Λήμμα "αυνανισμός" από εγκυκλοπαίδεια του 1927

[Εκτωρ]

Το παρακάτω απόσπασμα είναι από την εγκυκλοπαίδεια Ελευθερουδάκη, που πρωτοεκδόθηκε το 1927. Το διάβασα σε μια επανέκδοση του 1961, που πήρα από τη βιβλιοθήκη του πατέρα μου, που προηγουμένως ανήκε στο μακαρίτη τον παππού μου. Σας ορκίζομαι ότι το παρακάτω κείμενο το αντέγραψα εδώ λέξη προς λέξη χωρίς να πειράξω τίποτα. Τα σχόλια δικά σας.

ΑΥΝΑΝΙΣΜΟΣ: Ολέθριος συνήθεια, απαντώσα κυρίως εις παιδιά και νέους αμφότερων των φύλων, αποβλέπουσα εις την ικανοποίηση της γενετησίου ορμής, τη βοήθεια παρά φύσιν μέσων, μηχανικών (χειρ, εργαλεία) ή ψυχικών (φαντασία).
Ο αυνανισμός είναι ευρύτατα διαδεδομένος και αριθμεί θύματα εις πάντα τα κοινωνικά στρώματα. Παρατηρείται εις όλας τας ηλικίας. Έρευναι διαπρεπών παιδιάτρων απέδειξαν ότι η έξις δεν είναι σπάνια και κατά τα πρώτα έτη της ζωής. Ιδίως η αρχή του πάθους τούτου συμπίπτει μεταξύ του 12ου και του 14ου έτους, αλλ'η μεταξύ των ετών 14 και 18 ηλικία αριθμεί τα περισσότερα θύματα. Είναι δε ο αυνανισμός πλέον πρώιμος και πλέον διαδεδομένος εις τα άρρενα παρά εις τα θήλεα.
Κατά τον Μετσνίκωφ τα αίτια οφείλονται εις τη δυσαρμονία της ανθρώπινης φύσεως και την πρώιμον ανάπτυξιν της γενετησίου αισθητικότητος. Κατά την γνώμην άλλων νεώτερων συγγραφέων ο κύριος αιτιολογικός παράγων είναι ειδικός εσωτερικός ερεθισμός προερχόμενος από τας έσω εκρίσεις. Γενικώς δυνάμεθα να διαιρέσωμεν τα αίτια εις ενδογενή (κείμενα εν τω σώματι) και εξωγενή (κείμενα έξω του σώματος). Εκ των ενδογενών αναφέρομεν την νεφροπαθικήν ιδιοσυγκρασίαν, την ηυξυμένην γενετήσιον αισθητικότητα, νευρικάς και ψυχικάς νόσους, δερματικάς και παρασιτικάς παθήσεις και νόσους των γεννητικών οργάνων. Ως εξωγενή έχομεν την κακήν αγωγήν, την ελαττωματικήν διατροφήν και ενδυμασίαν, την εγκράτειαν, την ανικανότητα, την πενίαν, την οκνηρίαν, τον φόβον μολύνσεως αφροδίσιων και διάφορους κοινωνικάς συνθήκας. Ουδέν δε ασφαλές διαγνωστικόν σημείον υπάρχει, δι ου να είναι δυνατόν να ανακαλύψωμεν τον αυνανισμόν.
Αι συνέπειαι του πάθους τούτου είναι ανάλογαι προς την συχνότητα, την διάρκειαν αυτού, την ηλικίαν, την κράσην και την νευρικήν αντοχήν των αυνανιζομένων. Όσο η ηλικία είναι νεαρώτερα, τόσο αι συνέπειαι είναι σοβαρώτεραι. Ο αυνανισμός έχει απήχησιν θλιβεράν εφ όλων των συστημάτων του ανθρωπίνου οργανισμού: αναστέλλει την ανάπτυξιν, διαταράσσει τα νεύρα, δηλητηριάζει την ψυχήν και διαφθείρει τον χαρακτήρα. Γενικώς αι συνέπειαι είναι ατομικαί, οικογενειακαί και κοινωνικαί.
Το ζήτημα της προφυλάξεως είνε από τα σπουδαιότερα και επ'αυτού δέον να επιστηθή όλη η προσοχή γονέων και διδασκάλων. Επιβάλλεται προς τούτο άγρυπνος και αυστηρά παρατήρησις και επίβλεψις από τις πλέον τρυφεράς ηλικίας, καταπολέμησις της πρώιμου αφυπνίσεως του γενετησίου ενστίκτου και απομάκρυνσις παντός γενικού ή τοπικού προκλητικού αιτίου. Δι ορθής σωματικής και ηθικής αγωγής, διά μεθοδικής σκληραγωγίας με ψυχρολουσίαν και ασκήσεις, διά μορφώσεως χαρακτήρος και τονώσεως της θελήσεως δύναται να προφυλαχθή ασφαλώς η νεολαία από την ολέθριον και επικίνδυνον ταύτην συνήθειαν.
Διά της θεραπείας επιδιώκονται δύο τινά: α) η καταπολέμησις του πάθους και β) η καταπολέμησις των συνεπειών αυτού. Και εις τα δι περιπτώσεις η θεραπεία πρέπει να είνε προ παντός αιτιολογική και κατά δεύτερον λόγον συμπτωματική. Η δι υποβολής ψυχική θεραπεία δεν εφαρμόζεται σήμερον μεγάλως. Η προτίμησις δίδεται εις την έγκαιρον και κατάλληλον διαφώτισιν. Από τα υγιεινά μέσα τα σπουδαιότερα είναι η υδροθεραπεία και αι ασκήσεις. Ως φάρμακα συνεστήθησαν κυρίως αι συσκευασίαι βρωμίου και βαλεριάνας, η λουπουλίνη και όλως τελευταίως το epiglandol εις ενέσεις. Ως μηχανικά μέσα προετάθησαν εργαλεία διάφορα, σκοπούντα την απομώνωσιν των γεννητικών οργάνων (επίδεσμοι, ζώναι κ.λ.) Τέλος συνεστήθησαν και τρόποι τινές θεραπείας διά χειρουργικής επεμβάσεως.