή εναν νεοτερο, αλλα βλεπει τον γονιο του. Οι αλλοι τα βλεπουν και τα σχολιαζουν αυτα.

[foscilis]

Καταρχάς, το πρώτο είναι ένα από τα δύο βασικά επιχειρήματα που ακούω μαζί με το "δεν έβρισκα κανένα καλό παιδί μωρέ, είναι δύσκολες οι σχέσεις", και τι σχέση έχει αυτό με την οικογένεια; Μήπως πρέπει να είσαι CEO σε καμία τεράστια πολυεθνική για να παντρευτείς και να κάνεις ένα παιδί; Ή οι άνθρωποι που έχουν ένα ή δύο παιδιά δε δουλεύουν δεν προχωράνε στη καριέρα τους ή δε φτιάχνουν επιχειρήσεις; Εμένα οι γονείς μου κι οι δύο ήταν στην ηλικία που λες (η μάνα μου λίγο μικρότερη) και τελείωσαν τις σπουδές τους και καριέρα έκαναν και λεφτά βγάλανε. Αυτό για είναι στη μεγάλη εικόνα της ζωής το αντίστοιχο που ακούς για το γυμναστήριο του τύπου "ε, δεν έχω χρόνο μωρέ με τη δουλειά να ετοιμάζω γεύματα ε και τρώω φαστ φουντ και που να μου μείνουν τώρα και για τα γυμναστήρια, δύσκολο άμα δουλεύεις κιόλας" ήτοι για μένα είναι τρίχες.

όντως είναι παπαριές. Το δέχομαι μόνο για το 1% που κάνουν τρελές καριέρες, ίσως και για το 20% που δουλεύουν σε σκατοδουλειές με τρελή οικονομική ανασφάλεια. Γενικά θες απλά μια μέση κατάσταση. Επίσης το παιδί σε βάζει σε τάξη, δεν παίζει να μην πάρεις 100 φορές πιο πολύ στα σοβαρά αυτό που κάνεις από τη στιγμή που εξαρτάται πλέον και η επιβίωση ενός παιδιού.

ειναι γνωστο οτι οι γυναικες πρεπει να τεκνοποιουν σε μικρη ηλικια κατω των 25 διαφορετικα αντιμετωπιζουν στατιστικα παντα, αυτες και τα παιδια τους σοβαρα προβληματα υγειας

εκεί δε λέει αυτό. Λέει ότι οι 30αρες είναι περίπου το ίδιο με τις 20αρες και μόνο από τα 40 και πάνω είναι υπολογίσιμη η στατιστική διαφορά. Βασικά όλες οι καμπύλες ξεκινούν να αλλάζουν πολύ στα 35, αυτό δε σημαίνει όμως ότι στα 38 ας πούμε είσαι καταδικασμένη (ή ότι στα 24 είσαι καλά και σώνει υπεργαμώ).

Αλλά και για τον άντρα μη νομίζεις ότι είναι καλύτερα να είναι ένας σαρανταπεντάρης επειδή δεν υπάρχει σημαντική διαφορά στη γονιμότητα. Για αρχή έχει τετραπλάσιες πιθανότητες να τα τινάξει απ' ό,τι ένας 30αρης. Δεύτερον είναι γύρω στις 100 φορές πιο παραξενιάρης γλοιώδης μπάρμπας και είναι πολύ πιο δύσκολο να έχει νορμάλ σχέση με τα παιδιά και τη μάνα.

[Uppercut]

Εμένα οι γονείς μου κι οι δύο ήταν στην ηλικία που λες (η μάνα μου λίγο μικρότερη) και τελείωσαν τις σπουδές τους και καριέρα έκαναν και λεφτά βγάλανε.

Για να καταλαβω... Στα 24 περιπου παντρευτηκαν, εκαναν εσενα, τελειωσαν σπουδες κτλ; Υπηρχαν - υπαρχουν παππουδες;

Ο πατέρας μου ήταν εκεί η μάνα μου ήταν μικρότερη. Υπήρχαν στην Αθήνα από τη μεριά της μητέρας μου που σίγουρα έπαιξαν ένα ρόλο, αλλά μη φανταστείς κάτι τρομερό, δεδομένου ότι οι γονείς μου μετακινούντουσαν αρκετά, έμειναν κι εξωτερικό κάποια χρόνια.

Σχετικά με το δεύτερο, τι εννοείς ότι την χάνεις; Πώς την χάνεις άμα είσαι παντρεμένος; Εννοείς ότι χάνεις εμπειρίες με γκόμενες; Τι να σου πω, εγώ στα 25 νομίζω ότι τα χω κάνει αυτά και τα χω χορτάσει. Μήπως άμα κυνηγάς τα ίδια στα 35 σου είσαι ανώριμος;

Δε μπορεις να ξερεις πως ειναι κατι που δεν εχεις ζησει. Τι γνωμη θα εχεις στα 35 γιαυτο που λες τωρα. Υποθεσεις κανεις. Δεν ειμαι υπερ ή κατα αυτου που λες, απλα σου λεω οτι δε μπορεις να το ξερεις με σιγουρια.
Επισης καθε ανθρωπος ειναι διαφορετικος, χρειαζεται διαφορετικους χρονους.
Αν ομως εσυ νιωθεις ετοιμος, τοτε μπορεις να προσπαθησεις. Χωρις και να το ζορισεις.

Νιωθεις οτι πρεπει να κανεις οτι εκαναν και οι δικοι σου; Νιωθεις αυτη την ευθυνη;

Αρχίζω από το τελευταίο. Δε νιώθω καμία ευθύνη να μιμηθώ τους γονείς μου, όπως δεν τους μιμούμαι σε ένα σωρό άλλα πράγματα (π.χ. είναι κι οι δύο καπνιστές). Το συγκεκριμένο θεωρώ πως είναι σωστό. Πάμε στα άλλα:

Φυσικά και μπορώ να έχω γνώμη και το επιχείρημα ότι πρέπει να έχω ζήσει κάτι για να έχω γνώμη, δεν έχει καμία βάση. Δε χρειάζεται να έχω ζήσει τον καρκίνο για να ξέρω ότι πονάει, δε χρειάζεται να έχω γίνει 70 για να ξέρω ότι τότε δε θα μπορώ να σπριντάρω όπως τώρα, δε χρειάζεται να έχω υπάρξει γυναίκα για να ξέρω ότι οι γυναίκες έχουν περίοδο. Το επιχείρημα είναι άτοπο. Εγώ είπα ότι το θεωρώ ανώριμο να κάνεις αυτό το πράγμα στα 35 γιατί ήδη το θεωρώ ανώριμο στα 25. Γιατί το λέω αυτό; Γιατί ο χρόνος περνάει για όλους μας κι υπάρχει σειρά των πραγμάτων στη ζωή, αρέσει δεν αρέσει.

...είναι κι η εικόνα για ένα παιδί που έχει έναν γονέα σχεδόν ηλικιωμένο.

Για το παιδι ειναι ο γονιος του. Δε νομιζω οτι στα ματια του βλεπει εναν ηλικιωμενο ή εναν νεοτερο, αλλα βλεπει τον γονιο του. Οι αλλοι τα βλεπουν και τα σχολιαζουν αυτα.

Πάντα είναι ο γονιός του και θα τον αγαπάει, δεν έχει καμία σχέση μ' αυτό που λέω. Ότι δεν είναι το ίδιο ο γονιός σου να είναι 70 και ίδιο να είναι 40. Ε, δεν είναι, πώς θα γίνει;

Όταν είσαι μεγάλος συνήθως οι γονείς σου δεν θα σε πολυβοηθήσουν με τα εγγόνια γιατί δεν αντέχουν λέει και σύντομα θα έχεις να νταντεύεις και εκείνους (αν είναι το στυλ τους να διεκδικούν νταντέματα και κάποιος να μιλάει με τους γιατρούς στις νοσηλείες τους γιατί αυτοί δεν το έχουν, να τους κάνεις τις δηλώσεις κτλ) και βέβαια όσο έχεις μικρά παιδιά αυτά. Για δωράκι έχεις εξτρά τα αδέρφια εκατέρωθεν που όλοι δεν τα θεωρούν εξίσου ικανά για να τρέχουν, εσύ που τα καταφέρνεις όλα με μικρά παιδιά και ξέρεις ανθρώπους κλπ αναλαμβάνεις και τα τρεξίματα για τους ηλικιωμένους γονείς. Και οι υπόλοιποι γεροί της οικογένειας θεατές.

Για αυτό ανέφερα τις αναπόδραστες βιολογικές πραγματικότητες. Όταν έχεις 40,45,50 χρόνια διαφορά από το παιδί σου, αυξάνεις δραματικά τις πιθανότητες να πρέπει να σε νταντέψει η/και κηδέψει σε πολύ μικρή ηλικία.

[Αγις]

Ωραία ζωή ...
Παιδια στα 25 -28 - να μην μπορείς να ρισκάρεις - να συντηρικοποιείσαι στις επαγγελματικές κινησεις -να μην είσαι συγκεντρωμένος - ευθύνες και αγχη να τρώς χρόνο σε ανούσιες τυπικές ''υποχρεωσεις '' να μην ευχαριστιέσαι τπτ - ουτε υπνο
Ξεσκατίσματα - πυτζαμες και παντοφλες + τσαμπιολιγκι + ντελιβερυ και πάντα με την ψυχή στο στόμα και το ρολόι δυνάστη να τρέχεις ακατάπαυστα . ΄
Διασκεδαση - διακοπες - ταξίδια - περιπέτειες - χομπυ τα ξεχνάμε - απόκτηση εμπειριών γνωσης στη δουλειά και στη ζωη ότι προλαβαινουμε...δλδ ψιχουλα.
Παράαααδεισοοοοοςςςς

[Custom_F]

Ο πατέρας μου ήταν εκεί η μάνα μου ήταν μικρότερη. Υπήρχαν στην Αθήνα από τη μεριά της μητέρας μου που σίγουρα έπαιξαν ένα ρόλο, αλλά μη φανταστείς κάτι τρομερό, δεδομένου ότι οι γονείς μου μετακινούντουσαν αρκετά, έμειναν κι εξωτερικό κάποια χρόνια.

Μπραβο τους! Πραγματικα μπραβο, αφου δεν ειχαν και ιδιαιτερη βοηθεια. Αλλα δεν ειναι το ιδιο ευκολο για τους περισσοτερους.

Αρχίζω από το τελευταίο. Δε νιώθω καμία ευθύνη να μιμηθώ τους γονείς μου, όπως δεν τους μιμούμαι σε ένα σωρό άλλα πράγματα (π.χ. είναι κι οι δύο καπνιστές). Το συγκεκριμένο θεωρώ πως είναι σωστό.

Να ξεκαθαρισω οτι δεν το ειπα για να σε προσβαλω, απλως καμια φορα θελουμε πραγματα επειδη μεγαλωσαμε γνωριζοντας αυτα. Το ξεκαθαρισες ομως εσυ!

Φυσικά και μπορώ να έχω γνώμη και το επιχείρημα ότι πρέπει να έχω ζήσει κάτι για να έχω γνώμη, δεν έχει καμία βάση. Δε χρειάζεται να έχω ζήσει τον καρκίνο για να ξέρω ότι πονάει, δε χρειάζεται να έχω γίνει 70 για να ξέρω ότι τότε θα μπορώ να σπριντάρω όπως τώρα, δε χρειάζεται να έχω υπάρξει γυναίκα για να ξέρω ότι οι γυναίκες έχουν περίοδο. Το επιχείρημα είναι άτοπο. Εγώ είπα ότι το θεωρώ ανώριμο να κάνεις αυτό το πράγμα στα 35 γιατί ήδη το θεωρώ ανώριμο στα 25. Γιατί το λέω αυτό; Γιατί ο χρόνος περνάει για όλους μας κι υπάρχει σειρά των πραγμάτων στη ζωή, αρέσει δεν αρέσει.

Δεν ειναι ατοπο. Τα παθηματα και τα μαθηματα που θα εχεις σε δεκα χρονια, ισως να σε εχουν κανει να σκεφτεσαι αλλιως. Ισως! Ισως και οχι. Δεν το ξερεις ομως. Αυτο λεω. Οτι δε μπορεις να εισαι σιγουρος για το πως θα σκεφτεσαι σε 10 χρονια. Γενικα. Και παλι ομως θα σου πω οτι ο καθενας ειναι διαφορετικος και δεν ειναι κακο να εχει αλλη αποψη, εφοσον εσυ εισαι σιγουρος, να κινηθεις προς την κατευθυνση που θες! Θελω να στηριζω τις αποφασεις των ανθρωπων οταν βλεπω οτι το θελουν πολυ. Δε μπορω να ξερω αν θα βγει σε καλο ή οχι, αλλα ποτε κανεις δε μπορει να ειναι σιγουρος για οτιδηποτε! Κανε αυτο που θες πραγματικα χωρις να επηρεαζεσαι απο κανενα.

Πάντα είναι ο γονιός του και θα τον αγαπάει, δεν έχει καμία σχέση μ' αυτό που λέω. Ότι δεν είναι το ίδιο ο γονιός σου να είναι 70 και ίδιο να είναι 40. Ε, δεν είναι, πώς θα γίνει;

Μιλησες για εικονα. Τι σημασια εχει η εικονα; πως το εννοεις; αν λες οτι δε μπορει να ακολουθησει ο μεγαλυτερος γονιος σε καποιες δραστηριοτητες, ισως ναι, αλλα μιλησες για εικονα.

[Μετανάστρια]

Εγώ πάντως έκανα το πρώτο στα 41 και το δεύτερο στα 42,5.

Αυτό δε που παρατηρώ είναι νεαρές μανάδες να περνάνε κρίσεις, να μην υποφέρουν τα βλαστάρια τους, να πλακώνονται με τους άντρες τους και να αναπολούν την εποχή πριν τα κάνουν. Η αφεντιά μου είμαι εντλώς ζεν και μου αρέσει πολύ η νέα μου ζωή.

Η ερμηνεία μου είναι ότι αυτά συμβαίνουν επειδή οι κοπελίτσες που κάνουν παιδάκια στα 25 ή στα 28 δεν έχουν ακόμα χορτάσει τη ζωή τους. Κάθε βράδυ που περνάνε στο σπίτι, φορόντας τη φόρμα τους και με το μαλί πέντε μέρες άπλυτο, να διακόπτουν την ταινιά στο βίντεο (μοναδική διασκέδαση που παίζει) 38 φορές γιατί ξυπνάει το βλαστάρι τους, συγκρίνουν την καταδίκη τους με τις φίλες τους που την ίδια ώρα έχουν ντυθεί και στολιστεί και βολτάρουν. Ενώ εμείς στην ηλικία μας που θα ήμασταν; Θα κάναμε κανά τρελό κλάμπινγκ; Κανά εστιατόριο, κανά σινεμά, οπότε τι είχαμε τι χάσαμε.

Γι αυτό λέω ότι η κατάλληλη ηλικία για παιδί είναι για τον καθένα η ηλικία που το κάνει γιατί το θέλει και δεν αισθάνεται ότι θυσιάζει κάτι και όχι γιατί έτσι πρέπει.