Υπάρχει ζωή μετά τον θάνατο;

[Green Dragon]

Ξέρεις γιατί λέγεται μέντιουμ; Είναι επειδή είναι ο μεσάζοντας ανάμεσα στον άνθρωπο και τον Διάβολο.
Τυπικά λένε ότι είναι μεσάζοντες ανάμεσα στον Θεό και τον άνθρωπο, αλλά λένε ψέματα.
Έχει φυσικά γνώσεις ο Διάβολος για ψυχές που του ανήκουν.

Ο Διάβολος δεν βγάζει νόημα σαν ον αν το αναλύσεις, ούτε και ο Θεός αν ακολουθήσεις κατά γράμμα το χριστιανικό δόγμα. Είναι γεμάτα αντιφάσεις αυτά.

Τώρα για το μέντιουμ, οι περιπτώσεις είναι οι εξής, από την πιο πιθανή προς την λιγότερο:

- Είναι απατεώνας
- Αντλεί πληροφορίες από τον άνθρωπο που έχει μπροστά του (τηλεπάθεια)
- Αντλεί πληροφορίες από τον 'χώρο', τις διαβάζει στο σύμπαν, κάτι τέτοιο
- Συλλογική μνήμη
- Του τα λέει κάποιος/κάποιοι

Πέρα από το πρώτο τα υπόλοιπα μπορεί κανείς να τα πιστεύει σαν πιθανότητες ή όχι

[Befaios]

Ποιός Οφις και Πράσινα Αλογα της Αποκάλυψης τα είπε ρε μεγάλε.....


Ο Θεός της Παλαιάς ( Γένεσις κεφ 3 ) σκέφτηκε όπως λέει Οτι ..... ο άνθρωπος έγινε σαν ένας απο μάς......

και μήπως απλώσει το χέρι του να φάει απ το Δέντρο της Ζωής και ζήσει αιώνια.....

Και γιαυτό έβαλε τα Χερουβείμ και την Πύρινη Ρομφαία την περιστρεφομένην ( το Φωτόσπαθο των Τζεντάι που λέμε )

για να φυλάει τον δρόμο για το Δέντρο και να μην μπορέσει ο άνθρωπος να γίνει αθάνατος.....

Αν έχεις εδάφιο που το καταργεί αυτό να μας το φέρεις.....

Οπως επίσης και εδάφια της Παλαιάς για Κρίση Νεκρών και Κώλαση.....

Τα παραδείγματα που έφερες δεν μας δείχνουν κάτι.....Που αναφέρεται Κώλαση Κρίση και Αθανασία θέλουμε.....

Ο Τζίζας ειναι ο Ιησούς στά Αμερικάνικα.....


.

Ο Χριστός στα αμερικάνικα λέγεται Jesus και όχι Τζίζας, όπως με αυτό έτσι και με τα άλλα παραμορφώνεις την ιστορία όπως σου αρέσει. Όπως και την Κόλαση την γράφεις με ω για να παραπέμπει στον κώλο. Αυτό το επίπεδο σου...

Δεν μου λες όταν ήρθε ο Χριστός υπήρχε Καινή Διαθήκη; Γιατί η Αποκάλυψη όταν αναφέρεται στον αρχαίο όφι συνεννοείται μια χαρά και κανένας δεν έχει απορία το τι εννοεί; Μήπως δεν έβαλα την ύπαρξη του Διαβόλου στον Ιώβ;
Πάρε τον Ησαΐα 14, 11-15 λοιπόν:
«............κατέβη είς άδου η δόξα σου, η πολλή ευφροσύνη σου· υποκάτω σου στρώσουσι σήψιν, και το κατακάλυμμά σου σκώληξ. πως εξέπεσεν εκ του ουρανού ο εωσφόρος ο πρωΐ ανατέλλων; συνετρίβη είς την γήν ο αποστέλλων προς πάντα τα έθνη. συ δε είπας εν τη διανοίᾳ σου· είς τον ουρανόν αναβήσομαι, επάνω των αστέρων του ουρανού θήσω τον θρόνον μου, καθιώ εν όρει υψηλώ, επι τα όρη τα υψηλά τα πρός Βορράν, αναβήσομαι επάνω των νεφών, έσομαι όμοιος τω Υψίστω. νυν δε είς άδην καταβήσῃ και είς τα θεμέλια της γής...........».

Πάρε και αυτό πάλι από τον Ησαΐα 27, 1 «.........Εν τη ημέρᾳ εκείνῃ επάξει ο Θεός την μάχαιραν την αγίαν και την μεγάλην και την ισχυράν επί τον δράκοντα όφιν φεύγοντα, επί τον δράκοντα όφιν σκολιόν και ανελεί τον δράκοντα.......».

Γένεσις 3,14-15 «.........και είπε Κύριος ο Θεός τω όφει· ότι εποίησας τούτο, επικατάρατος συ από πάντων των κτηνών και από πάντων των θηρίων των επί της γής· επί τω στήθει σου και τη κοιλία πορεύσῃ και γήν φαγή πάσας τας ημέρας της ζωής σου. και έχθραν θήσω ανά μέσον σου και ανά μέσον της γυναικός και ανά μέσον του σπέρματός σου και ανά μέσον του σπέρματος αυτής· αυτός σου τηρήσει κεφαλήν, και συ τηρήσεις αυτού πτέρναν.........».

Καταλαβαίνεις φαντάζομαι ότι η τελευταία φράση είναι αλληγορική και το σπέρμα της γυναικός ήταν ο Χριστός;

Αφού τα πας όπως τα λέει η Γένεση ας τα πούμε όπως λέει και στα υπόλοιπα...
Όταν λέει ότι ο άνθρωπος έγινε ένας σαν εμάς, εννοεί ότι κατέχει την γνώση του καλού και του κακού πλέον όπως εμείς (πληθυντικός λόγο της τριαδικότητας του Θεού).
Όταν έφαγαν αμέσως διανοιχτήκαν οι οφθαλμοί τους όπως γράφει και κατάλαβαν ότι ήταν γυμνοί και αμέσως ντράπηκαν, όπως ντράπηκαν και την παρουσία του Θεού που δεν μπορούσαν να τον αντικρίσουν. Φοβόντουσαν δε γιατί ήταν γυμνοί και κρύφτηκαν.
Και ο Θεός τους λέει ποιος σας είπε ότι είστε γυμνοί, μήπως φάγατε από το δέντρο που σας απαγόρευσα να φάτε; Και αμέσως άρχισαν οι δικαιολογίες και η αποφυγή της ευθύνης που μεταφέρθηκε από τον έναν στον άλλον.
Και ο Θεός αρχίζει και ορίζει τιμωρίες για αυτό...
Μετά ο Θεός λέει ότι μην τυχών και φάνε τώρα από το άλλο δέντρο και ζήσουν αιώνια. Εννοεί με αυτό ότι η κατάσταση του προπατορικού αμαρτήματος που περιήλθαν θα είναι αιώνια και γι΄αυτό θέλει να τους προφυλάξει.
Σε όλο αυτόν τον διάλογο βλέπουμε ο Θεός να έχει το πάνω χέρι καθώς και ορίζει ότι θέλει. Μόνο ανόητος είναι κάποιος να νομίζει ότι ο Θεός που έφτιαξε και τα δύο δέντρα και τη Γη και τον ουρανό, θα φοβόταν μήπως και γίνουν Θεοί. Αν δεν ήθελε να κινδυνεύει εξάλλου εξ αρχής δεν θα έβαζε πουθενά τα δέντρα. Ούτε θα είχε καταδικάσει τον παλιό Εωσφόρο σε Διάβολο, μόνο και μόνο από την σκέψη του (χωρίς καν να φάει από κανένα δέντρο).


Ζητάς να μάθεις που υπάρχουν αναφορές για Κόλαση, Κρίση και αθανασία. Αν δεν υπήρχαν αυτά γιατί να αναμένουν τον Μεσσία οι Εβραίοι;
Πρώτα απ΄ όλα η Κόλαση έχει και άλλες ονομασίες όπως Άδης. Και για να ακριβολογούμε η Κόλαση θα αρχίσει μετά την Δευτέρα Παρουσία και αυτό γιατί θα είναι αμετάκλητη, ενώ μέχρι τότε υπάρχει ο Άδης που είναι πρόγευση της αιώνιας Κόλασης.

Λίγο που έψαξα στο ίντερνετ, αμέσως τα βρήκα, αλλά καταρχήν (και καταρχάς) στο τέλος της λειτουργίας της Ανάστασης εκφωνείται η προφητεία του Ιεζεκιήλ 37, 1-14. (δεν θυμώμουν ποιος ήταν ο προφήτης, αλλά το γνώριζα γιατί πάντα το ακούω στην Ανάσταση).

Ψαλμοί 9,18 «.......αποστραφήτωσαν οι αμαρτωλοί εις τον άδην, πάντα τα έθνη τα επιλανθανόμενα του Θεού.....».

Ησαΐας 66:24 «........και όψονται τα κώλα των ανθρώπων των παραβεβηκότων εν εμοί· ο γάρ σκώληξ αυτών ου τελευτήσει, και το πύρ αυτών ου σβεσθήσεται, και έσονται είς όρασιν πάσῃ σαρκί.....».

Δανιήλ 12,2 «.......και πολλοί των καθευδόντων εν γης χώματι εξεγερθήσονται, ούτοι είς ζωήν αιώνιον και ούτοι είς ονειδισμόν και είς αισχύνην αιώνιον.......».

Ψαλμοί 9, 8-9 «........και ο Κύριος είς τον αιώνα μένει. ητοίμασεν εν κρίσει τον θρόνον αυτού, και αυτός κρινεί την οικουμένην εν δικαιοσύνῃ, κρινεί λαούς εν ευθύτητι.......».



Έχει γραφτεί ολόκληρο βιβλίο, είναι πλέον εξαντλημένο, αλλά οι παραπομπές ενημερώνουν:
https://www.politeianet.gr/books/kaimak ... iki-262530

Αναβίωση των αποξηραμένων οστών, Ιεζεκιήλ 37, 1-14
Ανταμοιβή του δούλου του Γιαχβέ, Ησ. 53, 10-12
ΜΕΤΑΙΧΜΑΛΩΣΙΑΚΕΣ ΕΝΟΤΗΤΕΣ
Η αποκάλυψη του Ησαΐα, Ησ. 25, 6-8 και 26, 16-19
Αναστήσονται οι νεκροί, Ησ. 26, 15-19
Δεν θα εγκαταλείψεις την ψυχή μου στον Άδη, Ψαλμός 16, 9-11
Ο Θεός θα με εξαγοράσει από τον Άδη, Ψαλμός 49, 16
Προς τη δόξα σου θα με τραβήξεις, Ψαλμός 73, 23-28
Με τη σάρκα μου θα δω το Θεό, Ιώβ 19, 25-27
Η ανάσταση και η ανταπόδοση, Δαν. 12, 1-4 και 13
Επανάσταση και ανάσταση, Β' Μακκ. 7, 1-41
Προσδοκώ ανάσταση νεκρών, Β' Μακκ. 12, 32-45
Ο Κύριος θα μου τα ξαναδώσει, Β' Μακκ. 14, 37-46
Η προσευχή των δικαίων, Β' Μακκ. 15, 11-16

[BILLO]

SpoilerShow

BILLO φαίνεσαι με διάθεση να μην αδικήσεις στην κρίση σου. Σου γράφω για κάποια από τα θέματα που μου έθιξες.
Το μεγάλο ζητούμενο είναι να υπάρχει καταστάλαξη στο τι ισχύει. Από εκεί και πέρα παίρνει ο καθένας τα μέτρα του όπως καταλαβαίνει. Δεν υπάρχει μόνο φόβος για να ενεργήσει κανείς, είναι και θέμα σωστού ή λάθους.
Λέει η Εκκλησία μην κάνεις έκτρωση και αν κάνεις αυτό είναι κάτι που πρέπει οπουδήποτε να πληρωθεί με τη δικαιοσύνη. Δεν είναι ότι φοβάσαι την παραξενιά του Θεού, αλλά τις αμετάκλητες επιπτώσεις από την πράξη σου.
Τι γίνεται σε μια έκτρωση πχ. Το έμβρυο που σκοτώνεται δεν έχει δικαίωμα να βαφτιστεί και έτσι αυτό δεν μπορεί ακόμα και σωσμένο να απολαύσει ότι απολαμβάνουν οι σεσωσμένοι που έχουν βαφτιστεί.
Αρχίζει μετά ένα κουβάρι σκέψεων, μα δεν είναι έτσι, αυτά τα λέει η Εκκλησία, από την άλλη μπορεί να μην ισχύουν απόλυτα... Κάνεις την έκτρωση αλλά μετά ότι ισχύει, ισχύει.
Και εγώ μπορεί να δω μια πεντάμορφη γυναίκα που να θέλω να κάνω έρωτα μαζί της. Αυτή όμως έχει σύζυγο και παιδιά. Αν γίνει η πράξη και την αφήσω και έγκυο, μετά δεν σημαίνει ότι ο Θεός είναι τιμωρός ή ότι για να μην πάθω «ψυχολογικά», θα μου πει άντε δεν πειράζει γιατί να φοβάσαι ότι θα τιμωρηθείς; Στον αντίποδα, ο σύζυγος μπορεί να ψάχνει να σε κάνει κομματάκια. Πολλά από αυτά που θεωρούμε ότι ο θεός είναι πολύ αυστηρός, εμείς σε αντίστοιχες περιπτώσεις θα γινόμασταν πολύ μοχθηροί. Τώρα μερικοί σοκάρονται από την αιώνια προσδοκία των δεινών. Ο Θεός μετά την Δευτέρα Παρουσία θα πρέπει να αποδώσει αιώνια μια ετυμηγορία και όπου αξίζει ο καθένας θα πρέπει να τοποθετηθεί.

Το ζητούμενο είναι να καταλάβουμε ότι κάποια πράγματα δεν είναι ασήμαντα επειδή σε εμάς φαίνονται έτσι. Ο κανίβαλος το έχει έθιμο να τρώει ανθρώπους, τι σημαίνει ότι επειδή δεν το αισθάνεται σαν αμαρτία, δεν θα κριθεί;
Κάποτε ήμουν με μια μεγάλη παρέα για φαγητό και ένας από αυτούς μέσα στο κέφι παίρνει τη φιάλη που γεμίζανε τα ποτήρια και πίνει από εκεί. Έγινα έξω φρενών γιατί τις φιάλες δεν τις πλένανε προφανώς γιατί θεωρούσαν σίγουρο ότι κανένας δεν θα έπινε από εκεί. Αν τον ρώταγες θα σου έλεγε, έλα μωρέ και τι έκανα; Εμένα όμως εκείνη τη στιγμή δεν θα μου ήταν τίποτα να του σπάσω το κεφάλι.
Μερικοί είναι μια ζωή τσιγκούνηδες, ξέρω άτομο που δεν δέχεται να πάει για καφέ ή για φαγητό επειδή δεν θέλει να πληρώσει. Ξέρω άτομο που είναι άρρωστο με τα χρήματα ακόμα και για λίγα λεπτά. Είναι κοντά να πεθάνει και εκεί κοιτάει πως θα βγάλει από τη μύγα ξίγκι. Αυτοί οι άνθρωποι λοιπόν είναι άρρωστοι και δεν έχουν κανένα φίλο και δεν πρόκειται να ξυπνήσουν και ας λέει η Εκκλησία ότι η τσιγκουνιά είναι θανάσιμο αμάρτημα.
Τον εαυτό μας να φοβόμαστε και αν κάποιος προχωρήσει στη εφαρμογή κάποιας ζωής, μετά έρχεται η συναίσθηση της πρότερης ανωμαλίας που βρισκόταν.
Οι πατέρες λένε ότι δεν είναι κατακριτέο κάποιος υπό τον φόβο της αιώνιας καταδίκης να προσέχει και να μην κάνει αυτά που θέλει να κάνει πράξη. Αν τα κάνει πράξη και συνήθεια υπάρχει μετά πώρωση στη ψυχή και κανένας δεν έχει ποτέ άσχημη εντύπωση για τον εαυτό του, πάντα υπάρχει μια δικαιολογία.

Ένα παράδειγμα από τον διπλοπίστολο Κράουλι:

Ο Κράουλι το έτος 1936 βρισκόταν σε έναν επαρχιακό δρόμο σταματημένος με το αυτοκίνητο του έχοντας περυπτύξεις με τη φίλη του. Ένας αστυφύλακας πλησίασε και ζήτησε απλώς την άδεια του αυτοκινήτου (το 1936 όλα αυτά). Ο Κράουλι χωρίς προφανή πρόκληση τράβηξε πιστόλι και σκότωσε έτσι απότομα τον αστυφύλακα. Εκτός αυτού και ενώ το σώμα του αστυφύλακα ήταν μπρούμυτα, έριξε άλλη μια σφαίρα. Μετά από αυτό έγινε τρελή καταδίωξη όπου ο Κράουλι οχυρώθηκε στο διαμέρισμα της φίλης του στη Νέα Υόρκη όπου πυροβολούσε συνεχώς κατά την επιχείρηση των αστυνομικών. Τον συνέλαβαν τελικά, αλλά τι πίστευε για τον εαυτό του ο Κράουλι;
Είχε γράψει μια επιστολή σε περίπτωση που σκοτωνόταν και δήλωνε: «Προς πάντα ενδιαφερόμενο... Κάτω από το πετσί μου χτυπάει μια ανήσυχη, αλλά ευγενική καρδιά, μια καρδιά που δεν θα έκανε κακό σε κανέναν». Όταν τον πήγαν για εκτέλεση δήλωσε: «Να τι παθαίνω επειδή υπερασπίστηκα τον αυτό μου».

Ο Κράουλι δεν κατηγόρησε τον εαυτό του για τίποτα.
Η στάση αυτή είναι συνηθισμένη ανάμεσα σε εγκληματικούς ανθρώπους, όπως αυτούς που τινάζουν οικογένειες και δεν καταλαβαίνουν τίποτα, αλλά πάντα έχουν καλή ιδέα για τον εαυτό τους.
Σήμερα είναι αδύνατη η πίστη, διαφημίζεται και επαινείται η αμαρτία, είναι πολύ το σκοτάδι, είναι λίγοι οι οδηγοί, σπάνιοι οι πνευματικοί άνθρωποι. Το κακό έχει χτυπήσει πρώτα απ΄όλα την οικογένεια, κάθε υγιές κύτταρο έχει διαβρωθεί.

Μπραβο! Ανεπτυξες δυο πολυ σημαντικα ζητηματα. Το ενα ειναι οτι δεν υπαρχει μια δικονομικη διαδικασια που αποδιδει ποινες σε παραβατες αλλα μια φυσιοκρατικη διαδικασια οπου οι πραξεις καποιου εχουν λογικες συνεπειες λογω των συνθηκων. Η αμαρτια ειναι αστοχια και τα οψωνια της αμαρτιας ειναι ο θανατος (οχι η τιμωρια).
Το δευτερο ειναι το θεμελιακο προβλημα του ανθρωπου. η ανικανοτητα του να καταλαβει ποτε εχει λαθος η οτι δεν ειναι αλανθαστος γενικοτερα. Αυτη του η ανικανοτητα προκυπτει δυστυχως φυσικα σε εναν νου ο οποιος ετσι κι αλλιως εχει καταληξει στις αποψεις που εχει καταληξει γιατι προφανως αυτες τις αποψεις και θεσεις θεωρει σωστες. Οποτε θα μπορουσαμε να πουμε οτι η αισθηση του αλανθαστου ειναι μια λογικη αισθηση, μια φυσικη αισθηση ενος νου που κανει τον τυπικο αυτοελεγχο. Δεν μπορει να πιστευεις οτι καπου εχεις λαθος γιατι αυτοματως θα σταματουσες να πιστευεις στο λαθος σου και θα το διορθωνες στο σωστο, οποτε και παλι θα κατεληγες πως δεν εχεις λαθος καπου. Το λαθος στις αποψεις μας φαινεται στην ωρα της μεταβασης απο τη μια αποψη στην αλλη. Ο νους μπορει να κατανοησει μετα οτι υπηρξε στο παρελθον φορεας λανθασμενων αντιληψεων χωρις να το καταλαβαινει και να το θεωρησει πιθανοτητα και για την τωρινη του κατασταση. Αλλα η αισθηση του αλανθαστου θα μας ακολουθει αυτουσια ως το θανατο μας, αυτο που μπορει προοδευτικα να προστεθει ειναι η γνωση και η διαχειριση αυτης της ψευδαισθησης.

Οσον αφορα το πρωτο εχω να πω το εξης. Ολος ο κοσμος λειτουργει φυσιοκρατικα. Ο Θεος αποφασισε να λειτουργουν ολα φυσιοκρατικα, να ακολουθουν λογικες πορειες. Δεν εχω κανενα λογο να πιστεψω οτι στον αλλο κοσμο θα αποφασισει διαφορετικα.
Οι λογοι που εμεις χρησιμοποιουμε μια δικονομικη προσεγγιση του εγκληματος, ενα συστημα δικαιοσυνης γενικοτερα, ειναι συγκεκριμενοι και πολυ ειδικοι και σχετικοι με την κατασταση μας και την κοινωνια μας. Η ανθρωπινη κοινωνια ας πουμε θελει να περιοριζει τον παραβατη για να μη βλαψει παραπανω τα υπολοιπα μελη της κοινωνιας. Θελει να κανει τους συγγενεις των θυματων να νιωσουν ηθικη δικαιωση και να απαλυνει τον συναισθηματικο πονο τους. Θελει να δωσει το παραδειγμα προς τους επιδοξους παραβατες οτι η πραξη τους θα τιμωριθει και να τους σταματησει πριν κανουν κατι. Θελει να σωφρονισει τον ιδιο τον παραβατη μεσα απο την παιδαγωγικη διαδικασια (εστω και θεωρητικα). Γι αυτο εμεις εχουμε νομους, δικαστηρια και τιμωριες που δουλευουν με πολυ συγκεκριμενους τροπους, με κατηγορους, με συνηγορους, με δικαστες λαικους και τακτικους, με εισαγγελεις κτλ. Ολο αυτο ειναι μια πολυ ειδικη και συγκεκριμενη διαδικασια που ακολουθουν τα ανθρωπινα δικαστηρια. Ολοι αυτοι οι λογοι ακυρωνονται οταν μιλαμε για εναν αλλο κοσμο. Ουτε ο παραδειγματισμος χρειαζεται υπο την παρουσια του Θεου, ουτε ο περιορισμος χρειαζεται υπο την αμεση εξουσια του Θεου, ουτε η ηθικη δικαιωση των συγγενων χρειαζονται υπο την αποκατασταση του Θεου, ουτε η παιδαγωγια χρειαζεται υπο την οραση του Θεου. Και ειδικα οταν μιλαμε για αιωνια απορριψη των καταδικασμενων στο πυρ δεν τιθεται καν θεμα παιδαγωγιας.

Τα τελωνια οπως περιγραφονται και η ολη διαδικασια μοιαζει δραματικα τη διαδικασια που ακολουθουν τα ανθρωπινα δικαστηρια για τους πολυ δικους τους λογους. Υπερασπιση, δικαστης, δικογραφιες κτλ. Ειναι σα να λεμε οτι ερχεται καποιος και σου λεει οτι τα μεσα μετακινησης στον αλλο κοσμο θα εχουν συμπλεκτη, φρενο και γκαζι στα πενταλ του ποδιου οπως τα αυτοκινητα στη γη απο τον εικοστο αιωνα και μετα. Ειναι αστειο. Οπως και το "δικαστηριο των τελωνιων" οπως περιγραφεται ειναι αστειο. Δεν μπορω να ειμαι ευγενικος σε αυτο, αυτη η λεξη θεωρω πως ταιριαζει απολυτα. Ειναι οπως και να το δεις καταφανης παραβιαση της λογικης. Καταλαβαινω οτι το κακο εχει υπαρξιακη υποσταση, οτι εχει προσωπο, οτι λειτουργει σαν κατηγορος αλλα οχι, δεν καταλαβαινω καθολου τη δικονομιστικη λογικη της δικαιοσυνης του Θεου.
Και γιατι εισαι ορθοδοξος θα μου πεις; Ειμαι ορθοδοξος γιατι πιστευω πως τα δεδομενα της πιστης μας πατανε εν μερει σε στερεα δογματικα τουβλα, εν μερει προχωρουν σε δυσδιακριτες αληθειες οπως τα μυστηρια και οσο πιο περα παμε προχωρουν ακομα και σε καθαρες παρανοησεις, οπως πολλοι τυποι εσχατολογιας και ερμηνειας της κρισης του Θεου. Ακομα και οι Αγιοι κανουν λαθη. Ακομα και ο τελευταιος εχει δικαιωμα να πιστεψει οτι ο αγιος καπου ειχε δικιο και καπου κατι πηγε στραβα και δεν εχει δικιο. Υπαρχουν καταγεγραμενα λαθη στα λεγομενα των αγιων. Ηταν και ανθρωποι. Αυτο βεβαια ειναι μια πολυ βολικη ιδεα θα πει καποιος. Οτι μας γουσταρει απο τους αγιους το κραταμε και τα αλλα τα πεταμε. Εδω θα απαντησω το εξης. Ναι. Συμβαινει κατα κορον αυτο, κραταμε οτι μας γουσταρει. Δυστυχως αυτο δε θα το αποφυγουμε, το αν καποιος κραταει πονηρα οτι του γουσταρει απο εναν αγιο και αποριπτει τα αλλα και αν καποιος δεν μπορει να αποδεχτει καποια πραγματα γιατι απλα δεν ειναι δυνατον να τα εκλογικευσει επαρκως ειναι στην κριση και στην τελικη αποκαλυψη του Θεου. Αλλα εφοσον ακομα και οι αγιοι κανουν λαθη η διαδικασια αυτη δεν μπορει να αποφευχθει μεσα στην διαδρομη της στρατευομενης εκκλησιας.
Και παμε στο δευτερο ζητημα. Το δευτερο ζητημα οτι μπορει και εγω να εχω πολυ λαθος σε αυτα που λεω αλλα αυτη ειναι μια ακριβης καταγραφη του σκεπτικου μου προς κριση και αξιολογηση. Εγω οπως ειπες δεν μπορω να δω το λαθος σε εμενα.

[Isildur]

SpoilerShow

BILLO φαίνεσαι με διάθεση να μην αδικήσεις στην κρίση σου. Σου γράφω για κάποια από τα θέματα που μου έθιξες.
Το μεγάλο ζητούμενο είναι να υπάρχει καταστάλαξη στο τι ισχύει. Από εκεί και πέρα παίρνει ο καθένας τα μέτρα του όπως καταλαβαίνει. Δεν υπάρχει μόνο φόβος για να ενεργήσει κανείς, είναι και θέμα σωστού ή λάθους.
Λέει η Εκκλησία μην κάνεις έκτρωση και αν κάνεις αυτό είναι κάτι που πρέπει οπουδήποτε να πληρωθεί με τη δικαιοσύνη. Δεν είναι ότι φοβάσαι την παραξενιά του Θεού, αλλά τις αμετάκλητες επιπτώσεις από την πράξη σου.
Τι γίνεται σε μια έκτρωση πχ. Το έμβρυο που σκοτώνεται δεν έχει δικαίωμα να βαφτιστεί και έτσι αυτό δεν μπορεί ακόμα και σωσμένο να απολαύσει ότι απολαμβάνουν οι σεσωσμένοι που έχουν βαφτιστεί.
Αρχίζει μετά ένα κουβάρι σκέψεων, μα δεν είναι έτσι, αυτά τα λέει η Εκκλησία, από την άλλη μπορεί να μην ισχύουν απόλυτα... Κάνεις την έκτρωση αλλά μετά ότι ισχύει, ισχύει.
Και εγώ μπορεί να δω μια πεντάμορφη γυναίκα που να θέλω να κάνω έρωτα μαζί της. Αυτή όμως έχει σύζυγο και παιδιά. Αν γίνει η πράξη και την αφήσω και έγκυο, μετά δεν σημαίνει ότι ο Θεός είναι τιμωρός ή ότι για να μην πάθω «ψυχολογικά», θα μου πει άντε δεν πειράζει γιατί να φοβάσαι ότι θα τιμωρηθείς; Στον αντίποδα, ο σύζυγος μπορεί να ψάχνει να σε κάνει κομματάκια. Πολλά από αυτά που θεωρούμε ότι ο θεός είναι πολύ αυστηρός, εμείς σε αντίστοιχες περιπτώσεις θα γινόμασταν πολύ μοχθηροί. Τώρα μερικοί σοκάρονται από την αιώνια προσδοκία των δεινών. Ο Θεός μετά την Δευτέρα Παρουσία θα πρέπει να αποδώσει αιώνια μια ετυμηγορία και όπου αξίζει ο καθένας θα πρέπει να τοποθετηθεί.

Το ζητούμενο είναι να καταλάβουμε ότι κάποια πράγματα δεν είναι ασήμαντα επειδή σε εμάς φαίνονται έτσι. Ο κανίβαλος το έχει έθιμο να τρώει ανθρώπους, τι σημαίνει ότι επειδή δεν το αισθάνεται σαν αμαρτία, δεν θα κριθεί;
Κάποτε ήμουν με μια μεγάλη παρέα για φαγητό και ένας από αυτούς μέσα στο κέφι παίρνει τη φιάλη που γεμίζανε τα ποτήρια και πίνει από εκεί. Έγινα έξω φρενών γιατί τις φιάλες δεν τις πλένανε προφανώς γιατί θεωρούσαν σίγουρο ότι κανένας δεν θα έπινε από εκεί. Αν τον ρώταγες θα σου έλεγε, έλα μωρέ και τι έκανα; Εμένα όμως εκείνη τη στιγμή δεν θα μου ήταν τίποτα να του σπάσω το κεφάλι.
Μερικοί είναι μια ζωή τσιγκούνηδες, ξέρω άτομο που δεν δέχεται να πάει για καφέ ή για φαγητό επειδή δεν θέλει να πληρώσει. Ξέρω άτομο που είναι άρρωστο με τα χρήματα ακόμα και για λίγα λεπτά. Είναι κοντά να πεθάνει και εκεί κοιτάει πως θα βγάλει από τη μύγα ξίγκι. Αυτοί οι άνθρωποι λοιπόν είναι άρρωστοι και δεν έχουν κανένα φίλο και δεν πρόκειται να ξυπνήσουν και ας λέει η Εκκλησία ότι η τσιγκουνιά είναι θανάσιμο αμάρτημα.
Τον εαυτό μας να φοβόμαστε και αν κάποιος προχωρήσει στη εφαρμογή κάποιας ζωής, μετά έρχεται η συναίσθηση της πρότερης ανωμαλίας που βρισκόταν.
Οι πατέρες λένε ότι δεν είναι κατακριτέο κάποιος υπό τον φόβο της αιώνιας καταδίκης να προσέχει και να μην κάνει αυτά που θέλει να κάνει πράξη. Αν τα κάνει πράξη και συνήθεια υπάρχει μετά πώρωση στη ψυχή και κανένας δεν έχει ποτέ άσχημη εντύπωση για τον εαυτό του, πάντα υπάρχει μια δικαιολογία.

Ένα παράδειγμα από τον διπλοπίστολο Κράουλι:

Ο Κράουλι το έτος 1936 βρισκόταν σε έναν επαρχιακό δρόμο σταματημένος με το αυτοκίνητο του έχοντας περυπτύξεις με τη φίλη του. Ένας αστυφύλακας πλησίασε και ζήτησε απλώς την άδεια του αυτοκινήτου (το 1936 όλα αυτά). Ο Κράουλι χωρίς προφανή πρόκληση τράβηξε πιστόλι και σκότωσε έτσι απότομα τον αστυφύλακα. Εκτός αυτού και ενώ το σώμα του αστυφύλακα ήταν μπρούμυτα, έριξε άλλη μια σφαίρα. Μετά από αυτό έγινε τρελή καταδίωξη όπου ο Κράουλι οχυρώθηκε στο διαμέρισμα της φίλης του στη Νέα Υόρκη όπου πυροβολούσε συνεχώς κατά την επιχείρηση των αστυνομικών. Τον συνέλαβαν τελικά, αλλά τι πίστευε για τον εαυτό του ο Κράουλι;
Είχε γράψει μια επιστολή σε περίπτωση που σκοτωνόταν και δήλωνε: «Προς πάντα ενδιαφερόμενο... Κάτω από το πετσί μου χτυπάει μια ανήσυχη, αλλά ευγενική καρδιά, μια καρδιά που δεν θα έκανε κακό σε κανέναν». Όταν τον πήγαν για εκτέλεση δήλωσε: «Να τι παθαίνω επειδή υπερασπίστηκα τον αυτό μου».

Ο Κράουλι δεν κατηγόρησε τον εαυτό του για τίποτα.
Η στάση αυτή είναι συνηθισμένη ανάμεσα σε εγκληματικούς ανθρώπους, όπως αυτούς που τινάζουν οικογένειες και δεν καταλαβαίνουν τίποτα, αλλά πάντα έχουν καλή ιδέα για τον εαυτό τους.
Σήμερα είναι αδύνατη η πίστη, διαφημίζεται και επαινείται η αμαρτία, είναι πολύ το σκοτάδι, είναι λίγοι οι οδηγοί, σπάνιοι οι πνευματικοί άνθρωποι. Το κακό έχει χτυπήσει πρώτα απ΄όλα την οικογένεια, κάθε υγιές κύτταρο έχει διαβρωθεί.

Σόρυ, απορία. Δεν έχει να κάνει με τον Άλισταιρ Κράουλι το περιστατικό, έτσι; Κάποιος άλλος είναι;

[student]

Σόρυ, απορία. Δεν έχει να κάνει με τον Άλισταιρ Κράουλι το περιστατικό, έτσι; Κάποιος άλλος είναι;

Κι εγώ αυτό ακριβώς σκέφτηκα στην αρχή και λέω πως μου ξέφυγε ρε πστη μου όταν τον έψαχνα

[Isildur]

Σόρυ, απορία. Δεν έχει να κάνει με τον Άλισταιρ Κράουλι το περιστατικό, έτσι; Κάποιος άλλος είναι;

Κι εγώ αυτό ακριβώς σκέφτηκα στην αρχή και λέω πως μου ξέφυγε ρε πστη μου όταν τον έψαχνα

Το 'ψαξα. Τελικά ήταν αυτό το καλόπαιδο: https://en.wikipedia.org/wiki/Francis_Crowley

[Befaios]

Εγω οπως ειπες δεν μπορω να δω το λαθος σε εμενα.

Το λακωνίζειν εστί φιλοσοφείν... Μη μου γράφεις πολλά, λίγα και καλά. Κάνε την έρευνα σου, μπορείς να διαβάσεις και βιβλία. Από αυτούς που προτείνω είναι ο Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς και ο Άγιος Σωφρόνιος του Έσσεξ.
Ψάξε τους πρώτα στο ίντερνετ για να δεις τη γραμμή τους, είναι πολύ στοχευμένοι.

Το λάθος του ο καθένας είναι δύσκολο να το δει και να το καταλάβει, αρχίζεις με αυτά που μπορείς να δεις.
Ο Θεός αποκαλύπτεται στους απλούς, όχι στους εγωιστές, τους ορθολογιστές, τους εξυπνάκηδες, τους ψευτοδιανοούμενους.

[seismic]

Εγω οπως ειπες δεν μπορω να δω το λαθος σε εμενα.

Το λακωνίζειν εστί φιλοσοφείν... Μη μου γράφεις πολλά, λίγα και καλά. Κάνε την έρευνα σου, μπορείς να διαβάσεις και βιβλία. Από αυτούς που προτείνω είναι ο Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς και ο Άγιος Σωφρόνιος του Έσσεξ.
Ψάξε τους πρώτα στο ίντερνετ για να δεις τη γραμμή τους, είναι πολύ στοχευμένοι.

Το λάθος του ο καθένας είναι δύσκολο να το δει και να το καταλάβει, αρχίζεις με αυτά που μπορείς να δεις.
Ο Θεός αποκαλύπτεται στους απλούς, όχι στους εγωιστές, τους ορθολογιστές, τους εξυπνάκηδες, τους ψευτοδιανοούμενους.

Το να είσαι εγωιστής φανερώνει άνθρωπο που βάζει ένα στόχο και θέλει να τον πετύχει. Εγώ δεν βλέπω κάτι κακό σε αυτό.
Οι ορθολογιστές έχουν ορθό λόγο Εγώ δεν βλέπω κάτι κακό σε αυτό.
Οι εξυπνάκηδες και οι ψευτοδιανοούμενοι είναι οι εφευρέτες που έχουν αλλάξει τον κόσμο.
Όλοι αυτοί οι άγιοι που ανέφερες έχουν όλα τα προσόντα που ανέφερες ότι δεν αρέσουν στον Χριστό.
Τελικά ο Χριστός τι θέλει χαζούς?
Εγώ πιστεύω στον Χριστό αλλά τον δικό μου Χριστό τον εξυπνάκια τον διανοούμενο τον εγωιστή, που κατασκεύασε το σύμπαν και όχι αυτόν που έχει πλάσει η δογματική εκκλησία του πίστευε και μην ερεύνα, αλλά αυτόν του καθ εικόνα και ομοίωση που κάνει τα πάντα.

[Befaios]

Δεν γνωρίζω πως μεταφράζονται οι λέξεις αυτές στον καθένα, εσύ τα ερμηνεύεις πολύ διαφορετικά απ΄ ότι συνηθίζεται.

[Juno]

....
Όταν έφαγαν αμέσως διανοιχτήκαν οι οφθαλμοί τους όπως γράφει και κατάλαβαν ότι ήταν γυμνοί και αμέσως ντράπηκαν, όπως ντράπηκαν και την παρουσία του Θεού που δεν μπορούσαν να τον αντικρίσουν. Φοβόντουσαν δε γιατί ήταν γυμνοί και κρύφτηκαν.
Και ο Θεός τους λέει ποιος σας είπε ότι είστε γυμνοί, μήπως φάγατε από το δέντρο που σας απαγόρευσα να φάτε;Και αμέσως άρχισαν οι δικαιολογίες και η αποφυγή της ευθύνης που μεταφέρθηκε από τον έναν στον άλλον.
Και ο Θεός αρχίζει και ορίζει τιμωρίες για αυτό...
Μετά ο Θεός λέει ότι μην τυχών και φάνε τώρα από το άλλο δέντρο και ζήσουν αιώνια. Εννοεί με αυτό ότι η κατάσταση του προπατορικού αμαρτήματος που περιήλθαν θα είναι αιώνια και γι΄αυτό θέλει να τους προφυλάξει.
...

Δηλαδή τα ήθελε να γυρίζουν τσιτσίδια και αυτός να παίρνει μάτι;

[Juno]

BILLO φαίνεσαι με διάθεση να μην αδικήσεις στην κρίση σου. Σου γράφω για κάποια από τα θέματα που μου έθιξες.
Το μεγάλο ζητούμενο είναι να υπάρχει καταστάλαξη στο τι ισχύει. Από εκεί και πέρα παίρνει ο καθένας τα μέτρα του όπως καταλαβαίνει. Δεν υπάρχει μόνο φόβος για να ενεργήσει κανείς, είναι και θέμα σωστού ή λάθους.
Λέει η Εκκλησία μην κάνεις έκτρωση και αν κάνεις αυτό είναι κάτι που πρέπει οπουδήποτε να πληρωθεί με τη δικαιοσύνη. Δεν είναι ότι φοβάσαι την παραξενιά του Θεού, αλλά τις αμετάκλητες επιπτώσεις από την πράξη σου.
Τι γίνεται σε μια έκτρωση πχ. Το έμβρυο που σκοτώνεται δεν έχει δικαίωμα να βαφτιστεί και έτσι αυτό δεν μπορεί ακόμα και σωσμένο να απολαύσει ότι απολαμβάνουν οι σεσωσμένοι που έχουν βαφτιστεί.
Αρχίζει μετά ένα κουβάρι σκέψεων, μα δεν είναι έτσι, αυτά τα λέει η Εκκλησία, από την άλλη μπορεί να μην ισχύουν απόλυτα... Κάνεις την έκτρωση αλλά μετά ότι ισχύει, ισχύει.
Και εγώ μπορεί να δω μια πεντάμορφη γυναίκα που να θέλω να κάνω έρωτα μαζί της. Αυτή όμως έχει σύζυγο και παιδιά. Αν γίνει η πράξη και την αφήσω και έγκυο, μετά δεν σημαίνει ότι ο Θεός είναι τιμωρός ή ότι για να μην πάθω «ψυχολογικά», θα μου πει άντε δεν πειράζει γιατί να φοβάσαι ότι θα τιμωρηθείς; Στον αντίποδα, ο σύζυγος μπορεί να ψάχνει να σε κάνει κομματάκια. Πολλά από αυτά που θεωρούμε ότι ο θεός είναι πολύ αυστηρός, εμείς σε αντίστοιχες περιπτώσεις θα γινόμασταν πολύ μοχθηροί. Τώρα μερικοί σοκάρονται από την αιώνια προσδοκία των δεινών. Ο Θεός μετά την Δευτέρα Παρουσία θα πρέπει να αποδώσει αιώνια μια ετυμηγορία και όπου αξίζει ο καθένας θα πρέπει να τοποθετηθεί.

Το ζητούμενο είναι να καταλάβουμε ότι κάποια πράγματα δεν είναι ασήμαντα επειδή σε εμάς φαίνονται έτσι. Ο κανίβαλος το έχει έθιμο να τρώει ανθρώπους, τι σημαίνει ότι επειδή δεν το αισθάνεται σαν αμαρτία, δεν θα κριθεί;
Κάποτε ήμουν με μια μεγάλη παρέα για φαγητό και ένας από αυτούς μέσα στο κέφι παίρνει τη φιάλη που γεμίζανε τα ποτήρια και πίνει από εκεί. Έγινα έξω φρενών γιατί τις φιάλες δεν τις πλένανε προφανώς γιατί θεωρούσαν σίγουρο ότι κανένας δεν θα έπινε από εκεί. Αν τον ρώταγες θα σου έλεγε, έλα μωρέ και τι έκανα; Εμένα όμως εκείνη τη στιγμή δεν θα μου ήταν τίποτα να του σπάσω το κεφάλι.
Μερικοί είναι μια ζωή τσιγκούνηδες, ξέρω άτομο που δεν δέχεται να πάει για καφέ ή για φαγητό επειδή δεν θέλει να πληρώσει. Ξέρω άτομο που είναι άρρωστο με τα χρήματα ακόμα και για λίγα λεπτά. Είναι κοντά να πεθάνει και εκεί κοιτάει πως θα βγάλει από τη μύγα ξίγκι. Αυτοί οι άνθρωποι λοιπόν είναι άρρωστοι και δεν έχουν κανένα φίλο και δεν πρόκειται να ξυπνήσουν και ας λέει η Εκκλησία ότι η τσιγκουνιά είναι θανάσιμο αμάρτημα.
Τον εαυτό μας να φοβόμαστε και αν κάποιος προχωρήσει στη εφαρμογή κάποιας ζωής, μετά έρχεται η συναίσθηση της πρότερης ανωμαλίας που βρισκόταν.
Οι πατέρες λένε ότι δεν είναι κατακριτέο κάποιος υπό τον φόβο της αιώνιας καταδίκης να προσέχει και να μην κάνει αυτά που θέλει να κάνει πράξη. Αν τα κάνει πράξη και συνήθεια υπάρχει μετά πώρωση στη ψυχή και κανένας δεν έχει ποτέ άσχημη εντύπωση για τον εαυτό του, πάντα υπάρχει μια δικαιολογία.

Ένα παράδειγμα από τον διπλοπίστολο Κράουλι:

Ο Κράουλι το έτος 1936 βρισκόταν σε έναν επαρχιακό δρόμο σταματημένος με το αυτοκίνητο του έχοντας περυπτύξεις με τη φίλη του. Ένας αστυφύλακας πλησίασε και ζήτησε απλώς την άδεια του αυτοκινήτου (το 1936 όλα αυτά). Ο Κράουλι χωρίς προφανή πρόκληση τράβηξε πιστόλι και σκότωσε έτσι απότομα τον αστυφύλακα. Εκτός αυτού και ενώ το σώμα του αστυφύλακα ήταν μπρούμυτα, έριξε άλλη μια σφαίρα. Μετά από αυτό έγινε τρελή καταδίωξη όπου ο Κράουλι οχυρώθηκε στο διαμέρισμα της φίλης του στη Νέα Υόρκη όπου πυροβολούσε συνεχώς κατά την επιχείρηση των αστυνομικών. Τον συνέλαβαν τελικά, αλλά τι πίστευε για τον εαυτό του ο Κράουλι;
Είχε γράψει μια επιστολή σε περίπτωση που σκοτωνόταν και δήλωνε: «Προς πάντα ενδιαφερόμενο... Κάτω από το πετσί μου χτυπάει μια ανήσυχη, αλλά ευγενική καρδιά, μια καρδιά που δεν θα έκανε κακό σε κανέναν». Όταν τον πήγαν για εκτέλεση δήλωσε: «Να τι παθαίνω επειδή υπερασπίστηκα τον αυτό μου».

Ο Κράουλι δεν κατηγόρησε τον εαυτό του για τίποτα.
Η στάση αυτή είναι συνηθισμένη ανάμεσα σε εγκληματικούς ανθρώπους, όπως αυτούς που τινάζουν οικογένειες και δεν καταλαβαίνουν τίποτα, αλλά πάντα έχουν καλή ιδέα για τον εαυτό τους.
Σήμερα είναι αδύνατη η πίστη, διαφημίζεται και επαινείται η αμαρτία, είναι πολύ το σκοτάδι, είναι λίγοι οι οδηγοί, σπάνιοι οι πνευματικοί άνθρωποι. Το κακό έχει χτυπήσει πρώτα απ΄όλα την οικογένεια, κάθε υγιές κύτταρο έχει διαβρωθεί.

Αντικοινωνική διαταραχή της προσωπικότητας.

[BILLO]

SpoilerShow

BILLO φαίνεσαι με διάθεση να μην αδικήσεις στην κρίση σου. Σου γράφω για κάποια από τα θέματα που μου έθιξες.
Το μεγάλο ζητούμενο είναι να υπάρχει καταστάλαξη στο τι ισχύει. Από εκεί και πέρα παίρνει ο καθένας τα μέτρα του όπως καταλαβαίνει. Δεν υπάρχει μόνο φόβος για να ενεργήσει κανείς, είναι και θέμα σωστού ή λάθους.
Λέει η Εκκλησία μην κάνεις έκτρωση και αν κάνεις αυτό είναι κάτι που πρέπει οπουδήποτε να πληρωθεί με τη δικαιοσύνη. Δεν είναι ότι φοβάσαι την παραξενιά του Θεού, αλλά τις αμετάκλητες επιπτώσεις από την πράξη σου.
Τι γίνεται σε μια έκτρωση πχ. Το έμβρυο που σκοτώνεται δεν έχει δικαίωμα να βαφτιστεί και έτσι αυτό δεν μπορεί ακόμα και σωσμένο να απολαύσει ότι απολαμβάνουν οι σεσωσμένοι που έχουν βαφτιστεί.
Αρχίζει μετά ένα κουβάρι σκέψεων, μα δεν είναι έτσι, αυτά τα λέει η Εκκλησία, από την άλλη μπορεί να μην ισχύουν απόλυτα... Κάνεις την έκτρωση αλλά μετά ότι ισχύει, ισχύει.
Και εγώ μπορεί να δω μια πεντάμορφη γυναίκα που να θέλω να κάνω έρωτα μαζί της. Αυτή όμως έχει σύζυγο και παιδιά. Αν γίνει η πράξη και την αφήσω και έγκυο, μετά δεν σημαίνει ότι ο Θεός είναι τιμωρός ή ότι για να μην πάθω «ψυχολογικά», θα μου πει άντε δεν πειράζει γιατί να φοβάσαι ότι θα τιμωρηθείς; Στον αντίποδα, ο σύζυγος μπορεί να ψάχνει να σε κάνει κομματάκια. Πολλά από αυτά που θεωρούμε ότι ο θεός είναι πολύ αυστηρός, εμείς σε αντίστοιχες περιπτώσεις θα γινόμασταν πολύ μοχθηροί. Τώρα μερικοί σοκάρονται από την αιώνια προσδοκία των δεινών. Ο Θεός μετά την Δευτέρα Παρουσία θα πρέπει να αποδώσει αιώνια μια ετυμηγορία και όπου αξίζει ο καθένας θα πρέπει να τοποθετηθεί.

Το ζητούμενο είναι να καταλάβουμε ότι κάποια πράγματα δεν είναι ασήμαντα επειδή σε εμάς φαίνονται έτσι. Ο κανίβαλος το έχει έθιμο να τρώει ανθρώπους, τι σημαίνει ότι επειδή δεν το αισθάνεται σαν αμαρτία, δεν θα κριθεί;
Κάποτε ήμουν με μια μεγάλη παρέα για φαγητό και ένας από αυτούς μέσα στο κέφι παίρνει τη φιάλη που γεμίζανε τα ποτήρια και πίνει από εκεί. Έγινα έξω φρενών γιατί τις φιάλες δεν τις πλένανε προφανώς γιατί θεωρούσαν σίγουρο ότι κανένας δεν θα έπινε από εκεί. Αν τον ρώταγες θα σου έλεγε, έλα μωρέ και τι έκανα; Εμένα όμως εκείνη τη στιγμή δεν θα μου ήταν τίποτα να του σπάσω το κεφάλι.
Μερικοί είναι μια ζωή τσιγκούνηδες, ξέρω άτομο που δεν δέχεται να πάει για καφέ ή για φαγητό επειδή δεν θέλει να πληρώσει. Ξέρω άτομο που είναι άρρωστο με τα χρήματα ακόμα και για λίγα λεπτά. Είναι κοντά να πεθάνει και εκεί κοιτάει πως θα βγάλει από τη μύγα ξίγκι. Αυτοί οι άνθρωποι λοιπόν είναι άρρωστοι και δεν έχουν κανένα φίλο και δεν πρόκειται να ξυπνήσουν και ας λέει η Εκκλησία ότι η τσιγκουνιά είναι θανάσιμο αμάρτημα.
Τον εαυτό μας να φοβόμαστε και αν κάποιος προχωρήσει στη εφαρμογή κάποιας ζωής, μετά έρχεται η συναίσθηση της πρότερης ανωμαλίας που βρισκόταν.
Οι πατέρες λένε ότι δεν είναι κατακριτέο κάποιος υπό τον φόβο της αιώνιας καταδίκης να προσέχει και να μην κάνει αυτά που θέλει να κάνει πράξη. Αν τα κάνει πράξη και συνήθεια υπάρχει μετά πώρωση στη ψυχή και κανένας δεν έχει ποτέ άσχημη εντύπωση για τον εαυτό του, πάντα υπάρχει μια δικαιολογία.

Ένα παράδειγμα από τον διπλοπίστολο Κράουλι:

Ο Κράουλι το έτος 1936 βρισκόταν σε έναν επαρχιακό δρόμο σταματημένος με το αυτοκίνητο του έχοντας περυπτύξεις με τη φίλη του. Ένας αστυφύλακας πλησίασε και ζήτησε απλώς την άδεια του αυτοκινήτου (το 1936 όλα αυτά). Ο Κράουλι χωρίς προφανή πρόκληση τράβηξε πιστόλι και σκότωσε έτσι απότομα τον αστυφύλακα. Εκτός αυτού και ενώ το σώμα του αστυφύλακα ήταν μπρούμυτα, έριξε άλλη μια σφαίρα. Μετά από αυτό έγινε τρελή καταδίωξη όπου ο Κράουλι οχυρώθηκε στο διαμέρισμα της φίλης του στη Νέα Υόρκη όπου πυροβολούσε συνεχώς κατά την επιχείρηση των αστυνομικών. Τον συνέλαβαν τελικά, αλλά τι πίστευε για τον εαυτό του ο Κράουλι;
Είχε γράψει μια επιστολή σε περίπτωση που σκοτωνόταν και δήλωνε: «Προς πάντα ενδιαφερόμενο... Κάτω από το πετσί μου χτυπάει μια ανήσυχη, αλλά ευγενική καρδιά, μια καρδιά που δεν θα έκανε κακό σε κανέναν». Όταν τον πήγαν για εκτέλεση δήλωσε: «Να τι παθαίνω επειδή υπερασπίστηκα τον αυτό μου».

Ο Κράουλι δεν κατηγόρησε τον εαυτό του για τίποτα.
Η στάση αυτή είναι συνηθισμένη ανάμεσα σε εγκληματικούς ανθρώπους, όπως αυτούς που τινάζουν οικογένειες και δεν καταλαβαίνουν τίποτα, αλλά πάντα έχουν καλή ιδέα για τον εαυτό τους.
Σήμερα είναι αδύνατη η πίστη, διαφημίζεται και επαινείται η αμαρτία, είναι πολύ το σκοτάδι, είναι λίγοι οι οδηγοί, σπάνιοι οι πνευματικοί άνθρωποι. Το κακό έχει χτυπήσει πρώτα απ΄όλα την οικογένεια, κάθε υγιές κύτταρο έχει διαβρωθεί.

Αντικοινωνική διαταραχή της προσωπικότητας.

Παντως δεν εχουν βρεθει βαθυτερες και πιο επιστημονικα τεκμηριωμενες αιτιες απο τις πιθανες αιτιες που μπορει και καποιος ευκολα να υποθεσει χωρις να ειναι γιατρος για να ειναι καποιος κοινωνιοπαθης, απλα επρεπε να συμπεριλαβουν και το να εισαι παλιανθρωπος μεσα στις ψυχικες παθησεις. Πιο πολυ λειτουργει σαν διαπιστωση η διαγνωση παρα σαν επιστημονικα ορθοτερη προσεγγιση μιας προσωπικοτητας.

[seismic]

[taxalata xalasa]

Ποιός Οφις και Πράσινα Αλογα της Αποκάλυψης τα είπε ρε μεγάλε.....


Ο Θεός της Παλαιάς ( Γένεσις κεφ 3 ) σκέφτηκε όπως λέει Οτι ..... ο άνθρωπος έγινε σαν ένας απο μάς......

και μήπως απλώσει το χέρι του να φάει απ το Δέντρο της Ζωής και ζήσει αιώνια.....

Και γιαυτό έβαλε τα Χερουβείμ και την Πύρινη Ρομφαία την περιστρεφομένην ( το Φωτόσπαθο των Τζεντάι που λέμε )

για να φυλάει τον δρόμο για το Δέντρο και να μην μπορέσει ο άνθρωπος να γίνει αθάνατος.....

Αν έχεις εδάφιο που το καταργεί αυτό να μας το φέρεις.....

Οπως επίσης και εδάφια της Παλαιάς για Κρίση Νεκρών και Κώλαση.....

Τα παραδείγματα που έφερες δεν μας δείχνουν κάτι.....Που αναφέρεται Κώλαση Κρίση και Αθανασία θέλουμε.....

Ο Τζίζας ειναι ο Ιησούς στά Αμερικάνικα.....


.

Ο Χριστός στα αμερικάνικα λέγεται Jesus και όχι Τζίζας, όπως με αυτό έτσι και με τα άλλα παραμορφώνεις την ιστορία όπως σου αρέσει. Όπως και την Κόλαση την γράφεις με ω για να παραπέμπει στον κώλο. Αυτό το επίπεδο σου...

Δεν μου λες όταν ήρθε ο Χριστός υπήρχε Καινή Διαθήκη; Γιατί η Αποκάλυψη όταν αναφέρεται στον αρχαίο όφι συνεννοείται μια χαρά και κανένας δεν έχει απορία το τι εννοεί; Μήπως δεν έβαλα την ύπαρξη του Διαβόλου στον Ιώβ;
Πάρε τον Ησαΐα 14, 11-15 λοιπόν:
«............κατέβη είς άδου η δόξα σου, η πολλή ευφροσύνη σου· υποκάτω σου στρώσουσι σήψιν, και το κατακάλυμμά σου σκώληξ. πως εξέπεσεν εκ του ουρανού ο εωσφόρος ο πρωΐ ανατέλλων; συνετρίβη είς την γήν ο αποστέλλων προς πάντα τα έθνη. συ δε είπας εν τη διανοίᾳ σου· είς τον ουρανόν αναβήσομαι, επάνω των αστέρων του ουρανού θήσω τον θρόνον μου, καθιώ εν όρει υψηλώ, επι τα όρη τα υψηλά τα πρός Βορράν, αναβήσομαι επάνω των νεφών, έσομαι όμοιος τω Υψίστω. νυν δε είς άδην καταβήσῃ και είς τα θεμέλια της γής...........».

Πάρε και αυτό πάλι από τον Ησαΐα 27, 1 «.........Εν τη ημέρᾳ εκείνῃ επάξει ο Θεός την μάχαιραν την αγίαν και την μεγάλην και την ισχυράν επί τον δράκοντα όφιν φεύγοντα, επί τον δράκοντα όφιν σκολιόν και ανελεί τον δράκοντα.......».

Γένεσις 3,14-15 «.........και είπε Κύριος ο Θεός τω όφει· ότι εποίησας τούτο, επικατάρατος συ από πάντων των κτηνών και από πάντων των θηρίων των επί της γής· επί τω στήθει σου και τη κοιλία πορεύσῃ και γήν φαγή πάσας τας ημέρας της ζωής σου. και έχθραν θήσω ανά μέσον σου και ανά μέσον της γυναικός και ανά μέσον του σπέρματός σου και ανά μέσον του σπέρματος αυτής· αυτός σου τηρήσει κεφαλήν, και συ τηρήσεις αυτού πτέρναν.........».

Καταλαβαίνεις φαντάζομαι ότι η τελευταία φράση είναι αλληγορική και το σπέρμα της γυναικός ήταν ο Χριστός;

Αφού τα πας όπως τα λέει η Γένεση ας τα πούμε όπως λέει και στα υπόλοιπα...
Όταν λέει ότι ο άνθρωπος έγινε ένας σαν εμάς, εννοεί ότι κατέχει την γνώση του καλού και του κακού πλέον όπως εμείς (πληθυντικός λόγο της τριαδικότητας του Θεού).
Όταν έφαγαν αμέσως διανοιχτήκαν οι οφθαλμοί τους όπως γράφει και κατάλαβαν ότι ήταν γυμνοί και αμέσως ντράπηκαν, όπως ντράπηκαν και την παρουσία του Θεού που δεν μπορούσαν να τον αντικρίσουν. Φοβόντουσαν δε γιατί ήταν γυμνοί και κρύφτηκαν.
Και ο Θεός τους λέει ποιος σας είπε ότι είστε γυμνοί, μήπως φάγατε από το δέντρο που σας απαγόρευσα να φάτε; Και αμέσως άρχισαν οι δικαιολογίες και η αποφυγή της ευθύνης που μεταφέρθηκε από τον έναν στον άλλον.
Και ο Θεός αρχίζει και ορίζει τιμωρίες για αυτό...
Μετά ο Θεός λέει ότι μην τυχών και φάνε τώρα από το άλλο δέντρο και ζήσουν αιώνια. Εννοεί με αυτό ότι η κατάσταση του προπατορικού αμαρτήματος που περιήλθαν θα είναι αιώνια και γι΄αυτό θέλει να τους προφυλάξει.
Σε όλο αυτόν τον διάλογο βλέπουμε ο Θεός να έχει το πάνω χέρι καθώς και ορίζει ότι θέλει. Μόνο ανόητος είναι κάποιος να νομίζει ότι ο Θεός που έφτιαξε και τα δύο δέντρα και τη Γη και τον ουρανό, θα φοβόταν μήπως και γίνουν Θεοί. Αν δεν ήθελε να κινδυνεύει εξάλλου εξ αρχής δεν θα έβαζε πουθενά τα δέντρα. Ούτε θα είχε καταδικάσει τον παλιό Εωσφόρο σε Διάβολο, μόνο και μόνο από την σκέψη του (χωρίς καν να φάει από κανένα δέντρο).


Ζητάς να μάθεις που υπάρχουν αναφορές για Κόλαση, Κρίση και αθανασία. Αν δεν υπήρχαν αυτά γιατί να αναμένουν τον Μεσσία οι Εβραίοι;
Πρώτα απ΄ όλα η Κόλαση έχει και άλλες ονομασίες όπως Άδης. Και για να ακριβολογούμε η Κόλαση θα αρχίσει μετά την Δευτέρα Παρουσία και αυτό γιατί θα είναι αμετάκλητη, ενώ μέχρι τότε υπάρχει ο Άδης που είναι πρόγευση της αιώνιας Κόλασης.

Λίγο που έψαξα στο ίντερνετ, αμέσως τα βρήκα, αλλά καταρχήν (και καταρχάς) στο τέλος της λειτουργίας της Ανάστασης εκφωνείται η προφητεία του Ιεζεκιήλ 37, 1-14. (δεν θυμώμουν ποιος ήταν ο προφήτης, αλλά το γνώριζα γιατί πάντα το ακούω στην Ανάσταση).

Ψαλμοί 9,18 «.......αποστραφήτωσαν οι αμαρτωλοί εις τον άδην, πάντα τα έθνη τα επιλανθανόμενα του Θεού.....».

Ησαΐας 66:24 «........και όψονται τα κώλα των ανθρώπων των παραβεβηκότων εν εμοί· ο γάρ σκώληξ αυτών ου τελευτήσει, και το πύρ αυτών ου σβεσθήσεται, και έσονται είς όρασιν πάσῃ σαρκί.....».

Δανιήλ 12,2 «.......και πολλοί των καθευδόντων εν γης χώματι εξεγερθήσονται, ούτοι είς ζωήν αιώνιον και ούτοι είς ονειδισμόν και είς αισχύνην αιώνιον.......».

Ψαλμοί 9, 8-9 «........και ο Κύριος είς τον αιώνα μένει. ητοίμασεν εν κρίσει τον θρόνον αυτού, και αυτός κρινεί την οικουμένην εν δικαιοσύνῃ, κρινεί λαούς εν ευθύτητι.......».



Έχει γραφτεί ολόκληρο βιβλίο, είναι πλέον εξαντλημένο, αλλά οι παραπομπές ενημερώνουν:
https://www.politeianet.gr/books/kaimak ... iki-262530

Αναβίωση των αποξηραμένων οστών, Ιεζεκιήλ 37, 1-14
Ανταμοιβή του δούλου του Γιαχβέ, Ησ. 53, 10-12
ΜΕΤΑΙΧΜΑΛΩΣΙΑΚΕΣ ΕΝΟΤΗΤΕΣ
Η αποκάλυψη του Ησαΐα, Ησ. 25, 6-8 και 26, 16-19
Αναστήσονται οι νεκροί, Ησ. 26, 15-19
Δεν θα εγκαταλείψεις την ψυχή μου στον Άδη, Ψαλμός 16, 9-11
Ο Θεός θα με εξαγοράσει από τον Άδη, Ψαλμός 49, 16
Προς τη δόξα σου θα με τραβήξεις, Ψαλμός 73, 23-28
Με τη σάρκα μου θα δω το Θεό, Ιώβ 19, 25-27
Η ανάσταση και η ανταπόδοση, Δαν. 12, 1-4 και 13
Επανάσταση και ανάσταση, Β' Μακκ. 7, 1-41
Προσδοκώ ανάσταση νεκρών, Β' Μακκ. 12, 32-45
Ο Κύριος θα μου τα ξαναδώσει, Β' Μακκ. 14, 37-46
Η προσευχή των δικαίων, Β' Μακκ. 15, 11-16

Ιουδαϊκή Παραμυθολογία...

[taxalata xalasa]

Εγω οπως ειπες δεν μπορω να δω το λαθος σε εμενα.

Το λακωνίζειν εστί φιλοσοφείν... Μη μου γράφεις πολλά, λίγα και καλά. Κάνε την έρευνα σου, μπορείς να διαβάσεις και βιβλία. Από αυτούς που προτείνω είναι ο Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς και ο Άγιος Σωφρόνιος του Έσσεξ.
Ψάξε τους πρώτα στο ίντερνετ για να δεις τη γραμμή τους, είναι πολύ στοχευμένοι.

Το λάθος του ο καθένας είναι δύσκολο να το δει και να το καταλάβει, αρχίζεις με αυτά που μπορείς να δεις.
Ο Θεός αποκαλύπτεται στους απλούς, όχι στους εγωιστές, τους ορθολογιστές, τους εξυπνάκηδες, τους ψευτοδιανοούμενους.

Το μαλακονίζειν εστί ψωλοψοφείν! Αυνανίας.