Ηθική του αρχαίου ελληνικού κόσμου

[ΓΑΛΗ]

το εχω ξαναπει .........
πνευματικοι κληρονομοι της κληρονομιας που
αφησαν οι αρχαιοι, ειναι οι δυτικοι .......
εμεις κληρονομησαμε το φιλεριδον,
τους εμφυλιους πολεμους, την φιλοπρωτεια ...
.... με μια λεξη κληρονομησαμε την κολαση .......

με φωτεινες εξαιρεσεις......παπαγιωργης,
καπετανακης, συκουτρης, γεωργουλης .........
αλλα κι αυτοι ειχαν καταρτισθει, μορφωθει
και ανδρωθει που αλλου ....εκει στην εσπερια ...
οπου και οι κληρονομοι .............
...................................

Και οι "απάτριδες" με την καλή διεθνιστική έννοια , στην εσπερία καταρτίσθηκαν, μορφώθηκαν και ανδρώθηκαν.

δεν παει το μυαλο μου καπου για τους απατριδες ......
......... μπουκωσε για σημερα.....
εχεις υπ'οψιν κατι ; .........

Έχω πολλά υπ' όψιν αλλά επειδή δεν είμαι σε φάση αναλύσεων, βάλε στην θέση των "απάτριδων" τους αντιεθνικιστές και ίσως ξεμπουκώσεις.

[AlienWay]

Το θέμα είναι τι θα γίνει με τους αντιορθολογιστες του σήμερα.

[tanipteros]

για ποια ηθική μιλάμε ? Των φιλοσόφων ή της πόλης ?

Η πόλη είχε τις ιερόδουλες και κάθε καλοκαίρι πόλεμο

[Αχθος Αρουρης]

Και οι "απάτριδες" με την καλή διεθνιστική έννοια , στην εσπερία καταρτίσθηκαν, μορφώθηκαν και ανδρώθηκαν.

δεν παει το μυαλο μου καπου για τους απατριδες ......
......... μπουκωσε για σημερα.....
εχεις υπ'οψιν κατι ; .........

Έχω πολλά υπ' όψιν αλλά επειδή δεν είμαι σε φάση αναλύσεων, βάλε στην θέση των "απάτριδων" τους αντιεθνικιστές και ίσως ξεμπουκώσεις.

υποπτοι αντιεθνικισμου .... υποψιαζομαι αριστερουχους .....
......... λεκατσας ;; ενας αλλος ζωντανος που τον
φοβουνται για την αρχαιογνωσια του ;; πως τον λενε .....

[ΓΑΛΗ]

δεν παει το μυαλο μου καπου για τους απατριδες ......
......... μπουκωσε για σημερα.....
εχεις υπ'οψιν κατι ; .........

Έχω πολλά υπ' όψιν αλλά επειδή δεν είμαι σε φάση αναλύσεων, βάλε στην θέση των "απάτριδων" τους αντιεθνικιστές και ίσως ξεμπουκώσεις.

υποπτοι αντιεθνικισμου .... υποψιαζομαι αριστερουχους .....
......... λεκατσας ;; ενας αλλος ζωντανος που τον
φοβουνται για την αρχαιογνωσια του ;; πως τον λενε .....

Άσ' το. Ο Λεκατσάς στην τελική ήταν αρχαιογνώστης.

[Αχθος Αρουρης]

Έχω πολλά υπ' όψιν αλλά επειδή δεν είμαι σε φάση αναλύσεων, βάλε στην θέση των "απάτριδων" τους αντιεθνικιστές και ίσως ξεμπουκώσεις.

υποπτοι αντιεθνικισμου .... υποψιαζομαι αριστερουχους .....
......... λεκατσας ;; ενας αλλος ζωντανος που τον
φοβουνται για την αρχαιογνωσια του ;; πως τον λενε .....

Άσ' το. Ο Λεκατσάς στην τελική ήταν αρχαιογνώστης.

εγω τ' αφηνω ...... αυτο δεν μ' αφηνει .....
θα το πεταξω απο το μπαλκονι εξω
στο δρομο ..... να ησυχασω .....
... το θελει κανενας αλλος εδω μεσα ; ......

καλο απογεμα ....... και καλες ......... συνθεσεις ...

[Αχθος Αρουρης]

το εχω ξαναπει .........
πνευματικοι κληρονομοι της κληρονομιας που
αφησαν οι αρχαιοι, ειναι οι δυτικοι .......
εμεις κληρονομησαμε το φιλεριδον,
τους εμφυλιους πολεμους, την φιλοπρωτεια ...
.... με μια λεξη κληρονομησαμε την κολαση .......

με φωτεινες εξαιρεσεις......παπαγιωργης,
καπετανακης, συκουτρης, γεωργουλης .........
αλλα κι αυτοι ειχαν καταρτισθει, μορφωθει
και ανδρωθει που αλλου ....εκει στην εσπερια ...
οπου και οι κληρονομοι .............
...................................

φιλοπρωτεια = φιλοπρωτια;

με φωτεινες εξαιρεσεις....
με ξέχασες...

........ μα πως μπορω να σε ξεχασω .....

στη λιστα αυτη μνημονευω μονο αυτους
που εχουν απελευθερωθει απο τα γη.ι.να
και φθαρτα .....

φιλοπρωτεια .... εγω το ξερω με ει ...
αγαπη προς τα πρωτεια ....

[τίποτα]

Αν πάρουμε ως παραδοχή ότι η βάση της ηθικής του αρχαίου ελληνικού κόσμου ήταν τα έπη του Ομήρου και τα ποιήματα του Ησίοδου συμπεραίνουμε ότι ο κόσμος για τους αρχαίους έλληνες ήταν μια συνεχής και αέναη αντιπαράθεση μεταξύ ανθρώπινων, φυσικών και υπερφυσικών παραγόντων. Οι όποιες αξίες υπήρχαν είχαν καθαρά εγωκεντρικό η ωφελιμιστικό χαρακτήρα (να ζήσω εγώ , η οικογένεια μου, η πόλη μου ) και δεν φαίνεται να υπήρχε ένα μεταφυσικό ιδεατό αξιών όπως στο χριστιανισμό ( αγάπη, καλοσύνη, εγκράτεια κλπ ). Ο ανθρωπότυπος που θεωρούταν ας πούμε ιδεατός ήταν αυτός που είχε ισχυρή θέληση και μπορούσε να την επιβάλλει με σωματική και ψυχική δύναμη, έξω από μοραλιστικά πλαίσια, κοινωνικές επιταγές, πρέπει και μη κλπ. Ο πιο δυνατός κέρδιζε, όχι ο πιο ηθικός.

Σήμερα, ακόμα κι αυτοί που μελετάνε ας πούμε τον αρχαίο ελληνικό κόσμο τον φιλτράρουν και ίσως τον παραμορφώνουν με την χριστιανική ηθική κοσμοθεωρία που ασυνεόδητα κουβαλάνε. Οι αρχαιολάτρες του καναπέ (youtube) με την ίδια ευκολία που αναφέρονται στην Ιλιάδα, κάνουν ηθικές κρίσεις για προβλήματα που παρατηρούν στο σύγχρονο κόσμο, λένε για παράδειγμα "που είναι η δικαιοσύνη" όταν ένας πολιτικός κλέβει χρήμα και δεν μπαίνει στη φυλακή, λες και η δικαιοσύνη είναι ένας μεταφυσικός νόμος που επιβάλλεται από μόνος του χωρίς να είναι αποτέλεσμα της βούλησης κάποιου ανθρώπου, ανθρώπων, η θεού. Ένας αρχαίος έλληνας δεν νομίζω ότι θα σκεφτόταν έτσι. Νομίζω ότι ή θα έλεγε να σηκωθούμε να τους γαμήσουμε (η εξοστρακίσουμε) ή να αποδεχτούμε ότι έτσι είναι ο κόσμος και να προσαρμοστούμε αναλόγως (βλέπε στωικούς). Δεν υπήρχε η Δικαιοσύνη ως αφηρημένη καθολική η πανανθρώπινη έννοια, πέρα κι έξω από τη βούληση προσωπικών παραγόντων .

Κατα μια εννοια, οι μαρξιστές είναι πιο κοντά στην αρχαιοελληνική ηθική διότι μιλάνε για σύγκρουση συμφερόντων (δυνάμεων όχι ηθικών χαρακτήρων) κι όχι για ιδεαλιστικούς αγώνες για την επικράτηση της δικαιοσύνης όπως οι ουτοπικοί αριστεροί.

Ακόμα και στον Όμηρο τα πράγματα δεν είναι τόσο καθαρά όπως λες αλλά αν λάβουμε υπόψη τις διδασκαλίες των ορφικών, των πυθαγορείων, του Αναξαγόρα, του Παρμενίδη, του Εμπεδοκλή, μου φαίνεται το αντίθετο.

[ΓΑΛΗ]

Αν πάρουμε ως παραδοχή ότι η βάση της ηθικής του αρχαίου ελληνικού κόσμου ήταν τα έπη του Ομήρου και τα ποιήματα του Ησίοδου συμπεραίνουμε ότι ο κόσμος για τους αρχαίους έλληνες ήταν μια συνεχής και αέναη αντιπαράθεση μεταξύ ανθρώπινων, φυσικών και υπερφυσικών παραγόντων. Οι όποιες αξίες υπήρχαν είχαν καθαρά εγωκεντρικό η ωφελιμιστικό χαρακτήρα (να ζήσω εγώ , η οικογένεια μου, η πόλη μου ) και δεν φαίνεται να υπήρχε ένα μεταφυσικό ιδεατό αξιών όπως στο χριστιανισμό ( αγάπη, καλοσύνη, εγκράτεια κλπ ). Ο ανθρωπότυπος που θεωρούταν ας πούμε ιδεατός ήταν αυτός που είχε ισχυρή θέληση και μπορούσε να την επιβάλλει με σωματική και ψυχική δύναμη, έξω από μοραλιστικά πλαίσια, κοινωνικές επιταγές, πρέπει και μη κλπ. Ο πιο δυνατός κέρδιζε, όχι ο πιο ηθικός.

Σήμερα, ακόμα κι αυτοί που μελετάνε ας πούμε τον αρχαίο ελληνικό κόσμο τον φιλτράρουν και ίσως τον παραμορφώνουν με την χριστιανική ηθική κοσμοθεωρία που ασυνεόδητα κουβαλάνε. Οι αρχαιολάτρες του καναπέ (youtube) με την ίδια ευκολία που αναφέρονται στην Ιλιάδα, κάνουν ηθικές κρίσεις για προβλήματα που παρατηρούν στο σύγχρονο κόσμο, λένε για παράδειγμα "που είναι η δικαιοσύνη" όταν ένας πολιτικός κλέβει χρήμα και δεν μπαίνει στη φυλακή, λες και η δικαιοσύνη είναι ένας μεταφυσικός νόμος που επιβάλλεται από μόνος του χωρίς να είναι αποτέλεσμα της βούλησης κάποιου ανθρώπου, ανθρώπων, η θεού. Ένας αρχαίος έλληνας δεν νομίζω ότι θα σκεφτόταν έτσι. Νομίζω ότι ή θα έλεγε να σηκωθούμε να τους γαμήσουμε (η εξοστρακίσουμε) ή να αποδεχτούμε ότι έτσι είναι ο κόσμος και να προσαρμοστούμε αναλόγως (βλέπε στωικούς). Δεν υπήρχε η Δικαιοσύνη ως αφηρημένη καθολική η πανανθρώπινη έννοια, πέρα κι έξω από τη βούληση προσωπικών παραγόντων .

Κατα μια εννοια, οι μαρξιστές είναι πιο κοντά στην αρχαιοελληνική ηθική διότι μιλάνε για σύγκρουση συμφερόντων (δυνάμεων όχι ηθικών χαρακτήρων) κι όχι για ιδεαλιστικούς αγώνες για την επικράτηση της δικαιοσύνης όπως οι ουτοπικοί αριστεροί.

Ακόμα και στον Όμηρο τα πράγματα δεν είναι τόσο καθαρά όπως λες αλλά αν λάβουμε υπόψη τις διδασκαλίες των ορφικών, των πυθαγορείων, του Αναξαγόρα, του Παρμενίδη, του Εμπεδοκλή, μου φαίνεται το αντίθετο.

Αυτό που προφανώς δεν είναι αντιληπτό, είναι ότι η "αρχαιοελληνική ηθική" δεν ήταν μια σαφής/ενιαία προσέγγιση, ακριβώς επειδή υπήρχαν και διαφορετικές απόψεις περί "ηθικής" μεταξύ των φιλοσόφων, πόλεων-κρατών κλπ

Κατά τα άλλα, τα ομηρικά έπη δεν ήταν φιλοσοφικές προσεγγίσεις. Ήταν επική ηθογραφία, όπως και τα έπη άλλων πολιτισμών. Έτερον εκάτερον.

[ΓΑΛΗ]

Με λίγα λόγια, εκτός από "αρχαιολάτρες του καναπέ" υπάρχουν και "χριστιανοκριτικοί του καναπέ".

[τίποτα]

Αν πάρουμε ως παραδοχή ότι η βάση της ηθικής του αρχαίου ελληνικού κόσμου ήταν τα έπη του Ομήρου και τα ποιήματα του Ησίοδου συμπεραίνουμε ότι ο κόσμος για τους αρχαίους έλληνες ήταν μια συνεχής και αέναη αντιπαράθεση μεταξύ ανθρώπινων, φυσικών και υπερφυσικών παραγόντων. Οι όποιες αξίες υπήρχαν είχαν καθαρά εγωκεντρικό η ωφελιμιστικό χαρακτήρα (να ζήσω εγώ , η οικογένεια μου, η πόλη μου ) και δεν φαίνεται να υπήρχε ένα μεταφυσικό ιδεατό αξιών όπως στο χριστιανισμό ( αγάπη, καλοσύνη, εγκράτεια κλπ ). Ο ανθρωπότυπος που θεωρούταν ας πούμε ιδεατός ήταν αυτός που είχε ισχυρή θέληση και μπορούσε να την επιβάλλει με σωματική και ψυχική δύναμη, έξω από μοραλιστικά πλαίσια, κοινωνικές επιταγές, πρέπει και μη κλπ. Ο πιο δυνατός κέρδιζε, όχι ο πιο ηθικός.

Σήμερα, ακόμα κι αυτοί που μελετάνε ας πούμε τον αρχαίο ελληνικό κόσμο τον φιλτράρουν και ίσως τον παραμορφώνουν με την χριστιανική ηθική κοσμοθεωρία που ασυνεόδητα κουβαλάνε. Οι αρχαιολάτρες του καναπέ (youtube) με την ίδια ευκολία που αναφέρονται στην Ιλιάδα, κάνουν ηθικές κρίσεις για προβλήματα που παρατηρούν στο σύγχρονο κόσμο, λένε για παράδειγμα "που είναι η δικαιοσύνη" όταν ένας πολιτικός κλέβει χρήμα και δεν μπαίνει στη φυλακή, λες και η δικαιοσύνη είναι ένας μεταφυσικός νόμος που επιβάλλεται από μόνος του χωρίς να είναι αποτέλεσμα της βούλησης κάποιου ανθρώπου, ανθρώπων, η θεού. Ένας αρχαίος έλληνας δεν νομίζω ότι θα σκεφτόταν έτσι. Νομίζω ότι ή θα έλεγε να σηκωθούμε να τους γαμήσουμε (η εξοστρακίσουμε) ή να αποδεχτούμε ότι έτσι είναι ο κόσμος και να προσαρμοστούμε αναλόγως (βλέπε στωικούς). Δεν υπήρχε η Δικαιοσύνη ως αφηρημένη καθολική η πανανθρώπινη έννοια, πέρα κι έξω από τη βούληση προσωπικών παραγόντων .

Κατα μια εννοια, οι μαρξιστές είναι πιο κοντά στην αρχαιοελληνική ηθική διότι μιλάνε για σύγκρουση συμφερόντων (δυνάμεων όχι ηθικών χαρακτήρων) κι όχι για ιδεαλιστικούς αγώνες για την επικράτηση της δικαιοσύνης όπως οι ουτοπικοί αριστεροί.

Ακόμα και στον Όμηρο τα πράγματα δεν είναι τόσο καθαρά όπως λες αλλά αν λάβουμε υπόψη τις διδασκαλίες των ορφικών, των πυθαγορείων, του Αναξαγόρα, του Παρμενίδη, του Εμπεδοκλή, μου φαίνεται το αντίθετο.

Αυτό που προφανώς δεν είναι αντιληπτό, είναι ότι η "αρχαιοελληνική ηθική" δεν ήταν μια σαφής/ενιαία προσέγγιση, ακριβώς επειδή υπήρχαν και διαφορετικές απόψεις περί "ηθικής" μεταξύ των φιλοσόφων, πόλεων-κρατών κλπ

Κατά τα άλλα, τα ομηρικά έπη δεν ήταν φιλοσοφικές προσεγγίσεις. Ήταν επική ηθογραφία, όπως και τα έπη άλλων πολιτισμών. Έτερον εκάτερον.

Υπάρχει επίσης κάτι άλλο που νομίζω ότι δεν είναι αντιληπτό, ότι πολλές φορές μιλάμε για την σύγχρονη κοσμική κοινωνία σαν να ήταν χριστιανική κοινωνία, αλλά δεν είναι και υπέστη μεγάλη επιρροή από τον αρχαίο πολιτισμό και από άλλους πολιτισμούς και οργάνωσεις όπως τον ελευθεροτεκτονισμό.