Καλώς ήρθατε στο Phorum.com.gr Είμαστε εδώ πολλά ενεργά μέλη της διαδικτυακής κοινότητας του Phorum.gr που έκλεισε. Σας περιμένουμε όλους!
https://www.phorum.com.gr/
Στον δημόσιο τομέα εργοδότης ποιος είναι; Το κράτος; Η δημόσια υπηρεσία;
Οι δήμαρχοι και αντιδήμαρχοι είναι η επιτομή του προσωπικού συμφέροντος. Αν και θεωρητικώς, είναι επίσης εργαζόμενοι. Και το σίγουρο είναι ότι όταν πληρώνουν δεν το κάνουν από τη δική τους "εργοδοτική" τσέπη.pylothess έγραψε: ↑14 Ιαν 2024, 19:42Στον δημόσιο τομέα εργοδότης ποιος είναι; Το κράτος; Η δημόσια υπηρεσία;
ΕΚεί που δούλευα εγώ πέντε μήνες στο δημόσιο ,εργοδότης μας ήταν το ΙΝΕ ΓΣΕΕ. Αυτός ήταν ο φορέας υλοποίησης του προγράμματος.
Υπεύθυνος όμως, προϊστάμενος για την εκτέλεση του έργου ήταν ο δήμαρχος και ο αντιδήμαρχος.
Πάντως στον δημόσιο τομέα, αυτό που είδα ήταν κλίκες. Οι επόπτες μας φώναζαν για να βγάλουμε την δουλειά αλλά οι μόνιμοι μας φώναζαν γιατί πηγαίναμε πολύ γρήγορα.ΓΑΛΗ έγραψε: ↑14 Ιαν 2024, 19:49Οι δήμαρχοι και αντιδήμαρχοι είναι η επιτομή του προσωπικού συμφέροντος. Αν και θεωρητικώς, είναι επίσης εργαζόμενοι. Και το σίγουρο είναι ότι όταν πληρώνουν δεν το κάνουν από τη δική τους "εργοδοτική" τσέπη.pylothess έγραψε: ↑14 Ιαν 2024, 19:42Στον δημόσιο τομέα εργοδότης ποιος είναι; Το κράτος; Η δημόσια υπηρεσία;
ΕΚεί που δούλευα εγώ πέντε μήνες στο δημόσιο ,εργοδότης μας ήταν το ΙΝΕ ΓΣΕΕ. Αυτός ήταν ο φορέας υλοποίησης του προγράμματος.
Υπεύθυνος όμως, προϊστάμενος για την εκτέλεση του έργου ήταν ο δήμαρχος και ο αντιδήμαρχος.
δίολου απίθανο όμως να βιώνεις αλλοτρίωση/αποξένωση/δυσφορία φύλου.Καραμελίτσα έγραψε: ↑01 Ιαν 2024, 20:31Χμμμ, δηλαδή αν εμένα με αντιμετωπίζει η κοινωνία ως άντρα, θα είμαι άντρας ακόμα και με ΧΧ χρωμόσωμα;
Αυτό είχε κάποιο απόλυτο νόημα την εποχή της ατομικής επιχείρησης που έγραφε ο Μαρξ. Την εποχή, μέχρι τα μέσα του 19ου αιώνα, που ο ιδιοκτήτης της επιχείρησης ήταν και ο διαχειριστής της, και ήταν πιθανότατα και ο γιος του προηγούμενου ιδιοκτήτη (σύνδεση καπιταλισμού με πατριαρχία). Επομένως υπήρχε διαφορετική συνείδηση ανάμεσα στον καπιταλιστή και τον εργάτη η οποία ξεκινούσε από την οικογένεια κιόλας.
Εντάξει , ατομική επιχείρηση μπορεί να είναι και περίπτερο ή ένα ψιλικατζίδικο.έργο_μακέτο έγραψε: ↑16 Ιαν 2024, 14:22Αυτό είχε κάποιο απόλυτο νόημα την εποχή της ατομικής επιχείρησης που έγραφε ο Μαρξ. Την εποχή, μέχρι τα μέσα του 19ου αιώνα, που ο ιδιοκτήτης της επιχείρησης ήταν και ο διαχειριστής της, και ήταν πιθανότατα και ο γιος του προηγούμενου ιδιοκτήτη (σύνδεση καπιταλισμού με πατριαρχία). Επομένως υπήρχε διαφορετική συνείδηση ανάμεσα στον καπιταλιστή και τον εργάτη η οποία ξεκινούσε από την οικογένεια κιόλας.
Με την ανάπτυξη του πολυμετοχικών εταιριών που ακολούθγσε και ακόμα περισσότερα με την ανάπτυξη του management τα πράγματα έχουν γίνει πιο ρευστά. Σήμερα ένας IT manager σε μια πολυεθνική βγάζει περισσότερα από έναν ιδιοκτήτη μικρής επιχείρησης. Ο πρώτος είναι εργαζόμενος, ο δεύτερος κεφαλαιούχος.
Το ίδιο θα συμβεί αν πετάξεις έναν πληθυσμό ανθρώπων στην πραγματική ζούγκλα, μακροπρόθεσμα.Ληστοσυμμορίτης έγραψε: ↑23 Δεκ 2023, 22:20Αν πετάξεις έναν άνθρωπο στη ζούγκλα της αγοράς θα δημιουργήσει μια συνείδηση αγοραία και κτηνώδη για να επιβιωσει.
Για αυτό σου λέω ότι η ταξική συνείδηση είναι κάτι ακαθόριστο και ρευστό σε μεγάλο βαθμό. Εφ'όσον η υλική κατάσταση κάποιου δεν εξαρτάται μόνο από τον ρόλο που έχει στην παραγωγή (κεφαλαιούχος η εργαζόμενος) αλλά και από το εισόδημά του, τις συνθήκες εργασίας του (ένας ακαδημαικός ερευνητής μπορεί να εργάζεται σε καλύτερες συνθήκες από έναν ιδιοκτήτη συνοικιακού μαγαζιού) ο διαχωρισμός της συνείδησης με βάση την τάξη δεν μπορεί να ισχύει απόλυτα.pylothess έγραψε: ↑16 Ιαν 2024, 14:40Εντάξει , ατομική επιχείρηση μπορεί να είναι και περίπτερο ή ένα ψιλικατζίδικο.έργο_μακέτο έγραψε: ↑16 Ιαν 2024, 14:22Αυτό είχε κάποιο απόλυτο νόημα την εποχή της ατομικής επιχείρησης που έγραφε ο Μαρξ. Την εποχή, μέχρι τα μέσα του 19ου αιώνα, που ο ιδιοκτήτης της επιχείρησης ήταν και ο διαχειριστής της, και ήταν πιθανότατα και ο γιος του προηγούμενου ιδιοκτήτη (σύνδεση καπιταλισμού με πατριαρχία). Επομένως υπήρχε διαφορετική συνείδηση ανάμεσα στον καπιταλιστή και τον εργάτη η οποία ξεκινούσε από την οικογένεια κιόλας.
Με την ανάπτυξη του πολυμετοχικών εταιριών που ακολούθγσε και ακόμα περισσότερα με την ανάπτυξη του management τα πράγματα έχουν γίνει πιο ρευστά. Σήμερα ένας IT manager σε μια πολυεθνική βγάζει περισσότερα από έναν ιδιοκτήτη μικρής επιχείρησης. Ο πρώτος είναι εργαζόμενος, ο δεύτερος κεφαλαιούχος.
Μπορεί όντως ένας manager να είναι εργαζόμενος και να βγάζει περισσότερο από έναν ιδιοκτήτη ατομικής επιχείρησης.
Αλλά τον manager δεν τον λες προλετάριο. Π.χ. , κάποιος κατόπιν πιέσεως του εργοδότη δουλεύει με μπλοκάκι οπότε έχει ατομική επιχείρηση .
Εδώ να κάνουμε μια πολύ σύντομη παρένθεση και να πούμε ότι το χρήμα είναι ένα ιδιαίτερο εμπόρευμα ως γενικό ισοδύναμο και όπως έχει αποδειχτεί στις μελέτες του μαρξ το εμπόρευμα είναι κοινωνική σχέση-σχέση παραγωγής-εκμεταλλευτική σχέση. Το ότι οι μετοχοι των μεγάλων μονοπωλιακών ομίλων δίνουν ένα μέρος από τον πλούτο που παράγουν οι εργαζόμενοι αλλά και οι αυτοαπασχολούμενοι που τα υφαρπάζουν μέσω φορολογίας και πληθωρισμού σε κάποιους διαχειριστές τους είναι ένα γεγονός. Εδώ πρέπει να γίνει καθαρό πως δεν εκμεταλλευεται απλά το αφεντικό τον εργαζόμενο για να βγάλει κέρδη αλλά η τάξη των καπιταλιστών εκμεταλλευονται το προλεταριάτο και μετά μοιράζονται την συνολική υπεραξία ανάλογα τη δύναμη τους. Στο χρηματιστήριο π.χ. κλέβει ο ένας τα κεφάλαια του άλλου καπιταλιστή αλλά το σύνολο των κεφαλαίων είναι τα κέρδη τους.έργο_μακέτο έγραψε: ↑16 Ιαν 2024, 14:48Εφ'όσον η υλική κατάσταση κάποιου δεν εξαρτάται μόνο από τον ρόλο που έχει στην παραγωγή (κεφαλαιούχος η εργαζόμενος) αλλά και από το εισόδημά του, τις συνθήκες εργασίας του (ένας ακαδημαικός ερευνητής μπορεί να εργάζεται σε καλύτερες συνθήκες από έναν ιδιοκτήτη συνοικιακού μαγαζιού) ο διαχωρισμός της συνείδησης με βάση την τάξη δεν μπορεί να ισχύει απόλυτα.
Βεβαίως ένας μέτοχος πολυεθνικής έχει διαφορετική συνείδηση από εναν ντελιβερά αλλά αυτά είναι τα δύο άκρα.