Η ΚΛΑΣΣΙΚΗ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ

[Interregnum]

Η ΚΛΑΣΣΙΚΗ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ

=θεμελιώδης θέσις=
--------

Ολες οι φιλοσοφικές αναζητήσεις περί του Κόσμου και του Ανθρώπου
περιλαμβάνουν τρείς βαθμίδας.

Πρώτη βαθμίς:
Η φιλοσοφική διερεύνησις της υπάρξεως του Κόσμου.

Α) Ο άνθρωπος γνωρίζει prima faciae μόνον ένα:
Οτι υπάρχει η ΣΥΝΕΙΔΗΣΙΣ, η οποία εκδηλούται ως σκέπτεσθαι (παραγωγή ιδεών-συνειρμών) και ως αντιλαμβάνεσθε - percipere (παραγωγή εντυπώσεων). Τίποτε περισσότερον!
Εδώ τελειώνει η φιλοσοφική διερεύνησις της υπάρξεως του Κόσμου, δεν δύναται να οδηγηθή περαιτέρω.
Β) Οι εντυπώσεις, υποδεικνύουν εις ημάς την ύπαρξιν "εξωτερικού κόσμου" ἐν τῷ οποίῳ περιλαμβάνονται άπαντα τα περιπίπτοντα στην αντίληψίν μας πράγματα συμπεριλαμβανομένου του ιδίου ημών σώματος. Τας εντυπώσεις μας θεωρούμε όλως αναποδείκτως ως προϊόντα των αισθήσεών μας και διά τούτο ονομάζομε τον "εξωτερικόν κόσμον" και "αισθητόν κόσμον". Αντιλαμβανόμεθα δε ως κύριον συστατικόν του "αισθητού κόσμου" πράγμα τι το οποίον καλούμεν "ύλη".
Περί της αληθούς φύσεως και της αντικειμενικής υποστάσεως του "αισθητού κόσμου" και της ἐν αυτῷ "ύλης", δεν δύναται να αποφανθή η φιλοσοφική
διερεύνησις ακόμη και αν εξοπλισθή με διαφόρους εξεταστικάς μεθόδους ως η λεγομένη Επιστήμη. Πράγματι, τελευταίως απέκτησε θρησκευτικόν status η διερευνητική μετρητική μέθοδος εξετάσεως της "ύλης" η καλουμένη Επιστήμη. Η μέθοδος αυτή ενώ φαίνεται αποδοτική εντός της εμπειρικής πραγματικότητος εν τούτοις ΟΥΔΕΝ δύναται να αποφανθή περί της αληθούς φύσεως και της αντικειμενικής υποστάσεως του "αισθητού κόσμου" και της "ύλης" καθώς μάλιστα το ζήτημα τούτο ευρίσκεται εκτός των δυνατοτήτων της ἐν λόγῳ μεθόδου! Ἀλλωστε, η αφελής επιστημονική βεβαιότης του 19ου αιώνος περί χημικών στοιχείων ομοίων με ξύλινα σφαιρίδια, όπως τα βλέπομε στα σχολικά υποδείγματα, έπαυσε υφισταμένη τον 20ον αιώνα, όπου η Επιστήμη μας είπε ότι το ηλεκτρόνιον είναι πότε σωμάτιον, πότε κύμα, πότε εδώ και πότε εκεί! Η Επιστήμη του 21ου αιώνος προχωρεί και μας λέγει ότι η ύλη είναι πρόσκαιρα συσσωματώματα ενεργείας επί του πλέγματος του υπάρχοντος στον χώρον πεδίου του κενού!
Συμπερασματικώς: Εδώ τελειώνει η φιλοσοφική διερεύνησις της υπάρξεως του Κόσμου και όλα αυτά τα οποία επιγραμματικώς ανεφέρθησαν έχουν πλήρως μελετηθεί-περιγραφεί υπό του Berkeley και του Hume· είναι δε αναμφισβήτητα και αδιάσειστα και δεν απαιτείται επιπλέον συζήτησις.

---

Δευτέρα βαθμίς:
Λογικαί περί του Κόσμου και του Ανθρώπου υποθέσεις.

Είναι ανάγκη ανθρωπίνη η περαιτέρω λογική διερεύνησις της πιθανής αληθείας διά υποθέσεων βασίμων αλλά φιλοσοφικώς αναποδείκτων και
αξιωματικώς τιθεμένων. Ασφαλώς, είναι ανάγκη (α) αι υποθέσεις αυταί να μην περικλείουν εσωτερικάς αντιφάσεις και τα αξιώματά των να "κλειδώνουν" άριστα μεταξύ των, επίσης είναι ανάγκη (β) να εξηγούν κατά τρόπον άριστον τα εμπειρικά δεδομένα.

Τοιαύτα λογικά συστήματα είναι φερ' ειπείν το σύστημα του Berkeley και ο Πλατωνισμός. Η Ελληνική Κοσμοθέασις αποτελεί ένα τοιούτον σύστημα εντός των πλαισίων του Πλατωνισμού αποτελούσα λογικήν εξέλιξιν αυτού.
Η θριαμβεύουσα σήμερον τόσον στον ακαδημαϊκόν κόσμον, όσον και στο ευρύ κοινόν ιδεολογία του Αθεϊσμού-αφελούς υλισμού (= ο Κόσμος δεν διαθέτει σκοπόν, λόγον -λογικήν συγκρότησιν- και Πρόνοιαν αλλά είναι προϊόν τυχαιότητος και αυτοματισμού) ΔΕΝ αποτελεί τοιούτον λογικόν σύστημα αλλά μίαν μηδόλως φιλοσοφικήν παράλογον μυθολογίαν. Ομοίως ΔΕΝ αποτελούν υποθέσεις λογικο-φιλοσοφικάς και δεν δύνανται να αξιώσουν την προσοχήν μας τα θρησκευτικά συστήματα του Ιουδαϊσμού, του Χριστιανισμού και του Μωαμεθανισμού, ενώ εντός των πλαισίων του Ινδοϊσμού ανευρίσκομε τοιαύτα λογικο-φιλοσοφικά συστήματα.

---

Τρίτη βαθμίς:
Η Ηθική φιλοσοφία.

Εφ' όσον ο ανθρώπινος βίος και η ανθρωπίνη κοινωνία αποτελούν ένα εμπειρικόν δεδομένον ο φιλόσοφος οφείλει να ενδιαφέρεται διά την βιοτικήν και διά την ορθολογικήν οργάνωσίν της κοινωνίας ασχολούμενος τουτέστιν με την Ηθικήν φιλοσοφίαν.
Ούτως ο Hume γράφει δοκίμια περί θρησκείας, περί των κοινωνικών θεσμών, περί της ορθής διαβιώσεως, ενώ με την δευτέρα βαθμίδα δεν ασχολείται προτείνων την εγκατάλειψιν κάθε προσπαθείας εντάξεως του κόσμου εις κάποιο ερμηνευτικόν σχήμα. Ομοίως άφθονα τοιαύτα συγγράμματα τα οποία έγιναν και εκδοτικαί επιτυχίαι επαρουσίασε ο Berkeley, ο οποίος ήτο Αγγλικανός Επίσκοπος.

Ως οίκοθεν νοείται τα τρίτης βαθμίδος εμπειρικά δοκίμια του Hume δεν στηρίζονται εφ' ουδεμιάς προτέρας φιλοσοφικής βάσεως, όμως ούτε αυτά του Berkeley στηρίζονται επί της περί του κόσμου υποθέσεώς του αλλά είναι χριστιανικού τύπου. Παρομοίως τα ανάλογα συγγράμματα του Αριστοτέλους, ως τα "Ηθικά Νικομάχεια", αποτελούν εμπειρικήν σοφίαν ως επίσης η "Κριτική του Πρακτικού λόγου" του Καντίου.
Το μοναδικόν ίσως λογικοφιλοσοφικόν σύστημα το οποίον δύναται να συνδέσει την δευτέρα με την τρίτην βαθμίδα του είναι ο Πλατωνισμός, διότι
ΜΟΝΟΣ αυτός αναφέρεται εις ένα σταθερόν σύστημα αξιών π.χ. όταν λέγουν: να πράττης το αγαθόν, να εκτιμάς το ωραίον, η άμεσος ερώτησις είναι: τί εστί αγαθόν, ωραίον, και επ' αυτού μόνον ο Πλατωνισμός διαθέτει ΣΑΦΗ απάντησιν: Αυτό που είναι ούτως αιωνίως κεχαραγμένον στον Κόσμον των Ιδεών!!

[ΣΚΕΠΤΙΚΟΣ]

Η ΚΛΑΣΣΙΚΗ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ

=θεμελιώδης θέσις=
--------

Ολες οι φιλοσοφικές αναζητήσεις περί του Κόσμου και του Ανθρώπου
περιλαμβάνουν τρείς βαθμίδας.

Πρώτη βαθμίς:
Η φιλοσοφική διερεύνησις της υπάρξεως του Κόσμου.

Α) Ο άνθρωπος γνωρίζει prima faciae μόνον ένα:
Οτι υπάρχει η ΣΥΝΕΙΔΗΣΙΣ, η οποία εκδηλούται ως σκέπτεσθαι (παραγωγή ιδεών-συνειρμών) και ως αντιλαμβάνεσθε - percipere (παραγωγή εντυπώσεων). Τίποτε περισσότερον!
Εδώ τελειώνει η φιλοσοφική διερεύνησις της υπάρξεως του Κόσμου, δεν δύναται να οδηγηθή περαιτέρω.
Β) Οι εντυπώσεις, υποδεικνύουν εις ημάς την ύπαρξιν "εξωτερικού κόσμου" ἐν τῷ οποίῳ περιλαμβάνονται άπαντα τα περιπίπτοντα στην αντίληψίν μας πράγματα συμπεριλαμβανομένου του ιδίου ημών σώματος. Τας εντυπώσεις μας θεωρούμε όλως αναποδείκτως ως προϊόντα των αισθήσεών μας και διά τούτο ονομάζομε τον "εξωτερικόν κόσμον" και "αισθητόν κόσμον". Αντιλαμβανόμεθα δε ως κύριον συστατικόν του "αισθητού κόσμου" πράγμα τι το οποίον καλούμεν "ύλη".
Περί της αληθούς φύσεως και της αντικειμενικής υποστάσεως του "αισθητού κόσμου" και της ἐν αυτῷ "ύλης", δεν δύναται να αποφανθή η φιλοσοφική
διερεύνησις ακόμη και αν εξοπλισθή με διαφόρους εξεταστικάς μεθόδους ως η λεγομένη Επιστήμη. Πράγματι, τελευταίως απέκτησε θρησκευτικόν status η διερευνητική μετρητική μέθοδος εξετάσεως της "ύλης" η καλουμένη Επιστήμη. Η μέθοδος αυτή ενώ φαίνεται αποδοτική εντός της εμπειρικής πραγματικότητος εν τούτοις ΟΥΔΕΝ δύναται να αποφανθή περί της αληθούς φύσεως και της αντικειμενικής υποστάσεως του "αισθητού κόσμου" και της "ύλης" καθώς μάλιστα το ζήτημα τούτο ευρίσκεται εκτός των δυνατοτήτων της ἐν λόγῳ μεθόδου! Ἀλλωστε, η αφελής επιστημονική βεβαιότης του 19ου αιώνος περί χημικών στοιχείων ομοίων με ξύλινα σφαιρίδια, όπως τα βλέπομε στα σχολικά υποδείγματα, έπαυσε υφισταμένη τον 20ον αιώνα, όπου η Επιστήμη μας είπε ότι το ηλεκτρόνιον είναι πότε σωμάτιον, πότε κύμα, πότε εδώ και πότε εκεί! Η Επιστήμη του 21ου αιώνος προχωρεί και μας λέγει ότι η ύλη είναι πρόσκαιρα συσσωματώματα ενεργείας επί του πλέγματος του υπάρχοντος στον χώρον πεδίου του κενού!
Συμπερασματικώς: Εδώ τελειώνει η φιλοσοφική διερεύνησις της υπάρξεως του Κόσμου και όλα αυτά τα οποία επιγραμματικώς ανεφέρθησαν έχουν πλήρως μελετηθεί-περιγραφεί υπό του Berkeley και του Hume· είναι δε αναμφισβήτητα και αδιάσειστα και δεν απαιτείται επιπλέον συζήτησις.

---

Δευτέρα βαθμίς:
Λογικαί περί του Κόσμου και του Ανθρώπου υποθέσεις.

Είναι ανάγκη ανθρωπίνη η περαιτέρω λογική διερεύνησις της πιθανής αληθείας διά υποθέσεων βασίμων αλλά φιλοσοφικώς αναποδείκτων και
αξιωματικώς τιθεμένων. Ασφαλώς, είναι ανάγκη (α) αι υποθέσεις αυταί να μην περικλείουν εσωτερικάς αντιφάσεις και τα αξιώματά των να "κλειδώνουν" άριστα μεταξύ των, επίσης είναι ανάγκη (β) να εξηγούν κατά τρόπον άριστον τα εμπειρικά δεδομένα.

Τοιαύτα λογικά συστήματα είναι φερ' ειπείν το σύστημα του Berkeley και ο Πλατωνισμός. Η Ελληνική Κοσμοθέασις αποτελεί ένα τοιούτον σύστημα εντός των πλαισίων του Πλατωνισμού αποτελούσα λογικήν εξέλιξιν αυτού.
Η θριαμβεύουσα σήμερον τόσον στον ακαδημαϊκόν κόσμον, όσον και στο ευρύ κοινόν ιδεολογία του Αθεϊσμού-αφελούς υλισμού (= ο Κόσμος δεν διαθέτει σκοπόν, λόγον -λογικήν συγκρότησιν- και Πρόνοιαν αλλά είναι προϊόν τυχαιότητος και αυτοματισμού) ΔΕΝ αποτελεί τοιούτον λογικόν σύστημα αλλά μίαν μηδόλως φιλοσοφικήν παράλογον μυθολογίαν. Ομοίως ΔΕΝ αποτελούν υποθέσεις λογικο-φιλοσοφικάς και δεν δύνανται να αξιώσουν την προσοχήν μας τα θρησκευτικά συστήματα του Ιουδαϊσμού, του Χριστιανισμού και του Μωαμεθανισμού, ενώ εντός των πλαισίων του Ινδοϊσμού ανευρίσκομε τοιαύτα λογικο-φιλοσοφικά συστήματα.

---

Τρίτη βαθμίς:
Η Ηθική φιλοσοφία.

Εφ' όσον ο ανθρώπινος βίος και η ανθρωπίνη κοινωνία αποτελούν ένα εμπειρικόν δεδομένον ο φιλόσοφος οφείλει να ενδιαφέρεται διά την βιοτικήν και διά την ορθολογικήν οργάνωσίν της κοινωνίας ασχολούμενος τουτέστιν με την Ηθικήν φιλοσοφίαν.
Ούτως ο Hume γράφει δοκίμια περί θρησκείας, περί των κοινωνικών θεσμών, περί της ορθής διαβιώσεως, ενώ με την δευτέρα βαθμίδα δεν ασχολείται προτείνων την εγκατάλειψιν κάθε προσπαθείας εντάξεως του κόσμου εις κάποιο ερμηνευτικόν σχήμα. Ομοίως άφθονα τοιαύτα συγγράμματα τα οποία έγιναν και εκδοτικαί επιτυχίαι επαρουσίασε ο Berkeley, ο οποίος ήτο Αγγλικανός Επίσκοπος.

Ως οίκοθεν νοείται τα τρίτης βαθμίδος εμπειρικά δοκίμια του Hume δεν στηρίζονται εφ' ουδεμιάς προτέρας φιλοσοφικής βάσεως, όμως ούτε αυτά του Berkeley στηρίζονται επί της περί του κόσμου υποθέσεώς του αλλά είναι χριστιανικού τύπου. Παρομοίως τα ανάλογα συγγράμματα του Αριστοτέλους, ως τα "Ηθικά Νικομάχεια", αποτελούν εμπειρικήν σοφίαν ως επίσης η "Κριτική του Πρακτικού λόγου" του Καντίου.
Το μοναδικόν ίσως λογικοφιλοσοφικόν σύστημα το οποίον δύναται να συνδέσει την δευτέρα με την τρίτην βαθμίδα του είναι ο Πλατωνισμός, διότι
ΜΟΝΟΣ αυτός αναφέρεται εις ένα σταθερόν σύστημα αξιών π.χ. όταν λέγουν: να πράττης το αγαθόν, να εκτιμάς το ωραίον, η άμεσος ερώτησις είναι: τί εστί αγαθόν, ωραίον, και επ' αυτού μόνον ο Πλατωνισμός διαθέτει ΣΑΦΗ απάντησιν: Αυτό που είναι ούτως αιωνίως κεχαραγμένον στον Κόσμον των Ιδεών!!

.
Οπως έλεγε κι ένας Δάσκαλος.....

Καί ποιά μπορεί νά είναι η Ιδέα τού " Άλλου " .....

Η τού Εαυτού ;;;

Στόν κόσμο τών Ιδεών.....

Λαίμαι τώρα.....


.
.