Οταν ο Ροκφέλερ φαγώθηκε από κανιβάλους.
Δημοσιεύτηκε: 25 Ιαν 2024, 15:10
Το 2014, ο δημοσιογράφος Καρλ Χόφμαν, κατά τη διάρκεια μιας αποστολής για το National Geographic στη Ολλανδική Νέα Γουινέα και συγκεκριμένα στην πρωτόγονη φυλή των Ασματ, ήρθε αντιμέτωπος με μία εικόνα που του προξένησε μεγάλο ενδιαφέρον.Η Ολλανδική Νέα Γουινέα, είναι ένα τεράστιο νησί που βρίσκεται στο Πέλαγος της Αυστραλίας.
Δύο μέλη της φυλής, κάνανε μια αναπαράσταση δολοφονίας: Ο ένας έκανε πως τρυπάει τον άλλον με το δόρυ του, μετά παρέστησε ότι τον αποκεφαλίζει και τέλος, παρέστησε ότι ανοίγει το σώμα με ένα μαχαίρι.
Ο Χόφμαν, ρώτησε τους ανθρώπους αυτούς τι ακριβώς είναι αυτό που παρίσταναν με το συγκεκριμένο τελετουργικό. Η πρώτη απάντηση που έλαβε, ήταν ότι επρόκειτο για ένα ζήτημα ταμπού, για ένα θέμα που η φυλή τους απαγορεύεται να μιλάει σε οποιονδήποτε. Ο Χόφμαν μετά από αυτό, άρχισε να ρωτάει επίμονα τα μέλη της φυλής, ένα προς έναν, αν ο συγκεκριμένος φόνος της αναπαράστασης είχε λάβει χώρα στα αλήθεια. Οι πρώτες απαντήσεις που έλαβε, ήταν ότι πράγματι, επρόκειτο για έναν φόνο που είχαν διαπράξει μερικές δεκαετίες πριν, όταν κάποιοι από αυτούς είχαν σκοτώσει ένα "πνεύμα που είχε έρθει από τη θάλασσα". Ο Χοφμαν γνώριζε ότι ως πνεύματα, η συγκεκριμένη κοινότητα αποκαλούσε όλους τους λευκούς, εφόσον μέχρι τη δεκαετία του 60, δεν είχαν δει λευκους ανθρώπους. Από τότε κι έπειτα, στο νησί κάνανε απόβαση οι Ολλανδοί αποικιοκράτες μαζί με ιεραπόστολους.
Πολλές φορές μάλιστα, η συμπεριφορά των αποικιοκρατών, δεν ήταν ειρηνική. Μόλις τρια χρόνια από τη δολοφονία του λευκού άντρα, οι Ολλανδοί είχαν δολοφονήσει πέντε ανθρώπους από την ελίτ του Ασμάτ. Η φυλή πίστευε στην αποκατάσταση των ισορροπιών, έτσι λοιπόν, όταν μια ομάδα από αυτούς είδαν τον λευκό άντρα να βγαίνει από τη θάλασσα, ο αρχηγός τους αναφώνησε "να η ευκαιρία μας να αποκαταστήσουμε την ισορροπία".
Ο θάνατος του νεαρού άντρα ήταν φριχτός. Οι ντόπιοι αυτοί άνδρες ήταν μυώδεις, δυνατοί, με σκούρο δέρμα και τεράστια πίρσινγκ. Δεν έχασαν χρόνο. Έβγαλαν τον λευκό στην ακτή και σε μια απρόσμενη κίνηση, τον περικύκλωσαν.
Ο Αχίμ, επικεφαλής ενός από τα πέντε σπίτια που αποτελούσαν το χωριό Ασμάτ, στράφηκε στον Πεπ, ο οποίος είχε σκοτώσει περισσότερους ανθρώπους από οποιονδήποτε άλλο και είχε μαζέψει τα περισσότερα κεφάλια.
«Έσκυψε και κάρφωσε την πλάτη του λευκού σχίζοντας το δέρμα με το δόρυ μέχρι τα πλευρά του. Έπειτα τον έβαλαν σε ένα κανό», γράφει ο συγγραφέας.
Το είχαν κάνει δεκάδες φορές ακολουθώντας ιερούς κανόνες που καθόριζαν τη ζωή και τους έκαναν άντρες. Ήταν έτοιμοι να πάρουν τη δύναμή του και να αποκαταστήσουν την ισορροπία στον κόσμο.
Οι πενήντα άνδρες μπήκαν στα κανό και άρχισαν να κατεβαίνουν τον ποταμό για να φτάσουν σε ένα σημείο της ακτής που είχε μαλακή λάσπη. Εκεί έβγαλαν τον νεαρό από το κανό, τον έσυραν στη λάσπη και άρχισαν να τον χτυπάνε στο κεφάλι.
«Αυτό το κεφάλι είναι δικό μου!» φώναξε κάποιος από τη φυλή.
Ο Φιν ο Πεπ και ο Αχίμ τον σήκωσαν ελαφρώς από το έδαφος και έσπρωξαν το κεφάλι του προς τα εμπρός. Ένα τσεκούρι σηκώθηκε και έπεσε στο πίσω μέρος του λαιμού του. Ο "λευκός από τη θάλασσα", ήταν νεκρός.
Ο Αχίμ τον γύρισε και έσπρωξε στο λαιμό του ένα μαχαίρι από μπαμπού, έπειτα πίεσε το κεφάλι πίσω μέχρι να σπάσουν οι σπόνδυλοι. Ηταν πλέον ιερό κρέας.
Αμέσως μετά, του έσπασαν τα πλευρά με ένα τσεκούρι, ξερίζωσαν το στέρνο, έκοψαν τα χέρια και τα πόδια και έβγαλαν τα εντόσθιά του, καθώς οι υπόλοιποι άνδρες της φυλής έψαλλαν.
«Τίναξαν τα μυαλά στο φύλλο μιας μπανανιάς, έξυσαν το κρανίο με ένα μαχαίρι για να πάρουν ό,τι είχε απομείνει, έπειτα ανακάτεψαν τη μάζα με σάγκο, έκλεισαν το φύλλο από πάνω και το έβαλαν στη φωτιά. Αυτό το φαγητό ήταν ιδιαίτερο.
Ο Χόφμαν, γνώριζε ότι ο πλούσιος γόνος της οικογένειας Ροκφέλλερ, ο Μάικ Ροκφέλερ , εγγονός του πλουσιότερου ανθρώπου στον κόσμο, και γιος του κυβερνήτη της Νέας Υόρκης και του μετέπειτα αντιπροέδρου των ΗΠΑ, Νέλσον Ροκφέλερ, είχε εξαφανιστεί στη συγκεκριμένη περιοχή. Η εξαφάνιση είχε δηλωθεί στις 21 Νοεμβρίου του 1961. Προς μεγάλη του έκπληξη, ήταν οι ίδιοι οι Ασματ που τον έκαναν να συσχετίσει το γεγονός αυτό με τη δολοφονία όταν του αποκάλυψαν το όνομα του "ανθρώπου από τη θάλασσα": Μάικ Ροκφέλερ.
Ο 23χρονος αγαπούσε την περιπέτεια και τα ήθη των ιθαγενών και είχε πάει εκεί με ένα φίλο του, προκειμένου να γυρίσει ένα ντοκιμαντέρ και παράλληλα να συλλέξει διάφορα πολιτιστικά τεχνουργήματα της φυλής, προκειμένου να τα εξασφαλίσει για το πολυτελές ιδιωτικό μουσείο της οικογένειάς του. Αυτό που γνωρίζουμε από το ημερολόγιο του Μάικ ήταν πως τα μέλη της φυλής ήταν κάπως επιφυλακτικά απέναντι σε αυτόν και στους ανθρωπολόγους που τον συνόδευαν, ενώ αρνήθηκαν επίμονα να τους πουλήσουν τα αντικείμενά τους.
Στις 17 Νοεμβρίου του 1961, ο Ροκφέλερ, ο Γουάσνικ και δύο 13χρονοι ιθαγενείς επιβιβάστηκαν στο σκάφος και ξεκίνησαν για τη νότια Νέα Γουινέα. Κατά τη διάρκεια του ταξιδιού, ο καιρός χειροτέρευε και τα κύματα αγρίευαν. Κάποια στιγμή στις 18 Νοεμβρίου, το καταμαράν αναποδογύρισε. Οι ιθαγενείς κολύμπησαν γρήγορα προς την ακτή, όμως οι "επισκέπτες", μαζί με τον Μάικ, είχαν μείνει πίσω, να επιπλέουν στο νερό.
Πέρασαν τη νύχτα στο νερό, αλλά το πρωί της 19ης, ο Ροκφέλερ έφυγε μόνος του κολυμπώντας προς την ακτή λέγοντας στον ανθρωπολόγο που ήταν μαζί του, "μπορώ να τα καταφέρω". ]
Αποφάσισε να κολυμπήσει τα 8 χιλιόμετρα που τον χώριζαν απ’ την ακτή. Έβγαλε τα ρούχα του και τα χρησιμοποίησε για να δέσει δύο άδεια μπιτόνια βενζίνης γύρω απ’ το σώμα του, σαν σωσίβιο. Ήταν ικανός κολυμβητής. Μόνο ένα κίνδυνο είχε. Να τον φάνε οι καρχαρίες. Ο Γουάσνικ παρατηρούσε το κεφάλι του νεαρού Ροκφέλερ να χάνεται καθώς κολυμπούσε προς την ακτή. Ήταν η τελευταία φορά που τον είδε. Ο Γουάσνικ ήταν τυχερός, καθώς η βοήθεια έφθασε 9 ώρες μετά και ο ανθρωπολόγος μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο. Όμως, ο Ροκφέλερ είχε εξαφανιστεί....
Η οικογένεια Ροκφέλερ είχε χρηματοδοτήσει μια μεγάλη εκστρατεία ανεύρεσής του, ωστόσο όταν οι προσπάθειες κατέληξαν άκαρπες, τον θεώρησαν νεκρό από πνιγμό.
Ο Χόφμαν ταξίδεψε στο Ασμάτ, το οποίο αποτελείται από βάλτους και ποτάμια και πέρασε τέσσερις μήνες εκεί, με τους γιους των δολοφόνων του Μάικλ. «Αυτοί οι άνδρες ήταν πρωτόγονοι και έκαναν πράγματα-ταμπού για τον δυτικό κόσμο» θα πει αργότερα ο συγγραφέας.
Είχαν σεξουαλικές επαφές μεταξύ τους, μοιράζονταν συζύγους, έπιναν ο ένας τα ούρα του άλλου και έκαναν πεολειχία στον αρχηγό του Βασίμ.
Σκότωσαν τους γείτονές τους, έκαναν συλλογή από ανθρώπινα κεφάλια και έτρωγαν ανθρώπινη σάρκα.
Ωστόσο υπήρχε ένα ακόμη ερώτημα που τον απασχολούσε. Εφόσον όπως λέγανε οι ιθαγενείς, με τη φριχτή δολοφονία του Μάικ θεωρούσαν οτι "αποκαθηστούσαν την ισορροπία" τότε γιατί απαγόρευσαν την αφήγηση της ιστορίας αυτής σε οποιονδήποτε και γιατί έδειχναν μετανιωμένοι για την πράξη τους;
Η απάντηση που του έδωσαν, ήταν εντυπωσιακή: Φαίνεται πως αμέσως μετά τη δολοφονία του Μάικ, εξαπλώθηκε επιδημία χολέρας στην περιοχή και πέθαναν εκατοντάδες ιθαγενείς.
Οι ιθαγενείς δεν μίλησαν σε κανένα για το θάνατο του Ροκφέλερ, επειδή πίστευαν ότι το πνεύμα του τους καταράστηκε.
Οι τοπικές δοξασίες αναφέρονται "στη τιμωρία του ανθρώπου που ήρθε από τη θάλασσα" και το περιστατικό έχει τροφοδοτήσει ακόμη και τη μυθολογία της φυλής.
Κάπως έτσι, πολλά χρόνια μετά, λύθηκε το μυστήριο της εξαφάνισης του Μάικ Ροκφέλλερ και η αποτρόπαια αλήθεια βγήκε στο φως. Είναι κάτι που για τους κατοίκους της φυλής Ασματ ισοδυναμεί με κατάρα. Οπως είχε πει χαρακτηριστικά ένας ντόπιος στον Χόφμαν, "Μην πείτε αυτή την ιστορία σε κανένα άντρα και σε κανένα χωριό, γιατί είναι μόνο για εμάς. (….) Αν την πείτε, θα πεθάνετε. Φοβάμαι ότι θα πεθάνετε και η οικογένειά σας θα πεθάνει».
Πηγές: https://www.mixanitouxronou.gr/maikl-ro ... -ekdikisi/
https://www.bovary.gr/oramatistes/9601/ ... nivalismoy
gloomy gentlemen:
Δύο μέλη της φυλής, κάνανε μια αναπαράσταση δολοφονίας: Ο ένας έκανε πως τρυπάει τον άλλον με το δόρυ του, μετά παρέστησε ότι τον αποκεφαλίζει και τέλος, παρέστησε ότι ανοίγει το σώμα με ένα μαχαίρι.
Ο Χόφμαν, ρώτησε τους ανθρώπους αυτούς τι ακριβώς είναι αυτό που παρίσταναν με το συγκεκριμένο τελετουργικό. Η πρώτη απάντηση που έλαβε, ήταν ότι επρόκειτο για ένα ζήτημα ταμπού, για ένα θέμα που η φυλή τους απαγορεύεται να μιλάει σε οποιονδήποτε. Ο Χόφμαν μετά από αυτό, άρχισε να ρωτάει επίμονα τα μέλη της φυλής, ένα προς έναν, αν ο συγκεκριμένος φόνος της αναπαράστασης είχε λάβει χώρα στα αλήθεια. Οι πρώτες απαντήσεις που έλαβε, ήταν ότι πράγματι, επρόκειτο για έναν φόνο που είχαν διαπράξει μερικές δεκαετίες πριν, όταν κάποιοι από αυτούς είχαν σκοτώσει ένα "πνεύμα που είχε έρθει από τη θάλασσα". Ο Χοφμαν γνώριζε ότι ως πνεύματα, η συγκεκριμένη κοινότητα αποκαλούσε όλους τους λευκούς, εφόσον μέχρι τη δεκαετία του 60, δεν είχαν δει λευκους ανθρώπους. Από τότε κι έπειτα, στο νησί κάνανε απόβαση οι Ολλανδοί αποικιοκράτες μαζί με ιεραπόστολους.
Πολλές φορές μάλιστα, η συμπεριφορά των αποικιοκρατών, δεν ήταν ειρηνική. Μόλις τρια χρόνια από τη δολοφονία του λευκού άντρα, οι Ολλανδοί είχαν δολοφονήσει πέντε ανθρώπους από την ελίτ του Ασμάτ. Η φυλή πίστευε στην αποκατάσταση των ισορροπιών, έτσι λοιπόν, όταν μια ομάδα από αυτούς είδαν τον λευκό άντρα να βγαίνει από τη θάλασσα, ο αρχηγός τους αναφώνησε "να η ευκαιρία μας να αποκαταστήσουμε την ισορροπία".
Ο θάνατος του νεαρού άντρα ήταν φριχτός. Οι ντόπιοι αυτοί άνδρες ήταν μυώδεις, δυνατοί, με σκούρο δέρμα και τεράστια πίρσινγκ. Δεν έχασαν χρόνο. Έβγαλαν τον λευκό στην ακτή και σε μια απρόσμενη κίνηση, τον περικύκλωσαν.
Ο Αχίμ, επικεφαλής ενός από τα πέντε σπίτια που αποτελούσαν το χωριό Ασμάτ, στράφηκε στον Πεπ, ο οποίος είχε σκοτώσει περισσότερους ανθρώπους από οποιονδήποτε άλλο και είχε μαζέψει τα περισσότερα κεφάλια.
«Έσκυψε και κάρφωσε την πλάτη του λευκού σχίζοντας το δέρμα με το δόρυ μέχρι τα πλευρά του. Έπειτα τον έβαλαν σε ένα κανό», γράφει ο συγγραφέας.
Το είχαν κάνει δεκάδες φορές ακολουθώντας ιερούς κανόνες που καθόριζαν τη ζωή και τους έκαναν άντρες. Ήταν έτοιμοι να πάρουν τη δύναμή του και να αποκαταστήσουν την ισορροπία στον κόσμο.
Οι πενήντα άνδρες μπήκαν στα κανό και άρχισαν να κατεβαίνουν τον ποταμό για να φτάσουν σε ένα σημείο της ακτής που είχε μαλακή λάσπη. Εκεί έβγαλαν τον νεαρό από το κανό, τον έσυραν στη λάσπη και άρχισαν να τον χτυπάνε στο κεφάλι.
«Αυτό το κεφάλι είναι δικό μου!» φώναξε κάποιος από τη φυλή.
Ο Φιν ο Πεπ και ο Αχίμ τον σήκωσαν ελαφρώς από το έδαφος και έσπρωξαν το κεφάλι του προς τα εμπρός. Ένα τσεκούρι σηκώθηκε και έπεσε στο πίσω μέρος του λαιμού του. Ο "λευκός από τη θάλασσα", ήταν νεκρός.
Ο Αχίμ τον γύρισε και έσπρωξε στο λαιμό του ένα μαχαίρι από μπαμπού, έπειτα πίεσε το κεφάλι πίσω μέχρι να σπάσουν οι σπόνδυλοι. Ηταν πλέον ιερό κρέας.
Αμέσως μετά, του έσπασαν τα πλευρά με ένα τσεκούρι, ξερίζωσαν το στέρνο, έκοψαν τα χέρια και τα πόδια και έβγαλαν τα εντόσθιά του, καθώς οι υπόλοιποι άνδρες της φυλής έψαλλαν.
«Τίναξαν τα μυαλά στο φύλλο μιας μπανανιάς, έξυσαν το κρανίο με ένα μαχαίρι για να πάρουν ό,τι είχε απομείνει, έπειτα ανακάτεψαν τη μάζα με σάγκο, έκλεισαν το φύλλο από πάνω και το έβαλαν στη φωτιά. Αυτό το φαγητό ήταν ιδιαίτερο.
Ο Χόφμαν, γνώριζε ότι ο πλούσιος γόνος της οικογένειας Ροκφέλλερ, ο Μάικ Ροκφέλερ , εγγονός του πλουσιότερου ανθρώπου στον κόσμο, και γιος του κυβερνήτη της Νέας Υόρκης και του μετέπειτα αντιπροέδρου των ΗΠΑ, Νέλσον Ροκφέλερ, είχε εξαφανιστεί στη συγκεκριμένη περιοχή. Η εξαφάνιση είχε δηλωθεί στις 21 Νοεμβρίου του 1961. Προς μεγάλη του έκπληξη, ήταν οι ίδιοι οι Ασματ που τον έκαναν να συσχετίσει το γεγονός αυτό με τη δολοφονία όταν του αποκάλυψαν το όνομα του "ανθρώπου από τη θάλασσα": Μάικ Ροκφέλερ.
Ο 23χρονος αγαπούσε την περιπέτεια και τα ήθη των ιθαγενών και είχε πάει εκεί με ένα φίλο του, προκειμένου να γυρίσει ένα ντοκιμαντέρ και παράλληλα να συλλέξει διάφορα πολιτιστικά τεχνουργήματα της φυλής, προκειμένου να τα εξασφαλίσει για το πολυτελές ιδιωτικό μουσείο της οικογένειάς του. Αυτό που γνωρίζουμε από το ημερολόγιο του Μάικ ήταν πως τα μέλη της φυλής ήταν κάπως επιφυλακτικά απέναντι σε αυτόν και στους ανθρωπολόγους που τον συνόδευαν, ενώ αρνήθηκαν επίμονα να τους πουλήσουν τα αντικείμενά τους.
Στις 17 Νοεμβρίου του 1961, ο Ροκφέλερ, ο Γουάσνικ και δύο 13χρονοι ιθαγενείς επιβιβάστηκαν στο σκάφος και ξεκίνησαν για τη νότια Νέα Γουινέα. Κατά τη διάρκεια του ταξιδιού, ο καιρός χειροτέρευε και τα κύματα αγρίευαν. Κάποια στιγμή στις 18 Νοεμβρίου, το καταμαράν αναποδογύρισε. Οι ιθαγενείς κολύμπησαν γρήγορα προς την ακτή, όμως οι "επισκέπτες", μαζί με τον Μάικ, είχαν μείνει πίσω, να επιπλέουν στο νερό.
Πέρασαν τη νύχτα στο νερό, αλλά το πρωί της 19ης, ο Ροκφέλερ έφυγε μόνος του κολυμπώντας προς την ακτή λέγοντας στον ανθρωπολόγο που ήταν μαζί του, "μπορώ να τα καταφέρω". ]
Αποφάσισε να κολυμπήσει τα 8 χιλιόμετρα που τον χώριζαν απ’ την ακτή. Έβγαλε τα ρούχα του και τα χρησιμοποίησε για να δέσει δύο άδεια μπιτόνια βενζίνης γύρω απ’ το σώμα του, σαν σωσίβιο. Ήταν ικανός κολυμβητής. Μόνο ένα κίνδυνο είχε. Να τον φάνε οι καρχαρίες. Ο Γουάσνικ παρατηρούσε το κεφάλι του νεαρού Ροκφέλερ να χάνεται καθώς κολυμπούσε προς την ακτή. Ήταν η τελευταία φορά που τον είδε. Ο Γουάσνικ ήταν τυχερός, καθώς η βοήθεια έφθασε 9 ώρες μετά και ο ανθρωπολόγος μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο. Όμως, ο Ροκφέλερ είχε εξαφανιστεί....
Η οικογένεια Ροκφέλερ είχε χρηματοδοτήσει μια μεγάλη εκστρατεία ανεύρεσής του, ωστόσο όταν οι προσπάθειες κατέληξαν άκαρπες, τον θεώρησαν νεκρό από πνιγμό.
Ο Χόφμαν ταξίδεψε στο Ασμάτ, το οποίο αποτελείται από βάλτους και ποτάμια και πέρασε τέσσερις μήνες εκεί, με τους γιους των δολοφόνων του Μάικλ. «Αυτοί οι άνδρες ήταν πρωτόγονοι και έκαναν πράγματα-ταμπού για τον δυτικό κόσμο» θα πει αργότερα ο συγγραφέας.
Είχαν σεξουαλικές επαφές μεταξύ τους, μοιράζονταν συζύγους, έπιναν ο ένας τα ούρα του άλλου και έκαναν πεολειχία στον αρχηγό του Βασίμ.
Σκότωσαν τους γείτονές τους, έκαναν συλλογή από ανθρώπινα κεφάλια και έτρωγαν ανθρώπινη σάρκα.
Ωστόσο υπήρχε ένα ακόμη ερώτημα που τον απασχολούσε. Εφόσον όπως λέγανε οι ιθαγενείς, με τη φριχτή δολοφονία του Μάικ θεωρούσαν οτι "αποκαθηστούσαν την ισορροπία" τότε γιατί απαγόρευσαν την αφήγηση της ιστορίας αυτής σε οποιονδήποτε και γιατί έδειχναν μετανιωμένοι για την πράξη τους;
Η απάντηση που του έδωσαν, ήταν εντυπωσιακή: Φαίνεται πως αμέσως μετά τη δολοφονία του Μάικ, εξαπλώθηκε επιδημία χολέρας στην περιοχή και πέθαναν εκατοντάδες ιθαγενείς.
Οι ιθαγενείς δεν μίλησαν σε κανένα για το θάνατο του Ροκφέλερ, επειδή πίστευαν ότι το πνεύμα του τους καταράστηκε.
Οι τοπικές δοξασίες αναφέρονται "στη τιμωρία του ανθρώπου που ήρθε από τη θάλασσα" και το περιστατικό έχει τροφοδοτήσει ακόμη και τη μυθολογία της φυλής.
Κάπως έτσι, πολλά χρόνια μετά, λύθηκε το μυστήριο της εξαφάνισης του Μάικ Ροκφέλλερ και η αποτρόπαια αλήθεια βγήκε στο φως. Είναι κάτι που για τους κατοίκους της φυλής Ασματ ισοδυναμεί με κατάρα. Οπως είχε πει χαρακτηριστικά ένας ντόπιος στον Χόφμαν, "Μην πείτε αυτή την ιστορία σε κανένα άντρα και σε κανένα χωριό, γιατί είναι μόνο για εμάς. (….) Αν την πείτε, θα πεθάνετε. Φοβάμαι ότι θα πεθάνετε και η οικογένειά σας θα πεθάνει».
Πηγές: https://www.mixanitouxronou.gr/maikl-ro ... -ekdikisi/
https://www.bovary.gr/oramatistes/9601/ ... nivalismoy
gloomy gentlemen:
