Μεγάλες δυνάμεις και ελληνοτουρκικά
Δημοσιεύτηκε: 10 Ιουν 2020, 20:44
Οι μεγάλες δυνάμεις έχουν εμπλακεί σε πολέμους για λογαριασμό τρίτων χωρών ουκ ολίγες φορές στην ιστορία.
Για τον διάδρομο του Δάντσιχ, για την Κορέα, για το Βιετνάμ, για το Κουβέϊτ ...
Ο κοινός εχθρός ήταν κάποιος εχθρός σε κάθε περίπτωση, αλλά εμπλοκή υπήρξε.
Υπήρξαν και περιπτώσεις που επέδειξαν αδράνεια, Τσεχοσλοβακία 1938 πχ.
Εδώ τώρα με Ερντογάν τι γίνεται ;
Ένα σημαντικό στοιχείο είναι ο κοινός εχθρός να την πέφτει και στους Αμερικάνους ταυτόχρονα.
Δεν ισχύει όμως πάντα.
Το 1939 ο Χίτλερ δεν απειλούσε κανέναν -όχι με άμεσο τρόπο τουλάχιστον. Το διάδρομο μόνο ζήταγε.
Υπάρχει μία περίεργη προϊστορία μεταξύ Ελλάδος-Τουρκίας-μεγάλων δυνάμεων.
Στην επανάσταση του 1821 τους ψαλίδισαν λίγο, αλλά μετά τους άφησαν.
Στον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο πάλι το ίδιο.
Μετά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο είναι σύμμαχοι υποτίθεται.
Ας τους εξετάσουμε έναν-έναν.
Αμερική - Η Αμερική με πάνω-κάτω το ίδιο σκεπτικό θα μπορούσε να μας είχε υποστηρίξει και στο Κυπριακό, μεταξύ 1964-74. Θα γινόταν η Τουρκία κομμουνιστικό κράτος αν το έκανε αυτό ; Αν είναι έτσι και τώρα μπορεί να γίνει κράτος του Πούτιν.
Αγγλία - Με την οπωσδήποτε περίεργη Αγγλία τα σπάσαμε βλακωδώς το 1955. Τώρα δεν παίζει κανένα ρόλο στην περιοχή.
Ρωσία - Η Ρωσία είναι ότι πιό ασταθές. Στη Λιβύη τον πούλησε τον Χαφτάρ.
Γαλλία-Γερμανία-Ιταλία - Αυτοί στα χρόνια του Κυπριακού ήταν πρακτικά ανύπαρκτοι. Ότι έλεγε ο Χένρυ ίσχυε και τέλος. Τώρα λογικά είναι πιό δραστήριοι, για να μην τους την πέφτουν και οι μπρέξηδες.
Βέβαια δημοσιογραφικά όλοι εμάς υποστήριζαν. Σε επίπεδο BBC-Ντώϋτσε Βέλε-Κριστιάν Αρμανπούρ όλοι Ελλάδα υποστήριζαν πάντα.
Κάποιοι Τουρκόφιλοι και κάποιοι Τούρκοι εμφανιζόντουσαν κατά καιρούς και έλεγαν κάτι σουρτζούκ-μουρτζούκ, σαχλούτς-τσαπούρ, αλλά τι να πουν αυτοί ;
Τι να μας κάνει όμως η δημοσιογραφική στήριξη ; Δεν βουλιάζει ούτε ένα Τούρκικο πλοίο η δημοσιογραφική στήριξη.
Αυτό που μας χρειάζεται είναι ένα desert storm για πάρτη μας και εναντίον του Ερντογάν.
Θα γίνει όμως ;
Αυτές τις μέρες διαβάζουμε στις Ρώσικες Ιζβέστια-Πράβδα ότι πρέπει να συμμαχήσουμε με τη Ρωσία, για να κάνουν αυτοί desert storm και να μην
περιμένουμε desert storm από το Αμέρικα. Κατά τους Ρώσους ο έκτος στόλος θα αποσυρθεί κάπου μεταξύ Σαρδηνίας και Γιβραλτάρ και θα κάνει ασκήσεις με τις μαρίδες.
Αλλά είναι κι αυτοί αιώνιοι φίτσουλες. Πούλησαν τον Νάσερ και τον Χαφτάρ για πλάκα, έδωσαν και τους S400 στην Τουρκία.
Η Τουρκία εν τω μεταξύ την Ευρώπη την έχει ξεχάσει.
Σε όλα τα μεταπολεμικά χρόνια και μέχρι τα χρόνια που έγινε η διεύρυνση της Ε.Ε., λίγο-πολύ όλοι μας έλεγαν για την "νέα Ευρωπαϊκή Τουρκία" που μιά μέρα θα γίνει πολιτισμένο κράτος.
Μπορεί να τα χαρακτήριζε αρλουμπολογήματα κανείς όλα αυτά τα λόγια, ή να μην τα χαρακτήριζε αλλά τώρα όπως και να έχει Τουρκία στην Ευρωπαϊκή Ένωση δεν υπάρχει ούτε από μακρυά. Έφτασε μέχρι οι παραδοσιακοί Τουρκόφιλοι Άγγλοι να κατασκευάζουν fake news με δήθεν σχέδια των remainers να υποδεχτούν την Τουρκία.
Έχουμε λοιπόν τη νέα Οθωμανική Τουρκία, με τις γαλάζιες πατρίδες. Μέχρι για Βιέννη-Μπέογκραντ "τουρκικές πατρίδες" ακούμε από μερικούς.
Αλλά το ζητούμενο είναι μία επιχείρηση desert storm.
Αλλοιώς δεν γίνεται τίποτα.
Με κυβερνήσεις τύπου παλιού πασόκιου, Τσίπρα πριν γίνει σκυλάκι της Μέρκελ θα γινόταν επιχείρηση desert storm εναντίον μας βέβαια.
Δεν σημαίνει όμως ότι θα γίνει υπέρ ημών, τώρα που έχουμε Ντόρα.
Ποιός ξέρει ;
Ένα που φοβάμαι πάντως είναι μήπως η Τουρκιέ προσπαθήσει να εκμεταλλευθεί την lame duck period του Τραμπ από το φθινόπωρο και μετά.
Για τον διάδρομο του Δάντσιχ, για την Κορέα, για το Βιετνάμ, για το Κουβέϊτ ...
Ο κοινός εχθρός ήταν κάποιος εχθρός σε κάθε περίπτωση, αλλά εμπλοκή υπήρξε.
Υπήρξαν και περιπτώσεις που επέδειξαν αδράνεια, Τσεχοσλοβακία 1938 πχ.
Εδώ τώρα με Ερντογάν τι γίνεται ;
Ένα σημαντικό στοιχείο είναι ο κοινός εχθρός να την πέφτει και στους Αμερικάνους ταυτόχρονα.
Δεν ισχύει όμως πάντα.
Το 1939 ο Χίτλερ δεν απειλούσε κανέναν -όχι με άμεσο τρόπο τουλάχιστον. Το διάδρομο μόνο ζήταγε.
Υπάρχει μία περίεργη προϊστορία μεταξύ Ελλάδος-Τουρκίας-μεγάλων δυνάμεων.
Στην επανάσταση του 1821 τους ψαλίδισαν λίγο, αλλά μετά τους άφησαν.
Στον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο πάλι το ίδιο.
Μετά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο είναι σύμμαχοι υποτίθεται.
Ας τους εξετάσουμε έναν-έναν.
Αμερική - Η Αμερική με πάνω-κάτω το ίδιο σκεπτικό θα μπορούσε να μας είχε υποστηρίξει και στο Κυπριακό, μεταξύ 1964-74. Θα γινόταν η Τουρκία κομμουνιστικό κράτος αν το έκανε αυτό ; Αν είναι έτσι και τώρα μπορεί να γίνει κράτος του Πούτιν.
Αγγλία - Με την οπωσδήποτε περίεργη Αγγλία τα σπάσαμε βλακωδώς το 1955. Τώρα δεν παίζει κανένα ρόλο στην περιοχή.
Ρωσία - Η Ρωσία είναι ότι πιό ασταθές. Στη Λιβύη τον πούλησε τον Χαφτάρ.
Γαλλία-Γερμανία-Ιταλία - Αυτοί στα χρόνια του Κυπριακού ήταν πρακτικά ανύπαρκτοι. Ότι έλεγε ο Χένρυ ίσχυε και τέλος. Τώρα λογικά είναι πιό δραστήριοι, για να μην τους την πέφτουν και οι μπρέξηδες.
Βέβαια δημοσιογραφικά όλοι εμάς υποστήριζαν. Σε επίπεδο BBC-Ντώϋτσε Βέλε-Κριστιάν Αρμανπούρ όλοι Ελλάδα υποστήριζαν πάντα.
Κάποιοι Τουρκόφιλοι και κάποιοι Τούρκοι εμφανιζόντουσαν κατά καιρούς και έλεγαν κάτι σουρτζούκ-μουρτζούκ, σαχλούτς-τσαπούρ, αλλά τι να πουν αυτοί ;
Τι να μας κάνει όμως η δημοσιογραφική στήριξη ; Δεν βουλιάζει ούτε ένα Τούρκικο πλοίο η δημοσιογραφική στήριξη.
Αυτό που μας χρειάζεται είναι ένα desert storm για πάρτη μας και εναντίον του Ερντογάν.
Θα γίνει όμως ;
Αυτές τις μέρες διαβάζουμε στις Ρώσικες Ιζβέστια-Πράβδα ότι πρέπει να συμμαχήσουμε με τη Ρωσία, για να κάνουν αυτοί desert storm και να μην
περιμένουμε desert storm από το Αμέρικα. Κατά τους Ρώσους ο έκτος στόλος θα αποσυρθεί κάπου μεταξύ Σαρδηνίας και Γιβραλτάρ και θα κάνει ασκήσεις με τις μαρίδες.
Αλλά είναι κι αυτοί αιώνιοι φίτσουλες. Πούλησαν τον Νάσερ και τον Χαφτάρ για πλάκα, έδωσαν και τους S400 στην Τουρκία.
Η Τουρκία εν τω μεταξύ την Ευρώπη την έχει ξεχάσει.
Σε όλα τα μεταπολεμικά χρόνια και μέχρι τα χρόνια που έγινε η διεύρυνση της Ε.Ε., λίγο-πολύ όλοι μας έλεγαν για την "νέα Ευρωπαϊκή Τουρκία" που μιά μέρα θα γίνει πολιτισμένο κράτος.
Μπορεί να τα χαρακτήριζε αρλουμπολογήματα κανείς όλα αυτά τα λόγια, ή να μην τα χαρακτήριζε αλλά τώρα όπως και να έχει Τουρκία στην Ευρωπαϊκή Ένωση δεν υπάρχει ούτε από μακρυά. Έφτασε μέχρι οι παραδοσιακοί Τουρκόφιλοι Άγγλοι να κατασκευάζουν fake news με δήθεν σχέδια των remainers να υποδεχτούν την Τουρκία.
Έχουμε λοιπόν τη νέα Οθωμανική Τουρκία, με τις γαλάζιες πατρίδες. Μέχρι για Βιέννη-Μπέογκραντ "τουρκικές πατρίδες" ακούμε από μερικούς.
Αλλά το ζητούμενο είναι μία επιχείρηση desert storm.
Αλλοιώς δεν γίνεται τίποτα.
Με κυβερνήσεις τύπου παλιού πασόκιου, Τσίπρα πριν γίνει σκυλάκι της Μέρκελ θα γινόταν επιχείρηση desert storm εναντίον μας βέβαια.
Δεν σημαίνει όμως ότι θα γίνει υπέρ ημών, τώρα που έχουμε Ντόρα.
Ποιός ξέρει ;
Ένα που φοβάμαι πάντως είναι μήπως η Τουρκιέ προσπαθήσει να εκμεταλλευθεί την lame duck period του Τραμπ από το φθινόπωρο και μετά.