Έχουν τα βιβλία ημερομηνία λήξης;

[ST48410]

Ποια βιβλία; Τα έργα τέχνης ή γενικά;

Νομίζω καταλαβαίνεις ότι μία εγκυκλοπαίδεια του 50 μπορεί να ήταν πολύ σπουδαία για την εποχή της αλλά οι σημερινές εξελίξεις σε επιστήμη και τεχνολογία να καθιστούν άκυρα πολλά λήμματα. Άρα την προσπερνάς και ανατρέχεις σε αυτήν μόνο αν έχεις ειδικό ενδιαφέρον να τι ίσχυε, τι θεωρούσαν αποδεκτό σε μια άλλη εποχή. Δεν θα πάρεις σε ένα μαθητή γυμνασίου μια εγκυκλοπαίδεια δεκαετιών.

Αν διαβάσεις επίσης έργα του Ιπποκράτη, δεν θα το κάνεις επειδή έχεις ένα πρόβλημα υγείας και αναζητάς λύση. Θα το κάνεις επειδή γνωρίζεις ότι την εποχή εκείνη υπήρχαν ελάχιστες επιστημονικές γνώσεις στον τομέα του και θέλεις να θαυμάσεις πως κάποιο λαμπρό μυαλό με πενιχρά στοιχεία μπορεί να φτάνει σε χρήσιμα συμπεράσματα. Θαυμάζεις τη δύναμη του πνεύματος του ανθρώπου, ότι τα συμπεράσματα καθεαυτά που μπορεί να είναι τελείως λανθασμένα με τα σημερινά δεδομένα.

Ο Ντοστογιέφκι και ο Όσκαρ Γουάιλτν ήταν εξαίσιοι λογοτέχνες όμως το έργο τους είναι πια ληγμένο γιατί οι κοινωνικές και ιστορικές συνθήκες στις οποίες ζούσαν έχουν εκλείψει οριστικά. Συνεπώς έχει ανοιχτεί ένα αγεφύρωτο χάσμα ανάμεσα σε αυτούς τους συγγραφείς και σε έναν αναγνώστη του 21ου αιώνα.

Τα έργα τέχνης δεν κρίνονται ΠΟΤΕ έξω από την εποχή τους. Κρίνονται συγκρινόμενα με την παραγωγή της εποχής τους. Το ίδιο και οι δημιουργοί τους.
Αν βρεις έναν πίνακα σήμερα που δεν ξέρεις ποιος και πότε τον έφτιαξε δεν μπορείς να τον εκτιμήσεις. Μπορεί η αξία του να είναι από μηδενική έως τεράστια. Για να γίνει μια κάποια εκτίμηση θα γίνουν αναλύσεις και θα τον κατατάξεις έστω και χοντρικά σε κάποια εποχή.

Υπό αυτή τη σκοπιά το σπουδαίο έργο δεν παλιώνει. Σου δείχνει τη δύναμη του πνεύματος (φαντασία, επινοητικότητα, γούστο, αίσθηση αναλογιών) αυτού που το έφτιαξε. Συν κάποια άλλα πράγματα.

Όλα τα παραπάνω αν διαβάζει κριτικά. Αν διαβάζει κάποιος ένα σπουδαίο μυθιστόρημα σαν να είναι Άρλεκιν, δεν έχουν καμιά αξία όσα συζητάμε.

[ΓΑΛΗ]

Κράτησα αυτό.

Τα έργα τέχνης δεν κρίνονται ΠΟΤΕ έξω από την εποχή τους. Κρίνονται συγκρινόμενα με την παραγωγή της εποχής τους. Το ίδιο και οι δημιουργοί τους.

Απλώς επειδή είμαι πραγματικά περίεργη για την παραγωγή εμβληματικών φιλοσοφικών, λογοτεχνικών και καλλιτεχνικών έργων αντιπνευματικών έργων του 21ου αιώνα.

SpoilerShow

[ST48410]

Τα έργα τέχνης δεν κρίνονται ΠΟΤΕ έξω από την εποχή τους. Κρίνονται συγκρινόμενα με την παραγωγή της εποχής τους. Το ίδιο και οι δημιουργοί τους.

Κράτησα αυτό.

Απλώς επειδή είμαι πραγματικά περίεργη για την παραγωγή εμβληματικών φιλοσοφικών, λογοτεχνικών και καλλιτεχνικών έργων του 21ου αιώνα.

Δεν είμαι εγώ αυτός που θα μιλήσει για λογοτεχνία 21ου αιώνα. Για μουσική έχω γράψει σε διάφορα νήματα και κάπως για ζωγραφική. Δεν μπορώ να σκεφτώ κάποιο λόγο για τον οποίο λειτουργούν διαφορετικά τα πράγματα στην λογοτεχνία.

Υπάρχει δυσκολία να αναγνωρίσεις τα σπουδαία έργα της εποχής σου (όχι εσύ, γενικά μιλάω), ειδικά όταν έρχεσαι σε πολύ μικρή επαφή με αυτά. Το γεγονός ότι η γη έχει γίνει ένα μεγάλο χωριό και η pop κουλτούρα επηρεάζει αποδέκτες από την Αλάσκα έως την Ωκεανία δυσχεραίνει ακόμα περισσότερο την επαφή του μέσου ανθρώπου με την υψηλή τέχνη της εποχής του. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει παραγωγή. Θα περάσουν τα χρόνια, θα ξεδιαλύνει το τοπίο και θα αναδειχθούν τα σπουδαία έργα. Ίσως πολλά χρόνια, τόσα που να μην προλάβουμε εμείς να μάθουμε ποια ήταν τα κορυφαία της εποχής μας.

[έργο_μακέτο]

Τα κείμενα δεν είναι κτήματα ες αεί. Γράφτηκαν για το αναγνωστικό κοινό της εποχής τους και για τις ανάγκες και τους σκοπούς εκείνου του κοινού και μόνο. Το να καταναλώνουμε γραπτά που δεν ανήκουν στην εποχή μας είναι για την ψυχή ότι και τα ληγμένα τρόφιμα για το σώμα.

Νταξει το γάμησες.

[ΓΑΛΗ]

Τα έργα τέχνης δεν κρίνονται ΠΟΤΕ έξω από την εποχή τους. Κρίνονται συγκρινόμενα με την παραγωγή της εποχής τους. Το ίδιο και οι δημιουργοί τους.

Κράτησα αυτό.

Απλώς επειδή είμαι πραγματικά περίεργη για την παραγωγή εμβληματικών φιλοσοφικών, λογοτεχνικών και καλλιτεχνικών έργων του 21ου αιώνα.

Δεν είμαι εγώ αυτός που θα μιλήσει για λογοτεχνία 21ου αιώνα. Για μουσική έχω γράψει σε διάφορα νήματα και κάπως για ζωγραφική. Δεν μπορώ να σκεφτώ κάποιο λόγο για τον οποίο λειτουργούν διαφορετικά τα πράγματα στην λογοτεχνία.

Υπάρχει δυσκολία να αναγνωρίσεις τα σπουδαία έργα της εποχής σου (όχι εσύ, γενικά μιλάω), ειδικά όταν έρχεσαι σε πολύ μικρή επαφή με αυτά. Το γεγονός ότι η γη έχει γίνει ένα μεγάλο χωριό και η pop κουλτούρα επηρεάζει αποδέκτες από την Αλάσκα έως την Ωκεανία δυσχεραίνει ακόμα περισσότερο την επαφή του μέσου ανθρώπου με την υψηλή τέχνη της εποχής του. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει παραγωγή. Θα περάσουν τα χρόνια, θα ξεδιαλύνει το τοπίο και θα αναδειχθούν τα σπουδαία έργα. Ίσως πολλά χρόνια, τόσα που να μην προλάβουμε εμείς να μάθουμε ποια ήταν τα κορυφαία της εποχής μας.

Δεν απευθυνόταν σε σένα η απορία μου. Από τους αντιπνευματικούς/αντικάτιδες/λοιπούς περιμένω απαντήσεις.

[έργο_μακέτο]

Ναι, τα βιβλία έχουν ημερομηνία λήξης. Αυτό όμως είναι κάτι που αποδεικνύεται στην πράξη, δεν προαποφασίζεται. Υπάρχουν βιβλία όπως τα Ομηρικά έπη που συνεχίζουν να διαβάζονται και υπάρχουν βιβλία είκοσι ετών που ήδη έχουν περάσει στην αφάνεια.

Ακόμα κι αυτό που λες είναι κάτι ρευστό. Κάτι μπορεί να περάσει στην αφάνεια να επανέλθει στο προσκήνιο μετά από δεκαετείες/αιώνες για τον χ/ψ λόγο.

[sharp]

Θα θεωρούσαμε ψυχικά υγιή έναν άνθρωπο που θέλει να βγαίνει έξω με φουστανέλα;

Ούτε έναν που επιμένει να ανοίγει νήματα σε φόρα και όλοι να τον παίρνουν στο ψιλό τον θεωρούμε ψυχικά υγιή, αλλά τι να κάνουμε, τον υπομένουμε γιατί έτσι είναι η ζωή. Και τελικά ευτυχώς που υπάρχει το Ίντερνετ, γιατί έχει λυτρώσει πολλές μοναχικές υπάρξεις σε δύσκολες καταστάσεις.

Ίσα ρε βλακάκο που θα πάρεις εσύ στο ψιλό εμένα. Σε πολλά νήματα και σχολιά μου έχω παραθέσει σοβαρές και ενδιαφέρουσες τεκμηριωμένες απόψεις από εξειδικευμένους ξένους επιστήμονες. Δεν μαλακίζομαι πολιτικολογώντας όπως οι πλείστοι εδώ μέσα.

Σπάνια βλέπεις στο phorum νήματα ποιότητας σαν αυτό παρακάτω που σου δίνουν την ευκαιρία να μάθεις κάτι καινούργιο.

Antipnevma @ ελληνικοί ναοί: αρχιτεκτονικώς πρωτόγονοι, υπερβολικά στενοί και σκοτεινοί

Όντως δεν μαλακίζεσαι. Είσαι σοβαρή περίπτωση και κακώς το έγραψα, μην έχουμε και τίποτε αυτοκτονίες Σαββατιάτικα.

[sharp]

Τα έργα τέχνης δεν κρίνονται ΠΟΤΕ έξω από την εποχή τους. Κρίνονται συγκρινόμενα με την παραγωγή της εποχής τους. Το ίδιο και οι δημιουργοί τους.

Κράτησα αυτό.

Απλώς επειδή είμαι πραγματικά περίεργη για την παραγωγή εμβληματικών φιλοσοφικών, λογοτεχνικών και καλλιτεχνικών έργων του 21ου αιώνα.

Δεν είμαι εγώ αυτός που θα μιλήσει για λογοτεχνία 21ου αιώνα. Για μουσική έχω γράψει σε διάφορα νήματα και κάπως για ζωγραφική. Δεν μπορώ να σκεφτώ κάποιο λόγο για τον οποίο λειτουργούν διαφορετικά τα πράγματα στην λογοτεχνία.

Υπάρχει δυσκολία να αναγνωρίσεις τα σπουδαία έργα της εποχής σου (όχι εσύ, γενικά μιλάω), ειδικά όταν έρχεσαι σε πολύ μικρή επαφή με αυτά. Το γεγονός ότι η γη έχει γίνει ένα μεγάλο χωριό και η pop κουλτούρα επηρεάζει αποδέκτες από την Αλάσκα έως την Ωκεανία δυσχεραίνει ακόμα περισσότερο την επαφή του μέσου ανθρώπου με την υψηλή τέχνη της εποχής του. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει παραγωγή. Θα περάσουν τα χρόνια, θα ξεδιαλύνει το τοπίο και θα αναδειχθούν τα σπουδαία έργα. Ίσως πολλά χρόνια, τόσα που να μην προλάβουμε εμείς να μάθουμε ποια ήταν τα κορυφαία της εποχής μας.

Ρίξ του έναν Στοκ να ηρεμήσει το πδί.

[ΓΑΛΗ]

Ούτε έναν που επιμένει να ανοίγει νήματα σε φόρα και όλοι να τον παίρνουν στο ψιλό τον θεωρούμε ψυχικά υγιή, αλλά τι να κάνουμε, τον υπομένουμε γιατί έτσι είναι η ζωή. Και τελικά ευτυχώς που υπάρχει το Ίντερνετ, γιατί έχει λυτρώσει πολλές μοναχικές υπάρξεις σε δύσκολες καταστάσεις.

Ίσα ρε βλακάκο που θα πάρεις εσύ στο ψιλό εμένα. Σε πολλά νήματα και σχολιά μου έχω παραθέσει σοβαρές και ενδιαφέρουσες τεκμηριωμένες απόψεις από εξειδικευμένους ξένους επιστήμονες. Δεν μαλακίζομαι πολιτικολογώντας όπως οι πλείστοι εδώ μέσα.

Σπάνια βλέπεις στο phorum νήματα ποιότητας σαν αυτό παρακάτω που σου δίνουν την ευκαιρία να μάθεις κάτι καινούργιο.

Antipnevma @ ελληνικοί ναοί: αρχιτεκτονικώς πρωτόγονοι, υπερβολικά στενοί και σκοτεινοί

Όντως δεν μαλακίζεσαι. Είσαι σοβαρή περίπτωση και κακώς το έγραψα, μην έχουμε και τίποτε αυτοκτονίες Σαββατιάτικα.

Άσ' τον ρε συ. Ένας ακόμη ροδοκοπανατζής φιλοσοφημένος (ποιος ήρθε;) παπάρας, που δεν είχε την τύχη του να κάνει αρπαχτές όπως ο Καρβέλας είναι. Και μην ανησυχείς, αυτά τα καρβελοειδή τυπάκια σπανίως αυτοκτονούν.

[ST48410]

Ρίξ του έναν Στοκ να ηρεμήσει το πδί.

Δεν βλέπω λόγο για πέσιμο. Άσχετα αν κάποιος ρωτάει για να τρολάρει ή για να κάνει σοβαρή συζήτηση, το ερώτημα είναι ενδιαφέρον. Έχει αξία να καταλάβει κάποιος ότι στην λογοτεχνία, και την τέχνη γενικότερα, το όποιο πνευματικό επίτευγμα δεν ξεθωριάζει επειδή άλλαξαν οι εποχές ή τα γούστα μας. Ο μόνος τρόπος να αλλάξει η αξία του είναι να προκύψουν άλλα έργα της ίδιας εποχής ή να επανεκτιμηθούν ως σπουδαιότερα και να το επισκιάσουν. Το τι δημιουργείται σήμερα δεν ενδιαφέρει και τόσο στην αξιολόγηση κάποιου πράγματος που έγινε σε άλλο ιστορικό πλαίσιο.

[Ζενίθεδρος]

Ακόμα και τα φαγητά, μετά που λήγουν, δεν πεθαίνουν, αλλά μετατρέπονται σε μία άλλη μορφή ζωής, μύκητες, σκουλήκια. Το ίδιο συμβαίνει και με τα βιβλία. Μπορεί, στην εποχή της πολιτικής ορθότητας, κάποια βιβλία να θεωρούνται τοξικά ως λογοτεχνικά έργα, αλλά έχουν άλλη μορφής αξία, ιστορική π.χ.

[jason0]

Πήρα στον ανηψι μου φέτος τον φυλακα στη Σίκαλη και το πορτραίτο του Ντόριαν Γκρέι
Τα λάτρεψε

[metaxoskolikas]

εξαρτάται

[ΓΑΛΗ]

Πήρα στον ανηψι μου φέτος τον φυλακα στη Σίκαλη και το πορτραίτο του Ντόριαν Γκρέι
Τα λάτρεψε

[Antipnevma]

Ο Ντοστογιέφκι ... κοινωνικές και ιστορικές συνθήκες

δεν ασχολήθηκε καν με αυτά ο ντοστογιέφσκι. τον απασχολούσε μόνο ο ανθρώπινος ψυχισμός, διαχρονικός και απαράλλαχτος εις τους αιώνες των αιώνων αμην.

Η 'ανθρώπινη φύση' (αν πάρουμε αυτήν την κατά βάθος μεταφυσική έννοια στα σοβαρά) δεν εκδιπλώνεται πέραν του τόπου και του χρόνου αλλά πάντα εντός μιας συγκεκριμένης κοινωνικής και ιστορικής συγκυρίας. Τα έργα του Ντοστογιέβσκι 'explore the human condition in the troubled political, social, and spiritual atmospheres of 19th-century Russia, and engage with a variety of philosophical and religious themes.'

Ένας αναγνώστης του 21ου αιώνα δεν μπορεί να προσεγγίσει το έργο με τον ίδιο τρόπο που θα μπορούσε ένας άνθρωπος που ζούσε τότε ιδίως άμα είναι και μη-Ρώσος. Επιπλέον το γεγονός ότι έχει μεταφραστεί σε ξένη γλώσσα κάνει την προσέγγιση του λογοτέχνη ακόμα λιγότερο αυθεντική.

Και στη μουσική μπορείς να σκεφτείς το πράγμα αναλόγως: ένας λευκός μπορεί να ακούει Τούπακ και να του αρέσει αλλά ποτέ δεν πρόκειται να αφουγκραστεί την κουλτούρα και τα βιώματα του συγκεκριμένου ανδρός με τον ίδιο τρόπο που μπορεί ένας μαύρος εκείνης της γενιάς με ανάλογο κοινωνικό-οικονομικό υπόβαθρο.