Καλώς ήρθατε στο Phorum.com.gr Είμαστε εδώ πολλά ενεργά μέλη της διαδικτυακής κοινότητας του Phorum.gr που έκλεισε. Σας περιμένουμε όλους! https://www.phorum.com.gr/
Πολύ μπλα μπλα και μηδέν αποτέλεσμα βλέπω.
Να κάτι που είχα γράψει σαν σχόλιο αλλού:
Είναι λίγο πολυπαραμετρικό.
Ας υποθέσουμε είναι Ν ο πληθυσμός των ποντικιών μέσα και έξω από την αποθήκη.
Για κάθε ποντίκι υπάρχει μία decision parameter να μπει στην αποθήκη ως εξής:
f1 = A . exp( - λ . N1 .(1- p))
όπου Ν1 (<=Ν) ο εντός της αποθήκης πληθυσμός και p η πιθανότητα να βρει τυρί και όπου Α <= 1 είναι άλλη μία παράμετρος που έχει σχέση με αν το κάθε ποντίκι εκτός αποθήκης να πληροφορηθεί τα συμβαίνοντα εντός της αποθήκης (μπορεί να μην ξέρει).
Επίσης υπάρχει η decision parameter να παραμείνει στην αποθήκη η οποία είναι:
f2 = exp(- μ . N1 . p)
Τώρα το p έχει κι αυτό μία συνάρτηση:
p = exp(-k . N1)
όπου k μία σταθερά (μικρό k = πολύ τυρί, μεγάλο k = λίγο τυρί).
Από τα εκτός αποθήκης τώρα να υποθέσουμε ότι με κάποια rate R per hour τα ποντίκια πληροφορούνται για την υπόθεση της αποθήκης.
Κάπως έτσι πάει.
Τώρα το πραγματικό πρόβλημα με το e-marketing αποδείχτηκε πιό σύνθετο απ΄αυτό για κάποιους περίεργους λόγους, αλλά δεν βλέπω να λύνετε ούτε το απλό.
Πολύ μπλα μπλα και μηδέν αποτέλεσμα βλέπω.
Να κάτι που είχα γράψει σαν σχόλιο αλλού:
Είναι λίγο πολυπαραμετρικό.
Ας υποθέσουμε είναι Ν ο πληθυσμός των ποντικιών μέσα και έξω από την αποθήκη.
Για κάθε ποντίκι υπάρχει μία decision parameter να μπει στην αποθήκη ως εξής:
f1 = A . exp( - λ . N1 .(1- p))
όπου Ν1 (<=Ν) ο εντός της αποθήκης πληθυσμός και p η πιθανότητα να βρει τυρί και όπου Α <= 1 είναι άλλη μία παράμετρος που έχει σχέση με αν το κάθε ποντίκι εκτός αποθήκης να πληροφορηθεί τα συμβαίνοντα εντός της αποθήκης (μπορεί να μην ξέρει).
Επίσης υπάρχει η decision parameter να παραμείνει στην αποθήκη η οποία είναι:
f2 = exp(- μ . N1 . p)
Τώρα το p έχει κι αυτό μία συνάρτηση:
p = exp(-k . N1)
όπου k μία σταθερά (μικρό k = πολύ τυρί, μεγάλο k = λίγο τυρί).
Από τα εκτός αποθήκης τώρα να υποθέσουμε ότι με κάποια rate R per hour τα ποντίκια πληροφορούνται για την υπόθεση της αποθήκης.
Κάπως έτσι πάει.
Τώρα το πραγματικό πρόβλημα με το e-marketing αποδείχτηκε πιό σύνθετο απ΄αυτό για κάποιους περίεργους λόγους, αλλά δεν βλέπω να λύνετε ούτε το απλό.
Κάνε και μπαγιέζ, κάνε και ό,τι θες, χωρίς εκτίμηση παραμέτρων, δεν πας παρακάτω
Πολύ μπλα μπλα και μηδέν αποτέλεσμα βλέπω.
Να κάτι που είχα γράψει σαν σχόλιο αλλού:
Είναι λίγο πολυπαραμετρικό.
Ας υποθέσουμε είναι Ν ο πληθυσμός των ποντικιών μέσα και έξω από την αποθήκη.
Για κάθε ποντίκι υπάρχει μία decision parameter να μπει στην αποθήκη ως εξής:
f1 = A . exp( - λ . N1 .(1- p))
όπου Ν1 (<=Ν) ο εντός της αποθήκης πληθυσμός και p η πιθανότητα να βρει τυρί και όπου Α <= 1 είναι άλλη μία παράμετρος που έχει σχέση με αν το κάθε ποντίκι εκτός αποθήκης να πληροφορηθεί τα συμβαίνοντα εντός της αποθήκης (μπορεί να μην ξέρει).
Επίσης υπάρχει η decision parameter να παραμείνει στην αποθήκη η οποία είναι:
f2 = exp(- μ . N1 . p)
Τώρα το p έχει κι αυτό μία συνάρτηση:
p = exp(-k . N1)
όπου k μία σταθερά (μικρό k = πολύ τυρί, μεγάλο k = λίγο τυρί).
Από τα εκτός αποθήκης τώρα να υποθέσουμε ότι με κάποια rate R per hour τα ποντίκια πληροφορούνται για την υπόθεση της αποθήκης.
Κάπως έτσι πάει.
Τώρα το πραγματικό πρόβλημα με το e-marketing αποδείχτηκε πιό σύνθετο απ΄αυτό για κάποιους περίεργους λόγους, αλλά δεν βλέπω να λύνετε ούτε το απλό.
Κάνε και μπαγιέζ, κάνε και ό,τι θες, χωρίς εκτίμηση παραμέτρων, δεν πας παρακάτω
Είναι μιά αποθήκη μέσα στην οποία υπάρχουν συνήθως μερικά κομμάτια τυρί στο πάτωμα.
Τα ποντικάκια που τους αρέσει το τυρί μπαίνουν στην αποθήκη και ψάχνουν.
Έστω ότι ανά πάσα χρονική στιγμή ο μέσος όρος από ποντικάκια μέσα στην αποθήκη είναι 10 και έστω ότι κάθε ποντικάκι βρίσκει ένα κομμάτι τυρί κάθε τρεις ώρες κατά μέσον όρο.
Ο ιδιοκτήτης της αποθήκης αποφασίζει να ρίξει λίγο παραπάνω τυρί στο πάτωμα για να τρώνε καλύτερα τα ποντίκια.
Κανονίζει λοιπόν ώστε κατά μέσο όρο τα δέκα ποντίκια να βρίσκουν ένα κομμάτι κάθε μία ώρα.
Σαν αποτέλεσμα τα άλλα ποντίκια που το μαθαίνουν αυτό αρχίζουν να μπαίνουν στην αποθήκη και να ψάχνουν.
Αυτό όμως θα έχει σαν αποτέλεσμα να φαγωθεί το έξτρα τυρί, οπότε πάλι θα είναι δύσκολο να βρεθεί τυρί.
Αν φύγουν τα ποντίκια πάλι θα γίνει εύκολη η εξεύρεση τυριού. Αλλά αν ξαναγυρίσουν θα ξαναγίνει δύσκολη.
Με δεδομένο ότι η δόση τυριού στο πάτωμα δεν αλλάζει, που θα καταλήξει στο όριο αυτή η κατάσταση, από πλευράς πληθυσμού ποντικιών ;
Αυτός μήπως έχει να κάνει με θεωρία των παιγνίων;
Αυτό το πρόβλημα ,γιατί έμενα μου φαίνεται πως έχει προεκτάσεις και στην οικονομία;
Πάντως μακροχρόνια θα οδηγηθούμε σε ισορροπία παρά την αρχική μεταβολή.
