independent44 έγραψε: ↑23 Ιουν 2022, 13:57
Μπορεί να είναι έτσι, δεν αντιλέγω, αμα το ΄χεις ψάξει.
Δυο πραγματάκια που είχα διαβάσει και μου είχαν κάνει εντύπωση(καθώς το Χολιγουντ τα παρουσιάζει όλα όπως θελει) είναι οτι
α. Πιο πολύ τους ενδιέφερε να κλέψουν κάτι που θα δυνάμωνε τις δυνατότητες του πλοίου τους, παρά λεφτά
β. Δεν σκότωναν τους ναυτικούς των πλοίων που καταλάμβαναν, διότι πολύ απλά ήθελαν να ξέρουν οι ναυτικοί ότι αν δεν αντισταθούν δεν θα πάθουν τίποτα. Έτσι θα παραδίδονταν πιο εύκολα.
Έδρασαν βέβαια σ' ενα διάστημα 300 χρόνων, σε διάφορα μέρη του πλανήτη, δεν μπορεί να ήταν όλοι ίδιοι
Και εγώ πιθανολογικά τοποθετούμαι πάντα καθώς οτιδήποτε γύρω από πειρατές είναι μία μίξη urban legend και παραφημολογίας. Μόνο και μόνο το οτί οι πειρατές εκείνη την εποχή αποτελούνταν από κάτι εκατομμύρια ενώ οι γνωστοί στην ιστορία πειρατές (που είναι και οι πιο "πετυχημένοι" όσον αφορά τα πλοία που κουρσάρεψαν, τα συνεχή έτη που έδρασαν και με άλλα κριτήρια) είναι ούτε 50, λέει πολλά. Είμαι της άποψης οτί σκόπιμα δεν έκαναν ποτέ αναφορά στην αληθινή δύναμη του πειρατικού στόλου (και των αυτόνομων ομάδων) και των προμηθειών τους (πλοία,εξοπλισμούς αυτών -πόσα κανόνια είχαν π.χ- , εφόδια σε μπαρούτι, πιστόλια, σπαθιά, ορμητήρια, γνωστούς συμμάχους/πληροφοριοδότες,κτλπ) επειδή την ιστορία την γράφουν πάντα οι ισχυροί και πάντα προς όφελος τους. Δε θα διαβάσεις ποτέ "το τάδε πειρατικό πλοίο βύθισε το τάδε πλοίο που διοικούνταν από ναύτες της Αυτοκρατορίας" , το ανάποδο πάντα επειδή πολύ απλά, όσο δε μεγαλοποιείς κάτι, τόσο αυτό δεν μπορεί να επεκταθεί ασκόντας έναν φόβο και σεβασμό στον άμαχο πληθυσμό. Τους θεωρούσαν περιθωριακούς ενώ έκαναν ακριβώς ό,τι και ο στόλος της Βασίλισσας με τη μόνη διαφορά οτί τα μοιραζόντουσαν μεταξύ τους αντί να τα παίρνουν όλα οι λόρδοι, ευγενείς, δούκες, κτλπ.
Σχετικά με το α και β που έγραψες.
Α) Φυσικά και ισχύει αυτό, αφού η ζωή των πειρατών (άμα εξαιρέσει κανείς Tortuga, Libertatia και άλλα νησιά που πήγαιναν κατά καιρούς για ξεκούραση) ήταν κατά βάση στη θάλασσα. Ήταν το σπίτι τους, ακόμα και όταν δεν έμπλεκαν με ναυμαχίες και ρεσάλτα, είχαν καθημερινές δουλειές όπως η καθαριότητα, το μαγείρεμα, η εξάσκηση στη ξιφασκία , η καταγραφή της γεωγραφικής τους θέσης και μετά η διασκέδαση, μουσική, χοροί, ρούμι, χαρτιά, ζάρια, χειροπάλη. Το πλοίο ήταν για αυτούς ό,τι τα τροχόσπιτα για τους τσιγγάνους που ακόμα και το γύρο του κόσμου να κάνουν, είναι η σταθερή αξία γύρω από το ταξίδι και τη περιπέτεια.
Β) Και αυτό πολύ σωστό! Μάλιστα τους περισσότερους τους εντάσσανε στο δικό τους πλήρωμα, αφού πρώτα τους έβαζαν να ορκιστούν πως θα είναι πιστοί και σε περίπτωση ανταρσίας ή εξέγερσης θα τους έριχναν στους καρχαρίες. Το αρχικό πλήρωμα του κάθε πειρατικού πλοίου δε ξεπερνούσε τα 20-25 άτομα, τα υπόλοιπα τα είχαν για τις μάχες καθώς ήταν τέτοια η αναλωσιμότητά τους που σχεδόν πάντα έχαναν
στις συγκρούσεις με τον βασιλικό στόλο όπου είχαν οι δεύτεροι περισσότερα κανόνια και το σημαντικότερο, περισσότερες προμήθειες σε πορτοκάλια ωστέ δε παθαίναν σκορβούτο και τρέφονταν πολύ καλύτερα από τους πειρατές που ήταν σε συνεχή κατάσταση υποσιτισμού.
Δεν ήταν όμως 300 χρόνια η δράση των πειρατών, εξαρτάται πως ορίζουμε και εννοούμε τον "πειρατή". Με την άποψη οτί οι πειρατές στους οποίους αναφερόμαστε έδρασαν επίσημα τόσα χρόνια, ναι. Αλλά πειρατές υπήρχαν ανέκαθεν απλά όχι σε αυτή την κλίμακα. Πειρατής ονομάζεται οποιοσδήποτε κλέβει χρησιμοποιόντας βία ή άλλα τεχνάσματα, άτομο, πλοίο, ομάδα ανθρώπων ή και πόλη, δια μέσου θαλάσσης. Οι Μαυριτάνοι μισθοφόροι π.χ που πήγαν στους Αγίους Τόπους είχαν παρόμοια δράση με αυτή των πειρατών αλλά επειδή δεν χρησιμοποίησαν πλοία δεν τους λέμε "πειρατές". Στην αρχαία Ελλάδα υπήρχαν πειρατές, στο Βυζάντιο υπήρχαν πειρατές, στο Μεσαίωνα υπήρχαν πειρατές. Απλά με την ανακάλυψη των ιστιοφόρων πλοίων και των κανονιών, μετά την Αναγέννηση υπήρχε τέτοια στροφή προς τις ανακαλύψεις και τα θαλασσινά ταξίδια που οποιοσδήποτε είχε πρόσβαση σε κάποιο λιμάνι όρμαγε στο πρώτο πλοίο που θα έβρισκε για να διαφύγει από μία προβλεπόμενη ζωή όπου ή ψαράς θα κατέληγε να δουλεύει για μια ζωή ή ταβερνιάρης. Υπήρχε τέτοια καταπίεση από την Αυτοκρατορία που 100 φορές θα προτιμούσε κάποιος να ξεκινήσει για ένα ταξίδι στο άγνωστο και ελπιδοφόρο παρά να μείνει στο γνωστό και ζοφερό. Δυστυχώς, η ζωή των πειρατών είχε περισσότερα βάσανα από απολαύσεις και αν και δε μ'αρέσει να παραθέτω πηγές/αναφορές επειδή πολύ απλά ποτέ δε ξέρεις άμα έγιναν όλα οπως τα γράφουν (ειδικά για τόσο αμφιλεγόμενα θέματα που την εποχή που δρούσαν οι πειρατές κανείς δεν έγραφε για αυτούς πέρα από μυθιστοριογράφους στυλ ΝταΦοε, όπου δε ξέρεις άμα πρέπει να είσαι σκεπτικιστής ή να τα πιστέψεις) απλά για να καταλάβετε. Είχαν άπειρους κινδύνους, καταρχάς άμα ταξιδεύεις (ακόμα και με έξαντα και πυξίδα και χάρτες) προς το άγνωστο, ποτέ δε ξέρεις τι θα βρεις να φας, ποτέ δε ξέρεις άμα θα σταθείς αρκετά τυχερός ωστέ το πλοίο στο οποίο θα κάνεις ρεσάλτο θα έχει φαγώσιμα και δε θα είναι γεμάτο από άχρηστα διαμάντια και ρουμπίνια που δε γεμίζουν τη κοιλιά κανενός. Σκορβούτο,ψωρίαση,υποσιτισμός. Χίλια δυό...
https://listverse.com/2014/02/01/10-way ... u-thought/https://listverse.com/2020/03/03/top-10 ... t-pirates/https://www.rmg.co.uk/stories/topics/golden-age-piracyhttps://www.pirateshowcancun.com/blog/s ... ate-facts/https://www.thoughtco.com/facts-about-pirates-2136238https://www.thetravel.com/little-known- ... e-pirates/ (το νούμερο 22 κάνει λόγο για αυτό που έγραψα παραπάνω)
https://bestlifeonline.com/pirate-facts/