11η Σεπτεμβρίου 2001: η μέρα που ο κόσμος άλλαξε (και σήμερα αλλάζει ξανά…)

[Mitharadir]

Ήταν από τις μέρες που φάνηκε ο κόσμος να αλλάζει σελίδα. Είκοσι χρόνια μετά έρχεται η ώρα της αποτίμησης σε έναν κόσμο που αλλάζει ξανά.
Είναι από εκείνα τα γεγονότα που σε όλον τον κόσμο όλοι θυμούνται πού ακριβώς ήταν τη στιγμή που το πληροφορήθηκαν, τη στιγμή που το άκουσαν, τη στιγμή που το είδαν:

Στην πόλη που ήταν και παραμένει το σύμβολο της αμερικανικής ισχύος, την πόλη του διαρκούς «αμερικανικού αιώνα» που ανέτειλε κάποια στιγμή στον 20ο αιώνα (οριστικά μετά το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου), την πόλη που εκπροσωπούσε τη μόνη πια υπερδύναμη, δύο επιβατικά αεροπλάνα μετατρέπονται σε όπλα μαζικής καταστροφής στη μεγαλύτερη επίθεση σε αμερικανικό έδαφος μετά την επίθεση στο Περλ Χάρμπορ το 1941. Και αμέσως μετά η πληροφορία για ένα άλλο αεροπλάνο στο Πεντάγωνο και ένα τέταρτο που έπεσε σε ένα χωράφι, ως αποτέλεσμα, όπως πληροφορηθήκαμε αργότερα, της προσπάθειας των επιβατών να αποτρέψουν τους αεροπειρατές από το πραγματοποιήσουν την απειλή τους. Ο κόσμος θα συγκλονιστεί από τις εικόνες των ανθρώπων που έπεφταν από τους φλεγόμενους Δίδυμους Πύργους, τα τηλεφωνήματα αγωνία των εγκλωβισμένων, τα αποχαιρετιστήρια μηνύματα όταν συνειδητοποιούσαν ότι δεν υπήρχε διέξοδος, τον ηρωισμό των πυροσβεστών, που αρκετοί βρήκαν το θάνατο εγκλωβισμένοι, την αγωνία των διασωστών για επιζώντες.

Βλέποντας την εικόνα στην τηλεόραση ή μαθαίνοντας την είδηση άλλοι σάστισαν, άλλοι τρόμαξαν, άλλοι αισθάνθηκαν φρίκη, κάποιοι πανηγύρισαν, μα όλοι ήξεραν ότι ο κόσμος γύριζε σελίδα.Ποιοι οργάνωσαν τις επιθέσεις;
Σε πείσμα του πλήθους των θεωριών συνωμοσίας που κυκλοφόρησαν έχουμε πια μια αρκετά σαφή εικόνα του πώς φτάσαμε στις επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου, δηλαδή του πώς τις οργάνωσε η Αλ-Κάιντα ή άνθρωποι που συνδέονταν με αυτό το τρομοκρατικό δίκτυο (αρχικά ο Μπιν Λάντεν θα αρνηθεί ότι έχει σχέση με τις επιθέσεις και μόνο αργότερα

Η Αλ-Κάιντα η οργάνωση που δημιούργησε ο Οσάμα Μπιν Λάντεν δεν ήρθε από το πουθενά. Προέκυψε μέσα από εξελίξεις στον ευρύτερο χώρο του «πολιτικού Ισλάμ» και μια ολόκληρη ιστορία διαπάλης διαφορετικών ρευμάτων στον ευρύτερο μουσουλμανικό χώρο.

Παρότι συχνά παρουσιάζεται το αίτημα της «παγκόσμιας τζιχάντ» κατά των «σύγχρονων ιμπεριαλιστών», η βασική ιδεολογία της Αλ-Κάιντα, ως ένα κατάλοιπο μιας προνεωτερικής ιδεολογίας (σε αυτό συντελεί και ο τρόπος που επικεντρώνουν σε μια επιστροφή στην αρχέτυπη «ούμα», την κοινότητα των πιστών), η ιδεολογία της παγκόσμιας τζιχάντ ταιριάζει περισσότερο στην ύστερη νεωτερικότητα.

Και δεν θα είχε αυτή την απήχηση εάν δεν είχε υπάρξει η προηγούμενη σημαντική υποχώρηση άλλων «συνεκτικών» ιδεολογιών που είχαν απήχηση στον ευρύτερο μουσουλμανικό κόσμο.

Από τη μια την κρίση του Αραβικού Εθνικισμού που στο αποκορύφωμά του είχε καταφέρει να κερδίσει την ηγεμονία απέναντι στην «Μουσουλμανική Αδελφότητα», αλλά δεν μπόρεσε να αντέξει αυτό που φάνηκε ως ο συμβιβασμός, ο αυταρχισμός και συχνά η ενδημική διαφθορά των καθεστώτων που τον εκπροσώπησαν.

Από την άλλη, την βαθιά κρίση του μαρξιστικής έμπνευσης και συχνά κομμουνιστικού ορίζοντα αντιιμπεριαλισμού που είχε σημαντική απήχηση και είχε τροφοδοτήσει μεγάλα κινήματα, ενώ είχε και την υποστήριξη της ΕΣΣΔ.

Προσθέστε σε όλα αυτά τον καταλύτη που είχε αποτελέσει η νικηφόρα επανάσταση στο Ιράν και η εγκαθίδρυση της Ισλαμικής Δημοκρατίας. Αλλά και συνυπολογίστε την κρίση του Παλαιστινιακού Κινήματος στη μετά το Όσλο εποχή, που σήμαινε ότι δεν μπορούσε να παίξει το ρόλο πολιτικού και ηθικού σημείου αναφοράς (παρότι το ίδιο το Παλαιστινιακό παρέμεινε ένα θέμα που συγκινούσε και συγκινεί βαθιά τον ευρύτερο αραβικό και μουσουλμανικό χώρο)

Είναι σε αυτό το πλαίσιο που μπορούμε να αντιληφθούμε γιατί ήδη από τη δεκαετία του 1990 διαμορφώνονται τα ρεύματα που αναζητούν μια εκδοχή «παγκόσμιας τζιχάντ» και διαμορφώνεται πρόσφορο έδαφος για οργανώσεις όπως η Αλ-Κάιντα.

Άθελά τους οι ΗΠΑ στηρίζοντας σε σημαντικό βαθμό τα δίκτυα ισλαμιστών μαχητών στο Αφγανιστάν στον πόλεμο κατά της ΕΣΣΔ θα συνεισφέρουν σημαντικά στο να διαμορφωθεί μια γενιά που είχε δώσει τη δική της μάχη «κατά των απίστων», είχε εμπειρία, είχε αρχίσει να σχηματίζει ιδεολογία και είχε δίκτυα επικοινωνίας. Το αντιλήφθηκαν οι Ευρωπαίοι λίγα χρόνια αργότερα όταν είδαν τμήματα αυτών των δικτύων να εμφανίζονται για να πολεμήσουν στη Βοσνία.Ποιοι υποστήριζαν αυτές τις οργανώσεις
Την ίδια στιγμή αυτές οι οργανώσεις μπορούσαν να έχουν διάφορες μορφές υποστήριξης Εύποροι επιχειρηματίες συχνά έδιναν σημαντικά ποσά, κυρίως γιατί θεωρούσαν ότι με αυτόν τον τρόπο εκπληρώνουν και ένα καθήκον σαν καλοί μουσουλμάνοι, ενώ διάφορες μυστικές υπηρεσίες, ξεκινώντας από αυτές της Σαουδικής Αραβίας, ενδιαφέρονταν να έχουν σχέσεις με κάτι που μπορούσε να είναι ταυτόχρονα μοχλός πίεσης, διαπραγματευτικό χαρτί, αλλά και αντίβαρο απέναντι στη δράση του Ιράν (που διεκδικούσε να είναι η πιο αποτελεσματική εκδοχή πολιτικού Ισλάμ)

Άλλωστε, αυτή η εκδοχή «παγκόσμιας τζιχάντ» θεολογικά τροφοδοτήθηκε από τις πιο συντηρητικές (και θεοκρατικές) εκδοχές που αναπτύσσονταν στο πλαίσιο του Σουνιτικού Ισλάμ και κυρίως αυτό που περιγράφουμε συνήθως ως σαλαφισμό. Ο συνδυασμός ανάμεσα στην ουτοπία του μελλοντικού χαλιφάτου και τον βαθύ πατριαρχικό κοινωνικό συντηρητισμό, επέτρεπε σε αυτά τα ρεύματα να γίνονται ιδιαίτερα αποδεκτά από τα αυταρχικά καθεστώτα, ιδίως του Περσικού Κόλπου.Ταυτόχρονα, η λογική της παγκόσμιας Τζιχάντ ενάντια στους Αμερικανούς, απέφευγε και τον εγκλωβισμό σε κάποιο τοπικό κίνημα που διεκδικούσε την εξουσία σε μια περιοχή αν και μπορούσε να ζητά την αλληλεγγύη τέτοιων κινημάτων (πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα πώς η Αλ-Κάιντα στηρίχτηκε στην αλληλεγγύη των Ταλιμπάν (που πέραν των ισλαμικών αναφορών ήταν κατά βάση ένα εθνικό αφγανικό κίνημα που εκπροσωπούσε τους Παστούν). Με έναν τρόπο ήταν ένα αίτημα πιο ταιριαστό στην εποχή της «παγκοσμιοποίησης» σε αντίθεση με τα προηγούμενα κινήματα του μουσουλμανικού και αραβικού κόσμου που ήταν σε μεγάλο βαθμό αντιαποικιακά, εθνικοαπελευθερωτικά και συχνά με κοινωνικό περιεχόμενο. Και βέβαια έτσι μπορούσαν να αναζητούν υποστήριξη σε ένα πολύ ευρύτερο φάσμα χωρών με μουσουλμανική ταυτότητα από απλώς τον αραβικό κόσμο». Σε αυτό θα συμβάλει και το γεγονός ότι η Αλ-Κάιντα θα λειτουργεί με έναν τρόπο ευέλικτο και αρκετά αποκεντρωμένο.

Εξηγεί επίσης και γιατί μπορούσαν πιο εύκολα να σκέφτονται με όρους ευρύτερων συμβολισμών και επιθέσεων που κυρίως θα λειτουργούσαν με βάση το πλήγμα πραγματικό όσο και συμβολικό στον εχθρό.

Αυτό εξηγεί γιατί κυριαρχούσε στη σκέψη της ηγεσίας της Αλ-Κάιντα η σκέψη για μια επίθεση με χρήση επιβατικών αεροσκαφών. Και προφανώς σε αντίθεση με άλλες μορφές ένοπλης δράσης στη δική τους απλουστευτική και σχηματική σκέψη το ζήτημα των «αμάχων» ή το γεγονός ότι στους Δίδυμους Πύργους δεν βρίσκονταν μόνο χρηματιστές αλλά και κακοπληρωμένες καθαρίστριες μεταναστευτικής καταγωγής, δεν ήταν λόγος για να επιλέξουν μια άλλη τακτική. Ίσως γιατί τους αρκούσε το γεγονός ότι σε διάφορα μέρη του κόσμου, όπου η Δύση παρέμενε ακόμη ο εκπρόσωπος της καταπίεσης και της αποικιοκρατίας, ακόμη και αυτές οι επιθέσεις έγιναν δεκτές με αισθήματα χαράς.

Και βέβαια έχει σημασία και το προφίλ των ανθρώπων που τις στελέχωναν. Συχνά προέρχονται από τη «μεσαία τάξη» στις Αραβικές και στις Ασιατικές μουσουλμανικές χώρες, είχαν σημαντικές τεχνικές δεξιότητες, ορισμένοι όπως ο Χαλίντ Σεΐχ Μοχάμεντ, ο άνθρωπος που σχεδίασε την 11η Σεπτεμβρίου είχαν σπουδάσει στην Αμερική, και ουσιαστικά έβρισκαν σε αυτή την εκδοχή ριζοσπαστικού πολιτικού Ισλάμ τη διέξοδο που αναζητούσαν (με το Αφγανιστάν έχει λειτουργήσει προηγουμένως ως το γεωγραφικό σημείο όπου «κάτι συμβαίνει»).Οι ΗΠΑ βλέπουν την ευκαιρία να διεκδικήσουν αυτοκρατορικό ρόλο
Οι επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου ήταν ένα μεγάλο πλήγμα για τις Ηνωμένες Πολιτείες. Εκτός όλων των άλλων ήταν και μια μεγάλη αποτυχία των υπηρεσιών πληροφοριών τους να μπορέσουν να συνθέσουν τα στοιχεία που είχαν και να κατανοήσουν ότι ήταν σε εξέλιξη το συγκεκριμένο σχέδιο.

Αρκεί να αναλογιστούμε δεν αξιοποιήθηκαν έγκαιρα ούτε καν οι πληροφορίες για τον Μπιν Λάντεν και δεν προχώρησε καν η σχεδιασμένη επιχείρηση για σύλληψή του τον Ιούλιο του 1998,

Όμως, την ίδια στιγμή ένα κομμάτι του αμερικανικού πολιτικού και στρατιωτικού κατεστημένου είδε την επίθεση ως «χρυσή ευκαιρία» για να επανακατοχυρωθεί η αμερικανική πρωτοκαθεδρία και να γίνει σαφές ότι ο πλανήτης έχει μόνο μία υπερδύναμη.

Για να είμαστε δίκαιοι αυτό ήταν ένα μοτίβο που χαρακτήριζε την αμερικανική εξωτερική πολιτική ήδη από την επαύριον της κατάρρευσης της Σοβιετικής Ένωσης. Όμως στη δεκαετία του 1990 αυτό συνδυαζόταν με τη ρητορική της παγκοσμιοποίησης, της πολυμερούς συνεργασίας και των ανθρωπιστικών επεμβάσεων.

Όμως, υπήρχε και ένα άλλο ρεύμα, περισσότερο συνδεδεμένο με το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα, που κέρδισε με τον Τζορτζ Μπους τον νεώτερο οριακά τις εκλογές του 2000. Το ρεύμα αυτό των «νεοσυντηρητικών» όπως αποκαλούνταν ή neocons όπως κυρίως έγιναν γνωστοί, πίστευε στην καθαρή προβολή της αμερικανικής ισχύος και πρωτοκαθεδρίας και σε έναν νέο αυτοκρατορικό ρόλο για τις ΗΠΑ. Οι ΗΠΑ θα αναλάμβαναν το ρόλο του «ηγεμόνα» για να οδηγήσουν τον πλανήτη στη νέα εποχή.

Το ρεύμα αυτό ήθελε να κάνει πράξη αυτή τη στρατηγική δείχνοντας ότι οι ΗΠΑ μπορούσαν να καταλάβουν μια χώρα και ένοπλα να εξάγουν σε αυτή «δημοκρατία και οικονομία της αγοράς». Αυτό αφορούσε το Αφγανιστάν, όμως αγαπημένος στόχος τους το Ιράκ, θεωρώντας ότι κακώς δεν είχε ολοκληρωθεί η κατάληψή του το 1991.

Το γεγονός ότι ο Μπιν Λάντεν και η Αλ-Κάιντα είχαν ως βάση το Αφγανιστάν και φιλοξενούνταν εκεί από τους Ταλιμπάν έδινε την αφορμή για μια τέτοια επίδειξη ισχύος, ιδίως από τη στιγμή που οι Ταλιμπάν αρνήθηκαν να παραδώσουν τον Μπιν Λάντεν, επικαλούμενοι πέραν όλων των άλλων και τις παραδόσεις ασύλου και φιλοξενίας των Παστούν.

Αυτό οδήγησε σε μια διπλή πολεμική επίθεση. Την πρώτη στο Αφγανιστάν προς το τέλος του 2001 και αμέσως μετά στην προετοιμασία για την επιχείρηση στο Ιράκ. Μάλιστα, δεν είναι τυχαίο ότι παρότι σχέση ανάμεσα στο Ιράκ και την Αλ-Κάιντα δεν υπήρχε, πολύ νωρίς οι υπεύθυνοι της αμερικανικής πολιτικής άρχισαν να εγείρουν το ζήτημα του Ιράκ.

Στο τέλος θα υπάρξει η επίκληση των «όπλων μαζικής καταστροφής» στο Ιράκ, παρότι στην πραγματικότητα τα σχετικά στοιχεία δεν κατέτειναν προς την ύπαρξή τους, και οι ΗΠΑ θα εμπλακούν πολεμικά και στο Ιράκ, σε πείσμα ενός τεράστιου παγκόσμιου αντιπολεμικού κινήματος.

Το αποτέλεσμα βέβαια δεν θα είναι ένας «Νέος Αμερικανικός Αιώνας». Είκοσι χρόνια μετά ο απολογισμός θα είναι το τεράστιο κόστος των πολεμικών επιχειρήσεων αλλά και των αποπειρών «ανασυγκρότησης», οι εκατοντάδες χιλιάδες νεκροί ανάμεσα στον πληθυσμό και του Ιράκ και του Αφγανιστάν, αλλά και οι χιλιάδες νεκροί στρατιώτες των ΗΠΑ και των συμμάχων τους.

Είκοσι χρόνια μετά οι ΗΠΑ έχουν αποχωρήσει πλήρως από το Αφγανιστάν, βλέποντας αυτούς που ανέτρεψαν το 2001, τους Ταλιμπάν, να επιστρέφουν στην εξουσία και εκτός όλων των άλλων να αξιοποιούν και μεγάλο μέρους του πολεμικού εξοπλισμού που άφησαν πίσω τους οι ΗΠΑ. Όσο για το Ιράκ, όπου οι επιλογές των ΗΠΑ πυροδότησαν ένα πλήθος πρακτικών αντίστασης αλλά και έναν εμφύλιο πόλεμο που εκτός όλων των άλλων δημιούργησε και τον «χώρο» για να αναπτυχθεί το φαινόμενο του Ισλαμικού Κράτους, οι ΗΠΑ επίσης προετοιμάζουν τη συνολική τους αποχώρηση. Ένα ιστορικός κύκλος κλείνει, με αποτελέσματα μάλλον αντίθετα από αυτά που εκτιμούσαν οι αρχικοί οραματιστές της αμερικανικής πρωτοκαθεδρίας. Mission not accomplished…Ο απολογισμός του «πολέμου κατά της τρομοκρατίας»
Οι ΗΠΑ το 2001 κήρυξαν τον «πόλεμο κατά της τρομοκρατίας» (War on Terror). Παρότι οι αντιτρομοκρατικές πολιτικές ήταν στο επίκεντρο αρκετές δεκαετίες για πρώτη φορά σε τέτοια κλίμακα αυτό οριζόταν ως ο βασικός στόχος ενός παγκόσμιου πολέμου εναντίον «ασύμμετρων απειλών».

Η αμερικανική ηγεσία θεωρεί σε εκείνη τη φάση ότι «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα» και ότι κατά συνέπεια δεν μπορούν να έχουν εφαρμογή οι περιορισμοί του κράτους δικαίου και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων όταν πρόκειται για «τρομοκράτες».

Τα μέλη της Αλ-Κάιντα και των Ταλιμπάν που συλλαμβάνονται στο Αφγανιστάν μεταφέρονται στο στρατόπεδο του Γκουντάναμο, έναν ιδιότυπο «μη τόπο» αφού είναι μια αμερικανική βάση στο έδαφος της Κούβας.

Οι κρατούμενοι αντιμετωπίζονται ως «εχθρικοί μαχητές» και δεν έχουν τα δικαιώματα ούτε των αιχμαλώτων πολέμου όπως ορίζουν οι σχετικές διεθνείς συνθήκες, ούτε των συλληφθέντων και προφυλακισμένων του ποινικού δικαίου.

Τα βασανιστήρια αντιμετωπίζονται ως «ενισχυμένες τεχνικής ανάκρισης» και συγγράφονται ακόμη και νομικά υπομνήματα που τα δικαιολογούν. Θα χρειαστεί ο θόρυβος από τις φωτογραφίες από τη φυλακή στο Αμπού Γκράιμπ στο Ιράκ για να υπάρξουν περιορισμοί σε αυτές τις πρακτικές (περιορισμοί που προφανώς δεν ίσχυαν για τα διαβόητα black sites της CIA).

Οι εξωδικαστικές εκτελέσεις θεωρήθηκα αυτονόητο κρατικό δικαίωμα, με αποκορύφωμα την ίδια την εκτέλεση του Μπιν Λάντεν από άντρες των αμερικανικών ειδικών δυνάμεων.

Αλλά και σε όλο τον κόσμο ξεκινά ένα κύμα διαρκώς αυστηρότερων αντιτρομοκρατικών νομοθεσιών, αλλά και ουσιαστικής αναίρεσης του απορρήτου των ιδιωτικών επικοινωνιών, καθώς ολοένα και περισσότερο οι κυβερνήσεις στρατεύονται στη γραμμή «η ασφάλεια προέχει της ελευθερίας».

Όλα αυτά συνδυάζονται και με ένα νέο κύμα ρατσισμού και ισλαμοφοβίας, καθώς διαμορφώνεται μια εικόνα στην κοινή γνώμη ότι οι μουσουλμάνοι γενικά είναι και βίαιοι ή υποψήφιοι τρομοκράτες. Αυτό έρχεται να προστεθεί σε μορφές ενδημικού ρατσισμού και προβλήματα αρνητικών διακρίσεων.

Και αυτό παρότι με πραγματικούς όρους αυτό το είδος ένοπλου πολιτικού Ισλάμ παρέμεινε σχετικά περιθωριακό και οι περισσότεροι μουσουλμάνοι που χαρακτηρίζονταν στερεοτυπικά ως «φονταμενταλιστές» ή «ύποπτοι για ριζοσπαστικοποίηση» στην Ευρώπη ήταν μάλλον ευσεβείς και συντηρητικοί.

Όμως, όλη αυτή η περιθωριοποίηση, οι μορφές ρατσισμού αλλά και ο στιγματισμός των μουσουλμάνων θα παίξουν το ρόλο τους αργότερα, όταν οι στρατολόγοι του Ισλαμικού Κράτους θα διαπιστώσουν ότι μπορούσαν να βρουν υποψηφίους ανάμεσα σε μετανάστες δεύτερης γενιάς –όχι απαραίτητα με παρελθόν «ευσεβές»– που προσέκρουαν πάνω σε υπαρκτούς μηχανισμούς περιθωριοποίησης.Ο κόσμος άλλαξε – όμως τώρα αλλάζει ξανά
Το γεγονός ότι τα είκοσι χρόνια από την 11η Σεπτεμβρίου συμπίπτουν με την αποχώρηση (και επί της ουσίας ήττα) των Αμερικανών στο Αφγανιστάν, την επικείμενη αποχώρηση από το Ιράκ, το γεγονός ότι το Ιράν άντεξε τις κυρώσεις, αλλά και το δυνητικό «Νέο Ψυχρό Πόλεμο» ανάμεσα σε ΗΠΑ και Ρωσία (και ευρύτερα ανάμεσα στη Δύση και έναν αναδυόμενο «ευρασιατικό πόλο»), μπορεί να θεωρηθεί ένδειξη ότι ο κόσμος αυτή τη στιγμή αλλάζει ξανά σε μια κατεύθυνση πιο συγκρουσιακή αλλά πιο πολυκεντρική, με δυνατότητες μεγάλων συγκρούσεων αλλά και νέων ισορροπιών στηριγμένων περισσότερο στον συσχετισμό παρά στη μονοκρατορία κάποιας χώρας.

Την ίδια στιγμή ζητήματα όπως η κλιματική αλλαγή, πιο σωστά η επικείμενη κλιματική καταστροφή, φέρνουν στο προσκήνιο ένα νέο αίτημα παγκόσμιας συνεργασίας σε έναν κόσμο ομολογουμένως πιο κατακερματισμένο, κάτι που προς παρόν αποτυπώνεται περισσότερο ως αίτημα κινημάτων της κοινωνίας των πολιτών παρά ως πραγματική πολιτική βούληση. Κινήματα που συχνά βρίσκουν μπροστά τους το αυταρχικό θεσμικό οπλοστάσιο που άφησε πίσω της η απάντηση στην 11η Σεπτέμβρη.

https://www.in.gr/2021/09/11/world/11i- ... zei-ksana/

[Mitharadir]

Καλά να πάθουν....βιβλίο που αναλύει την αντίδραση και την στάση της Ελλαδικής κοινής γνώμης στα γεγονότα της 11ης Σεπτεμβρίου που τότε(2001) διαχέονταν απο άκρατο αντιαμερικανισμό και αντιδυτικισμό(είχε μεσολαβήσει ο πόλεμος στην Βοσνία ανάμεσα σε Σερβοβόσνιους,Μουσουλμάνους και Κροατοβόσνιους καθώς και οι βομβαρδισμοί του ΝΑΤΟ το 1999 στην Γιουγκοσλαβία).Αν τότε τολμούσε Έλληνας να γράψει ή να πει ότι η Ελλάς ανήκει στην Δύση,όχι στην Ανατολή έτρωγε τρελό κοινωνικό λιντσάρισμα https://www.evripidis.gr/product/58858/ ... -pathoyn-/ .Το βιβλίο εκδόθηκε το 2002 στην επέτειο ενός χρόνου απο τις επιθέσεις στους δίδυμους πύργους.

[Στρακαστρουκας]

3.000 νεκροι, σταγονα στον ωκεανο μπροστα στα 700.000 θυματα λογω covid

[Mitharadir]

11η Σεπτεμβρίου: Πώς διδάσκεται στα σχολεία δώδεκα χωρών
Οι New York Times ρώτησαν μαθητές από διάφορες χώρες τη γνώμη τους για όσα διδάχτηκαν σχετικά με την 11η Σεπτεμβρίου.
Όσοι γεννήθηκαν μετά την 11η Σεπτεμβρίου του 2001, δεν έχουν καμία ανάμνηση από όσα συνέβησαν εκείνη τη σκοτεινή ημέρα προκειμένου να διαμορφώσουν τη δική τους άποψη. Το μόνο τους εργαλείο για να το καταφέρουν αυτό είναι η μόρφωση – θεσμοποιημένη και μη.

Οι New York Times ρώτησαν μαθητές από διάφορες χώρες τη γνώμη τους για όσα διδάχτηκαν σχετικά με την 11η Σεπτεμβρίου καθώς και αν υπήρξαν πράγματα που παραλείφθηκαν ή στα οποία δόθηκε ιδιαίτερη έμφαση.

Από τη Μόσχα μέχρι το Μανχάταν, από το Καράτσι μέχρι το Καράκας και από το Βερολίνο μέχρι τη Βαγδάτη, οι μαθητές έχουν σχηματίσει πολύ διαφορετικές οπτικές σε ό,τι αφορά την τρομοκρατία, το Ισλάμ, τον πόλεμο και την αμερικανική ισχύ.

Εάν υπάρχει ένα σημείο στο οποίο συμφώνησαν, ήταν ότι κάτι έλειπε από την εκπαίδευσή τους: η εμβάθυνση. Θέλουν να μάθουν περισσότερα.

Τι διδάχτηκαν οι μαθητές ανά τον κόσμο;
Η Μπιζ Χέρμαν, υποψήφια διδάκτορας πολιτικών επιστημών στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια, συνέλεξε 850 σχολικά βιβλία από 90 χώρες. Οι NYT συνεργάστηκαν με τη Χέρμαν προκειμένου να εξετάσουν τα βιβλία αυτά, τα οποία χρησιμοποιούνται σε μεγάλο βαθμό σε γυμνάσια και λύκεια, και βρήκαν ότι το Ιράν, η Βενεζουέλα, η Αίγυπτος, η Συρία και η Γουατεμάλα είναι μερικές από τις χώρες δεν αναφέρουν καν την επίθεση.

Άλλες χώρες, ωστόσο, διδάσκουν στους μαθητές πως τα γεγονότα εκείνης της ημέρας αποτελούν ένα μάθημα, ή ίσως μια προειδοποίηση, σχετικά με τις παγκόσμιες δυνάμεις.

Οι μαθητές στην Ινδία μαθαίνουν πως οι επιθέσεις στο Παγκόσμιο Κέντρο Εμπορίου ήταν συνέπεια της παγκοσμιοποίησης.

Ένα πακιστανικό σχολικό βιβλίο περιγράφει την επίθεση, στην οποία σκοτώθηκαν 3.000 άνθρωποι, ως ένα «συμβάν», και κάνει λόγο για κινδύνους που εγκυμονεί η αμερικανική ηγεμονία.

Επιπλέον, ένα σχολικό βιβλίο Σύγχρονης Ιστορίας από την Κίνα, συμπεριλαμβάνει μια φωτογραφία με τους δίδυμους πύργους να έχουν τυλιχτεί στις φλόγες κοντά στην ενότητα που αφορά τα γεωπολιτικά ζητήματα.

«Καμία δύναμη δεν μπορεί να κυριαρχήσει από μόνη της στον κόσμο», αναφέρει.

Πώς ήταν η πρώτη φορά που ακούσατε για την 9/11;
Πολλοί από τους μαθητές που μίλησαν στους New York Times, είπαν ότι η πρώτη αναφορά στην 11η Σεπτεμβρίου που άκουσαν, ήταν πλάγια και έμμεση, ενώ οι ενήλικες που μιλούσαν έμοιαζαν να έχουν ξεχάσει πως απευθύνονταν σε άτομα που δεν είχαν καν γεννηθεί όταν έγινε η επίθεση. Όταν τα παιδιά τους έκαναν ερωτήσεις, οι ενήλικες αναφέρονταν μόνο στα πολύ βασικά γεγονότα.

Αυτό που θυμούνται όμως οι μαθητές, είναι οι εικόνες.

«Όταν βλέπει κανείς τις φωτογραφίες αρχείου, σκέφτεται: Πώς είναι δυνατόν κάτι τέτοιο;», δήλωσε η 18χρονη Νοεμί Γκρετέ, που πρόσφατα αποφοίτησε από λύκειο στο Μπορντό της Γαλλίας.

Ωστόσο, οι νέοι αναφέρουν πως οι εικόνες και τα βίντεο αφήνουν πολλά αναπάντητα ερωτήματα.

«Οι ερωτήσεις που έχω είναι οι εξής: Πρώτον, γιατί ήταν τόσο εύκολο για τους Ταλιμπάν να κάνουν αεροπειρατεία στα αεροπλάνα των ΗΠΑ;», δήλωσε η 16χρονη Αριάντνα Κλάρεθ Σάντσες Ρόχας από τη Βενεζουέλα, μπερδεύοντας τους Ταλιμπάν με τους συμμάχους τους στην Αλ Κάιντα. «Και το άλλο ερώτημα είναι: Γιατί ξεκίνησε στα αλήθεια αυτός ο πόλεμος μεταξύ των ΗΠΑ και του Αφγανιστάν;».

Πώς επηρέασε η 9/11 τον τρόπο που αντιλαμβάνεστε τον κόσμο;
Ο 18χρονος Φαϊζάλ Ρεχμάν είπε πως η εισβολή των Αμερικανών στο Αφγανιστάν οδήγησε τους μαχητές των Ταλιμπάν σε ασφαλή σπίτια στα σύνορα με το Πακιστάν, όπου ζούσε η οικογένειά του, αναγκάζοντάς τους να φύγουν για το Καράτσι.

Ο 18χρονος Μουτζαμπά Αλί αλ-Σάαντι από τη Βαγδάτη, είπε ως αν δεν ήταν τα γεγονότα της 11ης Σεπτεμβρίου, «ο Σαντάμ Χουσεΐν θα ήταν ακόμη ανάμεσά μας».

«Αλλαγή καθεστώτος» που έβαλε τέλος στη δικτατορία, σημειώνει ο ίδιος, προσθέτοντας όμως ότι οδήγησε επίσης σε περισσότερη τρομοκρατία εντός του Ιράκ. Ο πατέρας του σκοτώθηκε από πυρά το 2005, όταν ο Μουτζαμπά ήταν ακόμη νήπιο.

Για άλλους, όπως η 18χρονη Ντόρεα Νενγκέζε, που πρόσφατα αποφοίτησε από λύκειο του Ανατολικού Λονδίνου, γεμάτο από μαθητές των οποίων οι οικογένειες είναι μετανάστες από το Αφγανιστάν, το Ιράν και άλλες χώρες της Μέσης Ανατολής, η 11η Σεπτεμβρίου θα μείνει στη μνήμη τους ως κάτι που άναψε τη φωτιά της προκατάληψης κατά του Ισλάμ και των έντονων αντιπαραθέσεων για το ποιας πλευράς οι θέσεις θα επικρατήσουν.

Γιατί, διερωτάται, περιμένουμε από τους μαθητές «να γνωρίζουν τα πάντα για την Αμερική», χωρίς να μαθαίνουν πώς αντιμετωπίζουν τα διεθνή ζητήματα άνθρωποι από άλλες χώρες.

Τι σας δίδαξαν αυτά τα γεγονότα για την Αμερική;
Κάποιοι μαθητές δήλωσαν πως η αμερικανική ισχύς θα πρέπει να αντιμετωπίζεται ως μια δύναμη με θετική επιρροή.

Η 17χρονη Σολίσα Νοχέντα από τη Νότια Αφρική, είπε πως οι περισσότεροι συνομήλικοί της πιστεύουν πως οι ΗΠΑ «παίζουν σημαντικό ρόλο στο να υπερασπίζονται τους ανθρώπους».

Για πολλούς άλλους, όμως, είναι πλέον πιο σύνηθες το να αμφισβητούν τα αμερικανικά κίνητρα.

«Δεν γνωρίζω πολλά για τον πόλεμο μεταξύ του Ιράκ και των ΗΠΑ, αλλά αυτό που νομίζω πως ξέρω, είναι ότι έγινε για τα πετρέλαια, και ήταν πολλά λεφτά στη μέση», είπε η 16χρονη Γιελένα Μαρί Μπίλκε από το Βερολίνο. «Και οι ΗΠΑ ήθελαν να πάρουν το πετρέλαιο».

Η αμερικανική αντίδραση στην 11η Σεπτεμβρίου, είπε, έδειξε πως οι Αμερικανοί «θέλουν κατά κάποιο τρόπο δικαιοσύνη – αλλά με έναν πολύ παράξενο τρόπο – γιατί δεν είναι στα αλήθεια δικαιοσύνη όταν κάποιος βομβαρδίζει μια χώρα».

Τι πήγε στραβά με τον τρόπο που διδαχτήκατε την 9/11;
«Νομίζω ήρθε η ώρα να αλλάξουμε αυτό το εκπαιδευτικό σύστημα και ίσως να προσπαθήσουμε να εστιάσουμε σε κάτι που να στρέφεται προς το μέλλον», δήλωσε ο 18χρονος Λούκας Βιλάρ από το Ρίο ντε Τζανέιρο.

«Νομίζω πως μερικές φορές δεν γίνεται αναφορά σε κάποια πράγματα γιατί ίσως η κυβέρνηση απέτυχε στο να τα θέσει υπό έλεγχο», σημείωσε από την πλευρά της η 19χρονη Πολίνα, που σπουδάζει σε πανεπιστήμιο της Ρωσίας και ζήτησε να μην αναφερθεί το επίθετό της προκειμένου να αποφύγει τυχόν προβλήματα με τις αρχές.

Ο 17χρονος Φέλιξ Τόνκιν από το Σύδνεϋ είπε πως κάποιες χώρες (συμπεριλαμβανομένης της Αυστραλίας) ίσως διστάζουν επειδή αισθάνονται ντροπή για τα λάθη που έκαναν στο Αφγανιστάν και το Ιράκ.

«Είναι σίγουρα δύσκολο να διδάξεις κάτι τέτοιο», είπε. «Αλλά θεωρώ επίσης πως είναι σημαντικό να το διδαχτεί κανείς».

Στο Καράτσι, ο 18χρονος Ρεχμάν ανέφερε πως ζήτησε κάποτε από τον δάσκαλό του να του το εξηγήσει και η απάντηση που έλαβε ήταν η εξής: «Παιδί μου, αυτοί οι πόλεμοι έχουν να κάνουν με την πολιτική. Δεν μαθαίνουμε τέτοια πράγματα στο σχολείο. Μπορείς να τα μάθεις αργότερα στη ζωή σου».

Πώς θα βαθμολογούσατε την εκπαίδευσή σας;
Όλοι οι μαθητές που γεννήθηκαν μετά την 11η Σεπτεμβρίου 2001 δήλωσαν στους NYT πως θα ήθελαν οι δάσκαλοι και το σχολείο να εμβαθύνουν περισσότερο στο συγκεκριμένο θέμα, από το ιστορικό παρασκήνιο της επίθεσης μέχρι τον μακροπρόθεσμο αντίκτυπο.

Για πολλούς, η 9/11 έχει φτάσει σε σημείο να συμβολίζει ένα από τα ελαττώματα της σύγχρονης εκπαίδευσης: την απροθυμία για μεγαλύτερη εμβάθυνση σχετικά πρόσφατων γεγονότων που έχουν διαμορφώσει το παρόν.

Ο Αλ-Σάαντι από τη Βαγδάτη είπε πως μπορεί να καταλάβει γιατί είναι τόσο λίγοι δάσκαλοι που θέλουν να μιλήσουν για την 9/11. «Όταν κάτι σε πονάει, ή σε βασανίζει μέσα σου, τότε φυσικά και δεν θέλεις να μιλάς για αυτό», είπε.

Ωστόσο, όπως υποστηρίζουν πολλοί άλλοι μαθητές, ο πόνος που προκάλεσαν αυτά τα γεγονότα είναι ακριβώς ο λόγος που πρέπει να διδάσκονται. Για να κατανοήσουμε τον πόνο, να μάθουμε από τις αποτυχίες και να βοηθήσουμε τη νέα γενιά να γίνει καλύτερη από την παλιά.
https://www.kathimerini.gr/world/561494 ... ka-choron/

[Στρακαστρουκας]

Τωρα θα μας τα πριζουνε 100 χρονια οι Αμερικανοι με την 11η Σεπτεμβριου. Κλασσικο victimhood complex. H 11h σεπτεμβριου εγινε απο μια ομαδα περιθωριακων που ηθελαν να πετυχουν αυτο που βλεπουμε σημερα. Ηττα της Δυσεως σε αμυντικους πολεμους οπως στο Αφγανισταν. Η δυση απο την πλευρα της εχει πεσει στην παγιδα της alti-right που θα εχει καταστρεπτικες συνεπειες για το μελλον

[Mitharadir]

3.000 νεκροι, σταγονα στον ωκεανο μπροστα στα 700.000 θυματα λογω covid

Δεν είναι μόνο οι νεκροί σαν αριθμός.Η 11η Σεπτεμβρίου ήταν ο καταλύτης για μια σειρά απο κοσμοιστορικές εξελίξεις(εισβολή ΗΠΑ σε Αφγανιστάν,Ιράκ κτλ,αλλαγή πολιτικής κατεύθυνσης απο όλες τις μεγάλες χώρες του κόσμου κτλ).Διάβασε αν θες και το βιβλίο ''Καλά να πάθουν'' που περιγράφει την άκρως αντιαμερικανική στάση της ελληνικής κοινής γνώμης το 2001 όταν έγιναν οι επιθέσεις στους Δίδυμους Πύργους και το πως αντέδρασαν οι έλληνες στην πλειοψηφία τους σε αυτό το γεγονός τότε.Οι περισσότεροι όχι μόνο δεν λυπήθηκαν αλλα χάρηκαν όπως έδειξαν και οι δημοσκοπήσεις τότε.Είχε προηγηθεί στην δεκαετία του 1990 ο εμφύλιο πόλεμος της Βοσνίας το 1992-1995(ανάμεσα σε Σερβοβόσνιους,Μουσουλμάνους και Κροατοβόσνιους) και οι βομβαρδισμοί της Σερβίας το 1999.Ο αρνητικός ρόλος των ΗΠΑ σε αυτά είχαν εξαγριώσει την Ελληνική γνώμη και οι μνήμες ήταν ακόμα πολύ νωπές.Αν έβγαινε τότε(το 2001) έλληνας να πει δημόσια ''η Ελλάς ανήκει στην Δύση,όχι στην Ανατολή'' έτρωγε τρελό κοινωνικό λιντσάρισμα.Κάτι που φαίνεται πως έχει ξεχάσει η Ελλαδική κοινωνία 20 χρόνια μετά.

[Στρακαστρουκας]

3.000 νεκροι, σταγονα στον ωκεανο μπροστα στα 700.000 θυματα λογω covid

Δεν είναι μόνο οι νεκροί σαν αριθμός.Η 11η Σεπτεμβρίου ήταν ο καταλύτης για μια σειρά απο κοσμοιστορικές εξελίξεις(εισβολή ΗΠΑ σε Αφγανιστάν,Ιράκ κτλ,αλλαγή πολιτικής κατεύθυνσης απο όλες τις μεγάλες χώρες του κόσμου κτλ).Διάβασε αν θες και το βιβλίο ''Καλά να πάθουν'' που περιγράφει την άκρως αντιαμερικανική στάση της ελληνικής κοινής γνώμης το 2001 όταν έγιναν οι επιθέσεις στους Δίδυμους Πύργους και το πως αντέδρασαν οι έλληνες στην πλειοψηφία τους σε αυτό το γεγονός τότε.Οι περισσότεροι όχι μόνο δεν λυπήθηκαν αλλα χάρηκαν όπως έδειξαν και οι δημοσκοπήσεις τότε.Είχε προηγηθεί στην δεκαετία του 1990 ο εμφύλιο πόλεμος της Βοσνίας το 1992-1995(ανάμεσα σε Σερβοβόσνιους,Μουσουλμάνους και Κροατοβόσνιους) και οι βομβαρδισμοί της Σερβίας το 1999.Ο αρνητικός ρόλος των ΗΠΑ σε αυτά είχαν εξαγριώσει την Ελληνική γνώμη και οι μνήμες ήταν ακόμα πολύ νωπές.Αν έβγαινε τότε(το 2001) έλληνας να πει δημόσια ''η Ελλάς ανήκει στην Δύση,όχι στην Ανατολή'' έτρωγε τρελό κοινωνικό λιντσάρισμα.Κάτι που φαίνεται πως έχει ξεχάσει η Ελλαδική κοινωνία 20 χρόνια μετά.

Αριστεροι και δεξιοι συμφωνουσανε τοτε οτι συμμαχοι ηταν οι Σερβοι

[Λεγεών]

3.000 νεκροι, σταγονα στον ωκεανο μπροστα στα 700.000 θυματα λογω covid

Δεν είναι μόνο οι νεκροί σαν αριθμός.Η 11η Σεπτεμβρίου ήταν ο καταλύτης για μια σειρά απο κοσμοιστορικές εξελίξεις(εισβολή ΗΠΑ σε Αφγανιστάν,Ιράκ κτλ,αλλαγή πολιτικής κατεύθυνσης απο όλες τις μεγάλες χώρες του κόσμου κτλ).Διάβασε αν θες και το βιβλίο ''Καλά να πάθουν'' που περιγράφει την άκρως αντιαμερικανική στάση της ελληνικής κοινής γνώμης το 2001 όταν έγιναν οι επιθέσεις στους Δίδυμους Πύργους και το πως αντέδρασαν οι έλληνες στην πλειοψηφία τους σε αυτό το γεγονός τότε.Οι περισσότεροι όχι μόνο δεν λυπήθηκαν αλλα χάρηκαν όπως έδειξαν και οι δημοσκοπήσεις τότε.Είχε προηγηθεί στην δεκαετία του 1990 ο εμφύλιο πόλεμος της Βοσνίας το 1992-1995(ανάμεσα σε Σερβοβόσνιους,Μουσουλμάνους και Κροατοβόσνιους) και οι βομβαρδισμοί της Σερβίας το 1999.Ο αρνητικός ρόλος των ΗΠΑ σε αυτά είχαν εξαγριώσει την Ελληνική γνώμη και οι μνήμες ήταν ακόμα πολύ νωπές.Αν έβγαινε τότε(το 2001) έλληνας να πει δημόσια ''η Ελλάς ανήκει στην Δύση,όχι στην Ανατολή'' έτρωγε τρελό κοινωνικό λιντσάρισμα.Κάτι που φαίνεται πως έχει ξεχάσει η Ελλαδική κοινωνία 20 χρόνια μετά.

Υπάρχουν πολλοί λόγοι που έχει ξεχαστεί. Κυρίως οικονομική κρίση, ισλαμιστικές τρομοκρατικές επιθέσεις και συρρίκνωση/αλλαγή εφαρμογής της αμερικανικής επιθετικότητας.

[Mitharadir]

3.000 νεκροι, σταγονα στον ωκεανο μπροστα στα 700.000 θυματα λογω covid

Δεν είναι μόνο οι νεκροί σαν αριθμός.Η 11η Σεπτεμβρίου ήταν ο καταλύτης για μια σειρά απο κοσμοιστορικές εξελίξεις(εισβολή ΗΠΑ σε Αφγανιστάν,Ιράκ κτλ,αλλαγή πολιτικής κατεύθυνσης απο όλες τις μεγάλες χώρες του κόσμου κτλ).Διάβασε αν θες και το βιβλίο ''Καλά να πάθουν'' που περιγράφει την άκρως αντιαμερικανική στάση της ελληνικής κοινής γνώμης το 2001 όταν έγιναν οι επιθέσεις στους Δίδυμους Πύργους και το πως αντέδρασαν οι έλληνες στην πλειοψηφία τους σε αυτό το γεγονός τότε.Οι περισσότεροι όχι μόνο δεν λυπήθηκαν αλλα χάρηκαν όπως έδειξαν και οι δημοσκοπήσεις τότε.Είχε προηγηθεί στην δεκαετία του 1990 ο εμφύλιο πόλεμος της Βοσνίας το 1992-1995(ανάμεσα σε Σερβοβόσνιους,Μουσουλμάνους και Κροατοβόσνιους) και οι βομβαρδισμοί της Σερβίας το 1999.Ο αρνητικός ρόλος των ΗΠΑ σε αυτά είχαν εξαγριώσει την Ελληνική γνώμη και οι μνήμες ήταν ακόμα πολύ νωπές.Αν έβγαινε τότε(το 2001) έλληνας να πει δημόσια ''η Ελλάς ανήκει στην Δύση,όχι στην Ανατολή'' έτρωγε τρελό κοινωνικό λιντσάρισμα.Κάτι που φαίνεται πως έχει ξεχάσει η Ελλαδική κοινωνία 20 χρόνια μετά.

Υπάρχουν πολλοί λόγοι που έχει ξεχαστεί. Κυρίως οικονομική κρίση, ισλαμιστικές τρομοκρατικές επιθέσεις και συρρίκνωση/αλλαγή εφαρμογής της αμερικανικής επιθετικότητας.

Οι λόγοι που ξεχάστηκε είναι η οικονομική κρίση,η εξασθένιση της μνήμης των ελλήνων για τον ρόλο των ΗΠΑ στους πολέμους σε Βοσνία και Γιουγκοσλαβία.Ρόλο έπαιξε και η άνοδος της μετανάστευσης στην Ελλάδα απο ισλαμικές Αραβικές και Ασιατικές(Πακιστάν,Μπαγκλαντές,Αφγανιστάν,Ιράν) κυρίως χώρες που οδήγησε σε αύξηση των αρνητικών συναισθημάτων απέναντι στο Ισλάμ.Μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του 2000 οι περισσότεροι μετανάστες που έφταναν στην Ελλάδα προέρχονταν οι περισσότεροι απο χριστιανικές χώρες(απο Ανατολική Ευρώπη,Βαλκάνια,Υποσαχάρια Αφρική,Καύκασο,Φιλλιπίνες κτλ).Τότε(δεκαετία του 1990) ήταν που έφτασαν στην χώρα μας και οι γονείς του Αντετοκούμπο(ο Τσαρλς και η Βερόνικα).Οι τρομοκρατικές ισλαμιστικές επιθέσεις δεν νομίζω ότι έπαιξαν ουσιαστικό ρόλο στην αλλαγή γνώμης γιατί και η 11η Σεπτεμβρίου ισλαμιστική επίθεση ήταν(απο την Αλ Κάιντα) αλλα αυτό δεν ενόχλησε την ελληνική κοινή γνώμη.Ίσως να έπαιξε ρόλο όμως η μεταφορά των επιθέσεων τρομοκρατών απο το πεδίο των ΗΠΑ στο πεδίο της Ευρωπαικής Ένωσης ενώ ως τότε η Ευρωπαική Ένωση δεν ήταν στόχος τρομοκρατών(οι ΗΠΑ ήταν κυρίως και ως ένα βαθμό και η Αυστραλία και ο Καναδάς).Γιατί αλλιώς είναι να γίνεται τρομοκρατική επίθεση σε έδαφος των ΗΠΑ και αλλιώς είναι να γίνεται σε Ιταλικό έδαφος που είναι δίπλα σου.

[Mitharadir]

Καλά να πάθουν....βιβλίο που αναλύει την αντίδραση και την στάση της Ελλαδικής κοινής γνώμης στα γεγονότα της 11ης Σεπτεμβρίου που τότε(2001) διαχέονταν απο άκρατο αντιαμερικανισμό και αντιδυτικισμό(είχε μεσολαβήσει ο πόλεμος στην Βοσνία ανάμεσα σε Σερβοβόσνιους,Μουσουλμάνους και Κροατοβόσνιους καθώς και οι βομβαρδισμοί του ΝΑΤΟ το 1999 στην Γιουγκοσλαβία).Αν τότε τολμούσε Έλληνας να γράψει ή να πει ότι η Ελλάς ανήκει στην Δύση,όχι στην Ανατολή έτρωγε τρελό κοινωνικό λιντσάρισμα https://www.evripidis.gr/product/58858/ ... -pathoyn-/ .Το βιβλίο εκδόθηκε το 2002 στην επέτειο ενός χρόνου απο τις επιθέσεις στους δίδυμους πύργους.

Το βιβλίο αυτό παρουσιάζει τις αντιδράσεις της ελληνικής κοινής γνώμης μετά την 11 Σεπτεμβρίου. Η πρώτη μεγάλη χρησιμότητά του είναι ότι συγκεντρώνει όλες τις κουκίδες μαζί αποκαλύπτοντας τη μεγάλη εικόνα: ότι η κοινωνία μας είναι βαθιά αντιδυτική, μια κοινωνία που μπορεί κάθε φορά να επιλέγει πολιτικά την Δύση για να αποκομοίσει ό,τι μπορεί από αυτή - και αποκομίζει πολλά - , συναισθηματικά όμως αισθάνεται ξένη προς αυτήν. Μια κοινωνία κυνική, που σώζει την ψυχή της κατηγορώντας ως κυνικούς όλους τουσ άλλους. Η δεύτερη μεγάλη χρησιμότητα του έργου αυτού είναι ότι στερεί από τους διαμορφωτές της κοινής γνώμης την δυνατότητα να κρύψουν κάτω από το χαλί όσα κατά καιρούς είπαν. Μας κάνει επίσης γνωστές τις αντιδράσεις των ομογενών μας, οι οποίοι είδαν την μια από τις δύο πατρίδες τους να δέχεται επίθεση και την άλλη να πανηγυρίζει για αυτό. Είναι λοιπόν απαραίτητο για τους πολιτικούς που νομίζουν ότι ανέξοδα μπορούν να λένε άλλα μέσα κι άλλα έξω και για τους πολίτες που νομίζουν ότι όλα αυτά συνέβησαν κάπου μακριά και δεν επηρεάζουν το μέλλον τους. Ίσως αυτό το βιβλίο να μας βοηθήσει να καταλάβουμε τι κάναμε και την επόμενη φορά που θα ζητήσουμε τη βοήθεια των ανθρώπων αυτών, να τους αντιμετωπίσουμε με τον σεβασμό που τους αξίζει και με την ευγωμοσύνη που τους χρωστάμε.
https://www.evripidis.gr/product/58858/ ... -pathoyn-/

[Πορφύριος Εξαρχίδης]

Εγώ ουτε θυμάμαι που ήμουν την ημέρα που έπεσαν οι πύργοι ούτε τι έκανα και θα έλεγα πως ήταν απλά μια μέρα που οι ηπα έφαγε πούτσα και αποφάσισε να κυρήξει παγκόσμιο πένθος. Υπήρξαν χιλιες δυο προηγούμενες τραγωδίες που η αμερική οργάνωσε και εκτέλεσαε μα έχουν ξεχαστεί, έχουν αφεθεί στη λήθη. Είναι χαρακτηριστική η αντίδραση του μέσου Αμερικάνου που μονολογούσε: Μα γιατί; Τι τους κάναμε;
Ναι οι αμερικάνοι είναι τόσο ηλίθιοι. Δεν θα ακούσετε λοιπόν ποτέ για τo πως ξέσκισαν την νότιο αμερική. Δεν θα ακούσετε ποτέ για το εμπάργκο στην κούβα και τις αλλεπαλληλες προσπάθειες δολοφονίας του Κάστρο. Για τα πραξικοπήματα που οργάνωσαν και συνεχίζουν να οργανώνουν σε όλο τον κόσμο με τεράστιο ανθρώπινο κόστος. Για το βάναυσο κι αδικαιολόγητο εμπάργκο στο Ιράν που συμπεριλαμβάνει έλλειψη φαρμάκων που υπολογίζεται σε χιλιάδες χαμένες ζωές. Δε θα μπω σε λεπτομέρειες, μπορεί ο καθένας να τις βρει με ένα ψάξιμο.

Την ημέρα μετά την επίθεση το κογκρέσο ψήφισε νόμο για να απαλλάξει τις αεροπορικές εταιρίες απ' το να πληρώσουν τις οικογένειες των χαμένων. Η κυβέρνηση των ήπα τότε, έκανε μια συμφωνία με τις οικογένειες των θυμάτων να πληρώσει στον καθένα από αυτούς ένα σεβαστό ποσό.
Η καθαρίστρια που αναφέρθηκε πήρε 10.000 ντόλαρς ενώ ο τάδε ceo κοντά στο 1.000.000 ντόλαρς πάλι όχι πεσέτες.

Επίσης, ποτέ δεν είπε ο Μπιν Λάντεν ότι ήταν αυτός πίσω από την επίθεση. Όταν οι ΗΠΑ ζήτησαν την έκδοσή του από το Αφγανιστάν το Αφγανιστάν απάντησε: Παρουσιάστε μας στοιχεία για την εμπλοκή του Οσάμα και θα σας τον παραδώσουμε. Ουδέποτε παρουσίασαν στοιχεία. Ανταυτού εισέβαλλαν στο Ιράκ.
Ναι κύριοι. Είναι σαν να λέμε, ένας πακιστανός βιάζει την αδελφή σας κι εσείς για εκδίκηση, σκοτώνετε έναν Κύπριο.

[BigChiefWahoo]

Το μεγαλύτερο κοινωνικό πείραμα των τελευταίων δεκαετιών και ίσως η πρώτη μαζική ανθρωποθυσία που μεταδόθηκε λάιβ.

Στην Αγγλία ήμουν και καθ' οδόν για δουλειά.Σταμάτησα έξω από μία παμπ όπου υπήρχε πλήθος κόσμου συγκεντρωμένο απ' έξω.
Νόμιζα ότι έγινε κάποιος αιματηρός καυγάς - όχι,έβλεπαν το σκηνικό στην τηλεόραση.

[AlienWay]

Αυτό που μου είχε μείνει από εκείνη τη μέρα, είναι ότι πήγα εσπευσμένα στη τηλεόραση να παρακολουθήσω γιατί με είχε πάρει τηλέφωνο ένας φίλος και μου είπε ότι "κάτι γίνεται" και ότι ένα αεροπλάνο έπεσε σε έναν από τους δίδυμους πύργους. Αντίκρισα λοιπόν με σοκ και δέος τη πτώση και του δεύτερου αεροσκάφους στον δεύτερο πύργο και τη συνεπακόλουθη ισοπέδωσή τους.

Το ίδιο μεσημέρι, καθώς προβληματιζόμουν για τα όσα είχα δει, άκουσα μια έντονη αναταραχή προερχόμενη από το καφενείο που υπήρχε απέναντι από το σπίτι μου. Βγήκα στο μπαλκόνι και είδα ένα μπουλούκι από γέρους που προσπαθούσαν να χωρίσουν δύο αφηνιασμένους θαμώνες. Τραπέζια αναποδογύριζαν, καρέκλες εκτοξεύονταν κλπ.

"Παλιοκομμούνι", φώναζε ο ένας.
"Παλιοφασίστα", φώναζε ο άλλος.

Ο καθένας μπορεί να αντιληφθεί ποια ήταν η αιτία του καβγά.

[Στρακαστρουκας]

https://www.nytimes.com/2021/09/10/worl ... -isis.html

Εδω βλεπουμε το ψεμμα του πολεμου εναντια στην τρομοκρατια. Μετα την επιθεση στο αεροδρομιο της Καμπουλ(οπου υπαρχουν ισχυρες ενδειξεις πως οι πεζοναυτες σκοτωσαν καμια 100στη Αφγανους μετα την βμβιστικη επιθεση), βομβαρδισαν την Καμπουλ με drones και ανακοινωσαν τον θανατο 2 μελων του ΙΣΙΣ. Απο την ερευνα που εχει γινει μεχρι τωρα ο στοχος ηταν ενας κακομοιρης που μετεφερε μπιτονια με νερα και μαζι με αυτον σκοτωθηκαν αλλοι 9, αναμεσα τους 7 παιδια. Αυτα τα ψεμματα λενε στο Αμερικανικο κοινο 20 χρονια τωρα. Μετα ορισμενοι πεφτουν απο τα συννεφα βλεποντας ποσο δημοφιλεις ειναι αυτες οι οργανωσεις

[Dwarven Blacksmith]

Saturday marks the 20th anniversary of the 9/11 terror attacks. Many around the world are talking about this day, but deep reflection is rare within the US. Some US elites mentioned China, but they mostly emphasized that the US' war on terror launched after 9/11 presented an opportunity for China's rapid rise. Such rhetoric reflects their deep-rooted thinking: the US needs to be dedicated to containing China's rise and it has the capability to achieve that.

It seems that the year 2001 was the first year of the post-9/11 era and this year is the 20th year in this era. Such political chronology is a result of serious American centrism and shows the US "mission" to contain China's rise. Talking about 9/11 in this way shows that US elites have not walked out of their illusion. They always believe the US should and is able to shape the world and that it just made a detour over the past 20 years.

The 9/11 attacks are indeed a major event. It had profoundly affected the US' foreign policy for a period of time. But viewing it as a certain turning point of the global situation is an exaggeration of its significance. It is also farfetched to link it with China's rise.

After 9/11, the US did have more interest in improving ties with China in order to focus its attention on the war on terror during this time, which was beneficial for China's overall international environment. But it must be made clear that China's rise should be attributed to multiple factors and its fundamental driving force came from within the country - China's socialist market economy unleashed the Chinese people's pursuit for better lives and China realized rapid development by meeting people's demand to the greatest extent.

China's deep integration into the global trading system was not a handout from the US and the West. It was the result of mutually beneficial cooperation between China and WTO members and the huge sacrifices of diligent and intelligent Chinese people, who also received benefits they deserve.

The New China initiated its modernization process and the reform and opening-up policies accelerated the country's industrialization. The first 20 years of the 21st century were meant to be the two decades for China to catch up with the world. Development and living a good life are the sacred rights of the Chinese people. There is supposed to be no barrier in the world to China's comprehensive progress. Containing China's development is an evil delusion. Imagining this as something that should have taken place but was missed because of 9/11 is a misjudgment of the times and laws of the world.

During the Obama era, the US tried the so-called Asia-Pacific rebalance strategy and attempted to isolate China through negotiations for the Trans-Pacific Partnerships. But former US President Donald Trump didn't think it was a good deal, so he abandoned it. Likewise, the US' current China containment strategy is not going smoothly. The failure of its trade war against China is as clear as its failure in its war in Afghanistan. The obstacles it has met in constructing an anti-China alliance are more than what it has gained on the surface.

Evidently, the US' approach toward the former Soviet Union during the Cold War does not work on China. Some US politicians are filled with hatred when they talk about China, but why couldn't they stop the scale of the China-US trade from hitting a record high after a temporary slip? Why couldn't they stop US allies from continuing to treat China as one of their most important economic partners?

Though it is a major event, 9/11 cannot change the logic of globalization and cannot affect China's national system and the Chinese people's dream and diligence. The end of the Afghan war may spare the US a little more resources against China, but this won't change the trend of the era, either. The trend is shaped by technological development and the political progress of mankind, and it will not be shifted at the will of a few US political elites.

https://www.globaltimes.cn/page/202109/1233952.shtml