Το σεξ είναι ο τελικός στόχος σχεδόν κάθε ανθρώπινης προσπάθειας

[Interregnum]

Στο πρώτο (Ειδικά) είναι μέγα λάθος. Ο Υγιής Άνδρας, με φυσιολογικές τιμές τεστοστερόνης δεν είναι αδιάφορος ως προς τους άλλους άνδρες. Αντίθετα, θα κοιτάξει με επιθετικό βλέμμα, θα κυνηγήσει την επιβολη της ισχύος του δια του πειθαναγκασμού.

Οι αδιάφοροι, ειναι συνήθως οι θυληπρεπεις, κάποιοι με ψυχοπαθολογικα πρόβλημα. Είναι αυτοί που κατέστησαν τον φόβο και τον τρόμο σύμβολο κ τοτέμ.
Κυκλοφορούν απελπισμένοι, με βλεμμα χαμηλό, τρέμουν να δείξουν την ψυχη τους μηπως και κάποιος ισχυρότερος την συντρίψει.

Η βία ειναι η κινητήριος δύναμη του άνδρα, των Ανδρών. Αυτή -και οχι η απαίσια ειρήνη, η παρακμή του πασιφισμου- ειναι που γεννά τις δυνατότερες φιλίες.

Ο Σοπενχάουερ εχει εξαιρετικό μαύρο χιούμορ, αλλα δεν είναι φιλόσοφος.

Προφανώς και ο Schopenhauer χαρακτηρίζεται φιλόσοφος με ενδιαφέρουσες απόψεις.

Όμως επί του θέματος, το βασικό ζητούμενο του ανθρώπινου βίου είναι το λεγόμενο «γνώθι σαυτόν» και κατ' επέκταση το «τι είναι ο άνθρωπος και τι είναι ο κόσμος».

Τώρα ο «έρως», σίγουρα είναι μια ψυχοσωματική ανάγκη, που μπορεί να έχει μεταφυσικό υπόβαθρο ή προέκταση (δηλ. περί μιας ανελικτικής διαδικασίας εκ της Φύσεως που μας γέννησε), ή μπορεί να μην έχει και να πρόκειται περί ενός φυσικού ενστίκτου ώστε να μην εξαφανιστεί το ανθρώπινο είδος.

Αυτή η αντίληψη περί «δυνάμεως» γεννά πολλά δεινά για κοινωνίες, πατρίδες και πολιτισμούς. Δεν είναι μια σφαιρική αντίληψη, αλλά μια ελλιπής έως και διεστραμμένη, καθώς αγνοεί το πρόβλημα της επιθυμίας και των ανθρώπινων δυνατοτήτων.
Θηλυπρέπεια, ή πιο εύστοχα γυναιοπρέπεια, είναι η έλλειψη πειθάρχησης και αφοσίωσης, σε πίστη, σε κουλτούρα, σε επιστήμη, σε πατρίδα.

Algren:
Day unknown. Month unknown. I continue to live among these unusual people. I am their captive, in that I cannot escape. Mostly, I'm treated with a kind of a mild neglect... ... as if I were a stray dog or an unwelcome guest. Everyone is polite. Everyone smiles and bows. But beneath their courtesy, I detect a deep reservoir of feeling.
They are an intriguing people. From the moment they wake they devote themselves to the perfection of whatever they pursue. I have never seem such discipline. I am surprised to learn that the word Samurai means, 'to serve', and that Katsumoto believes his rebellion to be in the service of the Emperor.
What does it mean to be Samurai? To devote yourself utterly to a set of moral principles. To seek a stillness of your mind. And to master the way of the sword. Bushidō

Malagant
"Look at the great King Arthur of Camelot. He's a man waking up from a dream. The strong rule the weak! That's how your God made the world"
Arthur
"He makes us strong only for a while, so we can help each other"
Malagant
"My God makes me strong so I can live my life"
"This is freedom I bring you: freedom from Arthur's tyrannical dream; freedom from Arthur's tyrannical law; freedom from Arthur's tyrannical God"
First Knight

"Δηλαδὴ εἰς ὁποίαν πόλιν κυριαρχεῖται ἢ καὶ ἀκυρώνεται ὁ νόμος, βλέπω ὅτι ἡ καταστροφὴ της εἶναι ταχεία. Εἰς ὁποίαν ὅμως πόλιν ὁ νόμος εἶναι κυρίαρχος τῶν ἀρχόντων, οἱ δὲ ἄρχοντες ὑπηρέτες τοῦ νόμου, βλέπω καλὰ ὅτι ὑπάρχει σωτηρία."
~ Πλάτων, Νόμοι Δ´715

Φαίνεται δε να αποτελεί συνεκτικό δεσμό των πόλεων η φιλία και οι νομοθέτες ενδιαφέρονται γι' αυτήν περισσότερο παρά για την δικαιοσύνη ' γιατί η ομόνοια μοιάζει να είναι κάτι όμοιο με την φιλία και ο στόχος των νομοθετών είναι η ομόνοια ' και την στάση, η οποία είναι έχθρα -δηλαδή έλλειψη φιλίας- προσπαθούν καθ' υπερβολή να την αποδώσουν από τις πόλεις. Και οι άνθρωποι, που συνδέονται με φιλικούς δεσμούς, δεν χρειάζονται την δικαιοσύνη, ενώ οι άνθρωποι που είναι μόνον δίκαιοι, χρειάζονται την φιλία ' και η ύψιστη δικαιοσύνη λαμβάνει υπόσταση κατά κοινή ομολογία μεταξύ των φίλων. Η φιλία δεν είναι μόνον κάτι το αναγκαίον, αλλά και κάτι το ευγενές και έντιμο. Γιατί εκείνους, οι οποίοι αγαπούν τους φίλους τους, τους επαινούμε και το να έχει κανείς πολλούς φίλους είναι πράγμα έντιμο και ευγενές. Και μερικοί νομίζουν ότι αγαθοί άνθρωποι είναι εκείνοι, οι οποίοι είναι και καλοί φίλοι. ΗΘΙΚΑ ΝΙΚΟΜΑΧΕΙΑ Θ1

"Γιατί ανάμεσα στους εξαίρετους και πράγματι θεϊκούς θεσμούς που η Αθήνα σας έχει γεννήσει και φέρει στην ανθρωπότητα, καμία, κατά τη γνώμη μου, δεν είναι καλύτερη από αυτά τα Μυστήρια. Γιατί μέσω αυτών αποβάλαμε το βάρβαρο και άγριο τρόπο ζωής και μορφωθήκαμε και εκπολιτιστήκαμε. Και «μύησις» καθώς αποκαλείται, πράγματι μάθαμε τις απαρχές της ζωής και αποκτήσαμε τη δύναμη όχι μόνο να ζούμε ευτυχισμένοι, αλλά και να πεθαίνουμε με μια καλύτερη ελπίδα."
~ Κικέρων, Περί νόμων, Βιβλίο Β΄, 36

«Ποιο είναι το πιο θαυμαστό πράγμα στον κόσμο;» ρωτάει η φωνή του αόρατου γιάκσα, και ο Γιουντίστιρα, γεμάτος μελαγχολία, σκέφτεται για λίγο και ύστερα απαντάει:
«Κάθε μέρα, ο Γιάμα (ο Θάνατος)
χορεύει ολόγυρά μας και παίρνει
κάποιους από εμάς στο βασίλειό του.
Όμως εμείς συμπεριφερόμαστε λες
και πρόκειται να ζήσουμε αιώνια.
Αυτό είναι το πιο θαυμαστό πράγμα
στον κόσμο». Mahabharata

Πώς έχεις φερθεί μέχρι τώρα στους θεούς, σε γονείς, αδελφό, γυναίκα, παιδιά, δασκάλους, παιδονόμους, φίλους, συγγενείς, δούλους; Κατά πόσο έχεις τηρήσει με όλους το «μην αδικήσεις κανέναν, με πράξεις ή λόγια». Ξαναθυμήσου τι έχεις περάσει, κι όσα είχες τη δύναμη να αντέξεις, και αναλογίσου ότι γράφτηκε πια η ιστορία της ζωής σου και τελειώνει η υπηρεσία σου· θυμήσου, πόσα ωραία πράγματα είδες, πόσες ηδονές και πόνους περιφρόνησες, πόσα φιλόδοξα σχέδια αμέλησες, και σε πόσους αγνώμονες φέρθηκες με ευγένεια.

Γιατί να συγχύζουν οι άξεστοι και αμαθείς τον καλλιεργημένο και τον ειδήμονα; Λοιπόν, ποια ψυχή είναι καλλιεργημένη και σοφή; Εκείνη που γνωρίζει την αρχή και τον σκοπό, τον Λόγο που διαπερνά όλη την ύλη και με του κύκλου τα καθορισμένα γυρίσματα κυβερνά το σύμπαν στους αιώνες.

Με λόγο φιλοσοφικό ο Θεόφραστος, συγκρίνοντας τα σφάλματα μεταξύ τους -και με τρόπο απλό, έτσι που να διευκολύνει τον καθένα να κάνει τέτοιου είδους συγκρίσεις-, ισχυρίζεται ότι τα σφάλματα που οφείλονται στην επιθυμία είναι βαρύτερα από τα σφάλματα που οφείλονται σε θυμό. Γιατί ο θυμωμένος, προφανώς, όταν στρέφει τα νώτα του στη λογική το κάνει με κάποιο πόνο και με κρυφούς ενδοιασμούς. Ενώ αυτός που σφάλλει από επιθυμία, νικημένος καθώς είναι από την ηδονή, δείχνει πιο ακόλαστος και θηλυπρεπής. Σωστά λοιπόν, και με τρόπο αντάξιο της φιλοσοφίας, είπε ο Θεόφραστος ότι το σφάλμα που διαπράττεται με ευχαρίστηση αρμόζει να το καταδικάζουμε πιο αυστηρά απ'ότι το σφάλμα που διαπράττεται με λύπη. Γενικά, ως ήδη αδικημένος και στεναχωρημένος, ο ένας αναγκαστικά θα νιώσει θυμό' ενώ ο άλλος από μόνος του κατευθύνεται προς την αδικία, παρασυρμένος από μιαν επιθυμία του.

Σε λίγο θα γίνεις στάχτη ή σκελετός, κι από σένα θα απομείνει ένα όνομα -ίσως ούτε καν ένα όνομα. Μα και το όνομα ένας θόρυβος είναι, ένας απόηχος. Κι όσα λογίζονται πολύτιμα στη ζωή, κούφια, σαθρά και τιποτένια· σκυλάκια που δαγκώνονται και παιδάκια που καυγαδίζουν και γελούν κι αμέσως μετά κλαίνε. Όμως η αξιοπιστία, η σεμνότητα, η δικαιοσύνη κι η αλήθεια πετούν «κατά τον Όλυμπο, μακριά απ' τη γη με τις πλατιές τις στράτες».
Τι σε κρατάει εδώ κάτω λοιπόν; Αφού τα αισθητά είναι ευμετάβλητα και ασταθή, κι οι αισθήσεις θολές κι είναι εύκολο να παραχθούν οι εντυπώσεις, κι η ψυχούλα μια εκπνοή είναι, που βγαίνει από το στόμα. Μέσα σε τέτοιες συνθήκες η καλή φήμη είναι μια ματαιότητα.. Λοιπόν; Περίμενε πράος -είτε να σβήσεις είτε να πας αλλού. Κι ως να' ρθει εκείνη η ώρα, σε τι θα αρκεστείς; Σε τι άλλο, παρά να σέβεσαι και να ευλογείς τους θεούς, να ευεργετείς τους ανθρώπους, να τους ανέχεσαι ή να τηρείς αποστάσεις. Κι όσα αφορούν μόνο το σώμα και την πνοή σου, να θυμάσαι πως ούτε δικά σου είναι ούτε τα ορίζεις εσύ.

Μπορείς πάντα να κάνεις να κυλά η ζωή σου αρμονικά -αν, βέβαια, ξέρεις να επιλέγεις το σωστό δρόμο, κι ακολουθώντας τον, ανάλογες να είναι και οι απόψεις και οι πράξεις σου. Γιατί δύο πράγματα είναι κοινά στην ψυχή του θεού, του ανθρώπου και κάθε έλλογου όντος: το ότι δεν εμποδίζεται από εξωτερικούς παράγοντες· το ότι αγαθόν σημαίνει γι' αυτήν δίκαιη διάθεση και δίκαιες πράξεις, και το να αποσκοπούν σ' αυτά οι επιθυμίες της.

"Ο φιλόδοξος εκλαμβάνει ως δικό του αγαθό τις ενέργειες των άλλων· ο φιλήδονος, τη συναισθηματική του αντίδραση· ο μυαλωμένος την πράξη του".
"Πως είναι την ώρα που τρώνε, που κοιμούνται, που βατεύουν, που αφοδεύουν και τα λοιπά. Μετά, πως παριστάνουν τον άντρα και αλαζονεύονται ή τσατίζονται και κατσαδιάζουν από θέση ισχύος, ενώ λίγο πριν φέρονταν σαν δούλοι -σε πόσους και με τι σκοπούς- και μετά από λίγο γυρνάνε πάλι στα ίδια".

"Κοίταξε μην παραγίνεις καίσαρας, μην εμποτιστείς μ' αυτό το πνεύμα· γιατί μπορεί να το πάθεις. Κράτησε λοιπόν τον εαυτό σου απλό, καλόψυχο, ακέραιο, σεμνό, απροσποίητο, φιλοδίκαιο, θεοσεβή, καλοπροαίρετο, στοργικό, ακλόνητο στα καθήκοντά του. Προσπάθα να μείνεις ο ίδιος, τέτοιος όπως σε διαμόρφωσε η φιλοσοφία. Σέβου τους θεού, σώζε τους ανθρώπους. Η ζωή είναι μικρή· και να ποιος είναι ο μοναδικός καρπός της επίγειας ζωής, καθαρότητα της ψυχής και πράξεις για το καλό της κοινωνίας.
Σε όλα να είσαι μαθητής του Αντωνίνου· να 'χεις τη σταθερότητά του στις πράξεις που υπαγορεύονται από τον ορθό λόγο, και την ισορροπία του σε όλες τις περιστάσεις, την ευλάβεια, τη γλυκύτητα του προσώπου του, το μειλίχιο χαρακτήρα, την έλλειψη ματαιοδοξίας, την προθυμία του να καταλαβαίνει τα πράγματα. Σκέψου πως εκείνος δεν προσπερνούσε τίποτα αν πρώτα δεν το μελετούσε και δεν το καταλάβαινε καλά· πως ανεχόταν όλους εκείνους που άδικα τον κατηγορούσαν, χωρίς να ανταποδίδει τις κατηγόριες. Πως δεν έπαιρνε βιαστικές αποφάσεις για τίποτα και δεν έδινε πίστη σε διαβολές. Με πόση προσοχή ζύγιαζε τους χαρακτήρες των ανθρώπων και τις πράξεις, δίχως να περιπαίζει, δίχως να φοβάται, δίχως καχυποψίες, δίχως σοφιστείες. Σκέψου σε πόσα λίγα πράγματα αρκούνταν· την κατοικία, το στρώμα του, το ρούχο, την τροφή, τους υπηρέτες. Πόσο ήταν φιλόπονος και μακρόθυμος. Ικανός να ασχολείται με το ίδιο πράγμα μέχρι το βράδυ, χάρη στη λιτή διαβίωση, χωρίς να χρειάζεται να βγαίνει για τις σωματικές του ανάγκες παρά την συνηθισμένη ώρα. Πιστός και σταθερός στις φιλίες του. Το ότι ανεχόταν όσους διαφωνούσαν μαζί του μιλώντας ανοιχτά, και χαιρόταν αν κάποιος του έδειχνε το καλύτερο. Το ότι ήταν θεοσεβούμενος χωρίς να είναι δεισιδαίμων.
Έτσι να είσαι, για να 'χεις και συ, όπως εκείνος καθαρή την συνείδησή σου σαν έρθει η τελευταία σου ώρα".

"Πάντα να ξαναφέρνεις στο νου σου ανθρώπους που κάποτε αγανάκτησαν πολύ, που γνώρισαν τις μεγαλύτερες δόξες, τις μεγαλύτερες συμφορές ή έχθρες, τα όποια γυρίσματα της τύχης. Κι ύστερα αναλογίσου, που βρίσκονται τώρα όλα εκείνα; Καπνός και στάχτη και μύθος, ή ούτε καν μύθος. Φέρνε στο νου σου τέτοια παραδείγματα, τον Φάβιο Κατουλλίνο στο χωράφι, τον Λούσι Λούπο μες στους κήπους του, τον Στερτίνιο στις Βάιες, τον Τιβέριο στο Κάπρι, τον Ουήλιο Ρούφο· κοντολογίς, ανθρώπους που με έπαρση έστρεψαν το ενδιαφέρον τους σε κάτι, ότι και αν ήταν αυτό. Αναλογίσου ακόμη πόσο ευτελή ήσαν όλα εκείνα που αποτέλεσαν αντικείμενο τόσης προσπάθειας, και πόσο πιο φιλοσοφημένη στάση είναι να αντιμετωπίζεις δίκαια ότι σου δίνεται, μετρημένα, σαν απλός ακόλουθος των θεών, χωρίς ίχνος επιτήδευσης· βλέπεις το να είσαι υπερόπτης επειδή, δήθεν, δεν πάσχεις από υπεροψία, είναι η χειρότερη έπαρση".

"Παρατήρησε με προσοχή τα περασμένα, τις τόσες και τόσες αλλαγές από τη μια δυναστεία στην άλλη. Θα μπορέσεις ως και τα μελλούμενα να προβλέψεις' γιατί σίγουρα θα'ναι ίδιας λογής - δεν γίνεται να βγουν από το ρυθμό των τωρινών γεγονότων. Οπότε, είτε σαράντα χρόνια ανθρώπινου βίου μελετήσεις είτε δέκα χιλιάδες χρόνια, το ίδιο κάνει. Τι έχει να δεις παραπάνω";

"Πόσο ελάχιστο μέρος της αχανούς αιωνιότητας έχει απονεμηθεί στον καθένα μας, αφού αστραπιαία πάει και χάνεται μες στην απειρότητα του χρόνου· αλλά και πόσο μηδαμινό κομμάτι από την ύλη και την ψυχή του σύμπαντος. Και απ' όλη τη γη, σε τι σβωλαράκι επάνω σέρνεσαι. Όλα τούτα βάζε με το νου σου, και μη θεωρείς τίποτε σημαντικό, εκτός απ' το να πράττεις όπως σε οδηγεί η φύση σου και να υπομένεις τα όσα φέρει η Φύση του παντός".
"Άνθρωπε, υπήρξες πολίτης στη μεγάλη ετούτη πόλη. Ποια η διαφορά, αν ήταν για πέντε ή για πενήντα χρόνια; Οι νόμοι της ίσχυαν για όλους το ίδιο. Που το φοβερό, λοιπόν, αν από την πόλη ετούτη δεν σε διώχνει κάποιος τύραννος ή ένας άδικος δικαστής, αλλά η Φύση που σε έφερε εδώ; Είναι σαν να απολύει έναν κωμικό ηθοποιό ο διευθυντής που τον προσέλαβε. “Ναι, αλλά δεν έπαιξα και στα πέντε μέρη, μα μόνο στα τρία.” “Καλά λες, όμως στη ζωή, τα τρία μέρη είναι όλο κι όλο το δράμα.” Όσο για το πότε ολοκληρώνεται, αυτό το καθορίζει ο αίτιος της σύνθεσης και τώρα της διάλυσης. Εσύ δεν είσαι αίτιος για κανένα από τα δύο. Φύγε λοιπόν με καλοσυνάτο τρόπο, γιατί καλοσυνάτος είναι και αυτός που σε απολύει".