Δημήτρης Λιαντίνης

[Σουβλίτσα]

Ναι, αλλά όταν χαλάρωσα εγώ μπήκε σε διαδικασία σκέψης το μπιζέλι.

Με άγγιξε...

Εμένα πέρασε και δεν άγγιξε
Εσένα? Όταν λες σε άγγιξε? Ίσα που σε ακούμπησε????

[ΓΑΛΗ]

Ναι, αλλά όταν χαλάρωσα εγώ μπήκε σε διαδικασία σκέψης το μπιζέλι.

Με άγγιξε...

Και που είναι το περίεργο; Το παράλογο είναι πάντα ονειρικό. Δημιουργεί δικές του εικόνες και δικά του σχήματα.
Είναι κάτι σαν λεκτικός πίνακας.

[bizeli]

Εμένα πέρασε και δεν άγγιξε
Εσένα? Όταν λες σε άγγιξε? Ίσα που σε ακούμπησε????

Νομίζω ότι την ποίηση δεν είναι σωστό να την αποδομούμε και να την τεμαχίζουμε σε κομμάτια.
Ας το αφήσουμε εδώ.
Όπου μας άγγιξε τον καθένα.

[Πάνας]

Το χταπόδι* το βούτηξε ένας πιτσιρικάς από το μηχανάκι και το έκανε σφεντόνα και το πέταξε στην κορυφή του έλατου που είχε φυτέψει ο προπάππος του στην αυλή.

Τη βουτιά στο δρόμο δεν μπορώ να καταλάβω πως έκανες.





* αυτό που δένουμε τα πράγματα...

[bizeli]

Και που είναι το περίεργο; Το παράλογο είναι πάντα ονειρικό. Δημιουργεί δικές του εικόνες και δικά του σχήματα.
Είναι κάτι σαν λεκτικός πίνακας.

Νόμιζα ότι έκανα κάτι κακό που μπήκα σε διαδικασία σκέψης.

[ΓΑΛΗ]

Το χταπόδι* το βούτηξε ένας πιτσιρικάς από το μηχανάκι και το έκανε σφεντόνα και το πέταξε στην κορυφή του έλατου που είχε φυτέψει ο προπάππος του στην αυλή.

Τη βουτιά στο δρόμο δεν μπορώ να καταλάβω πως έκανες.





* αυτό που δένουμε τα πράγματα...

Εύκολα. Το δύσκολο ήταν να κλείσω την πόρτα.

Καληνύχτα.

[nik_killthemall]

Παίδες, ήδη έχω γράψει ότι δεν θεωρώ τον Λιαντίνη φιλόσοφο αλλά έναν ενδιαφέροντα (για τους φοιτητές του) καθηγητή και έναν παθιασμένο άνθρωπο. Για Νίτσε, Καζαντζάκη κλπ, που επίσης έγραψα, δεν είδα κάποιο σχόλιο.

Από εκεί και πέρα, δεν ξέρω ούτε έναν φιλόσοφο (από αυτούς που εκτιμώ) που να μην είναι πεσιμιστής/μηδενιστής ή απλώς αδιάφορος για την εμβέλεια των συμπερασμάτων του στο ευρύ κοινό. Το ενδιαφέρον για την εμβέλεια στο κοινό αρχίζει ταυτοχρόνως με την επιστράτευση της φιλοσοφίας στο χ ή ψ πολιτικό πλαίσιο. Και είναι μάλλον χλωμό να περιμένει κάποιος φιλοσοφικά ερωτήματα στα πλαίσια ενός δόγματος. Γιατί τα δόγματα βάζουν τελείες στη θέση όλων των ερωτημάτων. Λειτουργούν ως κατασταλτικοί και όχι ως διεγερτικοί μηχανισμοί του πνεύματος.

Αναφορικά δε με την αυτοκτονία και συγκεκριμένα το δικαίωμα επιλογής σ' αυτήν, τι να πω;

Δεν είναι ανάγκη να ψάχνετε στους επικούρειους. Οποιονδήποτε παπά και να ρωτήσετε θα σας απαντήσει ότι είναι αμάρτημα.

Ενστάσεις δεκτές.

Δύο-τρεις παρατηρήσεις :

1) Το γεγονός πως δεν θεωρείς τον Λιαντίνη φιλόσοφο δεν διαφωνεί κάπου με την τοποθέτηση του Αίγαγρου. Παρεπιπτόντως ούτε και εγώ τον θεωρώ φιλόσοφο, αλλά απλά μελετητή της φιλοσοφίας.

2) Τους Επικούρειους και ο Αίγαγρος και εγώ τους αναφέρουμε επειδή ο Λιαντίνης τους ασπαζόταν ! Ένα μεγάλο μέρος των μελετών του και της φιλοσοφικής θέασης που προέβαλλε κατά τη γνώμη μου, ήταν η επιροή του από τον Επίκουρο. Τον οποιονδήποτε παπά / χριστιανό που αναφέρεις όμως, ο Λ δεν τον ασπαζόταν, οπότε για ποιο λόγο να ρωτησουμε τον οποιοδήποτε παπά !
Εν ολίγοις, και ο Αίγαγρος και εγώ, ΑΝΤΙΦΑΣΗ υποδείξαμε του Λιαντίνη να υποστηρίζει, να διαδίδει και να μιλάει με τα θερμότερα λόγια για τους Επικούρειους οι οποίοι αποδοκίμαζαν την αυτοκτονία ("ο σοφός ποτέ δεν παραιτείται του ζειν, και ποτέ δεν φοβήται το μη ζειν") και από την άλλη να επιλέγει όχι απλά αυτό που αποδοκίμαζαν αυτοί που ασπαζόταν ακυρώνοντάς τους, αλλά να το πράττει και με κινηματογραφικό τρόπο ούτε καν με "λάθε απε-βιώσας", ούτε καν σιωπηλά (γράμματα εξαφάνισης, σχεδιο αποκάλυψης του θανατου του, κάμερες κλπ) που τον έκαναν θέμα στο τελεβίζιο που κατά τ'άλλα κατακεραύνωνε.

3) Ο Αίγαγρος δεν είπε πως δεν του άρεσε ο Λιαντίνης επειδή έβγαζε αυτόν τον πεσιμισμό και την κατάθλιψη γενικά (που εμένα δεν μου άρεσε και γιαυτό), αλλά είπε πως δεν συμφωνούσε που ο Λιαντίνης ερμήνευε ειδικά και συγκεκριμένα τον αρχαιοελληνικό πολιτισμό πεσιμιστικά !

[nemo]

Αν δεν μπορούμε να ονοματίσουμε τον Λιαντίνη φιλόσοφο τότε ποιος είναι ο ορισμός της φιλοσοφίας και του φιλόσοφου;

[Αίγαγρος]

Δεν υπάρχει κοινός αποδεκτός ορισμός του φιλοσόφου και άρα της φιλοσοφίας εν γένει.
Ο Λιαντίνης υιοθετεί τον (φαινομενικά) ορισμό που δίνει ο Πλάτων της μέσης περιόδου, φιλοσοφία ως μελέτη θανάτου.
Ο Αριστοτέλης όμως, δίνει τον ορισμό της φιλοσοφίας ως εκείνης της επιστήμης που μελετάει τις πρώτες αρχές (το αίτιο).
Και ο Πλάτων αναφέρεται κατά την ύστερη περίοδο της ζωής του σε αυτή την μελέτη, αναφορικά με τη μελέτη του όντος ον.
Ο Καμύ μου αρέσει όταν ξεκινάει στον μύθο του Σισύφου, λέγοντας πως μόνο ένα φιλοσοφικό πρόβλημα είναι πραγματικά σοβαρό: η αυτοκτονία.
Στον αντίποδα ο Σαρτρ έλεγε πως δεν σκέφτεται ποτέ τον θάνατο. Σύγχρονός τους, αλλά από άλλη σχολή σκέψης, ο Βιτγκενστάιν,
θεωρεί τη φιλοσοφία ως ένα περιγραφικό παίγνιο που ξεκαθαρίζει τις έννοιες, δείχνει τις αντιφάσεις της γλώσσας και πως μεγάλα φιλοσοφικά ερωτήματα στερούνται νοήματος.
Διαβάζοντας κανείς διάφορους φιλοσόφους, εντελώς ασχέτων περιόδων, φαίνεται πως η φιλοσοφία τους είναι άρρηκτα συνυφασμένη
με τις κοινωνικές, πολιτικές, επιστημονικές διεργασίες που λάμβαναν χώρα στην εποχή τους.
Εκείνη η σταθερά βέβαια που φαίνεται να απαντάται διαχρονικά σχεδόν σε όλους τους φιλοσόφους, είναι η μεταφυσική. Θα μπορούσαμε λοιπόν να πούμε πως εγγενές χαρακτηριστικό της φιλοσοφίας είναι η μεταφυσική, όμως αυτό από μόνο του είναι πολύ γενικό, αφού η μεταφυσική ως έννοια (όπως έδειξε στο έργο του και ο Κονδύλης) δεν είναι κάτι συγκεκριμένο, αντιθέτως είναι ρευστή και συγκεχυμένη και ο κάθε φιλόσοφος την αντιλαμβανόταν διαφορετικά. Άρα το αντικείμενο της φιλοσοφίας είναι θαμπό.
Θα μπορούσαμε να πούμε πως η φιλοσοφία είναι το μοναδικό ίσως προϊόν της διαλεκτικής μας ικανότητας, που δεν έχει συγκεκριμένο, καθορισμένο αντικείμενο (αν και τελευταία έχει αρχίσει μάλλον να αλλάζει αυτό).

[nemo]

Δεν υπάρχει κοινός αποδεκτός ορισμός του φιλοσόφου και άρα της φιλοσοφίας εν γένει.
Ο Λιαντίνης υιοθετεί τον (φαινομενικά) ορισμό που δίνει ο Πλάτων της μέσης περιόδου, φιλοσοφία ως μελέτη θανάτου.
Ο Αριστοτέλης όμως, δίνει τον ορισμό της φιλοσοφίας ως εκείνης της επιστήμης που μελετάει τις πρώτες αρχές (το αίτιο).
Και ο Πλάτων αναφέρεται κατά την ύστερη περίοδο της ζωής του σε αυτή την μελέτη, αναφορικά με τη μελέτη του όντος ον.
Ο Καμύ μου αρέσει όταν ξεκινάει στον μύθο του Σισύφου, λέγοντας πως μόνο ένα φιλοσοφικό πρόβλημα είναι πραγματικά σοβαρό: η αυτοκτονία.
Στον αντίποδα ο Σαρτρ έλεγε πως δεν σκέφτεται ποτέ τον θάνατο. Σύγχρονός τους, αλλά από άλλη σχολή σκέψης, ο Βιτγκενστάιν,
θεωρεί τη φιλοσοφία ως ένα περιγραφικό παίγνιο που ξεκαθαρίζει τις έννοιες, δείχνει τις αντιφάσεις της γλώσσας και πως μεγάλα φιλοσοφικά ερωτήματα στερούνται νοήματος.
Διαβάζοντας κανείς διάφορους φιλοσόφους, εντελώς ασχέτων περιόδων, φαίνεται πως η φιλοσοφία τους είναι άρρηκτα συνυφασμένη
με τις κοινωνικές, πολιτικές, επιστημονικές διεργασίες που λάμβαναν χώρα στην εποχή τους.
Εκείνη η σταθερά βέβαια που φαίνεται να απαντάται διαχρονικά σχεδόν σε όλους τους φιλοσόφους, είναι η μεταφυσική. Θα μπορούσαμε λοιπόν να πούμε πως εγγενές χαρακτηριστικό της φιλοσοφίας είναι η μεταφυσική, όμως αυτό από μόνο του είναι πολύ γενικό, αφού η μεταφυσική ως έννοια (όπως έδειξε στο έργο του και ο Κονδύλης) δεν είναι κάτι συγκεκριμένο, αντιθέτως είναι ρευστή και συγκεχυμένη και ο κάθε φιλόσοφος την αντιλαμβανόταν διαφορετικά. Άρα το αντικείμενο της φιλοσοφίας είναι θαμπό.
Θα μπορούσαμε να πούμε πως η φιλοσοφία είναι το μοναδικό ίσως προϊόν της διαλεκτικής μας ικανότητας, που δεν έχει συγκεκριμένο, καθορισμένο αντικείμενο (αν και τελευταία έχει αρχίσει μάλλον να αλλάζει αυτό).

Για μένα φιλοσοφία είναι όλα αυτά που ανέφερες,ο Λιαντινης όμως γιατί δεν συγκαταλέγεται στους φιλόσοφους δεν έγραψες;

[Αίγαγρος]

Όποιος θέλει τον θεωρεί φιλόσοφο, όποιος θέλει όχι, αυτά δεν μπαίνουν σε καλούπια.
Εμένα μου κάνει περισσότερο για ποιητής, ή μάλλον για κάποιον που αφενός έγραψε δοκίμια σε λογοτεχνικό ύφος (αρκετά πομπώδη),
αφετέρου ως ένας στοχαστής που έκανε μια κοπτοραπτική, μια συρραφή πολλών φιλοσοφικών ιδεών και τις ενέταξε σε ένα δικό του σχήμα, χωρίς όμως κάποια πρωτοτυπία. Εάν δεν είχε προβεί στην τελευταία του πράξη, δεν θα είχε γίνει ντόρος για τα βιβλία του.

[Σουβλίτσα]

Όποιος θέλει τον θεωρεί φιλόσοφο, όποιος θέλει όχι, αυτά δεν μπαίνουν σε καλούπια.
Εμένα μου κάνει περισσότερο για ποιητής, ή μάλλον για κάποιον που αφενός έγραψε δοκίμια σε λογοτεχνικό ύφος (αρκετά πομπώδη),
αφετέρου ως ένας στοχαστής που έκανε μια κοπτοραπτική, μια συρραφή πολλών φιλοσοφικών ιδεών και τις ενέταξε σε ένα δικό του σχήμα, χωρίς όμως κάποια πρωτοτυπία. Εάν δεν είχε προβεί στην τελευταία του πράξη, δεν θα είχε γίνει ντόρος για τα βιβλία του.

+1000

[nemo]

Φιλόσοφος, στοχαστής, ιδιαίτερα επηρεασμένος από την αρχαία φιλοσοφία, κυρίως από ορισμένους προσωκρατικούς,
από επικούρειους, από στωικούς, και από φιλοσοφικά ρεύματα των νεώτερων χρόνων, όπως υπαρξισμός, με τον Νίτσε να δεσπόζει.
Πάνω απ'όλα όμως επηρεάστηκε από τους ποιητές, Ευρωπαίους και Έλληνες κάτι που φαίνεται έντονα μέσα στα κείμενά του αλλά και στο θυμικό του.
Τα γραπτά του είναι γραμμένα σε λογοτεχνικό ύφος, ιδιαίτερα δραματικό για να θυμίζει έργα ποιητών,
με στόχο να παντρέψει την ποίηση με τον φιλοσοφικό στοχασμό.
Η φιλοσοφία του είναι ένα αμάλγαμα, πήρε κομμάτια από φιλοσόφους και ποιητές, όχι όλα, αλλά όσα του άρεσαν, με όσα συμφωνούσε,
ενώ προχωρά και σε δικές του ερμηνείες, πολλές φορές αποκομμένες από ολόκληρο το έργο των φιλοσόφων που τις άντλησε,
γιατί απλά ήθελε να δείξει κάτι δικό του. Έτσι, δεν είναι λίγες οι φορές που ερμηνεύει λάθος και πέφτει σε αντιφάσεις.
Για τα σύγχρονα ελληνικά γράμματα ίσως υπήρξε εν μέρει πρωτοποριακός, αν και δεν θα ήταν υπερβολή να ισχυριστεί κανείς πως απλά αναπαρήγαγε φιλοσοφικές ιδέες άλλων, τις οποίες εντάσσει στη δική του κοσμοθεωρία. Ισχυρίζεται πως καταπολεμά την μεταφυσική, όμως πέφτει ο ίδιος ουκ ολίγες φορές στη μεταφυσική λούμπα, όταν αξιολογεί, όταν ηθικολογεί (δήθεν πάνω σε φυσικές επιταγές-όπως αυτός όμως τις ερμηνεύει).
Δεν στάθηκε αξιολογικά ουδέτερος, δεν άσκησε περιγραφική μέθοδο, συνεπώς το έργο του δεν είναι επιστημονικό (θεωρητικό).
Είναι μια συρραφή όπως έγραψα και παραπάνω διαφόρων στοχαστών, απλά στα δικά του καλούπια. Σε παγκόσμιο επίπεδο δεν φέρει τίποτα το νέο.
Εάν δεν είχε προβεί στην τελευταία του πράξη, θα τον γνώριζαν σήμερα λιγότεροι και ακόμα λιγότεροι θα είχαν ασχοληθεί με το έργο του.
Κατ'άλλα υπήρξε μια ενδιαφέρουσα προσωπικότητα, από όσο είδα στα γραπτά του και στις διαλέξεις του και κυρίως, στο τέλος του.

Ξαναδιαβάζω πάλι το νήμα γιατί την πρώτη φορά το προσπέρασα στα γρήγορα διαβάζοντας μόνο τους χρήστες που γνωρίζω
ποιες ειναι οι φορές που ερμηνεύει λάθος; και πέφτει σε αντιφάσεις;
πραγματικά εκπλήσσομαι και περιμένω να μου τα πεις, με την ησυχία σου βέβαια
Και ποιος απο νεότερους φιλόσοφους -οπουδηποτε δεν αναπαρήγαγε; εννοώντας το οτι όλη η προστιθέμενη γνώση
έγινε πατώντας πανω σε παλιά ίχνη και θα συμφωνήσω οτι ήταν ποιητής που έγραψε με πεζό λόγο
αλλά πως γίνεται η ποίηση να μην είναι και φιλοσοφία;

[nemo]

Ούτε και εγώ συμφωνώ με όλα όσα έλεγε, αλλά αναγνωρίζω μια παθιασμένη,ρομαντική και επαναστατική φύση στον ίδιο, η οποία σε μαγεύει διότι είναι σπάνια να τη συναντάς σε ανθρώπους.

Απο κάποιον που δεν προσπαθεί ...νομίζω οτι είναι η ομορφότερη και η πιο ουσιώδης παρατήρηση για τον Λιαντίνη

[lolek1]

Διαβάζοντας κανείς διάφορους φιλοσόφους, εντελώς ασχέτων περιόδων, φαίνεται πως η φιλοσοφία τους είναι άρρηκτα συνυφασμένη
με τις κοινωνικές, πολιτικές, επιστημονικές διεργασίες που λάμβαναν χώρα στην εποχή τους.

αυτο το γραφεις και για τον νιτσε;