Drones, Ενδοτισμός, Αρμένικη Βίζιτα

[Jolly Roger]

Δεν έχει νόημα να εξαλειφθουν οι ομοφυλόφιλοι και θα ήταν και απάνθρωπο, κλασικό κομουνι ο Γκορκι, μισανθρωπος δηλαδή, όλη την ώρα τους θανάτους των άλλων ονειρεύονται, πόσο αρρώστια είναι ο κομμουνισμος
Κατά τα άλλα ο Γκόρκι της εθελοτυφλιας και της υποκρισίας θα έλεγα, αν δεν ητο ανόητος θα κατανοουσε ότι οι υποτακτικες φύσεις ρεπουν προς ολοκληρωτισμους πάσης φύσεως, αναζητούν έναν πατερουλη, έναν αρχηγό. Σε αντίθεση με εμάς, τους κριτικούς απέναντι σε κάθε εξουσία.

εδώ κάνεις μια εντελώς άδικη κριτική από το πρίσμα ενός καναπεδάτου βολεμένου πολίτη του 21ου αιώνα σε αποφάσεις που πήρε κάποιος - εν προκειμένω ο Γκόρκι - σε εντελώς άλλες και ασύγκριτα πιο ταραγμένες εποχές.

Ο Γκόρκι, πρώτον, είχε τα κότσια στις απαρχές της μετατροπής της επανάστασης σε μονοκομματική δικτατορία, να επικρίνει δημόσια τα αντιδημοκρατικά μέτρα των Μπολσεβίκων, και να εξοριστεί γι' αυτό.

Κρίνεται επειδή επέστρεψε το 1929 στην ΕΣΣΔ και έγινε φαινομενικά απολογητής του σταλινισμού; Πέραν του γεγονότος ότι τότε το σάπισμα του καπιταλισμού ανάγκασε καλλιτέχνες πολύ πιο "δεξιούς" από τον Γκόρκι (σ.σ. Μπουλγκάκοφ, Προκόφιεφ) να επιστρέψουν στην ΕΣΣΔ, μια τέτοια κριτική στον Γκόρκι αγνοεί το γεγονός ότι αυτός ήταν τότε ο "πατέρας" της νέας γενιάς Ρώσων λογοτεχνών, που υφίσταντο διώξεις και που, με τη μεσολάβηση του Γκόρκι στο Στάλιν γλίτωσαν. Ποιος μεσολάβησε για να σώσει τον Ευγένιο Ζαμιάτιν και του έβγαλε μέχρι και βίζα για το Παρίσι; Ποιος επέβλεψε τα πρώτα βήματα της καριέρας του Βασίλη Γκρόσμαν ή του Μπάμπελ; Ποιος μεσολάβησε υπέρ του πρίγκιπα Μίρσκι (φίλου της Βιρτζίνια Γουλφ) όταν δεχόταν κριτική από τον σταλινικό εντολοδόχο Γιούντιν; Ποιος προστάτευσε τον Μιχαήλ Σολόχοφ από την οργή του Στάλιν, όταν ο συγγραφέας του Ήρεμου Δον διαμαρτυρήθηκε στον ΓΓ για την πείνα των Ουκρανών το '33; Ποιος έγινε ασπίδα για τον "αντιδραστικό" Μπουλγκάκοφ και τον Γκλαντκόφ; Λεγόταν τότε, ότι "αν ο Γκόρκι φυλάει έναν συγγραφέα, ο Στάλιν δεν μπορεί να τον πειράξει".

Και ναι, για να αποκτήσει την εύνοια του Στάλιν και να μπορεί να προστατεύει τη ρώσικη λογοτεχνία μέσω της επιρροής του σε αυτόν, ο Γκόρκι έπρεπε να γλείψει το καθεστώς και να πει και κραχτά ψέματα για τα Γκουλάγκ. Για πες μου, αν έβγαινε ο Γκόρκι και έλεγε δημόσια "ναι ξέρετε γίνεται γενοκτονία στα Γκουλάγκ και υπαίτιος είναι ο Στάλιν" τι θα πετύχαινε; Πρώτον δεν θα τον άκουγε κανείς γιατί οι δηλώσεις του θα πετσοκόβονταν από την Πράβδα, δεύτερον, τα Γκουλάγκ φυσικά και θα συνέχιζαν να λειτουργούν σαν να μη συνέβη τίποτα, και τρίτον και σημαντικότερο, όλοι οι μαθητές του, δεκάδες λαμπροί νέοι Ρώσοι λογοτέχνες, θα στιγματίζονταν ως "γκορκικοί" δλδ. οπαδοί ενός εχθρού του λαού, και θα γέμιζαν κι αυτοί τα Γκουλάγκ. Αντίθετα, με το "ιερό ψέμα" που είπε, ο Γκόρκι μπόρεσε να σώσει ό,τι σωζόταν γινόμενος έμπιστος του Στάλιν και μεσολαβώντας για την απελευθέρωση τόσων καλλιτεχνών. Ακόμα κι αν τελικά δεν έσωσε το κεφάλι του, αφού τον δηλητηρίασε καταπώς φαίνεται ο Γιάγκοντα.

Ο ίδιος ο Γκόρκι, άλλωστε, στον "Βυθό" ολόσωστα αποδεικνύει πως κάποιες φορές - όχι όλες, αλλά κάποιες - ένα γλυκό ψέμα μπορεί να είναι και πιο "σωτήριο" από μια πικρή αλήθεια:

SpoilerShow

There — you say — truth! Truth doesn't always heal a wounded soul. For instance, I knew of a man who believed in a land of righteousness. He said: "Somewhere on this earth there must be a righteous land — and wonderful people live there — good people! They respect each other, help each other, and everything is peaceful and good!" And so that man — who was always searching for this land of righteousness — he was poor and lived miserably — and when things got to be so bad with him that it seemed there was nothing else for him to do except lie down and die — even then he never lost heart — but he'd just smile and say: "Never mind! I can stand it! A little while longer — and I'll have done with this life — and I'll go in search of the righteous land!" — it was his one happiness — the thought of that land. And then to this place — in Siberia, by the way — there came a convict — a learned man with books and maps — yes, a learned man who knew all sorts of things — and the other man said to him: "Do me a favor — show me where is the land of righteousness and how I can get there." At once the learned man opened his books, spread out his maps, and looked and looked and he said — no — he couldn't find this land anywhere . . . everything was correct — all the lands on earth were marked — but not this land of righteousness. The man wouldn't believe it. . . . "It must exist," he said, "look carefully. Otherwise," he says, "your books and maps are of no use if there's no land of righteousness." The learned man was offended. "My plans," he said, "are correct. But there exists no land of righteousness anywhere." Well, then the other man got angry. He'd lived and lived and suffered and suffered, and had believed all the time in the existence of this land — and now, according to the plans, it didn't exist at all. He felt robbed! And he said to the learned man: "Ah — you scum of the earth! You're not a learned man at all — but just a damned cheat!" — and he gave him a good wallop in the eye — then another one . . . [After a moment's silence.] And then he went home and hanged himself.

Κι ο πρωτοστάτης της κριτικής στον Γκόρκι, ο Σολζενίτσιν, πώς τέλειωσε τη ζωή του; Γύρισε κι αυτός Ρωσία κι έγινε επίσημος τσανακογλείφτης της κάθε πτυχής του καθεστώτος Πούτιν. Έκανε, δηλαδή, ακριβώς ό,τι κατηγορούσε τον Γκόρκι.

Γι' αυτό λοιπόν, ας μην κριτικάρουμε κάποιον που προσπαθούσε με ό,τι μέσα είχε να σώσει την κουλτούρα της χώρας του σε καιρό δικτατορικού μεσαίωνα, εμείς που γεννηθήκαμε και μεγαλώσαμε στα πούπουλα της αστικής δημοκρατίας και δεν είχαμε ποτέ τη NKVD πάνω από το κεφάλι μας.

Εντάξει ίσως και να ήμουν άδικος μαζί του, με έπεισες να τον μελετήσω λίγο παραπάνω. Ο Ήρεμος Ντον του Σολόχοφ μιας και το ανέφερες ωραίο βιβλίο. Το λογοτεχνικό έργο του Γκόρκι να πω την αλήθεια δεν με συγκίνησε όμως θα το ξανατσεκαρω και αυτό. Βέβαια έργα του διάβασα ύστερα από το Ταξίδι στην Άκρη της Νύχτας του Σελίν και μετά από αυτό τι άλλο λογοτεχνημα να συγκινήσει πια.

Πράγματι Μέγας ο Λουί Φερντινάν. Σε αυτόν, στον Έζρα Πάουντ, στον Χάμσουν και στον Νταλί, τους συγχωρώ τον όποιο φιλο-φασισμό. Ήταν μεγάλοι σε αυτό που έκαναν και πρέπει να τους το αναγνωρίζω.

ο Ήρεμος Ντον του Σολόχοφ έχει τη μοναδικότητα σε σχέση με όλα τα μεγάλα σοσιαλιστικορεαλιστικά διηγήματα εκείνης της εποχής (Πώς δενότανε τ' ατσάλι κλπ) ότι ο συγγραφέας για πρωταγωνιστή δεν επιλέγει κάποιον εξιδανικευμένο κομμουνιστή, αλλά τον τραχύ Κοζάκο και φίλα προσκείμενα προς τους Λευκούς Γρηγόρη Μελέχωφ. Απορρίπτει, έτσι, το ζντανωφικό ιδεολόγημα του "επαναστατικού ρομαντισμού" (όπου κομμουνιστής=άσπρο, μη κομμουνιστής=μαύρο) και φτιάχνει πραγματικά αληθινούς, ανθρώπινους χαρακτήρες, με ακατανίκητες εσωτερικές συγκρούσεις και ψυχικές μεταπτώσεις. Γίνεται έτσι κοινωνός της μεγάλης ρεαλιστικής παράδοσης των Ντοστογιέφσκι και Τολστόι.

[sys3x]

ο Τσιτσέριν ήτο όντως τοιούτος. Και βαθιά γερμανόφιλος. Και βαγκνερο-νιτσεϊκός (βλ. BG Rosenthal "new Myth new World, from Nietzsche to Stalinism").

αυτόν δεκαετία του 30 δεν τον έφαγε μετά την άνοδο του Χίτλερ ;

από το 1930 είχε παραγκωνιστεί o Τσιτσέριν επειδή είχε αρρωστήσει βαριά, τον διαδέχτηκε ο Λιτβίνοφ, που το Μάιο του 1939 παύθηκε από ΥΠΕΞ (και στάλθηκε πρέσβης στις ΗΠΑ γιατί ο Στάλιν τον εκτιμούσε βαθύτατα ως διπλωμάτη) πιθανώς για να προλειανθεί το έδαφος για προσέγγιση με Γερμανία, μιας και ο Λιτβίνοφ ως εβραίος είχε γίνει στόχος της προπαγάνδας του Γκέμπελς, και αντικαταστάθηκε από το Μολότοφ.

η επανα-ποινικοποίηση της ομοφυλοφιλίας το 1934 στην ΕΣΣΔ, δεν είναι καθόλου απίθανο να οφείλεται σε πληροφορία που δέχτηκε ο Στάλιν από τη NKVD ότι στα υπόγεια γκέι μπαρ του Λένινγκραντ αναπτυσσόταν έντονη αντεπαναστατική συνωμοτική δραστηριότητα. Ο δε τρισμέγιστος Μαξίμ Γκόρκι, στις 23-5-1934 στην Πράβδα υπέγραψε το άρθρο με τίτλο "προλεταριακός ουμανισμός", στο οποίο (εννοώντας προφανώς τον Ερνστ Ρεμ και τη διαδεδομένη ομοφυλοφιλία σε κύκλους του ναζιστικού κόμματος, που καταπώς φαίνεται είχε γίνει βούκινο ήδη από τότε, όσο κι αν προσπαθούσε να το κρύψει η επίσημη γερμανική προπαγάνδα), έφτασε, ο Γκόρκι της Μάνας, του Βυθού, των Παιδιών του Ήλιου, να γράψει "εξαλείψτε τους ομοφυλόφιλους και ο φασισμός θα εκλείψει από μόνος του".

Απίθανη πληροφορία.

[Καραμελίτσα]

Και φυσικά είχε δίκιο.

προφανώς και είχε, αλλά άντε να το πει κάποιος αυτό στον σημερινό μιλένιαλ και πλήρως εκδυτικισμένο πολιτιστικά έλληνα αριστερό και να μην εισπράξει βλέμμα απορίας με ανοιχτό στόμα.

Τελικά υπάρχει καμία ενδομπουμερική διαφωνία;

Οι τεντυμπόυδες είναι ακριβώς οι μπούμερς.

[Sid Vicious]

εδώ κάνεις μια εντελώς άδικη κριτική από το πρίσμα ενός καναπεδάτου βολεμένου πολίτη του 21ου αιώνα σε αποφάσεις που πήρε κάποιος - εν προκειμένω ο Γκόρκι - σε εντελώς άλλες και ασύγκριτα πιο ταραγμένες εποχές.

Ο Γκόρκι, πρώτον, είχε τα κότσια στις απαρχές της μετατροπής της επανάστασης σε μονοκομματική δικτατορία, να επικρίνει δημόσια τα αντιδημοκρατικά μέτρα των Μπολσεβίκων, και να εξοριστεί γι' αυτό.

Κρίνεται επειδή επέστρεψε το 1929 στην ΕΣΣΔ και έγινε φαινομενικά απολογητής του σταλινισμού; Πέραν του γεγονότος ότι τότε το σάπισμα του καπιταλισμού ανάγκασε καλλιτέχνες πολύ πιο "δεξιούς" από τον Γκόρκι (σ.σ. Μπουλγκάκοφ, Προκόφιεφ) να επιστρέψουν στην ΕΣΣΔ, μια τέτοια κριτική στον Γκόρκι αγνοεί το γεγονός ότι αυτός ήταν τότε ο "πατέρας" της νέας γενιάς Ρώσων λογοτεχνών, που υφίσταντο διώξεις και που, με τη μεσολάβηση του Γκόρκι στο Στάλιν γλίτωσαν. Ποιος μεσολάβησε για να σώσει τον Ευγένιο Ζαμιάτιν και του έβγαλε μέχρι και βίζα για το Παρίσι; Ποιος επέβλεψε τα πρώτα βήματα της καριέρας του Βασίλη Γκρόσμαν ή του Μπάμπελ; Ποιος μεσολάβησε υπέρ του πρίγκιπα Μίρσκι (φίλου της Βιρτζίνια Γουλφ) όταν δεχόταν κριτική από τον σταλινικό εντολοδόχο Γιούντιν; Ποιος προστάτευσε τον Μιχαήλ Σολόχοφ από την οργή του Στάλιν, όταν ο συγγραφέας του Ήρεμου Δον διαμαρτυρήθηκε στον ΓΓ για την πείνα των Ουκρανών το '33; Ποιος έγινε ασπίδα για τον "αντιδραστικό" Μπουλγκάκοφ και τον Γκλαντκόφ; Λεγόταν τότε, ότι "αν ο Γκόρκι φυλάει έναν συγγραφέα, ο Στάλιν δεν μπορεί να τον πειράξει".

Και ναι, για να αποκτήσει την εύνοια του Στάλιν και να μπορεί να προστατεύει τη ρώσικη λογοτεχνία μέσω της επιρροής του σε αυτόν, ο Γκόρκι έπρεπε να γλείψει το καθεστώς και να πει και κραχτά ψέματα για τα Γκουλάγκ. Για πες μου, αν έβγαινε ο Γκόρκι και έλεγε δημόσια "ναι ξέρετε γίνεται γενοκτονία στα Γκουλάγκ και υπαίτιος είναι ο Στάλιν" τι θα πετύχαινε; Πρώτον δεν θα τον άκουγε κανείς γιατί οι δηλώσεις του θα πετσοκόβονταν από την Πράβδα, δεύτερον, τα Γκουλάγκ φυσικά και θα συνέχιζαν να λειτουργούν σαν να μη συνέβη τίποτα, και τρίτον και σημαντικότερο, όλοι οι μαθητές του, δεκάδες λαμπροί νέοι Ρώσοι λογοτέχνες, θα στιγματίζονταν ως "γκορκικοί" δλδ. οπαδοί ενός εχθρού του λαού, και θα γέμιζαν κι αυτοί τα Γκουλάγκ. Αντίθετα, με το "ιερό ψέμα" που είπε, ο Γκόρκι μπόρεσε να σώσει ό,τι σωζόταν γινόμενος έμπιστος του Στάλιν και μεσολαβώντας για την απελευθέρωση τόσων καλλιτεχνών. Ακόμα κι αν τελικά δεν έσωσε το κεφάλι του, αφού τον δηλητηρίασε καταπώς φαίνεται ο Γιάγκοντα.

Ο ίδιος ο Γκόρκι, άλλωστε, στον "Βυθό" ολόσωστα αποδεικνύει πως κάποιες φορές - όχι όλες, αλλά κάποιες - ένα γλυκό ψέμα μπορεί να είναι και πιο "σωτήριο" από μια πικρή αλήθεια:

SpoilerShow

There — you say — truth! Truth doesn't always heal a wounded soul. For instance, I knew of a man who believed in a land of righteousness. He said: "Somewhere on this earth there must be a righteous land — and wonderful people live there — good people! They respect each other, help each other, and everything is peaceful and good!" And so that man — who was always searching for this land of righteousness — he was poor and lived miserably — and when things got to be so bad with him that it seemed there was nothing else for him to do except lie down and die — even then he never lost heart — but he'd just smile and say: "Never mind! I can stand it! A little while longer — and I'll have done with this life — and I'll go in search of the righteous land!" — it was his one happiness — the thought of that land. And then to this place — in Siberia, by the way — there came a convict — a learned man with books and maps — yes, a learned man who knew all sorts of things — and the other man said to him: "Do me a favor — show me where is the land of righteousness and how I can get there." At once the learned man opened his books, spread out his maps, and looked and looked and he said — no — he couldn't find this land anywhere . . . everything was correct — all the lands on earth were marked — but not this land of righteousness. The man wouldn't believe it. . . . "It must exist," he said, "look carefully. Otherwise," he says, "your books and maps are of no use if there's no land of righteousness." The learned man was offended. "My plans," he said, "are correct. But there exists no land of righteousness anywhere." Well, then the other man got angry. He'd lived and lived and suffered and suffered, and had believed all the time in the existence of this land — and now, according to the plans, it didn't exist at all. He felt robbed! And he said to the learned man: "Ah — you scum of the earth! You're not a learned man at all — but just a damned cheat!" — and he gave him a good wallop in the eye — then another one . . . [After a moment's silence.] And then he went home and hanged himself.

Κι ο πρωτοστάτης της κριτικής στον Γκόρκι, ο Σολζενίτσιν, πώς τέλειωσε τη ζωή του; Γύρισε κι αυτός Ρωσία κι έγινε επίσημος τσανακογλείφτης της κάθε πτυχής του καθεστώτος Πούτιν. Έκανε, δηλαδή, ακριβώς ό,τι κατηγορούσε τον Γκόρκι.

Γι' αυτό λοιπόν, ας μην κριτικάρουμε κάποιον που προσπαθούσε με ό,τι μέσα είχε να σώσει την κουλτούρα της χώρας του σε καιρό δικτατορικού μεσαίωνα, εμείς που γεννηθήκαμε και μεγαλώσαμε στα πούπουλα της αστικής δημοκρατίας και δεν είχαμε ποτέ τη NKVD πάνω από το κεφάλι μας.

Εντάξει ίσως και να ήμουν άδικος μαζί του, με έπεισες να τον μελετήσω λίγο παραπάνω. Ο Ήρεμος Ντον του Σολόχοφ μιας και το ανέφερες ωραίο βιβλίο. Το λογοτεχνικό έργο του Γκόρκι να πω την αλήθεια δεν με συγκίνησε όμως θα το ξανατσεκαρω και αυτό. Βέβαια έργα του διάβασα ύστερα από το Ταξίδι στην Άκρη της Νύχτας του Σελίν και μετά από αυτό τι άλλο λογοτεχνημα να συγκινήσει πια.

Πράγματι Μέγας ο Λουί Φερντινάν. Σε αυτόν, στον Έζρα Πάουντ, στον Χάμσουν και στον Νταλί, τους συγχωρώ τον όποιο φιλο-φασισμό. Ήταν μεγάλοι σε αυτό που έκαναν και πρέπει να τους το αναγνωρίζω.

ο Ήρεμος Ντον του Σολόχοφ έχει τη μοναδικότητα σε σχέση με όλα τα μεγάλα σοσιαλιστικορεαλιστικά διηγήματα εκείνης της εποχής (Πώς δενότανε τ' ατσάλι κλπ) ότι ο συγγραφέας για πρωταγωνιστή δεν επιλέγει κάποιον εξιδανικευμένο κομμουνιστή, αλλά τον τραχύ Κοζάκο και φίλα προσκείμενα προς τους Λευκούς Γρηγόρη Μελέχωφ. Απορρίπτει, έτσι, το ζντανωφικό ιδεολόγημα του "επαναστατικού ρομαντισμού" (όπου κομμουνιστής=άσπρο, μη κομμουνιστής=μαύρο) και φτιάχνει πραγματικά αληθινούς, ανθρώπινους χαρακτήρες, με ακατανίκητες εσωτερικές συγκρούσεις και ψυχικές μεταπτώσεις. Γίνεται έτσι κοινωνός της μεγάλης ρεαλιστικής παράδοσης των Ντοστογιέφσκι και Τολστόι.

Από το λινκ με homos εντός nsdap που έβαλες τσέκαρε τον Ewers, αν σε αρέσει το φανταστικό είναι τεράστιος λογοτέχνης. Από τις βασικές επιρροές του Λαβκραφτ, θάφτηκε και από το nsdap και από τον μεταπολεμικό κόσμο αδίκως. Τα περί ομοφυλοφιλίας του δεν ξέρω αν ευσταθούν (αδιάφορο έτσι και αλλιώς) γιατί όσο και να έψαξα δεν βρήκα σοβαρή μαρτυρία που να δείχνει κάτι τέτοιο. Διόλου απίθανο να ήταν φήμη που διεσπειρε το nsdap (δεν ήταν ασυνήθιστη τακτική συκοφαντίας) καθώς βρέθηκε σε δυσμενεια. Μποέμ τύπος με κινηματογραφικη ζωή και κινηματογραφικη φάτσα με το χαρακωμα κάτω από το μάτι, υπήρξε και κατάσκοπος της Γερμανίας στην Αμερική στον πρώτο παγκόσμιο και για ένα διάστημα ήταν φίλος του Κροουλι. Στα ελληνικά έχουν μεταφραστεί από όσο ξέρω μόνο δύο διηγήματα του σε ένα βιβλίο και ένα που είχα μεταφράσει και εκδώσει diy περιορισμένα εγώ παλιά, την Αράχνη, διήγημα τρόμου πρώτης γραμμής.

[Sid Vicious]

προφανώς και είχε, αλλά άντε να το πει κάποιος αυτό στον σημερινό μιλένιαλ και πλήρως εκδυτικισμένο πολιτιστικά έλληνα αριστερό και να μην εισπράξει βλέμμα απορίας με ανοιχτό στόμα.

Τελικά υπάρχει καμία ενδομπουμερική διαφωνία;

Οι τεντυμπόυδες είναι ακριβώς οι μπούμερς.

Εγώ είμαι τεντυμποης μιλένιαλ

[Δημοκρατικός]

προφανώς και είχε, αλλά άντε να το πει κάποιος αυτό στον σημερινό μιλένιαλ και πλήρως εκδυτικισμένο πολιτιστικά έλληνα αριστερό και να μην εισπράξει βλέμμα απορίας με ανοιχτό στόμα.

Τελικά υπάρχει καμία ενδομπουμερική διαφωνία;

Οι τεντυμπόυδες είναι ακριβώς οι μπούμερς.

Οι τεντυμπόυδες ήταν ελάχιστοι, οι "ακραίοι" της εποχής τους. Οι εδώ μπούμερς ήταν φλώροι τότε.

[Καραμελίτσα]

Τελικά υπάρχει καμία ενδομπουμερική διαφωνία;

Οι τεντυμπόυδες είναι ακριβώς οι μπούμερς.

Εγώ είμαι τεντυμποης μιλένιαλ

αυτοί είναι οι raver ή οι emo;

[Sid Vicious]

Οι τεντυμπόυδες είναι ακριβώς οι μπούμερς.

Εγώ είμαι τεντυμποης μιλένιαλ

αυτοί είναι οι raver ή οι emo;

Τι είναι αυτοί οι raver και οι emo ; Τίποτα αρχαίοι λαοί;

[Καραμελίτσα]

Εγώ είμαι τεντυμποης μιλένιαλ

αυτοί είναι οι raver ή οι emo;

Τι είναι αυτοί οι raver και οι emo ; Τίποτα αρχαίοι λαοί;

Μιλένιαλ τεντυμπόυδες. Αυτές τις φυλές ξέρω.

[Sid Vicious]

αυτοί είναι οι raver ή οι emo;

Τι είναι αυτοί οι raver και οι emo ; Τίποτα αρχαίοι λαοί;

Μιλένιαλ τεντυμπόυδες. Αυτές τις φυλές ξέρω.

Που τσέκαρα στο γκουγκλ είναι όντως αρχαίες φυλές, δεν μπορεί να είναι μιλένιαλς

[Οργισμένος]

Το θέμα είναι ότι ναι, πρέπει να τα κλείσουμε τα μέτωπα συμφωνώ. Δεν είναι όμως ξεκάθαρο το πως κλείνουν. Με την Αίγπυτο άνοιξε ένα παράθυρο να δώσουμε κάτι παραπάνω από το ήμιση, χωθήκαμε, το κλείσαμε. Η Τουρκία δεν ξέρουμε με τι θα είναι ικανοποιημένη ή και αν θα είναι πότε.

Το προβλημα με την τουρκια ειναι στρατηγικο και οχι τακτικο οπως πχ η ονοματοδοσια της β μακεδονιας.Και αρα , γνωμη μου, η φιλανδοποιηση δεν θα μας προσφερει κατι , αλλα αντιθετως θα μας καταστρεψει.
βεβαια να πω οτι ειμαστε σε τακτικη φιλανδοποιησης εδω και πολυ πολυ καιρο.

[πατησιωτης]

Κι ο πρωτοστάτης της κριτικής στον Γκόρκι, ο Σολζενίτσιν, πώς τέλειωσε τη ζωή του; Γύρισε κι αυτός Ρωσία κι έγινε επίσημος τσανακογλείφτης της κάθε πτυχής του καθεστώτος Πούτιν. Έκανε, δηλαδή, ακριβώς ό,τι κατηγορούσε τον Γκόρκι.

Δε νομίζω.Ο Σολζενίτσυν δεν δήλωνε φιλελεύθερος ή δημοκράτης.Ρώσος εθνικιστής δήλωνε και για αυτό από ένα σημείο και πέρα η Δύση δεν τον πρόβαλε όπως στην αρχή.Απλώς τα έργα του δεν έχουν μεταφρασθεί όλα.Δεν έχει μεταφρασθεί π.χ. το "Αύγουστος 1914" που είναι δοξαστικό του ρωσικού στρατού στον α΄παγκόσμιο πόλεμο και που το έγραψε ειδικά για να καρφώσει τους μπολσεβίκους.Στη Ρωσία δεν υπήρχαν για το λόγο αυτό μνημεία του πολέμου αυτού και ο Πούτιν άρχισε να κατασκευάζει.Υπάρχει και μια ιστορία με το συμμαχικό νεκροταφείο στην Βόρειο Ελλάδα.

https://ambotis.gr/blog/o-iroas-tou-met ... ssalonikis


Ο γενικός πρόξενος της Ρωσίας στη Θεσσαλονίκη, Αλεξέι Ποπόφ, ο οποίος συμμετέχει ενεργά στην προσπάθεια να προστεθεί το ρωσικό τμήμα στο μνημειακό συγκρότημα, αναφέρει: «Κάποτε, η Σοβιετική Ένωση είχε αρνηθεί να συμμετάσχει στην κατασκευή του μνημειακού συγκροτήματος, γι’ αυτό και ο πυραμοειδής οβελίσκος είχε τελικά πέντε έδρες, όπως πέντε συνολικά ήταν και οι πρωθυπουργοί. Έκτη πλευρά δεν μπορεί πλέον να προστεθεί στο μνημείο, γι’ αυτό και η προσθήκη του ρώσου πρωθυπουργού δεν έχει ιδιαίτερο νόημα. Αποφασίσαμε ότι βασικός ήρωας και μάρτυρας αυτής της ιστορίας, είναι ο ρώσος στρατιώτης. Για αυτόν λοιπόν και θα τοποθετηθεί μνημείο».

Δεν είχε καμμιά δημοκρατία η Ρωσία πριν τον κομμουνισμό για να πεις ότι σε κάτι άλλαξε ο Σολζενίτσιν.Το σημερινό καθεστώς από τη στιγμή που η βασιλική οικογένεια της Ρωσίας δεν υπάρχει είναι ακριβώς αυτό που θα προτιμούσε.
Ακόμη πιο μεγάλες αντιρρήσεις στη Δύση προκάλεσε το τελευταίο βιβλίο του "Δύο αιώνες μαζί" για τις σχέσεις Ρώσων και Εβραίων όπου αφού παραδέχεται τα πογκρόμ που έγιναν εναντίον των Εβραίων τους χρεώνει τη μεγάλη συμμετοχή στο κομμουνιστικό κίνημα.Ούτε αυτό έχει μεταφρασθεί.

[perseus]

ΣΑΣ περιμένουν, εσάς και τον Κούλη,
δεν πιστεύω να ζητάτε προκαταβολικά έλεος?

Ναι, πείτε μας τώρα ότι θα δώσετε καλύτερη λύση οι πήθικοι του σρζ και των ανέλ. Λες και δεν είδαμε μόλις πως τα κάνατε κώλο μουνί γαρύφαλλο με τα μνημόνια

για κανα ψοφο να ευχηθουν καλοι ειναι οι αριστεροι και αλλοι εθνολαικιστες. παραπανω δεν.
Με την τουρκια θα το ρισκαρουνε βεβαια.

Δεν είμαστε ολοι σαν και εσενα γιουσουφακια .

[πατησιωτης]

Που τσέκαρα στο γκουγκλ είναι όντως αρχαίες φυλές, δεν μπορεί να είναι μιλένιαλς

Aπέχουν 40 χρόνια μεταξύ τους.Οι τεντυμπόυδες ήσαν δημιούργημα της δεκαετίας του 60 και οι άλλοι περί το 2000.

[Yochanan]

Καλο ειναι να εκδηλωνονται τα αριστερα σκουπιδια για να βλεπει ο Ελληνας ποιοι υπανθρωποι θα φωναζουν αυριο και θα κανουν επιδρομες στη βουλη ουρλιαζοντας για προδοτες.

οι περσεους και μασπολιδες, αυτος ο αριστερος συρφετος, που θελουν

1) να μην πληρωνουν φορους
2) να μην πληρωσουν το χρεος που δημιουργησαν με τις συνταξεις και τις παροχες που απαιτουσαν ολα αυτα τα χρονια
3) να ξεγυμνωσουν τη χωρα απο διπλωματικη αμυνα με το να βγουν απο Ευρωπη για να μη πληρωσουνε το χρεος
4) να ξεσχισουν την οικονομικη δυναμη της πατρίδας μπλοκαροντας καθε μεταρρυθμιση που θα τους βγαλει απο την βολή τους
5) να ασκουμε εθνικα υπερηφανη πολιτικη χωρις να δεχονται να πληρωσουνε ΤΙΠΟΤΑ για αυτο

Και μετα αυτα τα παραπονιουνται κιολας τους