Δικαιούνται οι γυναίκες να είναι πιο γκρινιάρες;

[Βλήμα]

Δεν λέω αν είναι, λέω αν δικαιούνται. Αρχικά να ορίσουμε την γκρίνια:
Αν κάνει όλες τις δουλειές και διαμαρτύρεται για αυτό, δεν είναι γκρίνια. Καλά κάνει και διαμαρτύρεται. Γκρίνια είναι να της πιάνει τον κώλο το αφεντικό της κι όταν έρχεται σπίτι, αντί να πει "βλήμα αγάπη μου, έχω ένα πρόβλημα, το αφεντικό μου πιάνει τον κώλο" να λέει "μου έχεις φάει την ζωή, δεν με αγαπάς" και να είναι στην τσίτα κι εσύ να σκέφτεσαι "τι έχω κάνει πάλι λάθος ρε μαλάκα;" Οφείλουν να ελέγχουν τον εαυτό τους όσο οφείλουμε κι εμείς ή οφείλουμε να τους αναγνωρίσουμε ελαφρυντικά; Το ότι ας πούμε το παράδειγμα με τον κώλο είναι πολύ πιο σπάνιο να απασχολήσει έναν άνδρα απ' ότι μία γυναίκα μας κάνει να πρέπει να πούμε "σκάσε, έχει τα δικά της" ή να θυμηθούμε πώς μας αντιμετώπισε όταν κι εμείς ήμασταν παρομοίως επιθετικοί για παρομοίως άσχετο από αυτήν λόγο και να είμαστε καθρέφτης της; Κι όταν μιλάμε για περίοδο ή για κλιμακτήριο; Πόση είναι η δική της ευθύνη να ελέγξει τον εαυτό της και πόση η δική μας να υποκρινόμαστε ότι δεν τρέχει τίποτα;