Ορθός λόγος

[Χαοτικός]

Εδώ που τα λέμε χαοτικέ, δεν είναι ο ... που πουλάει υφάκι.

Λέει αυτό που πιστεύει χωρίς φιοριτούρες και εγγενείς πγιοτικές τσαχπινιές.

Εδώ ένας χρήστης προφανώς εννοεί ότι ο αναλυτικος λόγος είναι υφάκι κι ότι είναι αξιόλογο το να γράφεις πέντε λέξεις μόνο σε μια απάντηση.

(Το συγκεκριμένο πιο πάνω είναι από νήμα όπου κάποια στιγμή αναφέρθηκα στο υφάκι άλλου χρήστη εννοώντας τη μαγκιά που δύναται να πουλήσει ο καθείς με επιθετικό λόγο χωρίς να βρίζει όμως. Κι ότι υφάκι είναι το δικό μου επειδή αναλύω τα πράγματα. Άστοχο σχόλιο δηλαδή δεν άγγιξε καθόλου το νόημα. Αλλά για άλλον λόγο κάνω το νήμα)

Μπορεί κάποιος να εξηγήσει τι είναι οι φιοριτούρες; Προφανώς είναι η αίσθησή μας ότι κάποια πράγματα είναι περιττά να αναφερθούν και δεν προσθέτουν κάποιο νόημα. Οι περισσότεροι έχουν την εντύπωση ότι έχουν δίκιο κι αυτό πάνε να το προβάλουν με δύο άντε τρεις γραμμές κείμενο.Σου λένε ότι έχεις λάθος γιατί στο πλαίσιο της σκέψης τους αυτό που είπες είναι λάθος ή ξένο στοιχείο ή κάτι προβληματικό τέλος πάντων.
Τι γίνεται αν εσύ έχεις καταλάβει ότι μιλούν υπό άλλο πλαίσιο κι ότι θεωρούν πως κι εσύ στο ίδιο πλαίσιο μιλάς με τα δικά τους δεδομένα αποκλειστικά;
Τι γίνεται αν εσύ περιγράφεις πρώτα το πλαίσιο, δίνεις παραδείγματα και τηρείς μία κανονικότητα λογικής και δομής στην απάντησή σου;
Λες φιοριτούρες. Σωστά;
Έχει ακούσει κανείς, τους όρους "Λογικό άλμα" και "Λογικές πλάνες"; Ότι αυτά οφείλονται σε διάφορους λόγους αλλά σημαντική θέση κατέχει η ικανότητα ή η έλλειψη ικανότητας να ξεχωρίζεις ότι μια περιγραφή αφορά ένα σύνθετο φαινόμενο, με τις ασυνέχειές του, τις αντιθέσεις των στοιχείων του και πολλά άλλα;

Η επιχειρηματολογία απαιτεί πρωτίστως λογική. Η αλήθεια το ίδιο. Το συναίσθημα δεν είναι το καταλληλότερο για να κινεί τα πράγματα. Το συναίσθημα θα γεννήσει αντιδραστικό λόγο, αφοριστικό και στο τέλος δεν θα βγει υγιές συμπέρασμα. Αν νιώθεις αρνητικά για κάποιον δεν είναι προτιμότερο και πιο ειλικρινές (χωρίς να παραβιάζει λογική και αλήθειες) να του πεις να πάει να γαμηθεί; και να αφήσεις ήσυχο το τρέχον θέμα και τα στοιχεία του;

Εντάξει αρκετά ζητήματα έθεσα.

[taxalata xalasa]

Μπορεί κάποιος να εξηγήσει τι είναι οι φιοριτούρες;

floritura = φλοριτούρα = άνθισμα, «κόσμημα»
florituras = φλοριτούρας = ανθίσματα, «κοσμήματα»

[ΣΑΤΑΝΙΚΟΣ ΕΓΚΕΦΑΛΟΣ]

Εντάξει αρκετά ζητήματα έθεσα.

Είσαι σίγουρος; Μήπως να παπαρολογούσες λίγο ακόμη; Υπάρχουν συνάνθρωποί μας φυλακισμένοι ή και μαζοχιστές

[AlienWay]

Εδώ που τα λέμε χαοτικέ, δεν είναι ο ... που πουλάει υφάκι.

Λέει αυτό που πιστεύει χωρίς φιοριτούρες και εγγενείς πγιοτικές τσαχπινιές.

Εδώ ένας χρήστης προφανώς εννοεί ότι ο αναλυτικος λόγος είναι υφάκι κι ότι είναι αξιόλογο το να γράφεις πέντε λέξεις μόνο σε μια απάντηση.

(Το συγκεκριμένο πιο πάνω είναι από νήμα όπου κάποια στιγμή αναφέρθηκα στο υφάκι άλλου χρήστη εννοώντας τη μαγκιά που δύναται να πουλήσει ο καθείς με επιθετικό λόγο χωρίς να βρίζει όμως. Κι ότι υφάκι είναι το δικό μου επειδή αναλύω τα πράγματα. Άστοχο σχόλιο δηλαδή δεν άγγιξε καθόλου το νόημα. Αλλά για άλλον λόγο κάνω το νήμα)

Μπορεί κάποιος να εξηγήσει τι είναι οι φιοριτούρες; Προφανώς είναι η αίσθησή μας ότι κάποια πράγματα είναι περιττά να αναφερθούν και δεν προσθέτουν κάποιο νόημα. Οι περισσότεροι έχουν την εντύπωση ότι έχουν δίκιο κι αυτό πάνε να το προβάλουν με δύο άντε τρεις γραμμές κείμενο.Σου λένε ότι έχεις λάθος γιατί στο πλαίσιο της σκέψης τους αυτό που είπες είναι λάθος ή ξένο στοιχείο ή κάτι προβληματικό τέλος πάντων.
Τι γίνεται αν εσύ έχεις καταλάβει ότι μιλούν υπό άλλο πλαίσιο κι ότι θεωρούν πως κι εσύ στο ίδιο πλαίσιο μιλάς με τα δικά τους δεδομένα αποκλειστικά;
Τι γίνεται αν εσύ περιγράφεις πρώτα το πλαίσιο, δίνεις παραδείγματα και τηρείς μία κανονικότητα λογικής και δομής στην απάντησή σου;
Λες φιοριτούρες. Σωστά;
Έχει ακούσει κανείς, τους όρους "Λογικό άλμα" και "Λογικές πλάνες"; Ότι αυτά οφείλονται σε διάφορους λόγους αλλά σημαντική θέση κατέχει η ικανότητα ή η έλλειψη ικανότητας να ξεχωρίζεις ότι μια περιγραφή αφορά ένα σύνθετο φαινόμενο, με τις ασυνέχειές του, τις αντιθέσεις των στοιχείων του και πολλά άλλα;

Η επιχειρηματολογία απαιτεί πρωτίστως λογική. Η αλήθεια το ίδιο. Το συναίσθημα δεν είναι το καταλληλότερο για να κινεί τα πράγματα. Το συναίσθημα θα γεννήσει αντιδραστικό λόγο, αφοριστικό και στο τέλος δεν θα βγει υγιές συμπέρασμα. Αν νιώθεις αρνητικά για κάποιον δεν είναι προτιμότερο και πιο ειλικρινές (χωρίς να παραβιάζει λογική και αλήθειες) να του πεις να πάει να γαμηθεί; και να αφήσεις ήσυχο το τρέχον θέμα και τα στοιχεία του;

Εντάξει αρκετά ζητήματα έθεσα.

Αυτός είναι ο βασικός λόγος για τον οποίο ο τουιτερισμός του λόγου δεν είναι σωστός. Γιατί ναι μεν το λακωνίζειν εστί φιλοσοφείν, αλλά αυτό ισχύει όταν ο άλλος είναι πρόθυμος να ακούσει ακόμη και μακροσκελείς απαντήσεις. Οταν ο άλλος (ο οποιοσδήποτε άλλος) απαιτεί να είναι όλες οι τεκμηριώσεις λακωνικές γιατί έχει εξοικειωθεί με μία φαστ-φουντ λογική, αυτό δεν είναι κάτι που οδηγεί σε υγιείς αντιπαραθέσεις.

Τα κόμματα το γνωρίζουν καλά. Ποντάρουν στη λακωνική, φανατική, υβριστική αντιπαράθεση, ενώ αντίθετα αν η αντιπαράθεση γινόταν με μακροσκελή κείμενα, δεν θα υπήρχαν ύβρεις, χαρακτηρισμοί και ιαχές.

[Καραμελίτσα]

Φιοριτούρα είναι οποιοδήποτε λεκτικό σχήμα που δεν προσφέρει στο επιχείρημα, ή εστω στην κατανόησή του.

Και δεν έχει σχέση με την ποσότητα του λόγου. Αν κάποιος δεν έχει επιχείρημα ακόμα και ένα τουίτ είναι φιοριτούρα, ενώ αν χρειάζονται για το επιχείρημα 200 σελίδες κειμένου, αυτές δεν είναι φιοριτούρες.

[AlienWay]

Δηλαδή ας εξετάσουμε την πιο λακωνική κομματική ανταπάντηση που παρατίθεται ως αντεπιχείρημα πάνω σε ένα οποιοδήποτε κομματικό επιχείρημα:

"Πονάς;"
"Πήζεις;"
"Πατώνεις;"
"Σκούζεις;"

"Πήξε"

Είναι δηλαδή μονολεκτική. Επομένως αντιλαμβανόμαστε την ποιότητα του διαλόγου που ακολουθεί.

Και με τρεις λέξεις βέβαια δεν διαπιστώνουμε κάποια βελτίωση.

"Κυριάκο/Αλέξη, γ@μα τους". Κάποιοι προσθέτουν μετά και το "αντέχουν", αλλά δεν βελτιώνεται η κατάσταση.

Ακόμη και με δύο υπάρχει πρόβλημα:

"ΜΤΣΤΚ ΓΜΙΕΣΑΙ". Αυτό είναι μια καμουφλαρισμένη κραυγή αγωνίας. "Υποφέρω", σου λέει ο συνομιλητής. "Κάηκε το σπίτι μου". "Πνίγηκαν τα πρόβατά μου από τα νερά που κατέβασε η Πάρνηθα".

Πάμε στις πέντε λέξεις: "Μνημονια μέχρι να σβήσει ο ήλιος".

Εδώ έχουμε μία κάποια βελτίωση, αλλά και πάλι. Δεν.

"GO BACK MADAME MERKEL". Πάλι τέσσερις λέξεις, προστακτική, ένα pronoun (υποκατάστατο του she/her) και ένα όνομα.

Και ψάχνει μετά ο άλλος να βρει αντεπιχειρήματα.

[Χαοτικός]

Εντάξει αρκετά ζητήματα έθεσα.

Είσαι σίγουρος; Μήπως να παπαρολογούσες λίγο ακόμη; Υπάρχουν συνάνθρωποί μας φυλακισμένοι ή και μαζοχιστές

Θα πρέπει να αποδείξεις ότι είναι παπαρολογία και όχι ορθός λόγος και σημαντικό ζήτημα. Εγώ εξήγησα πως δεν βγαίνει νόημα με τις ουγκανιές. Αυτές που κάνεις εσύ, ξέρεις. πρέπει να δείχνεις τον προσανατολισμό του επιχειρήματός σου, το πλαίσιο που κινείται και που κινείσαι κι εσύ και να αναπτύξεις τις ιδέες σου.
Αυτό που κάνετε οι περισσότεροι είναι απλά ένας δείκτης συμπλεγματικής δραστηριότητας μέσα σας, όπου αντιστρόφως ανάλογα: όσο δεν μπορείτε να προστατέψετε τον εαυτο σας από το να φάει σφαλιάρες (πραγματικές, φυσική παρουσία), τόσο πιο ουγκανιές γράφετε ανώνυμα και απομακρυσμένα.

Αυτό ας πούμε που έγραψα μπορεί να είναι λάθος. αλλά δεν είστε ικανοί να το αποδείξετε. Νιώθετε ότι μπορείτε να καταρρίψετε όντας ευρηματικοί στην ουγκανιά και τη μαλακία.

κατανάλωση πόρων και σήψη ρε. Θα έρθει ο καιρός που πραγματικά θα βλέπεις μηδενική την προοπτική να γαμήσεις εν αντιθέσει με τώρα που το αφήνεις φλου νιώθοντας ότι είναι στον ορίζοντά σου. με λίγα λόγια, καταλήγουμε δυστυχισμένοι.

Αλλά η ευτυχία είναι το ζητούμενο ρε. Καλλιεργήσου. (και φάε κάνα αντρικό φαγητό)

[Χαοτικός]

Φιοριτούρα είναι οποιοδήποτε λεκτικό σχήμα που δεν προσφέρει στο επιχείρημα, ή εστω στην κατανόησή του.

Και δεν έχει σχέση με την ποσότητα του λόγου. Αν κάποιος δεν έχει επιχείρημα ακόμα και ένα τουίτ είναι φιοριτούρα, ενώ αν χρειάζονται για το επιχείρημα 200 σελίδες κειμένου, αυτές δεν είναι φιοριτούρες.

Α γεια σου. Αυτό εννοώ. Πες τώρα κάτι και για το πόσο μπορεί κανείς να εξετάζει όλες τις πτυχές και να κατανοεί όλο το σύνθετο σχήμα. Εγώ λέω ή βαριούνται ή έμαθαν να βαριούνται που είναι χειρότερο. Τελικά καταλήγει να είναι θέμα ικανότητας.

[Χαοτικός]

Εδώ που τα λέμε χαοτικέ, δεν είναι ο ... που πουλάει υφάκι.

Λέει αυτό που πιστεύει χωρίς φιοριτούρες και εγγενείς πγιοτικές τσαχπινιές.

Εδώ ένας χρήστης προφανώς εννοεί ότι ο αναλυτικος λόγος είναι υφάκι κι ότι είναι αξιόλογο το να γράφεις πέντε λέξεις μόνο σε μια απάντηση.

(Το συγκεκριμένο πιο πάνω είναι από νήμα όπου κάποια στιγμή αναφέρθηκα στο υφάκι άλλου χρήστη εννοώντας τη μαγκιά που δύναται να πουλήσει ο καθείς με επιθετικό λόγο χωρίς να βρίζει όμως. Κι ότι υφάκι είναι το δικό μου επειδή αναλύω τα πράγματα. Άστοχο σχόλιο δηλαδή δεν άγγιξε καθόλου το νόημα. Αλλά για άλλον λόγο κάνω το νήμα)

Μπορεί κάποιος να εξηγήσει τι είναι οι φιοριτούρες; Προφανώς είναι η αίσθησή μας ότι κάποια πράγματα είναι περιττά να αναφερθούν και δεν προσθέτουν κάποιο νόημα. Οι περισσότεροι έχουν την εντύπωση ότι έχουν δίκιο κι αυτό πάνε να το προβάλουν με δύο άντε τρεις γραμμές κείμενο.Σου λένε ότι έχεις λάθος γιατί στο πλαίσιο της σκέψης τους αυτό που είπες είναι λάθος ή ξένο στοιχείο ή κάτι προβληματικό τέλος πάντων.
Τι γίνεται αν εσύ έχεις καταλάβει ότι μιλούν υπό άλλο πλαίσιο κι ότι θεωρούν πως κι εσύ στο ίδιο πλαίσιο μιλάς με τα δικά τους δεδομένα αποκλειστικά;
Τι γίνεται αν εσύ περιγράφεις πρώτα το πλαίσιο, δίνεις παραδείγματα και τηρείς μία κανονικότητα λογικής και δομής στην απάντησή σου;
Λες φιοριτούρες. Σωστά;
Έχει ακούσει κανείς, τους όρους "Λογικό άλμα" και "Λογικές πλάνες"; Ότι αυτά οφείλονται σε διάφορους λόγους αλλά σημαντική θέση κατέχει η ικανότητα ή η έλλειψη ικανότητας να ξεχωρίζεις ότι μια περιγραφή αφορά ένα σύνθετο φαινόμενο, με τις ασυνέχειές του, τις αντιθέσεις των στοιχείων του και πολλά άλλα;

Η επιχειρηματολογία απαιτεί πρωτίστως λογική. Η αλήθεια το ίδιο. Το συναίσθημα δεν είναι το καταλληλότερο για να κινεί τα πράγματα. Το συναίσθημα θα γεννήσει αντιδραστικό λόγο, αφοριστικό και στο τέλος δεν θα βγει υγιές συμπέρασμα. Αν νιώθεις αρνητικά για κάποιον δεν είναι προτιμότερο και πιο ειλικρινές (χωρίς να παραβιάζει λογική και αλήθειες) να του πεις να πάει να γαμηθεί; και να αφήσεις ήσυχο το τρέχον θέμα και τα στοιχεία του;

Εντάξει αρκετά ζητήματα έθεσα.

Αυτός είναι ο βασικός λόγος για τον οποίο ο τουιτερισμός του λόγου δεν είναι σωστός. Γιατί ναι μεν το λακωνίζειν εστί φιλοσοφείν, αλλά αυτό ισχύει όταν ο άλλος είναι πρόθυμος να ακούσει ακόμη και μακροσκελείς απαντήσεις. Οταν ο άλλος (ο οποιοσδήποτε άλλος) απαιτεί να είναι όλες οι τεκμηριώσεις λακωνικές γιατί έχει εξοικειωθεί με μία φαστ-φουντ λογική, αυτό δεν είναι κάτι που οδηγεί σε υγιείς αντιπαραθέσεις.

Τα κόμματα το γνωρίζουν καλά. Ποντάρουν στη λακωνική, φανατική, υβριστική αντιπαράθεση, ενώ αντίθετα αν η αντιπαράθεση γινόταν με μακροσκελή κείμενα, δεν θα υπήρχαν ύβρεις, χαρακτηρισμοί και ιαχές.

Α γεια σου ρε.

[Χαοτικός]

Εδώ που τα λέμε χαοτικέ, δεν είναι ο ... που πουλάει υφάκι.

Λέει αυτό που πιστεύει χωρίς φιοριτούρες και εγγενείς πγιοτικές τσαχπινιές.

Εδώ ένας χρήστης προφανώς εννοεί ότι ο αναλυτικος λόγος είναι υφάκι κι ότι είναι αξιόλογο το να γράφεις πέντε λέξεις μόνο σε μια απάντηση.

(Το συγκεκριμένο πιο πάνω είναι από νήμα όπου κάποια στιγμή αναφέρθηκα στο υφάκι άλλου χρήστη εννοώντας τη μαγκιά που δύναται να πουλήσει ο καθείς με επιθετικό λόγο χωρίς να βρίζει όμως. Κι ότι υφάκι είναι το δικό μου επειδή αναλύω τα πράγματα. Άστοχο σχόλιο δηλαδή δεν άγγιξε καθόλου το νόημα. Αλλά για άλλον λόγο κάνω το νήμα)

Μπορεί κάποιος να εξηγήσει τι είναι οι φιοριτούρες; Προφανώς είναι η αίσθησή μας ότι κάποια πράγματα είναι περιττά να αναφερθούν και δεν προσθέτουν κάποιο νόημα. Οι περισσότεροι έχουν την εντύπωση ότι έχουν δίκιο κι αυτό πάνε να το προβάλουν με δύο άντε τρεις γραμμές κείμενο.Σου λένε ότι έχεις λάθος γιατί στο πλαίσιο της σκέψης τους αυτό που είπες είναι λάθος ή ξένο στοιχείο ή κάτι προβληματικό τέλος πάντων.
Τι γίνεται αν εσύ έχεις καταλάβει ότι μιλούν υπό άλλο πλαίσιο κι ότι θεωρούν πως κι εσύ στο ίδιο πλαίσιο μιλάς με τα δικά τους δεδομένα αποκλειστικά;
Τι γίνεται αν εσύ περιγράφεις πρώτα το πλαίσιο, δίνεις παραδείγματα και τηρείς μία κανονικότητα λογικής και δομής στην απάντησή σου;
Λες φιοριτούρες. Σωστά;
Έχει ακούσει κανείς, τους όρους "Λογικό άλμα" και "Λογικές πλάνες"; Ότι αυτά οφείλονται σε διάφορους λόγους αλλά σημαντική θέση κατέχει η ικανότητα ή η έλλειψη ικανότητας να ξεχωρίζεις ότι μια περιγραφή αφορά ένα σύνθετο φαινόμενο, με τις ασυνέχειές του, τις αντιθέσεις των στοιχείων του και πολλά άλλα;

Η επιχειρηματολογία απαιτεί πρωτίστως λογική. Η αλήθεια το ίδιο. Το συναίσθημα δεν είναι το καταλληλότερο για να κινεί τα πράγματα. Το συναίσθημα θα γεννήσει αντιδραστικό λόγο, αφοριστικό και στο τέλος δεν θα βγει υγιές συμπέρασμα. Αν νιώθεις αρνητικά για κάποιον δεν είναι προτιμότερο και πιο ειλικρινές (χωρίς να παραβιάζει λογική και αλήθειες) να του πεις να πάει να γαμηθεί; και να αφήσεις ήσυχο το τρέχον θέμα και τα στοιχεία του;

Εντάξει αρκετά ζητήματα έθεσα.

Αυτός είναι ο βασικός λόγος για τον οποίο ο τουιτερισμός του λόγου δεν είναι σωστός. Γιατί ναι μεν το λακωνίζειν εστί φιλοσοφείν, αλλά αυτό ισχύει όταν ο άλλος είναι πρόθυμος να ακούσει ακόμη και μακροσκελείς απαντήσεις. Οταν ο άλλος (ο οποιοσδήποτε άλλος) απαιτεί να είναι όλες οι τεκμηριώσεις λακωνικές γιατί έχει εξοικειωθεί με μία φαστ-φουντ λογική, αυτό δεν είναι κάτι που οδηγεί σε υγιείς αντιπαραθέσεις.

Τα κόμματα το γνωρίζουν καλά. Ποντάρουν στη λακωνική, φανατική, υβριστική αντιπαράθεση, ενώ αντίθετα αν η αντιπαράθεση γινόταν με μακροσκελή κείμενα, δεν θα υπήρχαν ύβρεις, χαρακτηρισμοί και ιαχές.

Όχι επιχειρήματα, απάντηση για κόντρα. Εκεί συνήθως εγώ βρίζω. Γιατί σκέφτομαι πιο πολλά. κάτι μέσα μου διακρίνει και την κακία του άλλου. Κι επειδή έχω έτοιμο το πακέτο κακίας ότι έχει συγκεκριμένη δομή και στοιχεία και περιεχόμενο (Αντικοινωνικός, που θα κάνει κακό σε κάτι που πάει να δημιουργηθεί, καταστροφικός κλπ) του κατεβάζω καντήλια για να τον κάνω να μετανιώσει για την κακία του. Το κάνω έτσι ώστε να σθγουρεύω ότι θα επιφέρει πικρία που θα την ακούσεις μετά. Ας προσέχανε κι ας ήταν άνθρωποι.

ωστόσο δεν το προτείνω. Το ξέρω ήδη ότι και λάθος είναι και σαθρό σαν θέση και επιλογή. ΔΕΝ σημαίνει ότι έχει κακία ο άλλος. Δεν μπορώ να το ξέρω. Χίλιοι δυο λόγοι που είναι εριστικός ο άλλος. Αλλά η δική μου τεμπελιά εκείνης της στιγμής, η γενικότερη τεμπελιά μου να αναθεωρήσω και να αλλάξω (ασκώντας τη συμπεριφορά μου και το θυμικό μου πιο πριν),
με κρατούν ίδιο και δεν με εξελίσσουν.

[Bazoomba]

Το φορουμ ρουφαει την ψυχη σου με τον χρονο φιλε μου, οπως αλλωστε και ολα τα συγχρονα μεσα κοινωνικης δικτυωσης γενικου ενδιαφεροντος.

Κανεις, μπαινει στην αρχη με ορεξη να γραψει σεντονια, να μοιραστει τις σκεψεις του. Νιωθει ακομα ενα συναιαθηματικο δεσιμο με τα ιδια του τα γραπτα, οπότε εκδηλωνει τις τυπικες ψευδοντροπες που εκφραζονται με λακωνικες διατυπωσεις αλα ksk. Δηλαδη κειμενακια σαρκωμενα, που βρισκουν τοιχο. Οχι αδικως αν θες την γνωμη μου, ειναι σαν τα αστεια που φαινονται ως τετοια μονο στο κεφαλι αυτου που τα σκεπτεται.

Υστερα περναει στην φαση της μιμησης και καταληγει σε αυτην της εναλλαγης.

[ethereal]

Φιοριτούρα είναι οποιοδήποτε λεκτικό σχήμα που δεν προσφέρει στο επιχείρημα, ή εστω στην κατανόησή του.

Και δεν έχει σχέση με την ποσότητα του λόγου. Αν κάποιος δεν έχει επιχείρημα ακόμα και ένα τουίτ είναι φιοριτούρα, ενώ αν χρειάζονται για το επιχείρημα 200 σελίδες κειμένου, αυτές δεν είναι φιοριτούρες.

Α γεια σου. Αυτό εννοώ. Πες τώρα κάτι και για το πόσο μπορεί κανείς να εξετάζει όλες τις πτυχές και να κατανοεί όλο το σύνθετο σχήμα. Εγώ λέω ή βαριούνται ή έμαθαν να βαριούνται που είναι χειρότερο. Τελικά καταλήγει να είναι θέμα ικανότητας.

Η ικανότητα εξασκείται και όσο αναλώνεται σε φορουμικούς "διαλόγους" του είδους που επισημάνατε, ατονεί.
Υπήρξε, επίσης και η μετάβαση από το παλιό στο νέο περιβάλλον, όπου εκτός από τις αρκετές ενδιαφέρουσες περσόνες που δεν ακολούθησαν, όσοι είχαν να διαθέσουν χρόνο και σκέψη φοβήθηκαν ότι θα ξαναχαθούν μέσα από μία τέτοια μορφή επικοινωνίας.

[Χαοτικός]

Το φορουμ ρουφαει την ψυχη σου με τον χρονο φιλε μου, οπως αλλωστε και ολα τα συγχρονα μεσα κοινωνικης δικτυωσης γενικου ενδιαφεροντος.

Κανεις, μπαινει στην αρχη με ορεξη να γραψει σεντονια, να μοιραστει τις σκεψεις του. Νιωθει ακομα ενα συναιαθηματικο δεσιμο με τα ιδια του τα γραπτα, οπότε εκδηλωνει τις τυπικες ψευδοντροπες που εκφραζονται με λακωνικες διατυπωσεις αλα ksk. Δηλαδη κειμενακια σαρκωμενα, που βρισκουν τοιχο. Οχι αδικως αν θες την γνωμη μου, ειναι σαν τα αστεια που φαινονται ως τετοια μονο στο κεφαλι αυτου που τα σκεπτεται.

Υστερα περναει στην φαση της μιμησης και καταληγει σε αυτην της εναλλαγης.

Μην ξεχνάς την χαοτικότητα της φασης. Εγώ 14 χρόνια μετά, ακόμα έχω όρεξη για σεντόνια. Ωστόσο δικαιωμένη μου φαίνεται η εκτίμησή σου.
Σου βάζω και κάτι τώρα: Καλώς δεν γίνεται έτσι; θα μπορούσε να είναι αλλιώς; Παέι σύμφωνα ή αντιβαίνει γενικότεορυς κανόνες και νόμους της ύλης του χρόνου και της κίνησης;

[Χαοτικός]

Φιοριτούρα είναι οποιοδήποτε λεκτικό σχήμα που δεν προσφέρει στο επιχείρημα, ή εστω στην κατανόησή του.

Και δεν έχει σχέση με την ποσότητα του λόγου. Αν κάποιος δεν έχει επιχείρημα ακόμα και ένα τουίτ είναι φιοριτούρα, ενώ αν χρειάζονται για το επιχείρημα 200 σελίδες κειμένου, αυτές δεν είναι φιοριτούρες.

Α γεια σου. Αυτό εννοώ. Πες τώρα κάτι και για το πόσο μπορεί κανείς να εξετάζει όλες τις πτυχές και να κατανοεί όλο το σύνθετο σχήμα. Εγώ λέω ή βαριούνται ή έμαθαν να βαριούνται που είναι χειρότερο. Τελικά καταλήγει να είναι θέμα ικανότητας.

Η ικανότητα εξασκείται και όσο αναλώνεται σε φορουμικούς "διαλόγους" του είδους που επισημάνατε, ατονεί.
Υπήρξε, επίσης και η μετάβαση από το παλιό στο νέο περιβάλλον, όπου εκτός από τις αρκετές ενδιαφέρουσες περσόνες που δεν ακολούθησαν, όσοι είχαν να διαθέσουν χρόνο και σκέψη φοβήθηκαν ότι θα ξαναχαθούν μέσα από μία τέτοια μορφή επικοινωνίας.

Πράγματι. Αλλα νομίζω και πάλι ότι χαοτικά προκύπτει κάτι που μας μας διαψεύδει.
Δεν μπορούσα να χωνέψω το 90 τους φασίστες (όσοι δεν ήταν αναρχικοί ήταν φασίστες. Δηλαδή ο Πληθυσμός της Ελλάδας μείον χίλιους, δυο χιλιάδες αναρχικούς. Μην το υποτιμάς, είχε ολόκληρη λογική . (Δεν αναγνωρίζεις το σύστημα ως ταξικό, κάνεις το παιχνίδι του ταξικού εχθρού, γαμιέσαι πούστη). Αλλά κι αυτοί ρε παιδί μου.."Μα καλά ρε είμαστε σοβαροί;!!! Δεν μπορούν να τους πιάσουν 200 κοπρόσκυλα εκεί να ησυχάσουμε;"



Θα ησυχάζανε ρε. ήταν από απαρχής κόσμου διακόσιοι, θα τους πιάσεις να μπουν φυλακή και δεν θα ξαναγίνουν μπάχαλα για μία αιωνιότητα.
Αυτό το πράγμα εν τω μεταξύ να κρατάει 20 και τριάντα χρόνια όπου αυτοί οι διακόσιοι λένε στα παιδιά τους τις μαλακίες έκαναν κάποτε.

Είναι τρόπος σκέψης. Το βλέπεις γύρω σου

[taxalata xalasa]

υπάρχει έλλειψη κατανόησης εννοιών με βάση το «μεταφορικό» λεξικό όπου συμβαίνει το παράλοξο να διαβάζουμε την ίδια λέξη ή φράξη και να κατανοούμε άλλα πράματα ανάλογα με την μετάφραση της «μεταφορικής» έννοιας που έχουμε ενγράψει και αποδεκτεί ως σωστή στο μυαλό μας.

Δηλαδή το «τι κάνεις ρε;» διαβάζεται με πολλούς τρόπους... θετικούς, ουδέτερους και αντιθετικούς. Αφού λείπει το κόσμημα δίπλα...

1. ....μαλάκα... (με χαμογελο) = φιλικός χαιρετισμός
2. ....μαλάκα... (με ξυνίλα) = εχθρικός αποχαιρετισμός
3. ......( σκέτο και ανέκφραστο ) = απλή ερώτηση, ρε... μην φρικάρεις... άνευ λόγου...