Γυναίκες και Λιαντίνης - το απόλυτο WtF φαινόμενο και η απάντηση

[ksk]

οκ αλλα το μεταιχμιο νομιζω δηλώνει δυνατότητα επιλογής, αν δεν κανεις καμια παραμενεις εκει που ησουν, η αιχμή υπονοεί αναγκαιότητα επιλογής, ακομα και για να μείνεις εκει που ήσουν. Δεν εχω ιδεα βεβαια τι εχει πει ο Λιαντίνης, απλα να πάτε παρακάτω θελω

[ksk]

σχεδον το ιδιο ειναι με την λεξη παιδαγωγηση που ειπες - ο λιαντινης γραφει στην γκεμμα την λεξη μεταιχμιο και οχι εγω
στο μεταιχμιο βρισκεσαι αναμεσα σε δυο και ενω εχεις την δυνατοτητα και την ελευθερια πας δεξια ή αριστερα
με τον ελεγχο του εαυτου σου επιλεγεις να μην πας ουτε δεξια ουτε αριστερα
-καπως ετσι γιατι παει καιρος που την διαβασα

λιαντινης ειπε να ζουμε στο μεταιχμιο των πραγματων
αυτην ηταν η κυριοτερη σκεψη του και ολο αυτο το ανακατωμα στην γκεμμα ηταν για να τονισει αυτο το πραγμα

Που λοιπόν γράφει την λέξη μεταίχμιο...στην ερώτηση της μαργαρίτας;
Εκεί όμως η λογική πέφτει σε αντίφαση, μήπως εννοείς την μεσοτητα κατά Αριστοτελη;

ρε συ για πεντε τουλαχιστον χρονια ειχα την γκεμμα διπλα στο μαξιλαρι και ειχα φτασει στο σημειο να σκεφτομαι σαν να ειμαι εγω ο λιαντινης
σημερα δεν θυμαμαι και πολλα αλλα κρατησα την ουσια οσων ειπε δεν θυμαμαι ποσες φορες την διαβασα και σε ποσα αποσπασματα
καθομουν και τα σκεφτομουν επι μερες μεχρι να τα καταλαβω τι εννοει και πως τα εννοει και γιατι να φτασει να τα εννοει οπως τα εννοει
εχει αναφερει την λεξη μεταιχμιο και απο οτι θυμαμαι πρεπει να ειναι προς στην μεση του βιβλιου
μεταιχμιο ειναι ενα σημειο που σου επιτρεπει να δεις ολες τις πλευρες και εχεις την δυνατοτητα να επιλεξεις και μπορει να μην επιλεξεις τιποτα
ή μπορει να τις επιλεξεις ολες -ο λιαντινης εγραψε απο οτι θυμαμαι 5 με 6 σελιδες για να πει και να το περιγραψει
και εγω δεν τα θυμαμαι ακριβως αλλα θα σου πω με ενα ακραιο παραδειγμα -σκεφτεσαι ερωτικα την γυναικα του αδελφου σου
που ειναι τρομερα ομορφη και σου την πεφτει συνεχως τις ημερες που ο αδελφος σου λειπει μακρια
και συ λιωνεις που δεν εχεις ακομη υποκυψει και την σκεφτεσαι συνεχως μενοντας τα βραδια ξαγρυπνος
ή την ονειρευεσαι ερωτικα...αλλα ξαφνικα αλλαζεις διαθεση και την απορριπτεις και την ξεχνας εντελως
λεγοντας -δεν θα βρεθω ερωτικα με την γυναικα του αδελφου μου τελος!! δεν στο υπέβαλε κανεις ουτε η κοινωνια ουτε η πιστη ουτε ο θεος
αλλα εσυ ο ιδιος πηρες αυτην την αποφαση γιατι το θελησες ο ιδιος ..
.αυτο το πραγμα ηθελε και πιστευε ο λιαντινης η παλη με τον ιδιο σου εαυτο που χωρις αυτο δεν ξεχωριζουμε απο τα ζωα
ή και δεν καταλαβαινουμε ή δεν την νιωθουμε την ζωη -καπως ετσι ..υσ..σε ενα σημειο γραφει υπαρχουν ανθρωποι που εχουν μια σπιθα
στο στηθος και αλλοι που εχουν φωτια και υπαρχουν και λιγοι που εχουν μια λαβα που κατακαιει στο στηθος
με αυτο θελησε να περιγραψει το παθος του που ειχε για την γνωση ή για οτιδηποτε αλλο

Ε... αφού έφτασες να σκέφτεσαι όπως ο Λιαντινης εμένα μου φτάνει και μου περισσεύει...τι να λέμε τωρα!
Η κάθαρση και ο εξαγνισμός προϋποθέτουν λάθη και ο ίδιος είπε ότι "άνθρωπος στη βάση του σημαίνει λάθος και στην κορφή του εξαγνισμός"

[Αχθος Αρουρης]

Και το πόσο χαλαρά θα έβλεπε ο Λιαντίνης ή οποιοσδήποτε άλλος το θέμα της μοιχείας αν δεν ο μοιχός αλλά ο κερατάς της υπόθεσης, είναι άλλο θέμα.

Στη δεύτερη περίπτωση, δεν παίζει η επική προσέγγιση για μοιραία πάθη, παιχνίδια με τα όρια και λοιπές παπαριές.

Ισχύει για άντρες και γυναίκες.

----------------------------------

Ολη η ουσια ειναι σε αυτο που ειπες,
αν ηταν ο ιδιος στη θεση του κερατα,
τι θα ελεγε για το ου μοιχευσεις που
παραγνωριζει την ανθρωπινη φυση !!

Καληνυχτα σας !!

--------------------------------

θα ποναγε το ιδιο αφου ο πονος η χαρα και οτιδηποτε αλλο ειναι μεσα στην ζωη
( εδω απο την γαλη -που διαφωνω σε αυτο (Στη δεύτερη περίπτωση, δεν παίζει η επική προσέγγιση για μοιραία πάθη, παιχνίδια με τα όρια και λοιπές παπαριές. ) ο λιαντινης μας ειπε οτι πρεπει να ειμαστε μοιραιοι να ζουμε την καθε στιγμη αλλα δεν το εννοει σαν να ειμαστε ερμαιο
του παθος μας αλλα να το ελεγχουμε

Βεβαια, ετσι ειναι, ο Λιαντινης θα ποναγε, οχι εσυ,
ουτε εγω.

Τελικα απαντησε ο Λιαντινης στην απορια μου.

Η εντολη ου μοιχευσεις παραγνωριζει την ανθρωπινη
φυση, σημαινει οτι η εντολη δεν βλεπει οτι στο βαθος
της ανθρωπινης φυσης, υποβοσκει παντα η επιθυμια
της μοιχειας, μια πραγματικοτητα που αγνοει η εντολη.

Η εντολη ειναι μια συνταγη, μια εντολη που
απομονωνει απο τη φυση και την πραγματικοτητα,
κενο σχημα.

Σωστα τα λεει, διοτι το ου μοιχευσεις
σημαινει οτι καποιος μπορει να μοιχευσει και
χωρις να προυπαρχει σε αυτον η επιθυμια να
μοιχευσει δηλ. να μοιχευσει χωρις να το θελει
και χωρις να το εχει σκεφτει προηγουμενως.

Απο το βιντεο που ειδα, και το κειμενο στο τελος
του βιντεο, η σκεψη του Λιαντινη, προσιδιαζει
πιο πολυ σε ποιητη με σκεψη φιλοσοφου,
ή μαλλον σε δραματουργο με σκεψη φιλοσοφου,
παρα σε φιλοσοφο.

[ΓΑΛΗ]

Που λοιπόν γράφει την λέξη μεταίχμιο...στην ερώτηση της μαργαρίτας;
Εκεί όμως η λογική πέφτει σε αντίφαση, μήπως εννοείς την μεσοτητα κατά Αριστοτελη;

Νομίζω ότι η λέξη "μεταίχμιο" δεν έχει σχέση με τη μεσότητα (που συνεπάγεται εξισορρόπηση/αρμονία των αντιθέσεων κλπ) αλλά αυτό που στην καθομιλουμένη απόδίδεται με την έκφραση "στα άκρα".

Πάντα με την επική προσέγγιση έτσι;

Ακόμη και στα ριάλιτις έχει γίνει εθνικό σλόγκαν. "Θέλω να γνωρίσω και να ξεπεράσω τα όρια μου" και λοιπά.


Το περίεργο (λέμε τώρα) είναι ότι πολλοί από αυτούς που βρίσκουν παρωχημένη/επιτηδευμένη ή απλώς εκνευριστική την ...πληθωρικότητα του Λιαντίνη και των ομοίων του, γουστάρουν τους καταραμένους ποιητές, τη γενιά των μπήτνικς κλπ

Εννοείται ότι δεν έχει σχέση και δεν είπα κάτι τέτοιο...
Απλά προσπαθώ να εκμαιεύσω τι θέλει να πει ο Νέμο.

Το κατάλαβα, από αυτά που έγραψες.

Κι εγώ εκλαμβάνω τη λέξη "μεταίχμιο" με την έννοια της προσωπικής βούλησης/ελεύθερης επιλογής μεταξύ "καλού" και "κακού", "ηθικού" και "ανήθικου" όταν κάποιος έρχεται ενώπιος ενωπίω με το προσωπικό του πάθος και όχι όταν αντιμετωπίζει εκ του μακρόθεν το οτιδήποτε.

Και το έχω ήδη αναφέρει.

Ναι ρε συ, σ' αυτήν την περίπτωση δεν παίζει τίποτα παραπάνω από την έννοια της αντιμετώπισης του πειρασμού στη χριστιανική προσέγγιση και την επιλογή του δρόμου της αρετής ή της κακίας στη μυθολογική προσέγγιση.

Από όποια οπτική και να το δεις παραπέμπει στον αυτοέλεγχο και την αυτογνωσία.

Εγώ δεν ξέρω τι θέλει να πει ο Νέμο γιατί απλώς αν ίσχυε η δική του ερμηνεία, το "ου μοιχεύσεις" δεν είναι απάνθρωπο, όπως ισχυρίσθηκε ο Λιαντίνης. Είναι ο δρόμος της αρετής και του επικούρειου "αγαθού".

[nemo]

Απο το βιντεο που ειδα, και το κειμενο στο τελος
του βιντεο, η σκεψη του Λιαντινη, προσιδιαζει
πιο πολυ σε ποιητη με σκεψη φιλοσοφου,
ή μαλλον σε δραματουργο με σκεψη φιλοσοφου,
παρα σε φιλοσοφο.

κατα ενα μεγαλο ποσοστο ισχυει ...αλλα υπαρχει μια σκεψη και ενας στοχασμος που οι περισσοτεροι δεν το αντιλαμβανονται
ειπες το- μαλλον σε δραματουργο με σκεψη φιλοσοφου παρα σε φιλοσοφο
σωστο κατα ενα μερος με την εννοια οτι φιλοσοφια χωρις το δραμα δεν υπαρχει οπως και η τραγωδια
συνδεεται με το δραμα ετσι και η φιλοσοφια με το δραμα ....αν δεν υπαρχει ως ενα βαθμο το δραμα δεν υπαρχει και ο λογος
να φιλοσοφισουμε πανω σε κατι

[nemo]

Εγώ δεν ξέρω τι θέλει να πει ο Νέμο γιατί απλώς αν ίσχυε η δική του ερμηνεία, το "ου μοιχεύσεις" δεν είναι απάνθρωπο, όπως ισχυρίσθηκε ο Λιαντίνης. Είναι ο δρόμος της αρετής και του επικούρειου "αγαθού".

ΑΠΟΡΩ!!!!

[ΓΑΛΗ]

Απο το βιντεο που ειδα, και το κειμενο στο τελος
του βιντεο, η σκεψη του Λιαντινη, προσιδιαζει
πιο πολυ σε ποιητη με σκεψη φιλοσοφου,
ή μαλλον σε δραματουργο με σκεψη φιλοσοφου,
παρα σε φιλοσοφο.

κατα ενα μεγαλο ποσοστο ισχυει ...αλλα υπαρχει μια σκεψη και ενας στοχασμος που οι περισσοτεροι δεν το αντιλαμβανονται
ειπες το- μαλλον σε δραματουργο με σκεψη φιλοσοφου παρα σε φιλοσοφο
σωστο κατα ενα μερος με την εννοια οτι φιλοσοφια χωρις το δραμα δεν υπαρχει οπως και η τραγωδια
συνδεεται με το δραμα ετσι και η φιλοσοφια με το δραμα ....αν δεν υπαρχει ως ενα βαθμο το δραμα δεν υπαρχει και ο λογος
να φιλοσοφισουμε πανω σε κατι

Το δράμα είναι η μία όψη του νομίσματος, η άλλη είναι η κωμωδία.



Αν δεν υπάρχει αυτή η επίγνωση στην προσέγγιση των πραγμάτων από τους παρατηρητές/φαινόμενα, δεν υφίσταται και η έννοια της φιλοσοφίας.

Και αυτό είναι μια βασική αρχή της ελληνικής φιλοσοφίας.