Σχολικές εορτές που συνέβαλαν στη μυστηριακή προεφηβική σας καύλα.

[Εκτωρ]

Με αφορμή τον πρόσφατο εορτασμό της 28ης Οκτωβρίου, θυμήθηκα μια φάση που έγινε στη σχολική εορτή εκείνης της ημέρας όταν πήγαινα πρώτη ή δευτέρα γυμνασίου.

Σε κάποια φάση λοιπόν, στην αίθουσα εκδηλώσεων όπου ήμασταν συγκεντρωμένοι οι μαθητές και παρακολουθούσαμε το βαρετό πρόγραμμα, το επόμενο κομμάτι του προγράμματος ήταν το εξής: Ένα κορίτσι (δεν ξέρω από ποια τάξη) τραγούδησε το "Βάζει ο Ντούτσε τη Στολή του." Είχε μια ιδιαίτερη φωνή. Έχει περάσει πολύς καιρός για να τη θυμάμαι αρκετά ώστε να την κρίνω αντικειμενικά τη φωνή της, να πω αν ήταν ωραία ή άσχημη φωνή, θυμάμαι όμως ότι ήταν ιδιαίτερη. Όσο για την εμφάνισή της, δε θυμάμαι παρά μόνο ότι ήταν μελαχρινή.

Λίγες μέρες μετά, είδα το εξής όνειρο: Το εν λόγω κορίτσι στο προαύλιο του σχολείου, γυμνό, είχε σκύψει και τον έπαιρνε από πίσω από έναν συνομήλικο γνωστό μου. Ήταν ένας τύπος που με είχε δείρει μέχρι να κλάψω μια φορά στην έκτη δημοτικού χωρίς ιδιαίτερο λόγο, έτσι για να κάνει τον νταή, αλλά το είχαμε ξεπεράσει αυτό, και στο γυμνάσιο είχαμε καλές σχέσεις. Εν πάση περιπτώσει, στο όνειρο, το κορίτσι και ο νταής, καθώς το κάνανε, με κοιτάγανε και χαμογελάγανε. Παράλληλα, ακουγόταν ένα τραγούδι από μια ταινία κινουμένων σχεδίων που είχα δει κάποτε. Ήταν το τραγούδι που έχω προσαρτήσει στο τέλος αυτού του κειμένου.

Εννοείται πως αργότερα, όταν έιχα ξυπνήσει και θυμήθηκα το όνειρο, τον έκανα λάστιχο γι αυτό το κορίτσι.

Πείτε μου τώρα εσείς αν ποτέ σε κάποια σχολική εορτή νοιώσατε μυστηριακή καύλα.