Σάββατο 27 Ιανουαρίου 2024Ήθελε να μάθει γιατί δόθηκε για υιοθεσία – «Ένιωσα ντροπή και αηδία γιατί οι γονείς μου ήταν αδέλφια».
Η Τερέζα Βέιλερ σήμερα.
Όταν η Τερέζα Βέιλερ προσπαθούσε να αποκτήσει τα δικά της παιδιά, δεν φανταζόταν ποτέ ποιος μπορεί να ήταν ο λόγος που δυσκολευόταν.
Σε όλη την ζωή της η Τερέζα Βέιλερ που σήμερα είναι 65 ετών, γνώριζε ότι είναι υιοθετημένη. Μεγάλωσε στο Λονδίνο με τον πατέρα της Τέρενς και την μητέρα της Τρούντα. Είχε μία χαρούμενη παιδική ηλικία και
γνώριζε πολύ λίγα για τους βιολογικούς γονείς της.
«Με τους καταπληκτικούς γονείς μου, τα δύο μεγαλύτερα αδέλφια Μάρτιν 69 ετών και Μάικλ, 67 ετών, και την μικρή αδελφή Φραν, 61 ετών, τα παιδικά μου χρόνια ήταν ειδυλλιακά», λέει η Τερέζα.
«Υιοθετήθηκα το 1961, δυόμισι ετών, και εκείνο τον καιρό οι θετοί γονείς έμεναν στο σκοτάδι σχετικά με το παρελθόν ενός παιδιού. Γνωρίζαμε μόνο ότι η μητέρα που με γέννησε ήταν ανύπαντρη και ότι είχα διαφημιστεί στην εφημερίδα ως κορίτσι με ‘ευφυΐα άνω του μέσου όρου’», αναφέρει η 65χρονη. Όταν κράτησε στην αγκαλιά της τον νεογέννητο ανιψιό της αποφάσισε να μάθει για την βιολογική οικογένεια της.
Ψάχνοντας τις ρίζες της.
Η ίδια θυμάται: «Ήταν το 1983 και εγώ ήμουν 24. Τον κρατούσα στην αγκαλιά μου και κυριεύτηκα από αγάπη». Γρήγορα η συζήτηση εστίασε στο σε ποιον έμοιαζε το μωρό και σε αναμνήσεις για τα πρώτα λόγια και τα πρώτα βήματα των αδερφών της.
«Συνειδητοποίησα ότι κανείς εκεί δεν ήξερε αυτά τα πράγματα για μένα και αν δεν είχα δικά μου παιδιά, δεν θα μπορούσα ποτέ να δημιουργήσω αυτές τις αναμνήσεις ως μαμά», αναφέρει η Τερέζα.
Ξαφνικά αισθάνθηκε απεγνωσμένη να αποκτήσει παιδί και να μάθει περισσότερα για τους βιολογικούς της συγγενείς. Άρχισε να εξετάζει το ιστορικό της και ένιωθε φόβο ότι θα πλήγωνε τους θετούς γονείς της εάν το μάθαιναν.
«Ζήτησα από τις κοινωνικές υπηρεσίες τα αρχεία υιοθεσίας μου. Επτά μήνες αργότερα κάθισα μόνη σε ένα ανώνυμο γραφείο του δημοτικού συμβουλίου, κοιτάζοντας νευρικά το φάκελό μου», λέει η Τερέζα.
Έμαθε που γεννήθηκε, το όνομα της μητέρας της και ότι ήταν 16 ετών όταν γεννήθηκε η Τερέζα. Σοκαρίστηκε όταν είδε ότι ο πατέρας της ήταν μόλις 14 ετών κατά την γέννηση της.
Συγκλονιστική αποκάλυψη.
Τότε, η Τερέζα είδε τις λέξεις που θα άλλαζαν τη ζωή της για πάντα.
Ο βιολογικός της πατέρας ήταν επίσης αδελφός της μαμάς της. Οι γονείς της ήταν αδέλφια. Είχε γεννηθεί από αιμομιξία.
«Απλώς κάθισα εκεί σοκαρισμένη, και σκεφτόμουν: Δεν μπορεί να είναι σωστό. Αλλά ήταν εκεί στη σελίδα. Απλώς σκέφτηκα ότι γι’ αυτό δεν με ήθελε κανείς και θυμάμαι ότι με κυρίευσε ένα κύμα αρρώστιας. Οι σκέψεις μου πήγαν αμέσως στη μαμά και τον μπαμπά. Αν ήξεραν πώς είχα συλληφθεί, δεν θα με είχαν υιοθετήσει ποτέ», εξήγησε η 65χρονη.
Γεμάτη απέχθεια για τον εαυτό της, η Τερέζα ορκίστηκε να μην πει ποτέ σε κανέναν αυτό που είχε ανακαλύψει από φόβο ότι θα αηδίαζαν. Εξαφανίστηκαν και οι ελπίδες της να γίνει μια μέρα μητέρα.
«Πώς θα μπορούσα να μεταδώσω αυτή τη ντροπή στα παιδιά μου ή ακόμα και να διακινδυνεύσω το γεγονός ότι μπορεί να κληρονομήσουν μια φρικτή ασθένεια;» αναρωτιέται η 65χρονη.
«Στα δευτερόλεπτα που μου πήρε να διαβάσω τα χαρτιά μου, τα όνειρά μου για τη μητρότητα γκρεμίστηκαν για πάντα», αναφέρει η Τερέζα.
Χρειαζόταν απαντήσεις.
Η Τερέζα, εκτός από τον φόβο ότι οι κοντινοί της άνθρωποι θα μάθαιναν με κάποιον τρόπο το ντροπιαστικό μυστικό της, έκρυψε και την στεναχώρια της για την απώλεια του ονείρου της μητρότητας.
«Στην αρχή, πήγαινα σπίτι αφού έβλεπα την αδερφή και τον ανιψιό μου και κατέρρεα. Κάθε νέα ανακοίνωση εγκυμοσύνης ή γέννησης με χτυπούσε όπως ο σωματικός πόνος.
Αλλά καθώς περνούσαν οι μήνες, έθαψα και αυτή την αγωνία. Ήταν το μόνο πράγμα που μπορούσα να κάνω για να προστατεύσω τον εαυτό μου», λέει η 65χρονη.
Ο θυμός της προς την βιολογική μητέρα της, όμως, μεγάλωνε.
Χρειαζόταν απαντήσεις και το 1985 κανόνισε μια συνάντηση πρόσωπο με πρόσωπο μέσω των κοινωνικών υπηρεσιών. «Όταν άνοιξε την πόρτα του διαμερίσματός της, σοκαρίστηκα όταν είδα κάποιον που μου έμοιαζε για πρώτη φορά στη ζωή μου. Τότε στο σαλόνι της είδα έναν άντρα. Κατάλαβα αμέσως ότι ήταν ο αδελφός της, ο πατέρας μου», θυμάται η 65χρονη.
«Αμέσως ο θυμός μου ξεχύθηκε. Πώς θα μπορούσαν να το έχουν κάνει αυτό; Συνειδητοποίησαν τον αντίκτυπο που είχε σε εμένα και στη ζωή μου; Αφού με περίμενε να τελειώσω, μου πρότεινε ήρεμα να φύγω και να γράψω όλες τις ερωτήσεις μου. Μετά θα μπορούσαμε να ξαναβρεθούμε», αναφέρει η Τερέζα.
Η Τερέζα Βέιλερ σε μικρή ηλικία.Η βιολογική μητέρα εξαφανίστηκε.
Τελικά η Τερέζα δεν είχε ποτέ την ευκαιρία να μάθει περισσότερα για το πώς γεννήθηκε. Όταν επέστρεψε τρεις εβδομάδες αργότερα, η βιολογική μητέρα της είχε εξαφανιστεί.
«Το αίσθημα της απόρριψης ήταν τεράστιο. Οι γονείς μου δεν με ήθελαν όταν ήμουν μικρό παιδί και τώρα με είχαν εγκαταλείψει ξανά ως ενήλικα. Η ντροπή και το αίσθημα αναξιότητας με χτύπησαν σαν κύμα και είχα ακόμα τόσες πολλές αναπάντητες ερωτήσεις. Δεν θα έπαιρνα ποτέ τις απαντήσεις», λέει η 65χρονη.
Για τα
επόμενα 15 χρόνια η Τερέζα κράτησε για τον εαυτό της το μυστικό της. Δεν είπε στην οικογένεια της γιατί δεν ήθελε παιδιά και έδινε τέλος σε ευτυχισμένες σχέσεις χωρίς εξήγηση.
Η Τερέζα Βέιλερ σε νεαρή ηλικία.Πότε είπε την αλήθεια.
Η ντροπή και η απέχθεια της για τον εαυτό της δεν έφυγαν ποτέ και δεν μπορούσε να είναι η υπομονετική γυναίκα που ήθελε απεγνωσμένα να είναι. Τότε
μια μέρα στα 41, η Τερέζα μιλούσε με έναν καλό φίλο και δεν μπορούσε να μείνει πια σιωπηλή.
«Όλα ξεχύθηκαν από μέσα μου. Ο τρόπος που είχα έρθει στον κόσμο, ο πραγματικός λόγος που δεν ήμουν μαμά και ο φόβος που είχα για το πώς θα με έβλεπαν όλοι αν ήξεραν την αλήθεια. Τρέμοντας, κοίταξα το πρόσωπό του, σίγουρη ότι θα έβλεπα την αηδία του. Αλλά προς έκπληξή μου, ήταν υπέροχος. Με διαβεβαίωσε ότι κανείς δεν θα σκεφτόταν διαφορετικά λόγω της καταγωγής μου. Αντί για φρίκη, απάντησε μόνο με συμπόνια», λέει η 65χρονη.
Η ανακούφιση της Τερέζας ήταν απίστευτη και η ντροπή της άρχισε να μειώνεται. Λίγα χρόνια αργότερα βρήκε το θάρρος να το πει στα αδέλφια της, τα οποία ανταποκρίθηκαν μόνο με αγάπη και υποστήριξη.
«Τελικά, λίγο πριν από τα 50, το είπα στη μαμά και στον μπαμπά», εξηγεί η Τερέζα.
«Ήταν αποκαρδιωμένοι, αλλά μόνο επειδή κουβαλούσα αυτό το βάρος μόνη μου για τόσο καιρό. Η αγάπη τους για μένα ήταν άνευ όρων. Ο μπαμπάς πέθανε το 2011, σε ηλικία 92 ετών, και η μαμά το 2020, στα 93», αναφέρει η 65χρονη.
Και συνεχίζει: «
Είμαι τόσο ευγνώμων που τους είπα την αλήθεια και που είχα την ευκαιρία να δω την αγάπη τους για μένα μόνο να μεγαλώνει στα χρόνια που είχαμε μαζί». Η Τερέζα θα κουβαλά πάντα μια θλίψη που δεν έκανε ποτέ παιδιά, αν και λατρεύει τα πολλά ανίψια της. Τώρα μπορεί να μιλήσει ανοιχτά για το μυστικό που τη βασάνιζε.
«Για δεκαετίες κοιτούσα στον καθρέφτη και ένιωθα μόνο ντροπή και αηδία. Τώρα, στα 65 μου, βλέπω μια δυνατή, χαρούμενη γυναίκα να μου χαμογελά. Είμαι κάποια που δεν κρατά πια μυστικά και ξέρω ότι πάντα άξιζα να με αγαπούν», καταλήγει η 65χρονη.
https://www.enikos.gr/timeout/ithele-na ... a/2097738/
