Ανταποδοτικό σύστημα δικαιοσύνης.

[Cloud87]

Πάντα είχα την εντύπωση πως το δικαστικό μας σύστημα βασίζεται περισσότερο στην ιδέα της εκδίκησης ή της τιμωρίας. Για να κατευνάζεται το λαικό αίσθημα και θυμικό και να απαλύνεται ο πόνος του αδικημένου. Είναι όμως αυτό οτι πιο ιδανικό μπορούμε να σκεφτούμε; Πως θα σαν φαινόταν η ιδέα ενός ανταποδοτικού συστήματος δικαιοσύνης; Δηλαδή ενός που θα βασίζεται στο οτι αν με αδικήσεις δεν πρέπει να τιμωρηθείς. Αλλά πρέπει να μου προσφέρεις ένα λογικό αντίτιμο για οτι μου στέρησες. Σε ένα τέτοιο σύστημα αν μου κλέψεις φερ ειπείν 100.000 ευρώ πρέπει να εργάζεσαι για μένα 10 χρόνια. Και αν μου σκοτώσεις το παιδί 50 χρόνια.

[Stalker]

Αυτό είναι βασικά νεοφιλελευθεροποίηση των φυλακών, καταργείς τις κρατικές φυλακές και μεταφέρεις την ευθύνη στον ιδιώτη να γίνει ο δεσμοφύλακας αυτών που τον αδίκησαν.

Επίσης επαναφέρεις τον θεσμό της δουλείας/σωματεμπορίας από την πίσω πόρτα, αφού όποιος δεν έχει όρεξη να φροντίζει και να ταΐζει για 50 χρόνια τον δολοφόνο του παιδιού του θα θέλει να κοιτάξει να τον ξεφορτωθεί με το αζημίωτο.

Αργά ή γρήγορα θα έχεις εταιρίες που θα μαζεύουν τέτοια συμβόλαια καταναγκαστικής εργασίας και θα σου τους εκπαιδεύουν και θα τους παρέχουν σαν εργατικό δυναμικό και συγχαρητήρια, μόλις ανακάλυψες τον θεσμό των ιδιωτικών φυλακών όπως λειτουργούν αυτή τη στιγμή στις ΗΠΑ.

Οπότε κατά τη γνώμη μου δεν έχει και πολύ νόημα η άσκηση.

[stavmanr]

Πάντα είχα την εντύπωση πως το δικαστικό μας σύστημα βασίζεται περισσότερο στην ιδέα της εκδίκησης ή της τιμωρίας. Για να κατευνάζεται το λαικό αίσθημα και θυμικό και να απαλύνεται ο πόνος του αδικημένου. Είναι όμως αυτό οτι πιο ιδανικό μπορούμε να σκεφτούμε; Πως θα σαν φαινόταν η ιδέα ενός ανταποδοτικού συστήματος δικαιοσύνης; Δηλαδή ενός που θα βασίζεται στο οτι αν με αδικήσεις δεν πρέπει να τιμωρηθείς. Αλλά πρέπει να μου προσφέρεις ένα λογικό αντίτιμο για οτι μου στέρησες. Σε ένα τέτοιο σύστημα αν μου κλέψεις φερ ειπείν 100.000 ευρώ πρέπει να εργάζεσαι για μένα 10 χρόνια. Και αν μου σκοτώσεις το παιδί 50 χρόνια.

Κι αν δεν σου προσφέρει το αντίτιμο;

[Cloud87]

Πάντα είχα την εντύπωση πως το δικαστικό μας σύστημα βασίζεται περισσότερο στην ιδέα της εκδίκησης ή της τιμωρίας. Για να κατευνάζεται το λαικό αίσθημα και θυμικό και να απαλύνεται ο πόνος του αδικημένου. Είναι όμως αυτό οτι πιο ιδανικό μπορούμε να σκεφτούμε; Πως θα σαν φαινόταν η ιδέα ενός ανταποδοτικού συστήματος δικαιοσύνης; Δηλαδή ενός που θα βασίζεται στο οτι αν με αδικήσεις δεν πρέπει να τιμωρηθείς. Αλλά πρέπει να μου προσφέρεις ένα λογικό αντίτιμο για οτι μου στέρησες. Σε ένα τέτοιο σύστημα αν μου κλέψεις φερ ειπείν 100.000 ευρώ πρέπει να εργάζεσαι για μένα 10 χρόνια. Και αν μου σκοτώσεις το παιδί 50 χρόνια.

Κι αν δεν σου προσφέρει το αντίτιμο;

Ε τότε μπορεί να αναλάβει η πατροπαράδοτη δικαιοσύνη.

[stavmanr]

Στο ερώτημά σου αν γίνεται κάποιος να εκτελεί καταναγκαστικα έργα επειδή αδίκησε άλλον η απάντηση είναι προφανώς ΟΧΙ. Θα έβαζα και γραμματοσειρές τεράστιες αλλά φοβάμαι ότι δεν θα είναι αρκετά μεγάλες για να τονίσουν το όχι.

[Cloud87]

Στο ερώτημά σου αν γίνεται κάποιος να εκτελεί καταναγκαστικα έργα επειδή αδίκησε άλλον η απάντηση είναι προφανώς ΟΧΙ. Θα έβαζα και γραμματοσειρές τεράστιες αλλά φοβάμαι ότι δεν θα είναι αρκετά μεγάλες για να τονίσουν το όχι.

Για ποιόν λόγο; Αν τον φυλακίζεις το ίδιο δεν είναι?

[Feindflug]

Επίσης αντί για χρήματα, μπορούμε να ανταλλάζουμε προϊόντα και υπηρεσίες. Με πόσες ώρες εργασίας στην apple αγοράζω iphone;

[stavmanr]

Στο ερώτημά σου αν γίνεται κάποιος να εκτελεί καταναγκαστικα έργα επειδή αδίκησε άλλον η απάντηση είναι προφανώς ΟΧΙ. Θα έβαζα και γραμματοσειρές τεράστιες αλλά φοβάμαι ότι δεν θα είναι αρκετά μεγάλες για να τονίσουν το όχι.

Για ποιόν λόγο; Αν τον φυλακίζεις το ίδιο δεν είναι?

Είναι;

[Cloud87]

Στο ερώτημά σου αν γίνεται κάποιος να εκτελεί καταναγκαστικα έργα επειδή αδίκησε άλλον η απάντηση είναι προφανώς ΟΧΙ. Θα έβαζα και γραμματοσειρές τεράστιες αλλά φοβάμαι ότι δεν θα είναι αρκετά μεγάλες για να τονίσουν το όχι.

Για ποιόν λόγο; Αν τον φυλακίζεις το ίδιο δεν είναι?

Είναι;

Ετσι νομίζω.

[stavmanr]

[koukouvagia]

Πάντα είχα την εντύπωση πως το δικαστικό μας σύστημα βασίζεται περισσότερο στην ιδέα της εκδίκησης ή της τιμωρίας. Για να κατευνάζεται το λαικό αίσθημα και θυμικό και να απαλύνεται ο πόνος του αδικημένου. Είναι όμως αυτό οτι πιο ιδανικό μπορούμε να σκεφτούμε; Πως θα σαν φαινόταν η ιδέα ενός ανταποδοτικού συστήματος δικαιοσύνης; Δηλαδή ενός που θα βασίζεται στο οτι αν με αδικήσεις δεν πρέπει να τιμωρηθείς. Αλλά πρέπει να μου προσφέρεις ένα λογικό αντίτιμο για οτι μου στέρησες. Σε ένα τέτοιο σύστημα αν μου κλέψεις φερ ειπείν 100.000 ευρώ πρέπει να εργάζεσαι για μένα 10 χρόνια. Και αν μου σκοτώσεις το παιδί 50 χρόνια.

Συμφωνώ με Stalkerκαι stavmanr.

Πέρα από το γεγονός που δεν μου άρεσε καθόλου η τελευταία σου πρόταση, προσθέτω μόνο τα εξής: ποιος είναι αυτός που θα ορίζει τα κριτήρια και το ποσό της αποζημίωσης. Ενώ κάτι τέτοιο σε μία οικονομική ζημία, ας πούμε πως είναι μετρήσιμο, σε πολλές περιπτώσεις αυτό είναι υποκειμενικό. Πώς κοστολογείται ένας βιασμός; Μία άδικη απόλυση; Μια εξευτελιστική μεταχείριση πχ για ταυτότητα φύλου; Ο ρατσισμός; Ο κανιβαλισμός; Η τρομοκρατία κ.λπ.;

Πώς μετράται το κόστος της ζημίας (όταν αναφερόμαστε σε σωματική και ψυχική βλάβη) για να οριστεί το αντίτιμο;

Επίσης τι σημαίνει "να εργάζεσαι για εμένα" πέρα από νομικές δυσκολίες που θα υπήρχαν, ποιοι θα ήθελαν να έχουν το φίδι μέσα στο σπίτι τους χωρίς προστασία; Γιατί να αναλάβουν τα θύματα τον σωφρονισμό; Αντί δηλαδή να τους ελαφρύνουμε αν έχουν υποστεί μια σοβαρή εγκληματική ενέργεια θα τους επιβαρύνουμε με τον σωφρονισμό; Στο βιασμό, για παράδειγμα, που ανέφερα παραπάνω, τα θύματα θα υποστούν δευτερογενή θυματοποίηση ξανά και ίσως να επαναληφθεί το έργο ξανά. Δηλαδή δεν θα τους φτάνει που θα χρειάζονται βοήθεια, αν έχουν υποστεί μετατραυματικό σόκ, θα είναι αναγκασμένοι οι άνθρωποι αυτοί να βλέπουν και τα μούτρα του "επιβήτορα"; Ε, όχι.

Κάνω την εξής υπόθεση βάσει των όσων έγραψες.

Ένας χρήστης ουσιών μπήκε στο σπίτι 80χρονης τα ξημερώματα, με σκοπό να βρει χρήματα για τη δόση του. Η ηλικιώμενη ξύπνησε και ο διαρρήκτης την πλάκωσε στο ξύλο για να του πει που έχει κρυμμένα χρήματα. Η γιαγιά παρά την άγρια σωματική βία που υπέστη, επέζησε και τώρα βάσει το ανταποδοτικού συστήματος δικαιοσύνης θα φιλοξενεί τον διαρρήκτη της για Χ αριθμό ωρών επί Χ ημέρες/μήνες/χρόνια για να εκτίσει την ποινή του.

Με συγχωρείς, αν ήσουν υιός/εγγονός της γιαγιάς αυτής δεν θα έτρεμε το φυλλοκάρδι σου, όταν θα πήγαινε αυτός σπίτι;

[stavmanr]

Πάντως, ένα κομμάτι του αμερικάνικου συστήματος μπορεί να εφαρμοστεί. Πχ. σε περιπτώσεις ελαφρών ποινικών, να μπορεί κάποιος να εξαγοράσει μέρος της ποινής του προσφέροντας κοινωνική εργασία.

[ΓΑΛΗ]

Πάντα είχα την εντύπωση πως το δικαστικό μας σύστημα βασίζεται περισσότερο στην ιδέα της εκδίκησης ή της τιμωρίας. Για να κατευνάζεται το λαικό αίσθημα και θυμικό και να απαλύνεται ο πόνος του αδικημένου. Είναι όμως αυτό οτι πιο ιδανικό μπορούμε να σκεφτούμε; Πως θα σαν φαινόταν η ιδέα ενός ανταποδοτικού συστήματος δικαιοσύνης; Δηλαδή ενός που θα βασίζεται στο οτι αν με αδικήσεις δεν πρέπει να τιμωρηθείς. Αλλά πρέπει να μου προσφέρεις ένα λογικό αντίτιμο για οτι μου στέρησες. Σε ένα τέτοιο σύστημα αν μου κλέψεις φερ ειπείν 100.000 ευρώ πρέπει να εργάζεσαι για μένα 10 χρόνια. Και αν μου σκοτώσεις το παιδί 50 χρόνια.

Το σύστημα που προτείνεις δεν είναι ανταποδοτικό αλλά αμιγώς λογιστικό. Δηλαδή κάτι σαν ασφάλιση περιουσίας ή ζωής.

[koukouvagia]

Πάντως, ένα κομμάτι του αμερικάνικου συστήματος μπορεί να εφαρμοστεί. Πχ. σε περιπτώσεις ελαφρών ποινικών, να μπορεί κάποιος να εξαγοράσει μέρος της ποινής του προσφέροντας κοινωνική εργασία.

Όντως σε περιπτώσεις πταισμάτων θα μπορούσε να εφαρμοστεί υπό τη μορφή κοινωνικής εργασίας.
Εκ πρώτης, θα μπορούσαν οι αγροτικές φυλακές να ενσωματώσουν το αμερικάνικο πρότυπο και να λειτουργήσουν έτσι. Η άποψη μου είναι πως είμαστε μακρυά από κάτι τέτοιο τόσο θεσμικά όσο και κοινωνικά.

Σε κακουργήματα είναι άκρως επικίνδυνο.


Ένα γενικό σχόλιο που έκανα προχθές και ταιριάζει και σ' αυτό το νήμα.
Έβλεπα ένα βίντεο στο youtube στο οποίο ένα ασθενοφόρο κόλλησε στην κίνηση, επειδή οι κάφροι οδηγοί είχαν πιάσει τη ΛΕΑ. (Για όποιον ενδιαφέρεται το βίντεο είναι αυτό: https://www.youtube.com/watch?v=gm9kBMQGllI&t
Παρά τις κατά καιρούς εκστρατείες σχετικά με τις ΛΕΑ, δυστυχώς δεν αλλάζει κάτι. Σκέφτηκα δύο τρόπους που θα διορθωνόταν η κατάσταση:
1. τα οχήματα έκτακτης ανάγκης να είναι όλα εξοπλισμένα με dashcam και σε περιπτώσεις παρόμοιες, να στέλνονται στις πινακίδες που θα φαίνοται διόλου ευκαταφρόνητα πρόστιμα (1000+), τα οποία να μην επιδέχονται μείωση, αν αποπληρωθούν τις πρώτες μέρες.
2. Σε περίπτωση που επέλθει θάνατος ή κριθεί πως το όχημα ανάγκης έχασε κρίσιμο χρόνο και επηρεάστηκε η αποτελεσματικότητα της επιχείρησης επειδή είχε κολλήσει στη ΛΕΑ, να ξεκινάει αυτεπάγγελτα ποινική δίωξη των οδηγών για κακούργημα.

Εντάξει, μπορεί να με πείτε υπερβολική, ειδικά για το κακούργημα. Όμως, όντως, μπορεί κάποιος να πεθάνει/καεί/σκοτωθεί κ.ο.κ. επειδή το ασθενοφόρο/πυροσβετικό θα αργήσει.

Με λίγα λόγια, διαπιστώνω πως για να σκοτώσει κάποιος έναν άνθρωπο, δεν χρειάζεται να είναι δολοφόνος και να κρατάει ένα όπλο. Αρκεί να είναι βολεμένος σε σημείο αναισθησίας. Τους εγκληματίες υπάρχουν νόμοι και τους αντιμετωπίζουμε. Τι γίνεται με τους άλλους που βρίσκονται σε μία "γκρίζα ζώνη"; Δηλαδή ούτε δολοφόνοι είναι με την κυριολεκτική σημασία, αλλά ούτε και νόμιμοι και παρ' όλα αυτά οι ενέργειες τους μπορεί να κοστίσουν ανθρώπινη ζωή.
Η δική μου η θέση σε αυτούς που ανήκουν στη γκρίζα ζώνη είναι η εξής: σε πρώτο επίπεδο εκστρατεία ενημέρωσης. Κάποιοι θα ενημερωθούν και θα αξιοποιήσουν την πληροφορία αυτή προς το καλύτερο. Κάποιοι άλλοι θα εξακολουθήσουν να κοιτάνε την βολή τους και εδώ πάμε στο δεύτερο επίπεδο. Αυτοί, κατά τη γνώμη μου, μόνο συμπεριφοριστικά μπορούν να αντιμετωπιστούν: κοινώς τιμωρία και μάλιστα αυστηρή.
Με αφορμή τη συζήτηση που έχουμε, θα μπορούσαν πχ να προσφέρουν υπηρεσίες αμισθί σε επείγοντα νοσοκομείων ή να παρακολουθούν χειρουργεία από τροχαία.

[Cloud87]

Πάντως, ένα κομμάτι του αμερικάνικου συστήματος μπορεί να εφαρμοστεί. Πχ. σε περιπτώσεις ελαφρών ποινικών, να μπορεί κάποιος να εξαγοράσει μέρος της ποινής του προσφέροντας κοινωνική εργασία.

Η δικαιοσύνη τους περιμένει με ανοιχτές αγκάλες.