ksk έγραψε: ↑01 Φεβ 2023, 22:49
George_V έγραψε: ↑01 Φεβ 2023, 22:22
ksk έγραψε: ↑01 Φεβ 2023, 22:13
Αναφέρομαι σε ιδιωτικές.
Υπήρχε ήδη το εμπόριο βιβλίων, συλλέκτες, υπήρχαν βιβλιοθήκες σε ασκληπεια κλπ
Όσο για τις μεγάλες βιβλιοθήκες ας μην ξεχνάμε τους χιλιάδες τόμους αντίγραφα που πουλούσαν, το τι κάηκε και το τι κλάπηκε μέχρι και τους νεότερους χρόνους είναι μια μεγάλη συζήτηση.
Το εμποριο βιβλιων ηρθε πολυ πολυ αργοτερα.
Τον 5ο αιωνα που οι αντιγραφες βιβλιων γινοντουσαν μονο απο εξειδικευμενους αντιγραφεις και σε παπυρο που ηταν πανακριβος (εισαγωγη απο το μονο μερος που τον παρηγαγε την Αιγυπτο) οι ιδιωτικες βιβλιοθηκες ηταν κατι που μονο λεφτάδες κατηγοριας Ωναση θα μπορουσαν να εχουν.
Και οι Βιβλιοθηκες δεν πουλουσαν βιβλια. Ειδικα η Βιβλιοθηκη της Αλεξανδρειας οπου απαγορευοταν να βγει βιβλιο απο μεσα βασει νομου του Φαραω Πτολεμαιου Β'.
Μαλιστα με τον ιδιο νομο καθε πλοιο που εμπαινε στο λιμάνι της Αλεξάνδρειας ηταν υποχρεωμενο να παραδωσει οτι βιβλια ειχε πανω του στην Βιβλιοθηκη της πολης.
Fun fact: Οταν φτιαχτηκε η Βιβλιοθηκη ο Φαραω Πτολεμαιος Β' ζητησε απο την Αθηνα τα πρωτοτυπα χειρογραφα των εργων του Αισχυλου, Σοφοκλη και Ευριπιδη που ειχαν γραφτει με το χέρι τους.
Φυσικα οι Αθηναιοι αρνηθηκαν να τα δωσουν.
Τοτε ο Πτολεμαιος τους ειπε "οκ κρατηστε τα. Αλλα τουλαχιστον αφηστε με να τα αντιγράψω και σας τα επιστρέφω, Και σας δινω σαν εγγυηση για την ασφαλη επιστροφη τους οτι ζητησετε".
Οι Αθηναιοι δεχτηκαν και ζητησαν εγγυηση 5000 τάλαντα χρυσου για να τα δανεισουν και μολις τους τα επεστρεφε ο Πτολεμαιος θα του εδιναν πισω τα χρηματα.
Ο Πτολεμαιος δέχτηκε και τους εστειλε το ΤΕΡΑΣΤΙΟ αυτο ποσο (σε σημερινα λεφτα θα ηταν σχεδον 1/4 του δισεκατομμυριου) και του εφεραν τα χειρογραφα.
Αλλα ο Πτολεμαιος μολις τα πηρε τα αντέγραψε και τους εστειλε πισω τα αντιγραφα λεγοντας τους να κρατησουν και τον χρυσο καθως τα πρωτοτυπα χειρογραφα γραμμενα ιδιοχειρως απο τους δημιουργους τους ηταν απειρως πολυτιμοτερα απο το χρυσαφι.
Και προσθεσε πως χρυσάφι μπορει να ξαναβγάλει. Αλλα δευτερο Αισχυλο δεν θα ξαναβγάλουν οι Αθηναιοι.
Να υποθέσω ότι ξερεις για τον Νηλεα και την βιβλιοθήκη του Αριστοτελη, στο ίδιο έργο θεατές.
Ενταξει δεν είχε και το κάθε σπίτι αλλά υπήρχαν ιδιωτικές συλλογές.
Βιβλία κυκλοφορούσαν την εποχή που λέμε και μαζικά από την εποχή του Μ Αλεξάνδρου και μετά.
Οι μεγάλες βιβλιοθήκες πουλούσαν αντιγραφα.
Δεν αντιλεγω οτι υπηρχαν ιδιωτικες βιβλιοθηκες.
Απλα ηταν μονο για αυτους που μπορουσαν να τις αντέξουν οικονομικα. Δλδ για λιγοτερο απο 1% του πληθυσμου.
Οσο για τις βιβλιοθηκες μπορει να πουλουσαν αντιγραφα αλλα μονο εαν τους το ζητουσαν αυτοι που ειχαν τις βιβλιοθηκες (η Αλεξανδρεια παλι δεν πουλουσε ουτε αντιγραφα. Η Περγαμος το εκανε) δλδ το λιγοτερο απο το 1% του πληθυσμου.
Και γιατι? Γιατι πολυ απλα το κοστος της αγοράς ενος βιβλιου ηταν πανακριβο. Ο παπυρος μονο που θα αντιγραφοταν κοστιζε αρκετα και μετα η τιμη ανεβαινε βαζοντας μεσα το κοστος του αντιγραφέα και το ποσο embellished εχει ζητησει ο πελατης να ειναι το βιβλιο του.
Kαι για να ειμαστε πιο ακριβεις ενας αντιγραφέας για μια μεση ποιοτητα αντιγραφης χρεωνε 25 Δηνάρια καθε 100 γραμμες με βαση το Διαταγμα των Μεγιστων Τιμων του Διοκλητιανου. Αν ηθελε top-knotch δουλεια και αλλες φιοριτουρες η τιμη ανεβαινε.
Οποτε αν καποιος ηθελε να αγοράσει ενα αντιγραφο της Ιλιαδας που αποτελειται απο 3500 στιχους θα πληρωνε για τον αντιγραφέα μονο 35χ25=875 Δηνάρια.
Kαι οσο για τον πάπυρο αυτος κοστιζε χοντρικα οσο περιπου 30 μοδία σιτάρι δλδ 100 Δηνάρια τα 20 φυλλα. Και αναλογα τη γραμματοσειρα και το embellishment που ζηταγε ο πελάτης χρεωνονταν και ο πάπυρος. Αν ηθελες αρπακολλατζηδικη δουλεια μπορουσες να χρησιμοποιησει ο αντιγραφέας παλιμψηστο (δλδ παπυρο οπου θα εσβηνε το παλιο κειμενο και θα εγραφε το νεο) φτηνοτερα θα ερχοταν στον αγοραστη αλλα δεν θα ηταν και πολυ ωραιο και η ποιοτητα του θα ηταν οχι Β διαλογης αλλα Δ και κατω.
Πραγμα το οποιο σημαινει οτι εχεις μεχρι στιγμης 875 Δηνάρια μονο για τον αντιγραφέα και σου βάζω εγω αλλα 500 Δηνάρια τον παπυρο.
1375 Δηναρια μονο για ενα αντιγραφο της Ιλιαδας για την ιδιωτικη σου Βιβλιοθηκη. Και ακομα δεν εχω βαλει μεσα την προμηθεια της Βιβλιοθηκης για την αντιγραφη.
Οσα δλδ θα επαιρνε ενας δικηγορος για να αναλαβει μια υποθεση και να την φτάσει μεχρι το δικαστηριο (250 δηναρια για την αναληψη και 1000 δηναρια με τη ληξη της υποθεσης συν διαδικαστικα εξοδα αλλα 200 δηναρια).
Τη στιγμη που ενας δάσκαλος ρητορικης και φιλοσοφιας θα εβγαζε 250 Δηναρια το μηνα ανα μαθητη (δεδομενου βεβαια οτι εκαναν κατ όικον μαθηματα σε παιδια ευγενων και πλουσιων συνηθως δεν ειχαν πανω απο 2-3 μαθητες το μηνα).
Τη στιγμη που ενας καλος υφαντης εβγαζε 175 Δηναρια ανα πολυτελη χιτωνα (δεν εβγαζε φυσικα καθε μερα και απο εναν).
Οποτε do the math και μαντεψε ποιοι αγοραζαν βιβλια τα οποια φυσικα δεν πωλουνταν μαζικα (αυτο εγινε πολυ αργοτερα με την τυπογραφια) αλλα μονο κατα παραγγελια ΕΑΝ και ΕΦΟΣΟΝ μπορεις να αντέξεις το κοστος της αντιγραφης.