Το θέμα είναι να είναι διαφορετικός προσφέροντας κάτι, όχι γεμίζοντας απορίες στο παιδί που δεν θα έπρεπε να έχει, που κατά πάσα πιθανότητα δεν μπορούν να λύσουν οι γονείς του αν δεν είναι οι ίδιοι μορφωμένοι, άρα την έβαψε το παιδί αν δεν είναι αρκετά τυχερό να έχει μορφωμένους γονείς και που εν τέλει είναι δουλειά του σχολείου, όχι των γονέων. Οι γονείς παίζουν επικουρικό ρόλο στην σχολική εκπαίδευση, για κανέναν λόγο δεν πρέπει να παίζουν τον κύριο ρόλο.Bazoomba έγραψε: ↑06 Οκτ 2022, 10:56Δεν θα ελεγα οτι ειναι ευτυχες που εφυγε απο το σχολειο, και ακομα περισσοτερο θα ελεγα το αντιθετο εαν στην φυγη του συνετελεσαν ενδοσχολικοι παραγοντες.
Το να υπαρχει εκει εξω καποιος που να διαφερει απο τον κοινο τυπο δασκαλου ειναι βοηθητικο για τα παιδια. Τους μαθαινει την εννοια της αποστασης, που ειναι απαραιτητη για την μεταφορα γνωσης.
Εαν εστω ενα παιδι, μετα το σχολειο , γυρισε σπιτι κανοντας ερωτησεις για τις αγνωστες λεξεις, ειναι κερδος. Πολυ μεγαλυτερο απο το να μαθουν για το που πεφτει το Μπουταν στον χαρτη.
Επίσης είναι εξόχως διαφορετικό το να γεμίζεις κάποιον απλά απορίες με το να τον γεμίζεις νέες απορίες. Νέες απορίες σημαίνει προσφορά ενδιαφέρουσας γνώσης και οπτικής που οδηγεί σε νέες ερωτήσεις που δεν είχες σκεφτεί πριν, απορίες-σκέτο σημαίνει ότι δεν κατάλαβες τι σου έχει πει ο άλλος. Αυτές είναι οι βασικές απορίες και δεν πρέπει να τις έχεις βγαίνοντας απ' το μάθημα.
Τρίτον, το σημαντικότερο γνώρισμα ενός δασκάλου ως προς την εκμάθηση είναι να μπορεί να εξηγεί στον καθένα ακόμη και δυσνόητα πράγματα, όχι να κάνει δυσνόητα τα απλά πράγματα.
Ναι, είμαι ενάντια στην χρήση απλουστευμένης γλώσσας. Το παιδί πρέπει να έχει νέα ερεθίσματα, άγνωστες εκφράσεις και λέξεις, αλλά με μέτρο. Ο λόγος που χρησιμοποιείς πρέπει να είναι τέτοιος ώστε να γίνεται κατανοητός και να μπορεί το παιδί να αντιλαμβάνεται κάθε τι νέο οργανικά, όπως δηλαδή έμαθε να μιλάει, συσχετίζοντας το context με λέξεις και εκφράσεις.
