https://www.efsyn.gr/nisides/437535_ta- ... iko-kostos
Το 1973 ο Γερμανός ψυχίατρος Ντίτφριντ Μίλερ-Χέγκεμαν έγραψε για το σύνδρομο «Mauerkrankheit», γνωστό ως «ασθένεια των τειχών»
Τα τείχη, τα οποία λειτουργούν ως εργαλεία ελέγχου, αποκλεισμού, απαγόρευσης, ανεγείρονται αδιάκοπα σε όλο τον κόσμο, παρόλο που έχει αποδειχθεί μέσα από επιστημονικές μελέτες πως τα συνοριακά τείχη μπορούν να έχουν αρνητικές επιπτώσεις στον ψυχισμό των ανθρώπων που ζουν κοντά σε αυτά.
Για να μην αναφερθούμε στις αυτονόητες επιπτώσεις πάνω στον ψυχικό κόσμο των εγκλωβισμένων ανθρώπων που ζουν για καιρό στις συνοριακές γραμμές ή στις κλειστές δομές-αποθήκες ψυχών.
Η Ευρωπαϊκή Ενωση από το 2015, όταν το μεταναστευτικό βρέθηκε σε έξαρση, δημιούργησε ένα μοναδικό στον κόσμο δίκτυο στρατοπέδων συγκέντρωσης προσφύγων και μεταναστών στη Μεσόγειο. Προηγουμένως, μετά την 11η Σεπτεμβρίου του 2001 και την οικονομική κρίση του 2008, είχε ήδη επιταχυνθεί ο ρυθμός ανέγερσης νέων τειχών, νέων «άδειων οχυρών», φράση δανεική από τον Αυστριακό ψυχαναλυτή Μπρούνο Μπετελχάιμ ως η μεταφορική έννοια που αποτυπώνει την ψυχική κατάσταση των αυτιστικών παιδιών. Αυτό είναι και το ψυχικό στάτους των κρατών κάθε που υψώνουν νέο τείχος.
Εν μέσω της προσφυγικής κρίσης το τείχος της Ουγγαρίας στα σύνορα με τη Σερβία και την Κροατία ενθάρρυνε την ανέγερση νέων επιθετικών συρματοπλεγμάτων σε Τσεχία και Πολωνία.
Η Ευρώπη των τειχώναναιρεί τη Συνθήκη Σένγκεν, η οποία θεωρείται και ο θεμελιώδης λίθος της ενωμένης Ευρώπης, που καταργούσε εσωτερικά σύνορα εντός της Ευρωπαϊκής Ενωσης και εγγυόταν την ελεύθερη κίνηση πολιτών και αγαθών. Η κατάρρευση του ευρωπαϊκού οράματος και οι τσιμεντένιοι φράχτες της Ευρώπης ενισχύουν την ακροδεξιά ρητορική της ξενοφοβίας.
Και η ξενοφοβία υψώνει ψυχολογικά τείχη, αόρατα μα τόσο απροσπέλαστα. Παράλληλα, όσο αυξάνονται οι προσφυγικές ροές ή οι διασυνοριακές εντάσεις, μεγαλώνει το άγχος της παγκοσμιοποίησης, ενώ η νεωτερικότητα και ο εθνικισμός ως παράγωγό της εισάγουν το πρόταγμα της ομοιογένειας, της καθαρότητας, της μοναδικής υπαγωγής που αναπόφευκτα χωρίζει τους ανθρώπους σε «οικείους» και «ανοίκειους».
Οι νέες διαχωριστικές γραμμές με ηλεκτρικούς φράχτες, με ολοένα και πιο εξελιγμένα τεχνολογικά συστήματα αποτροπής, ο διαχωρισμός της ανθρώπινης ύπαρξης σε «εμείς και εσείς» και η κατηγοριοποίησή τους σε επιθυμητούς και μη επιθυμητούς δεν επιδρούν μόνο πάνω στις ανθρώπινες ροές των οποίων την είσοδο προσπαθούν να αποτρέψουν αλλά επηρεάζουν και τους ανθρώπους που κατοικούν γύρω από τα «τείχη» με απρόβλεπτους τρόπους, όπως καταλήγουν ολοένα και περισσότερες μελέτες. Ενδεικτικά, μια μελέτη που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό «Journal of Epidemiology and Community Health» έδειξε ότι όσοι ζούσαν κοντά σε τείχη είχαν 19% περισσότερες πιθανότητες να παίρνουν αντικαταθλιπτικά και 39% ηρεμιστικά φάρμακα κατά του άγχους, καθώς η ανύψωση τειχών μπορεί να διαταράξει τη σταθερότητα και την ευτυχία των ανθρώπων.
Η γεωγράφος Ελίζαμπεθ Βάλετ του Πανεπιστημίου του Κεμπέκ στον Καναδά εστιάζει στη διάχυτη αίσθηση ανασφάλειας που κυριαρχεί στις ζώνες γύρω από τα τείχη. Χρησιμοποιεί το παράδειγμα του Τέξας για να επισημάνει πως οι κάτοικοι δεν μιλούσαν καθόλου για τα συνοριακά τείχη ενώ παράλληλα είχαν την αίσθηση ότι βρίσκονταν διαρκώς υπό καθεστώς παρακολούθησης, κάτι που επιβάρυνε σοβαρά την ψυχική τους υγεία.
Ο ψυχίατρος Βαμίκ Βολκάν, ο οποίος έχει διατελέσει πρόεδρος της Διεθνούς Εταιρείας Πολιτικής Ψυχολογίας, έχει υποστηρίξει πως «παρότι βασικά ο σκοπός των τειχών είναι η ψυχολογική προστασία», τα τείχη εντείνουν τις κρίσεις ταυτότητας αντί να τις επιλύσουν, καθώς παράλληλα δημιουργούν μια δυστοπική ατμόσφαιρα για τους κατοίκους.
Τα κράτη που υψώνουν τείχη αποφεύγουν την επίλυση των εσωτερικών συγκρούσεων. Αυτό συνέβη στην περίπτωση της Γερμανίας και στην περίπτωση της Β. Ιρλανδίας. Στην περίπτωση δε του Ισραήλ και της Παλαιστίνης, το τείχος -μια ψυχολογική ψευδαίσθηση που δεν έκανε τους Παλαιστίνιους αόρατους αλλά ακόμα πιο ορατούς- λειτούργησε ως μέσο κάλυψης του πραγματικού προβλήματος και διόγκωσε το «φοβικό στάτους» του Ισραήλ.
Κάθε πολίτευμα -για τους Ζιλ Ντελέζ και Φελίξ Γκουαταρί- αντιστοιχεί σ’ έναν τύπο ψυχικής διαμόρφωσης, δεδομένου πως πολιτική και πολιτική και ασύνειδες διαμορφώσεις είναι παντού άρρηκτα δεμένες.
Το πολίτευμα των τειχών μοιάζει είναι το όνειρο και το σύμπτωμα της νέας ακροδεξιάς Ευρώπης.
Η Ακρα Δεξιά και τα τείχη της βρίσκονται πλέον στο επίκεντρο της πολιτικής ζωής, που οδηγεί τους ανθρώπους της σε μια πρωτοφανή αναδίπλωση η οποία θα έχει ανυπολόγιστο ψυχικό κόστος.
Όταν η επιστήμη μιλάει
όλα τα άλλα λόγια ειναι περιττά
