Befaios έγραψε: ↑20 Σεπ 2021, 03:15
Σωστό αυτό αλλά υπάρχουν ερωτήματα σχετικά με την συνείδηση του ανθρώπου μετά θάνατον και την φύση του χώρου κίνησής του και ενεργείας του. Ο άνθρωπος τι είδους σώμα θα έχει; Αιθερικό; Και τι σημαίνει αιθερικό; Θα είναι φυσικό; Αν ναι, τι ηλικία, φθορά ή αλλαγή θα έχει το σώμα; κοκ
Τα περισσότερα από αυτά έχουν απαντηθεί κατά καιρούς από τους πατέρες, αλλά δεν ξέρω να σου δώσω ονόματα και πηγές.
Όπως σκέφτεσαι νομίζω πρέπει να επιχειρήσεις να γνωρίσεις σίγουρα τον Εφραίμ στη Σκήτη του Αγίου Ανδρέα στο Άγιος Όρος
(Την Σκήτη την ονομάζουν συνήθως Σαράι και το όνομα αυτό δεν βγαίνει απο την τούρκικη λέξη «παλάτι» αλλά από την ρωσική που σημαίνει ουρανός ή παράδεισος, όλα αυτά γιατί παλιά την Σκήτη την είχαν Ρώσοι).
Έχει ο σύνδεσμος που έδωσα πολλές ομιλίες του εδώ:
https://pantocrator.gr/staging/9327/αρχ ... μ-δικαίου/
Από εκεί και πέρα από αυτά που ξέρω προσωπικά και σύμφωνα με την πατερική παράδοση έχουν ως εξής:
Η συνείδηση του ανθρώπου μετά θάνατον είναι τέλεια δεν υπάρχει πλάνη και ομιχλώδες τοπίο, αλλά καθαρή οπτική και αντίληψη.
Η φύση του χώρου κίνησης θα είναι αυτή που του αξίζει.
Ο άνθρωπος δεν θα έχει το σώμα του μέχρι την Δευτέρα Παρουσία, γι΄αυτό και λένε ότι στον Άδη δεν γίνεται να υπάρχει μετάνοια.
Δηλαδή για να μετανιώσει κάποιος θα πρέπει να μετανιώσει ως πλήρης άνθρωπος με το σώμα του.
Γι΄αυτό γίνονται τα μνημόσυνα επειδή οι πεθαμένοι δεν μπορούν να βοηθήσουν πλέον τον εαυτό τους καθόλου.
Αυτό δεν ισχύει για τους Δαίμονες γιατί δεν έχουν σώμα και μπορούν αν το θέλουν να μετανοήσουν, αλλά όπως μας λένε οι πατέρες αφού βίωσαν γεγονότα όπως η Γέννηση, η Σταύρωση, η κάθοδος στον Άδη και η Ανάσταση του Χριστού, τίποτα πλέον πιο δυνατό δεν είναι λογικό να τους συγκινήσει ώστε να αλλάξουν.
Το σώμα του ανθρώπου πάλι όπως είπα θα δωθεί μετά την Δευτέρα Παρουσία και θα είναι ηλικίας 33 χρονών, αυτό έχω βαρεθεί να το ακούω.
Φθορά δεν μπορεί να έχει πλέον γιατί μιλάμε για παλιγγενεσία όπου όλα τα άκριτα πάθη καταργούνται όπως η πείνα, η δίψα, οι σωματικές ανάγκες γενικά είναι μεταπτωτικά και δεν έχουν θέση.
Οπότε η έννοια «φυσικό» όχι δεν θα είναι όπως τώρα με τις ανάγκες του.
Όταν ρωτάει κανείς για σκοπό είναι αυτονόητο να θεωρούμε ότι αυτός είναι ένας και μόνο ή αναφερόμαστε στον κυριότερο ή πιο σημαντικό σκοπό; Μήπως με το ερώτημα πιάνουμε ή θα έπρεπε να πιάσουμε όλο το φάσμα των σκοπών;
Ο κύριος σκοπός είναι η σωτηρία γιατί μετά τίποτα άλλο δεν θα έχει αξία χωρίς αυτή.
Υπάρχουν βέβαια και άλλοι σκοποί στη ζωή μας αλλά είναι όλοι δεύτεροι.
Γενικά δεν με τραβάει να ακούω μεταθανάτιες εμπειρίες, αλλά αυτή την είχα ακούσει και ήταν εντυπωσιακή.
Αν τα πιστεύεις αυτά άκουσε την, αλλά πιο πολύ για να πάρεις κάποιες απαντήσεις πιο ζωντανές.
Αρχίζει να μιλάει από το 7ο λεπτό: