Η ιστορία της ζωής μου (ή αλλιώς "Τι θέλω απ'τις γυναίκες;")

[Feindflug]

Τελικά γάμησες, τύπε;

Πότε λες;

Γενικά, σε όλη την ιστορία της ζωής σου, τύπε.

[Εκτωρ]

Τελικά γάμησες, τύπε;

Πότε λες;

Γενικά, σε όλη την ιστορία της ζωής σου, τύπε.

Όχι.

[George_V]

Πότε λες;

Γενικά, σε όλη την ιστορία της ζωής σου, τύπε.

Όχι.

Και ετσι οπως το πας δεν το βλέπω να γαμας και ποτε.

[Εκτωρ]

Γενικά, σε όλη την ιστορία της ζωής σου, τύπε.

Όχι.

Και ετσι οπως το πας δεν το βλέπω να γαμας και ποτε.

Και τι έγινε; Χωρίς Θεό, όλα μάταια είναι.

[tanipteros]

Όχι.

Και ετσι οπως το πας δεν το βλέπω να γαμας και ποτε.

Και τι έγινε; Χωρίς Θεό, όλα μάταια είναι.

Αγαπούσες τον Θεό και οι άθεοι στα γκρεμήσαν όλα ε ?

[tanipteros]

Όχι.

Και ετσι οπως το πας δεν το βλέπω να γαμας και ποτε.

Και τι έγινε; Χωρίς Θεό, όλα μάταια είναι.

Μην κολλάς στους άθεους. Είναι περιορισμένης αντίληψης. Είναι άνθρωποι που δεν έχουν πνευματικά βιώματα και όταν ακούν άλλους ανθρώπους με πνευματικά βιώματα βγάζουν κόμπλεξ ...

[tanipteros]

Όχι.

Και ετσι οπως το πας δεν το βλέπω να γαμας και ποτε.

Και τι έγινε; Χωρίς Θεό, όλα μάταια είναι.

Αλλά ρε Έκτωρα και συ δεν τα σκεφτόσουν σωστά τα περί Θεού...
Είχες συνδυάσει την ερωτική σου ζωή με την μεταθάνατον ζωή...λες και δεν θα είχες αν το θες ερωτική ζωή όσο είσαι ζωντανός...
Τι σόι μπέρδεμα έκανες στο μυαλουδάκι σου...

[Εκτωρ]

Τι σόι μπέρδεμα έκανες στο μυαλουδάκι σου...

Ερώτηση είναι αυτή ή δήλωση; Αν είναι ερώτηση, δεν έχω ξεκάθαρη απάντηση.

Ποτέ δεν υπήρξε κανείς να με καθοδηγήσει. Από τότε που ήμουν παιδί, όλες τις απαντήσεις έπρεπε να τις βρω μόνος μου.

Όταν αυνανιζόμουν στην παιδική μου ηλικία, δεν ήξερα σε ποιον να μιλήσω γι'αυτό. Δεν ήξερα τι θα πει σεξουαλικότητα. Το μόνο που ήξερα ήταν ότι ήταν ντροπή να σε βλέπουν γυμνό, γιατί έτσι μου έιχαν πει οι ενήλικες, γαμώ τα κωλοκέφαλά τους. Πέρασα μια παιδική ηλικία μέσα σε μια αόριστη ντροπή για την οποία δεν μπορούσα να μιλήσω σε κανέναν. Μόνος μου έπρεπε να ανακαλύψω τι ήταν αυτό που μου συνέβαινε.

Και εκείνο το επεισόδιο που έγινε στην τρίτη δημοτικού, όταν με δούλεψε όλη η τάξη που ήμουν ερωτευμένος με τη συμμαθήτριά μου, χειροτέρεψε τα πράγματα. Για χρόνια προσπαθούσα τόσο να κόψω τον αυνανισμό όσο και να καταπιέζω τα ρομαντικά μου αισθήματα, επειδή αμφότερα τα θεωρούσα βρωμιά, ντροπή, αδυναμία κτλ Μέχρι την τρίτη γυμνασίου έτσι ήμουν, έτσι έλεγα σε όλους: ότι δε θα γαμήσω ποτέ, ότι δεν έχω αυνανιστεί ποτέ, ότι δε χρειάζομαι κορίτσια κτλ. Άλλο αν, μέσα μου, τα λαχταρούσα τα κορίτσια και στις προσωπικές μου στιγμές τον έκανα λάστιχο -- αυτά δεν τα ήξερε κανένας.

Όταν, στην πρώτη λυκείου, έπαψα να καταπιέζομαι, και δέχτηκα τα παραπάνω ως κομμάτι του εαυτού μου, και άρχισα να ζητάω κορίτσια σε ραντεβού, έπεισα τον εαυτό μου ότι ήθελα να μείνω πιστός σε μία γυναίκα για το υπόλοιπο της ζωής μου, ότι η πρώτη μου θα ήταν και η τελευταία μου. Ουσιαστικά δηλαδή, πάλι καταπιεζόμουν, αλλά με άλλο τρόπο. Ήταν σαν να είμαι δύο άτομα σε ένα σώμα -- και ακόμα έτσι είναι.

Κάποιες στιγμές, όταν έιχα κάβλες, ήθελα να ξεμουνιάσω ένα στρατό από γκόμενες.

Άλλες στιγμές, ήθελα να βρω την πριγκήπισσά μου και να ζήσω το παραμύθι μαζί της, ίσως επεδή ήμουν επηρεασμένος από τα ρομαντικά παραμύθια που είχα διαβάσει -- ή που μου έιχαν διαβάσει -- μικρός. Η ιδέα που είχα για τον αληθινό έρωτα εκείνες τις στιγμές ήταν μια εξιδανικευμένη εικόνα, κάτι που, όπως αργά και βασανιστικά διαπίστωσα μεγαλώνοντας, δε χωράει σε αυτόν εδώ τον κόσμο. Ίσως λόγω αυτής της εξιδανικευμένης εικόνας που είχα στο μυαλό μου άρχισα στις αρχές της ενήλικης ζωής μου να ερωτεύομαι διάσημες, λαμπερά κορίτσια που με θαμπώναν στα περιοδικά και στην τηλεόραση (διαδίκτυο δεν είχα ακόμα) χωρίς ουσιαστικά να ξέρω τίποτα γι'αυτές. Ίσως να μην ερωτευόμουν αυτές τις ίδιες αλλά αυτό που νόμιζα ότι ήταν. Ίσως να ερωτευόμουν κάτι που δεν υπήρχε παρά μόνο στα μάτια μου.

Και ίσως γι'αυτό αργότερα να το γύρισα στα κινούμενα σχέδια. Επειδή στις αληθινές γυναίκες, αργά ή γρήγορα, πάντα παρατηρούσα κάτι που με ξενέρωνε, όπως τη συνήθειά τους να γλύφουν δάχτυλα όταν τρώνε (μερικές φορές πιστεύω ότι μόνο εγώ δεν το κάνω αυτό σ'όλον τον πλανήτη) ή ακόμα χειρότερα τις συνήθειες που αποκτούν όταν γίνονται μανάδες: να δαγκώνουν τα πόδια των βρεφών τους, να τη βρίσκουν να μυρίζουν τα περιττώματα των βρεφών τους κτλ. Ενώ τις ηρωίδες κινουμένων σχεδίων μπορούσα να τις φαντάζομαι όπως ήθελα.

Όταν άρχισα να πιστεύω στο Θεό, πίστευα ότι μια μέρα, σε κάποιον άλλο κόσμο, θα έβρισκα την ιδανική γυναίκα, είτε αληθινή είτε ηρωίδα κινουμένων σχεδίων που θα έφερνε ο Θεός στη ζωή για χάρη μου, όπως κατά τη Βίβλο έφερε στη ζωή την Εύα για τον Αδάμ. Ή μήπως δε θα ήταν μία αυτή η γυναίκα;

Τελικά πόσες γυναίκες χρειάζομαι για να έιμαι ευτυχισμένος; Αυτή την ερώτηση προσπαθούσα ν'απαντήσω, αλλά δεν πρόλαβα, γιατί ξαναγύρισα στην αθεία. Τώρα, χωρίς Θεό, χωρίς στήριγμα, χωρίς ελπίδα, τι σημασία έχει οτιδήποτε; Τι να τις κάνω τις σχέσεις όταν ξέρω ότι ο θάνατος θα μας χωρίσει για πάντα; Βράσε όρυζα.

[Naida]

Οπότε επέλεξες την αγαμία;

[tanipteros]

Οπότε επέλεξες την αγαμία;

φοβάται τον χωρισμό... αφού σου λέει ήθελε να βρει γυναίκα/κες να πεθάνει και να μείνει στον παράδεισο με τις γυναίκες του αιωνίως...διότι αν έμενε με τις γυναίκες όσο ήταν ζωντανός φοβόταν μην χωρίσει...και μείνει χωρίς το νόημα της ζωής του.....

όπως και να το δεις δεν θέλει να ζήσει το τώρα ψάχνει την αιώνια ευχαρίστηση ηδονή...

[George_V]

Οπότε επέλεξες την αγαμία;

Oχι τη μαλακια εχει επιλεξει εδω και χρόνια.

[Εκτωρ]

φοβάται τον χωρισμό... αφού σου λέει ήθελε να βρει γυναίκα/κες να πεθάνει και να μείνει στον παράδεισο με τις γυναίκες του αιωνίως...διότι αν έμενε με τις γυναίκες όσο ήταν ζωντανός φοβόταν μην χωρίσει...και μείνει χωρίς το νόημα της ζωής του.....

όπως και να το δεις δεν θέλει να ζήσει το τώρα ψάχνει την αιώνια ευχαρίστηση ηδονή...

Πρώτη φορά κάποιος το πιάνει!

[tanipteros]

φοβάται τον χωρισμό... αφού σου λέει ήθελε να βρει γυναίκα/κες να πεθάνει και να μείνει στον παράδεισο με τις γυναίκες του αιωνίως...διότι αν έμενε με τις γυναίκες όσο ήταν ζωντανός φοβόταν μην χωρίσει...και μείνει χωρίς το νόημα της ζωής του.....

όπως και να το δεις δεν θέλει να ζήσει το τώρα ψάχνει την αιώνια ευχαρίστηση ηδονή...

Πρώτη φορά κάποιος το πιάνει!

ψάξε την ηδονή στις μικρές συνεχόμενες στιγμές του τώρα...βρες γυναίκα..

[Εκτωρ]

φοβάται τον χωρισμό... αφού σου λέει ήθελε να βρει γυναίκα/κες να πεθάνει και να μείνει στον παράδεισο με τις γυναίκες του αιωνίως...διότι αν έμενε με τις γυναίκες όσο ήταν ζωντανός φοβόταν μην χωρίσει...και μείνει χωρίς το νόημα της ζωής του.....

όπως και να το δεις δεν θέλει να ζήσει το τώρα ψάχνει την αιώνια ευχαρίστηση ηδονή...

Πρώτη φορά κάποιος το πιάνει!

ψάξε την ηδονή στις μικρές συνεχόμενες στιγμές του τώρα...βρες γυναίκα..

Λες να βρω ένα δεκάευρο να πάω στο Μεταξουργείο να τελειώνω με την παρθενιά μου;

[Οργισμένος]

Το μεγάλο αναπάντητο ερώτημα της ζωής μου: Τι θέλω από τις γυναίκες; Όταν πίστευα στο Θεό, μερικές φορές, είχα την αίσθηση ότι ο μόνος λόγος που με έφερε σ'αυτόν τον κόσμο είναι για να βρω την απάντηση σ'αυτό το ερώτημα.

Η σύγχυση και οι προβληματισμοί μου ξεκίνησαν όταν ξεκίνησα να αυνανίζομαι. Πότε ξεκίνησα, δεν ξέρω. Το κάνω από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου. Θυμάμαι ότι στην πρώτη δημοτικού ήδη το έκανα συστηματικά. Άρα το πότε το άρχισα, λογικά χάνεται κάπου στη νηπιακή/βρεφική ηλικία μου.

Τότε φαντασιωνόμουν διάφορα πράγματα άσχετα με το σεξ όταν κάβλωνα. Το σεξ δεν ήξερα καν τι είναι (πρώτη φορά την έννοια του σεξ την άκουσα γύρω στα 8 μου, από τη σειρά "Οι Μεν και οι Δεν"). Οι φαντασιώσεις μου τότε ήταν τελείως κουφές, π.χ. ψάρια που σπαρταράνε, ο Τομ και ο Τζέρρυ απ'τη γνωστή σειρά κινουμένων σχεδίων να κυνηγιούνται, παιδιά να ξερνάνε κτλ. Μη με ρωτήσετε γιατί κάβλωνα με αυτές τις σκέψεις -- δεν έχω ιδέα.

Η παιδική μου ηλικία δεν ήταν άσχημη, αν εξαιρέσεις την ντροπή που ένοιωθα κάθε φορά που τον έπαιζα. Υποθέτω ότι ο λόγος που ντρεπόμουν ήταν ότι οι ενήλικες μου είχαν περάσει, ηθελημένα ή άθελα, το μήνυμα πως ότι είχε να κάνει με τα γεννητικά όργανα είναι κακό. Γι'αυτό θεωρώ πως είναι λάθος να μαθαίνεις στο παιδί πως είναι ντροπή να σε βλέπουν γυμνό.

Τα πρώτα μου ρομαντικά αισθήματα τα ένοιωσα στην πρώτη δημοτικού για μια συμμαθήτριά μου. Δεν είχα μαζί της καμιά εμμονή. Απλώς δήλωνα παντού ότι θα την παντρευόμουν όταν μεγάλωνα. Η ίδια δεν έκανε ποτέ σχόλια πάνω σ'αυτό.

Έτσι περάσαν κάνα δυο χρόνια, ώσπου μια μέρα στην τρίτη δημοτικού, οι συμμαθητές μου σύσσωμοι σε ένα διάλλειμμα κάπως τους ήρθε και με δουλέψαν χοντρά γι'αυτό, και γύρισα σπίτι κλαίγοντας. Αυτό μάλλον μου έκανε τραύμα, γιατί άργησα πολύ να ξαναεκφράσω τον έρωτά μου σε κορίτσι (η επόμενη φορά που το έκανα ήταν στην πρώτη λυκείου).

Όπως και να'χει, λίγο μετά από'κείνη τη φάση, ένοιωσα ρομαντικά αισθήματα για μια ηρωίδα κινουμένων σχεδίων, την Αλίκη απ'την ταινία Alice in Wonderland της Disney. Αλλά και πάλι, τίποτα σεξουαλικό.

Στην έκτη δημοτικού, άρχισα να φαντασιώνομαι κορίτσια όταν τον έπαιζα. Στην πρώτη γυμνασίου ένοιωσα ρομαντικά αισθήματα για μια άλλη συμμαθήτριά μου. Αυτή τη φορά, έιχα και κάβλες για το αντικείμενο του έρωτά μου, όχι μόνο ρομαντικά αισθήματα. Αυτό το κορίτσι με έκανε να νοιώσω για πρώτη φορά την επιθυμία να κάνω σεξ, κάτι που μέχρι τότε με αηδίαζε και είχα ορκιστεί αμέτρητες φορές ότι δε θα έκανα ποτέ. Όπως και να'χει, δεν εξομολογήθηκα ποτέ εκείνον τον έρωτα ούτε σ'εκείνη ούτε σε κανέναν άλλο, γιατί ντρεπόμουν, λόγω της φάσης που είχε γίνει την προηγούμενη φορά, στην τρίτη δημοτικού.

Την ίδια περίπου περίοδο, άρχισα να έχω ρομαντικά αισθήματα για την Εβελίνα Παπούλια, που τότε έπαιζε τη Μαρίνα στους Δύο Ξένους. Ήταν η πρώτη από τις διάφορες διασημότητες που θα ερωτευόμουν στα επόμενα χρόνια. Ακολούθησε η Ισαβέλλα Βλασιάδου στη δευτέρα γυμνασίου, που τότε έκανε τη Ρόζμαρυ στο Κωνσταντίνου και Ελένης (αν και τώρα πια, όταν ξαναβλέπω αυτό το επεισόδιο, λέω, "Τι στον πούτσο της είχα βρει, ρε γαμώτο;")

Σταδιακά, στα χρόνια του γυμνασίου και του λυκείου, ξεπέρασα την ντροπή που ένοιωθα όταν αυνανιζόμουν αλλά και το τραύμα μου από την τρίτη δημοτικού. Άρχισα να ζητάω κορίτσια σε ραντεβού. Σε όλο το γυμνάσιο και όλο το λύκειο, ποτέ ούτε μία δε δέχτηκε να βγει μαζί μου, αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία. Κάποια στιγμή σκέφτηκα να πάω σε μπουρδέλο να χάσω την παρθενιά μου, αλλά κόλωσα και δεν πήγα.

Μετά το λύκειο, πήγα στο πανεπιστήμιο, από όπου, όπως οι περισσότεροι, δεν αποφοίτησα ποτέ, αλλά και αυτό είναι μια άλλη ιστορία. Στα χρόνια του πανεπιστημίου, δε με ενδιέφεραν πια καθόλου οι συμμαθήτριές μου. Περνούσα τη φάση της διασημολαγνείας. Ερωτευόμουν διάφορες διάσημες, τις οποίες φυσικά δεν μπορούσα να βρω πουθενά για να τους εξομολογηθώ τα αισθήματά μου, οπότε ήμουν μονίμως απογοητευμένος. Έτσι ερωτεύτηκα διαδοχικά Καλομοίρα Σαράντη, Τζούλια Αλεξανδράτου και Δούκισσα Νομικού. Παράλληλα, είχα κάβλες για αναρίθμητες ακόμα διασημότητες, χωρίς να έχω ρομαντικά αισθήματα γι'αυτές.

Στα 27 μου, όταν κατάλαβα ότι δε θα αποφοιτούσα από το πανεπιστήμιο που να βγάλει ο ήλιος κέρατα, για ένα διάστημα ένοιωθα χαμένος και σκεφτόμουν την αυτοκτονία. Την ίδια περίοδο, μπήκα σε μια φάση που με φτιάχναν περισσότερο οι ηρωίδες κινουμένων σχεδίων παρά οι αληθινές γυναίκες. Ίσως σε αυτό συνέβαλε ότι τώρα πια είχα πρόσβαση στο διαδίκτυο.

Και τότε, μετά από μια σειρά απίστευτων συμπτώσεων που δεν είναι της παρούσης, κατάφερα να μπω σε ένα ΙΕΚ ως επιλαχών, οπότε η ζωή μου μπήκε σε μία σειρά. (Παρεπιπτόντως, από εκεί αποφοίτησα τελικά -- πήρα και την πιστοποίηση.) Ερμήνευσα αυτές τις συμπτώσεις ως θεία παρέμβαση, οπότε άρχισα να πιστεύω. Αν και δεν επικεντρώθηκα ποτέ σε κάποια θρησκεία -- πίστευα στο Θεό γενικώς και αορίστως.

Άρχισα να έχω μια τρελή ελπίδα. Ότι κάποτε, μετά το θάνατό μου, σε έναν κόσμο καλύτερο από αυτόν εδώ, θα ζούσα όλα όσα δεν μπόρεσα να ζήσω εδώ είτε από δικά μου λάθη είτε επειδή αυτός ο κόσμος είναι κώλος.

Εν τω μεταξύ, η φάση με τις ηρωίδες κινουμένων σχεδίων συνεχιζόταν, κι'έτσι ερωτεύτηκα διαδοχικά Ραπουνζέλ (της Ντίζνευ), Ελένα του Άβαλορ (της Ντίζνευ), ενώ δε θυμάμαι κι'εγώ με πόσες από τα ιαπωνικά anime κάβλωσα με ή χωρίς ρομαντικά αισθήματα.

Τότε όμως άρχισαν να με βασανίζουν νέοι προβληματισμοί. Ποιος είναι ο δικός μου παράδεισος; Τι θα με έκανε ευτιχισμένο; Μία ρομαντική, μονογαμική σχέση με την πριγκήπισσα του παραμυθιού; Ή να μπορούσα να τις ξεμουνιάσω όλες, αληθινές και μη; Είναι λες και είμαι δύο άτομα σε ένα σώμα.

Κάποια στιγμή, άρχισα να σκέφτομαι ότι ίσως θα μπορούσα να βρω μια ισορροπία ανάμεσα στις δύο καταστάσεις. Να έχω δηλαδή μια ελεύθερη ρομαντική σχέση, στην οποία θα μπορούμε να πηγαίνουμε και με άλλα άτομα. Ίσως τελικά αυτός να ήταν ο δικός μου παράδεισος.

Την ερώτηση αυτή όμως δεν πρόλαβα να την απαντήσω στον εαυτό μου. Πριν κάνα χρόνο βρήκα στο Youtube ένα κανάλι που λέγεται Rationality Rules. Το εν λόγω κανάλι με έπεισε ότι δεν υπάρχει Θεός, οπότε γύρισα στην αθεία. Τώρα λοιπόν που ξέρω ότι δεν υπάρχει Θεός και είμαι καταδικασμένος να εκμηδενιστώ στον τάφο, τι νόημα έχει να ανακαλύψω τι θέλω από τις γυναίκες; Τι νόημα έχει να ξεκαθαρίσω ποιος είναι ο δικός μου παράδεισος; Όλα είναι μάταια. Τι να πεις; Απογοήτευση.

4/10 αλλα εισαι σε πολυ καλο δρομο.