Το αντίθετο, αυτή η εξέλιξη των πραγμάτων μας δείχνει ότι οι υπήκοοι ήταν έτσι κι αλλιώς δεκτικοί στο μήνυμα του (προ-κανονικού) χριστιανισμού, το λιγότερο δηλαδή δεν έβαζε την ηθική τους σε δοκιμασία.ΟΥΤΙΣ έγραψε: ↑17 Οκτ 2020, 09:53Ο Χριστιανισμός δεν ήταν φυσική εξέλιξη των πραγμάτων. Δεν ήταν με άλλα λόγια μια αναπότρεπτη κατάληξη. Όταν ανήλθε ο Κωνσταντίνος στον θρόνο ήταν δεν ήταν οι Χριστιανοί μια σέκτα του 10%.
Η επιλογή του Κωνσταντίνου να καταστήσει τον Χριστιανισμό προσωπική του θρησκεία και να αναλάβει να διαπαιδαγωγήσει τους υπήκοους του στην αληθινή θρησκεία ήταν που άλλαξε την ροή των πραγμάτων. Η εύνοια που επέδειξε προς την Εκκλησία σε χρήμα και είδος, κάποιες αλλαγές στην νομοθεσία, ειδικά η κατάργηση των αιματηρών θυσιών, αλλά κυρίως το τεράστιο προσωπικό του κύρος, τόσο στην αριστοκρατία όσο και στις μάζες, άλλαξαν τα δεδομένα υπέρ του Χριστιανισμού.
Ουσιαστικά ο Κωνσταντίνος κατέστησε τον Χριστιανισμό όχι μόνο αποδεκτή θρησκεία, αλλά μεηνστρη λμ, που λένε και οι γραμματιζούμενοι.
Το πρώτο κρίσιμο σημείο ήταν αυτό κι έπειτα η νίκη του Θεοδοσίου στον πρώτο θρησκευτικό πόλεμο της ιστορίας με την σύγχρονη έννοια.
Διαδραμάτισαν κι άλλα πράγματα ρόλο. Όπως ο πρωτόγνωρος ζήλος των χριστιανών, η οργάνωση της Εκκλησίας, το μήνυμα της και λοιπά.
Αυτές οι συνθήκες προφανώς ήταν απούσες στην ρωμαϊκή ιουδαία του πρώτου αιώνα, αφού δεν λες και μαζικό κίνημα που αρκεί παρέμβαση της φρουράς του ναού για να καταλυθεί και την κεντρική φιγούρα να εκτελείται αυθημερόν παρέα με εγκληματίες του κοινού ποινικού, χωρίς αξιοσημείωτες επιπτώσεις στην κοινωνικοπολιτική συνέχεια της επαρχίας, χωρίς να ανοίξει ρουθούνι θα λέγαμε.
Παρόλα αυτά η συμπεριφορά του δεν αποτελεί κοινωνικό πρότυπο. Πολλοί μπορεί να ζηλεύουν τον πλούτο ενός ανήθικου ανθρωπου αλλά λίγοι θεωρούν ασφαλές να τον έχουν στο περίγυρό τους και ακόμη λιγότεροι θα διδάξουν τη συμπεριφορά του στα παιδιά τους. Ούτε καν ο ίδιος. Η συμπεριφορά του τείνει να απορριφθεί.