Ολόκληρο το άρθρο εδώΤο διπλό και ενιαίο καθήκον της πάλης ενάντια στον εθνικισμό και στον κοσμοπολιτισμό εκφράζει καθαρά το ΚΚΕ. Στον «καπιταλισμό υπάρχουν δύο πατρίδες»: Η πατρίδα του κεφαλαίου και η πατρίδα της εργασίας. «Η εργατική τάξη υπερασπίζεται σε κάθε περίπτωση τα δικά της συμφέροντα, που βρίσκονται στον αντίποδα αυτών της αστικής τάξης. Οι ενεργειακές πηγές, ο ορυκτός πλούτος που εκμεταλλεύεται σήμερα το κεφάλαιο, τα κυριαρχικά δικαιώματα επί της υφαλοκρηπίδας και η ΑΟΖ αφορούν και το βαθμό των δυνατοτήτων που θα έχει η εργατική τάξη όταν πάρει στα χέρια της τα κλειδιά της οικονομίας και το τιμόνι της εξουσίας». O Λένιν υποστηρίζει ότι: «Είναι προοδευτική (...) η πάλη για τα κυριαρχικά δικαιώματα του λαού, για τα κυριαρχικά δικαιώματα του έθνους».
Πολλές οπορτουνιστικές ομάδες αναγνωρίζουν μόνο την πατρίδα του κεφαλαίου και, επομένως, αποδέχονται το ιστορικό δικαίωμα «ιδιοκτησίας» των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας από την αστική τάξη. Από εδώ απορρέει η οπορτουνιστική πολιτική θέση «δεν πολεμάμε για τις ΑΟΖ», που αρνείται τα συνδεόμενα με τις ΑΟΖ κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας σε Αιγαίο και Ανατολική Μεσόγειο και υποτιμά την επιθετικότητα του τουρκικού καπιταλισμού στην περιοχή. Οι οπορτουνιστές έτσι συμπλέουν με τον κοσμοπολιτισμό της αστικής τάξης και την επιδιαιτησία ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ. Αποτελούν συνεπώς, αντικειμενικά, βασικό στήριγμα της αστικής πολιτικής και του ιμπεριαλισμού ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ στη συγκυρία.
Η υπεράσπιση από την εργατική τάξη των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας ως δικών της δικαιωμάτων σηματοδοτεί την αμφισβήτηση της ιδεολογικής κυριαρχίας της αστικής τάξης ως εκφραστή του γενικού εθνικού συμφέροντος, και αποτελεί συστατικό στοιχείο της πάλης της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων ενάντια στο κεφάλαιο. Κατά συνέπεια, συνδέεται άμεσα με την πάλη για την ανατροπή της εξουσίας του κεφαλαίου.
Σε τελευταία ανάλυση: «Η πάλη για την υπεράσπιση των συνόρων, των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδας, από τη σκοπιά της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων, είναι αναπόσπαστη από την πάλη για την ανατροπή της εξουσίας του κεφαλαίου. Δεν έχει καμία σχέση με την υπεράσπιση των σχεδίων του ενός ή άλλου ιμπεριαλιστικού πόλου, της κερδοφορίας του ενός ή του άλλου μονοπωλιακού ομίλου».
Σε αντίθεση με την κοσμοπολίτικη - πασιφιστική πολιτική γραμμή του οπορτουνισμού, οι κομμουνιστές σε συνθήκες ιμπεριαλιστικού πολέμου πρωτοστατούν στη συγκρότηση επαναστατικού εργατικού κινήματος που θα οργανώσει «τη δική του ένοπλη δράση, ώστε η έξοδος από τον πόλεμο να οδηγήσει στη νίκη της εργατικής εξουσίας»
https://www.rizospastis.gr/page.do?publ ... &pageNo=13