Νομίζω καταλαβαίνεις ότι μία εγκυκλοπαίδεια του 50 μπορεί να ήταν πολύ σπουδαία για την εποχή της αλλά οι σημερινές εξελίξεις σε επιστήμη και τεχνολογία να καθιστούν άκυρα πολλά λήμματα. Άρα την προσπερνάς και ανατρέχεις σε αυτήν μόνο αν έχεις ειδικό ενδιαφέρον να τι ίσχυε, τι θεωρούσαν αποδεκτό σε μια άλλη εποχή. Δεν θα πάρεις σε ένα μαθητή γυμνασίου μια εγκυκλοπαίδεια δεκαετιών.
Αν διαβάσεις επίσης έργα του Ιπποκράτη, δεν θα το κάνεις επειδή έχεις ένα πρόβλημα υγείας και αναζητάς λύση. Θα το κάνεις επειδή γνωρίζεις ότι την εποχή εκείνη υπήρχαν ελάχιστες επιστημονικές γνώσεις στον τομέα του και θέλεις να θαυμάσεις πως κάποιο λαμπρό μυαλό με πενιχρά στοιχεία μπορεί να φτάνει σε χρήσιμα συμπεράσματα. Θαυμάζεις τη δύναμη του πνεύματος του ανθρώπου, ότι τα συμπεράσματα καθεαυτά που μπορεί να είναι τελείως λανθασμένα με τα σημερινά δεδομένα.
Τα έργα τέχνης δεν κρίνονται ΠΟΤΕ έξω από την εποχή τους. Κρίνονται συγκρινόμενα με την παραγωγή της εποχής τους. Το ίδιο και οι δημιουργοί τους.Antipnevma έγραψε: ↑20 Απρ 2024, 18:38Ο Ντοστογιέφκι και ο Όσκαρ Γουάιλτν ήταν εξαίσιοι λογοτέχνες όμως το έργο τους είναι πια ληγμένο γιατί οι κοινωνικές και ιστορικές συνθήκες στις οποίες ζούσαν έχουν εκλείψει οριστικά. Συνεπώς έχει ανοιχτεί ένα αγεφύρωτο χάσμα ανάμεσα σε αυτούς τους συγγραφείς και σε έναν αναγνώστη του 21ου αιώνα.
Αν βρεις έναν πίνακα σήμερα που δεν ξέρεις ποιος και πότε τον έφτιαξε δεν μπορείς να τον εκτιμήσεις. Μπορεί η αξία του να είναι από μηδενική έως τεράστια. Για να γίνει μια κάποια εκτίμηση θα γίνουν αναλύσεις και θα τον κατατάξεις έστω και χοντρικά σε κάποια εποχή.
Υπό αυτή τη σκοπιά το σπουδαίο έργο δεν παλιώνει. Σου δείχνει τη δύναμη του πνεύματος (φαντασία, επινοητικότητα, γούστο, αίσθηση αναλογιών) αυτού που το έφτιαξε. Συν κάποια άλλα πράγματα.
Όλα τα παραπάνω αν διαβάζει κριτικά. Αν διαβάζει κάποιος ένα σπουδαίο μυθιστόρημα σαν να είναι Άρλεκιν, δεν έχουν καμιά αξία όσα συζητάμε.