Νέα αντίληψη στο σωφρονιστικό σύστημα

[stavmanr]

Μεταξύ του γδαρσίματος και της απομόνωσης του θύτη από την κοινωνία, υπάρχει μια τεράστια απόσταση.

Απομόνωση υπάρχει όσο ο θύτης δεν σωφρονίζεται. Αν σωφρονιστεί κι έπειτα δεν υπάρχει πραγματικό νόημα απομόνωσης.

Κατά τη γνώμη μου, αυτό που προκαλεί τη σύγχυση σ' αυτό το θέμα, είναι ότι τίθεται επιλογή μεταξύ μόνον δύο πρακτικών.

Δηλαδή του σωφρονισμού και της τιμωρίας. Αμφότερα δεν σημαίνουν κάτι συγκεκριμένο, είναι δύο τελείως αόριστες έννοιες που ο καθένας αντιλαμβάνεται διαφορετικά. Απλώς παίζουν ως δογματικοί κανόνες για να επικεντρώνεται ο όποιος διάλογος μόνον μεταξύ αυτών των δύο.

Είναι δηλαδή ένα ψευτοδίλημμα.

Και ποιο είναι το πραγματικό νόημα δηλαδή, πέρα από το σωφρονισμό και την τιμωρία;

Δεν ψάχνω για το θεωρητικό νόημα αλλά για την πραγματική ουσία της φυλάκισης.

Σιγά μην ψάχνεις το φιλοσοφικό νόημα, βρε Γαλή.

Και προσωπικώς, θεωρώ τη φυλάκιση έναν πρακτικό/άμεσο τρόπο απομάκρυνσης του χ ή ψ επικίνδυνου* ανθρώπου από το κοινωνικό σύνολο. Αυτό θεωρώ ως πρωτεύοντα παράγοντα για τη φυλάκιση. Οπότε, οι έννοιες σωφρονισμός, τιμωρία κλπ δεν μου λένε κάτι ουσιαστικώς.

*Ο βαθμός επικινδυνότητας είναι σαφώς σημαντικός για την όποια διάρκεια της ποινής. Το ηθικολογικό μέρος έχει πάψει να με απασχολεί γιατί μονίμως μετατίθεται στο ομιχλώδες επίπεδο της αξίας κάθε ανθρώπινης ζωής και λοιπά μπλαμπλα, που λειτουργούν περισσότερο ως άλλοθι .

Πολλά έχουν πάψει να σε απασχολούν κι αυτό είναι κάτι που πρέπει να σε απασχολήσει.

Σκοπός μας δεν είναι να εξαφανίσουμε ανθρώπους από τη γη ή την κοινωνία. Σκοπός μας είναι να προσπαθήσουμε να συνυπάρχουμε με κάθε πρόσφορο τρόπο, δεδομένου ότι όλοι εγκληματούμε κατά την συνύπαρξη μας, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο (από απλές παραβάσεις του Κ.Ο.Κ. μέχρι πράξεις του Π.Κ.), κι όλοι είμαστε επικίνδυνοι για το κοινωνικό σύνολο υπό την έννοια αυτή, δεδομένου ότι αδικούμε (προκαλούμε βλάβες) σε άλλους ανθρώπους.

Οι φυλακές δεν είναι γεμάτες από ανθρωποκτόνους και βιαστές. Αυτοί αποτελούν μία μειονότητα των περιπτώσεων (περίπου το 20%). Κι αυτό είναι κάτι που ξεχνούν οι περισσότεροι συμμετέχοντες που νομίζουν ότι όποιος πάει στη φυλακή είναι απαραίτητα εγκληματίας κατά της ζωής.