Απάντησα σαφέστατα στο ερώτημα:stavmanr έγραψε: ↑12 Φεβ 2020, 12:18Δεν απαντάς στο ερώτημα.foscilis έγραψε: ↑12 Φεβ 2020, 10:55Αν τα 15 χρόνια οφείλονται στο ότι σκότωσα κάποιον επειδή πήδηξε συναινετικά την αδερφή μου ή κάτι εξίσου ηλίθιο, σίγουρα αποκλείω κάτι τέτοιο από το μελλοντικό μου ρεπερτόριο. Αυτό είναι το ουσιώδες. Το έγκλημα δεν το έκανα επειδή είχα πρόβλημα επιβίωσης. Δεν μπορώ να έχω κάποια ιδιαίτερη αξίωση από την κοινωνία να μου λύσει αυτό το πρόβλημα λοιπόν. Αν, εγκληματώντας για λόγους εντελώς άσχετους με την επιβίωση, καταλήγεις στο τέλος με το πρόβλημα της επιβίωσής σου λυμένο (ή τέλος πάντων με σημαντική βοήθεια για να το λύσεις) αυτό είναι κίνητρο όχι σωφρονισμός. Δηλαδή πώς ακριβώς το φαντάζεσαι, ένας πενηνταπεντάρης που έζησε όλη τη ζωή του τίμιος και απολύεται από κλάδο/θέση με μηδενικές πιθανότητες επαναπρόσληψης πρέπει να κόψει τον κώλο του να αλλάξει δουλειά να βγάλει άκρη, ενώ ένας πενηνταπεντάρης που επίσης απολύτεται όμως από τη φυλακή επειδή 15 χρόνια πριν έσφαξε έναν πιτσιρικά για πλάκα πρέπει να κόψουμε εμείς τον δικό μας κώλο μην τυχόν και τα βρει σκούρα;stavmanr έγραψε: ↑12 Φεβ 2020, 10:37Σε γενικές γραμμές, το πώς εσύ νομίζεις ότι θα σκεφτεί ο άλλος είναι δευτερεύον. Το πώς θα σκεφτόσουν εσύ στη θέση του είναι μία καλή ένδειξη.
Επιστρέφεις, λοιπόν, έπειτα από 15 χρόνια φυλάκισης στην ελληνική κοινωνία. Δεν έχεις δουλειά, δεν έχεις φίλους, δεν έχεις κοινωνικές συναναστροφές, δεν έχεις τίποτα. Πώς επιβιώνεις και πώς επανεντάσσεσαι;
Απεναντίας, εγώ μπορώ να σου πω ότι επειδή ακριβώς δεν εντάσσεσαι με το παρόν σύστημα στην κοινωνία, υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να συνεχίσεις να λειτουργείς στα πλαίσια της εγκληματικής δράσης, δεδομένου ότι είσαι άνθρωπος κι έχεις βασικές ανάγκες, άσχετα με το έγκλημα που διέπραξες.
Ναι μπορεί να κλέψω κανένα πορτοφόλι.
Λίγο δύσκολο να ξανασκοτώσω για το κέφι μου.
Συγχέεις τρεις εντελώς διαφορετικές κατηγορίες εγκλημάτων με εντελώς διαφορετικά κίνητρα. Η κατηγορία 1 είναι έχω πάρει λάθος δρόμο, έχω πέσει στην κακή πλευρά της κοινωνίας και η επιβίωσή μου είναι συνώνυμη με την παραβατικότητα. Η κατηγορία 2 είναι κάνω χοντρή μαλακία γιατί δεν έχω φόβο τιμωρίας. Η κατηγορία 3 είναι είμαι κοινωνιοπαθής μπορεί και να καβλώνω στην ιδέα ότι θα τιμωρηθώ.
Μόνο η 1 επιδέχεται σωφρονισμού. Η 2 χρειάζεται τιμωρία για να αποθαρρυνθεί ο ίδιος μέσω της ποινής και επίδοξοι μιμητές μέσα από τον παραδειγματισμό, και η 3 είναι εντελώς ανεπίδεκτη και χρειάζεται απλά εξουδετέρωση.
Το ότι ένας εγληματίας της κατηγορίας 2 μόλις βγει από τη φυλακή φλερτάρει με την 1 είναι δευτερογενής επίπτωση της τιμωρίας. ΔΕΝ έχει υποχρέωση η κοινωνία να του έχει εξασφαλίσει κάποιο μαξιλάρι όταν βγει. Ας κόψει τον κώλο του. Ο Κοεμτζής πώς τον έκοψε; Στο κάτω κάτω αν όντως καταλήξει να κάνει μικροκλοπές και τέτοια για να βιοποριστεί, εγώ δέχομαι σε αυτήν την περίπτωση μια νέα ποινή να έχει σωφρονιστικό χαρακτήρα.