Η Σχολή της Φρανκφούρτης

[πατησιωτης]

Η διαφορά είναι πολύ απλά ότι η αμερικανικη ακροδεξιά θέλει τους κακούς να είναι μαρξιστές, σοσιαλιστές. Δεν τολμάει να πει ότι τα woke politics είναι απότοκα φιλοκαπιταλιστων στοχαστών, και ότι προωθούνται από την ίδια ομάδα συμφερόντων που πάει να διαλύσει τα εργατικά σωματεία, δηλαδή πολυεθνικές τύπου άμαζον. Κολώνουν να αρθρώσουν την ελάχιστη κριτική του καπιταλισμού. Γι αυτό η Φρανκφούρτη είναι μπαμπούλας και όχι η άμαζον και η Μπόινγκ.

Έχει αρχίσει να αλλάζει αυτό επί Τραμπ,ειδικά με αφορμή το μεταναστευτικό.Η ορολογία που χρησιμοποιούν φυσικά είναι globalists.

[taxalata xalasa]

Η διαφορά είναι πολύ απλά ότι η αμερικανικη ακροδεξιά θέλει τους κακούς να είναι μαρξιστές, σοσιαλιστές. Δεν τολμάει να πει ότι τα woke politics είναι απότοκα φιλοκαπιταλιστων στοχαστών, και ότι προωθούνται από την ίδια ομάδα συμφερόντων που πάει να διαλύσει τα εργατικά σωματεία, δηλαδή πολυεθνικές τύπου άμαζον. Κολώνουν να αρθρώσουν την ελάχιστη κριτική του καπιταλισμού. Γι αυτό η Φρανκφούρτη είναι μπαμπούλας και όχι η άμαζον και η Μπόινγκ.

Έχει αρχίσει να αλλάζει αυτό επί Τραμπ,ειδικά με αφορμή το μεταναστευτικό.Η ορολογία που χρησιμοποιούν φυσικά είναι globalists.

να μιλαει ο τρομπας για μεταναστευτικο.... σαν να μιλαει ο σουλτανος για παρανομη μεταναστευση ελληνων στην μικρα ασια τον 16ο αιωνα...

να μιλαει ο globalist που εχει trump towers για τους κακους globalists....

και τον πιστευουν;

ειναι μεταναστες οι ιθαγενεις λατινοαμερικανοι στην ηπειρο τους και δεν ειναι οι αγγλοσαξωνοι του τρομπα και του ανιατου... ;

[Αρίστος]

Η διαφορά είναι πολύ απλά ότι η αμερικανικη ακροδεξιά θέλει τους κακούς να είναι μαρξιστές, σοσιαλιστές. Δεν τολμάει να πει ότι τα woke politics είναι απότοκα φιλοκαπιταλιστων στοχαστών, και ότι προωθούνται από την ίδια ομάδα συμφερόντων που πάει να διαλύσει τα εργατικά σωματεία, δηλαδή πολυεθνικές τύπου άμαζον. Κολώνουν να αρθρώσουν την ελάχιστη κριτική του καπιταλισμού. Γι αυτό η Φρανκφούρτη είναι μπαμπούλας και όχι η άμαζον και η Μπόινγκ.

Η Πολιτικη Ορθοτητα ομως που ακολουθει σαν ευαγγελιο το Δημοκρατικο Κομμα δεν προηλθε απο την Αμαζον αλλα απο τη Σχολη της Φρανκφουρτης.

.

Προφανώς και όχι.

Ειπαμε οτι πρωτα ηρθε η ΦΡανκφουρτη, μετα η New Left ως πνευματικο παιδι της και μετα η Πολιτικη Ορθοτητα που υιοθετησε ολα τα ιδεολογηματα της New Left. Aκομη και ο ορος Πολιτικη Ορθοτητα γεννηθηκε απο τη New Left.

The New Left was a broad political movement mainly in the 1960s and 1970s consisting of activists in the Western world who campaigned for a broad range of social issues such as civil and political rights, environmentalism, feminism, gay rights, abortion rights, gender roles and drug policy reforms.

In the 1970s, the American New Left began using the term politically correct.[11] In the essay The Black Woman: An Anthology (1970), Toni Cade Bambara said that "a man cannot be politically correct and a [male] chauvinist, too." William Safire records this as the first use in the typical modern sense.[23]

https://en.wikipedia.org/wiki/Political ... ness#1970s

Δες και...

MARCUSE, Herbert

(b. 19 July 1898 in Berlin, Germany; d. 29 July 1979 in Starnberg, Germany), philosopher, social theorist, educator, and author whose doctrines advanced the radical social theory of the 1960s, contributing to the revolutionary impetus for the cultural and political radicalism of the New Left and the anti-imperialistic revolts of the Third World.

https://www.encyclopedia.com/people/soc ... rt-marcuse



https://www.routledge.com/The-New-Left- ... 0815371670

.

[Καραμελίτσα]

Πρώτον, γιατί δε βάζεις όλο το κείμενο της γουϊκιπέντια;

Thereafter, the term was often used as self-critical satire. Debra L. Shultz said that "throughout the 1970s and 1980s, the New Left, feminists, and progressives... used their term 'politically correct' ironically, as a guard against their own orthodoxy in social change efforts."[7][11][12] PC is used in the comic book Merton of the Movement, by Bobby London, which was followed by the term ideologically sound, in the comic strips of Bart Dickon.[11][24] In her essay "Toward a feminist Revolution" (1992) Ellen Willis said: "In the early eighties, when feminists used the term 'political correctness', it was used to refer sarcastically to the anti-pornography movement's efforts to define a 'feminist sexuality'."[13]

Stuart Hall suggests one way in which the original use of the term may have developed into the modern one:

According to one version, political correctness actually began as an in-joke on the left: radical students on American campuses acting out an ironic replay of the Bad Old Days BS (Before the Sixties) when every revolutionary groupuscule had a party line about everything. They would address some glaring examples of sexist or racist behaviour by their fellow students in imitation of the tone of voice of the Red Guards or Cultural Revolution Commissar: "Not very 'politically correct', Comrade!"[14]

The term probably entered use in the modern sense in the United Kingdom around 1975.[10][clarification needed]

Ή παρακάτω που λέει ότι τον όρο με τη σύγχρονη μορφή του τον υιοθέτησαν οι συντηρητικοί; Ή ότι όλο το αφήγημα περί πολιτισμικού μαρξισμού είναι θεωρία συνομωσίας;

Επίσης πουθενά δεν πρότειναν οι φρανκφουρτιανοί λογοκρισία τύπου πολιτικής ορθότητας.

Επιπλέον, τα κινήματα για τα δικαιώματα μειονοτήτων και "μειονοτήτων" είναι παλαιότερα από το New Left. Εϊναι παλαιότερα από την υιοθέτηση της πρακτικής της πολιτικής ορθότητας.

Και επίσης μπορεί να μην το έλεγαν έτσι, αλλά ο μακαρθισμός στα 50ς και οι κανόνες συμπεριφοράς του χόλυγουντ και των κόμικς ως τα 90ς ήταν βιαιότερο είδος πολιτικής ορθότητας από τη σημερινή. Απλά ήταν δεξιά πολιτική ορθότητα, άρα όλα καλά;

[Αρίστος]

Ρε συ Καραμελιτσα γιατι το κουραζουμε;

α) Σου εβαλα απο τη Βικι πως ΟΛΕΣ οι αξιες της New Left ειναι ιδιες με την Πολιτικη Ορθοτητα.

β) Και πως ακομη και η ονομασια Πολιτικη Ορθοτητα προεκυψε απο τη NL, αρχικα σε ενα βιβλιο ασχετα αν μετα χρησιμοποιηθηκε σαν ειρωνικος ορος.

γ) Ειναι ο Μαρκουζε επισης που θεωρειται ο πατερας της New Left.

δ) Τωρα αν η New Left λες πως δεν ηθελε λογοκρισια αυτο στην πραξη δεν φαινεται. Πιχι οι Αντιφα, κλασσικο παρακλαδι της New Left, τρομοκρατουν οποιον εχει αντιθετη αποψη.

.

[Καραμελίτσα]

Δε νομίζω ότι το κουράζουμε. Τα επιχειρήματά σου δεν στέκουν.

[έργο_μακέτο]

Πρώτον, γιατί δε βάζεις όλο το κείμενο της γουϊκιπέντια;

Thereafter, the term was often used as self-critical satire. Debra L. Shultz said that "throughout the 1970s and 1980s, the New Left, feminists, and progressives... used their term 'politically correct' ironically, as a guard against their own orthodoxy in social change efforts."[7][11][12] PC is used in the comic book Merton of the Movement, by Bobby London, which was followed by the term ideologically sound, in the comic strips of Bart Dickon.[11][24] In her essay "Toward a feminist Revolution" (1992) Ellen Willis said: "In the early eighties, when feminists used the term 'political correctness', it was used to refer sarcastically to the anti-pornography movement's efforts to define a 'feminist sexuality'."[13]

Stuart Hall suggests one way in which the original use of the term may have developed into the modern one:

According to one version, political correctness actually began as an in-joke on the left: radical students on American campuses acting out an ironic replay of the Bad Old Days BS (Before the Sixties) when every revolutionary groupuscule had a party line about everything. They would address some glaring examples of sexist or racist behaviour by their fellow students in imitation of the tone of voice of the Red Guards or Cultural Revolution Commissar: "Not very 'politically correct', Comrade!"[14]

The term probably entered use in the modern sense in the United Kingdom around 1975.[10][clarification needed]

Ή παρακάτω που λέει ότι τον όρο με τη σύγχρονη μορφή του τον υιοθέτησαν οι συντηρητικοί; Ή ότι όλο το αφήγημα περί πολιτισμικού μαρξισμού είναι θεωρία συνομωσίας;

Επίσης πουθενά δεν πρότειναν οι φρανκφουρτιανοί λογοκρισία τύπου πολιτικής ορθότητας.

Επιπλέον, τα κινήματα για τα δικαιώματα μειονοτήτων και "μειονοτήτων" είναι παλαιότερα από το New Left. Εϊναι παλαιότερα από την υιοθέτηση της πρακτικής της πολιτικής ορθότητας.

Και επίσης μπορεί να μην το έλεγαν έτσι, αλλά ο μακαρθισμός στα 50ς και οι κανόνες συμπεριφοράς του χόλυγουντ και των κόμικς ως τα 90ς ήταν βιαιότερο είδος πολιτικής ορθότητας από τη σημερινή. Απλά ήταν δεξιά πολιτική ορθότητα, άρα όλα καλά;

Ας δεχτούμε ότι η πολιτική ορθότητα στις δυτικές κοινωνίες του 20ου αιώνα ήταν κατά βάση πρακτική των δεξιών.

Η μη κομουνιστική αριστερά που τουλάχιστον μέχρι πριν κάποιες δεκαετείες ήταν ελευθεριακή στον τρόπο σκέψης και πράξης γιατί κατέληξε να χρησιμοποιεί το PC culture και το cancel culture σαν βασικά εργαλεία άσκησης πολιτικής. Δεν θα μπορούσαν απλά να υπάρχουν τα κινήματα υπέρ των μειωνοτήτων/κατά των διακρίσεων και να δρουν με τον ίδιο τρόπο που το έκαναν στα 60s-70s.

[Καραμελίτσα]

Πρώτον, γιατί δε βάζεις όλο το κείμενο της γουϊκιπέντια;

Thereafter, the term was often used as self-critical satire. Debra L. Shultz said that "throughout the 1970s and 1980s, the New Left, feminists, and progressives... used their term 'politically correct' ironically, as a guard against their own orthodoxy in social change efforts."[7][11][12] PC is used in the comic book Merton of the Movement, by Bobby London, which was followed by the term ideologically sound, in the comic strips of Bart Dickon.[11][24] In her essay "Toward a feminist Revolution" (1992) Ellen Willis said: "In the early eighties, when feminists used the term 'political correctness', it was used to refer sarcastically to the anti-pornography movement's efforts to define a 'feminist sexuality'."[13]

Stuart Hall suggests one way in which the original use of the term may have developed into the modern one:

According to one version, political correctness actually began as an in-joke on the left: radical students on American campuses acting out an ironic replay of the Bad Old Days BS (Before the Sixties) when every revolutionary groupuscule had a party line about everything. They would address some glaring examples of sexist or racist behaviour by their fellow students in imitation of the tone of voice of the Red Guards or Cultural Revolution Commissar: "Not very 'politically correct', Comrade!"[14]

The term probably entered use in the modern sense in the United Kingdom around 1975.[10][clarification needed]

Ή παρακάτω που λέει ότι τον όρο με τη σύγχρονη μορφή του τον υιοθέτησαν οι συντηρητικοί; Ή ότι όλο το αφήγημα περί πολιτισμικού μαρξισμού είναι θεωρία συνομωσίας;

Επίσης πουθενά δεν πρότειναν οι φρανκφουρτιανοί λογοκρισία τύπου πολιτικής ορθότητας.

Επιπλέον, τα κινήματα για τα δικαιώματα μειονοτήτων και "μειονοτήτων" είναι παλαιότερα από το New Left. Εϊναι παλαιότερα από την υιοθέτηση της πρακτικής της πολιτικής ορθότητας.

Και επίσης μπορεί να μην το έλεγαν έτσι, αλλά ο μακαρθισμός στα 50ς και οι κανόνες συμπεριφοράς του χόλυγουντ και των κόμικς ως τα 90ς ήταν βιαιότερο είδος πολιτικής ορθότητας από τη σημερινή. Απλά ήταν δεξιά πολιτική ορθότητα, άρα όλα καλά;

Ας δεχτούμε ότι η πολιτική ορθότητα στις δυτικές κοινωνίες του 20ου αιώνα ήταν κατά βάση πρακτική των δεξιών.

Η μη κομουνιστική αριστερά που τουλάχιστον μέχρι πριν κάποιες δεκαετείες ήταν ελευθεριακή στον τρόπο σκέψης και πράξης γιατί κατέληξε να χρησιμοποιεί το PC culture και το cancel culture σαν βασικά εργαλεία άσκησης πολιτικής. Δεν θα μπορούσαν απλά να υπάρχουν τα κινήματα υπέρ των μειωνοτήτων/κατά των διακρίσεων και να δρουν με τον ίδιο τρόπο που το έκαναν στα 60s-70s.

Κυρίως επειδή το κέντρο της αριστερής ιδεολογίας έγιναν οι ΗΠΑ. Άρα οι ιδέες και οι στρατηγικές προσδιορίζονται από τις συνθήκες των ΗΠΑ. Πολιτικά τό ότι η αριστερά είναι ένα απόκομμα ενός δεξιού κόμματος όπως οι δημοκρατικοί και δεν μπορεί να υπάρξει αυτόνομα λόγω εκλογικού συστήματος. Πολιτιστικά, γιατί η αντίληψη για την ηθική στις ΗΠΑ εξακολουθεί να κυριαρχείται από τον πουριτανισμό, και προβάλλεται στην πολιτική ορθότητα. Και πολλά άλλα.

Και βέβαια από το τέλος του ψυχρού πολέμου χρειάστηκε να φτάσει η νέα οικονομική κρίση για να γίνει αντιληπτό ότι μπορούν να ξαναϋπάρξουν μαζικά κόμματα στη Δύση με αντιπαπιταλιστική ιδεολογία.

[έργο_μακέτο]

Πρώτον, γιατί δε βάζεις όλο το κείμενο της γουϊκιπέντια;



Ή παρακάτω που λέει ότι τον όρο με τη σύγχρονη μορφή του τον υιοθέτησαν οι συντηρητικοί; Ή ότι όλο το αφήγημα περί πολιτισμικού μαρξισμού είναι θεωρία συνομωσίας;

Επίσης πουθενά δεν πρότειναν οι φρανκφουρτιανοί λογοκρισία τύπου πολιτικής ορθότητας.

Επιπλέον, τα κινήματα για τα δικαιώματα μειονοτήτων και "μειονοτήτων" είναι παλαιότερα από το New Left. Εϊναι παλαιότερα από την υιοθέτηση της πρακτικής της πολιτικής ορθότητας.

Και επίσης μπορεί να μην το έλεγαν έτσι, αλλά ο μακαρθισμός στα 50ς και οι κανόνες συμπεριφοράς του χόλυγουντ και των κόμικς ως τα 90ς ήταν βιαιότερο είδος πολιτικής ορθότητας από τη σημερινή. Απλά ήταν δεξιά πολιτική ορθότητα, άρα όλα καλά;

Ας δεχτούμε ότι η πολιτική ορθότητα στις δυτικές κοινωνίες του 20ου αιώνα ήταν κατά βάση πρακτική των δεξιών.

Η μη κομουνιστική αριστερά που τουλάχιστον μέχρι πριν κάποιες δεκαετείες ήταν ελευθεριακή στον τρόπο σκέψης και πράξης γιατί κατέληξε να χρησιμοποιεί το PC culture και το cancel culture σαν βασικά εργαλεία άσκησης πολιτικής. Δεν θα μπορούσαν απλά να υπάρχουν τα κινήματα υπέρ των μειωνοτήτων/κατά των διακρίσεων και να δρουν με τον ίδιο τρόπο που το έκαναν στα 60s-70s.

Κυρίως επειδή το κέντρο της αριστερής ιδεολογίας έγιναν οι ΗΠΑ. Άρα οι ιδέες και οι στρατηγικές προσδιορίζονται από τις συνθήκες των ΗΠΑ. Πολιτικά τό ότι η αριστερά είναι ένα απόκομμα ενός δεξιού κόμματος όπως οι δημοκρατικοί και δεν μπορεί να υπάρξει αυτόνομα λόγω εκλογικού συστήματος. Πολιτιστικά, γιατί η αντίληψη για την ηθική στις ΗΠΑ εξακολουθεί να κυριαρχείται από τον πουριτανισμό, και προβάλλεται στην πολιτική ορθότητα. Και πολλά άλλα.

Και βέβαια από το τέλος του ψυχρού πολέμου χρειάστηκε να φτάσει η νέα οικονομική κρίση για να γίνει αντιληπτό ότι μπορούν να ξαναϋπάρξουν μαζικά κόμματα στη Δύση με αντιπαπιταλιστική ιδεολογία.

Όντως οι ΗΠΑ αποτελούν τον βασικό παράγοντα πολιτικής σκέψης, κι αυτό δυστυχώς δεν πρόκειται να αλλάξει στο άμεσο μέλλον.

Κι αν αλλάξει διάδοχος δεν θα είναι η Γαλλία/Ιταλία όπως ήταν στον 20ο αιώνα αλλά η Κίνα. Από την άλλη, δεδομένων των γεωπολιτικών ανακατατάξεων ποτέ δεν ξέρεις ποιές δυνάμεθς μπορούν να ευνοηθούν. Η κυριαρχία του δολλαρίου και του Hollywood πάνω στον πλανήτη δεν θα διαρκέσει για πάντα.

[Αρίστος]

Δε νομίζω ότι το κουράζουμε. Τα επιχειρήματά σου δεν στέκουν.

Τα δικα σου δεν στεκουν.

Οι Αντιφα δεν ειναι Αλτ Ραιτ, η Αλτ Ραιτ δεν καιει μαγαζια και βιβλιοπωλεια, δεν τρομοκρατει πολιτες, δεν τραμπουκιζει καθηγητες, δεν προβοκαρει εκδηλωσεις και χαπενινγκς, δε καταστρεφει αγαλματα που δεν της αρεσουν οπως οι Αντιφα, οι Φεμεν και οι BLM, ολες οργανωσεις της New Left.

Και ολη αυτη η φασιστικη-λογοκριτικη-νεοβανδαλιστικη διαθεση της New Left προαναγγελθηκε απο το Μαρκουζε και υποστηριζεται απο το ΧΑμπερμας, δηλαδη και απο τις δυο γενιες της Φρανκφουρτης.

Ανοιχτα πλεον σημερα υποστηριζεται και απο το Δημοκρατικο Κομμα.

.

[ΠΑΓΧΡΗΣΤΟΣ]

Εδώ άλλο ένα βιβλίο για σοβαρή μελέτη μακριά από συνωμοσιολογικές παπαριές:

ΚΡΙΤΙΚΗ ΘΕΩΡΙΑ: ΠΑΡΑΔΟΣΗ ΚΑΙ ΠΡΟΟΠΤΙΚΕΣ (ΣΥΛΛΟΓΙΚΟ) (εκδ. Νήσος 2003)
Από το Μεσοπόλεμο μέχρι σήμερα, η «κριτική θεωρία» ή «σχολή της Φρανκφούρτης» δεν σταμάτησε να δίνει γόνιμα ερεθίσματα για τη συγκρότηση μιας κοινωνικής θεωρίας, ικανής να δώσει μια αξιόπιστη περιγραφή του δεδομένου και την προοπτική μιας δυνατής απελευθερωτικής αλλαγής του. Τα κείμενα του τόμου αυτού αποτελούν μια πρώτη, συνολική όσο και πλουραλιστική, ελληνική συμβολή στη θεωρητική συζήτηση γύρω από αυτό το σημαντικό θεωρητικό-επιστημονικό εγχείρημα, συζήτηση η οποία συνεχίζεται αμείωτη διεθνώς. Οι ενότητες του τόμου ανασυγκροτούν την ανάπτυξη της κριτικής θεωρίας από το πρώιμο έργο του Χορκχάιμερ στον Αντόρνο και ύστερα στην επικοινωνιακή θεωρία του Χάμπερμας, παρακολουθώντας συγχρόνως τις μετατοπίσεις στον θεμελιωτικό προβληματισμό της. Όλα τα κείμενα του τόμου διαπερνώνται από την ίδια αγωνία για το μέλλον της «κριτικής θεωρίας», από την ίδια ώθηση για επανεξέταση της παράδοσης ενόψει των νέων θεωρητικών και πρακτικών καθηκόντων που θέτει η σύγχρονη πραγματικότητα. (ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΣΤΟ ΟΠΙΣΘΟΦΥΛΛΟ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ)
Περιεχόμενα
Εισαγωγή του επιμελητή
I. Υποκείμενο, κοινωνία, αξίες
ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ ΚΟΥΖΕΛΗΣ
Για μια κριτική θεωρία της υποκειμενικότητας: ξαναδιαβάζοντας (με) τον Χορκχάιμερ
ΓΚΟΛΦΩ ΜΑΓΓΙΝΗ
Για μια θεώρηση του ηθικού εγωισμού: ο Νίτσε στον πρώιμο Χορκχάιμερ
ΑΝΔΡΕΑΣ ΜΙΧΑΛΑΚΗΣ
Ο Μαξ Χορκχάιμερ και το πρόβλημα της θεμελίωσης των αξιών στην πρώιμη κριτική θεωρία
II. Ο λόγος και το έτερόν του
ΦΩΤΗΣ ΤΕΡΖΑΚΗΣ
Από τη φιλοσοφία της γλώσσας του Βάλτερ Μπένγιαμιν στη Διαλεκτική του διαφωτισμού και στην Αισθητική θεωρία του Αντόρνο
ΦΩΤΕΙΝΗ ΒΑΚΗ
Η κριτική θεωρία ως αρνητική διαλεκτική: η μετακριτική του Αντόρνο στον γερμανικό ιδεαλισμό
ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΑΓΚΡΙΩΤΗΣ
Μετεξελίξεις της έννοιας της αλήθειας στην κριτική θεωρία. Αλήθεια και χρόνος
III. Επικοινωνία, κοινωνία, ιστορία
ΓΙΩΡΓΟΣ ΞΗΡΟΠΑΙΔΗΣ
Το πρωτείο της συναίνεσης. Ο Χάμπερμας και η ερμηνευτική της συνεννόησης
ΑΛΙΚΗ ΛΑΒΡΑΝΟΥ
Γιούργκεν Χάμπερμας και Τσαρλς Τέιλορ: Πέρι ταυτοτήτων
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΔΑΡΕΜΑΣ
Φιλοσοφία της ιστορίας και ιστορικός υλισμός στην κριτική θεωρία του Γιούργκεν Χάμπερμας
IV. Προοπτικές για μια σύγχρονη κριτική θεωρία
ALBRECHT WELLMER
Ριζοσπαστική κριτική της νεωτερικότητας ή θεωρία της νεωτερικής δημοκρατίας; Δύο πρόσωπα της κριτικής θεωρίας
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΑΒΟΥΛΑΚΟΣ
Από τον Χάμπερμας στον Χορκχάιμερ. Η ανάγκη για μια υλιστική διόρθωση της επικοινωνιακής κριτικής θεωρίας
ΚΟΣΜΑΣ ΨΥΧΟΠΑΙΔΗΣ
Προβλήματα μιας σημερινής κριτικής θεωρίας της κοινωνίας
Βιογραφικό σημείωμα

[AlienWay]

Πολιτιστικά, γιατί η αντίληψη για την ηθική στις ΗΠΑ εξακολουθεί να κυριαρχείται από τον πουριτανισμό, και προβάλλεται στην πολιτική ορθότητα. Και πολλά άλλα.

Αυτό είναι πολύ βασικό. Αν υπήρχε το τουίτερ πριν λίγες δεκαετίες, όπου δεν ήταν τόσο διαδεδομένη η πολιτική ορθότητα, τότε θα παρατηρούσαμε πάλι φωνές εύθικτων που θα απαιτούσαν απαγορεύσεις.

Η διαφορά είναι ότι τώρα χρησιμοποιούν ως "δικαιολογία" τα ανθρώπινα δικαιώματα.

Ενώ ο πραγματικός λόγος είναι μάλλον πουριτανικής φύσεως.

Αυτό το διαπιστώνουμε, όταν βλέπουμε να ζητούν την λογοκρισία στα ίδια ακριβώς ζητήματα που την επιζητούν οι πουριτανοί θρησκιόπληκτοι.

Αλλά είναι διπλά ανέντιμοι οι πολιτικορθάκηδες, για δύο λόγους:

1ον: Ο αμιγής ηθικολόγος δέχεται ότι οι απαγορεύσεις που απαιτεί είναι για λόγους ηθικής. Δεν χρησιμοποιεί όμορφες αξίες για να μεταμφιέσει τις προθέσεις του.
2ον: Ο αμιγής ηθικολόγος δέχεται ότι από κάποια ηλικία κι έπειτα, ο άνθρωπος μπορεί να είναι ελεύθερος να επιλέξει την πρόσβαση που επιθυμεί να έχει στην πληροφορία, στην τέχνη, στην επικοινωνία. Ο κίνδυνος να "διαφθαρεί", είναι αδιάφορος. Το πρόβλημά του κυρίως είναι οι νεαρές ηλικίες που δεν έχουν διαμορφώσει ακόμη πλήρη προσωπικότητα. Αντίθετα ο πολιτικορθάκιας θεωρεί ότι σε οποιαδήποτε ηλικία ο άνθρωπος μπορεί να διαφθαρεί από πληροφορία, τέχνη και επικοινωνία.

Ντροπή

[Καραμελίτσα]

Πολιτιστικά, γιατί η αντίληψη για την ηθική στις ΗΠΑ εξακολουθεί να κυριαρχείται από τον πουριτανισμό, και προβάλλεται στην πολιτική ορθότητα. Και πολλά άλλα.

Αυτό είναι πολύ βασικό. Αν υπήρχε το τουίτερ πριν λίγες δεκαετίες, όπου δεν ήταν τόσο διαδεδομένη η πολιτική ορθότητα, τότε θα παρατηρούσαμε πάλι φωνές εύθικτων που θα απαιτούσαν απαγορεύσεις.

Η διαφορά είναι ότι τώρα χρησιμοποιούν ως "δικαιολογία" τα ανθρώπινα δικαιώματα.

Ενώ ο πραγματικός λόγος είναι μάλλον πουριτανικής φύσεως.

Αυτό το διαπιστώνουμε, όταν βλέπουμε να ζητούν την λογοκρισία στα ίδια ακριβώς ζητήματα που την επιζητούν οι πουριτανοί θρησκιόπληκτοι.

Αλλά είναι διπλά ανέντιμοι οι πολιτικορθάκηδες, για δύο λόγους:

1ον: Ο αμιγής ηθικολόγος δέχεται ότι οι απαγορεύσεις που απαιτεί είναι για λόγους ηθικής. Δεν χρησιμοποιεί όμορφες αξίες για να μεταμφιέσει τις προθέσεις του.
2ον: Ο αμιγής ηθικολόγος δέχεται ότι από κάποια ηλικία κι έπειτα, ο άνθρωπος μπορεί να είναι ελεύθερος να επιλέξει την πρόσβαση που επιθυμεί να έχει στην πληροφορία, στην τέχνη, στην επικοινωνία. Ο κίνδυνος να "διαφθαρεί", είναι αδιάφορος. Το πρόβλημά του κυρίως είναι οι νεαρές ηλικίες που δεν έχουν διαμορφώσει ακόμη πλήρη προσωπικότητα. Αντίθετα ο πολιτικορθάκιας θεωρεί ότι σε οποιαδήποτε ηλικία ο άνθρωπος μπορεί να διαφθαρεί από πληροφορία, τέχνη και επικοινωνία.

Ντροπή

Ο πραγματικός λόγος είναι ανάλογα με τα προσωπικά του καθενός.

Εγώ απλά λέω ότι η λογική του πουριτανισμού ως προς την ηθική συμπεριφορά είναι πολύ έντονη στην αμερικάνικη κοινωνία και χαρακτηρίζει ακόμα και ανθρώπους που δεν έχουν τη θρησκευτική της διάσταση. Και δεν ταυτίζεται με την ηθικολογία. Μπορεί κάποια να είναι ηθικολόγος σε οποιοδήποτε βαθμό χωρίς να είναι πουριτανή.

[AlienWay]

Πολιτιστικά, γιατί η αντίληψη για την ηθική στις ΗΠΑ εξακολουθεί να κυριαρχείται από τον πουριτανισμό, και προβάλλεται στην πολιτική ορθότητα. Και πολλά άλλα.

Αυτό είναι πολύ βασικό. Αν υπήρχε το τουίτερ πριν λίγες δεκαετίες, όπου δεν ήταν τόσο διαδεδομένη η πολιτική ορθότητα, τότε θα παρατηρούσαμε πάλι φωνές εύθικτων που θα απαιτούσαν απαγορεύσεις.

Η διαφορά είναι ότι τώρα χρησιμοποιούν ως "δικαιολογία" τα ανθρώπινα δικαιώματα.

Ενώ ο πραγματικός λόγος είναι μάλλον πουριτανικής φύσεως.

Αυτό το διαπιστώνουμε, όταν βλέπουμε να ζητούν την λογοκρισία στα ίδια ακριβώς ζητήματα που την επιζητούν οι πουριτανοί θρησκιόπληκτοι.

Αλλά είναι διπλά ανέντιμοι οι πολιτικορθάκηδες, για δύο λόγους:

1ον: Ο αμιγής ηθικολόγος δέχεται ότι οι απαγορεύσεις που απαιτεί είναι για λόγους ηθικής. Δεν χρησιμοποιεί όμορφες αξίες για να μεταμφιέσει τις προθέσεις του.
2ον: Ο αμιγής ηθικολόγος δέχεται ότι από κάποια ηλικία κι έπειτα, ο άνθρωπος μπορεί να είναι ελεύθερος να επιλέξει την πρόσβαση που επιθυμεί να έχει στην πληροφορία, στην τέχνη, στην επικοινωνία. Ο κίνδυνος να "διαφθαρεί", είναι αδιάφορος. Το πρόβλημά του κυρίως είναι οι νεαρές ηλικίες που δεν έχουν διαμορφώσει ακόμη πλήρη προσωπικότητα. Αντίθετα ο πολιτικορθάκιας θεωρεί ότι σε οποιαδήποτε ηλικία ο άνθρωπος μπορεί να διαφθαρεί από πληροφορία, τέχνη και επικοινωνία.

Ντροπή

Ο πραγματικός λόγος είναι ανάλογα με τα προσωπικά του καθενός.

Εγώ απλά λέω ότι η λογική του πουριτανισμού ως προς την ηθική συμπεριφορά είναι πολύ έντονη στην αμερικάνικη κοινωνία και χαρακτηρίζει ακόμα και ανθρώπους που δεν έχουν τη θρησκευτική της διάσταση. Και δεν ταυτίζεται με την ηθικολογία. Μπορεί κάποια να είναι ηθικολόγος σε οποιοδήποτε βαθμό χωρίς να είναι πουριτανή.

Δεν χρειάζεται να είναι κάποιος θρησκόληπτος.

Απλώς διαχρονικά υπήρχε κόσμος που ήταν ευθικτος και απαιτούσε λογοκρισία. Παλιά το πρόσχημα ήταν η θρησκεία. Τώρα το πρόσχημα είναι τα ανθρώπινα δικαιώματα.

Και στις δυο περιπτώσεις μεταβαίνουμε από μια κατάσταση που λέει "αυτό με προσβάλλει, άρα το αγνοώ" σε μία κατάσταση που λέει "αυτό με προσβάλλει, άρα πρέπει να εξαλειφθεί από προσώπου Γης.

[taxalata xalasa]

Δεν χρειάζεται να είναι κάποιος θρησκόληπτος.

Απλώς διαχρονικά υπήρχε κόσμος που ήταν ευθικτος και απαιτούσε λογοκρισία. Παλιά το πρόσχημα ήταν η θρησκεία. Τώρα το πρόσχημα είναι τα ανθρώπινα δικαιώματα.

Και στις δυο περιπτώσεις μεταβαίνουμε από μια κατάσταση που λέει "αυτό με προσβάλλει, άρα το αγνοώ" σε μία κατάσταση που λέει "αυτό με προσβάλλει, άρα πρέπει να εξαλειφθεί από προσώπου Γης.

το μεγάλο πρόβλημα «η εὐθιξία»... απο το ευ+θιγω, από το ευ+θιγγανω > ο ευ+έγγιχτος, ο φαραώ μήμου-άπτου

δεν μας φτάναν οι αθίγγανοι, τώρα έχουμε και τους ευθίγγανους με τα ψυχολογικά τους... οι μυγοθίγγανοι...