μπερδεμα.......διαφορα σκεψεως και λεξεως .......Bazoomba έγραψε: ↑04 Φεβ 2023, 21:05Nαι, ζητώ συγνώμη αν δεν έγινα κατανοητός. Ωστόσο στο αρχικό κειμενάκι, έχω βάλει εισαγωγικά για να τονίσω πως αυτό είναι απόπειρα προέκτασης του δικού σου συλλογισμού, με τον οποίο διαφωνώ. Για αυτό εξάλλου υπάρχει ο σύνδεσμος "όμως" στην συνέχεια.Αχθος Αρουρης έγραψε: ↑04 Φεβ 2023, 20:59εν τη ποιητικη ευδοκιμεινBazoomba έγραψε: ↑04 Φεβ 2023, 18:50
Συγνώμη για την παρανόηση,αλλά λέω ακριβώς το αντίθετο. Η ζωή είναι το κορυφαίο κριτήριο, όχι ΠΑΡΑ την παρουσία του θανάτου αλλά ΛΟΓΩ αυτού. Η δυνατότητα τερματισμού του υπάρχειν είναι συμπληρωματικό στοιχείο της.
Δεχόμενοι αυτό, δεν μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε ως πηγή αντίφασης την παρουσία του και ,προχωρώντας παραπέρα,ούτε τις εκφάνσεις του. Η ζωή εκπτύσσεται με τρόπο άηθες, δηλαδή για εμάς "τυφλό" και "άχρονο" με το αποτέλεσμα αυτής της έκφυσης να είναι το λεγόμενο "ενδόκοσμο παιχνίδι του γίγνεσθαι".
Για να έρθω, λοιπόν, και πάλι στον αρχικό σου συλλογισμό και στο ερώτημα του νηματοθέτη, μπροστά σε αυτόν τον άχρονο "εφιάλτη" δημιουργείται η λεγόμενη πολιτισμική περιχαράκωση. Τραβάμε μια γραμμή και νοηματοδοτούμε τον κόσμο από την αρχή κομμάτι-κομμάτι. Κοινώς,δημιουργούμε Ιστορία. Δηλαδή την διαδοχή γεγονότων (αίρεται έτσι η αχρονικότητα) στην οποία έχει αποδοθεί λογικό νόημα ( το "λογικό" εδώ πέρα με την ευρύτερη έννοια) και την Ηθική (αίρεται έτσι και η τυφλότητα). Πάνω σε αυτά τα θεμέλια πατάει η Τέχνη.Είναι (τα τεχνουργήματα),θα έλεγε κανείς, τα μνημεία της επικυριαρχίας πάνω στο Άγνωστο. Και ακριβώς επειδή η περιχαράκωση είναι στον πυρήνα της η απονενοημένη πράξη μιας κοινωνίας, ενυπάρχει το στοιχείο της σχετικότητας και της πολλαπλότητας. Νοήματα δοσμένα αλλιώς, μνημεία ενθύμησης χωρίς καμία σχέση το ένα με το άλλο.
Πως θα πείσω τον ιθαγενή της Παπούα, ότι "το καλό το πράγμα" είναι ο Μπαχ, όταν ο θαυμασμός μου για τα τεχνουργήματα του είναι προιόν της συνάφειας της κοσμοαντίληψης μας; Πως θα τον κάνω να αντιληφθεί την έννοια της προοπτικής στη ζωγραφική; Πως θα θέσω στο ζύγι τα προιόντα του δικού μου "κόσμου" με τα δικά του; Κι αν τελικά δεν έχω το "δικαίωμα", μήπως αυτή η αδυναμία δεν είναι απόρροια της σχετικότητας που γράφτηκε παραπάνω;
Στο τέλος, το μοναδικό σταθερό σημείο αναφοράς είναι ο περίφημος (φιλοσοφικά αναδιατυπωμένος από τον Νίτσε) Εαυτός. Ο βαθύς βιολογικός πυρήνας, τα απομεινάρια της αντίστασης της Φύσης στην πολιτισμική οριοθέτηση (κόσμοι μέσα στον κόσμο).
και ουκ εχω λογον ειπειν............
η αρχικη σου φραση.......... που εξηγησα ..........
<<Εάν η ζωή είναι το κορυφαίο κριτήριο ούτε θάνατος δεν θα υπάρχει, ούτε έριδα, ούτε τίποτα">>
δεν αποδιδει, δεν συνδεεται με το νοημα του κειμενου
που εβαλες μετα.......................
................ αστοχια λογου.....................
στην πρωτη φραση, που εξηγησα, λες, η ζωη ειναι το κορυφαιο λογω απουσιας θανατου,
ενω στο κειμενο, που εβαλες μετα, λες, η ζωη ειναι το κορυφαιο λογω παρουσιας θανατου,
πωπω..............τι ζεστη ειναι αυτη..............
.........και με ανοιχτα παραθυρα................
............να βαλω και τον ανεμιστηρα ;;;
και σε μενα συμβαινει....και σε ολους..........