Ο ρόλος του διανοούμενου (στην Ελλάδα)

[Καραμελίτσα]

Η έννοια του διανοούμενου είναι νεωτερική, προψηφιακή και εκ γενετής εργαλείο στα χέρια του κράτους και άλλων μεγάλων ιδιωτικών συμφερόντων, κάτι σαν τους σημερινούς επηρεαστές (influencers) αλλά ίσως με μεγαλύτερη δια ζώσης εμπειρία και έμφαση στη δική τους τεχνολογία αιχμής (βιβλία). Από τις χορηγούμενες πένες μέχρι και τους "οργανικούς διανοούμενους", η μεγάλη πλειοψηφία όσων (αυτο)τοποθετούνται σε αυτή την ομάδα δεν είναι ελεύθερα σκεπτόμενοι άνθρωποι με δημόσιο λόγο και ευρύτατη σύνθεση πρωτότυπων ιδεών αλλά οπαδογράφοι και διαφημιστές.

Θα συμφωνήσω ότι η έννοια του διανοούμενου είναι νεωτερική και θα παραθέσω σαν κατεξοχήν παράδειγμα τον Παπανούτσο -έχετε διαβάσει πιο ξύλινη και ανούσια γλώσσα;- αλλά θα πω επίσης ότι το νόημα της έννοιας προϋπήρχε και ουσιαστικά σύμβολό της είναι ο Σωκράτης, που ανέφερε και ο stavmanr. Πέρα από τον Καστοριάδη, στη σύγχρονη εποχή της Ελλάδας υπήρξε και ο Λιαντίνης, παρά την παλαβομάρα που ενδεχομένως τον έδερνε. Αυτή την εποχή, σε παγκόσμιο επίπεδο, μου αρέσει ο Σλάβοϊ Ζίζεκ.

Όπως και να' χει, θεωρώ ότι υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι και σήμερα, μόνο που δεν τους δίνεται βήμα. Όταν όλα τα μέσα είναι στρατευμένα πολιτικά (τα περισσότερα είναι και κομματικά) ένας ελεύθερα σκεπτόμενος άνθρωπος δεν μπορεί να σταθεί. Ποιός καναλάρχης, ιδιοκτήτης μεγάλου σάιτ κ.λπ. θα δεχόταν, λόγου χάρη, έναν αρθρογράφο που θα του ασκούσε κριτική; Μέχρι και σε εμάς μοιάζει παράδοξη μια τέτοια υπόθεση.

Μόνο ανούσια δε θα έλεγα τη γλώσσα του Παπανούτσου, ο άνθρωπος έγραφε κανονική φιλοσοφία χωρίς να λαϊκίζει. Από τους ελάχιστους της εποχής του που δεν έγραφε αποκλειστικά για εσωτερική ελληνική κατανάλωση και μπορούσε να εκδοθεί και εκτός Ελλάδας.

[έργο_μακέτο]

Η έννοια του διανοούμενου είναι νεωτερική, προψηφιακή και εκ γενετής εργαλείο στα χέρια του κράτους και άλλων μεγάλων ιδιωτικών συμφερόντων, κάτι σαν τους σημερινούς επηρεαστές (influencers) αλλά ίσως με μεγαλύτερη δια ζώσης εμπειρία και έμφαση στη δική τους τεχνολογία αιχμής (βιβλία). Από τις χορηγούμενες πένες μέχρι και τους "οργανικούς διανοούμενους", η μεγάλη πλειοψηφία όσων (αυτο)τοποθετούνται σε αυτή την ομάδα δεν είναι ελεύθερα σκεπτόμενοι άνθρωποι με δημόσιο λόγο και ευρύτατη σύνθεση πρωτότυπων ιδεών αλλά οπαδογράφοι και διαφημιστές.

Θα συμφωνήσω ότι η έννοια του διανοούμενου είναι νεωτερική και θα παραθέσω σαν κατεξοχήν παράδειγμα τον Παπανούτσο -έχετε διαβάσει πιο ξύλινη και ανούσια γλώσσα;- αλλά θα πω επίσης ότι το νόημα της έννοιας προϋπήρχε και ουσιαστικά σύμβολό της είναι ο Σωκράτης, που ανέφερε και ο stavmanr. Πέρα από τον Καστοριάδη, στη σύγχρονη εποχή της Ελλάδας υπήρξε και ο Λιαντίνης, παρά την παλαβομάρα που ενδεχομένως τον έδερνε. Αυτή την εποχή, σε παγκόσμιο επίπεδο, μου αρέσει ο Σλάβοϊ Ζίζεκ.

Όπως και να' χει, θεωρώ ότι υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι και σήμερα, μόνο που δεν τους δίνεται βήμα. Όταν όλα τα μέσα είναι στρατευμένα πολιτικά (τα περισσότερα είναι και κομματικά) ένας ελεύθερα σκεπτόμενος άνθρωπος δεν μπορεί να σταθεί. Ποιός καναλάρχης, ιδιοκτήτης μεγάλου σάιτ κ.λπ. θα δεχόταν, λόγου χάρη, έναν αρθρογράφο που θα του ασκούσε κριτική; Μέχρι και σε εμάς μοιάζει παράδοξη μια τέτοια υπόθεση.

Μόνο ανούσια δε θα έλεγα τη γλώσσα του Παπανούτσου, ο άνθρωπος έγραφε κανονική φιλοσοφία χωρίς να λαϊκίζει. Από τους ελάχιστους της εποχής του που δεν έγραφε αποκλειστικά για εσωτερική ελληνική κατανάλωση και μπορούσε να εκδοθεί και εκτός Ελλάδας.

Είχα διαβάσει κάποια και μου φάνηκε αρκετά κοινότυπος. Ωραία αυτά που έλεγε αλλά δεν είχαν καμιά αιχμή, καμιά πρωτοτύπια. Κάλος για παιδαγωγός η για δάσκαλος. Όχι για διανοητής.

Τουλάχιστον δεν ήταν τσίρκο όπως κάτι Τσατσόπουλοι κλπ

[stavmanr]

Εμένα κάποτε με ψιλοεκνεύριζε ο προσδιορισμός "διανοούμενος" γιατί με παρέπεμπε στο "στην Ελλάδα είσαι ό,τι δηλώσεις".

Τον προσδιορισμό "πατριώτης" όμως τον έχεις κάνει τρικάβαλο.

[ik_90]

Μόνο ανούσια δε θα έλεγα τη γλώσσα του Παπανούτσου, ο άνθρωπος έγραφε κανονική φιλοσοφία χωρίς να λαϊκίζει. Από τους ελάχιστους της εποχής του που δεν έγραφε αποκλειστικά για εσωτερική ελληνική κατανάλωση και μπορούσε να εκδοθεί και εκτός Ελλάδας.

Κοίτα, εγώ όσο τον διάβασα στο σχολείο, και μιας και ήμουν θεωρητική, διάβασα αρκετά του άρθρα/δοκίμια. Σίγουρα ήξερε να γράφει και να χειρίζεται πολύ καλά τη γλώσσα, απλώς μου φαίνεται ότι πάντα κατέληγε σε «ισαποστάκικα» συμπεράσματα στο τέλος. Τι να σου πω, υποκειμενικά είναι αυτά...

[Καραμελίτσα]

Θα συμφωνήσω ότι η έννοια του διανοούμενου είναι νεωτερική και θα παραθέσω σαν κατεξοχήν παράδειγμα τον Παπανούτσο -έχετε διαβάσει πιο ξύλινη και ανούσια γλώσσα;- αλλά θα πω επίσης ότι το νόημα της έννοιας προϋπήρχε και ουσιαστικά σύμβολό της είναι ο Σωκράτης, που ανέφερε και ο stavmanr. Πέρα από τον Καστοριάδη, στη σύγχρονη εποχή της Ελλάδας υπήρξε και ο Λιαντίνης, παρά την παλαβομάρα που ενδεχομένως τον έδερνε. Αυτή την εποχή, σε παγκόσμιο επίπεδο, μου αρέσει ο Σλάβοϊ Ζίζεκ.

Όπως και να' χει, θεωρώ ότι υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι και σήμερα, μόνο που δεν τους δίνεται βήμα. Όταν όλα τα μέσα είναι στρατευμένα πολιτικά (τα περισσότερα είναι και κομματικά) ένας ελεύθερα σκεπτόμενος άνθρωπος δεν μπορεί να σταθεί. Ποιός καναλάρχης, ιδιοκτήτης μεγάλου σάιτ κ.λπ. θα δεχόταν, λόγου χάρη, έναν αρθρογράφο που θα του ασκούσε κριτική; Μέχρι και σε εμάς μοιάζει παράδοξη μια τέτοια υπόθεση.

Μόνο ανούσια δε θα έλεγα τη γλώσσα του Παπανούτσου, ο άνθρωπος έγραφε κανονική φιλοσοφία χωρίς να λαϊκίζει. Από τους ελάχιστους της εποχής του που δεν έγραφε αποκλειστικά για εσωτερική ελληνική κατανάλωση και μπορούσε να εκδοθεί και εκτός Ελλάδας.

Είχα διαβάσει κάποια και μου φάνηκε αρκετά κοινότυπος. Ωραία αυτά που έλεγε αλλά δεν είχαν καμιά αιχμή, καμιά πρωτοτύπια. Κάλος για παιδαγωγός η για δάσκαλος. Όχι για διανοητής.

Τουλάχιστον δεν ήταν τσίρκο όπως κάτι Τσατσόπουλοι κλπ

Πέρα από τα παιδαγωγικά του εγχειρίδια που ήταν απλά διδακτικά, είχε γράψει και ένα δυο έργα, όπως η γνωσιολογία του, που είχαν αρκετό βαθμό φιλοσοφικής πρωτοτυπίας ώστε να εκδοθούν και εκτός ΕΛλάδας. Σε σύγκριση με τα στάνταρ της εποχής του στην Ελλάδα ήταν εξωπραγματικός.

[ΓΑΛΗ]

Εμένα κάποτε με ψιλοεκνεύριζε ο προσδιορισμός "διανοούμενος" γιατί με παρέπεμπε στο "στην Ελλάδα είσαι ό,τι δηλώσεις".

Τον προσδιορισμό "πατριώτης" όμως τον έχεις κάνει τρικάβαλο.

Μα δεν χρησιμοποίησα τον συγκεκριμένο προσδιορισμό σε αυτό το νήμα.

[έργο_μακέτο]

Μόνο ανούσια δε θα έλεγα τη γλώσσα του Παπανούτσου, ο άνθρωπος έγραφε κανονική φιλοσοφία χωρίς να λαϊκίζει. Από τους ελάχιστους της εποχής του που δεν έγραφε αποκλειστικά για εσωτερική ελληνική κατανάλωση και μπορούσε να εκδοθεί και εκτός Ελλάδας.

Είχα διαβάσει κάποια και μου φάνηκε αρκετά κοινότυπος. Ωραία αυτά που έλεγε αλλά δεν είχαν καμιά αιχμή, καμιά πρωτοτύπια. Κάλος για παιδαγωγός η για δάσκαλος. Όχι για διανοητής.

Τουλάχιστον δεν ήταν τσίρκο όπως κάτι Τσατσόπουλοι κλπ

Πέρα από τα παιδαγωγικά του εγχειρίδια που ήταν απλά διδακτικά, είχε γράψει και ένα δυο έργα, όπως η γνωσιολογία του, που είχαν αρκετό βαθμό φιλοσοφικής πρωτοτυπίας ώστε να εκδοθούν και εκτός ΕΛλάδας. Σε σύγκριση με τα στάνταρ της εποχής του στην Ελλάδα ήταν εξωπραγματικός.

Δεν το χω διαβάσει.

Έχω διαβασει την Ψυχολογία, τη Λογική, την Ηθική, και την Πρακτική Φιλοσοφία.

[stavmanr]

Εμένα κάποτε με ψιλοεκνεύριζε ο προσδιορισμός "διανοούμενος" γιατί με παρέπεμπε στο "στην Ελλάδα είσαι ό,τι δηλώσεις".

Τον προσδιορισμό "πατριώτης" όμως τον έχεις κάνει τρικάβαλο.

Μα δεν χρησιμοποίησα τον συγκεκριμένο προσδιορισμό σε αυτό το νήμα.

Ανάλογα με το νήμα αυξομειώνεται η ευαισθησία στη χρήση των όρων;

[ΓΑΛΗ]

Τον προσδιορισμό "πατριώτης" όμως τον έχεις κάνει τρικάβαλο.

Μα δεν χρησιμοποίησα τον συγκεκριμένο προσδιορισμό σε αυτό το νήμα.

Ανάλογα με το νήμα αυξομειώνεται η ευαισθησία στη χρήση των όρων;

Aν την έχεις δει εθελοντής ευαισθητομετρητής/επιμελητής κειμένων και απόψεων του πχώρου, αλλάζει το πράγμα. Κάνε ό,τι γουστάρεις.

Όταν τη δεις εθελοντής ελαιοχρωματισμοί/μερεμέτια/λοιπά, ειδοποία. Αλλά τότε, θα κάνεις ό,τι σου λέω εγώ.

[stavmanr]

Μα δεν χρησιμοποίησα τον συγκεκριμένο προσδιορισμό σε αυτό το νήμα.

Ανάλογα με το νήμα αυξομειώνεται η ευαισθησία στη χρήση των όρων;

Aν την έχεις δει εθελοντής ευαισθητομετρητής/επιμελητής κειμένων και απόψεων του πχώρου, αλλάζει το πράγμα. Κάνε ό,τι γουστάρεις.

Όταν τη δεις εθελοντής ελαιοχρωματισμοί/μερεμέτια/λοιπά, ειδοποία. Αλλά τότε, θα κάνεις ό,τι σου λέω εγώ.

Ε;
Ζαλίστηκες λιγάκι.

Έγραψες

- Εμένα κάποτε με ψιλοεκνεύριζε ο προσδιορισμός "διανοούμενος" γιατί με παρέπεμπε στο "στην Ελλάδα είσαι ό,τι δηλώσεις".

Δηλαδή η αιτιολογία του εκνευρισμού σου ήταν πως παρέπεμπε στο "στην Ελλάδα είσαι ό,τι δηλώσεις".

Και σε ρωτώ γιατί δεν σε εκνευρίζει κι ο όρος αντίστοιχα "πατριώτης" που εμφανίζει τα ίδια συμπτώματα, δηλαδή παραπέμπει στο "στην Ελλάδα είσαι ό,τι δηλώσεις"

Μην εκνευρίζεσαι άδικα. Μία απλή ερώτηση είναι.

[taxalata xalasa]

Ανάλογα με το νήμα αυξομειώνεται η ευαισθησία στη χρήση των όρων;

Aν την έχεις δει εθελοντής ευαισθητομετρητής/επιμελητής κειμένων και απόψεων του πχώρου, αλλάζει το πράγμα. Κάνε ό,τι γουστάρεις.

Όταν τη δεις εθελοντής ελαιοχρωματισμοί/μερεμέτια/λοιπά, ειδοποία. Αλλά τότε, θα κάνεις ό,τι σου λέω εγώ.

Ε;
Ζαλίστηκες λιγάκι.

Έγραψες

- Εμένα κάποτε με ψιλοεκνεύριζε ο προσδιορισμός "διανοούμενος" γιατί με παρέπεμπε στο "στην Ελλάδα είσαι ό,τι δηλώσεις".

Δηλαδή η αιτιολογία του εκνευρισμού σου ήταν πως παρέπεμπε στο "στην Ελλάδα είσαι ό,τι δηλώσεις".

Και σε ρωτώ γιατί δεν σε εκνευρίζει κι ο όρος αντίστοιχα "πατριώτης" που εμφανίζει τα ίδια συμπτώματα, δηλαδή παραπέμπει στο "στην Ελλάδα είσαι ό,τι δηλώσεις"

Μην εκνευρίζεσαι άδικα. Μία απλή ερώτηση είναι.

μην βαζεις δυσκολα...

[ΓΑΛΗ]

Aν την έχεις δει εθελοντής ευαισθητομετρητής/επιμελητής κειμένων και απόψεων του πχώρου, αλλάζει το πράγμα. Κάνε ό,τι γουστάρεις.

Όταν τη δεις εθελοντής ελαιοχρωματισμοί/μερεμέτια/λοιπά, ειδοποία. Αλλά τότε, θα κάνεις ό,τι σου λέω εγώ.

Ε;
Ζαλίστηκες λιγάκι.

Έγραψες

- Εμένα κάποτε με ψιλοεκνεύριζε ο προσδιορισμός "διανοούμενος" γιατί με παρέπεμπε στο "στην Ελλάδα είσαι ό,τι δηλώσεις".

Δηλαδή η αιτιολογία του εκνευρισμού σου ήταν πως παρέπεμπε στο "στην Ελλάδα είσαι ό,τι δηλώσεις".

Και σε ρωτώ γιατί δεν σε εκνευρίζει κι ο όρος αντίστοιχα "πατριώτης" που εμφανίζει τα ίδια συμπτώματα, δηλαδή παραπέμπει στο "στην Ελλάδα είσαι ό,τι δηλώσεις"

Μην εκνευρίζεσαι άδικα. Μία απλή ερώτηση είναι.

μην βαζεις δυσκολα...

Δεν εκνευρίζομαι, προσπαθώ να του πω ότι είναι βαρετός. Αν δεν το καταλαβαίνεις, είναι πρόβλημα αυτών που τον βρίσκουν ενδιαφέροντα συνομιλητή και όχι δικό μου.

Αν θέλει να συνεχίσεις με τις εκτός θέματος αναφορές του, θα το κάνει μόνος.

[stavmanr]

Aν την έχεις δει εθελοντής ευαισθητομετρητής/επιμελητής κειμένων και απόψεων του πχώρου, αλλάζει το πράγμα. Κάνε ό,τι γουστάρεις.

Όταν τη δεις εθελοντής ελαιοχρωματισμοί/μερεμέτια/λοιπά, ειδοποία. Αλλά τότε, θα κάνεις ό,τι σου λέω εγώ.

Ε;
Ζαλίστηκες λιγάκι.

Έγραψες

- Εμένα κάποτε με ψιλοεκνεύριζε ο προσδιορισμός "διανοούμενος" γιατί με παρέπεμπε στο "στην Ελλάδα είσαι ό,τι δηλώσεις".

Δηλαδή η αιτιολογία του εκνευρισμού σου ήταν πως παρέπεμπε στο "στην Ελλάδα είσαι ό,τι δηλώσεις".

Και σε ρωτώ γιατί δεν σε εκνευρίζει κι ο όρος αντίστοιχα "πατριώτης" που εμφανίζει τα ίδια συμπτώματα, δηλαδή παραπέμπει στο "στην Ελλάδα είσαι ό,τι δηλώσεις"

Μην εκνευρίζεσαι άδικα. Μία απλή ερώτηση είναι.

μην βαζεις δυσκολα...

Σιγά τα δύσκολα.
Δυσκολεύεται επειδή απλά ψεύδεται. Υποκρίνεται.

Αν ήταν συνεπής θα έλεγε πολύ εύκολα ότι "φυσικά και ο προσδιορισμός 'πατριώτης' είναι εξίσου προβληματικός, γιατί εμπίπτει στο ίδιο σκεπτικό. Γέμισε ο τόπος νεοναζί και φασίστες, αμόρφωτους και ανιστόρητους, δήθεν πατριώτες που ζουν στην Ελλάδα του ό,τι δηλώσεις".

Δεν περιμένω να συμφωνούμε απόλυτα δύο άνθρωποι. Περιμένω να προσπαθούμε να εφαρμόσουμε συνέπεια ταυτόχρονα σε όσα δηλώνουμε.

[neon imposter]

Αυτός ο Ζίζεκ είχε γράψει ένα ωραίο, ότι το όνομα του Ντέκαρτ, του ήρωα του Μπλεηντ ράνερ, προέρχεται από το Καρτέσιος.

Κατά τ' άλλα μ φαίνεται ιδανικός για το ελληνικό περιβάλλον, τον είχε φέρει ποτέ ο σύριζα για συναυλία;

[ik_90]

Αυτός ο Ζίζεκ είχε γράψει ένα ωραίο, ότι το όνομα του Ντέκαρτ, του ήρωα του Μπλεηντ ράνερ, προέρχεται από το Καρτέσιος.

Κατά τ' άλλα μ φαίνεται ιδανικός για το ελληνικό περιβάλλον, τον είχε φέρει ποτέ ο σύριζα για συναυλία;

Ο Ζίζεκ είναι από τους ελάχιστους αριστερούς διανοητές που στρέφονται κατά της πολιτικής ορθότητας και αυτό το γεγονός από μόνο του είναι αξιοσημείωτο. Ευτυχώς που υπάρχουν και κάτι τέτοιοι και δεν περνάει (τελείως) το αφήγημα ότι όσοι είμαστε κατά της πολιτικής ορθότητας είμαστε ακροδεξιοί/ρατσιστές και άλλα τέτοια "ωραία."