ΕΡΩΤΙΚΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΣΤΗΝ ΠΡΟΠΑΤΡΙΑΡΧΙΚΗ ΑΡΧ. ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ
Δημοσιεύτηκε: 14 Δεκ 2018, 14:07
Διαβάζω από το βιβλίο του Νίκου Τσιφόρου ‘’Ελληνική Μυθολογία’’ τα κάτωθι
Στην προϊστορική κοινωνία, ακόμα και στην προελληνική , ο γάμος δεν είναι ακόμα θεσμός. Υπάρχει , έρωτας , η αναπαραγωγή , αλλά όχι γάμος. Το στερνικό κυνηγάει το θηλυκό , όπου το βρει , έτοιμο να κορέση την επιθυμία του με την θέλησή της η με την βία .
Οι θεοί της μυθολογίας συνεχώς κάνουνε τέτοια και οι θεοί ‘’πάντα ενεργούνε κατά το μοντέλο των ανθρώπων
Και λοιπόν , έτσι κάνανε οι προϊστορικοί άνθρωποι –παράδειγμα τα ζώα σήμερα – και ο έρωτας ο κυνηγιάρης και βιαστής δεν ήτανε αμαρτία , ήτανε θεσμός.
Έτσι τα αγόρια και τα κορίτσια που φτάνανε στην ωριμότητα , στην ήβη , στην ‘’δυνατότητα του ερώτα’ που αρχίσανε να νιώθουνε την σαρκική επιθυμία , έπρεπε να μυηθούνε στο μυστήριο που λέγεται έρωτας , αναπαραγωγή , διαιώνιση του είδους Ελεύθερα στην αρχή η με μια φυλετική τελετή αργότερα , αφηνόντουσαν μέσα στα δάση , για να γνωρίσουνε μεταξύ τους τον έρωτα .
Τα κορίτσια τρέχανε να αποφύγουνε τον οξύ πόνο της πρώτης επαφής , τα αγόρια τρέχανε να τα βρουνε και να τα διδάξουνε .
Και όταν τα πιάνανε , με την θέληση τους η χωρίς αυτήν ….
Όμως τα νέα παιδιά , κορεσμένα πια , δεν περιόριζανε την δράση τους σε μια κοπέλα Πιάνανε σε λίγο μιαν άλλη ..
Όλο τούτο το παράξενο και ‘’φυσικό’’ παιχνίδι , δημιούργησε τα παραμύθια των Νυμφών και Σατύρων , αργότερα που η κοινωνία οργανώθηκε και χάρισε τον μονότονο γάμο σαν θεσμό
(Θεωρίες του δόκτορα Φελντερ και του δόκτορα Τομσον κατά τον Νίκο Τσιφόρο )
Στην προϊστορική κοινωνία, ακόμα και στην προελληνική , ο γάμος δεν είναι ακόμα θεσμός. Υπάρχει , έρωτας , η αναπαραγωγή , αλλά όχι γάμος. Το στερνικό κυνηγάει το θηλυκό , όπου το βρει , έτοιμο να κορέση την επιθυμία του με την θέλησή της η με την βία .
Οι θεοί της μυθολογίας συνεχώς κάνουνε τέτοια και οι θεοί ‘’πάντα ενεργούνε κατά το μοντέλο των ανθρώπων
Και λοιπόν , έτσι κάνανε οι προϊστορικοί άνθρωποι –παράδειγμα τα ζώα σήμερα – και ο έρωτας ο κυνηγιάρης και βιαστής δεν ήτανε αμαρτία , ήτανε θεσμός.
Έτσι τα αγόρια και τα κορίτσια που φτάνανε στην ωριμότητα , στην ήβη , στην ‘’δυνατότητα του ερώτα’ που αρχίσανε να νιώθουνε την σαρκική επιθυμία , έπρεπε να μυηθούνε στο μυστήριο που λέγεται έρωτας , αναπαραγωγή , διαιώνιση του είδους Ελεύθερα στην αρχή η με μια φυλετική τελετή αργότερα , αφηνόντουσαν μέσα στα δάση , για να γνωρίσουνε μεταξύ τους τον έρωτα .
Τα κορίτσια τρέχανε να αποφύγουνε τον οξύ πόνο της πρώτης επαφής , τα αγόρια τρέχανε να τα βρουνε και να τα διδάξουνε .
Και όταν τα πιάνανε , με την θέληση τους η χωρίς αυτήν ….
Όμως τα νέα παιδιά , κορεσμένα πια , δεν περιόριζανε την δράση τους σε μια κοπέλα Πιάνανε σε λίγο μιαν άλλη ..
Όλο τούτο το παράξενο και ‘’φυσικό’’ παιχνίδι , δημιούργησε τα παραμύθια των Νυμφών και Σατύρων , αργότερα που η κοινωνία οργανώθηκε και χάρισε τον μονότονο γάμο σαν θεσμό
(Θεωρίες του δόκτορα Φελντερ και του δόκτορα Τομσον κατά τον Νίκο Τσιφόρο )
