Οι Ιταλοί Κατσούλες, πολύ καλοφτιαγμένο ντοκιμαντέρ, προτείνεται
Το νήμα των εγκλημάτων
Κανόνες Δ. Συζήτησης
Προσοχή: Σύμφωνα με το νόμο απαγορεύεται η δημοσιοποίηση ονομαστικά η φωτογραφικά ποινικών καταδικών οποιουδήποτε βαθμού & αιτιολογίας καθώς εμπίπτουν στα ευαίσθητα προσωπικά δεδομένα του ατόμου. Τυχόν δημοσιοποίηση τέτοιων δεδομένων ενδέχεται να επιφέρει ποινικές κυρώσεις στο συντάκτη. Επιτρέπεται μόνο αν έχει δοθεί εισαγγελική εντολή και μόνο για το χρονικό διάστημα που αυτή ισχύει. Οφείλετε σε κάθε περίπτωση να ζητήσετε με αναφορά τη διαγραφή της ανάρτησης πριν παρέλθει το χρονικό διάστημα της νόμιμης δημοσιοποίησης. Η διαχείριση αποποιείται κάθε ευθύνη για τυχόν ποινικές ευθύνες αν παραβιάσετε τα παραπάνω.
Προσοχή: Σύμφωνα με το νόμο απαγορεύεται η δημοσιοποίηση ονομαστικά η φωτογραφικά ποινικών καταδικών οποιουδήποτε βαθμού & αιτιολογίας καθώς εμπίπτουν στα ευαίσθητα προσωπικά δεδομένα του ατόμου. Τυχόν δημοσιοποίηση τέτοιων δεδομένων ενδέχεται να επιφέρει ποινικές κυρώσεις στο συντάκτη. Επιτρέπεται μόνο αν έχει δοθεί εισαγγελική εντολή και μόνο για το χρονικό διάστημα που αυτή ισχύει. Οφείλετε σε κάθε περίπτωση να ζητήσετε με αναφορά τη διαγραφή της ανάρτησης πριν παρέλθει το χρονικό διάστημα της νόμιμης δημοσιοποίησης. Η διαχείριση αποποιείται κάθε ευθύνη για τυχόν ποινικές ευθύνες αν παραβιάσετε τα παραπάνω.
-
Ένοπλος σοσιαλμπαχαλάκης
- Δημοσιεύσεις: 22810
- Εγγραφή: 19 Σεπ 2018, 10:47
Re: Το νήμα των εγκλημάτων
22.11.2023
Ξεσπά η μητέρα της γυναίκας που σκότωσε και έθαψε ο άνδρας της:«Είπαν ισόβια και αυτός βγήκε στα 6,5 χρόνια».
Κανένα από τα δύο του παιδιά δεν έχει πλέον σχέση μαζί του.
Εκτός φυλακής συνεχίζει τη ζωή του ο 53χρονος μουσικός ο οποίος το 2008 σκότωσε και έθαψε τη σύζυγό του σε ένα πάρκο στη Φιλοθέη, στο οποίο κάποτε πήγαιναν με τα παιδιά τους.
Ο δράστης πρωτόδικα καταδικάστηκε σε ισόβια αλλά το 2014 τα «έσπασε» με το ελαφρυντικό του πρότερου έντιμου βίου και έναν χρόνο μετά αποφυλακίστηκε.
Πλέον, ανεβάζει τραγούδια, πολλά από τα οποία είναι βιωματικά.
«Μόνη μου ελπίδα είναι πλέον να ξεκινήσω απ’ την αρχή. Ξέρω πως τα χρώματα που θα χρησιμοποιήσω για να καλύψω το σκοτάδι θα έχουν πάντα μια σκιά θανάτου στη ζωντάνια τους. Όμως δεν γέρασα ακόμη κι ούτε άντεξα τόσο για να τα παρατήσω. Εμπρός λοιπόν Γιαννάκο, πάμε πάλι απ’ την αρχή. Παίρνεις το πινέλο και αγωνίζεσαι», γράφει στο ημερολόγιο του.
Κανένα από τα δύο του παιδιά δεν έχει πλέον σχέση μαζί του. Όταν τα άφησε ορφανά από μητέρα, ο γιος του ήταν 4,5 ετών και η κόρη του μόλις 14 μηνών.
Το έγκλημα είχε συνταράξει τη χώρα, καθώς τις πρώτες μέρες ο δράστης το έπαιζε ανήξερος. Είχε προσλάβει μάλιστα και ιδιωτικό ερευνητή ο οποίος περιγράφει στην εκπομπή «LIVE NEWS» μνήμες από εκείνη την εποχή.
«Ο άνθρωπος αυτός ήταν ηθοποιός που προσπάθησε να με χρησιμοποιήσει ως άλλοθι για πείσει την οικογένεια και την κοινή γνώμη ότι δεν έχει καμία σχέση».
Μετά από αντιφάσεις όμως ο δράστης αναγκάστηκε να ομολογήσει και οδηγήθηκε στη φυλακή. Αιτία όπως διαπιστώθηκε, η πρόθεση της συζύγου του, να πάρει διαζύγιο.
Η ομολογία του.
«Η πρώτη σκέψη μου ήταν να αυτοκτονήσω αλλά μετά σκέφτηκα τα παιδιά μας. Πώς θα μεγαλώσουν χωρίς τους γονείς τους; Έπρεπε να ζήσω για να μεγαλώσω τα δυο παιδιά μου. Έτσι λοιπόν αποφάσισα να εξαφανίσω το πτώμα της. Δεν σκεφτόμουν λογικά. Το μεγάλο μου λάθος ήταν που δεν έφυγα από την αρχή του καβγά μας για να αποφύγω το μοιραίο».
Εκείνο το βράδυ του 2008, ο τότε 36χρονος άντρας χτύπησε τη σύζυγό του με σίδερο, την αποτελείωσε με γροθιές και όταν διαπίστωσε πως ήταν νεκρή, την έθαψε στο πάρκο και έριξε από πάνω πέτρες και τσιμέντο.
Το ξέσπασμα της μητέρας του θύματος.
Η μητέρα της 36χρονης που δολοφονήθηκε από τον μουσικό, ξεσπά για τις δύσκολες στιγμές που βιώνει όλα αυτά τα χρόνια.
«Το μήνυμα είναι ότι δεν υπάρχει δικαιοσύνη και όλες οι χαροκαμμένες μάνες ζητάνε τα παιδιά τους γιατί δεν υπάρχει δικαιοσύνη. Ζουμε με τις αναμνήσεις. Αυτός είπαν ότι θα είναι ισόβια και στα 6 χρόνια, 6,5 βγήκε. Και τι δεν έχω ζήσει».
https://www.pronews.gr/koinonia/ksespa- ... 65-xronia/
Ξεσπά η μητέρα της γυναίκας που σκότωσε και έθαψε ο άνδρας της:«Είπαν ισόβια και αυτός βγήκε στα 6,5 χρόνια».
Κανένα από τα δύο του παιδιά δεν έχει πλέον σχέση μαζί του.
Εκτός φυλακής συνεχίζει τη ζωή του ο 53χρονος μουσικός ο οποίος το 2008 σκότωσε και έθαψε τη σύζυγό του σε ένα πάρκο στη Φιλοθέη, στο οποίο κάποτε πήγαιναν με τα παιδιά τους.
Ο δράστης πρωτόδικα καταδικάστηκε σε ισόβια αλλά το 2014 τα «έσπασε» με το ελαφρυντικό του πρότερου έντιμου βίου και έναν χρόνο μετά αποφυλακίστηκε.
Πλέον, ανεβάζει τραγούδια, πολλά από τα οποία είναι βιωματικά.
«Μόνη μου ελπίδα είναι πλέον να ξεκινήσω απ’ την αρχή. Ξέρω πως τα χρώματα που θα χρησιμοποιήσω για να καλύψω το σκοτάδι θα έχουν πάντα μια σκιά θανάτου στη ζωντάνια τους. Όμως δεν γέρασα ακόμη κι ούτε άντεξα τόσο για να τα παρατήσω. Εμπρός λοιπόν Γιαννάκο, πάμε πάλι απ’ την αρχή. Παίρνεις το πινέλο και αγωνίζεσαι», γράφει στο ημερολόγιο του.
Κανένα από τα δύο του παιδιά δεν έχει πλέον σχέση μαζί του. Όταν τα άφησε ορφανά από μητέρα, ο γιος του ήταν 4,5 ετών και η κόρη του μόλις 14 μηνών.
Το έγκλημα είχε συνταράξει τη χώρα, καθώς τις πρώτες μέρες ο δράστης το έπαιζε ανήξερος. Είχε προσλάβει μάλιστα και ιδιωτικό ερευνητή ο οποίος περιγράφει στην εκπομπή «LIVE NEWS» μνήμες από εκείνη την εποχή.
«Ο άνθρωπος αυτός ήταν ηθοποιός που προσπάθησε να με χρησιμοποιήσει ως άλλοθι για πείσει την οικογένεια και την κοινή γνώμη ότι δεν έχει καμία σχέση».
Μετά από αντιφάσεις όμως ο δράστης αναγκάστηκε να ομολογήσει και οδηγήθηκε στη φυλακή. Αιτία όπως διαπιστώθηκε, η πρόθεση της συζύγου του, να πάρει διαζύγιο.
Η ομολογία του.
«Η πρώτη σκέψη μου ήταν να αυτοκτονήσω αλλά μετά σκέφτηκα τα παιδιά μας. Πώς θα μεγαλώσουν χωρίς τους γονείς τους; Έπρεπε να ζήσω για να μεγαλώσω τα δυο παιδιά μου. Έτσι λοιπόν αποφάσισα να εξαφανίσω το πτώμα της. Δεν σκεφτόμουν λογικά. Το μεγάλο μου λάθος ήταν που δεν έφυγα από την αρχή του καβγά μας για να αποφύγω το μοιραίο».
Εκείνο το βράδυ του 2008, ο τότε 36χρονος άντρας χτύπησε τη σύζυγό του με σίδερο, την αποτελείωσε με γροθιές και όταν διαπίστωσε πως ήταν νεκρή, την έθαψε στο πάρκο και έριξε από πάνω πέτρες και τσιμέντο.
Το ξέσπασμα της μητέρας του θύματος.
Η μητέρα της 36χρονης που δολοφονήθηκε από τον μουσικό, ξεσπά για τις δύσκολες στιγμές που βιώνει όλα αυτά τα χρόνια.
«Το μήνυμα είναι ότι δεν υπάρχει δικαιοσύνη και όλες οι χαροκαμμένες μάνες ζητάνε τα παιδιά τους γιατί δεν υπάρχει δικαιοσύνη. Ζουμε με τις αναμνήσεις. Αυτός είπαν ότι θα είναι ισόβια και στα 6 χρόνια, 6,5 βγήκε. Και τι δεν έχω ζήσει».
https://www.pronews.gr/koinonia/ksespa- ... 65-xronia/
Re: Το νήμα των εγκλημάτων
25 Δεκεμβρίου, 2023
Τα αιματοβαμμένα Χριστούγεννα της Αμφιλοχίας: Το φρικτό έγκλημα με τους φονικούς κουραμπιέδες.
Με αίμα βάφτηκαν τα Χριστούγεννα του 1965 σε ένα μικρό χωριό της Αιτωλοακαρνανίας, καθώς ένα φρικτό έγκλημα με θύματα δύο παιδάκια και τον παππού τους, συγκλόνισε την τοπική -και όχι μόνο- κοινωνία.
Δράστης μια 54χρονη γυναίκα παντρεμένη με δύο παιδιά από την Αμφιλοχία. Στόχος της η 29χρονη αρραβωνιαστικιά του εραστή της, τον οποίο περνούσε 28 χρόνια. Το σχέδιο ήταν να την δολοφονήσει, προκειμένου να τη βγάλει από τη μέση, ρίχνοντας παραθείο στους κουραμπιέδες.
Όμως τα πάντα πήγαν στραβά. Αντί να δολοφονήσει τη γυναίκα που αντιπαθούσε, πήρε στο λαιμό της δύο μικρά παιδιά.
Τα αδερφάκια, ηλικίας 2,5 και 3,5 ετών, ήταν ανίψια της γυναίκας που ήθελε να εξοντώσει και ο παππούς τους, ηλικίας 70 ετών, ήταν ο πατέρας της.
Σύμφωνα με τη «Μηχανή του Χρόνου», δεν ήταν μόνο αυτοί οι τρεις που γεύτηκαν τους «κουραμπιέδες του θανάτου». Δύο άλλες γυναίκες έφαγαν επίσης από το κουτί της 54χρονης. Υπέστησαν δηλητηρίαση, αλλά γλίτωσαν το θάνατο.
Κατά την προανάκριση, η δολοφόνος παραδέχθηκε την ενοχή της, αλλά στη δίκη επιχείρησε να παρουσιάσει τον εραστή της ως τον ιθύνοντα νου του τριπλού φονικού. Η υπόθεση συγκλόνισε τόσο την τοπική κοινωνία όσο και το πανελλήνιο και απασχόλησε έντονα τον Τύπο.
Οι «φονικοί κουραμπιέδες».
Την παραμονή των Χριστουγέννων του 1965, η 54χρονη αγόρασε κουραμπιέδες, τους πασπάλισε με παραθείο και τους έβαλε σε ένα κουτί με προορισμό την οικογένεια της 29χρονης. Το δέμα έφτασε στο χωριό με ΚΤΕΛ χωρίς να έχει αποστολέα, ενώ το παρέλαβε ο αδερφός της 29χρονης. Εκείνη την ημέρα, κουραμπιέ έφαγε μόνο ο 70χρονος, επειδή οι υπόλοιποι νήστευαν και επρόκειτο να μεταλάβουν.
Την επομένη το πρωί, ανήμερα των Χριστουγέννων, ο ανυποψίαστος ηλικιωμένος πέθανε μετά από φρικτούς πόνους. Όλοι, συμπεριλαμβανομένου του γιατρού της περιοχής, θεώρησαν ότι τον πρόδωσε η ταλαιπωρημένη του καρδιά. Κανείς δεν υποπτεύθηκε ότι οι κουραμπιέδες σχετίζονταν με τον ξαφνικό θάνατό του.
Τη δεύτερη ημέρα των Χριστουγέννων, δύο κοριτσάκια, ανίψια της 29χρονης και εγγόνια του 70χρονου, βρήκαν το κουτί με τους δηλητηριασμένους κουραμπιέδες και έφαγαν από μισό το καθένα. Μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα σφάδαζαν από τους πόνους. Ο πατέρας τους τα μετέφερε εσπευσμένα στο νοσοκομείο του Αγρινίου, όπου άφησαν την τελευταία τους πνοή.
Η 29χρονη που ήταν ο στόχος της 54χρονης υπέστη δηλητηρίαση, ωστόσο γλίτωσε, διότι τίναξε τη ζάχαρη με το δηλητήριο, σύμφωνα με τα δημοσιεύματα. Τυχερές στάθηκαν και μία ξαδέρφη της και μία συγγενής της.
Το κρυμμένο παραθείο στον τοίχο και η σύλληψη.
Ήταν ολοφάνερο πως οι τρεις θάνατοι δεν ήταν άσχετοι μεταξύ τους και, μέσα από τις σχετικές τοξικολογικές εξετάσεις στα πτώματα των θυμάτων, διαπιστώθηκε ότι η δηλητηρίαση ήταν η κοινή αιτία.
Στο σπίτι της δράστιδας στην Αμφιλοχία, σε μια τρύπα του τοίχου, οι αρχές εντόπισαν περίπου 40 γραμμάρια παραθείου, δηλαδή ό,τι είχε απομείνει από το πειστήριο του εγκλήματος. Η 54χρονη συνελήφθη την παραμονή της Πρωτοχρονιάς και μετά από τρία μερόνυχτα ανακρίσεων, ομολόγησε ότι εκείνη ήταν που έστειλε το κουτί με τους «φονικούς κουραμπιέδες» χωρίς να υποπτευθή ότι θα την πλήρωναν άλλοι.
«Η «λύκαινα της Αμφιλοχίας» έστειλε στον τάφο δύο αθώα αγγελούδια και τον παππού τους… Αυτή την φοβερή γυναίκα συνάντησαν οι δημοσιογράφοι, στα κρατητήρια του τμήματος μεταγωγών Μεσολογγίου. Πηγαινοερχόταν στο μικρό δωμάτιο-κελλί και αναστέναζε συνεχώς, χωρίς να δείχνει πως έχει μετανιώσει κιόλας. Είχε τα χέρια πιασμένα πίσω της και το κεφάλι κατεβασμένο. Τα μάτια της, κόκκινα από την αγρυπνιά, έδειχναν την μαυρίλα της ψυχής της» έγραψε η εφημερίδα «Μακεδονία».
Κάποια στιγμή, η 54χρονη έδειξε με το δάχτυλό της τον 26χρονο εραστή της, που στεκόταν στην άλλη γωνιά του κελιού, και είπε: «Ναι, εγώ μ’ αυτόν τα καταφέραμε. Μην με ρωτάτε τίποτε άλλο. Ό,τι έγινε, τα ξέρει όλος ο ντουνιάς. Αφήστε με στη στενοχώρια μου».
Τα έριξαν ο ένας στον άλλον οι δύο εραστές.
Η υπόθεση των θανατηφόρων κουραμπιέδων εκδικάστηκε στο Κακουργιοδικείο της Πάτρας, το Μάρτιο του 1967. Η 55χρονη «φαρμακεύτρια» προσήλθε με την κατηγορία της φυσικής αυτουργίας και ο 27χρονος εραστής της με εκείνη της ηθικής.
Η 55χρονη ισχυρίστηκε ότι ο εραστής της συνέλαβε και της υπέδειξε το σχέδιο εξόντωσης της αρραβωνιαστικιάς του. Επίσης, διατεινόταν ότι, μετά τη σύλληψή της, ξυλοκοπήθηκε από τους χωροφύλακες προκειμένου να ομολογήσει και ότι ο εραστής της την εκβίαζε, ζητώντας της συχνά λεφτά, ώστε να μην μιλήσει στον σύζυγό της για τη σχέση τους. Από την πλευρά του, ο 27χρονος υποστήριξε ότι δεν είχε καμία σχέση με το παραθείο στους κουραμπιέδες.
«Είμαι αθώος. Το σφάλμα μου ήταν ότι επί ενάμιση χρόνο είχα ερωτικές σχέσεις με την Τ.» ισχυριζόταν. Δήλωσε, μάλιστα, πως εκείνη τον ακολουθούσε όπου πήγαινε και τα είχε φτιάξει μαζί της από οίκτο. «Η Ε. το έπραξε δια να βγάλει από την μέσην την Β. και να με έχει πάντα κοντά της. Λυπάμαι την οικογένειά της, αλλά εγώ δεν φταίω σε τίποτα», είπε απαντώντας στις ερωτήσεις των παραγόντων της δίκης. Η 55χρονη μιλούσε χαμηλόφωνα, έκλαιγε και έπεφτε σε αντιφάσεις, ενώ ο 27χρονος παρέμενε ψύχραιμος κατά την απολογία του, σύμφωνα με τα ρεπορτάζ.
«Θα έχεις να βλέπεις μόνο τη φωτογραφία μου».
Ο 50χρονος σύζυγος της «φαρμακεύτριας» δήλωσε ενώπιον των δικαστών ότι δεν ήθελε να την δει ούτε ζωγραφιστή. «Για μένα αυτή η γυναίκα “έσβησε”. Εκμεταλλεύτηκε την αγάπη μου, δεν την λυπάμαι» είπε χαρακτηριστικά. Η 29χρονη, το παρ’ ολίγον θύμα, κατέθεσε ότι, τον τελευταίο καιρό, ο αρραβωνιαστικός της συμπεριφερόταν περίεργα και δεν γνώριζε ότι διατηρούσε ερωτικές σχέσεις με την 55χρονη.
Μάλιστα, είπε ότι, λίγες ημέρες πριν το τριπλό φονικό, της έστειλε μια επιστολή μαζί με τη φωτογραφία του. Της έγραφε να του στείλει 3.000 δραχμές και την απειλούσε ότι, σε αντίθετη περίπτωση, «θα έχει να βλέπει μόνο τη φωτογραφία του». Ο αδερφός της 29χρονης κατέθεσε ότι ο αρραβωνιαστικός της «ήθελε να ξεκληρίσει την οικογένειά του για να “φάει” τις 40.000 δραχμές», που ήταν η προκαταβολή της προίκας.
«Μην φανείτε επιεικείς προς τους λύκους».
Ο εισαγγελέας της έδρας ήταν καταπέλτης κατά την αγόρευσή του. Χαρακτήρισε «λύκους» αμφότερους τους κατηγορούμενους, θεώρησε την «φαρμακεύτρια» πειθήνιο όργανο του ερωμένου της και ζήτησε την παραδειγματική καταδίκη τους: «Ο Τ. εκ συμφέροντος και εν ψυχρώ ώθησεν την Τ. και αυτή από ερωτικόν πάθος εξετέλεσεν το σατανικόν σχέδιον. Μην αμφιβάλλετε ουδ’ επί στιγμήν, κύριοι ένορκοι. Ηθικός αυτουργός των δύο άτυχων πλασμάτων και του γέροντος είναι ο Τ.. Όλα τα στοιχεία επιβεβαιούν ότι ο κατηγορούμενος δεν ήθελε να παντρευτή την μνηστήν του. Μη φανείτε επιεικείς προς τους λύκους. Είναι εγκληματίαι απαίσιοι. Ουδέν ελαφρυντικόν».
Η αμφισβητούμενη ετυμηγορία.
Μετά από δέκα ημέρες δίκης, το Κακουργιοδικείο εξέδωσε την απόφασή του. Η πρόταση του εισαγγελέα δεν εισακούστηκε. Οι ένορκοι καταδίκασαν την 55χρονη σε 20 χρόνια κάθειρξη και 10ετή στέρηση πολιτικών δικαιωμάτων, ενώ αθώωσαν τον 27χρονο εραστή της.
Η μέτρια σύγχυση και η καλή συμπεριφορά μετά την τέλεση του εγκλήματος ήταν τα ελαφρυντικά που αναγνωρίστηκαν στην «φαρμακεύτρια της Αμφιλοχίας», η οποία, ακόμη και μετά την καταδικαστική απόφαση, δήλωνε ότι συνέχιζε να αγαπά πολύ τον 27χρονο.
Ο εισαγγελέας εξέφρασε την έντονη αντίθεσή του στην απόφαση των ενόρκων, χαρακτηρίζοντάς την «σκανδαλωδώς πεπλανημένη». Ζήτησε η υπόθεση να εκδικαστεί σε άλλο Κακουργιοδικείο, αλλά το αίτημά του απορρίφθηκε. Η πλειοψηφία της κοινής γνώμης, έχοντας συγκλονιστεί από την όλη υπόθεση, δεν ικανοποιήθηκε από την αμφιλεγόμενη απόφαση του δικαστηρίου.
https://lawandorder.gr/ta-aimatovammena ... rampiedes/
Τα αιματοβαμμένα Χριστούγεννα της Αμφιλοχίας: Το φρικτό έγκλημα με τους φονικούς κουραμπιέδες.
Με αίμα βάφτηκαν τα Χριστούγεννα του 1965 σε ένα μικρό χωριό της Αιτωλοακαρνανίας, καθώς ένα φρικτό έγκλημα με θύματα δύο παιδάκια και τον παππού τους, συγκλόνισε την τοπική -και όχι μόνο- κοινωνία.
Δράστης μια 54χρονη γυναίκα παντρεμένη με δύο παιδιά από την Αμφιλοχία. Στόχος της η 29χρονη αρραβωνιαστικιά του εραστή της, τον οποίο περνούσε 28 χρόνια. Το σχέδιο ήταν να την δολοφονήσει, προκειμένου να τη βγάλει από τη μέση, ρίχνοντας παραθείο στους κουραμπιέδες.
Όμως τα πάντα πήγαν στραβά. Αντί να δολοφονήσει τη γυναίκα που αντιπαθούσε, πήρε στο λαιμό της δύο μικρά παιδιά.
Τα αδερφάκια, ηλικίας 2,5 και 3,5 ετών, ήταν ανίψια της γυναίκας που ήθελε να εξοντώσει και ο παππούς τους, ηλικίας 70 ετών, ήταν ο πατέρας της.
Σύμφωνα με τη «Μηχανή του Χρόνου», δεν ήταν μόνο αυτοί οι τρεις που γεύτηκαν τους «κουραμπιέδες του θανάτου». Δύο άλλες γυναίκες έφαγαν επίσης από το κουτί της 54χρονης. Υπέστησαν δηλητηρίαση, αλλά γλίτωσαν το θάνατο.
Κατά την προανάκριση, η δολοφόνος παραδέχθηκε την ενοχή της, αλλά στη δίκη επιχείρησε να παρουσιάσει τον εραστή της ως τον ιθύνοντα νου του τριπλού φονικού. Η υπόθεση συγκλόνισε τόσο την τοπική κοινωνία όσο και το πανελλήνιο και απασχόλησε έντονα τον Τύπο.
Οι «φονικοί κουραμπιέδες».
Την παραμονή των Χριστουγέννων του 1965, η 54χρονη αγόρασε κουραμπιέδες, τους πασπάλισε με παραθείο και τους έβαλε σε ένα κουτί με προορισμό την οικογένεια της 29χρονης. Το δέμα έφτασε στο χωριό με ΚΤΕΛ χωρίς να έχει αποστολέα, ενώ το παρέλαβε ο αδερφός της 29χρονης. Εκείνη την ημέρα, κουραμπιέ έφαγε μόνο ο 70χρονος, επειδή οι υπόλοιποι νήστευαν και επρόκειτο να μεταλάβουν.
Την επομένη το πρωί, ανήμερα των Χριστουγέννων, ο ανυποψίαστος ηλικιωμένος πέθανε μετά από φρικτούς πόνους. Όλοι, συμπεριλαμβανομένου του γιατρού της περιοχής, θεώρησαν ότι τον πρόδωσε η ταλαιπωρημένη του καρδιά. Κανείς δεν υποπτεύθηκε ότι οι κουραμπιέδες σχετίζονταν με τον ξαφνικό θάνατό του.
Τη δεύτερη ημέρα των Χριστουγέννων, δύο κοριτσάκια, ανίψια της 29χρονης και εγγόνια του 70χρονου, βρήκαν το κουτί με τους δηλητηριασμένους κουραμπιέδες και έφαγαν από μισό το καθένα. Μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα σφάδαζαν από τους πόνους. Ο πατέρας τους τα μετέφερε εσπευσμένα στο νοσοκομείο του Αγρινίου, όπου άφησαν την τελευταία τους πνοή.
Η 29χρονη που ήταν ο στόχος της 54χρονης υπέστη δηλητηρίαση, ωστόσο γλίτωσε, διότι τίναξε τη ζάχαρη με το δηλητήριο, σύμφωνα με τα δημοσιεύματα. Τυχερές στάθηκαν και μία ξαδέρφη της και μία συγγενής της.
Το κρυμμένο παραθείο στον τοίχο και η σύλληψη.
Ήταν ολοφάνερο πως οι τρεις θάνατοι δεν ήταν άσχετοι μεταξύ τους και, μέσα από τις σχετικές τοξικολογικές εξετάσεις στα πτώματα των θυμάτων, διαπιστώθηκε ότι η δηλητηρίαση ήταν η κοινή αιτία.
Στο σπίτι της δράστιδας στην Αμφιλοχία, σε μια τρύπα του τοίχου, οι αρχές εντόπισαν περίπου 40 γραμμάρια παραθείου, δηλαδή ό,τι είχε απομείνει από το πειστήριο του εγκλήματος. Η 54χρονη συνελήφθη την παραμονή της Πρωτοχρονιάς και μετά από τρία μερόνυχτα ανακρίσεων, ομολόγησε ότι εκείνη ήταν που έστειλε το κουτί με τους «φονικούς κουραμπιέδες» χωρίς να υποπτευθή ότι θα την πλήρωναν άλλοι.
«Η «λύκαινα της Αμφιλοχίας» έστειλε στον τάφο δύο αθώα αγγελούδια και τον παππού τους… Αυτή την φοβερή γυναίκα συνάντησαν οι δημοσιογράφοι, στα κρατητήρια του τμήματος μεταγωγών Μεσολογγίου. Πηγαινοερχόταν στο μικρό δωμάτιο-κελλί και αναστέναζε συνεχώς, χωρίς να δείχνει πως έχει μετανιώσει κιόλας. Είχε τα χέρια πιασμένα πίσω της και το κεφάλι κατεβασμένο. Τα μάτια της, κόκκινα από την αγρυπνιά, έδειχναν την μαυρίλα της ψυχής της» έγραψε η εφημερίδα «Μακεδονία».
Κάποια στιγμή, η 54χρονη έδειξε με το δάχτυλό της τον 26χρονο εραστή της, που στεκόταν στην άλλη γωνιά του κελιού, και είπε: «Ναι, εγώ μ’ αυτόν τα καταφέραμε. Μην με ρωτάτε τίποτε άλλο. Ό,τι έγινε, τα ξέρει όλος ο ντουνιάς. Αφήστε με στη στενοχώρια μου».
Τα έριξαν ο ένας στον άλλον οι δύο εραστές.
Η υπόθεση των θανατηφόρων κουραμπιέδων εκδικάστηκε στο Κακουργιοδικείο της Πάτρας, το Μάρτιο του 1967. Η 55χρονη «φαρμακεύτρια» προσήλθε με την κατηγορία της φυσικής αυτουργίας και ο 27χρονος εραστής της με εκείνη της ηθικής.
Η 55χρονη ισχυρίστηκε ότι ο εραστής της συνέλαβε και της υπέδειξε το σχέδιο εξόντωσης της αρραβωνιαστικιάς του. Επίσης, διατεινόταν ότι, μετά τη σύλληψή της, ξυλοκοπήθηκε από τους χωροφύλακες προκειμένου να ομολογήσει και ότι ο εραστής της την εκβίαζε, ζητώντας της συχνά λεφτά, ώστε να μην μιλήσει στον σύζυγό της για τη σχέση τους. Από την πλευρά του, ο 27χρονος υποστήριξε ότι δεν είχε καμία σχέση με το παραθείο στους κουραμπιέδες.
«Είμαι αθώος. Το σφάλμα μου ήταν ότι επί ενάμιση χρόνο είχα ερωτικές σχέσεις με την Τ.» ισχυριζόταν. Δήλωσε, μάλιστα, πως εκείνη τον ακολουθούσε όπου πήγαινε και τα είχε φτιάξει μαζί της από οίκτο. «Η Ε. το έπραξε δια να βγάλει από την μέσην την Β. και να με έχει πάντα κοντά της. Λυπάμαι την οικογένειά της, αλλά εγώ δεν φταίω σε τίποτα», είπε απαντώντας στις ερωτήσεις των παραγόντων της δίκης. Η 55χρονη μιλούσε χαμηλόφωνα, έκλαιγε και έπεφτε σε αντιφάσεις, ενώ ο 27χρονος παρέμενε ψύχραιμος κατά την απολογία του, σύμφωνα με τα ρεπορτάζ.
«Θα έχεις να βλέπεις μόνο τη φωτογραφία μου».
Ο 50χρονος σύζυγος της «φαρμακεύτριας» δήλωσε ενώπιον των δικαστών ότι δεν ήθελε να την δει ούτε ζωγραφιστή. «Για μένα αυτή η γυναίκα “έσβησε”. Εκμεταλλεύτηκε την αγάπη μου, δεν την λυπάμαι» είπε χαρακτηριστικά. Η 29χρονη, το παρ’ ολίγον θύμα, κατέθεσε ότι, τον τελευταίο καιρό, ο αρραβωνιαστικός της συμπεριφερόταν περίεργα και δεν γνώριζε ότι διατηρούσε ερωτικές σχέσεις με την 55χρονη.
Μάλιστα, είπε ότι, λίγες ημέρες πριν το τριπλό φονικό, της έστειλε μια επιστολή μαζί με τη φωτογραφία του. Της έγραφε να του στείλει 3.000 δραχμές και την απειλούσε ότι, σε αντίθετη περίπτωση, «θα έχει να βλέπει μόνο τη φωτογραφία του». Ο αδερφός της 29χρονης κατέθεσε ότι ο αρραβωνιαστικός της «ήθελε να ξεκληρίσει την οικογένειά του για να “φάει” τις 40.000 δραχμές», που ήταν η προκαταβολή της προίκας.
«Μην φανείτε επιεικείς προς τους λύκους».
Ο εισαγγελέας της έδρας ήταν καταπέλτης κατά την αγόρευσή του. Χαρακτήρισε «λύκους» αμφότερους τους κατηγορούμενους, θεώρησε την «φαρμακεύτρια» πειθήνιο όργανο του ερωμένου της και ζήτησε την παραδειγματική καταδίκη τους: «Ο Τ. εκ συμφέροντος και εν ψυχρώ ώθησεν την Τ. και αυτή από ερωτικόν πάθος εξετέλεσεν το σατανικόν σχέδιον. Μην αμφιβάλλετε ουδ’ επί στιγμήν, κύριοι ένορκοι. Ηθικός αυτουργός των δύο άτυχων πλασμάτων και του γέροντος είναι ο Τ.. Όλα τα στοιχεία επιβεβαιούν ότι ο κατηγορούμενος δεν ήθελε να παντρευτή την μνηστήν του. Μη φανείτε επιεικείς προς τους λύκους. Είναι εγκληματίαι απαίσιοι. Ουδέν ελαφρυντικόν».
Η αμφισβητούμενη ετυμηγορία.
Μετά από δέκα ημέρες δίκης, το Κακουργιοδικείο εξέδωσε την απόφασή του. Η πρόταση του εισαγγελέα δεν εισακούστηκε. Οι ένορκοι καταδίκασαν την 55χρονη σε 20 χρόνια κάθειρξη και 10ετή στέρηση πολιτικών δικαιωμάτων, ενώ αθώωσαν τον 27χρονο εραστή της.
Η μέτρια σύγχυση και η καλή συμπεριφορά μετά την τέλεση του εγκλήματος ήταν τα ελαφρυντικά που αναγνωρίστηκαν στην «φαρμακεύτρια της Αμφιλοχίας», η οποία, ακόμη και μετά την καταδικαστική απόφαση, δήλωνε ότι συνέχιζε να αγαπά πολύ τον 27χρονο.
Ο εισαγγελέας εξέφρασε την έντονη αντίθεσή του στην απόφαση των ενόρκων, χαρακτηρίζοντάς την «σκανδαλωδώς πεπλανημένη». Ζήτησε η υπόθεση να εκδικαστεί σε άλλο Κακουργιοδικείο, αλλά το αίτημά του απορρίφθηκε. Η πλειοψηφία της κοινής γνώμης, έχοντας συγκλονιστεί από την όλη υπόθεση, δεν ικανοποιήθηκε από την αμφιλεγόμενη απόφαση του δικαστηρίου.
https://lawandorder.gr/ta-aimatovammena ... rampiedes/
Re: Το νήμα των εγκλημάτων
25.12.2023
Τζον Γουέιν Γκέισι: Αυτός ήταν ο «δολοφόνος κλόουν» που δολοφόνησε 33 αγόρια.
Ο Τ.Γ. Γκέισι καταδικάστηκε σε θάνατο το 1980.
Ο Τζον Γουέιν Γκέισι Τζούνιορ ήταν Αμερικανός κατά συρροή δολοφόνος και παιδεραστής που ήταν υπεύθυνος για τον βιασμό και τη δολοφονία τουλάχιστον 33 αγοριών και νεαρών ανδρών μεταξύ των ετών 1972 – 1978. Τελικά έλαβε για τα εγκλήματα του 12 θανατικές ποινές και εκτελέστηκε στο σωφρονιστικό ίδρυμα του Στέιτβιλ στο Ιλλινόις το 1994.
Στις 11 Δεκεμβρίου του 1978, ο εργολάβος Τζον Γουέιν Γκέισι, γνώρισε τον 15χρονο Ρόμπερτ Πιστ, που εργαζόταν στο τοπικό φαρμακείο. Του πρότεινε να δουλέψει για αυτόν στην οικοδομή.
Αφού σχόλασε, ο Ρ.Πιστ τηλεφώνησε στους γονείς του και τους ενημέρωσε ότι θα πήγαινε στο σπίτι ενός εργολάβου για να συζητήσουν για μια δουλειά.
Ήταν η τελευταία φορά που άκουσαν τη φωνή του γιου τους.
Ο Ρ.Πιστ ακολούθησε τον Τ.Γ. Γκέισι μέχρι το υπόγειο του σπιτιού του, όπου άρχισαν να συζητούν για διάφορα θέματα.
Κάποια στιγμή, ο Τ.Γ. Γκέισι έκανε ένα ταχυδακτυλουργικό τρικ με χειροπέδες και ζήτησε απ’ τον Ρ.Πιστ να τις φορέσει, για να το δοκιμάσει.
Ο νεαρός υπάκουσε, αλλά δεν μπόρεσε να ανοίξει τις χειροπέδες και ρώτησε τον Τ.Γ. Γκέισι ποιο ήταν το κόλπο.
Ο Τ.Γ. Γκέισι έβγαλε το κλειδί απ’ την τσέπη και απάντησε: «Το κόλπο είναι να έχεις το κλειδί».
Πριν προλάβει να αντιδράσει ο νεαρός, ο Τ.Γ. Γκέισι τύλιξε ένα σκοινί γύρω απ’ το λαιμό του και τον στραγγάλισε.
Έθαψε το πτώμα κάτω από τη γέφυρα του ποταμού Ντες Πλέινς, στο Σικάγο.
Η εξαφάνιση του νεαρού δεν πέρασε απαρατήρητη.
Σε αντίθεση με τα περισσότερα θύματα του δολοφόνου Τ.Γ. Γκέισι, ο Ρ.Πιστ δεν ζούσε στο περιθώριο.
Ήταν άριστος μαθητής, διατηρούσε καλές σχέσεις με την οικογένειά του και κανείς δεν πίστεψε ότι ο νεαρός είχε φύγει απ’ το σπίτι του
Ο Τ.Γ. Γκέισι είχε σκοτώσει άλλες 32 φορές, χωρίς να τον πιάσουν, αλλά η δολοφονία του Ρ.Πιστ ήταν το μεγάλο του λάθος.
Στις 21 Δεκεμβρίου, η αστυνομία τον συνέλαβε και ο Τ.Γ. Γκέισι ομολόγησε τα πάντα.
Ο «Κλόουν που Σκοτώνει».
Η σύλληψη του Τζον Γουέιν Γκέισι συντάραξε την αμερικάνικη κοινωνία και ειδικά την περιοχή Ντες Πλέινς του Σικάγο, όπου κατοικούσε.
Ο Τ.Γ. Γκέισι ήταν ένας τρυφερός πατέρας, επιτυχημένος επιχειρηματίας, αγαπητός από όλους, συμμετείχε στα πολιτικά δρώμενα και οργάνωνε τακτικά πάρτι όπου μεταμφιεζόταν σε κλόουν για να διασκεδάσει τα παιδιά.
Κανείς δεν μπορούσε να πιστέψει, ότι ήταν ο ίδιος άνθρωπος που δολοφόνησε δεκάδες νεαρά αγόρια.
Ο Τ.Γ. Γκέισι γεννήθηκε στις 17 Μαρτίου του 1942. Όλη την παιδική του ηλικία, κακοποιούνταν από τον πατέρα του.
Ήταν ομοφυλόφιλος, αλλά για να διατηρήσει τους τύπους, παντρεύτηκε και απέκτησε δύο παιδιά.
Το 1968, καταδικάστηκε σε 10ετή φυλάκιση για τον βιασμό δύο ανήλικων αγοριών.
Μόλις δύο χρόνια μετά, αφέθηκε ελεύθερος λόγω καλής διαγωγής και συνέχισε ακάθεκτος τις επιθέσεις.
Ο πρώτος φόνος.
Στις 2 Ιανουαρίου του 1972, σκότωσε για πρώτη φορά.
Το θύμα ήταν ο 15χρονος Τίμοθι Μακόι, που ζούσε μόνος του και «εξυπηρετούσε» άντρες για να βγάλει χρήματα.
Ο Τ.Γ. Γκέισι ισχυρίστηκε ότι δεν σκόπευε να τον σκοτώσει, αλλά τον τραυμάτισε κατά λάθος και του άρεσε τόσο πολύ η αίσθηση, που κατέληξε να τον μαχαιρώσει στο στήθος.
Στην ομολογία του, ο Τ.Γ. Γκέισι δήλωσε ότι είχε οργασμό όταν τον σκότωσε: «Τότε κατάλαβα ότι ο φόνος είναι η απόλυτη συγκίνηση».
Από το 1972 μέχρι το 1978, ο Τ.Γ. Γκέισι βίασε, βασάνισε και σκότωσε 33 νεαρά αγόρια και τα έθαψε στην αυλή του σπιτιού του.
Για να καλύψει τη μυρωδιά των πτωμάτων, έριχνε από πάνω αλυσίβα (αλκαλικό διάλυμα με καθαριστικές ιδιότητες, που προέρχεται από το βράσιμο του νερού μαζί με στάχτη).
Επί εφτά χρόνια δολοφονούσε ανενόχλητος και ήταν σίγουρος ότι η αστυνομία δεν θα τον έβρισκε ποτέ.
Η υπερβολική αυτοπεποίθηση τον έκανε απρόσεκτο.
Μετά την εξαφάνιση του Ρόμπερτ Πιστ, ο Τ.Γ. Γκέισι βρέθηκε στο στόχαστρο των αρχών, που ήξεραν το ποινικό του μητρώο.
Τον παρακολουθούσαν για μέρες και ο Τ.Γ. Γκέισι, προσποιούμενος τον άνετο, τους κάλεσε να δειπνήσουν στο σπίτι του.
Κατά τη διάρκεια της βραδιάς, ο αστυνομικός Ντέιβιντ Χακμάιστερ επισκέφτηκε το μπάνιο, όπου παρατήρησε μία έντονη μυρωδιά να βγαίνει από την υδρορροή.
Αναγνώρισε τη μυρωδιά που ήταν παρόμοια με την οσμή των πτωμάτων στο νεκροτομείο.
Εκδόθηκε ένταλμα έρευνας και η αστυνομία βρήκε στο σπίτι του Τ.Γ. Γκέισι χειροπέδες, μία απόδειξη από το φαρμακείο που ανήκε στον Ρόμπερτ Πιστ και ένα δαχτυλίδι που έγραφε πάνω το όνομα ενός άλλου νεαρού που είχε εξαφανιστεί. Οι έρευνες συνεχίστηκαν και οι αστυνομικοί ανακάλυψαν την πηγή της περίεργης μυρωδιάς. Στον κούφιο χώρο κάτω από το υπόγειο, βρίσκονταν τα πτώματα 26 αγοριών.
Όταν δεν μπορούσε να θάψει άλλους στο συγκεκριμένο χώρο, μετέφερε τα πτώματα κάτω από τη γέφυρα του ποταμού Ντες Πλέινς, όπου βρέθηκε και ο νεκρός Ρ. Πιστ.
Ο διάσημος δολοφόνος.
Η υπόθεση του Τ.Γ. Γκέισι έλαβε τεράστια δημοσιότητα.
Τα φρικιαστικά του εγκλήματα σε συνδυασμό με το αψεγάδιαστο δημόσιο προφίλ που διατηρούσε έως τη σύλληψή του, προκάλεσαν το ενδιαφέρον εκατομμυρίων ανθρώπων.
Ο Τ.Γ. Γκέισι καταδικάστηκε σε θάνατο το 1980.
Καθ’ όλη τη διάρκεια της φυλάκισής του, ο Τ.Γ. Γκέισι ζωγράφιζε πίνακες με κλόουν και νεκροκεφαλές.
Δεν είχε ιδιαίτερο ταλέντο και οι πίνακες με δυσκολία θα πουλιόνταν σε οποιαδήποτε άλλη περίπτωση.
Αλλά επειδή ο δημιουργός τους σκότωσε 33 ανθρώπους, η αξία των ζωγραφιών έφτασε τα 3 χιλιάδες δολάρια το κομμάτι και πολλοί πουλήθηκαν αμέσως. Εκτελέστηκε 14 χρόνια μετά την καταδίκη του στις 10 Μαΐου του 1994.
https://www.pronews.gr/istoria/tzon-gou ... 33-agoria/
Τζον Γουέιν Γκέισι: Αυτός ήταν ο «δολοφόνος κλόουν» που δολοφόνησε 33 αγόρια.
Ο Τ.Γ. Γκέισι καταδικάστηκε σε θάνατο το 1980.
Ο Τζον Γουέιν Γκέισι Τζούνιορ ήταν Αμερικανός κατά συρροή δολοφόνος και παιδεραστής που ήταν υπεύθυνος για τον βιασμό και τη δολοφονία τουλάχιστον 33 αγοριών και νεαρών ανδρών μεταξύ των ετών 1972 – 1978. Τελικά έλαβε για τα εγκλήματα του 12 θανατικές ποινές και εκτελέστηκε στο σωφρονιστικό ίδρυμα του Στέιτβιλ στο Ιλλινόις το 1994.
Στις 11 Δεκεμβρίου του 1978, ο εργολάβος Τζον Γουέιν Γκέισι, γνώρισε τον 15χρονο Ρόμπερτ Πιστ, που εργαζόταν στο τοπικό φαρμακείο. Του πρότεινε να δουλέψει για αυτόν στην οικοδομή.
Αφού σχόλασε, ο Ρ.Πιστ τηλεφώνησε στους γονείς του και τους ενημέρωσε ότι θα πήγαινε στο σπίτι ενός εργολάβου για να συζητήσουν για μια δουλειά.
Ήταν η τελευταία φορά που άκουσαν τη φωνή του γιου τους.
Ο Ρ.Πιστ ακολούθησε τον Τ.Γ. Γκέισι μέχρι το υπόγειο του σπιτιού του, όπου άρχισαν να συζητούν για διάφορα θέματα.
Κάποια στιγμή, ο Τ.Γ. Γκέισι έκανε ένα ταχυδακτυλουργικό τρικ με χειροπέδες και ζήτησε απ’ τον Ρ.Πιστ να τις φορέσει, για να το δοκιμάσει.
Ο νεαρός υπάκουσε, αλλά δεν μπόρεσε να ανοίξει τις χειροπέδες και ρώτησε τον Τ.Γ. Γκέισι ποιο ήταν το κόλπο.
Ο Τ.Γ. Γκέισι έβγαλε το κλειδί απ’ την τσέπη και απάντησε: «Το κόλπο είναι να έχεις το κλειδί».
Πριν προλάβει να αντιδράσει ο νεαρός, ο Τ.Γ. Γκέισι τύλιξε ένα σκοινί γύρω απ’ το λαιμό του και τον στραγγάλισε.
Έθαψε το πτώμα κάτω από τη γέφυρα του ποταμού Ντες Πλέινς, στο Σικάγο.
Η εξαφάνιση του νεαρού δεν πέρασε απαρατήρητη.
Σε αντίθεση με τα περισσότερα θύματα του δολοφόνου Τ.Γ. Γκέισι, ο Ρ.Πιστ δεν ζούσε στο περιθώριο.
Ήταν άριστος μαθητής, διατηρούσε καλές σχέσεις με την οικογένειά του και κανείς δεν πίστεψε ότι ο νεαρός είχε φύγει απ’ το σπίτι του
Ο Τ.Γ. Γκέισι είχε σκοτώσει άλλες 32 φορές, χωρίς να τον πιάσουν, αλλά η δολοφονία του Ρ.Πιστ ήταν το μεγάλο του λάθος.
Στις 21 Δεκεμβρίου, η αστυνομία τον συνέλαβε και ο Τ.Γ. Γκέισι ομολόγησε τα πάντα.
Ο «Κλόουν που Σκοτώνει».
Η σύλληψη του Τζον Γουέιν Γκέισι συντάραξε την αμερικάνικη κοινωνία και ειδικά την περιοχή Ντες Πλέινς του Σικάγο, όπου κατοικούσε.
Ο Τ.Γ. Γκέισι ήταν ένας τρυφερός πατέρας, επιτυχημένος επιχειρηματίας, αγαπητός από όλους, συμμετείχε στα πολιτικά δρώμενα και οργάνωνε τακτικά πάρτι όπου μεταμφιεζόταν σε κλόουν για να διασκεδάσει τα παιδιά.
Κανείς δεν μπορούσε να πιστέψει, ότι ήταν ο ίδιος άνθρωπος που δολοφόνησε δεκάδες νεαρά αγόρια.
Ο Τ.Γ. Γκέισι γεννήθηκε στις 17 Μαρτίου του 1942. Όλη την παιδική του ηλικία, κακοποιούνταν από τον πατέρα του.
Ήταν ομοφυλόφιλος, αλλά για να διατηρήσει τους τύπους, παντρεύτηκε και απέκτησε δύο παιδιά.
Το 1968, καταδικάστηκε σε 10ετή φυλάκιση για τον βιασμό δύο ανήλικων αγοριών.
Μόλις δύο χρόνια μετά, αφέθηκε ελεύθερος λόγω καλής διαγωγής και συνέχισε ακάθεκτος τις επιθέσεις.
Ο πρώτος φόνος.
Στις 2 Ιανουαρίου του 1972, σκότωσε για πρώτη φορά.
Το θύμα ήταν ο 15χρονος Τίμοθι Μακόι, που ζούσε μόνος του και «εξυπηρετούσε» άντρες για να βγάλει χρήματα.
Ο Τ.Γ. Γκέισι ισχυρίστηκε ότι δεν σκόπευε να τον σκοτώσει, αλλά τον τραυμάτισε κατά λάθος και του άρεσε τόσο πολύ η αίσθηση, που κατέληξε να τον μαχαιρώσει στο στήθος.
Στην ομολογία του, ο Τ.Γ. Γκέισι δήλωσε ότι είχε οργασμό όταν τον σκότωσε: «Τότε κατάλαβα ότι ο φόνος είναι η απόλυτη συγκίνηση».
Από το 1972 μέχρι το 1978, ο Τ.Γ. Γκέισι βίασε, βασάνισε και σκότωσε 33 νεαρά αγόρια και τα έθαψε στην αυλή του σπιτιού του.
Για να καλύψει τη μυρωδιά των πτωμάτων, έριχνε από πάνω αλυσίβα (αλκαλικό διάλυμα με καθαριστικές ιδιότητες, που προέρχεται από το βράσιμο του νερού μαζί με στάχτη).
Επί εφτά χρόνια δολοφονούσε ανενόχλητος και ήταν σίγουρος ότι η αστυνομία δεν θα τον έβρισκε ποτέ.
Η υπερβολική αυτοπεποίθηση τον έκανε απρόσεκτο.
Μετά την εξαφάνιση του Ρόμπερτ Πιστ, ο Τ.Γ. Γκέισι βρέθηκε στο στόχαστρο των αρχών, που ήξεραν το ποινικό του μητρώο.
Τον παρακολουθούσαν για μέρες και ο Τ.Γ. Γκέισι, προσποιούμενος τον άνετο, τους κάλεσε να δειπνήσουν στο σπίτι του.
Κατά τη διάρκεια της βραδιάς, ο αστυνομικός Ντέιβιντ Χακμάιστερ επισκέφτηκε το μπάνιο, όπου παρατήρησε μία έντονη μυρωδιά να βγαίνει από την υδρορροή.
Αναγνώρισε τη μυρωδιά που ήταν παρόμοια με την οσμή των πτωμάτων στο νεκροτομείο.
Εκδόθηκε ένταλμα έρευνας και η αστυνομία βρήκε στο σπίτι του Τ.Γ. Γκέισι χειροπέδες, μία απόδειξη από το φαρμακείο που ανήκε στον Ρόμπερτ Πιστ και ένα δαχτυλίδι που έγραφε πάνω το όνομα ενός άλλου νεαρού που είχε εξαφανιστεί. Οι έρευνες συνεχίστηκαν και οι αστυνομικοί ανακάλυψαν την πηγή της περίεργης μυρωδιάς. Στον κούφιο χώρο κάτω από το υπόγειο, βρίσκονταν τα πτώματα 26 αγοριών.
Όταν δεν μπορούσε να θάψει άλλους στο συγκεκριμένο χώρο, μετέφερε τα πτώματα κάτω από τη γέφυρα του ποταμού Ντες Πλέινς, όπου βρέθηκε και ο νεκρός Ρ. Πιστ.
Ο διάσημος δολοφόνος.
Η υπόθεση του Τ.Γ. Γκέισι έλαβε τεράστια δημοσιότητα.
Τα φρικιαστικά του εγκλήματα σε συνδυασμό με το αψεγάδιαστο δημόσιο προφίλ που διατηρούσε έως τη σύλληψή του, προκάλεσαν το ενδιαφέρον εκατομμυρίων ανθρώπων.
Ο Τ.Γ. Γκέισι καταδικάστηκε σε θάνατο το 1980.
Καθ’ όλη τη διάρκεια της φυλάκισής του, ο Τ.Γ. Γκέισι ζωγράφιζε πίνακες με κλόουν και νεκροκεφαλές.
Δεν είχε ιδιαίτερο ταλέντο και οι πίνακες με δυσκολία θα πουλιόνταν σε οποιαδήποτε άλλη περίπτωση.
Αλλά επειδή ο δημιουργός τους σκότωσε 33 ανθρώπους, η αξία των ζωγραφιών έφτασε τα 3 χιλιάδες δολάρια το κομμάτι και πολλοί πουλήθηκαν αμέσως. Εκτελέστηκε 14 χρόνια μετά την καταδίκη του στις 10 Μαΐου του 1994.
https://www.pronews.gr/istoria/tzon-gou ... 33-agoria/
Re: Το νήμα των εγκλημάτων
28/12/2023
Οι σατανικές αδερφές που διέπραξαν ένα από τα πιο φρικτά εγκλήματα τον περασμένο αιώνα.
Δολοφόνησαν με αποτρόπαιο τρόπο τα αφεντικά τους και έμειναν μαζί σχεδόν μέχρι το τέλος.
Οι Γαλλίδες αδερφές Léa και Christine Papin εργάστηκαν ως υπηρέτριες για την οικογένεια Lancelin στη Γαλλία το 1926. Αν και συμπεριφέρονταν αρκετά περίεργα, δε μιλούσαν ποτέ σε κανέναν εκτός από μεταξύ τους και έδειχναν ελάχιστο ενδιαφέρον για οτιδήποτε πέρα από τους εαυτούς τους.
Οι δυο τους έκαναν τη δουλειά τους γρήγορα και έζησαν με την οικογένεια σχεδόν επτά χρόνια.
Στη συνέχεια, ένα βράδυ του Φεβρουαρίου του 1933, ο κύριος Lancelin, που περίμενε τη γυναίκα του στο σπίτι ενός φίλου, επέστρεψε στο σπίτι για να βρει εκείνη και την ενήλικη κόρη τους νεκρές στο πάτωμα μέσα σε μια λίμνη αίματος. Τους είχαν σπάσει τα πρόσωπα και τους είχαν βγάλει τα μάτια. Οι αδερφές Papin κλειδώθηκαν στο δωμάτιό τους και αφού έβαλαν έναν κλειδαρά να ανοίξει την πόρτα, η αστυνομία είπε ότι βρήκαν τις αδερφές ξαπλωμένες στο κρεβάτι μαζί με ένα ματωμένο σφυρί κοντά, σύμφωνα με το The Vintage News.
Οι αδερφές Papin ομολόγησαν αμέσως τα εγκλήματα. Ενώ βρισκόταν στη φυλακή, η Christine στενοχωρήθηκε πολύ επειδή ήταν μακριά από την αδερφή της και τελικά της δόθηκε η άδεια να δει τη Léa. Οι αναφορές ανέφεραν ότι οι αδερφές έμοιαζαν να είναι αφύσικα κοντά η μία στην άλλη, με κάποιες να υποδηλώνουν σeξουαλική σχέση, αν και οι γιατροί που εξέτασαν τις αδερφές Papin δε βρήκαν στοιχεία γι’ αυτό.
Λίγους μήνες αργότερα, η Christine υπέστη ψυχική κατάρρευση και προσπάθησε να βγάλει τα μάτια της. Μετά τη δίκη τους, η Christine καταδικάστηκε σε ισόβια κάθειρξη επειδή ήταν ο εγκέφαλος πίσω από τις δολοφονίες, ενώ η Léa τελικά απελευθερώθηκε από τη φυλακή το 1943 και κατάφερε να βρει δουλειά σε ένα γαλλικό ξενοδοχείο με νέα ταυτότητα. Πιστεύεται ότι πέθανε το 1982, αλλά αυτό δεν επιβεβαιώθηκε ποτέ.
Η υπόθεσή τους έγινε ταινία με τίτλο Murderous Maids!
https://katohika.gr/diethni/oi-satanike ... eno-aiona/
Οι σατανικές αδερφές που διέπραξαν ένα από τα πιο φρικτά εγκλήματα τον περασμένο αιώνα.
Δολοφόνησαν με αποτρόπαιο τρόπο τα αφεντικά τους και έμειναν μαζί σχεδόν μέχρι το τέλος.
Οι Γαλλίδες αδερφές Léa και Christine Papin εργάστηκαν ως υπηρέτριες για την οικογένεια Lancelin στη Γαλλία το 1926. Αν και συμπεριφέρονταν αρκετά περίεργα, δε μιλούσαν ποτέ σε κανέναν εκτός από μεταξύ τους και έδειχναν ελάχιστο ενδιαφέρον για οτιδήποτε πέρα από τους εαυτούς τους.
Οι δυο τους έκαναν τη δουλειά τους γρήγορα και έζησαν με την οικογένεια σχεδόν επτά χρόνια.
Στη συνέχεια, ένα βράδυ του Φεβρουαρίου του 1933, ο κύριος Lancelin, που περίμενε τη γυναίκα του στο σπίτι ενός φίλου, επέστρεψε στο σπίτι για να βρει εκείνη και την ενήλικη κόρη τους νεκρές στο πάτωμα μέσα σε μια λίμνη αίματος. Τους είχαν σπάσει τα πρόσωπα και τους είχαν βγάλει τα μάτια. Οι αδερφές Papin κλειδώθηκαν στο δωμάτιό τους και αφού έβαλαν έναν κλειδαρά να ανοίξει την πόρτα, η αστυνομία είπε ότι βρήκαν τις αδερφές ξαπλωμένες στο κρεβάτι μαζί με ένα ματωμένο σφυρί κοντά, σύμφωνα με το The Vintage News.
Οι αδερφές Papin ομολόγησαν αμέσως τα εγκλήματα. Ενώ βρισκόταν στη φυλακή, η Christine στενοχωρήθηκε πολύ επειδή ήταν μακριά από την αδερφή της και τελικά της δόθηκε η άδεια να δει τη Léa. Οι αναφορές ανέφεραν ότι οι αδερφές έμοιαζαν να είναι αφύσικα κοντά η μία στην άλλη, με κάποιες να υποδηλώνουν σeξουαλική σχέση, αν και οι γιατροί που εξέτασαν τις αδερφές Papin δε βρήκαν στοιχεία γι’ αυτό.
Λίγους μήνες αργότερα, η Christine υπέστη ψυχική κατάρρευση και προσπάθησε να βγάλει τα μάτια της. Μετά τη δίκη τους, η Christine καταδικάστηκε σε ισόβια κάθειρξη επειδή ήταν ο εγκέφαλος πίσω από τις δολοφονίες, ενώ η Léa τελικά απελευθερώθηκε από τη φυλακή το 1943 και κατάφερε να βρει δουλειά σε ένα γαλλικό ξενοδοχείο με νέα ταυτότητα. Πιστεύεται ότι πέθανε το 1982, αλλά αυτό δεν επιβεβαιώθηκε ποτέ.
Η υπόθεσή τους έγινε ταινία με τίτλο Murderous Maids!
https://katohika.gr/diethni/oi-satanike ... eno-aiona/
Re: Το νήμα των εγκλημάτων
Ιανουαρίου 10, 2024
O Δράκος της Καλογρέζας: Βίαζε παιδιά και πέταγε ψόφιες κότες στα πτώματα.
Το όνομά του ακόμη και σήμερα προκαλεί ανατριχίλα. Τα εγκλήματά του, ξεπερνούν και τον πλέον αρρωστημένο νου. Ο Δαμιανός Μαυρομάτης έμεινε στην ιστορία ως ο «Δράκος της Καλογρέζας», με πράξεις που μέχρι και σήμερα προκαλούν τρόμο και φρίκη.
Στις 5 το απόγευμα της 27ης Ιανουαρίου του 1936, ο Βασίλης Ουραλίδης, κάτοικος της ερημικής -τότε- περιοχής της Καλογρέζας Αττικής, αναζητεί την 5χρονη κόρη του Φωτεινή, η οποία λίγη ώρα νωρίτερα είχε εξαφανιστεί, ενώ έπαιζε με συνομήλικα της κορίτσια στη γειτονιά.
Από τις φίλες της κόρης του πληροφορείται πως η Φωτεινή είχε απομακρυνθεί, λίγη ώρα πριν, μαζί με τον Δαμιανό Μαυρομάτη. Το όνομα του 32χρονου πρόσφυγα από το Αϊδίνι της Μικράς Ασίας μετατρέπει την ελαφρά ανησυχία του πατέρα σε αλλοφροσύνη: ο Μαυρομάτης ζούσε μόνος του σε μία από τις σπηλιές που υπήρχαν, τότε, στην Καλογρέζα και εργαζόταν σποραδικά σε τουβλοποιεία της περιοχής.
Η δράση του «Δράκου της Καλογρέζας» και το κουβάρι των φόνων ανήλικων παιδιών αρχίζει να ξετυλίγεται...
Η ζωή του Μαυρομάτη.
Ο Μαυρομάτης γεννήθηκε στο Ικόνιο και σε ηλικία 12 ετών πουλούσε λεμονάδες στη Σμύρνη για να συντηρήσει την οικογένειά του. Όταν πέθανε ο πατέρας του απο χολέρα εκείνον τον πήρε ένας παπουτσής σαν ψυχοπαίδι. Τέσσερα χρόνια βασανίστηκε μαζί του και τέλος το έσκασε και δούλεψε ως αχθοφόρος στο λιμάνι της Σμύρνης. Όταν ο ελληνικός στρατός έφτασε στη Σμύρνη τον ακολούθησε ο Δαμιανός και έφτασε στο Αϊδίνι. Με την πτώση της Σμύρνης, 18 χρονών βρέθηκε στη Θεσσαλονίκη όπου διέπραξε μια διάρρηξη και φυλακίστηκε για ένα χρόνο. Μετά την έκτιση της ποινής του, διέπραξε και άλλες ληστείες για τις οποίες φυλακίστηκε και πάλι. Μεταφέρθηκε στις φυλακές της Αίγινας όπου εξέτισε ποινή 4 χρονών.
Μία απο τις αδερφές του είχε διασωθεί και αυτή, και ήρθε στην Αθήνα όπου παντρεύτηκε και ζούσε στη Νέα Ιωνία. Κάποια στιγμή μεθυσμένο τον συνέλαβαν και τον έκλεισαν στο ψυχιατρείο της Αγίας Ελεούσας, αλλά μετά από ένα μήνα παραμονής το έσκασε. Πήγε στη Καλογρέζα, τον συνέλαβαν και πάλι και τον έστειλαν και πάλι στην Αγία Ελεούσα. Έμεινε εκεί δυο μήνες και δραπέτευσε και πάλι. Πήγε πίσω στη Νέα Ιωνία, και ζούσε κλέβοντας.
Συνελήφθη και τρίτη φορά και στάλθηκε στο Δαφνί. Παίρνοντας εξιτήριο από το Δαφνί ξαναγύρισε στη συνοικία που ήξερε, φτωχός, μόνος και άστεγος. Κοιμόταν στις σπηλιές, έπινε πολύ κρασί -ακόμα και οινόπνευμα όταν δεν του έδιναν κρασί -και έκλεβε.
Όλοι τον έβριζαν, τον έλεγαν τρελό, τα παιδιά τον κορόιδευαν, του πετούσαν πέτρες.
Το έγκλημα που αποκάλυψε τη φρίκη.
Έξω απο τον συνοικισμό της Καλογρέζας υπήρχε ένα ρέμα από όπου αρχίζει το δάσος του Βεḯκου που φτάνει ως την Όμορφη Εκκλησία, το Γαλάτσι και τα Τουρκοβούνια. Στις αρχές αυτού ακριβώς του δάσους, αμέσως μετά το ρέμα, υπήρχε ένας πευκόφυτος γήλοφος. Ο λόφος αυτός κοβόταν απο μια χαράδρα που κάποτε κάποιοι την είχαν εκμεταλλευτεί ανοίγοντας τρύπες για να βγάλουν άμμο. Οι χτίστες έβγαζαν απο εκεί άμμο για τις οικοδομές και την πούλαγαν, συγκρουόμενοι συνεχώς με τον Βεḯκο που προσπαθούσε να τους εμποδίσει, ακόμα κα πυροβολώντας. Οι μεγαλύτερες τρύπες, πέντε τον αριθμό ήταν κανονικές σπηλιές τις οποίες χρησιμοποιούσαν είτε περιστασιακά είτε μόνιμα ο υπόκοσμος της Αθήνας. Μια τέτοια σπηλιά ήταν και το λημέρι και σπίτι του Δαμιανού Μαυρομάτη (ή Ντελή Δαμιανού=τρελο-Δαμιανού) όπως τον φώναζαν οι κάτοικοι εκεί γύρω.
Ο Δαμιανός είχε πάει στη κηδεία του αφεντικού του και εκεί είδε μια ομάδα μικρών κοριτσιών να παίζουν έξω απο το σπίτι, τα πλησίασε, και την προσοχή του τράβηξε η κατάξανθη Ουρανία. Της έδωσε καραμέλες και με την υπόσχεση οτι θα της δώσει και άλλες την πήρε μαζί του. Ο Μαυρομάτης είπε στην κατάθεσή του, οτι αφού περπάτησαν καμιά ώρα, έφτασαν στη σπηλιά που έμενε, και αφού της έβγαλε τα ρούχα, τη βίασε. Όταν ο πατέρας της αντιλήφθηκε την απουσία της μικρής, και τα κοριτσάκια του περιέγραψαν τι είχε συμβεί, έφυγε αλλόφρονας μαζί με μερικούς φίλους του για να ψάξει να την βρει. Την βρήκαν κατά το σούρουπο δυο συγγενείς του Ουραλίδη.
Την άρπαξαν από την αγκαλιά του και την πήγαν γρήγορα στο κοντινότερο φαρμακείο μήπως προλάβουν και τη σώσουν. Ο φαρμακοποιός της έκανε ενέσεις καμφοράς, ήρθε και ένας γιατρός αλλά δεν κατάφεραν τίποτα. Σε λίγο πέθανε. Μόλις συνελήφθη ο Δαμιανός -το απόγευμα της Τρίτης 28 Γενάρη 1936 -πήγε στο αστυνομικό τμήμα Καλογρέζας που τον ανέκρινε ο διοικητής Χωροφυλακής Ψυχικού. Ούτε αρνήθηκε το έγκλημα, ούτε σιώπησε. Ίσα-ίσα εξιστόρησε τα πάντα και στον ανακριτή και στους δημοσιογράφους. Στις 10 το πρωί της Πέμπτης 30 Γενάρη μεταφέρθηκε στον εισαγγελέα και απολογήθηκε με όλες τις απαραίτητες λεπτομέρειες για το φόνο της μικρής Ουραλίδου. Το παιδί παραδόθηκε στους γονείς του και το απόγευμα της Παρασκευής 31 Γενάρη έγινε η κηδεία του στο Β' νεκροταφείο.
Αμέσως χτύπησε συναγερμός για τους κατοίκους της περιοχής. Όλοι βγήκαν αμέσως, ψάχνοντας στο δάσους του Βεΐκου-Καλογρέζας, μέσα σε σπηλιές, και μέσα σε χαράδρες. Γύρω στις 50 σπηλιές υπάρχουν σε αυτό το δάσος λένε οι κάτοικοι, οι περισσότερες των οποίων είχαν γίνει από συνεργεία αμμωρύχων παλαιότερα και φτάνουν σε μήκος τα 10 και 15 μέτρα και σε βάθος μέχρι και 5 μέτρα. Υπάρχουν και μερικά ξεροπήγαδα στα οποία οι κάτοικοι κατεβαίνουν με ανεμόσκαλες για να βρουν θύματα.
Μέσα σε μια από αυτές τις αμμοσπηλιές -μια σπηλιά με στενή και κατηφορική είσοδο και φτάνει σε μήκος τα 7 μέτρα, πλάτος 1 μέτρο και ύψος άλλο 1. Στο τέλος του διαδρόμου βρίσκεται ένα σα δωμάτιο, 4 επί 4 μέτρα περίπου, ο Γιάννης Ματζαβίνος και ο Γιώργος Παρασκευάς βρήκαν στις 29 Γενάρη το πτώμα του μικρού Βλαντή. Το μέρος απέχει 200 μέτρα από εκεί που βρέθηκε το πτώμα της μικρής. Η σπηλιά του “Βλαντή” έχεις μήκος 6 μέτρα και βάθος 3.
Το πτώμα το ανακάλυψαν με τη μυρωδιά που απέπνεε και ανάβοντας σπίρτα συνέχεια κατάφεραν και να το δουν. Σε μια γωνιά βρήκαν κάτι ψόφια κοτόπουλα και κλωτσώντας το σωρό ανακάλυψαν το πτώμα. Το πτώμα ήταν μισόγυμνο, με τα μάτια ανοιχτά και διεσταλμένα, ωχρό και στεγνό, ενώ ζωύφια υπήρχαν γύρω απο τα μάτια και τα αυτιά. Προσπαθώντας να το σηκώσουν ανακάλυψαν οτι ήταν δεμένο απο τα χέρια και τα πόδια με σύρματα και κουρέλια.
Οι νεαροί βγήκαν τρομοκρατημένοι και φωνάζοντας κατέφτασαν οι χωροφύλακες που ερευνούσαν και αυτοί την περιοχή. Ο Βλαντής είχε εξαφανιστεί απο το σπίτι του στις 28 Νοέμβρη του 1935 αλλά πρέπει να πέθανε πολύ αργότερα, γιατί είχε ελάχιστα σημάδια αποσύνθεσης.Μετά έγινε η αυτοψία του χώρου, φωτογραφήθηκε, η Σήμανση πήρε ίχνη και ο ιατροδικαστής Τρουπάκης σε μια πρώτη, πρόχειρη εξέταση, είπε οτι ο φόνος του έγινε προ διμήνου και το πτώμα μεταφέρθηκε στο νεκροτομείο.
Ο Εισαγγελέας διέταξε να ερευνηθούν προσεκτικά οι σπηλιές και ύστερα να δυναμιτιστούν (αν βεβαίως συμφωνήσουν οι κληρονόμοι του Βεϊκου) για να μην μπορούν πλέον να χρησιμεύουν σε κανέναν.
Ειδοποιήθηκε ο σταθμάρχης Αθανασόπουλος και την επόμενη μέρα ήρθε το φωτογραφικό συνεργείο και οι ερευνητές του τμήματος σημάνσεως καθώς και ο ιατροδικαστής. Μετά έδωσαν το πτώμα στους γονείς που θα το κηδέψουν σήμερα το απόγευμα στο Β' Νεκροταφείο δίπλα στο τάφο της μικρής Φωτεινής Ουραλίδου.
Συνεργεία έρευνας που οργάνωσε ο πρόεδρος της κοινότητας Καλογρέζας έλεγξαν χτες άλλες 3 σπηλιές στις οποίες βρήκαν μόνο πτώματα κοτόπουλων, μιας κατσίκας ακόμα και μιας αγελάδας αλλά τίποτε άλλο. Όμως το μέρος είναι εξαιρετικά δύσκολο να ψαχτεί καλά γρήγορα γιατί υπάρχουν άλλα 50 τουλάχιστον σπήλαια, ξεροπήγαδα και εγκαταλειμμένα ασβεστοκάμινα.
Ο Μαυρομάτης ομολόγησε τη δολοφονία του μικρού Στέλιου στις 13 Φλεβάρη, όταν απολογήθηκε παρουσία του συνηγόρου του στο 10ο ανακριτικό τμήμα. Η ανάκριση που έγινε παρουσία και του ιατροδικαστή Τρουπάκη διήρκεσε 3 ώρες. Στην αρχή αρνιόταν με επιμονή το φόνο του νεαρού Στέλιου, μέχρι που ζήτησε – σε αντάλλαγμα της ομολογίας του – μια δόση ηρωίνη. Στην αρχή, οι αστυνομικοί προσπάθησαν να τον ξεγελάσουν με λίγη σόδα, αλλά αφού το κατάλαβε, έγραψε ειδική συνταγή ο Τρουπάκης και πήγαν σε φαρμακείο και έφεραν.
Είπε οτι πήρε το παιδί, παρασύροντάς το με καραμέλες, γιατί ήταν πολύ μεθυσμένος και θυμωμένος με τα παιδιά που συνέχεια τον πειράζανε.
Το πήγε στη σπηλιά, το βίασε και στη συνέχεια το σκότωσε. Μετά το μετέφερε στη σπηλιά που το βρήκαν οι δυο άντρες σκεπασμένο με τα ψόφια κοτόπουλα για να μην αντιληφθεί κανείς τη μυρωδιά του.
«Τον κακοποίησα και τον έπνιξα με ένα σύρμα. Πήρα έπειτα το πτώμα από τη σπηλιά, όπου και το έθαψα σκάβοντας με τα νύχια μου. Για να μην προκαλέσω δε την προσοχή των περαστικών από τη βρώμα του πτώματος, βρήκα τρεις κότες ψόφιες από τα σκουπίδια τις οποίες πήρα και τις έριξα πάνω στο πτώμα του παιδιού.», ήταν η κυνική ομολογία του.
https://www.stoxos.gr/2024/01/o.html
O Δράκος της Καλογρέζας: Βίαζε παιδιά και πέταγε ψόφιες κότες στα πτώματα.
Το όνομά του ακόμη και σήμερα προκαλεί ανατριχίλα. Τα εγκλήματά του, ξεπερνούν και τον πλέον αρρωστημένο νου. Ο Δαμιανός Μαυρομάτης έμεινε στην ιστορία ως ο «Δράκος της Καλογρέζας», με πράξεις που μέχρι και σήμερα προκαλούν τρόμο και φρίκη.
Στις 5 το απόγευμα της 27ης Ιανουαρίου του 1936, ο Βασίλης Ουραλίδης, κάτοικος της ερημικής -τότε- περιοχής της Καλογρέζας Αττικής, αναζητεί την 5χρονη κόρη του Φωτεινή, η οποία λίγη ώρα νωρίτερα είχε εξαφανιστεί, ενώ έπαιζε με συνομήλικα της κορίτσια στη γειτονιά.
Από τις φίλες της κόρης του πληροφορείται πως η Φωτεινή είχε απομακρυνθεί, λίγη ώρα πριν, μαζί με τον Δαμιανό Μαυρομάτη. Το όνομα του 32χρονου πρόσφυγα από το Αϊδίνι της Μικράς Ασίας μετατρέπει την ελαφρά ανησυχία του πατέρα σε αλλοφροσύνη: ο Μαυρομάτης ζούσε μόνος του σε μία από τις σπηλιές που υπήρχαν, τότε, στην Καλογρέζα και εργαζόταν σποραδικά σε τουβλοποιεία της περιοχής.
Η δράση του «Δράκου της Καλογρέζας» και το κουβάρι των φόνων ανήλικων παιδιών αρχίζει να ξετυλίγεται...
Η ζωή του Μαυρομάτη.
Ο Μαυρομάτης γεννήθηκε στο Ικόνιο και σε ηλικία 12 ετών πουλούσε λεμονάδες στη Σμύρνη για να συντηρήσει την οικογένειά του. Όταν πέθανε ο πατέρας του απο χολέρα εκείνον τον πήρε ένας παπουτσής σαν ψυχοπαίδι. Τέσσερα χρόνια βασανίστηκε μαζί του και τέλος το έσκασε και δούλεψε ως αχθοφόρος στο λιμάνι της Σμύρνης. Όταν ο ελληνικός στρατός έφτασε στη Σμύρνη τον ακολούθησε ο Δαμιανός και έφτασε στο Αϊδίνι. Με την πτώση της Σμύρνης, 18 χρονών βρέθηκε στη Θεσσαλονίκη όπου διέπραξε μια διάρρηξη και φυλακίστηκε για ένα χρόνο. Μετά την έκτιση της ποινής του, διέπραξε και άλλες ληστείες για τις οποίες φυλακίστηκε και πάλι. Μεταφέρθηκε στις φυλακές της Αίγινας όπου εξέτισε ποινή 4 χρονών.
Μία απο τις αδερφές του είχε διασωθεί και αυτή, και ήρθε στην Αθήνα όπου παντρεύτηκε και ζούσε στη Νέα Ιωνία. Κάποια στιγμή μεθυσμένο τον συνέλαβαν και τον έκλεισαν στο ψυχιατρείο της Αγίας Ελεούσας, αλλά μετά από ένα μήνα παραμονής το έσκασε. Πήγε στη Καλογρέζα, τον συνέλαβαν και πάλι και τον έστειλαν και πάλι στην Αγία Ελεούσα. Έμεινε εκεί δυο μήνες και δραπέτευσε και πάλι. Πήγε πίσω στη Νέα Ιωνία, και ζούσε κλέβοντας.
Συνελήφθη και τρίτη φορά και στάλθηκε στο Δαφνί. Παίρνοντας εξιτήριο από το Δαφνί ξαναγύρισε στη συνοικία που ήξερε, φτωχός, μόνος και άστεγος. Κοιμόταν στις σπηλιές, έπινε πολύ κρασί -ακόμα και οινόπνευμα όταν δεν του έδιναν κρασί -και έκλεβε.
Όλοι τον έβριζαν, τον έλεγαν τρελό, τα παιδιά τον κορόιδευαν, του πετούσαν πέτρες.
Το έγκλημα που αποκάλυψε τη φρίκη.
Έξω απο τον συνοικισμό της Καλογρέζας υπήρχε ένα ρέμα από όπου αρχίζει το δάσος του Βεḯκου που φτάνει ως την Όμορφη Εκκλησία, το Γαλάτσι και τα Τουρκοβούνια. Στις αρχές αυτού ακριβώς του δάσους, αμέσως μετά το ρέμα, υπήρχε ένας πευκόφυτος γήλοφος. Ο λόφος αυτός κοβόταν απο μια χαράδρα που κάποτε κάποιοι την είχαν εκμεταλλευτεί ανοίγοντας τρύπες για να βγάλουν άμμο. Οι χτίστες έβγαζαν απο εκεί άμμο για τις οικοδομές και την πούλαγαν, συγκρουόμενοι συνεχώς με τον Βεḯκο που προσπαθούσε να τους εμποδίσει, ακόμα κα πυροβολώντας. Οι μεγαλύτερες τρύπες, πέντε τον αριθμό ήταν κανονικές σπηλιές τις οποίες χρησιμοποιούσαν είτε περιστασιακά είτε μόνιμα ο υπόκοσμος της Αθήνας. Μια τέτοια σπηλιά ήταν και το λημέρι και σπίτι του Δαμιανού Μαυρομάτη (ή Ντελή Δαμιανού=τρελο-Δαμιανού) όπως τον φώναζαν οι κάτοικοι εκεί γύρω.
Ο Δαμιανός είχε πάει στη κηδεία του αφεντικού του και εκεί είδε μια ομάδα μικρών κοριτσιών να παίζουν έξω απο το σπίτι, τα πλησίασε, και την προσοχή του τράβηξε η κατάξανθη Ουρανία. Της έδωσε καραμέλες και με την υπόσχεση οτι θα της δώσει και άλλες την πήρε μαζί του. Ο Μαυρομάτης είπε στην κατάθεσή του, οτι αφού περπάτησαν καμιά ώρα, έφτασαν στη σπηλιά που έμενε, και αφού της έβγαλε τα ρούχα, τη βίασε. Όταν ο πατέρας της αντιλήφθηκε την απουσία της μικρής, και τα κοριτσάκια του περιέγραψαν τι είχε συμβεί, έφυγε αλλόφρονας μαζί με μερικούς φίλους του για να ψάξει να την βρει. Την βρήκαν κατά το σούρουπο δυο συγγενείς του Ουραλίδη.
Την άρπαξαν από την αγκαλιά του και την πήγαν γρήγορα στο κοντινότερο φαρμακείο μήπως προλάβουν και τη σώσουν. Ο φαρμακοποιός της έκανε ενέσεις καμφοράς, ήρθε και ένας γιατρός αλλά δεν κατάφεραν τίποτα. Σε λίγο πέθανε. Μόλις συνελήφθη ο Δαμιανός -το απόγευμα της Τρίτης 28 Γενάρη 1936 -πήγε στο αστυνομικό τμήμα Καλογρέζας που τον ανέκρινε ο διοικητής Χωροφυλακής Ψυχικού. Ούτε αρνήθηκε το έγκλημα, ούτε σιώπησε. Ίσα-ίσα εξιστόρησε τα πάντα και στον ανακριτή και στους δημοσιογράφους. Στις 10 το πρωί της Πέμπτης 30 Γενάρη μεταφέρθηκε στον εισαγγελέα και απολογήθηκε με όλες τις απαραίτητες λεπτομέρειες για το φόνο της μικρής Ουραλίδου. Το παιδί παραδόθηκε στους γονείς του και το απόγευμα της Παρασκευής 31 Γενάρη έγινε η κηδεία του στο Β' νεκροταφείο.
Αμέσως χτύπησε συναγερμός για τους κατοίκους της περιοχής. Όλοι βγήκαν αμέσως, ψάχνοντας στο δάσους του Βεΐκου-Καλογρέζας, μέσα σε σπηλιές, και μέσα σε χαράδρες. Γύρω στις 50 σπηλιές υπάρχουν σε αυτό το δάσος λένε οι κάτοικοι, οι περισσότερες των οποίων είχαν γίνει από συνεργεία αμμωρύχων παλαιότερα και φτάνουν σε μήκος τα 10 και 15 μέτρα και σε βάθος μέχρι και 5 μέτρα. Υπάρχουν και μερικά ξεροπήγαδα στα οποία οι κάτοικοι κατεβαίνουν με ανεμόσκαλες για να βρουν θύματα.
Μέσα σε μια από αυτές τις αμμοσπηλιές -μια σπηλιά με στενή και κατηφορική είσοδο και φτάνει σε μήκος τα 7 μέτρα, πλάτος 1 μέτρο και ύψος άλλο 1. Στο τέλος του διαδρόμου βρίσκεται ένα σα δωμάτιο, 4 επί 4 μέτρα περίπου, ο Γιάννης Ματζαβίνος και ο Γιώργος Παρασκευάς βρήκαν στις 29 Γενάρη το πτώμα του μικρού Βλαντή. Το μέρος απέχει 200 μέτρα από εκεί που βρέθηκε το πτώμα της μικρής. Η σπηλιά του “Βλαντή” έχεις μήκος 6 μέτρα και βάθος 3.
Το πτώμα το ανακάλυψαν με τη μυρωδιά που απέπνεε και ανάβοντας σπίρτα συνέχεια κατάφεραν και να το δουν. Σε μια γωνιά βρήκαν κάτι ψόφια κοτόπουλα και κλωτσώντας το σωρό ανακάλυψαν το πτώμα. Το πτώμα ήταν μισόγυμνο, με τα μάτια ανοιχτά και διεσταλμένα, ωχρό και στεγνό, ενώ ζωύφια υπήρχαν γύρω απο τα μάτια και τα αυτιά. Προσπαθώντας να το σηκώσουν ανακάλυψαν οτι ήταν δεμένο απο τα χέρια και τα πόδια με σύρματα και κουρέλια.
Οι νεαροί βγήκαν τρομοκρατημένοι και φωνάζοντας κατέφτασαν οι χωροφύλακες που ερευνούσαν και αυτοί την περιοχή. Ο Βλαντής είχε εξαφανιστεί απο το σπίτι του στις 28 Νοέμβρη του 1935 αλλά πρέπει να πέθανε πολύ αργότερα, γιατί είχε ελάχιστα σημάδια αποσύνθεσης.Μετά έγινε η αυτοψία του χώρου, φωτογραφήθηκε, η Σήμανση πήρε ίχνη και ο ιατροδικαστής Τρουπάκης σε μια πρώτη, πρόχειρη εξέταση, είπε οτι ο φόνος του έγινε προ διμήνου και το πτώμα μεταφέρθηκε στο νεκροτομείο.
Ο Εισαγγελέας διέταξε να ερευνηθούν προσεκτικά οι σπηλιές και ύστερα να δυναμιτιστούν (αν βεβαίως συμφωνήσουν οι κληρονόμοι του Βεϊκου) για να μην μπορούν πλέον να χρησιμεύουν σε κανέναν.
Ειδοποιήθηκε ο σταθμάρχης Αθανασόπουλος και την επόμενη μέρα ήρθε το φωτογραφικό συνεργείο και οι ερευνητές του τμήματος σημάνσεως καθώς και ο ιατροδικαστής. Μετά έδωσαν το πτώμα στους γονείς που θα το κηδέψουν σήμερα το απόγευμα στο Β' Νεκροταφείο δίπλα στο τάφο της μικρής Φωτεινής Ουραλίδου.
Συνεργεία έρευνας που οργάνωσε ο πρόεδρος της κοινότητας Καλογρέζας έλεγξαν χτες άλλες 3 σπηλιές στις οποίες βρήκαν μόνο πτώματα κοτόπουλων, μιας κατσίκας ακόμα και μιας αγελάδας αλλά τίποτε άλλο. Όμως το μέρος είναι εξαιρετικά δύσκολο να ψαχτεί καλά γρήγορα γιατί υπάρχουν άλλα 50 τουλάχιστον σπήλαια, ξεροπήγαδα και εγκαταλειμμένα ασβεστοκάμινα.
Ο Μαυρομάτης ομολόγησε τη δολοφονία του μικρού Στέλιου στις 13 Φλεβάρη, όταν απολογήθηκε παρουσία του συνηγόρου του στο 10ο ανακριτικό τμήμα. Η ανάκριση που έγινε παρουσία και του ιατροδικαστή Τρουπάκη διήρκεσε 3 ώρες. Στην αρχή αρνιόταν με επιμονή το φόνο του νεαρού Στέλιου, μέχρι που ζήτησε – σε αντάλλαγμα της ομολογίας του – μια δόση ηρωίνη. Στην αρχή, οι αστυνομικοί προσπάθησαν να τον ξεγελάσουν με λίγη σόδα, αλλά αφού το κατάλαβε, έγραψε ειδική συνταγή ο Τρουπάκης και πήγαν σε φαρμακείο και έφεραν.
Είπε οτι πήρε το παιδί, παρασύροντάς το με καραμέλες, γιατί ήταν πολύ μεθυσμένος και θυμωμένος με τα παιδιά που συνέχεια τον πειράζανε.
Το πήγε στη σπηλιά, το βίασε και στη συνέχεια το σκότωσε. Μετά το μετέφερε στη σπηλιά που το βρήκαν οι δυο άντρες σκεπασμένο με τα ψόφια κοτόπουλα για να μην αντιληφθεί κανείς τη μυρωδιά του.
«Τον κακοποίησα και τον έπνιξα με ένα σύρμα. Πήρα έπειτα το πτώμα από τη σπηλιά, όπου και το έθαψα σκάβοντας με τα νύχια μου. Για να μην προκαλέσω δε την προσοχή των περαστικών από τη βρώμα του πτώματος, βρήκα τρεις κότες ψόφιες από τα σκουπίδια τις οποίες πήρα και τις έριξα πάνω στο πτώμα του παιδιού.», ήταν η κυνική ομολογία του.
https://www.stoxos.gr/2024/01/o.html
Re: Το νήμα των εγκλημάτων
19/01/2024
Εγκλήματα που συντάραξαν την Ελλάδα: Τα πτώματα δεν βρέθηκαν, οι δράστες όμως καταδικάστηκαν.
Οι περιπτώσεις του Άλεξ, της Άννυ, του Μάριου Παπαγεωργίου και της Τάνιας Χαριτοπούλου.
Ο 11χρονος Άλεξ της Βέροιας, η 4χρονη μικρύ Άννυ που κατακρεουργήθηκε από τον πατέρα της, ο Μάριος Παπαγεωργίου αλλά και η Τάνια Χαριτοπούλου. Τέσσερα εγκλήματα που συγκλόνισαν την Ελλάδα. Τα πτώματα των θυμάτων δεν βρέθηκαν ποτέ, όμως σε όλες τις περιπτώσεις οι δράστες λογοδότησαν και πήγαν φυλακή.
Με αφορμή την υπόθεση της εξαφάνισης του Μπάμπη Κούτσικου στο Μεσολόγγι, ο οποίος θεωρείται νεκρός τόσο από την οικογένειά του όσο και από τις Αρχές, με τον βασικό ύποπτο να έχει ήδη συλληφθεί και να κατηγορείται για ανθρωποκτονία με δόλο σε ήρεμη ψυχική κατάσταση, το MEGA παρουσίασε αντίστοιχες υποθέσεις.
Υπόθεση Μάριου Παπαγεωργίου.
Από το 2012, η μητέρα του Μάριου Παπαγεωργίου έχει… γυρίσει τη γη ανάποδα για να βρει το σώμα του παιδιού της. Εγκέφαλος του εγκλήματος, ένας στενός οικογενειακός φίλος, ο οποίος είχε στόχο τα χρήματα της οικογένειας Παπαγεωργίου. Ήταν εκείνος που φέρεται να έδωσε την εντολή για την εξαφάνιση του πτώματος, σε μια προσπάθεια να συσκοτιστεί το τοπίο της δολοφονίας. Καταδικάστηκε σε ισόβια.
Ο 26χρονος Μάριος, έπεσε θύμα απαγωγής στο Διακοφτό Αχαΐας, όπου βρισκόταν για διακοπές και μια μέρα αργότερα οι δράστες τηλεφώνησαν στη μητέρα του. Ζητούν λύτρα 620.000 ευρώ και απειλούν. Εκείνες τις πρώτες μέρες, ο οικογενειακός φίλος που καταδικάστηκε για το έγκλημα, συμβούλευε τη γυναίκα να μην ειδοποιήσει την αστυνομία.
Πίσω από την πλάτη της όμως διαπραγματεύεται μαζί της τηλεφωνικά και οργανώνει και τη δική της απαγωγή. Ο Μάριος Παπαγεωργίου ήταν ήδη νεκρός. Στο παρτ μπαγκάζ του αυτοκινήτου του, βρέθηκαν κηλίδες από το δικό του αίμα και η άρση τηλεφωνικού απορρήτου οδήγησε στα ίχνη των δραστών.
Εκτός από τον εγκέφαλο στο σκοτεινό έγκλημα, το δρόμο για τη φυλακή πήρε η σύζυγός του και άλλα 4 άτομα που όπως έκριναν οι δικαστές πήραν μέρος στην απαγωγή και την δολοφονία. Το πτώμα του Μάριου όμως, δεν εντοπίστηκε ποτέ.
Υπόθεση μικρού Άλεξ.
Ήταν 3 Φεβρουαρίου του 2006, όταν ο 11χρονος Άλεξ δεν επέστρεψε στο σπίτι του. Η μητέρα και ο πατριός του, έσπευσαν να τον αναζητήσουν στους δρόμους της Βέροιας. Η μυστηριώδης εξαφάνιση του παιδιού παρέμενε για χρόνια άλυτος γρίφος, με το παιδί όπως διαπιστώθηκε να έχει δολοφονηθεί και τους δράστες να έχουν εξαφανίσει το πτώμα του.
Η επιμονή της μητέρας του και τα Μέσα Ενημέρωσης μπόρεσαν να ξεδιαλύνουν το τοπίο, αλλά ποτέ ολοκληρωτικά. Οι έρευνες αποκαλύπτουν πως ο μικρός εκείνη την περίοδο δεχόταν bullying από μια παρέα πέντε «σκληρών» συμμαθητών του.
Ενώ στην αρχή, κανένας δεν πίστεψε αυτή την εκδοχή, τα πέντε παιδιά αργότερα ομολόγησαν τον θανάσιμο τραυματισμό του μαθητή. Για υπόθαλψη εγκληματία κατά συρροή φυλακίστηκε και ο παππούς δύο εκ των δραστών.
Στα δύο ανήλικα Ελληνόπουλα, επιβλήθηκε εγκλεισμός σε ίδρυμα αρωγής ανηλίκων μέχρι την ενηλικίωσή τους. Για τους άλλους τρεις ανήλικους κατηγορούμενους, το δικαστήριο ανέθεσε την επιμέλεια τους στην Υπηρεσία Επιμελητών Βέροιας, ενώ τους επέβαλε αναμορφωτικά μέτρα.
Το μεγάλο ερώτημα που απασχολεί μέχρι σήμερα είναι το πού βρίσκεται το άψυχο σώμα του Άλεξ. Ένα μυστήριο που 18 χρόνια μετά δεν έχει λυθεί.
Το έγκλημα φρίκης με την μικρή Άννυ.
Άλλη μια ανατριχιαστική δολοφονία έρχεται στο φως το 2015. Ένα 4χρονο κορίτσι εξαφανίζεται και η μητέρα της δηλώνει ότι αγνοείται 6 ημέρες αργότερα.
Θα χρειαστεί να περάσουν δύο εβδομάδες, μέχρι ο πατέρας της μικρής Άννυ, ομολογήσει έπειτα από ανάκριση 25 ωρών ότι όχι μόνο σκότωσε αλλά και τεμάχισε την 4χρονη κόρη του για να την εξαφανίσει.
Ο δράστης τεμάχιζε και πολτοποιούσε τα μέλη της κόρης του και στη συνέχεια, πριν τα πετάξει στα σκουπίδια τα μαγείρευε, με διάφορα υλικά, για να μοιάζουν με φαγητά. Είχε κρεμάσει πετσέτες σε όλο το σπίτι, για να απορροφούν τους υδρατμούς και για μέρες έκανε δήθεν ότι αγωνιά για την τύχη της κόρης του.
Υπόθεση Τάνιας Χαριτοπούλου.
Από τα πλέον στυγερά εγκλήματα στα χρονικά του αστυνομικού δελτίου, αυτό της δολοφονίας της 27χρονης Τάνιας Χαριτοπούλου από τον σύζγό της, Σπύρο Καββαδία τον Αύγουστο του 1998, μπροστά στα μάτια της μόλις τριών ετών κόρης τους, στην Πολίχνη της Θεσσαλονίκης.
«Ο μπαμπάς και η μαμά μάλωσαν. Την τράβηξε από τα μαλλιά και εκείνη άρχισε να κλαίει και να φωνάζει. Μετά την έβαλε στο κρεβάτι, της έβαλε στο πρόσωπο δύο μαξιλάρια και η μαμά κοιμήθηκε», ανέφερε η κόρη της.
Ο δράστης ναι μεν εξαφάνισε το πτώμα της γυναίκας του, όμως αφού αναγκάστηκε να πέσει σε μια σειρά αντιφάσεις κατά τη διάρκεια της ανάκρισής του, ομολόγησε. Όπως αποκαλύφθηκε, το Νοέμβριο του 1992 είχε σκοτώσει και την Ελβετίδα φίλη του, με την οποία συζούσε όταν ήταν μετανάστης στη Βασιλεία της Ελβετίας. Ο σκληρός «ασπρομάλλης» όπως έγραφε ο τύπος της εποχής αποφυλακίστηκε με περιοριστικούς όρους από την Κέρκυρα το 2020.
Η κόρη της αδικοχαμένης Τάνιας Χαριτοπούλου ψάχνει μέχρι και σήμερα να μάθει την αλήθεια, αλλά και τι απέγινε το πτώμα της μητέρας της.
https://www.newsbeast.gr/society/arthro ... dikastikan
Εγκλήματα που συντάραξαν την Ελλάδα: Τα πτώματα δεν βρέθηκαν, οι δράστες όμως καταδικάστηκαν.
Οι περιπτώσεις του Άλεξ, της Άννυ, του Μάριου Παπαγεωργίου και της Τάνιας Χαριτοπούλου.
Ο 11χρονος Άλεξ της Βέροιας, η 4χρονη μικρύ Άννυ που κατακρεουργήθηκε από τον πατέρα της, ο Μάριος Παπαγεωργίου αλλά και η Τάνια Χαριτοπούλου. Τέσσερα εγκλήματα που συγκλόνισαν την Ελλάδα. Τα πτώματα των θυμάτων δεν βρέθηκαν ποτέ, όμως σε όλες τις περιπτώσεις οι δράστες λογοδότησαν και πήγαν φυλακή.
Με αφορμή την υπόθεση της εξαφάνισης του Μπάμπη Κούτσικου στο Μεσολόγγι, ο οποίος θεωρείται νεκρός τόσο από την οικογένειά του όσο και από τις Αρχές, με τον βασικό ύποπτο να έχει ήδη συλληφθεί και να κατηγορείται για ανθρωποκτονία με δόλο σε ήρεμη ψυχική κατάσταση, το MEGA παρουσίασε αντίστοιχες υποθέσεις.
Υπόθεση Μάριου Παπαγεωργίου.
Από το 2012, η μητέρα του Μάριου Παπαγεωργίου έχει… γυρίσει τη γη ανάποδα για να βρει το σώμα του παιδιού της. Εγκέφαλος του εγκλήματος, ένας στενός οικογενειακός φίλος, ο οποίος είχε στόχο τα χρήματα της οικογένειας Παπαγεωργίου. Ήταν εκείνος που φέρεται να έδωσε την εντολή για την εξαφάνιση του πτώματος, σε μια προσπάθεια να συσκοτιστεί το τοπίο της δολοφονίας. Καταδικάστηκε σε ισόβια.
Ο 26χρονος Μάριος, έπεσε θύμα απαγωγής στο Διακοφτό Αχαΐας, όπου βρισκόταν για διακοπές και μια μέρα αργότερα οι δράστες τηλεφώνησαν στη μητέρα του. Ζητούν λύτρα 620.000 ευρώ και απειλούν. Εκείνες τις πρώτες μέρες, ο οικογενειακός φίλος που καταδικάστηκε για το έγκλημα, συμβούλευε τη γυναίκα να μην ειδοποιήσει την αστυνομία.
Πίσω από την πλάτη της όμως διαπραγματεύεται μαζί της τηλεφωνικά και οργανώνει και τη δική της απαγωγή. Ο Μάριος Παπαγεωργίου ήταν ήδη νεκρός. Στο παρτ μπαγκάζ του αυτοκινήτου του, βρέθηκαν κηλίδες από το δικό του αίμα και η άρση τηλεφωνικού απορρήτου οδήγησε στα ίχνη των δραστών.
Εκτός από τον εγκέφαλο στο σκοτεινό έγκλημα, το δρόμο για τη φυλακή πήρε η σύζυγός του και άλλα 4 άτομα που όπως έκριναν οι δικαστές πήραν μέρος στην απαγωγή και την δολοφονία. Το πτώμα του Μάριου όμως, δεν εντοπίστηκε ποτέ.
Υπόθεση μικρού Άλεξ.
Ήταν 3 Φεβρουαρίου του 2006, όταν ο 11χρονος Άλεξ δεν επέστρεψε στο σπίτι του. Η μητέρα και ο πατριός του, έσπευσαν να τον αναζητήσουν στους δρόμους της Βέροιας. Η μυστηριώδης εξαφάνιση του παιδιού παρέμενε για χρόνια άλυτος γρίφος, με το παιδί όπως διαπιστώθηκε να έχει δολοφονηθεί και τους δράστες να έχουν εξαφανίσει το πτώμα του.
Η επιμονή της μητέρας του και τα Μέσα Ενημέρωσης μπόρεσαν να ξεδιαλύνουν το τοπίο, αλλά ποτέ ολοκληρωτικά. Οι έρευνες αποκαλύπτουν πως ο μικρός εκείνη την περίοδο δεχόταν bullying από μια παρέα πέντε «σκληρών» συμμαθητών του.
Ενώ στην αρχή, κανένας δεν πίστεψε αυτή την εκδοχή, τα πέντε παιδιά αργότερα ομολόγησαν τον θανάσιμο τραυματισμό του μαθητή. Για υπόθαλψη εγκληματία κατά συρροή φυλακίστηκε και ο παππούς δύο εκ των δραστών.
Στα δύο ανήλικα Ελληνόπουλα, επιβλήθηκε εγκλεισμός σε ίδρυμα αρωγής ανηλίκων μέχρι την ενηλικίωσή τους. Για τους άλλους τρεις ανήλικους κατηγορούμενους, το δικαστήριο ανέθεσε την επιμέλεια τους στην Υπηρεσία Επιμελητών Βέροιας, ενώ τους επέβαλε αναμορφωτικά μέτρα.
Το μεγάλο ερώτημα που απασχολεί μέχρι σήμερα είναι το πού βρίσκεται το άψυχο σώμα του Άλεξ. Ένα μυστήριο που 18 χρόνια μετά δεν έχει λυθεί.
Το έγκλημα φρίκης με την μικρή Άννυ.
Άλλη μια ανατριχιαστική δολοφονία έρχεται στο φως το 2015. Ένα 4χρονο κορίτσι εξαφανίζεται και η μητέρα της δηλώνει ότι αγνοείται 6 ημέρες αργότερα.
Θα χρειαστεί να περάσουν δύο εβδομάδες, μέχρι ο πατέρας της μικρής Άννυ, ομολογήσει έπειτα από ανάκριση 25 ωρών ότι όχι μόνο σκότωσε αλλά και τεμάχισε την 4χρονη κόρη του για να την εξαφανίσει.
Ο δράστης τεμάχιζε και πολτοποιούσε τα μέλη της κόρης του και στη συνέχεια, πριν τα πετάξει στα σκουπίδια τα μαγείρευε, με διάφορα υλικά, για να μοιάζουν με φαγητά. Είχε κρεμάσει πετσέτες σε όλο το σπίτι, για να απορροφούν τους υδρατμούς και για μέρες έκανε δήθεν ότι αγωνιά για την τύχη της κόρης του.
Υπόθεση Τάνιας Χαριτοπούλου.
Από τα πλέον στυγερά εγκλήματα στα χρονικά του αστυνομικού δελτίου, αυτό της δολοφονίας της 27χρονης Τάνιας Χαριτοπούλου από τον σύζγό της, Σπύρο Καββαδία τον Αύγουστο του 1998, μπροστά στα μάτια της μόλις τριών ετών κόρης τους, στην Πολίχνη της Θεσσαλονίκης.
«Ο μπαμπάς και η μαμά μάλωσαν. Την τράβηξε από τα μαλλιά και εκείνη άρχισε να κλαίει και να φωνάζει. Μετά την έβαλε στο κρεβάτι, της έβαλε στο πρόσωπο δύο μαξιλάρια και η μαμά κοιμήθηκε», ανέφερε η κόρη της.
Ο δράστης ναι μεν εξαφάνισε το πτώμα της γυναίκας του, όμως αφού αναγκάστηκε να πέσει σε μια σειρά αντιφάσεις κατά τη διάρκεια της ανάκρισής του, ομολόγησε. Όπως αποκαλύφθηκε, το Νοέμβριο του 1992 είχε σκοτώσει και την Ελβετίδα φίλη του, με την οποία συζούσε όταν ήταν μετανάστης στη Βασιλεία της Ελβετίας. Ο σκληρός «ασπρομάλλης» όπως έγραφε ο τύπος της εποχής αποφυλακίστηκε με περιοριστικούς όρους από την Κέρκυρα το 2020.
Η κόρη της αδικοχαμένης Τάνιας Χαριτοπούλου ψάχνει μέχρι και σήμερα να μάθει την αλήθεια, αλλά και τι απέγινε το πτώμα της μητέρας της.
https://www.newsbeast.gr/society/arthro ... dikastikan
Re: Το νήμα των εγκλημάτων
22/02/2024
«Του ρίχναμε και δεν έπεφτε»: Ο σκοτεινός μάγειρας που αιματοκύλησε την Σαντορίνη έτρωγε τις σφαίρες κι έμενε όρθιος.
«Γιαγιά, μην φοβάσαι, δεν θα σε πειράξω, μην τρέχεις»… Με αυτά τα λόγια, ήρεμος και ατάραχος, ο Θανάσης Αρβανίτης κρατώντας το κεφάλι της συντρόφου του καθησυχάζει μια ηλικιωμένη γυναίκα που συναντά ενώ περπατά στην περιοχή Βουρβούλο της Σαντορίνης.
Λίγα λεπτά νωρίτερα την είχε αποκεφαλίσει μετά από καυγά και όταν τελικά καταφθάνει η αστυνομία, ο δράστης συλλαμβάνεται αφού πρώτα δέχεται βροχή από σφαίρες χωρίς –αρχικά- να δείχνει να επηρεάζεται…
Πρόκειται για έναν μάγειρα ηλικίας 31 ετών που ένα χρόνο νωρίτερα είχε παντρευτεί την 25χρονη δασκάλα Αδαμαντία Καρκαλή. Όταν εκείνη τοποθετήθηκε στο Ακρωτήρι Σαντορίνης, ο σύζυγός της την ακολουθεί και το καλοκαίρι του 2008 τον βρίσκει και εκείνον στο νησί να εργάζεται σε εστιατόριο ξενοδοχείου στο Ημεροβήγλι. Την προηγούμενη ημέρα από εκείνο το μοιραίο απόγευμα της 3ης Αυγούστου, λογομαχεί με το αφεντικό του από το οποίο ζήτησε να προσλάβει και την γυναίκα του. Πέρα από αυτό το ξέσπασμα, τίποτα δεν μπορούσε να προμηνύσει όσα ακολούθησαν.
Την επόμενη ημέρα στο αστυνομικό τμήμα στα Φηρά χτυπά το τηλέφωνο και από την άλλη άκρη της γραμμής ακούγεται η φωνή μιας γυναίκας. «Ελάτε γρήγορα στον Βουρβούλο, γίνεται άγριος καβγάς μεταξύ ζευγαριού. Ο άντρας πέταξε από το μπαλκόνι το σκυλάκι της κοπέλας» είναι τα λόγια που ακούει ο αστυνομικός υπηρεσίας και αμέσως σπεύδουν δύο περιπολικά στην περιοχή. Οι 5 ένστολοι (οι 3 δόκιμοι), όμως, δεν ήταν προετοιμασμένοι για το θέαμα που θα αντίκριζαν.
Στους δρόμους της περιοχής είδαν τον δράστη να περπατά κουβαλώντας μαζί του το κεφάλι της συζύγου του την οποία (όπως αποδείχτηκε από την μετέπειτα νεκροψία) είχε αποκεφαλίσει ενώ εκείνη βρισκόταν ακόμη εν ζωή… Την ίδια τύχη είχε και το σκυλάκι της, του οποίου πρώτα έκοψε το κεφάλι μπροστά στα έντρομα μάτια της και στη συνέχεια εκσφενδόνισε από το μπαλκόνι του σπιτιού που διέμεναν…
Στο άλλο χέρι του ο Αρβανίτης κρατά ακόμη το φονικό όπλο, ένα μαχαίρι. Στις εντολές των αστυνομικών να παραδοθεί δεν βγάζει την παραμικρή αντίδραση. Ούτε δείχνει πρόθεση να κάνει κάτι τέτοιο. Την ίδια ώρα φαίνεται να είναι… στον κόσμο του και να μην αντιλαμβάνεται τι πραγματικά συμβαίνει. Ωστόσο κάποια στιγμή μοιάζει να επανέρχεται και ξαπλώνει στο έδαφος έτοιμος να παραδοθεί. Όταν τον πλησιάζουν για να του περάσουν χειροπέδες «ξυπνά» ξανά και επιτίθεται με μαχαίρι.
Ακούγονται ένας πυροβολισμός στον αέρα ως τελευταία προειδοποίηση και ακολουθούν δύο σφαίρες που βρίσκουν στο σώμα τον δράστη. Πέφτει ξανά αιμόφυρτος, αλλά και πάλι βρίσκει την δύναμη να σηκωθεί πριν συλληφθεί, τραυματίζει έναν αστυνομικό και πετά το κεφάλι της γυναίκας στο περιπολικό όπου βρίσκονται οι τρεις (άοπλοι) δόκιμοι. Κάθεται στη θέση του οδηγού και αναπτύσσει ταχύτητα, προκαλώντας στην πορεία και τροχαίο καθώς ρίχνει ένα δίκυκλο στο οποίο επιβαίνουν δύο νεαρές γυναίκες. Αργότερα αποδεικνύεται ότι επρόκειτο για γιατρούς που έκαναν το αγροτικό τους στο Κέντρο Υγείας Σαντορίνης. Η μία τραυματίζεται σοβαρά από τη σύγκρουση και στην κατάθεσή της που ακολούθησε δηλώνει σίγουρη ότι ο Αρβανίτης επιδίωξε την σύγκρουση, ώστε να καθυστερήσει τους διώκτες του.
Τελικά ένα τρίτο περιπολικό που συμμετέχει στην καταδίωξη, διεμβολίζει το αμάξι που οδηγεί ο 31χρονος. Ο Αρβανίτης δεν παραδίδεται ούτε τώρα, αλλά δοκιμάζει και πάλι να επιτεθεί στους οπλισμένους αστυνομικούς. «Του ρίχναμε και δεν έπεφτε, ήταν σε κατάσταση αμόκ», κατέθεσαν αργότερα για τον δράστη που αν και είχε δεχτεί 6 σφαίρες (η μία εξ αυτών στο συκώτι) παραμένει ζωντανός. Για χάρη του θα σηκωθεί στρατιωτικό μεταγωγικό αεροπλάνο για να μεταφερθεί στην Αθήνα. Ο δολοφόνος προσεύχεται… Φαίνεται ότι οι προσευχές του σε συνδυασμό με τον ζήλο των γιατρών φέρνουν αποτέλεσμα, αφού μετά από πολύωρο χειρουργείο και νοσηλεία που διαρκεί αρκετέ μέρες, μένει ζωντανός…
Το δικαστήριο που ακολούθησε αποφαίνεται ότι την στιγμή τέλεσης του εγκλήματος είχε πλήρη συνείδηση και καταλογισμό και τον καταδικάζει σε ισόβια κάθειρξη και επιπλέον 25 χρόνια κατά συγχώνευση, με τον ίδιο να παραμένει ψύχραιμος και απαθής τόσο κατά την εξέτασή του (όπου περιέγραψε με λεπτομέρεια το φονικό) όσο και κατά τις αγορεύεις αλλά και την ανακοίνωση της ποινής. Λίγα χρόνια αργότερα, στο εφετείο που θα ακολουθήσει, αλλάζει πλεύση. Υποστηρίζει ότι δεν θυμάται τίποτα από εκείνες τις μοιραίες ώρες, ενώ ο δικηγόρος του του κάνει λόγο για σχιζοφρενή και ζητεί η όποια ποινή επιβληθεί να αφορά εγκλεισμό σε ψυχιατρική κλινική. Πράγμα που τελικά δεν συνέβη.
Η ιατροδικαστική έκθεση έκανε λόγο για 10 μαχαιριές (οι 7 μεταθανάτιες) που έχει δεχτεί η σύντροφός του και για χρήση 5 διαφορετικών μαχαιριών, ενδεικτικό της κατάστασης στην οποία βρισκόταν. «Πρόκειται για ένα από τα στυγερότερα εγκλήματα, ακόμη και για εμάς που έχουμε αντιμετωπίσει τόσες δολοφονίες, Συνήθως οι δράστες σκυλεύουν το πτώμα του θύματός τους, όταν αυτό έχει πεθάνει. Αυτός ο παρανοϊκός άνθρωπος, όμως, αποκεφάλισε τη γυναίκα του ενώ αυτή ήταν ζωντανή», δήλωσε ο ιατροδικαστής Νίκος Καρακούκης. Παράλληλα μάρτυρες αποκαλύπτουν ότι η Αδαμαντία πάντοτε πίστευε ότι με την αγάπη της θα μπορούσε να τον βοηθήσει, παρά τον ευέξαπτο χαρακτήρα του, ενώ άλλοι κατέθεσαν ότι εκείνος τη χρησιμοποιούσε, προκειμένου να επιβιώσει οικονομικά και κοινωνικά.
Εκείνο που έχει την σημασία του είναι η μαρτυρία του ψυχιάτρου που τον παρακολουθούσε παλιότερα. Κατέθεσε ότι ο δράστης εμφάνισε την πρώτη μεγάλη κρίση του όταν ήταν ακόμη στρατιώτης κι έκτοτε έχριζε στενής ψυχολογικής παρακολούθησης και συστηματικής λήψης φαρμακευτικής αγωγής. Για πολλά χρόνια τα πράγματα συνέβαιναν ακριβώς έτσι, αλλά φαίνεται πως μετά την γνωριμία του με την γυναίκα την οποία παντρεύτηκε και τελικά της στέρησε με αυτόν τον ειδεχθή τρόπο την ζωή, σταμάτησε να το κάνει. Μάλιστα, μόλις δύο ημέρες πριν την απίστευτη δολοφονία, επισκέφθηκε τοπικό ιατρό παραπονούμενος για αϋπνίες και πονοκέφαλο, χωρίς όμως να αποκαλύψει το πλήρες ιστορικό του… Μια λεπτομέρεια που αποδείχθηκε ότι για την άτυχη Αδαμαντία Καρκαλή ήταν ένα ζήτημα ζωής ή θανάτου…
https://www.onlarissa.gr/2024/02/22/tou ... e-orthios/
«Του ρίχναμε και δεν έπεφτε»: Ο σκοτεινός μάγειρας που αιματοκύλησε την Σαντορίνη έτρωγε τις σφαίρες κι έμενε όρθιος.
«Γιαγιά, μην φοβάσαι, δεν θα σε πειράξω, μην τρέχεις»… Με αυτά τα λόγια, ήρεμος και ατάραχος, ο Θανάσης Αρβανίτης κρατώντας το κεφάλι της συντρόφου του καθησυχάζει μια ηλικιωμένη γυναίκα που συναντά ενώ περπατά στην περιοχή Βουρβούλο της Σαντορίνης.
Λίγα λεπτά νωρίτερα την είχε αποκεφαλίσει μετά από καυγά και όταν τελικά καταφθάνει η αστυνομία, ο δράστης συλλαμβάνεται αφού πρώτα δέχεται βροχή από σφαίρες χωρίς –αρχικά- να δείχνει να επηρεάζεται…
Πρόκειται για έναν μάγειρα ηλικίας 31 ετών που ένα χρόνο νωρίτερα είχε παντρευτεί την 25χρονη δασκάλα Αδαμαντία Καρκαλή. Όταν εκείνη τοποθετήθηκε στο Ακρωτήρι Σαντορίνης, ο σύζυγός της την ακολουθεί και το καλοκαίρι του 2008 τον βρίσκει και εκείνον στο νησί να εργάζεται σε εστιατόριο ξενοδοχείου στο Ημεροβήγλι. Την προηγούμενη ημέρα από εκείνο το μοιραίο απόγευμα της 3ης Αυγούστου, λογομαχεί με το αφεντικό του από το οποίο ζήτησε να προσλάβει και την γυναίκα του. Πέρα από αυτό το ξέσπασμα, τίποτα δεν μπορούσε να προμηνύσει όσα ακολούθησαν.
Την επόμενη ημέρα στο αστυνομικό τμήμα στα Φηρά χτυπά το τηλέφωνο και από την άλλη άκρη της γραμμής ακούγεται η φωνή μιας γυναίκας. «Ελάτε γρήγορα στον Βουρβούλο, γίνεται άγριος καβγάς μεταξύ ζευγαριού. Ο άντρας πέταξε από το μπαλκόνι το σκυλάκι της κοπέλας» είναι τα λόγια που ακούει ο αστυνομικός υπηρεσίας και αμέσως σπεύδουν δύο περιπολικά στην περιοχή. Οι 5 ένστολοι (οι 3 δόκιμοι), όμως, δεν ήταν προετοιμασμένοι για το θέαμα που θα αντίκριζαν.
Στους δρόμους της περιοχής είδαν τον δράστη να περπατά κουβαλώντας μαζί του το κεφάλι της συζύγου του την οποία (όπως αποδείχτηκε από την μετέπειτα νεκροψία) είχε αποκεφαλίσει ενώ εκείνη βρισκόταν ακόμη εν ζωή… Την ίδια τύχη είχε και το σκυλάκι της, του οποίου πρώτα έκοψε το κεφάλι μπροστά στα έντρομα μάτια της και στη συνέχεια εκσφενδόνισε από το μπαλκόνι του σπιτιού που διέμεναν…
Στο άλλο χέρι του ο Αρβανίτης κρατά ακόμη το φονικό όπλο, ένα μαχαίρι. Στις εντολές των αστυνομικών να παραδοθεί δεν βγάζει την παραμικρή αντίδραση. Ούτε δείχνει πρόθεση να κάνει κάτι τέτοιο. Την ίδια ώρα φαίνεται να είναι… στον κόσμο του και να μην αντιλαμβάνεται τι πραγματικά συμβαίνει. Ωστόσο κάποια στιγμή μοιάζει να επανέρχεται και ξαπλώνει στο έδαφος έτοιμος να παραδοθεί. Όταν τον πλησιάζουν για να του περάσουν χειροπέδες «ξυπνά» ξανά και επιτίθεται με μαχαίρι.
Ακούγονται ένας πυροβολισμός στον αέρα ως τελευταία προειδοποίηση και ακολουθούν δύο σφαίρες που βρίσκουν στο σώμα τον δράστη. Πέφτει ξανά αιμόφυρτος, αλλά και πάλι βρίσκει την δύναμη να σηκωθεί πριν συλληφθεί, τραυματίζει έναν αστυνομικό και πετά το κεφάλι της γυναίκας στο περιπολικό όπου βρίσκονται οι τρεις (άοπλοι) δόκιμοι. Κάθεται στη θέση του οδηγού και αναπτύσσει ταχύτητα, προκαλώντας στην πορεία και τροχαίο καθώς ρίχνει ένα δίκυκλο στο οποίο επιβαίνουν δύο νεαρές γυναίκες. Αργότερα αποδεικνύεται ότι επρόκειτο για γιατρούς που έκαναν το αγροτικό τους στο Κέντρο Υγείας Σαντορίνης. Η μία τραυματίζεται σοβαρά από τη σύγκρουση και στην κατάθεσή της που ακολούθησε δηλώνει σίγουρη ότι ο Αρβανίτης επιδίωξε την σύγκρουση, ώστε να καθυστερήσει τους διώκτες του.
Τελικά ένα τρίτο περιπολικό που συμμετέχει στην καταδίωξη, διεμβολίζει το αμάξι που οδηγεί ο 31χρονος. Ο Αρβανίτης δεν παραδίδεται ούτε τώρα, αλλά δοκιμάζει και πάλι να επιτεθεί στους οπλισμένους αστυνομικούς. «Του ρίχναμε και δεν έπεφτε, ήταν σε κατάσταση αμόκ», κατέθεσαν αργότερα για τον δράστη που αν και είχε δεχτεί 6 σφαίρες (η μία εξ αυτών στο συκώτι) παραμένει ζωντανός. Για χάρη του θα σηκωθεί στρατιωτικό μεταγωγικό αεροπλάνο για να μεταφερθεί στην Αθήνα. Ο δολοφόνος προσεύχεται… Φαίνεται ότι οι προσευχές του σε συνδυασμό με τον ζήλο των γιατρών φέρνουν αποτέλεσμα, αφού μετά από πολύωρο χειρουργείο και νοσηλεία που διαρκεί αρκετέ μέρες, μένει ζωντανός…
Το δικαστήριο που ακολούθησε αποφαίνεται ότι την στιγμή τέλεσης του εγκλήματος είχε πλήρη συνείδηση και καταλογισμό και τον καταδικάζει σε ισόβια κάθειρξη και επιπλέον 25 χρόνια κατά συγχώνευση, με τον ίδιο να παραμένει ψύχραιμος και απαθής τόσο κατά την εξέτασή του (όπου περιέγραψε με λεπτομέρεια το φονικό) όσο και κατά τις αγορεύεις αλλά και την ανακοίνωση της ποινής. Λίγα χρόνια αργότερα, στο εφετείο που θα ακολουθήσει, αλλάζει πλεύση. Υποστηρίζει ότι δεν θυμάται τίποτα από εκείνες τις μοιραίες ώρες, ενώ ο δικηγόρος του του κάνει λόγο για σχιζοφρενή και ζητεί η όποια ποινή επιβληθεί να αφορά εγκλεισμό σε ψυχιατρική κλινική. Πράγμα που τελικά δεν συνέβη.
Η ιατροδικαστική έκθεση έκανε λόγο για 10 μαχαιριές (οι 7 μεταθανάτιες) που έχει δεχτεί η σύντροφός του και για χρήση 5 διαφορετικών μαχαιριών, ενδεικτικό της κατάστασης στην οποία βρισκόταν. «Πρόκειται για ένα από τα στυγερότερα εγκλήματα, ακόμη και για εμάς που έχουμε αντιμετωπίσει τόσες δολοφονίες, Συνήθως οι δράστες σκυλεύουν το πτώμα του θύματός τους, όταν αυτό έχει πεθάνει. Αυτός ο παρανοϊκός άνθρωπος, όμως, αποκεφάλισε τη γυναίκα του ενώ αυτή ήταν ζωντανή», δήλωσε ο ιατροδικαστής Νίκος Καρακούκης. Παράλληλα μάρτυρες αποκαλύπτουν ότι η Αδαμαντία πάντοτε πίστευε ότι με την αγάπη της θα μπορούσε να τον βοηθήσει, παρά τον ευέξαπτο χαρακτήρα του, ενώ άλλοι κατέθεσαν ότι εκείνος τη χρησιμοποιούσε, προκειμένου να επιβιώσει οικονομικά και κοινωνικά.
Εκείνο που έχει την σημασία του είναι η μαρτυρία του ψυχιάτρου που τον παρακολουθούσε παλιότερα. Κατέθεσε ότι ο δράστης εμφάνισε την πρώτη μεγάλη κρίση του όταν ήταν ακόμη στρατιώτης κι έκτοτε έχριζε στενής ψυχολογικής παρακολούθησης και συστηματικής λήψης φαρμακευτικής αγωγής. Για πολλά χρόνια τα πράγματα συνέβαιναν ακριβώς έτσι, αλλά φαίνεται πως μετά την γνωριμία του με την γυναίκα την οποία παντρεύτηκε και τελικά της στέρησε με αυτόν τον ειδεχθή τρόπο την ζωή, σταμάτησε να το κάνει. Μάλιστα, μόλις δύο ημέρες πριν την απίστευτη δολοφονία, επισκέφθηκε τοπικό ιατρό παραπονούμενος για αϋπνίες και πονοκέφαλο, χωρίς όμως να αποκαλύψει το πλήρες ιστορικό του… Μια λεπτομέρεια που αποδείχθηκε ότι για την άτυχη Αδαμαντία Καρκαλή ήταν ένα ζήτημα ζωής ή θανάτου…
https://www.onlarissa.gr/2024/02/22/tou ... e-orthios/
Re: Το νήμα των εγκλημάτων
25.02.2024
«Παραγγελιά ρε!» Σαν σήμερα το τριπλό φονικό του Νίκου Κοεμτζή για ένα ζεϊμπέκικο.
51 χρόνια μετά το έγκλημα.
«Η ζωή μας είναι σουγιαδιές» έγραψε η Κατερίνα Γώγου και με το ποίημά της αυτό «έντυσε» την σκηνή της ταινίας «Παραγγελιά» που εξιστορεί το τριπλό για ένα ζεϊμπέκικο στο νυχτερινό κέντρο «Νεράιδα» με πρωταγωνιστή τον Νίκο Κοεμτζή τον Φλεβάρη του 1973.
Δεν είναι τυχαίο ότι το ζεϊμπέκικο έχει προκαλέσει τόσους μα τόσους καβγάδες σε μαγαζιά. Κανείς άλλωστε δεν μάλωσε ποτέ για ένα τσιφτετέλι.
Το βράδυ της 25ης Φεβρουαρίου του 1973, ο Νίκος Κοεμτζής ενώ διασκέδαζε με τον αδερφό του Δημοσθένη, τράβηξε μαχαίρι και σκότωσε τρεις ανθρώπους, ενώ τραυμάτισε άλλους επτά, μέσα στο νυχτερινό κέντρο «Νεράιδα» στην Κυψέλη.
Αν και συμπληρώνονται 51 χρόνια από την αιματοβαμμένη «παραγγελιά» και έχουν περάσει 13 χρόνια από τον θάνατό του, ο Νίκος Κοεμτζής εξακολουθεί ακόμη και σήμερα να είναι ένα πρόσωπο που διχάζει.
Για κάποιους ήταν ένας στυγνός δολοφόνος που για ένα τραγούδι, δεν δίστασε να βγάλει το μαχαίρι και να σκορπίσει τον θάνατο και τον τρόμο.
Για κάποιους άλλους, όμως, ο γεννημένος στο Αιγίνιο Πιερίας από γονείς αντιστασιακούς, ήταν ένας άνθρωπος διωγμένος απ’ όλους που στη θέα των χωροφυλάκων να «προσβάλουν» τον μικρό αδερφό του, όρμησε πάνω τους χωρίς να σκέφτεται.
Στην αυτοβιογραφία του ο Νίκος Κοεμτζής έγραψε για την ιστορία της Νεράιδας: «Έψαχνα να βρω μια λύση, να διορθώσω το κακό που σκόρπισα… Υπέφερα τρομερά και προσπαθούσα απεγνωσμένα να ξεχωρίσω μια εικόνα από τη σφαγή, και δεν μπορούσα… Κι ούτε τώρα μπορώ, αν και αγωνίζομαι ακόμα… Ως φαίνεται την ώρα που σκορπούσα το θάνατο χωρίς να δουλεύει το μυαλό μου και κινιόμουν σαν ένα ρομπότ, με είχε κυριέψει ο δαίμονας ή το κτήνος που φωλιάζει μέσα μου».
Το έγκλημα του Νίκου Κοεμτζή.
Ήταν βράδυ, ξημερώματα της 25 Φεβρουαρίου του 1973, απόκριες, και ο Νίκος Κοεμτζής είχε μόλις βγει από τη φυλακή, αφού το προηγούμενο διάστημα ήταν μέσα για μικροκλοπές.
Αποφάσισε, μαζί με τον αδερφό του, Δημοσθένη, και με την παρέα του, να γιορτάσει την ελευθερία του σε κάποιο νυχτερινό μαγαζί, επιλέγοντας το θρυλικό νυχτερινό κέντρο «Νεράιδα» στην Κυψέλη.
Το κλίμα στην παρέα του Νίκου ήταν τεταμένο, αφού είχε προηγηθεί καβγάς με την τότε σύντροφό του Σοφία Χαρατζή, ενώ η γενικότερη ατμόσφαιρα της περιόδου της Χούντας, επηρέαζε σημαντικά τον ίδιο, καθώς είχε «μπει στο μάτι» των αρχών.
Ο Νίκος Κοεμτζής ζήτησε από τον μικρότερο αδελφό του, τον Δημοσθένη, στον οποίο είχε μεγάλη αδυναμία, να σηκωθεί και να χορέψει για χάρη του μια «παραγγελιά». Ο αδερφός του δεν του χάλασε χατίρι.
Ζήτησε να χορέψει τις «Βεργούλες» του Μάρκου Βαμβακάρη και στέκεται στην πίστα περιμένοντας να ακούσει τις πρώτες νότες για να ξεκινήσει τις γυροβολιές του.
Ο τραγουδιστής Νίκος Καρακούσης του λέει ότι δεν γνώριζε το τραγούδι και κατέβηκε από την πίστα. Προτού όμως κατέβει από την πίστα φρόντισε να του πει ότι δεν υπάρχουν παραγγελιές στο μαγαζί.
Ο Καρακούσης θυμάται εκείνη τη νύχτα, πώς θα μπορούσε άλλωστε να την ξεχάσει… «Ο Κοεμτζής επέμενε: “Παίξε τις Βεργούλες να χορέψει ο αδελφός μου”. “Δεν το ξέρω το τραγούδι”, τού απαντώ εγώ για να τον αποφύγω. Επειδή, όμως είδα την επιμονή του, παρακάλεσα τον Τάκη Αθανασιάδη, που δουλεύαμε μαζί, να το πει. Φυσικά, δεν ήταν καθόλου εύκολο να κατεβάσουμε τόσο κόσμο από την πίστα. Ανέβηκε να χορέψει ο αδελφός του Κοεμτζή και μαζί χόρευαν κι άλλοι».
Οι πρώτες νότες από τις «Βεργούλες» ξεκίνησαν να ηχούν στην πίστα και ο Δημοσθένης άρχισε να χορεύει την «παραγγελιά» του.
Στην παραγγελιά χορεύεις μόνος, έτσι λένε οι νόμοι της νύχτας. Οι αστυνομικοί με πολιτικά που διασκέδαζαν σε ένα διπλανό τραπέζι φαίνεται να τους παράκουσαν.
Ήταν θέμα τιμής. Η πίστα όπου χόρευε ο Δημοσθένης δεν άδειασε και η παρέα των αστυνομικών λέγεται ότι τον πλησίασε και τον παρενοχλούσε επιδεκτικά.
Όλα έγιναν σε μια στιγμή. Μέσα σε λίγα λεπτά η Νεράιδα από νυχτερινό κέντρο μετατράπηκε σε σφαγείο. Ο Νίκος Κοεμτζής με το που αντίκρισε τους αστυνομικούς να παρενοχλούν τον αδελφό του, έβγαλε τον σουγιά που είχε πάνω του και όρμηξε στην πίστα μαινόμενος, ουρλιάζοντας «Παραγγελιά ρε!».
Σε κατάσταση αμόκ, έσφαζε όποιον έβρισκε μπροστά του, με το πλήθος να τρέχει πανικόβλητο να γλιτώσει. Τρεις νεκροί και 7 τραυματίες.
Οι εφημερίδες της εποχής θα γράψουν ότι νεκροί είναι ο 28χρονος υπενωμοτάρχης Μανώλης Χριστοδουλάκης, ο 31χρονος αστυφύλακας Δημήτρης – Μιχαήλ Πεγιάς και ο 34χρονος φανοποιός Γιάννης Κούρτης.
Ο Κοεμτζής κατάφερε να διαφύγει από το μαγαζί αλλά συνελήφθη λίγα 24ωρα μετά στη Δάφνη, ενώ προσπαθούσε να διαφύγει στο εξωτερικό. Η σύλληψή του ήταν επεισοδιακή, αφού, όταν τον περικύκλωσαν οι αστυνομικοί, έβγαλε μαχαίρι απειλώντας πως αν δεν τον σκοτώσουν, θα τους σκότωνε εκείνος. Τότε, ένας από τους αστυνομικούς τον πυροβόλησε στο πόδι και η καταδίωξη έληξε.
Η δίκη του Νίκου Κοεμτζή.
Ο Νίκος Κοεμτζής στην ανάκρισή του υποστήριξε πως θόλωσε το μυαλό του από το ποτό και την προσβολή, ενώ νόμιζε ότι θα σκότωναν τον αδελφό του.
Αν και ο συνήγορος υπεράσπισής του υποστήριξε ότι ο Νίκος έπασχε από ψυχολογικά προβλήματα, οι δικαστές απέρριψαν το αίτημα να εξεταστεί από γιατρό.
Καταδικάστηκε τρεις φορές σε θάνατο και επτά σε ισόβια για ανθρωποκτονίες από πρόθεση και ο αδελφός του, Δημοσθένης, σε τρία χρόνια φυλάκιση.
Η δίκη του Νίκου ολοκληρώθηκε τρεις μέρες πριν από την εξέγερση του Πολυτεχνείου και για σχεδόν τρία χρόνια, ζούσε με το ενδεχόμενο να εκτελεστεί.
Ωστόσο, με την κατάργηση της θανατικής ποινής στην Ελλάδα, ο Κοεμτζής δεν εκτελέστηκε και μεταφέρθηκε ως ισοβίτης από τις φυλακές της Αλικαρνασσού στην Κέρκυρα.
Έμεινε στη φυλακή για 23 χρόνια, όπου έδειξε ειλικρινή μεταμέλεια και τον Μάρτιο του 1996 αποφυλακίστηκε υπό όρους.
Έκτοτε ζούσε πουλώντας την αυτοβιογραφία του «Το μακρύ ζεϊμπέκικο» σε διάφορα σημεία στο κέντρο της Αθήνας, έξω από τα δικαστήρια της πρώην Σχολής Ευελπίδων και στην πλατεία στο Μοναστηράκι.
Στις 23 Σεπτεμβρίου του 2011, εκεί που καθόταν και πουλούσε τα βιβλία του, στο Μοναστηράκι, ο Νίκος Κοεμτζής έπαθε έμφραγμα και λίγη ώρα μετά πέθανε από ανακοπή, στα 73 του χρόνια.
Το 1978, ο Διονύσης Σαββόπουλος θα κάνει την ιστορία του Κοεμτζή τραγούδι στο δίσκο του με τίτλο του «Ρεζέρβα».
Η «παραγγελιά» έγινε και ταινία με τον ομώνυμο τίτλο από τον Παύλο Τάσιο, με τον Αντώνη Αντωνίου στον ρόλο του Νίκου Κοεμτζή και τον Αντώνη Καφετζόπουλο σε αυτόν του Δημοσθένη.
https://www.pronews.gr/istoria/paraggel ... eimpekiko/
«Παραγγελιά ρε!» Σαν σήμερα το τριπλό φονικό του Νίκου Κοεμτζή για ένα ζεϊμπέκικο.
51 χρόνια μετά το έγκλημα.
«Η ζωή μας είναι σουγιαδιές» έγραψε η Κατερίνα Γώγου και με το ποίημά της αυτό «έντυσε» την σκηνή της ταινίας «Παραγγελιά» που εξιστορεί το τριπλό για ένα ζεϊμπέκικο στο νυχτερινό κέντρο «Νεράιδα» με πρωταγωνιστή τον Νίκο Κοεμτζή τον Φλεβάρη του 1973.
Δεν είναι τυχαίο ότι το ζεϊμπέκικο έχει προκαλέσει τόσους μα τόσους καβγάδες σε μαγαζιά. Κανείς άλλωστε δεν μάλωσε ποτέ για ένα τσιφτετέλι.
Το βράδυ της 25ης Φεβρουαρίου του 1973, ο Νίκος Κοεμτζής ενώ διασκέδαζε με τον αδερφό του Δημοσθένη, τράβηξε μαχαίρι και σκότωσε τρεις ανθρώπους, ενώ τραυμάτισε άλλους επτά, μέσα στο νυχτερινό κέντρο «Νεράιδα» στην Κυψέλη.
Αν και συμπληρώνονται 51 χρόνια από την αιματοβαμμένη «παραγγελιά» και έχουν περάσει 13 χρόνια από τον θάνατό του, ο Νίκος Κοεμτζής εξακολουθεί ακόμη και σήμερα να είναι ένα πρόσωπο που διχάζει.
Για κάποιους ήταν ένας στυγνός δολοφόνος που για ένα τραγούδι, δεν δίστασε να βγάλει το μαχαίρι και να σκορπίσει τον θάνατο και τον τρόμο.
Για κάποιους άλλους, όμως, ο γεννημένος στο Αιγίνιο Πιερίας από γονείς αντιστασιακούς, ήταν ένας άνθρωπος διωγμένος απ’ όλους που στη θέα των χωροφυλάκων να «προσβάλουν» τον μικρό αδερφό του, όρμησε πάνω τους χωρίς να σκέφτεται.
Στην αυτοβιογραφία του ο Νίκος Κοεμτζής έγραψε για την ιστορία της Νεράιδας: «Έψαχνα να βρω μια λύση, να διορθώσω το κακό που σκόρπισα… Υπέφερα τρομερά και προσπαθούσα απεγνωσμένα να ξεχωρίσω μια εικόνα από τη σφαγή, και δεν μπορούσα… Κι ούτε τώρα μπορώ, αν και αγωνίζομαι ακόμα… Ως φαίνεται την ώρα που σκορπούσα το θάνατο χωρίς να δουλεύει το μυαλό μου και κινιόμουν σαν ένα ρομπότ, με είχε κυριέψει ο δαίμονας ή το κτήνος που φωλιάζει μέσα μου».
Το έγκλημα του Νίκου Κοεμτζή.
Ήταν βράδυ, ξημερώματα της 25 Φεβρουαρίου του 1973, απόκριες, και ο Νίκος Κοεμτζής είχε μόλις βγει από τη φυλακή, αφού το προηγούμενο διάστημα ήταν μέσα για μικροκλοπές.
Αποφάσισε, μαζί με τον αδερφό του, Δημοσθένη, και με την παρέα του, να γιορτάσει την ελευθερία του σε κάποιο νυχτερινό μαγαζί, επιλέγοντας το θρυλικό νυχτερινό κέντρο «Νεράιδα» στην Κυψέλη.
Το κλίμα στην παρέα του Νίκου ήταν τεταμένο, αφού είχε προηγηθεί καβγάς με την τότε σύντροφό του Σοφία Χαρατζή, ενώ η γενικότερη ατμόσφαιρα της περιόδου της Χούντας, επηρέαζε σημαντικά τον ίδιο, καθώς είχε «μπει στο μάτι» των αρχών.
Ο Νίκος Κοεμτζής ζήτησε από τον μικρότερο αδελφό του, τον Δημοσθένη, στον οποίο είχε μεγάλη αδυναμία, να σηκωθεί και να χορέψει για χάρη του μια «παραγγελιά». Ο αδερφός του δεν του χάλασε χατίρι.
Ζήτησε να χορέψει τις «Βεργούλες» του Μάρκου Βαμβακάρη και στέκεται στην πίστα περιμένοντας να ακούσει τις πρώτες νότες για να ξεκινήσει τις γυροβολιές του.
Ο τραγουδιστής Νίκος Καρακούσης του λέει ότι δεν γνώριζε το τραγούδι και κατέβηκε από την πίστα. Προτού όμως κατέβει από την πίστα φρόντισε να του πει ότι δεν υπάρχουν παραγγελιές στο μαγαζί.
Ο Καρακούσης θυμάται εκείνη τη νύχτα, πώς θα μπορούσε άλλωστε να την ξεχάσει… «Ο Κοεμτζής επέμενε: “Παίξε τις Βεργούλες να χορέψει ο αδελφός μου”. “Δεν το ξέρω το τραγούδι”, τού απαντώ εγώ για να τον αποφύγω. Επειδή, όμως είδα την επιμονή του, παρακάλεσα τον Τάκη Αθανασιάδη, που δουλεύαμε μαζί, να το πει. Φυσικά, δεν ήταν καθόλου εύκολο να κατεβάσουμε τόσο κόσμο από την πίστα. Ανέβηκε να χορέψει ο αδελφός του Κοεμτζή και μαζί χόρευαν κι άλλοι».
Οι πρώτες νότες από τις «Βεργούλες» ξεκίνησαν να ηχούν στην πίστα και ο Δημοσθένης άρχισε να χορεύει την «παραγγελιά» του.
Στην παραγγελιά χορεύεις μόνος, έτσι λένε οι νόμοι της νύχτας. Οι αστυνομικοί με πολιτικά που διασκέδαζαν σε ένα διπλανό τραπέζι φαίνεται να τους παράκουσαν.
Ήταν θέμα τιμής. Η πίστα όπου χόρευε ο Δημοσθένης δεν άδειασε και η παρέα των αστυνομικών λέγεται ότι τον πλησίασε και τον παρενοχλούσε επιδεκτικά.
Όλα έγιναν σε μια στιγμή. Μέσα σε λίγα λεπτά η Νεράιδα από νυχτερινό κέντρο μετατράπηκε σε σφαγείο. Ο Νίκος Κοεμτζής με το που αντίκρισε τους αστυνομικούς να παρενοχλούν τον αδελφό του, έβγαλε τον σουγιά που είχε πάνω του και όρμηξε στην πίστα μαινόμενος, ουρλιάζοντας «Παραγγελιά ρε!».
Σε κατάσταση αμόκ, έσφαζε όποιον έβρισκε μπροστά του, με το πλήθος να τρέχει πανικόβλητο να γλιτώσει. Τρεις νεκροί και 7 τραυματίες.
Οι εφημερίδες της εποχής θα γράψουν ότι νεκροί είναι ο 28χρονος υπενωμοτάρχης Μανώλης Χριστοδουλάκης, ο 31χρονος αστυφύλακας Δημήτρης – Μιχαήλ Πεγιάς και ο 34χρονος φανοποιός Γιάννης Κούρτης.
Ο Κοεμτζής κατάφερε να διαφύγει από το μαγαζί αλλά συνελήφθη λίγα 24ωρα μετά στη Δάφνη, ενώ προσπαθούσε να διαφύγει στο εξωτερικό. Η σύλληψή του ήταν επεισοδιακή, αφού, όταν τον περικύκλωσαν οι αστυνομικοί, έβγαλε μαχαίρι απειλώντας πως αν δεν τον σκοτώσουν, θα τους σκότωνε εκείνος. Τότε, ένας από τους αστυνομικούς τον πυροβόλησε στο πόδι και η καταδίωξη έληξε.
Η δίκη του Νίκου Κοεμτζή.
Ο Νίκος Κοεμτζής στην ανάκρισή του υποστήριξε πως θόλωσε το μυαλό του από το ποτό και την προσβολή, ενώ νόμιζε ότι θα σκότωναν τον αδελφό του.
Αν και ο συνήγορος υπεράσπισής του υποστήριξε ότι ο Νίκος έπασχε από ψυχολογικά προβλήματα, οι δικαστές απέρριψαν το αίτημα να εξεταστεί από γιατρό.
Καταδικάστηκε τρεις φορές σε θάνατο και επτά σε ισόβια για ανθρωποκτονίες από πρόθεση και ο αδελφός του, Δημοσθένης, σε τρία χρόνια φυλάκιση.
Η δίκη του Νίκου ολοκληρώθηκε τρεις μέρες πριν από την εξέγερση του Πολυτεχνείου και για σχεδόν τρία χρόνια, ζούσε με το ενδεχόμενο να εκτελεστεί.
Ωστόσο, με την κατάργηση της θανατικής ποινής στην Ελλάδα, ο Κοεμτζής δεν εκτελέστηκε και μεταφέρθηκε ως ισοβίτης από τις φυλακές της Αλικαρνασσού στην Κέρκυρα.
Έμεινε στη φυλακή για 23 χρόνια, όπου έδειξε ειλικρινή μεταμέλεια και τον Μάρτιο του 1996 αποφυλακίστηκε υπό όρους.
Έκτοτε ζούσε πουλώντας την αυτοβιογραφία του «Το μακρύ ζεϊμπέκικο» σε διάφορα σημεία στο κέντρο της Αθήνας, έξω από τα δικαστήρια της πρώην Σχολής Ευελπίδων και στην πλατεία στο Μοναστηράκι.
Στις 23 Σεπτεμβρίου του 2011, εκεί που καθόταν και πουλούσε τα βιβλία του, στο Μοναστηράκι, ο Νίκος Κοεμτζής έπαθε έμφραγμα και λίγη ώρα μετά πέθανε από ανακοπή, στα 73 του χρόνια.
Το 1978, ο Διονύσης Σαββόπουλος θα κάνει την ιστορία του Κοεμτζή τραγούδι στο δίσκο του με τίτλο του «Ρεζέρβα».
Η «παραγγελιά» έγινε και ταινία με τον ομώνυμο τίτλο από τον Παύλο Τάσιο, με τον Αντώνη Αντωνίου στον ρόλο του Νίκου Κοεμτζή και τον Αντώνη Καφετζόπουλο σε αυτόν του Δημοσθένη.
https://www.pronews.gr/istoria/paraggel ... eimpekiko/
Re: Το νήμα των εγκλημάτων
30.03.2024
John Wayne Gacy: Ο «κλόουν δολοφόνος» που βίαζε, σκότωνε και έθαβε τα θύματά του στο σπίτι του – «Υπήρξα ο εκτελεστής πολλών ανθρώπων».
Ομολόγησε 33 φόνους.
Ο John Wayne Gacy έμεινε στην ιστορία ως ο «κλόουν δολοφόνος», λόγω της συνήθειας του να ντύνεται με στολή και μακιγιάζ του κλόουν.
Ο Gacy είχε μια καταχρηστική παιδική ηλικία, πάλεψε με την ομοφυλοφιλία του ενώ διέπραξε σεξουαλικές επιθέσεις και δολοφονίες.
Όλοι οι φόνοι έγιναν στο σπίτι του στο Norwood Park, παρασύροντας τα θύματά του εκεί με την υπόσχεση οικοδομικής εργασίας ή κάποιο άλλο τέχνασμα, στη συνέχεια επιτέθηκε σεξουαλικά και βασανίζοντάς τα πριν τα σκοτώσει, συνήθως με στραγγαλισμό. Ο Gacy συνελήφθη το 1979 και τον επόμενο χρόνο καταδικάστηκε για 33 φόνους. Το 1994 εκτελέστηκε.
Η κακοποίηση που δέχθηκε σε μικρή ηλικία.
Η ψυχοσεξουαλική ιστορία του Gacy ξεκίνησε μεταξύ 6 και 10 ετών, όταν μια έφηβη κόρη ενός από τους φίλους της μητέρας του φέρεται να γδύθηκε και να έπαιζε μαζί του, σύμφωνα με το Killer Clown: The John Wayne Gacy Murders του Terry Sullivan. Ο Gacy κακοποιήθηκε σε νεαρή ηλικία από έναν οικογενειακό φίλο και εργολάβο και μεταξύ 10 και 12 ετών, ο Gacy και ένας φίλος του κατηγορήθηκαν ότι χάιδευαν σεξουαλικά ένα νεαρό κορίτσι, σύμφωνα με τον Sullivan.
Η φρικτή ιστορία του Gacy ξεκίνησε ωστόσο, όταν έγινε μέλος μιας λέσχης κλόουν «Jolly Joker» της περιοχής του Σικάγο και έπαιζε συχνά με ενδυμασία κλόουν και μακιγιάζ σε παιδικά πάρτι, φιλανθρωπικούς εράνους και άλλες εκδηλώσεις ως τα alter ego του «Pogo the Clown» ή «Patches the Clown». Χρόνια αργότερα, κατά τη διάρκεια μιας συνομιλίας με ντετέκτιβ ενώ ήταν υπό παρακολούθηση, ο Gacy συζήτησε τη δουλειά του ως κλόουν, σχολιάζοντας: «Οι κλόουν μπορούν να ξεφύγουν από τον φόνο».
FILE PHOTO — This is John Wayne Gacy’s police arrest photo from Dec. 21, 1978. Following intensive research, investigation and surveillance, Gacy was arrested by the Des Plaines (Ill.) Police Department on Thursday, Dec. 21, 1978. After being charged with and serving time for 33 murders, Gacy was executed in 1994 by lethal injection. Today, Monday, Nov. 23, 1998, technicians began preliminary work on a possible excavation at an apartment building on Chicago’s Northwest Side in search of as many as four more possible victims of the mass murderer. The apartment building at one time, was the home of Gacy’s mother, and Gacy had done some construction work there. The information regarding the location was recently released from a retired Chicago police officer who said he had seen Gacy carrying a shovel near the area at about 3 a.m. one day in 1975. The former officer reportedly thought little of the Gacy sighting until three years later, when Gacy was charged with 33 murders. The apartment building is about four miles away from Gacy’s house. (Des Plaines Police Department, Tim Boyle).
Σεξουαλικές επιθέσεις και συλλήψεις.
Το 1968, ο Gacy κατηγορήθηκε για σεξουαλική επίθεση σε ένα έφηβο αγόρι και απόπειρα επίθεσης σε άλλο. Αρνήθηκε κατηγορηματικά αυτές τις κατηγορίες και ορισμένα μέλη της κοινότητας τον πίστεψαν για το θύμα. Έπεισε έναν από τους υπαλλήλους του να επιτεθεί στο θύμα σε μια ανεπιτυχή προσπάθεια να το εμποδίσει να καταθέσει, σύμφωνα με τον Killer Clown. Ο Gacy καταδικάστηκε και του επιβλήθηκε ποινή φυλάκισης 10 ετών, μετά την οποία η σύζυγός του τον χώρισε και έλαβε την πλήρη επιμέλεια των παιδιών τους.
Υπόδειγμα κρατούμενου, ο Gacy αφέθηκε ελεύθερος με όρους το καλοκαίρι του 1970 αφού εξέτισε 18 μήνες της ποινής του. Ωστόσο, ο Gacy συνελήφθη ξανά τον επόμενο χρόνο αφού ένας άλλος έφηβος ισχυρίστηκε ότι τον παρέσυρε στο αυτοκίνητό του και τον οδήγησε στο σπίτι του, όπου ο Gacy προσπάθησε να τον εξαναγκάσει σε σεξ, σύμφωνα με τον John Wayne Gacy: Defending a Monster. Οι κατηγορίες αποσύρθηκαν όταν το αγόρι δεν εμφανίστηκε κατά τη διάρκεια της δίκης. Με οικονομική βοήθεια από τη μητέρα του, ο Gacy αγόρασε ένα σπίτι στη λεωφόρο 8213 West Summerdale στο Norwood Park του Ιλινόις, όπου θα γίνονταν όλες οι μελλοντικές του δολοφονίες, σύμφωνα με το Buried Dreams.
Το 1971, ο Gacy ξεκίνησε μια κατασκευαστική επιχείρηση με το όνομα PDM Contractors, η οποία αναπτύχθηκε γρήγορα και έγινε οικονομικά επιτυχημένη. Επίσης εκείνη τη χρονιά, ο Gacy αρραβωνιάστηκε την Carole Hoff, με την οποία έβγαινε για λίγο στο γυμνάσιο.
Ο πρώτος φόνος.
Ο Gacy διέπραξε τον πρώτο του γνωστό φόνο τον Ιανουάριο του 1972, αφού παρέσυρε τον 16χρονο Timothy McCoy στο σπίτι του για σεξ. Το επόμενο πρωί, ο Gacy είδε τον McCoy να στέκεται στην πόρτα της κρεβατοκάμαρας με ένα μαχαίρι και έσπευσε να του επιτεθεί, απομακρύνοντας το μαχαίρι και μαχαιρώνοντας τον McCoy μέχρι θανάτου. Στη συνέχεια, ο Gacy συνειδητοποίησε καθυστερημένα ότι ο McCoy δεν είχε επιτεθεί ή απειλήσει τον Gacy, αλλά κρατούσε το μαχαίρι επειδή μόλις τους είχε ετοιμάσει πρωινό. Παρόλα αυτά, ο Gacy ανακάλυψε ότι έλαβε σεξουαλική ικανοποίηση από τη δολοφονία του McCoy και αργότερα είπε: «Εκεί κατάλαβα ότι ο θάνατος ήταν η απόλυτη συγκίνηση», σύμφωνα με το Buried Dreams.
To «σύστημα» που είχε αναπτύξει για τις δολοφονίες είχε ως εξής: Πρώτα έπειθε τα νέα και ευάλωτα παιδιά -συνήθως το είχαν σκάσει από το σπίτι τους- να τον ακολουθήσουν στο ράντσο του, ώστε να τους κάνει επίδειξη της τέχνης του -ένα μαγικό κόλπο- που απαιτούσε από εκείνους να φορέσουν χειροπέδες.
Ακολούθως τους βίαζε, τους βασάνιζε και μετά τους στραγγάλιζε, με τα χέρια ή ειδικό κολάρο που είχε στην κατοχή του. Τέλος, έθαβε τα πτώματα στην ανθρωποθυρίδα (μεταξύ του εδάφους και του πρώτου ορόφου, που επιτρέπει την πρόσβαση στα δίκτυα ύδρευσης και αποχέτευσης). Τέσσερα τα πέταξε στον ποταμό Des Plaines. Μέχρι σήμερα δεν έχουν αναγνωριστεί όλα τα θύματα.
Το τέλος της δράσης του.
Η αρχή του τέλους της δράσης του John Gacy άρχισε μετά από τη δήλωση εξαφάνισης ενός δεκαπεντάχρονου, του Ρόμπερτ Πιστ, υπαλλήλου μερικής απασχόλησης σε φαρμακείο, στον οποίο προσέφερε εργασία έναντι μεγαλύτερης αμοιβής από αυτή που ήδη λάμβανε. Προγενέστερη αναφορά του νεαρού για συνάντηση μαζί του, οδήγησε τις αρχές στον Gacy και σε έρευνα που διεξήχθη, αποκαλύφθηκε το ποινικό του παρελθόν σχετικά με τον σοδομισμό ενός άλλου 15χρονου αγοριού.
Η έρευνα.
Ακολούθησε έρευνα στο σπίτι του, όπου ανακαλύφθηκαν πολλά ύποπτα αντικείμενα και αστυνομικά ευρήματα όπως: ένα πιστόλι, μια σύριγγα και υποδερμική βελόνα μέσα σε ένα ντουλάπι στο μπάνιο του, χειροπέδες, βιβλία ομοφυλοφιλικού περιεχομένου και παιδεραστίας, πορνογραφικές ταινίες και κάψουλες νιτρώδους οξειδίου.
Βρέθηκαν επίσης, μπουκάλια ψυχοτρόπων ουσιών (valium και ατροπίνη), ένα κομμάτι ξύλου με δύο τρύπες σε κάθε άκρο, πολλές άδειες οδήγησης και ένα μπλε μπουφάν. Ακόμη εντοπίστηκε ένα σχολικό δαχτυλίδι με χαραγμένα τα αρχικά JAS. Ο Gacy αρνήθηκε πολλάκις την εμπλοκή του με την εξαφάνιση του Πιστ, με τον ίδιο να βρίσκεται υπό στενή επιτήρηση της αστυνομίας, ενώ μετά από μαρτυρία θυμάτων και συγκέντρωσης αποδεικτικών στοιχείων από τους ανακριτές εκδόθηκε δεύτερο ένταλμα έρευνας στο σπίτι του.
Η ομολογία του John Wayne Gacy.
Η έντονη δυσοσμία που υπήρχε στο υπόγειο εξαιτίας της προχωρημένης αποσύνθεσης που βρίσκονταν τα πτώματα οδήγησαν στη λύση του μυστηρίου και τελικά στην ομολογία του Gacy. Συνελήφθη και ομολόγησε 33 φόνους, ενώ είπε ότι τα περισσότερα από τα θύματά του ήταν θαμμένα στο υπόγειο του σπιτιού του. Οι αρχές βρήκαν θαμμένα 26 πτώματα. Επίσης, ισχυρίστηκε ότι πέντε από αυτά τα είχε πετάξει στον κοντινό ποταμό Ντες Πλέινς, με αποτέλεσμα να μη βρεθούν ποτέ. Γεγονός που οδηγεί την αστυνομία στο να εικάζει ότι ο ακριβής αριθμός είναι πολύ μεγαλύτερος. Ο ίδιος υποστήριξε ότι υπήρξε «ο δικαστής-κριτής και εκτελεστής πολλών, πολλών ανθρώπων» και ότι θα ήθελε να είναι το ίδιο για τον εαυτό του.
Δίκη.
Ακολούθησε η δίκη, με τους συνηγόρους υπεράσπισης να αιτούνται παραφροσύνη του Gacy, αίτημα που απορρίφθηκε. Η στάση του στο δικαστήριο ήταν ειρωνική, αφού υποστήριζε αστειευόμενος ότι το μοναδικό του έγκλημα ήταν ένα «μη αδειοδοτημένο νεκροταφείο». Οι δικαστές για την ετυμηγορία της απόφασής τους, έλαβαν υπόψη τους την κακή σχέση με τον αλκοολικό πατέρα του, καθώς και ένα τραυματισμό που είχε ο Gacy στο κεφάλι όταν ήταν νέος που οδήγησε σε απώλεια της συνείδησής του. Το δικαστήριο έκρινε ένοχο τον John Gacy στις 13 Μαρτίου 1980 και τον καταδίκασε σε θάνατο. Η θανατική ποινή εκτελέστηκε στις 10 Μαΐου 1994 με θανατηφόρο ένεση και με την κοινή γνώμη να πανηγυρίζει για την έκβαση της υπόθεσης ως δικαίωση για τα θύματα.
Το ντοκιμαντέρ του Netflix.
Το 2022 κυκλοφόρησε στο Netflix σειρά – ντοκιμαντέρ για τον κατά συρροή δολοφόνο John Wayne Gacy, με τίτλο «Conversations with a Killer: The John Wayne Gacy Tapes». Αποτυπώνει τα αληθινά εγκλήματα του «κλόουν δολοφόνου» καθώς ακολουθεί στην ιστορία του.
https://www.pronews.gr/istoria/john-way ... anthropon/
John Wayne Gacy: Ο «κλόουν δολοφόνος» που βίαζε, σκότωνε και έθαβε τα θύματά του στο σπίτι του – «Υπήρξα ο εκτελεστής πολλών ανθρώπων».
Ομολόγησε 33 φόνους.
Ο John Wayne Gacy έμεινε στην ιστορία ως ο «κλόουν δολοφόνος», λόγω της συνήθειας του να ντύνεται με στολή και μακιγιάζ του κλόουν.
Ο Gacy είχε μια καταχρηστική παιδική ηλικία, πάλεψε με την ομοφυλοφιλία του ενώ διέπραξε σεξουαλικές επιθέσεις και δολοφονίες.
Όλοι οι φόνοι έγιναν στο σπίτι του στο Norwood Park, παρασύροντας τα θύματά του εκεί με την υπόσχεση οικοδομικής εργασίας ή κάποιο άλλο τέχνασμα, στη συνέχεια επιτέθηκε σεξουαλικά και βασανίζοντάς τα πριν τα σκοτώσει, συνήθως με στραγγαλισμό. Ο Gacy συνελήφθη το 1979 και τον επόμενο χρόνο καταδικάστηκε για 33 φόνους. Το 1994 εκτελέστηκε.
Η κακοποίηση που δέχθηκε σε μικρή ηλικία.
Η ψυχοσεξουαλική ιστορία του Gacy ξεκίνησε μεταξύ 6 και 10 ετών, όταν μια έφηβη κόρη ενός από τους φίλους της μητέρας του φέρεται να γδύθηκε και να έπαιζε μαζί του, σύμφωνα με το Killer Clown: The John Wayne Gacy Murders του Terry Sullivan. Ο Gacy κακοποιήθηκε σε νεαρή ηλικία από έναν οικογενειακό φίλο και εργολάβο και μεταξύ 10 και 12 ετών, ο Gacy και ένας φίλος του κατηγορήθηκαν ότι χάιδευαν σεξουαλικά ένα νεαρό κορίτσι, σύμφωνα με τον Sullivan.
Η φρικτή ιστορία του Gacy ξεκίνησε ωστόσο, όταν έγινε μέλος μιας λέσχης κλόουν «Jolly Joker» της περιοχής του Σικάγο και έπαιζε συχνά με ενδυμασία κλόουν και μακιγιάζ σε παιδικά πάρτι, φιλανθρωπικούς εράνους και άλλες εκδηλώσεις ως τα alter ego του «Pogo the Clown» ή «Patches the Clown». Χρόνια αργότερα, κατά τη διάρκεια μιας συνομιλίας με ντετέκτιβ ενώ ήταν υπό παρακολούθηση, ο Gacy συζήτησε τη δουλειά του ως κλόουν, σχολιάζοντας: «Οι κλόουν μπορούν να ξεφύγουν από τον φόνο».
FILE PHOTO — This is John Wayne Gacy’s police arrest photo from Dec. 21, 1978. Following intensive research, investigation and surveillance, Gacy was arrested by the Des Plaines (Ill.) Police Department on Thursday, Dec. 21, 1978. After being charged with and serving time for 33 murders, Gacy was executed in 1994 by lethal injection. Today, Monday, Nov. 23, 1998, technicians began preliminary work on a possible excavation at an apartment building on Chicago’s Northwest Side in search of as many as four more possible victims of the mass murderer. The apartment building at one time, was the home of Gacy’s mother, and Gacy had done some construction work there. The information regarding the location was recently released from a retired Chicago police officer who said he had seen Gacy carrying a shovel near the area at about 3 a.m. one day in 1975. The former officer reportedly thought little of the Gacy sighting until three years later, when Gacy was charged with 33 murders. The apartment building is about four miles away from Gacy’s house. (Des Plaines Police Department, Tim Boyle).
Σεξουαλικές επιθέσεις και συλλήψεις.
Το 1968, ο Gacy κατηγορήθηκε για σεξουαλική επίθεση σε ένα έφηβο αγόρι και απόπειρα επίθεσης σε άλλο. Αρνήθηκε κατηγορηματικά αυτές τις κατηγορίες και ορισμένα μέλη της κοινότητας τον πίστεψαν για το θύμα. Έπεισε έναν από τους υπαλλήλους του να επιτεθεί στο θύμα σε μια ανεπιτυχή προσπάθεια να το εμποδίσει να καταθέσει, σύμφωνα με τον Killer Clown. Ο Gacy καταδικάστηκε και του επιβλήθηκε ποινή φυλάκισης 10 ετών, μετά την οποία η σύζυγός του τον χώρισε και έλαβε την πλήρη επιμέλεια των παιδιών τους.
Υπόδειγμα κρατούμενου, ο Gacy αφέθηκε ελεύθερος με όρους το καλοκαίρι του 1970 αφού εξέτισε 18 μήνες της ποινής του. Ωστόσο, ο Gacy συνελήφθη ξανά τον επόμενο χρόνο αφού ένας άλλος έφηβος ισχυρίστηκε ότι τον παρέσυρε στο αυτοκίνητό του και τον οδήγησε στο σπίτι του, όπου ο Gacy προσπάθησε να τον εξαναγκάσει σε σεξ, σύμφωνα με τον John Wayne Gacy: Defending a Monster. Οι κατηγορίες αποσύρθηκαν όταν το αγόρι δεν εμφανίστηκε κατά τη διάρκεια της δίκης. Με οικονομική βοήθεια από τη μητέρα του, ο Gacy αγόρασε ένα σπίτι στη λεωφόρο 8213 West Summerdale στο Norwood Park του Ιλινόις, όπου θα γίνονταν όλες οι μελλοντικές του δολοφονίες, σύμφωνα με το Buried Dreams.
Το 1971, ο Gacy ξεκίνησε μια κατασκευαστική επιχείρηση με το όνομα PDM Contractors, η οποία αναπτύχθηκε γρήγορα και έγινε οικονομικά επιτυχημένη. Επίσης εκείνη τη χρονιά, ο Gacy αρραβωνιάστηκε την Carole Hoff, με την οποία έβγαινε για λίγο στο γυμνάσιο.
Ο πρώτος φόνος.
Ο Gacy διέπραξε τον πρώτο του γνωστό φόνο τον Ιανουάριο του 1972, αφού παρέσυρε τον 16χρονο Timothy McCoy στο σπίτι του για σεξ. Το επόμενο πρωί, ο Gacy είδε τον McCoy να στέκεται στην πόρτα της κρεβατοκάμαρας με ένα μαχαίρι και έσπευσε να του επιτεθεί, απομακρύνοντας το μαχαίρι και μαχαιρώνοντας τον McCoy μέχρι θανάτου. Στη συνέχεια, ο Gacy συνειδητοποίησε καθυστερημένα ότι ο McCoy δεν είχε επιτεθεί ή απειλήσει τον Gacy, αλλά κρατούσε το μαχαίρι επειδή μόλις τους είχε ετοιμάσει πρωινό. Παρόλα αυτά, ο Gacy ανακάλυψε ότι έλαβε σεξουαλική ικανοποίηση από τη δολοφονία του McCoy και αργότερα είπε: «Εκεί κατάλαβα ότι ο θάνατος ήταν η απόλυτη συγκίνηση», σύμφωνα με το Buried Dreams.
To «σύστημα» που είχε αναπτύξει για τις δολοφονίες είχε ως εξής: Πρώτα έπειθε τα νέα και ευάλωτα παιδιά -συνήθως το είχαν σκάσει από το σπίτι τους- να τον ακολουθήσουν στο ράντσο του, ώστε να τους κάνει επίδειξη της τέχνης του -ένα μαγικό κόλπο- που απαιτούσε από εκείνους να φορέσουν χειροπέδες.
Ακολούθως τους βίαζε, τους βασάνιζε και μετά τους στραγγάλιζε, με τα χέρια ή ειδικό κολάρο που είχε στην κατοχή του. Τέλος, έθαβε τα πτώματα στην ανθρωποθυρίδα (μεταξύ του εδάφους και του πρώτου ορόφου, που επιτρέπει την πρόσβαση στα δίκτυα ύδρευσης και αποχέτευσης). Τέσσερα τα πέταξε στον ποταμό Des Plaines. Μέχρι σήμερα δεν έχουν αναγνωριστεί όλα τα θύματα.
Το τέλος της δράσης του.
Η αρχή του τέλους της δράσης του John Gacy άρχισε μετά από τη δήλωση εξαφάνισης ενός δεκαπεντάχρονου, του Ρόμπερτ Πιστ, υπαλλήλου μερικής απασχόλησης σε φαρμακείο, στον οποίο προσέφερε εργασία έναντι μεγαλύτερης αμοιβής από αυτή που ήδη λάμβανε. Προγενέστερη αναφορά του νεαρού για συνάντηση μαζί του, οδήγησε τις αρχές στον Gacy και σε έρευνα που διεξήχθη, αποκαλύφθηκε το ποινικό του παρελθόν σχετικά με τον σοδομισμό ενός άλλου 15χρονου αγοριού.
Η έρευνα.
Ακολούθησε έρευνα στο σπίτι του, όπου ανακαλύφθηκαν πολλά ύποπτα αντικείμενα και αστυνομικά ευρήματα όπως: ένα πιστόλι, μια σύριγγα και υποδερμική βελόνα μέσα σε ένα ντουλάπι στο μπάνιο του, χειροπέδες, βιβλία ομοφυλοφιλικού περιεχομένου και παιδεραστίας, πορνογραφικές ταινίες και κάψουλες νιτρώδους οξειδίου.
Βρέθηκαν επίσης, μπουκάλια ψυχοτρόπων ουσιών (valium και ατροπίνη), ένα κομμάτι ξύλου με δύο τρύπες σε κάθε άκρο, πολλές άδειες οδήγησης και ένα μπλε μπουφάν. Ακόμη εντοπίστηκε ένα σχολικό δαχτυλίδι με χαραγμένα τα αρχικά JAS. Ο Gacy αρνήθηκε πολλάκις την εμπλοκή του με την εξαφάνιση του Πιστ, με τον ίδιο να βρίσκεται υπό στενή επιτήρηση της αστυνομίας, ενώ μετά από μαρτυρία θυμάτων και συγκέντρωσης αποδεικτικών στοιχείων από τους ανακριτές εκδόθηκε δεύτερο ένταλμα έρευνας στο σπίτι του.
Η ομολογία του John Wayne Gacy.
Η έντονη δυσοσμία που υπήρχε στο υπόγειο εξαιτίας της προχωρημένης αποσύνθεσης που βρίσκονταν τα πτώματα οδήγησαν στη λύση του μυστηρίου και τελικά στην ομολογία του Gacy. Συνελήφθη και ομολόγησε 33 φόνους, ενώ είπε ότι τα περισσότερα από τα θύματά του ήταν θαμμένα στο υπόγειο του σπιτιού του. Οι αρχές βρήκαν θαμμένα 26 πτώματα. Επίσης, ισχυρίστηκε ότι πέντε από αυτά τα είχε πετάξει στον κοντινό ποταμό Ντες Πλέινς, με αποτέλεσμα να μη βρεθούν ποτέ. Γεγονός που οδηγεί την αστυνομία στο να εικάζει ότι ο ακριβής αριθμός είναι πολύ μεγαλύτερος. Ο ίδιος υποστήριξε ότι υπήρξε «ο δικαστής-κριτής και εκτελεστής πολλών, πολλών ανθρώπων» και ότι θα ήθελε να είναι το ίδιο για τον εαυτό του.
Δίκη.
Ακολούθησε η δίκη, με τους συνηγόρους υπεράσπισης να αιτούνται παραφροσύνη του Gacy, αίτημα που απορρίφθηκε. Η στάση του στο δικαστήριο ήταν ειρωνική, αφού υποστήριζε αστειευόμενος ότι το μοναδικό του έγκλημα ήταν ένα «μη αδειοδοτημένο νεκροταφείο». Οι δικαστές για την ετυμηγορία της απόφασής τους, έλαβαν υπόψη τους την κακή σχέση με τον αλκοολικό πατέρα του, καθώς και ένα τραυματισμό που είχε ο Gacy στο κεφάλι όταν ήταν νέος που οδήγησε σε απώλεια της συνείδησής του. Το δικαστήριο έκρινε ένοχο τον John Gacy στις 13 Μαρτίου 1980 και τον καταδίκασε σε θάνατο. Η θανατική ποινή εκτελέστηκε στις 10 Μαΐου 1994 με θανατηφόρο ένεση και με την κοινή γνώμη να πανηγυρίζει για την έκβαση της υπόθεσης ως δικαίωση για τα θύματα.
Το ντοκιμαντέρ του Netflix.
Το 2022 κυκλοφόρησε στο Netflix σειρά – ντοκιμαντέρ για τον κατά συρροή δολοφόνο John Wayne Gacy, με τίτλο «Conversations with a Killer: The John Wayne Gacy Tapes». Αποτυπώνει τα αληθινά εγκλήματα του «κλόουν δολοφόνου» καθώς ακολουθεί στην ιστορία του.
https://www.pronews.gr/istoria/john-way ... anthropon/
-
- Παραπλήσια Θέματα
- Απαντήσεις
- Προβολές
- Τελευταία δημοσίευση
-
-
Νέα δημοσίευση Η μεγαλύτερη γκάφα στην ιστορία των εγκλημάτων.
από Έκτωρ » 13 Μαρ 2024, 22:34 » σε Εγκληματικότητα - 0 Απαντήσεις
- 145 Προβολές
-
Τελευταία δημοσίευση από Έκτωρ
13 Μαρ 2024, 22:34
-
-
- 269 Απαντήσεις
- 6022 Προβολές
-
Τελευταία δημοσίευση από Ασέβαστος
14 Φεβ 2023, 18:43
-
-
Νέα δημοσίευση Το νημα της Σινοφιλιας
από Στρακαστρουκας » 14 Νοέμ 2023, 14:31 » σε Διεθνής πολιτική - 18 Απαντήσεις
- 372 Προβολές
-
Τελευταία δημοσίευση από Στρακαστρουκας
14 Νοέμ 2023, 20:47
-
-
- 1 Απαντήσεις
- 169 Προβολές
-
Τελευταία δημοσίευση από Orion22
26 Οκτ 2023, 22:58