Adidas έγραψε: ↑23 Νοέμ 2020, 17:01
Ασπιρινες ήθελα να γραψω τυπε
τώρα μού θύμισες μιά περίπτωση όταν μέ είχαν στείλει πριν 15 χρόνια
σε ένα ορεινό κεφαλοχώρι...
μόλις κατι μερες είχα εγκατασταθεί όταν κάποια στιγμή θέλησα νά πάω στό
φαρμακείο,με τό πού μπαίνω μέσα βλέπω 3 θείτσες 2 ηλικιωμένους 2 νεαρες
καί ένας νεαρός επίσης πού περίμεναν αλλά μόλις μέ είδε ό υπάλληλος αμέσως
μού είπε
-σε τί μπορώ να σας εξυπηρετήσω
-(εγω) μά προηγούνται οί κύριοι
-υπαλ: όχι πέστε μου δεν υπάρχει θεμα οί κύριοι άλλο περιμένουν..
-εγω:μά νομιζω δεν είναι σωστό...
-υπαλ:μην ανησυχητε δεν τίθεται θεμα,πεστε μου τί χρειάζεστε
(σ'αυτη τη φάση άρχισα να τά παίρνω...)
-εγω:ξέρετε είναι προσωπικό καί......
δεν πρόλαβα νά τελειώσω τή φράση καί όλα τα πρόσωπα τινάχτηκαν λές καί τά
διαπέρασε ένα κύμα....όλοι ήταν έτοιμοι να ρουφήξουν τη συγκλονιστικη είδηση
-υπαλληλος με ένα αστραφτερο χαμόγελο: ελάτε δεν υπάρχει κανενα θέμα....
-εγώ: πρεπει να σας μιλήσω ιδιαίτερα(ρίχνοντας δεξια αριστερα ματιές)
ή αγωνία παρόντων άρχισε νά ανεβαίνει ενώ πλησίασα τον υπαλ πιό κοντα για να
του μιλήσω στό αφτί...καί ενω άρχιζα νά κοκκινιζω απο ντροπή
-υπαλ τείνοντας τό ούς μέ ένα σαρδόνιο χαμογελο: ναί πείτε μου σάς ακούω...
ωστόσο πίσω μου όλοι σε απόσταση αναπνοής άκουγες...
τστστστστσ,γελάκια,ποιός ξέρει ό άνθρωπος, κριμας κριμας
-εγώ.....
συνεχίζεται