Scouser έγραψε: ↑14 Ιουν 2021, 23:45
sharp έγραψε: ↑14 Ιουν 2021, 23:42
Scouser έγραψε: ↑30 Απρ 2021, 22:04
Η λύση του ομοσπονδιακού κράτους εκτός από ανέφικτη δεν συμφέρει και τους ίδιους τους ελληνοκύπριους. Ειλικρινά είναι απορίας άξιον που μετά από τόσα χρόνια κανείς δεν τολμάει να το διατυπώσει δημόσια.
Έχεις δίκιο, αλλά φαίνεται ότι κανένας πολιτικός δεν τολμά να εναντιωθεί στον αγγλοσαξωνικό παράγοντα που αυτό επιθυμεί και είναι διπλωματικά ο ισχυρότερος (για να μην πω ο μόνος).
Στην Κύπρο το θέμα είναι τρομερά ευαίσθητο γιατί υπάρχουν οι πρόσφυγες και οι απόγονοί τους που έχουν γαλουχηθεί με την ιδέα πως κάποτε θα επιστρέψουν στα σπίτια τους, και αυτοί οι τύποι ψηφίζουν. Πιο μεγάλη εντύπωση μου κάνει που δεν ακούγονται δημόσια τέτοιες απόψεις στην Ελλάδα και το κατεστημένο παραμένει αγκιστρωμένο στην ανόητη και ανεδαφική λύση του ομοσπονδιακού κράτους.
Πιστεύω ότι το πρόβλημα έχει να κάνει με το ότι ο Έλληνας είναι επιρρεπής στην δημαγωγία. Οποιαδήποτε λύση και να επιλέξει ένας πολιτικός, θα κατηγορηθεί από την αντιπολίτευση ως προδότης. Δεν έχει σημασία αν θα το πιστεύει αυτός που θα το πει, θα το κάνει ώστε να κερδίσει σίγουρους πόντους.
Επομένως για να λυθεί το Κυπριακό θα πρέπει να βρεθεί ο πολιτικός που θα θυσιαστεί. Και πάλι δεν είναι σίγουρο ότι θα πετύχει, μπορεί η αντιπολίτευση να δημιουργήσει τέτοια αναταραχή, να ρίξει την κυβέρνηση και το σχέδιο να μην προλάβει εφαρμοστεί.
Κατά καιρούς υπήρξαν σχέδια πολύ συμφέροντα για την Ελλάδα, όπως το σχέδιο Άτσεσον. Αν το είχαμε δεχθεί τότε, σήμερα η Κύπρος θα ήταν ένα ακόμη Ελληνικό νησί, όπως η Ρόδος. Μπορεί βέβαια να είναι καλό που δεν έγινε, διότι με την ΕΕ ο Ελληνισμός έχει 2 φωνές όταν ψηφίζουν τα κράτη. Κανείς άλλος δεν έχει αυτό το προνόμιο.
Σωστό αυτό που γράφεις για την νέα γενιά των Κυπρίων. Ελπίζω να μην επικρατήσει η αφέλεια και η φιλαργυρία (γιατί πρόκειται και για τέτοια) και να κατανοήσουν ότι Ομοσπονδία σημαίνει ουσιαστικά κατάργηση του Ελληνικού Κυπριακού Κράτους και μοιρασιά όλου του νησιού ανάμεσα σε 12 εκατομμύρια Έλληνες και 82 εκατομμύρια Τούρκους. Δεν είναι δύσκολο να υπολογίσουμε ποιος πολιτισμός θα επικρατήσει στο τέλος σε κάθε γωνιά του νησιού, δηλ. ποια θρησκεία και ποια γλώσσα.
Φυσικά στις μέρες μας, οι λέξεις θρησκεία και γλώσσα περνούν στο ντούκου, κανείς δεν δείχνει να κατανοεί την επίπτωση στη ζωή του. Η θρησκεία είναι έτσι κι αλλιώς δαιμονισμένη και η γλώσσα θεωρείται λεπτομέρεια, μπορούμε να επιβιώσουμε με Αγγλικά στο φινάλε. Αμ, δε!