Μεφιστοφελικος ρεαλισμός Και πρωτόγονες κοινωνιες

[Bazoomba]

ενοτητα με τις περισσότερες δημοσευσεις:Εσωτερικη Πολιτικη=>θεματα:4761

Αναφερόμαστε στις πρωτόγονες κοινωνίες έχοντας επίγνωση της διαφορετικότητας μας από αυτές, αλλά ολική άγνοια για τον βαθμό στον οποίο η οπτική μας επηρεάζεται από το χάσμα. Οι προκειμένη πρωτόγονη οργάνωση μας είναι άλλωστε μακρινό παρελθον, οπότε στο μυαλό μας φαντάζει απλώς ένα πρωιμο στάδιο της ανθρώπινης εξέλιξης. Αν όμως απομακρυνθούμε από την αιτία που ορίζουμε, αυτό που απομένει είναι μόνο οι επιφαινομενες διαφορές.

Οι πρωτόγονες κοινωνίες φαίνεται να συμβαδίζουν με την φύση και να υπόκεινται στην αέναη διαδοχή γεγονότων πού πηγάζουν από από αυτή. Αυτό το χαρακτηριστικό αντανακλάται στην δομή τους. Έχουν μεν αρχηγούς, αλλά περιορισμένης διάρκειας, που περισσότερο, κατά τους Ντελεζ-Γκουατταρι,λειτουργουσαν σαν οδηγούς-αστερια για την χάραξη της πορείας της φυλής, παρά ως εξουσιαστές με την σύγχρονη έννοια, κι αυτό γιατι πάντοτε βρίσκονται στον κίνδυνο της απάρνησης και της εγκαταληψης από την κοινότητα.

Στον αντίποδα, το κέντρο οργάνωσης των σύγχρονων(και όχι μόνο) κοινωνιών είναι το Κράτος. Σε πλήρη αντιπαραβολή με τα προηγούμενα, εδώ οι ενδοκοινωνικες σχέσεις(και όχι μονο)χαρακτηριζονται από την στατικοτητα , η οποία ανάγεται επιπλέον από τον γεννητορα της, σε ιδανικό. Πάνω σε αυτή τη βάση δημιουργούνται μηχανισμοί αποτρεπτικοι-προφυλαξης και αλυσιδωτα(μεαω των φυσικών αντιδράσεων σε αυτούς)η τεχνητή αλληλουχία διάδοχης γεγονότων, όπως; την ξέρουμε.

Ο λόγος για τον οποίο δεν αποδέχομαι την έννοια της εξέλιξης, ως αιτία για την παρέκλιση από την πρωταρχικό μορφή στην σημερινή, είναι η ταυτοχρονη ύπαρξη τους. Όπου δεν υπάρχει επικοινωνία μεταξύ τους, ή ακόμα καλύτερα, όπου η επικοινωνία δεν συνοδεύεται από άσκηση πίεσης για αλλαγή, οι παραπάνω κοινότητες φαίνεται "συνειδητα" να διαλέγουν την υπάρχουσα δομή τους.

Μάλιστα η εν λόγω επιλογή επιβεβαιώνεται από την ύπαρξη εμμέσων μέσων αποτροπής της μετάβασης. Κατά τον Κλάστρ,ο κυριότερος,οσο ακραίο και αν φαντάζει, είναι ο ίδιος ο Πόλεμος. Ο Κλάστρ ισχυρίζεται ότι "ο πόλεμος διατηρεί την διασπορά και τον κατακερματισμο των ομάδων και ο ίδιος ο πολεμιστής οδηγείται στην μοναξιά και σε έναν θάνατο με γοητρο,αλλα χωρίς εξουσια"

Από όλα αυτά συναγεται το εξής ερωτημα:εφοσον υπό μία οπτική η μετάβαση από την φυλή στο Κράτος προϋποθέτει την "συνειδητή" αποφαση και εφόσον υπάρχουν κοινωνίες που αντιστέκονται στην μετάβαση(θα συμπεριλάβω και την αρχαία πολη-Κρατος εδώ για να καλύψω το γεωγραφικό μορφολογικο κενό), για ποιον λόγο φτάσαμε εδώ που φτάσαμε?

Γιατί κράτος και όχι μη κράτος?

Ή για να το θέσω αλλιώς.. Γιατί 4761 θέματα και όχι 0?

[Papa John]

Κ

[Πορφύριος Εξαρχίδης]

L

[Χαοτικός]

ενοτητα με τις περισσότερες δημοσευσεις:Εσωτερικη Πολιτικη=>θεματα:4761

Αναφερόμαστε στις πρωτόγονες κοινωνίες έχοντας επίγνωση της διαφορετικότητας μας από αυτές, αλλά ολική άγνοια για τον βαθμό στον οποίο η οπτική μας επηρεάζεται από το χάσμα. Οι προκειμένη πρωτόγονη οργάνωση μας είναι άλλωστε μακρινό παρελθον, οπότε στο μυαλό μας φαντάζει απλώς ένα πρωιμο στάδιο της ανθρώπινης εξέλιξης. Αν όμως απομακρυνθούμε από την αιτία που ορίζουμε, αυτό που απομένει είναι μόνο οι επιφαινομενες διαφορές.

Οι πρωτόγονες κοινωνίες φαίνεται να συμβαδίζουν με την φύση και να υπόκεινται στην αέναη διαδοχή γεγονότων πού πηγάζουν από από αυτή. Αυτό το χαρακτηριστικό αντανακλάται στην δομή τους. Έχουν μεν αρχηγούς, αλλά περιορισμένης διάρκειας, που περισσότερο, κατά τους Ντελεζ-Γκουατταρι,λειτουργουσαν σαν οδηγούς-αστερια για την χάραξη της πορείας της φυλής, παρά ως εξουσιαστές με την σύγχρονη έννοια, κι αυτό γιατι πάντοτε βρίσκονται στον κίνδυνο της απάρνησης και της εγκαταληψης από την κοινότητα.

Στον αντίποδα, το κέντρο οργάνωσης των σύγχρονων(και όχι μόνο) κοινωνιών είναι το Κράτος. Σε πλήρη αντιπαραβολή με τα προηγούμενα, εδώ οι ενδοκοινωνικες σχέσεις(και όχι μονο)χαρακτηριζονται από την στατικοτητα , η οποία ανάγεται επιπλέον από τον γεννητορα της, σε ιδανικό. Πάνω σε αυτή τη βάση δημιουργούνται μηχανισμοί αποτρεπτικοι-προφυλαξης και αλυσιδωτα(μεαω των φυσικών αντιδράσεων σε αυτούς)η τεχνητή αλληλουχία διάδοχης γεγονότων, όπως; την ξέρουμε.
Ο λόγος για τον οποίο δεν αποδέχομαι την έννοια της εξέλιξης, ως αιτία για την παρέκλιση από την πρωταρχικό μορφή στην σημερινή, είναι η ταυτοχρονη ύπαρξη τους. Όπου δεν υπάρχει επικοινωνία μεταξύ τους, ή ακόμα καλύτερα, όπου η επικοινωνία δεν συνοδεύεται από άσκηση πίεσης για αλλαγή, οι παραπάνω κοινότητες φαίνεται "συνειδητα" να διαλέγουν την υπάρχουσα δομή τους. Μάλιστα η εν λόγω επιλογή επιβεβαιώνεται από την ύπαρξη εμμέσως μέσων αποτροπής της μετάβασης. Κατά τον Κλάστρ,ο κυριότερος,οσο ακραίο και αν φαντάζει, είναι ο ίδιος ο Πόλεμος. Ο Κλάστρ ισχυρίζεται ότι "ο πόλεμος διατηρεί την διασπορά και τον κατακερματισμο των ομάδων και ο ίδιος ο πολεμιστής οδηγείται στην μοναξιά και σε έναν θάνατο με γοητρο,αλλα χωρίς εξουσια"
Από όλα αυτά συναγεται το εξής ερωτημα:εφοσον υπό μία οπτική η μετάβαση από την φυλή στο Κράτος προϋποθέτει την "συνειδητή" αποφαση και εφόσον υπάρχουν κοινωνίες που αντιστέκονται στην μετάβαση(θα συμπεριλάβω και την αρχαία πολη-Κρατος εδώ για να καλύψω το γεωγραφικό μορφολογικο κενό), για ποιον λόγο φτάσαμε εδώ που φτάσαμε?
Γιατί κράτος και όχι μη κράτος?
Ή για να το θέσω αλλιώς.. Γιατί 4761 θέματα και όχι 0?

Πολύ καλός

Θέλει σκέψη για να σου απαντήσω. Θα σκεφτώ.

(Νηματάρα).

[Χαοτικός]

λοιπόν νομίζω πως η συνειδητότητα έχει πολλά επίπεδα και δεν μπορούμε να συλλογιστούμε πάνω σε αυτήν.
Απόφαση για μετάβαση, είναι οξύμωρο σχήμα. Οι μεταβάσεις είναι συστημικές και έξω από την όποια συνειδητότητα.
Η εξέλιξη πάλι έτσι κι αλλιώς υφίσταται. Αδιάφορο αν θα είναι θετική (κατά τις πεποιθήσεις μας) ή αρνητική. Νομίζω πως υπάρχει μία νομοτέλεια που μέσα από τυχαίες αλλαγές θα έρθει, αλλά θα είναι πάντα η ίδια. Όσα τυχαία και να συμβούν.
και όχι αυτό δεν είναι πεπρωμένο. είναι ακριβώς η διαρκής πάλη με την μοίρα και η διαρκής ήττα της μοίρας. καθώς η μοίρα έχει στατικό χαρακτήρα και τελικά πάντα αλλάζουν τα πράγματα.

[ΟΥΤΙΣ]

ενοτητα με τις περισσότερες δημοσευσεις:Εσωτερικη Πολιτικη=>θεματα:4761

Αναφερόμαστε στις πρωτόγονες κοινωνίες έχοντας επίγνωση της διαφορετικότητας μας από αυτές, αλλά ολική άγνοια για τον βαθμό στον οποίο η οπτική μας επηρεάζεται από το χάσμα. Οι προκειμένη πρωτόγονη οργάνωση μας είναι άλλωστε μακρινό παρελθον, οπότε στο μυαλό μας φαντάζει απλώς ένα πρωιμο στάδιο της ανθρώπινης εξέλιξης. Αν όμως απομακρυνθούμε από την αιτία που ορίζουμε, αυτό που απομένει είναι μόνο οι επιφαινομενες διαφορές.

Οι πρωτόγονες κοινωνίες φαίνεται να συμβαδίζουν με την φύση και να υπόκεινται στην αέναη διαδοχή γεγονότων πού πηγάζουν από από αυτή. Αυτό το χαρακτηριστικό αντανακλάται στην δομή τους. Έχουν μεν αρχηγούς, αλλά περιορισμένης διάρκειας, που περισσότερο, κατά τους Ντελεζ-Γκουατταρι,λειτουργουσαν σαν οδηγούς-αστερια για την χάραξη της πορείας της φυλής, παρά ως εξουσιαστές με την σύγχρονη έννοια, κι αυτό γιατι πάντοτε βρίσκονται στον κίνδυνο της απάρνησης και της εγκαταληψης από την κοινότητα.

Στον αντίποδα, το κέντρο οργάνωσης των σύγχρονων(και όχι μόνο) κοινωνιών είναι το Κράτος. Σε πλήρη αντιπαραβολή με τα προηγούμενα, εδώ οι ενδοκοινωνικες σχέσεις(και όχι μονο)χαρακτηριζονται από την στατικοτητα , η οποία ανάγεται επιπλέον από τον γεννητορα της, σε ιδανικό. Πάνω σε αυτή τη βάση δημιουργούνται μηχανισμοί αποτρεπτικοι-προφυλαξης και αλυσιδωτα(μεαω των φυσικών αντιδράσεων σε αυτούς)η τεχνητή αλληλουχία διάδοχης γεγονότων, όπως; την ξέρουμε.

Ο λόγος για τον οποίο δεν αποδέχομαι την έννοια της εξέλιξης, ως αιτία για την παρέκλιση από την πρωταρχικό μορφή στην σημερινή, είναι η ταυτοχρονη ύπαρξη τους. Όπου δεν υπάρχει επικοινωνία μεταξύ τους, ή ακόμα καλύτερα, όπου η επικοινωνία δεν συνοδεύεται από άσκηση πίεσης για αλλαγή, οι παραπάνω κοινότητες φαίνεται "συνειδητα" να διαλέγουν την υπάρχουσα δομή τους.

Μάλιστα η εν λόγω επιλογή επιβεβαιώνεται από την ύπαρξη εμμέσων μέσων αποτροπής της μετάβασης. Κατά τον Κλάστρ,ο κυριότερος,οσο ακραίο και αν φαντάζει, είναι ο ίδιος ο Πόλεμος. Ο Κλάστρ ισχυρίζεται ότι "ο πόλεμος διατηρεί την διασπορά και τον κατακερματισμο των ομάδων και ο ίδιος ο πολεμιστής οδηγείται στην μοναξιά και σε έναν θάνατο με γοητρο,αλλα χωρίς εξουσια"

Από όλα αυτά συναγεται το εξής ερωτημα:εφοσον υπό μία οπτική η μετάβαση από την φυλή στο Κράτος προϋποθέτει την "συνειδητή" αποφαση και εφόσον υπάρχουν κοινωνίες που αντιστέκονται στην μετάβαση(θα συμπεριλάβω και την αρχαία πολη-Κρατος εδώ για να καλύψω το γεωγραφικό μορφολογικο κενό), για ποιον λόγο φτάσαμε εδώ που φτάσαμε?

Γιατί κράτος και όχι μη κράτος?

Ή για να το θέσω αλλιώς.. Γιατί 4761 θέματα και όχι 0?

Από την στιγμή που ξεκινήσαμε να καλλιεργούμε και εγκαταλείψαμε τον νομαδικό τρόπο ζωής καταδικαστήκαμε. Αν οι πρωτόγονοι πρόγονοι μας γνώριζαν τις συνέπειες της Αγροτικής επανάστασης θα έσφαζαν δίχως δισταγμό εκείνον τον πρώτο που του φάνηκε καλή ιδέα να καλλιεργήσει.

[User_601]

Τρολαρισμα η σοβαρη σκεψη το θεμα αυτο δεν εχει καμια σημασια.Ουτως η αλλως λειτουργει σαν αφορμη.

Εγω εχω κατασταλαξει οτι τελικα ειμαι υπερ πολεων-κρατων ,οπως στην αρχαια Ελλαδα.Οχι επειδη το οτιδηποτε υπηρχε στην αρχαια Ελλαδα ηταν σωνει και καλα σωστό η καλο,αλλα επειδη πραγματικα πιστευω οτι ειναι το πιο λειτουργικο και ταυτοχρονα δημοκρατικο συστημα.

Θες φιλε κομμουνισμο; Πολυ ωραια.Στην καρδιτσα (ας πουμε και σε ολο τον νομο: Νομός-κρατος δηλαδη),εχουν δουλεια ολοι,δουλευουν για την πολη /ή νομό τους,παιρνουν τον ιδιο μισθο,απο τον κυβερνητη μεχρι τον σκουπιδιαρη,και ολα ομορφα και ωραια.Δεν σου αρεσει;Ελα στην Πατρα.Εκει εφαρμοζεται αλλο συστημα.Το νεοφιλελε ας το πουμε κλπ.

Και επειδη δεν ειναι ανεδαφικο αυτο,δειτε ενα φοβερο παραδειγμα ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ στην ανδαλουσια .
https://www.dinfo.gr/υπάρχει-μια-πόλη-χ ... ία-με-0-α/

Τελικά υπάρχει το ΙΔΑΝΙΚΟ μέρος για να ζήσεις και είναι στην Ισπανία! Τσέκαρε γιατί!

Το χωριό Marinaleda στην Ανδαλουσία της νότιας Ισπανίας είναι το ιδανικότερο μέρος για να ζήσεις, καθώς έχει καταφέρει να ευημερεί χάρη στον γεωργικό της συνεταιρισμό! Χωρίς αστυνομία, έγκλημα ή ανεργία, η ισπανική πόλη περιγράφεται ως μια δημοκρατική, σοσιαλιστική ουτοπία.
Είναι τοποθετημένο στην κοιλάδα Campiña και τριγύρω του υπάρχουν καταπράσινα λιβάδια και λόφοι, απέραντοι ελαιώνες και χωράφια με σιτάρι. Το τοπίο είναι γραφικό και θυμίζει καρτ-ποσταλ της ανδαλουσιανής υπαίθρου που βρίσκεται στο Νότο της Ισπανίας!
Ο δήμαρχος της Γκορντίγιο, το 1979 που εξελέγη για πρώτη φορά ήταν ο νεώτερος δήµαρχος στην Ισπανία. Το 1986, έπειτα από 12 χρόνια αγώνων και καταλήψεων κυρίως από τις γυναίκες του χωριού, η Marilenda, κατάφερε να πάρει από ένα γαιοκτήµονα 12.000 στρέµµατα γης και να δηµιουργήσει έναν αγροτικό συνεταιρισµό από τον οποίο ζει σήµερα σχεδόν όλο το χωριό. «Η γη δεν ανήκει σε κανέναν, η γη δεν αγοράζεται, η γη ανήκει σε όλους!», λέει ο δήµαρχος.

Ο συνεταιρισµός του χωριού, Εl Ηumoso όπως ονομάζεται, απασχολεί τους συνεταίρους, οι οποίοι εργάζονται 6,5 ώρες την ηµέρα, από τη Δευτέρα ώς το Σάββατο, δηλαδή 39 ώρες την εβδοµάδα. Όλοι έχουν τον ίδιο µισθό, (1200 ευρω)ανεξάρτητως αρμοδιότητας. Οι συγκοµιδές (ελαιόλαδο, αγκινάρες, πιπεριές κ.λπ.) συσκευάζονται στο µικρό εργοστάσιο Ηumar Μarinaleda που βρίσκεται στη µέση του χωριού και στο οποίο εργάζονται, σε πολύ χαλαρή ατµόσφαιρα, περίπου 60 γυναίκες και 4-5 άνδρες.

Τα προϊόντα πωλούνται κυρίως στην Ισπανία. Τα έσοδα του συνεταιρισµού δεν µοιράζονται, αλλά επενδύονται και πάλι στον συνεταιρισµό για να δηµιουργηθούν δουλειές. Γι αυτό στο χωριό δεν υπάρχουν άνεργοι. Όµως ακόµη και σε εποχές που δεν υπάρχουν αρκετές γεωργικές δουλειές για όλους, οι µισθοί καταβάλλονται.

Στη Marinaleda, η στέγαση, η εργασία, ο πολιτισµός, η εκπαίδευση και η υγεία θεωρούνται δικαίωµα. Μια θέση στον παιδικό σταθµό µε όλα τα γεύµατα κοστίζει 12 ευρώ τον µήνα. Από την άλλη, «Εδώ δεν έχουµε χωροφύλακες, θα ήταν µια άχρηστη σπατάλη», λέει ο δήµαρχος. «Δεν έχουµε ούτε παπά – δόξα τω Θεώ!», προσθέτει γελώντας. Πάντως η ελευθερία της λατρείας είναι εγγυηµένη και το Πάσχα έγινε µια µικρή θρησκευτική λιτανεία, η οποία πέρασε διακριτικά από τους δρόµους του χωριού, χωρίς θεατές και αποφεύγοντας την πλατεία όπου γινόταν η γιορτή.

«Εφαρµόζουµε µια συµµετοχική δηµοκρατία, αποφασίζουµε για όλα, από τους φόρους ώς τις δηµόσιες δαπάνες, σε µεγάλες συνελεύσεις. Πολλά κεφάλια δίνουν πολλές ιδέες», λέει ο δήμαρχος του χωριού. «Ξέρουµε πως οι άνθρωποι µπορούµε να δουλεύουµε και για άλλες αξίες, όχι αποκλειστικά για το χρήµα».

«Υπάρχουν πολλές οικογένειες που δεν μπορούν να φάνε και στον 21ο αιώνα αυτό είναι ντροπή. Το φαγητό είναι ένα δικαίωμα, δεν είναι κάτι με το οποίο μπορεί κανείς να κάνει παιχνίδια.»

Όσον αφορά τη στέγαση των κατοίκων του χωριού, στην ευρύτερη περιοχή, υπάρχουν 690.000 άδειες κατοικίες ή φάρμες, λόγω των κατασχέσεων από τις τράπεζες. Αλλά όχι στη Marinaleda, επειδή ο Γκορντίγιο έχει μια λύση: όποιος θέλει να χτίσει το δικό του σπίτι μπορεί να το κάνει δωρεάν. Τα υλικά και ειδικευμένοι εργάτες παρέχονται από το δημαρχείο, και η γενναιόδωρη αποζημίωση των 192 τετραγωνικών μέτρων σημαίνει ότι τα σπίτια είναι ευρύχωρα. Οι οικογένειες στη συνέχεια πληρώνουν μόνο € 15 το μήνα για το υπόλοιπο της ζωής τους, με τη συμφωνία ότι το σπίτι δεν μπορεί να πωληθεί για ίδιον όφελος.

https://www.neolaia.gr/2017/11/06/maril ... na-ziseis/

Δεν καταλαβαινω γιατι πρεπει ολοι να ζουμε με τον ιδιο τροπο.
Αλλος γουσταρει τον παραπανω.
Αλλος γουσταρει την ζωη τυπου ΗΠΑ.
Για μενα το ιδανικο θα ηταν αυτο.Πολεις-κρατη(εστω μεχρι νομοί-κρατη) διαλλεγεις αυτο που σου αρεσει και ολα καλα.
Αλλα βλεπεις οι πολυεθνικες δεν αφηνουν.Ολα για αυτους.

[Χαοτικός]

Θα διαφωνήσω.

[ΑΛΟΓΟΜΟΥΡΗΣ]

κύριε Ρουσσώ, εσείς;

[Γενιά της Αμαρτίας]

Αφήνω εδω την υπόσχεση ότι θα επανέλθω μόλις βρω χρόνο.
Ο τίτλος ωστόσο με κράτησε σε απόσταση.

[Χαοτικός]

[Bazoomba]

λοιπόν νομίζω πως η συνειδητότητα έχει πολλά επίπεδα και δεν μπορούμε να συλλογιστούμε πάνω σε αυτήν.
Απόφαση για μετάβαση, είναι οξύμωρο σχήμα. Οι μεταβάσεις είναι συστημικές και έξω από την όποια συνειδητότητα.
Η εξέλιξη πάλι έτσι κι αλλιώς υφίσταται. Αδιάφορο αν θα είναι θετική (κατά τις πεποιθήσεις μας) ή αρνητική. Νομίζω πως υπάρχει μία νομοτέλεια που μέσα από τυχαίες αλλαγές θα έρθει, αλλά θα είναι πάντα η ίδια. Όσα τυχαία και να συμβούν.
και όχι αυτό δεν είναι πεπρωμένο. είναι ακριβώς η διαρκής πάλη με την μοίρα και η διαρκής ήττα της μοίρας. καθώς η μοίρα έχει στατικό χαρακτήρα και τελικά πάντα αλλάζουν τα πράγματα.

Εννοείται, για αυτό άλλωστε βρίσκεται εντός εισαγωγικων, αλλά αν τοποθετήσεις υπό την σωστή κλίμακα, δηλαδή θεωρήσεις την κοινότητα σώμα, μοιάζει σαν να σκέπτεται..σαν να κινείται σχεδιασμένα προς κάποια κατεύθυνση. Δηλαδή μεταβαίνει προς μια κατεύθυνση λόγω εξωτερικών συνθηκών αλλά αυτές πρακτικά ορίζονται από τα μέλη μέσω της γενολογικης δραστηριότητας.

Πως διαμορφώνεται αυτή? Εδώ λέμε συνοπτικά ένστικτα αλλά δεν απαντάμε και πολλα

Όταν λέω ότι δεν αποδέχομαι την εξέλιξη εννοώ τον ισχυρισμό ότι το κράτος αποτελεί ανώτερη μορφή οργάνωσης, δηλαδή δεν αποδέχομαι τον χρωματισμο θετικη

Στο τελευταίο κομμάτι ψιλοχαθηκα, αφενός επισημαίνεις μια συνεχή ηρακλειτικη ροή, αλλά στο πρώτο κομμάτι μοιάζει σαν να τοποθετείς την νομοτέλεια ξεχωρα.Αλλαζουν οι διαδρομές αλλά ο προορισμός είναι ίδιος? Δεν ακούγεται κάπως μεταφυσικό αυτό?

[Bazoomba]

Τρολαρισμα η σοβαρη σκεψη το θεμα αυτο δεν εχει καμια σημασια.Ουτως η αλλως λειτουργει σαν αφορμη.

Εγω εχω κατασταλαξει οτι τελικα ειμαι υπερ πολεων-κρατων ,οπως στην αρχαια Ελλαδα.Οχι επειδη το οτιδηποτε υπηρχε στην αρχαια Ελλαδα ηταν σωνει και καλα σωστό η καλο,αλλα επειδη πραγματικα πιστευω οτι ειναι το πιο λειτουργικο και ταυτοχρονα δημοκρατικο συστημα.

Θες φιλε κομμουνισμο; Πολυ ωραια.Στην καρδιτσα (ας πουμε και σε ολο τον νομο: Νομός-κρατος δηλαδη),εχουν δουλεια ολοι,δουλευουν για την πολη /ή νομό τους,παιρνουν τον ιδιο μισθο,απο τον κυβερνητη μεχρι τον σκουπιδιαρη,και ολα ομορφα και ωραια.Δεν σου αρεσει;Ελα στην Πατρα.Εκει εφαρμοζεται αλλο συστημα.Το νεοφιλελε ας το πουμε κλπ.

Και επειδη δεν ειναι ανεδαφικο αυτο,δειτε ενα φοβερο παραδειγμα ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ στην ανδαλουσια .
https://www.dinfo.gr/υπάρχει-μια-πόλη-χ ... ία-με-0-α/

Τελικά υπάρχει το ΙΔΑΝΙΚΟ μέρος για να ζήσεις και είναι στην Ισπανία! Τσέκαρε γιατί!

Το χωριό Marinaleda στην Ανδαλουσία της νότιας Ισπανίας είναι το ιδανικότερο μέρος για να ζήσεις, καθώς έχει καταφέρει να ευημερεί χάρη στον γεωργικό της συνεταιρισμό! Χωρίς αστυνομία, έγκλημα ή ανεργία, η ισπανική πόλη περιγράφεται ως μια δημοκρατική, σοσιαλιστική ουτοπία.
Είναι τοποθετημένο στην κοιλάδα Campiña και τριγύρω του υπάρχουν καταπράσινα λιβάδια και λόφοι, απέραντοι ελαιώνες και χωράφια με σιτάρι. Το τοπίο είναι γραφικό και θυμίζει καρτ-ποσταλ της ανδαλουσιανής υπαίθρου που βρίσκεται στο Νότο της Ισπανίας!
Ο δήμαρχος της Γκορντίγιο, το 1979 που εξελέγη για πρώτη φορά ήταν ο νεώτερος δήµαρχος στην Ισπανία. Το 1986, έπειτα από 12 χρόνια αγώνων και καταλήψεων κυρίως από τις γυναίκες του χωριού, η Marilenda, κατάφερε να πάρει από ένα γαιοκτήµονα 12.000 στρέµµατα γης και να δηµιουργήσει έναν αγροτικό συνεταιρισµό από τον οποίο ζει σήµερα σχεδόν όλο το χωριό. «Η γη δεν ανήκει σε κανέναν, η γη δεν αγοράζεται, η γη ανήκει σε όλους!», λέει ο δήµαρχος.

Ο συνεταιρισµός του χωριού, Εl Ηumoso όπως ονομάζεται, απασχολεί τους συνεταίρους, οι οποίοι εργάζονται 6,5 ώρες την ηµέρα, από τη Δευτέρα ώς το Σάββατο, δηλαδή 39 ώρες την εβδοµάδα. Όλοι έχουν τον ίδιο µισθό, (1200 ευρω)ανεξάρτητως αρμοδιότητας. Οι συγκοµιδές (ελαιόλαδο, αγκινάρες, πιπεριές κ.λπ.) συσκευάζονται στο µικρό εργοστάσιο Ηumar Μarinaleda που βρίσκεται στη µέση του χωριού και στο οποίο εργάζονται, σε πολύ χαλαρή ατµόσφαιρα, περίπου 60 γυναίκες και 4-5 άνδρες.

Τα προϊόντα πωλούνται κυρίως στην Ισπανία. Τα έσοδα του συνεταιρισµού δεν µοιράζονται, αλλά επενδύονται και πάλι στον συνεταιρισµό για να δηµιουργηθούν δουλειές. Γι αυτό στο χωριό δεν υπάρχουν άνεργοι. Όµως ακόµη και σε εποχές που δεν υπάρχουν αρκετές γεωργικές δουλειές για όλους, οι µισθοί καταβάλλονται.

Στη Marinaleda, η στέγαση, η εργασία, ο πολιτισµός, η εκπαίδευση και η υγεία θεωρούνται δικαίωµα. Μια θέση στον παιδικό σταθµό µε όλα τα γεύµατα κοστίζει 12 ευρώ τον µήνα. Από την άλλη, «Εδώ δεν έχουµε χωροφύλακες, θα ήταν µια άχρηστη σπατάλη», λέει ο δήµαρχος. «Δεν έχουµε ούτε παπά – δόξα τω Θεώ!», προσθέτει γελώντας. Πάντως η ελευθερία της λατρείας είναι εγγυηµένη και το Πάσχα έγινε µια µικρή θρησκευτική λιτανεία, η οποία πέρασε διακριτικά από τους δρόµους του χωριού, χωρίς θεατές και αποφεύγοντας την πλατεία όπου γινόταν η γιορτή.

«Εφαρµόζουµε µια συµµετοχική δηµοκρατία, αποφασίζουµε για όλα, από τους φόρους ώς τις δηµόσιες δαπάνες, σε µεγάλες συνελεύσεις. Πολλά κεφάλια δίνουν πολλές ιδέες», λέει ο δήμαρχος του χωριού. «Ξέρουµε πως οι άνθρωποι µπορούµε να δουλεύουµε και για άλλες αξίες, όχι αποκλειστικά για το χρήµα».

«Υπάρχουν πολλές οικογένειες που δεν μπορούν να φάνε και στον 21ο αιώνα αυτό είναι ντροπή. Το φαγητό είναι ένα δικαίωμα, δεν είναι κάτι με το οποίο μπορεί κανείς να κάνει παιχνίδια.»

Όσον αφορά τη στέγαση των κατοίκων του χωριού, στην ευρύτερη περιοχή, υπάρχουν 690.000 άδειες κατοικίες ή φάρμες, λόγω των κατασχέσεων από τις τράπεζες. Αλλά όχι στη Marinaleda, επειδή ο Γκορντίγιο έχει μια λύση: όποιος θέλει να χτίσει το δικό του σπίτι μπορεί να το κάνει δωρεάν. Τα υλικά και ειδικευμένοι εργάτες παρέχονται από το δημαρχείο, και η γενναιόδωρη αποζημίωση των 192 τετραγωνικών μέτρων σημαίνει ότι τα σπίτια είναι ευρύχωρα. Οι οικογένειες στη συνέχεια πληρώνουν μόνο € 15 το μήνα για το υπόλοιπο της ζωής τους, με τη συμφωνία ότι το σπίτι δεν μπορεί να πωληθεί για ίδιον όφελος.

https://www.neolaia.gr/2017/11/06/maril ... na-ziseis/

Δεν καταλαβαινω γιατι πρεπει ολοι να ζουμε με τον ιδιο τροπο.
Αλλος γουσταρει τον παραπανω.
Αλλος γουσταρει την ζωη τυπου ΗΠΑ.
Για μενα το ιδανικο θα ηταν αυτο.Πολεις-κρατη(εστω μεχρι νομοί-κρατη) διαλλεγεις αυτο που σου αρεσει και ολα καλα.
Αλλα βλεπεις οι πολυεθνικες δεν αφηνουν.Ολα για αυτους.

Όχι δεν είναι τρολλαρισμα, δεν θα έγραφα σεντόνι από κινητό για να τρολλαρω.

Ξέρεις γιατί με γοητεύουν οι πόλεις κράτη?
Γιατί ακροβατουν αναμεσα στο χάσμα που επισημαίνω μεταξύ προτογονισμου και κρατική οργάνωσης.Η Έλληνες ήταν οι γεννητορες της Δυτικής κουλτούρας, αλλά πέρα από αυτή τη ρετσινιά ήταν και ο ευφυέστερος λαός που έχει υπαρξει..οχι γιατί το λέει ο Γκαίτε, αλλά γιατί γνώριζαν την λεπτή γραμμή μεταξύ στατικοτητας και συνεχούς ροής.
Πως εξηγείται αλλιώς η αδυναμία ομοαπονδιοποιησης?

[ΓΑΛΗ]

λοιπόν νομίζω πως η συνειδητότητα έχει πολλά επίπεδα και δεν μπορούμε να συλλογιστούμε πάνω σε αυτήν.
Απόφαση για μετάβαση, είναι οξύμωρο σχήμα. Οι μεταβάσεις είναι συστημικές και έξω από την όποια συνειδητότητα.
Η εξέλιξη πάλι έτσι κι αλλιώς υφίσταται. Αδιάφορο αν θα είναι θετική (κατά τις πεποιθήσεις μας) ή αρνητική. Νομίζω πως υπάρχει μία νομοτέλεια που μέσα από τυχαίες αλλαγές θα έρθει, αλλά θα είναι πάντα η ίδια. Όσα τυχαία και να συμβούν.
και όχι αυτό δεν είναι πεπρωμένο. είναι ακριβώς η διαρκής πάλη με την μοίρα και η διαρκής ήττα της μοίρας. καθώς η μοίρα έχει στατικό χαρακτήρα και τελικά πάντα αλλάζουν τα πράγματα.

Εννοείται, για αυτό άλλωστε βρίσκεται εντός εισαγωγικων, αλλά αν τοποθετήσεις υπό την σωστή κλίμακα, δηλαδή θεωρήσεις την κοινότητα σώμα, μοιάζει σαν να σκέπτεται..σαν να κινείται σχεδιασμένα προς κάποια κατεύθυνση. Δηλαδή μεταβαίνει προς μια κατεύθυνση λόγω εξωτερικών συνθηκών αλλά αυτές πρακτικά ορίζονται από τα μέλη μέσω της γενολογικης δραστηριότητας.

Πως διαμορφώνεται αυτή? Εδώ λέμε συνοπτικά ένστικτα αλλά δεν απαντάμε και πολλα

Όταν λέω ότι δεν αποδέχομαι την εξέλιξη εννοώ τον ισχυρισμό ότι το κράτος αποτελεί ανώτερη μορφή οργάνωσης, δηλαδή δεν αποδέχομαι τον χρωματισμο θετικη

Στο τελευταίο κομμάτι ψιλοχαθηκα, αφενός επισημαίνεις μια συνεχή ηρακλειτικη ροή, αλλά στο πρώτο κομμάτι μοιάζει σαν να τοποθετείς την νομοτέλεια ξεχωρα.Αλλαζουν οι διαδρομές αλλά ο προορισμός είναι ίδιος? Δεν ακούγεται κάπως μεταφυσικό αυτό?

Κι εγώ εκεί το' χασα. Εκτός αν γράφει "μοίρα" και το εννοεί με τη νομοτελειακή έννοια.

[User_601]

Θα διαφωνήσω.

Αν θες λες και το γιατι.