Εκπληκτικέ, να διευκρινήσω αρχικώς ότι το σκεπτικό "αν το θύμα είναι ο δικός μου άνθρωπος θα... και θα... και θα... αλλά η κοινωνία πρέπει να... γιατί ....κλπ" είναι η πιο συνηθισμένη απάντηση. Για την ακρίβεια είναι μετάθεση του όποιου "ανθρωπισμού" σε άλλες πλάτες.EKPLIKTIKOS έγραψε: ↑27 Ιούλ 2022, 11:44Δε διαφωνώ προφανώς ότι είναι χάσιμο χρόνου να προσπαθείς να σωφρονισεις κάποια άτομα. Όχι όλα προφανώς, αλλά κάποια. Μιλάω για τη λογική ότι αν είχαμε θανατική ποινή δε θα είχαμε Μπαμπηδες Αναγνωστοπουλους, τους βιαστές-δολοφονους της Ρόδου, κοκ. Ή έστω θα τους είχαμε σε μικρότερο βαθμό. Το θεωρώ απίθανο αλλά δεν το ξέρω.
Κατά τα άλλα ο εστιασμός στη σημαντικότητα της ζωής του θύτη, δεν είναι ακριβώς ανθρωπισμός αλλά το τελείως αντίθετο γιατί αγνοεί παντελώς τη σημαντικότητα της ζωής του θύματος και του περίγυρου του.
Και αυτό -κατά τη γνώμη μου τουλάχιστον- παραπέμπει σε θρησκευτικού τύπου αντίληψη και θεωρήσεις όπως "μόνον ο Θεός έχει δικαίωμα να πάρει τη ζωή του οποιουσδήποτε" κλπ κλπ
Κατά τα άλλα, το βασικό ζητούμενο δεν είναι ο σωφρονισμός αλλά αυτό που έγραψα πριν. Η απομάκρυνση των επικίνδυνων ανθρώπων από την κοινωνία. Τα πως και τα γιατί της κάθε περίπτωσης και σε ποιες περιπτώσεις μπορεί να έχει θετικά αποτελέσματα ο σωφρονισμός, είναι ήσσονος σημασίας.