Χάνα Άρεντ: Η Κουλτούρα της Αντιπροσώπευσης βοηθάει την Ακροδεξιά

[southern]

Είπα εγώ ποτέ πως με εκφράζει; Δεν ταυτίζομαι με κανέναν πολιτικό χώρο. Είμαι ουδέτερος.

Ωραίος αλλά μου είσαι πιο συμπαθής από άλλους ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ

Δεν το βρίσκω περίεργο, είμαι γαμάτος αφού.
Γω σας αγαπάω όλου, με εξαίρεση αυτούς που μπαίνουν εδώ, μόνο και μόνο για να κάνουν προπαγάνδα για τα κωλοκόμματα τους. Αν και σε αυτούς,έχω μια ναζιάρικη συμπάθεια.

Έχεις φοβερό γράψιμο

[Χουργιατς]

γιατί έχουν τοσο νεκρά μάτια οι κόρες οι σοσιαλίστριες

[paul25]

Ομολογώ πως δεν το έχω σκεφτεί ενδελεχώς, βλέπω, όμως, πως δεν λειτουργεί. Κάποιες πρώτες σκέψεις είναι οι βουλευτές να θεωρούνται εκπρόσωποι.
Αυτό σημαίνει, πως θα έπρεπε να υπάρχει δυνατότητα αν οι πολίτες δουν πως ο βουλευτής του νομού τους δεν τους εκπροσωπεί, να μπορέσουν να αποσύρουν την "εμπιστοσύνη" τους και να προτείνουν κάποιον άλλον, με τοπικές εκλογές ας πούμε.
Επιπλέον, το κυβερνών κόμμα, όποιο και να είναι, βγήκε στη βάση κάποιων πολιτικών προτάσεων. Ψηφίστηκε, γι' αυτές. Οποιαδήποτε, άλλη παρέκκλιση, η οποία δεν έχει κοινοποιηθεί στο εκλογικό σώμα, δεν θα έπρεπε να γίνεται αποδεκτή . Οι λύσεις θα ήταν οι εκλογές ή δημοψήφισμα. πχ ο Σαμαράς βγήκε με την υπόσχεση πως θα σκίσει τα μνημόνια. Αντιμνημονιακός που υφάρπαξε τις ψήφους και εφάρμοσε ένα μνημονιακό πρόγραμμα. Ο σύριζα βγήκε ως αντιμνημονιακός, αλλά μόλις είδε ότι δεν τον παίρνει, προκήρυξε εκλογές για να εφαρμόσει το μνημονιακό πρόγραμμα. Δεν υποστηρίζω κανέναν από τους δύο, ωστόσο το αναφέρω ως προς το τι εννοώ για την παρέκκλιση από τους αρχικούς προγραμματικούς στόχους.

Με λίγα λόγια, αυτό που υποστηρίζω εδώ είναι το εξής: το εκλογικό σώμα να έχει τη δύναμη όχι μόνο να ψηφίζει, αλλά και να ακυρώνει την ψήφο του, μέσα από δημοκρατικές διαδικασίες. Τις εκλογές.

Δεν το θεωρώ ιδιαιτέρως σοφό αυτό. Όπως είχα αναφέρει και άλλη φορά, δεν μπορεί το κυβερνών κόμμα να διατηρήσει για 4 χρόνια απαράλλαχτο το προεκλογικό του πρόγραμμα, οι εξελίξεις τρέχουν και αλλάζουν μέρα με τη μέρα, θα πρέπει να αναγκαστεί να πάρει αποφάσεις διαφορετικές και να προσαρμόσει την στρατηγική του αναλόγως. Το σύστημα της ακύρωσης ψήφου δεν νοείται διότι Νομοθετικά η τετραετία θεωρείτε ως το επαρκές ελάχιστο χρονικό διάστημα για να αξιολογήσει ο λαός το έργο του κυβερνώντος κόμματος και αυτό με τη σειρά του να προλάβει να προσαρμοστεί και να παράγει έργο.

[ΓΑΛΗ]

Ωραίος αλλά μου είσαι πιο συμπαθής από άλλους ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ

Δεν το βρίσκω περίεργο, είμαι γαμάτος αφού.
Γω σας αγαπάω όλου, με εξαίρεση αυτούς που μπαίνουν εδώ, μόνο και μόνο για να κάνουν προπαγάνδα για τα κωλοκόμματα τους. Αν και σε αυτούς,έχω μια ναζιάρικη συμπάθεια.

Έχεις φοβερό γράψιμο

Όντως. Στις περιγραφές, είναι απίστευτος.

Βρε υπερκούλ, γιατί δεν το δοκιμάζεις; Θα ήταν το ιδανικό για σένα.

[southern]

Δεν το βρίσκω περίεργο, είμαι γαμάτος αφού.
Γω σας αγαπάω όλου, με εξαίρεση αυτούς που μπαίνουν εδώ, μόνο και μόνο για να κάνουν προπαγάνδα για τα κωλοκόμματα τους. Αν και σε αυτούς,έχω μια ναζιάρικη συμπάθεια.

Έχεις φοβερό γράψιμο

Όντως. Στις περιγραφές, είναι απίστευτος.

Βρε υπερκούλ, γιατί δεν το δοκιμάζεις; Θα ήταν το ιδανικό για σένα.

Μόλις τώρα έσφαξε με το λόγο του το μίστερ Μαξ

[koukouvagia]

Ομολογώ πως δεν το έχω σκεφτεί ενδελεχώς, βλέπω, όμως, πως δεν λειτουργεί. Κάποιες πρώτες σκέψεις είναι οι βουλευτές να θεωρούνται εκπρόσωποι.
Αυτό σημαίνει, πως θα έπρεπε να υπάρχει δυνατότητα αν οι πολίτες δουν πως ο βουλευτής του νομού τους δεν τους εκπροσωπεί, να μπορέσουν να αποσύρουν την "εμπιστοσύνη" τους και να προτείνουν κάποιον άλλον, με τοπικές εκλογές ας πούμε.
Επιπλέον, το κυβερνών κόμμα, όποιο και να είναι, βγήκε στη βάση κάποιων πολιτικών προτάσεων. Ψηφίστηκε, γι' αυτές. Οποιαδήποτε, άλλη παρέκκλιση, η οποία δεν έχει κοινοποιηθεί στο εκλογικό σώμα, δεν θα έπρεπε να γίνεται αποδεκτή . Οι λύσεις θα ήταν οι εκλογές ή δημοψήφισμα. πχ ο Σαμαράς βγήκε με την υπόσχεση πως θα σκίσει τα μνημόνια. Αντιμνημονιακός που υφάρπαξε τις ψήφους και εφάρμοσε ένα μνημονιακό πρόγραμμα. Ο σύριζα βγήκε ως αντιμνημονιακός, αλλά μόλις είδε ότι δεν τον παίρνει, προκήρυξε εκλογές για να εφαρμόσει το μνημονιακό πρόγραμμα. Δεν υποστηρίζω κανέναν από τους δύο, ωστόσο το αναφέρω ως προς το τι εννοώ για την παρέκκλιση από τους αρχικούς προγραμματικούς στόχους.

Με λίγα λόγια, αυτό που υποστηρίζω εδώ είναι το εξής: το εκλογικό σώμα να έχει τη δύναμη όχι μόνο να ψηφίζει, αλλά και να ακυρώνει την ψήφο του, μέσα από δημοκρατικές διαδικασίες. Τις εκλογές.

Δεν το θεωρώ ιδιαιτέρως σοφό αυτό. Όπως είχα αναφέρει και άλλη φορά, δεν μπορεί το κυβερνών κόμμα να διατηρήσει για 4 χρόνια απαράλλαχτο το προεκλογικό του πρόγραμμα, οι εξελίξεις τρέχουν και αλλάζουν μέρα με τη μέρα, θα πρέπει να αναγκαστεί να πάρει αποφάσεις διαφορετικές και να προσαρμόσει την στρατηγική του αναλόγως. Το σύστημα της ακύρωσης ψήφου δεν νοείται διότι Νομοθετικά η τετραετία θεωρείτε ως το επαρκές ελάχιστο χρονικό διάστημα για να αξιολογήσει ο λαός το έργο του κυβερνώντος κόμματος και αυτό με τη σειρά του να προλάβει να προσαρμοστεί και να παράγει έργο.

Στο πρώτο σχόλιο μου σε αυτό το νήμα, έχω γράψει πως θα μπορούσαν να αποσαφηνίζονται οι γκρίζες ζώνες παρέκκλισης από τον αρχικό στόχο. Αυτό θα μπορούσε να δώσει την ευελιξία και ταυτόχρονα να μη βληθεί η εκπροσώπηση, αφού θα είναι όλα γνωστά στο εκλογικό σώμα και ταυτόχρονα θα δίνει ένα περιθώριο ευελιξίας στους κυβερνώντες.

Με λίγα λόγια, κάθε κόμμα δεν έχει στο συρτάρι μόνο ένα πλάνο για το ο,τιδήποτε. Έχει πολλά contigency plans, εναλλακτικούς τρόπους διαχείρισης σε περίπτωση που το plan a αποτύχει. Ε, λοιπόν, αυτά τα εναλλακτικά πλάνα θα μπορούσαν να κοινοποιούνταν στους πολίτες και το περιθώριο ελιγμού να είναι μέσα σε αυτά.

[Υπερκουλτουριάρης]

Όντως. Στις περιγραφές, είναι απίστευτος.

Βρε υπερκούλ, γιατί δεν το δοκιμάζεις; Θα ήταν το ιδανικό για σένα.

Τι να γίνω συγγραφέας; Το δοκίμασα, δεν βγαίνουν λεφτά. Έχω γράψει μισομεθυσμένες τρελές ιστορίες που όταν πήγα να τις ξαναδιαβάσω είπα wtf ρε μλκ δεν πάω καλά, αν και καμιά φορά γελούσα και εγώ. Σοβαρά άρθρα σε αριστερά περιοδικά, κακά ,με το ζόρι άρθρα, σε δεξιά περιοδικά(ιτς νοτ περσοναλ, τζάστ μπίζνες , αλλά οι άθλιοι οι δεξιοί με πιστόλιασαν κι όλας ) , μια μελέτη για τον Ζαχαριάδη που ήταν και το αριστούργημα μου, αλλά χάθηκε σε ένα κρασάρισμα του σκληρού( η έρευνα για τον κομμουνισμό με έκανε να βλέπω πολλές τσόντες ταυτόχρονα, για να ξεβαριέμαι, ίσως επηρέασε στην καταστροφή του έργου μου ).
Επειδή μου είναι αδιάφορο να μου πουν μπράβο, μόνο ο άδειος τραπεζικός λογαριασμός με απασχολεί και επίσης δεν έχω να περάσω κανένα μήνυμα στην ανθρωπότητα, νομίζω πως το φόρουμ μου είναι αρκετό

[paul25]

Στο πρώτο σχόλιο μου σε αυτό το νήμα, έχω γράψει πως θα μπορούσαν να αποσαφηνίζονται οι γκρίζες ζώνες παρέκκλισης από τον αρχικό στόχο. Αυτό θα μπορούσε να δώσει την ευελιξία και ταυτόχρονα να μη βληθεί η εκπροσώπηση, αφού θα είναι όλα γνωστά στο εκλογικό σώμα και ταυτόχρονα θα δίνει ένα περιθώριο ευελιξίας στους κυβερνώντες.

Με λίγα λόγια, κάθε κόμμα δεν έχει στο συρτάρι μόνο ένα πλάνο για το ο,τιδήποτε. Έχει πολλά contigency plans, εναλλακτικούς τρόπους διαχείρισης σε περίπτωση που το plan a αποτύχει. Ε, λοιπόν, αυτά τα εναλλακτικά πλάνα θα μπορούσαν να κοινοποιούνταν στους πολίτες και το περιθώριο ελιγμού να είναι μέσα σε αυτά.

Δύσκολο και αυτό που λες, σε πολλές περιπτώσεις τα plan B τα δημιουργούν εκείνη την ώρα, πάρε για παράδειγμα την τριετία καταιγιστικών εξελίξεων και αβεβαιότητας 2009-2011, ούτε ξέραμε τι μας ξημέρωνε την επόμενη μέρα και οι Ευρωπαίοι ούτε ξέραν τι επιθυμούσαν, το ερευνούσαν ταυτόχρονα, εκεί τι να κάνεις;

[koukouvagia]

Στο πρώτο σχόλιο μου σε αυτό το νήμα, έχω γράψει πως θα μπορούσαν να αποσαφηνίζονται οι γκρίζες ζώνες παρέκκλισης από τον αρχικό στόχο. Αυτό θα μπορούσε να δώσει την ευελιξία και ταυτόχρονα να μη βληθεί η εκπροσώπηση, αφού θα είναι όλα γνωστά στο εκλογικό σώμα και ταυτόχρονα θα δίνει ένα περιθώριο ευελιξίας στους κυβερνώντες.

Με λίγα λόγια, κάθε κόμμα δεν έχει στο συρτάρι μόνο ένα πλάνο για το ο,τιδήποτε. Έχει πολλά contigency plans, εναλλακτικούς τρόπους διαχείρισης σε περίπτωση που το plan a αποτύχει. Ε, λοιπόν, αυτά τα εναλλακτικά πλάνα θα μπορούσαν να κοινοποιούνταν στους πολίτες και το περιθώριο ελιγμού να είναι μέσα σε αυτά.

Δύσκολο και αυτό που λες, σε πολλές περιπτώσεις τα plan B τα δημιουργούν εκείνη την ώρα, πάρε για παράδειγμα την τριετία καταιγιστικών εξελίξεων και αβεβαιότητας 2009-2011, ούτε ξέραμε τι μας ξημέρωνε την επόμενη μέρα και οι Ευρωπαίοι ούτε ξέραν τι επιθυμούσαν, το ερευνούσαν ταυτόχρονα, εκεί τι να κάνεις;

Εκλογές κάνεις σε τέτοιες περιπτώσεις ή δέχεσαι τη συνταγματική εκτροπή με το πρόσχημα της "έκτακτης ανάγκης" και ό,τι αυτό σημαίνει.
Πάντως, από το 2009 ως και σήμερα 2019 έχουν γίνει 6 εκλογικές αναμετρήσεις. Μέσα σε μια δεκαετία, αντί λοιπόν να έχουμε 2, έχουμε 4 παραπάνω.
Σε πόσες από αυτές το εκλογικό σώμα "ήξερε" τι ψήφιζε;
Το ζήτημα της γνώσης -ξέρω τι ψηφίζω- είναι ουσίας, όσον αφορά την εκπροσώπηση. Επομένως, ακόμη και αυτό το στοιχείο της ψήφου, που θεωρείται ως το στοιχείο εκπροσώπησης στο μικτό σύστημα, ολοένα και περισσότερο παρακμάζει. Αν βάλουμε και την παράμετρο των post-truth, εκεί κλάφτα Χαράλαμπε.

Όταν λέω να κοινοποιούνται οι εναλλακτικές προτάσεις, σε περίπτωση αποτυχίας των στόχων, αναφέρομαι στο εξής: ως πού θα αποκκλίνεις; Τι είσαι διατεθειμένος να δώσεις για να αποπληρώσεις το χρέος σου, για παράδειγμα; Ως πού θα το φτάσεις;
Όταν βγαίνεις με σημαία "σκίζω μνημόνια", "γερμανικές αποζημιώσεις" κ.λπ, και ξαφνικά νομοθετείς ΦΠΑ 24%, αφορολόγητο στα 5.000 δεν είναι μια απλή παρέκκλιση του αρχικού στόχου. Είναι ιδεολογική παρέκκλιση. Δεν γίνεται να ψηφίζεις αριστερό/δεξιό κόμμα και να σου βγαίνει δεξιό/αριστερό.*

*Σημειώνω εδώ, πως οι έννοιες "δεξιά", "αριστερά" είναι ιδιαίτερα προβληματικές σήμερα. Στην πολιτική θεωρία, η βασική κριτική που ασκείται είναι πως είναι κενές νοήματος. Τέλος πάντων,τις αναφέρω, απλά και μόνο για να συνεννοηθούμε, έστω και μέσω των θολών αυτών σημαινόντων.
Θα μπορούσαμε να κάνουμε στο μέλλον ένα νήμα, γι' αυτό το ζήτημα. Ενδιαφέρον θα είχε.

[Eθνικοκοινωνιστης]

η Αρεντ προτείνει πως τα συμβούλια εκλέγουν "εκπροσώπους", όχι "αντιπροσώπους", δλδ εκλέγεις τον Τάδε για να εκπροσωπίσει την θέση σου σε συγκεκριμένο θέμα. Ο Τάδε μπορει να αλλάξει την θέση, όμως θα πρέπει να εξηγήσει τους λόγους στο συμβούλιο που τον έστειλε με άλλη θέση, και φυσικά μπορει να καθαιρεθει αν αλλάξει άποψη και δεν πείσει το συμβούλιο. Δες εδω Totschnig, W. (2014). Arendt’s argument for the council system: a defense. European Journal of Cultural and Political Sociology, 1(3), 266–282. doi:10.1080/23254823.2014.992114. Το εχει το sci-hub p 272-73.

Πείτε και που εφαρμόστηκε κι εφαρμόζεται αυτή η "αμεσοδημοκρατία των συμβουλίων" ντε.





Ισχυρή λαϊκή εξουσία

πονατε?