Re: Πώς μπορεί να θεμελιωθεί η ηθική χωρίς την ύπαρξη Θεού;
Δημοσιεύτηκε: 14 Οκτ 2020, 18:28
![smt005 :smt005:](./images/smilies/old-valid-code/smt005.gif)
![smt005 :smt005:](./images/smilies/old-valid-code/smt005.gif)
![smt005 :smt005:](./images/smilies/old-valid-code/smt005.gif)
Καλώς ήρθατε στο Phorum.com.gr Είμαστε εδώ πολλά ενεργά μέλη της διαδικτυακής κοινότητας του Phorum.gr που έκλεισε. Σας περιμένουμε όλους!
https://www.phorum.com.gr/
Οχι.Αποδεικνυουν οτι δεν καταλαβαινεις τι συζηταμε τοση ωρα αλλα για ενα ακατονοητο λογο θεωρεις οτι η πιπα σου μπορει να προσφερει κατι στη συζητηση.nowhere έγραψε: ↑14 Οκτ 2020, 18:28αυτά που έβαλες είναι κατά της δουλείας δλδ.δεν περιγράφω άλλο
Συμφωνώ ότι η ηθική θέλει μια υπερβατική θεμελίωση, με την έννοια του να είναι έξω από τον άνθρωπο και τις κοινωνίες του. Αλλά, ας πούμε, ο Πλάτωνας πήγε να τη θεμελιώσει στην Ιδέα του Καλού που δεν είναι προσωπικός Θεός, κάποιες ανατολικές θρησκείες νομίζω βάζουν τον κοσμικό νόμο τύπου Κάρμα ως θεμέλιο, οι ορθολογιστές φιλόσοφοι του Διαφωτισμού επιχείρησαν να βάλουν τον Ορθό Λόγο. Η αρχή που υπερβαίνει τις ανθρώπινες παραδοχές και επικυρώνει την ηθική δεν είναι ανάγκη να είναι ο Θεός.ΑΛΟΓΟΜΟΥΡΗΣ έγραψε: ↑14 Οκτ 2020, 18:20η ηθική κατά πολλούς έχει ανάγκη "επικύρωσης" από μια υπερβατική αρχή που βρίσκεται υπεράνω του ανθρώπουΚαραμελίτσα έγραψε: ↑14 Οκτ 2020, 17:25Η ηθική δε θεμελιώνεται από την ύπαρξη Θεού, θεμελιώνεται αν ενταχθεί σε μία πλήρη και λογικά συγκροτημένη κοσμοθεωρία. Οι μεγάλες θρησκείες είχαν χρόνο και ανθρώπους να τις δουλέψουν ώστε να προσφέρουν τέτοιες κοσμοθεωρίες.
Σε αντίθεση, η θεμελιωση μίας προσωπικής ηθικής περιορίζεται από την παιδεία του εκάστοτε, και είναι συνήθως πολυ πιο αφελής λογικά. Γι' αυτό φαίνεται σα να χρειάζεται θρησκεία για τη θεμελίωση της ηθικής.
Βεβαίως αν έχεις δύο ηθικές με διαφορετικά θεμέλια, πιθανότατα θα προκρίνουν διαφορετικά πράγματα σε πολλές περιπτώσεις. Βλέπε π.,χ. Χριστιανισμός και Ισλάμ. Οπότε μετά πάει το ερώτημα, ποια θεμέλια είναι καλύτερα; Κι αυτό είναι το ενδιαφέρον, κατά τη γνώμη μου.
αυτό εξασφαλίζει την "αντικειμενικότητά" της
χριστιανισμός και ισλάμ θεωρούν πως οι δικές τους ηθικές παραδοχές είναι οι σωστές, ακριβώς επειδή πηγάζουν από τη δική τους υπερβατική αρχή
αν δεν υπήρχε αυτή η υπερβατική αρχή, το όλο οικοδόμημα θα βρισκόταν στον αέρα - η θεμελίωσή του θα βασιζόταν σε ανθρώπινες παραδοχές που ενδεχομένως να άλλαζαν από εποχή σε εποχή και από κοινωνικούς παράγοντες κι έτσι καταλήγουμε στον σχετικισμό
Από τον Γρηγόριο Νύσσης και την Δ' Ομιλία του στον Εκκλησιάστη.nowhere έγραψε: ↑14 Οκτ 2020, 18:28αυτά που έβαλες είναι κατά της δουλείας δλδ.δεν περιγράφω άλλο
Η συζήτηση είναι αν οι Χριστιανοί ήταν υπέρ της δουλείας και της κοινωνικής ανισότητας. Έφερα μια πηγή που αποδεικνύει ότι δεν ήταν και φυσικά ούτε σήμερα είναι. Επομένως, ο under εδώ έχει δίκιο. Ο Χριστιανισμός ήταν, αυτό που λέμε, αλλαγή παραδείγματος. Μετά τον 4ο αιώνα άλλαξε την αφήγηση για τον κόσμο στην Ρωμαϊκή αυτοκρατορία και όχι μόνο.
Βάλε και το άλλο απο τον Χρυσόστομο που λέει "να τον βαράς τον δούλο σου αλλά μόνο αν είναι απείθαρχος και, δε χρειάζεται να τον σκοτώσεις και στο ξύλο"
Νομίζω ότι οι Στωικοί εξακολουθούσαν να έχουν την αντίληψη της κοσμικής τάξης και ότι στα πλαίσια αυτής εκεί που βρέθηκες παίζεις το ρόλο που σου αναλογεί. Γι΄αυτό και είχαν μηδενική κριτική του στάτους κβο και ήταν αγαπημένοι της ρωμαϊκής ελίτ. Στο Χριστιανισμό ο ρόλος σου στην κοσμική τάξη δε σε ορίζει, είναι αδιάφορος, ανάξιος λόγου, παρα μόνο ως διαχείριση καταστάσεων. Αυτή είναι διαφορά ουσίας, δεν το λες καρμπόν.Σενέκας έγραψε: ↑15 Οκτ 2020, 15:40
Γενικά οι αντιλήψεις τους για τη δουλειά ήταν καρμπόν παρμένη απο τους Στωικούς: δεν υποστήριζαν καμιά κατάργηση και αν ήσουν δουλοκτήτης, μάλλον είχες πάθη, που είναι κακό πράγμα, αλλά αν ήσουν δούλος δεν είναι απαραίτητα κακό πράγμα. Ήταν απλά μια φυσικά κτάσταση που έπρεπε να υπομείνεις, και δε σε εμπόδιζε να είσαι παράλληλα και ελεύθερος και φυσικά δούλος, γιατί και στον χριστιανισμό και στον στωικισμό αυτό που είχε σημασία ήταν η εσωτερική ελευθερία, η ελευθερία από τα πάθη, όχι η εξωτερική
αγαπημένοι στην ελιτ δεν ήταν σίγουρα...τουλάχιστον όχι το πρώτο κύμαΚαραμελίτσα έγραψε: ↑15 Οκτ 2020, 16:56Νομίζω ότι οι Στωικοί εξακολουθούσαν να έχουν την αντίληψη της κοσμικής τάξης και ότι στα πλαίσια αυτής εκεί που βρέθηκες παίζεις το ρόλο που σου αναλογεί. Γι΄αυτό και είχαν μηδενική κριτική του στάτους κβο και ήταν αγαπημένοι της ρωμαϊκής ελίτ. Στο Χριστιανισμό ο ρόλος σου στην κοσμική τάξη δε σε ορίζει, είναι αδιάφορος, ανάξιος λόγου, παρα μόνο ως διαχείριση καταστάσεων. Αυτή είναι διαφορά ουσίας, δεν το λες καρμπόν.Σενέκας έγραψε: ↑15 Οκτ 2020, 15:40
Γενικά οι αντιλήψεις τους για τη δουλειά ήταν καρμπόν παρμένη απο τους Στωικούς: δεν υποστήριζαν καμιά κατάργηση και αν ήσουν δουλοκτήτης, μάλλον είχες πάθη, που είναι κακό πράγμα, αλλά αν ήσουν δούλος δεν είναι απαραίτητα κακό πράγμα. Ήταν απλά μια φυσικά κτάσταση που έπρεπε να υπομείνεις, και δε σε εμπόδιζε να είσαι παράλληλα και ελεύθερος και φυσικά δούλος, γιατί και στον χριστιανισμό και στον στωικισμό αυτό που είχε σημασία ήταν η εσωτερική ελευθερία, η ελευθερία από τα πάθη, όχι η εξωτερική
Το να μη θεωρείς ότι η κοινωνία που ζεις είναι η ενσάρκωση κάποιας κοσμικής τάξης, είτε αυτό είναι ο Λόγος του Δία είτε η επιστήμητων οικονομικών, κάνει πολιτική διαφορά πέρα από ηθική. Ιδιαίτερα αν είσαι στα από κάτω στρώματα.
Πάναπλα, όπως ακριβώς μπορεί να θεμελιωθεί και η δικαιοσύνη χωρίς την ύπαρξη του θεού. Σύνολο κανόνων - συμβάσεων, ώστε οι άνθρωποι να βλάπτουν και να βλάπτεται η ψυχή τους, όσον το δυνατόν λιγότερο.
Ναι, ρε συ, αλλά όλοι αυτοί ήταν ήδη ελιτ, μια τάξης πόσο, το 1% της κοινωνίας. Αλλά ο προλετάριος τι να τον κάνει τον στωικισμό;Σενέκας έγραψε: ↑15 Οκτ 2020, 17:01αγαπημένοι στην ελιτ δεν ήταν σίγουρα...τουλάχιστον όχι το πρώτο κύμαΚαραμελίτσα έγραψε: ↑15 Οκτ 2020, 16:56Νομίζω ότι οι Στωικοί εξακολουθούσαν να έχουν την αντίληψη της κοσμικής τάξης και ότι στα πλαίσια αυτής εκεί που βρέθηκες παίζεις το ρόλο που σου αναλογεί. Γι΄αυτό και είχαν μηδενική κριτική του στάτους κβο και ήταν αγαπημένοι της ρωμαϊκής ελίτ. Στο Χριστιανισμό ο ρόλος σου στην κοσμική τάξη δε σε ορίζει, είναι αδιάφορος, ανάξιος λόγου, παρα μόνο ως διαχείριση καταστάσεων. Αυτή είναι διαφορά ουσίας, δεν το λες καρμπόν.Σενέκας έγραψε: ↑15 Οκτ 2020, 15:40
Γενικά οι αντιλήψεις τους για τη δουλειά ήταν καρμπόν παρμένη απο τους Στωικούς: δεν υποστήριζαν καμιά κατάργηση και αν ήσουν δουλοκτήτης, μάλλον είχες πάθη, που είναι κακό πράγμα, αλλά αν ήσουν δούλος δεν είναι απαραίτητα κακό πράγμα. Ήταν απλά μια φυσικά κτάσταση που έπρεπε να υπομείνεις, και δε σε εμπόδιζε να είσαι παράλληλα και ελεύθερος και φυσικά δούλος, γιατί και στον χριστιανισμό και στον στωικισμό αυτό που είχε σημασία ήταν η εσωτερική ελευθερία, η ελευθερία από τα πάθη, όχι η εξωτερική
Το να μη θεωρείς ότι η κοινωνία που ζεις είναι η ενσάρκωση κάποιας κοσμικής τάξης, είτε αυτό είναι ο Λόγος του Δία είτε η επιστήμητων οικονομικών, κάνει πολιτική διαφορά πέρα από ηθική. Ιδιαίτερα αν είσαι στα από κάτω στρώματα.
https://en.wikipedia.org/wiki/Stoic_Opposition
ο συνονόματος παραγκωνίστηκε και τελικά εκτελέστηκε, εν μέρει γιατί κατέληξε εκ πεποιθήσεως καθεστωτικός. Ο Δε επίκτητος εξορίστηκε στην Ήπειρο, μαζί με τους υπόλοιπους φιλοσόφους που διώχτηκαν από τη Ρώμη
Όλες οι φιλοσοφικές σχολές της ελιτ ήταν, μέχρι και ο χριστιανισμός μέχρι ενός σημείου. Ο Vayne λέει ότι οι φιλοσοφικές σχολές ήταν ουσιαστικά σαν μαγαζάκια, καθένα με τη δική του ταμπέλα που πούλαγαν αυτό που έλεγαν "ευδαιμονία", η κάθε σχολή στο δικό της μπουκαλάκι με το δικό του σχέδιο, και οι πελάτες ήταν κατα βάση άτομα που ανήκαν στην ελιτΚαραμελίτσα έγραψε: ↑15 Οκτ 2020, 17:07Ναι, ρε συ, αλλά όλοι αυτοί ήταν ήδη ελιτ, μια τάξης πόσο, το 1% της κοινωνίας. Αλλά ο προλετάριος τι να τον κάνει τον στωικισμό;Σενέκας έγραψε: ↑15 Οκτ 2020, 17:01αγαπημένοι στην ελιτ δεν ήταν σίγουρα...τουλάχιστον όχι το πρώτο κύμαΚαραμελίτσα έγραψε: ↑15 Οκτ 2020, 16:56
Νομίζω ότι οι Στωικοί εξακολουθούσαν να έχουν την αντίληψη της κοσμικής τάξης και ότι στα πλαίσια αυτής εκεί που βρέθηκες παίζεις το ρόλο που σου αναλογεί. Γι΄αυτό και είχαν μηδενική κριτική του στάτους κβο και ήταν αγαπημένοι της ρωμαϊκής ελίτ. Στο Χριστιανισμό ο ρόλος σου στην κοσμική τάξη δε σε ορίζει, είναι αδιάφορος, ανάξιος λόγου, παρα μόνο ως διαχείριση καταστάσεων. Αυτή είναι διαφορά ουσίας, δεν το λες καρμπόν.
Το να μη θεωρείς ότι η κοινωνία που ζεις είναι η ενσάρκωση κάποιας κοσμικής τάξης, είτε αυτό είναι ο Λόγος του Δία είτε η επιστήμητων οικονομικών, κάνει πολιτική διαφορά πέρα από ηθική. Ιδιαίτερα αν είσαι στα από κάτω στρώματα.
https://en.wikipedia.org/wiki/Stoic_Opposition
ο συνονόματος παραγκωνίστηκε και τελικά εκτελέστηκε, εν μέρει γιατί κατέληξε εκ πεποιθήσεως καθεστωτικός. Ο Δε επίκτητος εξορίστηκε στην Ήπειρο, μαζί με τους υπόλοιπους φιλοσόφους που διώχτηκαν από τη Ρώμη