Έχετε αναρρωτηθεί ποτέ πως θα ήταν η ζωή σας σε ένα παράλληλο σύμπαν;

[Εκτωρ]

Μερικές φορές, όταν έχω αυπνίες -- όπως τώρα καλή ώρα -- αναρρωτιέμαι: Πως θα ήταν η ζωή μου αν δεν ήμουν ο προβληματικός αποτυχημένος μαλάκας που είμαι;

Πρώτα από όλα, τι έφταιξε και είμαι έτσι; Είναι σωστή η θεωρία της μητέρας μου, σύμφωνα με την οποία η συμπεριφορά μου άλλαξε τις τρεις μέρες που έμεινα με τα πεθερικά της στα 4 μου χρόνια;
(Περισσότερα γι'αυτό εδώ Υπάρχει ελεύθερη θέληση; Αξίζει κανένας τιμωρία ή συγχαρητήρια;)

Είτε έιναι σωστή η θεωρία της είτε όχι, ότι και να με μετέτρεψε σ'αυτό που είμαι, ας πούμε ότι αυτή η μετατροπή δεν είχε συμβεί. Ας πούμε ότι ήμουν φυσιολογικός, σαν τους άλλους. Πως θα είχε εξελιχθεί η ζωή μου σε ένα τέτοιο παράλληλο σύμπαν;

Ας κάνω μια μαντεψιά...

Στα παιδικά μου χρόνια θα τον έπαιζα ξένοιαστα, χωρίς τύψεις. Αυτό θα έκανε τεράστια διαφορά στη μετέπειτα εξέλιξη της σεξουαλικότητάς μου. Επίσης θα ήμουν κοινωνικός, πρόσχαρος, αγαπητός στα συνομήλικά μου. Θα είχα παρέες στο δημοτικό -- δε θα επικοινωνούσα με τα άλλα παιδιά μόνο όταν θέλαν να με δουλέψουν και να σπάσουν πλάκα μαζί μου.

Στην πρώτη γυμνασίου, όταν ερωτεύτηκα μια συμμαθητριά μου (και δεν της το είπα ποτέ σε αυτό το σύμπαν), θα της τα είχα ρίξει αμέσως, χωρίς ντροπές. Την απάντησή της δεν μπορώ να την ξέρω στα σίγουρα. Ωστόσο, δεδομένου ότι το εν λόγω κορίτσι ήταν σχεσάκιας (τα έφτιαξε με διάφορους στο γυμνάσιο -- δεν ήταν ο τύπος του κοριτσιού που ντυνόταν προκλητικά, κάπνιζε κτλ., απλώς ήταν ρομαντική και ψαχνόταν), πιστεύω ότι αν είχα παίξει τα χαρτιά μου σωστά, μάλλον την είχα.

Αυτό το κορίτσι λοιπόν κατά πάσα πιθανότητα θα ήταν η πρώτη μου σχέση. Δε νομίζω να με είχε αφήσει να ολοκληρώσω μαζί της. Μάλλον θα τα είχαμε όπως τα περισσότερα ζευγάρια του γυμνασίου -- φιλάκια, χουφτώματα κτλ. Θα είχαμε κάτσει μαζί κάνα δυο χρόνια, μετά θα τα είχαμε χαλάσει για τον άλφα ή βήτα λόγο.

Σε οίκο ανοχής στην εφηβεία μου δε νομίζω να είχα πάει ούτε σ'εκείνο το σύμπαν -- στην εφηβεία μου με αηδίαζε η σκέψη να πάω με τέτοια γυναίκα, και δε νομίζω αυτό μου το χαρακτηριστικό να ήταν διαφορετικό στο υποθετικό μας σύμπαν. Σίγουρα όμως θα είχα πάει αργότερα, ως νεαρός ενήλικας.

Πάμε τώρα στο λύκειο. Στην πρώτη λυκείου, υπήρχε μια (ελκυστική) συνομήλική μου που ήταν μυστήριο τραίνο. Υπήρχαν διάφορες φήμες γι'αυτήν -- ότι είναι πουτάνα, πάει με τον έναν και τον άλλο κτλ. Μια φορά, φιλιόταν με κάποιον μπροστά μου, και σχεδόν αμέσως μετά μου κόλλησε μπροστά στα μάτια του! Το ακόμα πιο παράξενο ήταν ότι ο εν λόγω δε φαινόταν να έχει πρόβλημα!

Τι θα είχε παιχτεί με την εν λόγω κορασίδα στο υποθετικό μας σύμπαν; Δύσκολο να το μαντέψω. Δεν αποκλείω να είχα χάσει την παρθενιά μου μαζί της, αλλά για σοβαρή σχέση δεν το βλέπω.

Μετά θα ακολουθούσαν οι καλοκαιρινές μου διακοπές στις οποίες με τρέλανε η δεύτερη ξαδέλφη μου.
(Περισσότερα γι'αυτό εδώ Η μέρα που ο Έκτορας ήταν αποφασισμένος να κάνει σεξ.)

Τι θα είχε παιχτεί με την ξαδελφούλα σ'ένα τέτοιο σύμπαν; Αρκετά πιθανό να την είχα φάει τη χυλόπιτα ούτως ή άλλως, με τη διαφορά ότι δε θα είχα ξεφτιλιστεί στο βαθμό που ξεφτιλίστηκα. Αν και δεν αποκλείω, αν είχα φερθεί με περισσότερη φινέτσα, να είχα αποκομίσει έστω κάποια μπαλαμούτια.

Στα φοιτητικά μου χρόνια, έχοντας πλέον κάποιες ουσιαστικές εμπειρίες ζωής που δεν είχα σ'αυτό το σύμπαν, θα ήμουν πρώτη μούρη και θα είχα πηδήξει αρκετές συμφοιτήτριες. Κάποια στιγμή, θα είχα κάνει σοβαρή σχέση με κάποια από αυτές. Δεν ξέρω με τι τύπο γυναίκας θα είχα ζήσει τον έρωτα των φοιτητικών μου χρόνων. Όπως και να'χει, δε νομίζω αυτή η σχέση να είχε αντέξει μετά το πέρας των σπουδών.

Και το κυριότερο: Θα είχα αποφοιτήσει.

Σήμερα, θα δούλευα σε κάποια εταιρεία. Θα είχα κάνει οικογένεια. Θα έκανα στα παιδιά μου τις ίδιες μαλακίες που κάνουν οι περισσότεροι γονείς στα παιδιά τους. Διότι, έχοντας ζήσει μια "φυσιολογική" ζωή, θα μου έλειπε η συναισθηματική ευφυία που απέκτησα με τόσο πόνο σε αυτό το σύμπαν, η συναισθηματική ευφυία που απαιτείται για να φερθείς διαφορετικά ως γονιός.

Δε θα είχα κανέναν υπαρξιακό/μεταφυσικό προβληματισμό. Θα "πίστευα" στο Θεό με τον ίδιο τρόπο που "πιστεύουν" οι περισσότεροι που δηλώνουν Χριστιανοί.

Και το χειρότερο: Δε θα είχα γράψει ποτέ τα λογοτεχνικά μου αριστουργήματα.

Εν κατακλείδι, ίσως τελικά είναι καλύτερα που η ζωή μου δεν ήταν συνηθισμένη. Αλλά φυσικά αυτό δε θα το μάθω ποτέ στα σίγουρα.

Εσείς έχετε φανταστεί ποτέ τη ζωή σας σε παράλληλο σύμπαν;

[nowhere]

πολύ ενδιαφέ

[GreekGuy]

σε ένα παράλληλο σύμπαν θα ήμουν κομπλέ