Τι πρέπει να κάνει η Τουρκία για να νικήσει την Ελλάδα

[wooded glade]

Στη νεώτερη ιστορία η Τουρκιέ νίκησε την Ελλάδα τρεις φορές και η Ελλάδα την Τουρκιέ δύο.

Το 1897 αρχίσε η Ελλάδα τον πόλεμο όταν η Οθωμανική αυτοκρατορία ήταν ακόμα ισχυρή και έφτανε μέχρι τον Όλυμπο. Δεν ξέρω με τι προσόντα ξεκινήσαμε αυτόν τον πόλεμο αλλά η Τουρκιέ νίκησε εύκολα.

Το 1912 με το τετραμερές σύμφωνο και με την Ευρώπη να είναι μάλλον υπέρ της Ελλάδος νικήσαμε.

Το 1917 με τις ισχυρότατες δυνάμεις της entente στο πλευρό μας ξανανικήσαμε.

Το 1922 με το rogue regime που εγκαταστήσαμε, ενώ παράλληλα η Τουρκιέ συνερχόταν από τα τραύματα του πρώτου παγκοσμίου πολέμου, ηττηθήκαμε.

Το 1974 με το -πρακτικά- rogue regime πάλι του invisible που είχαμε, ξαναηττηθήκαμε.

Παρατηρούμε λοιπόν ότι ισχύουν -περίπου- τα εξής:

α) Ελλάδα + σύμμαχοι = νίκη Ελλάς
β) Rogue regime = νίκη Τουρκιέ

Θα μπορούσε ισοδυνάμως να λεχθεί ότι και η Τουρκία κάτω από κάποιου είδους περίεργο καθεστώς έρχεται κι αυτή σε δύσκολη θέση.

Τι πρέπει να κάνει τώρα η Τουρκιέ λοιπόν ;
Θέλει να πάρει τα πετρέλαια βασικά και να μονιμοποιήσει την κατοχή της στην Κύπρο, ίσως και λίγο Θράκη. Τα υπόλοιπα είναι εκ του περισσού, αλλά θα μπορούσε και μερικά νησιά, Χίο-Μυτιλήνη αν επέμενε.

Ο Ερντογάν έχει τις εξής οπσιόν στη διάθεση του:

Πρώτη οπσιόν - Συνεχίζει τις πιέσεις. Οι Έλληνες καταλαμβάνονται από το "prespes mood" και όλο και κάτι δίνουν. Δεν είναι όμως τόσο καλός όσο ήταν τα Σκόπια που τα υποστήριζαν μέχρι και οι χάρτες του google.

Δεύτερη οπσιόν - Γιούργια. Καλό φαίνεται, αλλά ο Μακρόν ; Η US of A ; Το OTAN ; Θα υπάρξει πράσινο φως ;

Τρίτη οπσιόν - Εγκατάσταση rogue regime στην Ελλάδα και μετά ντου από παντού. Αυτό θα ήταν το τέλειο. Η κα Ρεπούση υπουργός αμύνης, θα πει "όχι στον αστικοτσιφλικάδικο πόλεμο της μπουρζουαζίας", αλλά και να μην πει θα είναι εύκολη υπόθεση.
Ακόμα, με ένα τέτοιο σενάριο μπορεί οι Ευρωπαίοι να πουν "βρε σεις τα τουρκάκια τα αδικούμε που δεν τα κάνουμε member ενώ οι Έλληνες ήταν οι επικίνδυνοι". Σε μιά τέτοια περίπτωση ο Ταγίπ θα σπεύσει βέβαια να διώξει όλα τα πακιστανά, ιρακινά που έχει μαζέψει - ή να τα καθηλώσει.

Η τρίτη λοιπόν αυτή οπσιόν μου φαίνεται εμένα η πιό ενδιαφέρουσα, ίσως η ιδανική (και άλλωστε τα αυτά θα επιθυμούσαμε κι εμείς για τους Τούρκους, για να μην λέμε ότι θέλουμε).
Μιλάμε βέβαια για Greek rogue regime σκέτο από γιουβέτσι, χωρίς σοβιέτσκι σογιούζ. Τα σοβιέτσκι σογιούζ ήταν άλλο, ήταν δύναμις. Και πάλι θα ήταν θρίαμβος για την Τουρκιέ αν επικρατούσαν την κλασική εποχή (θα έμεναν μόνοι τους με το θησαυροφυλάκιο των ΗΠΑ - όπως και εμείς θα μέναμε μόνοι μας με το θησαυροφυλάκιο των ΗΠΑ αν συνέβαινε σ' αυτούς). Αλλά στη σημερινή εποχή μιλάμε για σκέτο.

Εμείς είχαμε λοιπόν τέτοιο regime το 67-74. Δεν ήταν ένα regime που μπήκε στα "κακά βιβλία" του OTAN -κάθε άλλο- αλλά οπωσδήποτε ήταν rogue και παλινδρομούσε στη μετριότητα.
Στη συνέχεια, μετά από την "μεταπολίτευση", παρά λίγο να γίνει το 81 κάτι (αν και δεν το πιστεύουμε).
Επίσης το 89 βέβαια. Ήταν η εποχή της "νοσοκόμας" και της "πρωθυπουργίας φαξ" και οι εκκλήσεις προς Χαρίλαο που θα θυμούνται οι παλιότεροι. Δεν έπιασε όμως και επίσης ακολούθησε η διακήρυξη πασόκ-USA του 1990 και παρήλθε αυτό.
Μετά το 2015, εποχή α' πίκου, πάλι όμως κάτι μεσολάβησε.

Τι κάνουμε λοιπόν ; Οπωσδήποτε είναι καταστάσεις αυτές που δεν μπορεί να τις επηρεάσει ο Έρντο. Η US of A μπορεί, με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο, αλλά ο Έρντο δεν μπορεί και δεν έχει και τα παλιά στηρίγματα που είχε.
Κάτι όμως πρέπει να προσπαθήσει, κατά τη γνώμη μου.

[Γενιά της Αμαρτίας]

Γιατί πρέπει να νικήσουμε;

Εγώ θέλω να χάσουμε

Να ξεβρωμίσουμε από τους εθνικιστές