τὸ λακωνίζειν πολὺ μᾶλλόν ἐστιν φιλοσοφεῖν ἢ φιλογυμναστεῖν

[Βινόσαυρος]

Χρησιμοποιώ το "δάσκαλος" και "μαθητής" σχηματικά και όχι ως δεδομένο κριτικής σκέψης.

όπως λαίμαι εραστής και ερωμένος;

[Ζαποτέκος]

Στο τέλος οι Λακεδαιμόνιοι υποτάχτηκαν στις σάρισσες του Αντίπατρου , οι φιλοσοφίες τους δεν τους βοήθησαν πουθενά ..

“Ο Αρχίδαμος όταν είδε βολή καταπέλτη, που τότε για πρώτη φορά είχε έρθει από τη Σικελία, φώναξε: Ηρακλή μου, χάθηκε η προσωπική αξία! ”

Κάθε τι γεννιέται, αναπτύσσεται, ακμάζει, και τέλος, είτε παρακμάζει, είτε γερνά, αμετάστρεπτα δυστυχώς..
Όπως και οι άνθρωποι, έτσι και οι πόλεις και οι πολιτείες, έχουν μία πορεία και μία ειμαρμένη.

Για την ακρίβεια των πραγμάτων και των διαδραματισθέντων, η φιλοσοφία τους δεν ωφέλησε τους Έλληνες, δυστυχώς.. -βέβαια, η Σπάρτη ήταν ένα μυστήριο και εκείνη την εποχή.

Στον Αλκαμένη και τον Θεόπομπο, τους βασιλείς, δόθηκε χρησμός· “η φιλοχρηματία θα καταστρέψει τη Σπάρτη”.
Τον Λύσανδρο όμως, που αφαίρεσε από τους Αθηναίους πολύ χρυσό και ασήμι και το εισήγαγε στην πόλη, τον δέχτηκαν και του απέδωσαν τιμές.
Εφαρμόζοντας, λοιπόν, τους νόμους του Λυκούργου η πόλη και μένοντας πιστή στον όρκο της, ήταν πρώτη σε όλη την Ελλάδα σε ευνομία και φήμη για πεντακόσια χρόνια. Καθώς σιγά σιγά παρέκκλιναν από την τήρηση των νόμων και εισέδυσαν κρυφά η πλεονεξία και η φιλοπλουτία, ελαττώθηκε και η δύναμή της, διότι και οι σύμμαχοι εξαιτίας αυτών τους αντιπαθούσαν. Όντας ωστόσο σε αυτή την κατάσταση, μετά τη νίκη του Φίλιππου του Μακεδόνα στη Χαιρώνεια, αφού όλοι τον αναγόρευσαν ηγεμόνα των Ελλήνων τόσο στην ξηρά όσο και στη θάλασσα και έκαναν το ίδιο αργότερα για τον γιο του Αλέξανδρου μετά την καταστροφή των Θηβαίων, μόνοι οι Λακεδαιμόνιοι, μολονότι η πόλη τους ήταν ατείχιστη, μολονότι ήταν ελάχιστοι λόγω των συνεχών πολέμων και είχαν γίνει πολύ πιο αδύναμοι και ευάλωτοι, διατηρώντας ακόμη κάτι μικρές σπίθες από τη νομοθεσία του Λυκούργου, δεν εκστράτευσαν μαζί με τούτους ούτε με τους επόμενους βασιλείς της Μακεδονίας ούτε πήγαν σε κοινή συνέλευση ούτε πλήρωσαν φόρο, μέχρις ότου, έχοντας τελείως περιφρονήσει τη νομοθεσία του Λυκούργου, γνώρισαν την τυραννία από τους ίδιους τους συμπολίτες τους, χωρίς να διατηρούν τίποτε πια από την πατροπαράδοτη πειθαρχία, και, αφού έγιναν όμοιοι με τους άλλους, κατέθεσαν την πρωτύτερη δόξα και παρρησία, έπεσαν στη δουλεία και είναι σήμερα υποτελείς στους Ρωμαίους, όπως και οι υπόλοιποι Έλληνες.

Μία ανθολόγηση εκ των αποφθεγμάτων..

Όταν ρώτησε κάποιος τον Αγησίλαο σε τι ωφέλησαν τη Σπάρτη οι νόμοι του Λυκούργου, απάντησε: Στο να καταφρονεί τις ηδονές.
Προς εκείνον που εξέφρασε τον θαυμασμό του για την απλότητα των ρούχων και της τροφής του ιδίου και των υπόλοιπων Λακεδαιμονίων, είπε: Με αυτόν τον τρόπο ζωής, ξένε, εξαγοράζουμε την ελευθερία μας.

Όταν τον ρώτησαν κάποτε ποια από τις δύο αρετές είναι καλύτερη, η ανδρεία ή η δικαιοσύνη, είπε πως η ανδρεία δεν χρησιμεύει σε τίποτα, αν δεν συνοδεύεται από δικαιοσύνη. Αν όλοι γίνονταν δίκαιοι, δεν θα χρειαζόταν πια η ανδρεία.
Όποτε ήθελε να εκτελέσουν οι στρατιώτες γρήγορα κάποιο έργο, ο ίδιος πρώτος ασχολούνταν με αυτό μπροστά στα μάτια όλων.

Έχοντας μαζί του τον σοφό Ξενοφώντα, για τον οποίο ενδιαφερόταν πολύ, τον παρότρυνε να καλέσει τα παιδιά του στη Λακεδαίμονα για να ανατραφούν, επειδή θα λάμβαναν έτσι την πιο ωραία μόρφωση, να άρχουν και να άρχονται.

Έχοντας την πρόθεση να κηρύξει τον πόλεμο εναντίον των Περσών με σκοπό να ελευθερώσει τους Έλληνες που κατοικούσαν στην Ασία, ζήτησε χρησμό από το μαντείο του Διός στη Δωδώνη. Αφού του δόθηκε απάντηση, εφόσον βέβαια ισχύει αυτό που πιστεύεται, να εκστρατεύσει, την κοινοποίησε στους εφόρους. Αυτοί του σύστησαν να πάει και στους Δελφούς να ρωτήσει για την ίδια υπόθεση. Αφού πήγε, λοιπόν, στο μαντείο, διατύπωσε το ερώτημα ως εξής: Αλήθεια, Απόλλωνα, έχεις την ίδια άποψη με τον πατέρα σου; Μετά την καταφατική απάντηση του θεού, ο Αγησίλαος ορίστηκε, και έτσι ξεκίνησε την εκστρατεία.

Όταν κλήθηκε από τους εφόρους, λόγω του πολέμου που είχε ξεσπάσει στην Ελλάδα εναντίον της Σπάρτης εξαιτίας των χρημάτων που έστειλε ο Πέρσης βασιλιάς, είπε πως ο καλός άρχων πρέπει να άρχεται από τους νόμους και απέπλευσε από την Ασία προκαλώντας μεγάλη λύπη για την αποχώρησή του στους εκεί Έλληνες.
Σε απάντηση στους εφόρους έγραψε την εξής επιστολή: Ο Αγησίλαος χαιρετάει τους εφόρους. Έχουμε υποτάξει το μεγαλύτερο μέρος της Ασίας, διώξαμε τους βαρβάρους και δημιουργήσαμε στην Ιωνία πολλά οχυρά. Αφού όμως μου ζητάτε να επιστρέψω μέσα στην προθεσμία, φτάνω μετά την επιστολή ή ίσως και πριν από αυτή, διότι ασκώ την εξουσία όχι για τον εαυτό μου, αλλά για την πόλη και τους συμμάχους. Εξ άλλου, τότε ασκεί κανείς στ' αλήθεια την εξουσία με δικαιοσύνη, όταν άρχεται από τους νόμους και τους εφόρους ή όποιους άλλους τύχει να είναι άρχοντες στην πόλη.
Καθώς το Περσικό νόμισμα είχε επάνω χαραγμένο τοξότη, όταν διέλυε το στρατόπεδο, είπε ότι ο βασιλιάς τον έδιωχνε από την Ασία με τριάντα χιλιάδες τοξότες. Τόσοι ήταν οι χρυσοί δαρεικοί που στάλθηκαν μέσω του Τιμοκράτη στην Αθήνα και τη Θήβα και μοιράστηκαν στους πολιτικούς αρχηγούς, για να οδηγηθούν σε πόλεμο οι πόλεις εναντίον των Σπαρτιατών.
Όταν πληροφορήθηκε ότι σε μάχη που είχε γίνει στην περιοχή της Κορίνθου πέθαναν ελάχιστοι Σπαρτιάτες, από τους Κορίνθιους όμως, τους Αθηναίους και τους συμμάχους τους πάμπολλοι, δεν έδειξε να χαίρεται πολύ ούτε να κομπάζει για τη νίκη, αλλά στενάζοντας πολύ βαριά είπε: Αλίμονο στην Ελλάδα, που έχασε από δική της υπαιτιότητα τόσους όσοι θα ήταν αρκετοί να νικήσουν όλους τους βαρβάρους.

Ο Άγις, ο γιος του Αρχιδάμου, όταν κάποιος από τους γεροντότερους του είπε, τότε που είχε πια γεράσει, επειδή έβλεπε τις παλιές συνήθειες να χαλαρώνουν και άλλες κακές να παρεισφρέουν, για ποιό λόγο ήρθαν τα πάνω κάτω στην Σπάρτη, αστειευόμενος είπε: Λογικά έρχονται έτσι τα πράγματα, αν πράγματι συμβαίνει τούτο. Κι εγώ, όταν ήμουν παιδί, άκουγα από τον πατέρα μου πως τα πράγματα είχαν έρθει τα πάνω κάτω στις μέρες τους. Έλεγε όμως πως και ο δικός του πατέρας, όταν ήταν αυτός παιδί, τα ίδια έλεγε. Επομένως δεν πρέπει να απορεί κανείς που η επόμενη κατάσταση είναι χειρότερη από την προηγούμενη, αλλά αν σε κάποια περίπτωση αποδεικνυόταν καλύτερη ή παραπλήσια.

Σε κάποιον που υπερηφανευόταν για την ρητορική του τέχνη, είπε κάποιος Λάκων: Ωστόσο, μα τους Διόσκουρους, τέχνη που να μην είναι δεμένη με την αλήθεια ούτε υπάρχει ούτε θα υπάρξει ποτέ.

Ωραία παραθέματα !
===================================================================