Καυλώσατε ποτέ με καθηγητή/καθηγήτριά σας στα μαθητικά σας χρόνια;
Δημοσιεύτηκε: 16 Αύγ 2023, 09:20
Εγώ δεν είχα πολλή τύχη σ'αυτόν τον τομέα. Σχεδόν όλες όσες είχα στο σχολείο ήταν σιτεμένες.
Στη δευτέρα γυμνασίου πήγε να γίνει κάτι καλό στο φροντιστήριο των αγγλικών που πήγαινα. Την πρώτη μέρα της καινούργιας χρονιάς μπαίνει στην αίθουσα μια αγγλικού νεαρή, μελαχρινή, ψηλή, και χυμώδης. Κατάλαβα από τους ψιθύρους ότι και οι άλλοι είχαν μείνει μαλάκες. Λέω μέσα μου, "Φέτος θα περάσουμε πάρα πολύ καλά. Κάθε βράδυ μετά τ'αγγλικά θα τραβάω τρελές μαλακίες στο σπίτι."
Αμ δε. Στη συνέχεια αποδείχτηκε ότι η εν λόγω ήταν προσωρινή, μόνο για την πρώτη μέρα. Την επόμενη φορά, προς απογοήτευση όλων μας, μπαίνει στην αίθουσα ένα χοντρο-μπάζο (φανταστείτε την σαν τη Χαρούλα του Ρετιρέ σε πιο κοκκινομάλλικη εκδοχή). Και αυτή έμελλε να ήταν η αγγλικού μας για όλη τη χρονιά.
Σύντομα ωστόσο η απογοήτευσή μου αντικαταστάθηκε από ένα περίεργο αίσθημα εντυπωσιασμού. Αυτή η μόνιμη καθηγήτρια είχε έναν ιδιαίτερο τρόπο να μιλάει. Απίστευτες ατάκες, ουσιαστική επικοινωνία με όλους. Και εμένα με καταλάβαινε με τρόπο που μάλλον κανένας άλλος δεν μπόρεσε ποτέ. Μια φορά έγραψα μια έκθεση που πίστευα ότι θα μου έφερνε επίπληξη. Αυτή όμως κατάλαβε τον τρόπο που σκεφτόμουν, και τόσο πολύ της άρεσε η έκθεσή μου που τη διάβασε στην τάξη ως πρότυπο.
Στο τέλος της χρονιάς, διαπίστωσα ότι χαιρόμουν που τελικά έγινε αυτή η αντικατάσταση καθηγητριών. Κρίμα που δεν την ξαναείδα ποτέ. Και να την ξαναδώ, μάλλον δε θα την αναγνωρίσω, ούτε αυτή εμένα.
Στη δευτέρα γυμνασίου πήγε να γίνει κάτι καλό στο φροντιστήριο των αγγλικών που πήγαινα. Την πρώτη μέρα της καινούργιας χρονιάς μπαίνει στην αίθουσα μια αγγλικού νεαρή, μελαχρινή, ψηλή, και χυμώδης. Κατάλαβα από τους ψιθύρους ότι και οι άλλοι είχαν μείνει μαλάκες. Λέω μέσα μου, "Φέτος θα περάσουμε πάρα πολύ καλά. Κάθε βράδυ μετά τ'αγγλικά θα τραβάω τρελές μαλακίες στο σπίτι."
Αμ δε. Στη συνέχεια αποδείχτηκε ότι η εν λόγω ήταν προσωρινή, μόνο για την πρώτη μέρα. Την επόμενη φορά, προς απογοήτευση όλων μας, μπαίνει στην αίθουσα ένα χοντρο-μπάζο (φανταστείτε την σαν τη Χαρούλα του Ρετιρέ σε πιο κοκκινομάλλικη εκδοχή). Και αυτή έμελλε να ήταν η αγγλικού μας για όλη τη χρονιά.
Σύντομα ωστόσο η απογοήτευσή μου αντικαταστάθηκε από ένα περίεργο αίσθημα εντυπωσιασμού. Αυτή η μόνιμη καθηγήτρια είχε έναν ιδιαίτερο τρόπο να μιλάει. Απίστευτες ατάκες, ουσιαστική επικοινωνία με όλους. Και εμένα με καταλάβαινε με τρόπο που μάλλον κανένας άλλος δεν μπόρεσε ποτέ. Μια φορά έγραψα μια έκθεση που πίστευα ότι θα μου έφερνε επίπληξη. Αυτή όμως κατάλαβε τον τρόπο που σκεφτόμουν, και τόσο πολύ της άρεσε η έκθεσή μου που τη διάβασε στην τάξη ως πρότυπο.
Στο τέλος της χρονιάς, διαπίστωσα ότι χαιρόμουν που τελικά έγινε αυτή η αντικατάσταση καθηγητριών. Κρίμα που δεν την ξαναείδα ποτέ. Και να την ξαναδώ, μάλλον δε θα την αναγνωρίσω, ούτε αυτή εμένα.
